Κινητοποιήσεις ενάντια στην ψήφιση του νόμου – πλαίσιο Κεραμέως, Πέμπτη 14/7

Με fast track διαδικασία, η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως κατεβάζει προς ψήφιση τον νέο Νόμο Πλαίσιο – έκτρωμα, που κατατέθηκε σε «διαβούλευση» στις 5/7 και θα ψηφιστεί την Πέμπτη 14/7! Για ακόμη μία φορά οι λυσσασμένες από το ταξικό μίσος νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις επιλέγουν να φέρουν προς ψήφιση αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια σε περίοδο διακοπών, που οι φοιτητές δεν βρίσκονται στις σχολές και στα αμφιθέατρα. Ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί την πιο βαθιά, αντιδραστική τομή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τη Μεταπολίτευση. Συμπυκνώνει όλα τα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια της τελευταίας 10ετίας, μετά τον προηγούμενο τέτοιο νόμο της Διαμαντοπούλου (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, 2011). Ουσιαστικά προχωρά ολοταχώς προς την πλήρη κατάργηση του Δημόσιου και Δωρεάν Πανεπιστημίου και το αντικαθιστά με μια Αγορά της Εκπαίδευσης!

1) «Εταιρείες Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας των ΑΕΙ». Κάθε πανεπιστήμιο θα μπορεί να ιδρύει μια τέτοια εταιρεία, απαραίτητα μετοχική, μέσω της οποίας θα ξεπουλά την κινητή και ακίνητη περιουσία του, καθώς και τη «διανοητική ιδιοκτησία» του. Μια ακόμα προσπάθεια ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας (όπως ΔΕΗ, Σύστημα Υγείας κ.ά.), που, αντί να αξιοποιηθούν για τις κοινωνικές ανάγκες και τη βελτίωση του σπουδών μας, θα δίνονται βορά σε κοράκια επιχειρηματίες. Σε αυτήν την κατεύθυνση έρχεται και η προσθήκη στον νόμο την τελευταία στιγμή, με το ξεπούλημα όλης της περιουσίας του ΑΠΘ και των αποθεματικών της Φοιτητικής του Λέσχης.

2) Συμβούλια Διοίκησης και Μάνατζερ για τη «νέα» εμπορευματοποιημένη εκπαίδευση. Το Πανεπιστήμιο Α.Ε. για να λειτουργήσει χρειάζεται ακόμη πιο αδίστακτες νεοφιλελεύθερες διοικήσεις, όπως τα Συμβούλια Διοίκησης, που θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο και εξουσία μέσα στο Πανεπιστήμιο, ενώ δεν θα λογοδοτούν σε κανέναν, παρά μόνο στην κυβέρνηση. Θα αποτελούνται από 11 μέλη, 6 εσωτερικά (μέλη ΔΕΠ του ΑΕΙ ) και 5 εξωτερικά, τα οποία δεν θα είναι κατ’ ανάγκη καθηγητές! Θα είναι προφανώς άνθρωποι της Αγοράς, νεοφιλελεύθεροι κανίβαλοι όλων των αποχρώσεων, «άριστοι», golden boys, CEO εταιρειών και εργοδότες που διορίζονται με παχυλούς μισθούς στις διοικήσεις δημόσιων οργανισμών. Θα λειτουργούν με βάση τον ισολογισμό εσόδων-εξόδων: Κάθε ίδρυμα θα πρέπει να κυνηγά πόρους, πουλώντας τίτλους και πιστοποιήσεις σε φοιτητές πελάτες με βαθιές τσέπες.

3) Κάθε πανεπιστήμιο θα έχει «στρατηγικό σχεδιασμό 4ετίας», για τη σύνδεσή του με την «αγορά», δηλαδή με την χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού. Τα ΑΕΙ θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, μέσα σε συνθήκες που ο ελληνικός καπιταλισμός βυθίζεται στη χρεοκοπία. Έτσι, προγράμματα-τμήματα-μεταπτυχιακά θα αλλάζουν ή θα καταργούνται αν δεν προσελκύουν «επενδυτές» ή δεν έχουν «ζήτηση». Περιλαμβάνονται ποικίλοι τρόποι παρέμβασης ιδιωτικών επιχειρήσεων στις σπουδές ή στο ερευνητικό έργο! Όλα αυτά δεν σημαίνουν μαζικές επενδύσεις στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά αρπαγή και λεηλασία της από κάθε ιδιώτη.

4) «Κινητικότητα» φοιτητών ανάμεσα σε τμήματα. «Ευέλικτα» προγράμματα σπουδών. Αυτό είναι απ’ τα πιο επικίνδυνα, διότι στοχεύει να «αλώσει» τις προπτυχιακές σπουδές μας! Τα πτυχία ουσιαστικά διαλύονται με τη θέσπιση προγραμμάτων σπουδών-«σούπα», χωρίς συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα: Ξενόγλωσσα, Θερινά, Εξ αποστάσεως, 2ετή, δια βίου μάθησης κ.ά. Οι νεοφιλελεύθεροι κανίβαλοι δημιουργούν μία ιδιωτική παραπαιδεία, που θα ασχολείται με πιστοποιήσεις, σεμινάρια, ημερίδες κ.ά., οδηγώντας τους νέους σε ένα ατελείωτο κυνήγι προσόντων – και στον ταξικό αποκλεισμό όσων δεν έχουν να πληρώσουν.

5) Κατάργηση της παιδαγωγικής επάρκειας. Στα πλαίσια τις διάλυσης πτυχίων και επαγγελματικών δικαιωμάτων, ήρθε και η προσθήκη της τελευταίας στιγμής για την κατάργηση της διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας. Η κυβέρνηση αποσπά την διδακτική επάρκεια από το πτυχίο και για την απόκτησή της βάζει ως προϋπόθεση την παρακολούθηση δύο επιπλέον εξαμήνων. Ουσιαστικά, η απόκτησή της μεταφράζεται σε δίδακτρα και πολυδάπανη παράταση των σπουδών, ενώ άμα δεν έχεις να πληρώσεις, ειδικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες της ακρίβειας, της ανεργίας και της φτώχειας, τότε το πτυχίο είναι απλά ένας τίτλος σπουδών, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.

6) Επαναφορά των ΤΕΙ. «Απελευθέρωση» των καταργήσεων-συγχωνεύσεων σχολών, εντείνοντας ακόμα περισσότερο την υποβάθμιση των ΤΕΙ (ξεκίνησε με την «ανωτατοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ), τη συρρίκνωση του εκπαιδευτικού χάρτη. Έτσι το κράτος απαλλάσσεται από το «βάρος» της χρηματοδότησης. Αρκετά θα κλείσουν, σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα κριτήρια της «αξιολόγησης». Τα υπόλοιπα θα συγχωνευτούν, αφήνοντας στον αέρα χιλιάδες φοιτητές. Επίσης, υπογραμμίζεται στον νέο νόμο πως κάθε τμήμα/σχολή/ίδρυμα ανά πάσα στιγμή μπορεί να συγχωνευθεί/ καταργηθεί με προεδρικό διάταγμα. Σειρά προφανώς θα έχουν και τμήματα των ΑΕΙ.

7) Εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ με Ιδιωτικά κολλέγια-πανεπιστήμια του εξωτερικού. Καταργείται η ατομική αίτηση αναγνώρισης πτυχίου και ιδρύεται «Εθνικό Μητρώο Αναγνωρισμένων Ιδρυμάτων της αλλοδαπής» και καταργείται η διαδικασία της «ισοτιμίας με αντιστοιχία». Αποτέλεσμα είναι η απευθείας αναγνώριση-εξίσωση αμφιβόλου ποιότητας τίτλων σπουδών, χωρίς έλεγχο και κριτήρια. Σε συνδυασμό με τα «πολλαπλά προγράμματα σπουδών», ουσιαστικά καταργείται το άρθρο 16 του Συντάγματος για το δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

8) Νομιμοποιείται η τηλεκπαίδευση και εξισώνεται με την δια ζώσης. Η τηλεκπαίδευση οδηγεί στη διάλυση του ίδιου του πανεπιστημίου – ως χώρου κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης της νεολαίας – και στη δραματική μείωση της χρηματοδότησης (δεν χρειάζονται αίθουσες και υλικοτεχνικός εξοπλισμός). Επιπλέον, αποτελεί πρόσθετο τρόπο για την παγίωση αυτής της «αγοράς της εκπαίδευσης».

9) Θεσπίζεται η Μαθητεία στα ΑΕΙ με την «επέκταση και αναβάθμιση του θεσμού της πρακτικής άσκησης των φοιτητών σε σύνδεση με τον παραγωγικό ιστό της χώρας, με την ίδρυση Μονάδας Πρακτικής Άσκησης» και τα βιομηχανικά διδακτορικά (δωρεάν εργασία ερευνητών για βιομηχανίες). Η «σύνδεση» με έναν «παραγωγικό ιστό» που συρρικνώνεται και παρακμάζει διαρκώς, εδώ και δεκαετίες, σημαίνει κυριολεκτικά καταστροφή των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας. Αποτελεί ένα ακόμα δώρο στο κεφάλαιο, με δωρεάν ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Εντείνει τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, χωρίς μισθούς και δικαιώματα για τους πρακτικάριους.

10) Εφαρμογή του δόγματος «Νόμος και Τάξη» (νόμος Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη): ΟΠΠΙ, κάμερες, ελεγχόμενη είσοδος με τουρνικέ, πειθαρχικά. Γιατί Πανεπιστήμιο Α.Ε. και δημόσια παιδεία – φοιτητικοί αγώνες – σύλλογοι – ελευθερίες είναι ασυμβίβαστες έννοιες! Όποιος συμμετέχει σε συνελεύσεις, καταλήψεις, εκδηλώσεις που «δεν συνάδουν με τον σκοπό του νέου πανεπιστημίου» ή απλά δεν έχει να πληρώσει τα δίδακτρα θα αντιμετωπίζει πειθαρχικές διώξεις: απαγόρευση συμμετοχής στις εξετάσεις, αφαίρεση φοιτητικής ιδιότητας προσωρινά ή και οριστική διαγραφή (!), εξώσεις από τις φοιτητικές εστίες, συλλήψεις με αναβαθμισμένα κατηγορητήρια κ.ά.

11) Κατάργηση των παρατάξεων και των φοιτητικών συλλόγων: ιδρύουν έναν «θεσμικό συνομιλητή» της κυβέρνησης, το Συμβούλιο Φοιτητών, για να υποκαταστήσει τους Συλλόγους, τα ΔΣ, τις Συνελεύσεις και τους αγώνες μας. Οι εκλογές προβλέπονται για τη συγκρότηση μόνο αυτού του οργάνου και όχι για τα ΔΣ των Συλλόγων, θα είναι αποκλειστικά ηλεκτρονικές και θα κατεβαίνουν όλες οι δυνάμεις μαζί με ενιαίο ψηφοδέλτιο! Δηλαδή, ο κάθε φοιτητής δεν θα ψηφίζει πολιτική, αλλά πρόσωπα! Πρόκειται για το σπάσιμο κάθε πολιτικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης.

    Δεν θα επιτρέψουμε την κατάργηση του Δημόσιου-Δωρεάν Πανεπιστημίου, να μας πετάξουν εκτός εκπαίδευσης. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση είναι κατάκτησή μας, όχι κάτι που χαρίστηκε. Η ήττα της ΔΑΠ στις εκλογές ήταν η αρχή, αλλά πρέπει να «μεταφραστεί» σε οργάνωση της αντεπίθεσής μας. Βάζοντας τα θεμέλια ενός ανυποχώρητου αγώνα διαρκείας, κόντρα σε λογικές ανάθεσης, «συμβολικές κινήσεις» και στο αέναο «κυνήγι» των πρυτανικών διοικήσεων. Χρειαζόμαστε την αναγέννηση των Φοιτητικών μας Συλλόγων, έναν Αγώνα Διαρκείας, που θα βασίζεται στις δομές αυτοοργάνωσης (επιτροπές, συντονιστικά) και σε μαχητικά μέσα πάλης (καταλήψεις κ.ά.). Με ένα τέτοιο μαχητικό σχέδιο πάλης πρέπει να κινηθεί το φοιτητικό κίνημα ήδη από τα τέλη Αυγούστου, για να βάλουμε τις βάσεις της ανατροπής όλων των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων μέτρων στην εκπαίδευση. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να ενώσουμε το φοιτητικό κίνημα, να μπλοκάρουμε τη ψήφιση και την εφαρμογή του νέου Νόμου. Να διώξουμε την αστυνομία από τις σχολές, ως πρώτο βήμα για να διώξουμε τη λαομίσητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, με κοινούς ανυποχώρητους αγώνες φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων και φτωχών.