Στο ανακτημένο εργοστάσιο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ διεξήχθη το φεστιβάλ συνεργατισμού, με συζητήσεις, θεατρική παράσταση (οι Τσιριτσάντζουλες με το Καρναβάλι – ο χορός των καταραμένων, που καταχειροκροτήθηκε) και συναυλία με τους Salute Platan, Social Waste, One Drop Forward, Ψύλλοι στ’ άχυρα, που ενθουσίασαν τον πολύ κόσμο που είχε σπεύσει προς υποστήριξη της ΒΙΟΜΕ από τα αρπακτικά σχέδια του fund που περιέφραξε τήν εκπλειστηριασθείσα Φίλκεραμ, αποκλείοντας το κατειλημμένο εργοστάσιο στη δυτική πλευρά. Η ΒΙΟΜΕ συνεχίζει την αυτοδιαχειριζόμενη λειτουργία της, με τη συνδρομή των αλληλέγγυων, μένοντας σε χέρια εργατικά.
Στις 14 Οκτωβρίου στο ανακτημένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ θα πραγματοποιείται το νούμερο δύο και μισό του CoOpenAir festival. Δύο και μισό γιατί μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού και απαγόρευσεων, το φεστιβάλ του συνεργατισμού επανέρχεται με την συμμετοχή συνεργατικών εγχειρημάτων της Θεσσαλονίκης. Ευελπιστούμε να είναι ένα πρώτο, έστω και μισό, βήμα να επανέλθει τόσο το φεστιβάλ όσο και η δικτύωση των συνεργατικών εγχειρημάτων, ξανά, σε πανελλαδική εμβέλεια. Σε αυτό το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί και η πρώτη προσπάθεια να δημιουργηθεί σωματείο εργαζομένων σε συνεργατικά εγχειρήματα και συνεταιρισμούς.
Τι είναι όμως ο “συνεργατισμός”;
Για όλες κι όλους μας που το βιώνουμε είναι κάτι απλό και προσιτό. Να οργανώνεις την εργασία χωρίς αφεντικά και υπαλλήλους. Να έχεις οριζόντιες δημοκρατικές δομές ώστε να αποφασίζει για όλα η βάση. Να μην υπάρχουν σχέσεις εξουσίας ανάμεσα μας. Κι όμως αυτό το “απλό” πρόταγμα ακούγεται σήμερα τόσο μακρινό και ουτοπικό.
Σε μια εποχή όπου το δίκαιο του ταξικά και κοινωνικά ισχυρού επιβάλλεται με τη βία της καταστολής και του νόμου σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της κοινωνίας, το να απαιτείς ισότητα και άμεση δημοκρατία στους χώρους εργασίας, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα για όλες κι όλους, μπορεί να ακούγεται αδιανόητο. Όμως είμαστε εδώ να (απο)δείξουμε πως δεν είναι μια ακόμη ουτοπία αλλά, τουλάχιστον για εμάς, βιωμένη και λειτουργική συνθήκη. Είμαστε εδώ να (δια)δηλώσουμε πως μπορεί να υπάρξει παραγωγή και διανομή, εργασία και δημιουργία, χωρίς αφεντικά.
Το φετινό μας φεστιβάλ, όπως και τα προηγούμενα, θα γίνει στον χώρο της ανακτημένης από τους εργαζόμενους ΒΙΟΜΕ. Στο μοναδικό εργοστάσιο στην Ευρώπη όπου εργαζόμενες και εργαζόμενοι έχουν πάρει στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής. Στο μόνο σημείο που συναντάται μια επιλογή επιβίωσης και διαφορετικής εργασίας μ’ ένα ευρύτερο πολιτικό προταγματικό πλαίσιο ενάντια στον κόσμο του κέρδους, του ρατσισμού, του πολέμου και της υποταγής.
