ROOMS TO LET NO PROBLEM
Το ζήτημα της στέγασης είναι κεντρικό στο σύγχρονο τοπίο έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιταγών κράτους κεφαλαίου τόσο στον ελλαδικό όσο και στον ευρωπαϊκό χώρο. Η στεγαστική κρίση που βλέπαμε να εξελίσσεται πριν από περίπου 20 χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες παγκοσμιοποιήθηκε, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη και δυστυχώς δεν φαίνεται να βρίσκεται καν στην κορύφωσή της.
Ο ρυθμός αύξησης των ενοικίων έτρεξε με φρενήρη ρυθμό τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, πολύς κόσμος ξεσπιτώθηκε, εκδιώχθηκε βίαια από τη γειτονιά του μην μπορώντας να ανταπεξέλθει στο παράλογο κόστος ενοικίου, ενοίκιο που 
είναι εντελώς αναντίστοιχο με τους πολύ χαμηλούς μισθούς και την γενικευμένη ακρίβεια. Φαινόμενο που είναι έντονο κυρίως στα κέντρα των πόλεων οι οποίες σταδιακά μετατρέπονται σε αστικές ερήμους νεοανακαινισμένων προχειροφτιαγμένων γκαρσονιέρων και studio airbnb για τον εγχώριο και ξένο τουρισμό. Η κατοικία, η αστική πολυκατοικία που κυριάρχησε ως μορφή μαζικής στέγασης αλλά και με το κοινωνικό περιεχόμενο που απέκτησε -κυρίως από τις αρχές του 20ου αιώνα και έπειτα- μέσα στα τελευταία 15 χρόνια έχει καταρρεύσει. Η εστία, πέρα από την κατοικία αποτελεί το φυσικό καταφύγιο των ανθρώπων και ιδιαιτέρως των κατώτερων στρωμάτων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εστία τους αφού δεν υπάρχει κανένα καθεστώς προστασίας για αυτούς.
Δεν είναι βέβαια μόνο το μεγάλο κεφάλαιο, oι μεγαλοξενοδόχοι, οι τράπεζες και τα funds που πιέζουν τις τιμές προς τα πάνω. Είναι και οι μικροί και μεσαίοι ιδιοκτήτες. Με δεδομένο ότι οι μισθοί είναι πενιχροί, βρίσκει έδαφος να ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός και έτσι εκμεταλλευόμενοι απομυζούν εκμεταλλευόμενους. Η αποσύνθεση του δομημένου περιβάλλοντος συνεπάγεται αναπόδραστα αποσύνθεση του κοινωνικής συγκρότησης και αντίστροφα. Για την ιστορική, λαογραφική, αισθητική φυσιογνωμία των πόλεων δεν γίνεται ούτε λόγος, οι πόλεις έχουν παραδοθεί στην πλήρη ασυδοσία του real estate και του επενδυτικού κεφαλαίου. Σε γειτονιές πιο ιδιαίτερες όπως πχ στην Άνω Πόλη Θεσ/νικης το φαινόμενο της τουριστικοποίησης είναι πιο έντονο, σταδιακά σβήνουν οι μνήμες της προσφυγιάς και τα σπίτια μετατρέπονται σε προσόψεις – άψυχες βιτρίνες.
Στον ελλαδικό χώρο υπάρχει η ιδιαιτερότητα της μικροιδιοκτησίας στην κατοικία και αυτό το “προνόμιο” μπήκε από νωρίς στο στόχαστρο των μνημονιακών δεσμεύσεων. Η πρώτη κατοικία έπαψε να προστατεύεται και εισήχθη ο θεσμός των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών που πέρασε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Επιχειρείται λοιπόν όλα να γίνονται στο σκοτάδι ώστε να μην υπάρχουν φωνές αντίστασης και διαμαρτυρίας. Τα πιο φτωχοποιημένα στρώματα της κοινωνίας αντιμετωπίζουν καθημερινά την απειλή των εξώσεων και των πλειστηριασμών μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα υπέρογκα έξοδα. Με την εμπορευματοποίηση είτε ιδιωτικού είτε δημόσιου χώρου μαζί πάει και η καταστολή, έτσι κάθε φορά που κόσμος αντιδρά σε μία έξωση έχει να αντιμετωπίσει πάνοπλες δυνάμεις καταστολής όπως πχ γινόταν για μήνες στο λόφο του Στρέφη ή στην πλατεία Εξαρχείων.
Τις δεκαετίες 1990 και 2000 αναπτύχθηκε έντονα στον ελλαδικό χώρο το καταληψιακό κίνημα. Μέσα από διεργασίες που λάμβαναν χώρα κυρίως σε νεολαιίστικους κύκλους αναδείχθηκε το ζήτημα της στέγασης ως κομβικό, το δικαίωμα στη στέγαση απέκτησε ξεχωριστή δυναμική και συνδέθηκε με αγώνες τοπικού χαρακτήρα αλλά και πιο διευρυμένους. Πολλές χιλιάδες άνθρωποι στεγάστηκαν σε καταλήψεις πειραματίστηκαν με ένα πιο συλλογικό τρόπο ζωής, ξέφυγαν από τον εκβιασμό του ενοικίου και εναντιώθηκαν στην λογική της εμπορευματοποίησης της στέγασης αλλά και της ιδιοκτησίας εν γένει. Οι καταλήψεις ως ο πιο ριζοσπαστικός τρόπος στέγασης όμως πολεμήθηκαν λυσσαλέα από κράτος και κεφάλαιο.
Πιο πρόσφατα μετά την έκρηξη του προσφυγικού, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες καταλήψεις που στέγασαν μετανάστες και πρόσφυγες οι οποίοι κατέφευγαν σε αυτές προκειμένου να γλιτώσουν τον απάνθρωπο εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις δεν άργησαν να ξεδιπλωθούν και εκεί και οι άνθρωποι αυτοί οδηγήθηκαν πίσω στα άθλια στρατόπεδα ή σε κρατητήρια. Έτσι κ αλλιώς για μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής ιεραρχίας η αναζήτηση στέγης είναι άπιαστο όνειρο.
Η στέγαση είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο. Με οριζόντιους ακηδεμόνευτους αγώνες να αντισταθούμε στον εκτοπισμό των ανθρώπων της τάξης μας.
Να μπούμε στα άδεια σπίτια.
Να μπλοκάρουμε εξώσεις και πλειστηριασμούς
Να δημιουργήσουμε δομές αλληλοβοήθειας
Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι
Να συγκρουστούμε με κράτος και κεφάλαιο
Κανένας- καμία μόνη απέναντι στην καταστολή
αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
Ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις εξώσεις και τις εκκενώσεις καταλήψεων.
Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! H κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα εντείνεται μέσα από τις πολιτικές αναδιάρθρωσης που πλήττουν καθημερινά την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία ενώ οι διαχειριστές της εξουσίας προσφεύγουν ξανά στο εμπόριο ελπίδας υποσχόμενοι την έναρξη μιας περιόδου ευημερίας. Η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα περισσότερο από την επίταση της εκμετάλλευσης, της καταστολής, των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, την υποτίμηση της εργασίας, την καλλιέργεια του κοινωνικού κανιβαλισμού και την λεηλασία της φύσης. Αυτό φαίνεται από τις δεκάδες αν όχι εκατοντάδες δολοφονίες εργατών, φαίνεται από τους χιλιάδες νεκρούς μέσα από την εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας, τους δεκάδες νεκρούς του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη. Γίνεται ξεκάθαρο, από τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία.
Η αύξηση του κόστους διαβίωσης και η γενικευμένη ακρίβεια είναι η μοναδική προοπτική του καπιταλισμού για τη σωτηρία του. Οι τιμές στα βασικά αγαθά, στους λογαριασμούς του ρεύματος, του πετρελαίου και του αερίου, το κόστος των ενοικίων αυξάνονται κατακόρυφα και επιθετικά προς τα κατώτερα στρώματα. Κι όσο περνάει ο καιρός είναι μαθηματικά βέβαιο πως όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας θα έρχονται αντιμέτωπα με τις ολέθριες συνέπειες αυτής της κρίσης. Άνθρωποι δίχως την δυνατότητα πρόσβασης σε βασικά προϊόντα σε σπίτια δίχως τις βασικές παροχές σε ρεύμα και θέρμανση. Και αποτελεί ξεκάθαρη προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών των κυβερνώντων η μεταφορά των ευθυνών στη «διεθνή συγκυρία» και τον «πόλεμο». Πολύ παραπάνω καταδεικνύει τις σχέσεις τους και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων ολιγαρχών και αποτελεί σαφή συνδήλωση ότι δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να κάνουν την παραμικρή υποχώρηση για τη λήψη μέτρων ανακούφισης των εργαζομένων και πραγματικής στήριξης της κοινωνίας. Ακόμη χειρότερα, η αδηφάγος λαιμαργία των αφεντικών για μεγαλύτερα κέρδη οδηγεί στον πλειστηριασμό των κατοικιών των ανθρώπων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ορέξεις τους αδιαφορώντας φυσικά πλήρως για τους ίδιους και τις ζωές τους.
Ταυτόχρονα η ολομέτωπη επίθεση προς τη κοινωνική βάση εντείνεται με τις επιθέσεις στα κέντρα των κοινωνικών αντιστάσεων και τον κόσμο που αγωνίζεται, εκκενώνοντας κατειλημμένες δομές με πιο πρόσφατη την εκκένωση της επί 19 χρόνιας κατάληψης Rosa Nera στα Χανιά, συλλαμβάνοντας φοιτητές και φοιτήτριες και απαγορεύοντας πολιτικές εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους (όπως το 3ο αναρχικό φεστιβάλ, της αναρχικής συνέλευσης φοιτητικών quieta movere), χτυπώντας δηλαδή όποιον και όποια αντιστέκεται.
Να μη συνηθίσουμε την καθημερινότητα των εξώσεων των εκκενώσεων και των πλειστηριασμών. Δεν θα αποφασίσουν οι δολοφόνοι για τις ζωές μας. Καμία διαπραγμάτευση των αναγκών μας. Η στέγαση, η σίτιση και πρόσβαση σε ρεύμα, θέρμανση και νερό δεν αποτελούν πολυτέλειες ούτε τίθενται προς διαπραγμάτευση. Με όπλα μας την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση σε γειτονιές και χώρους δουλειάς να διεκδικήσουμε τα εργατικά μας δικαιώματα και να ακυρώσουμε στην πράξη κάθε απόπειρα έξωσης. Μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική επίθεση, να οξύνουμε την αντιπαράθεση με τα αφεντικά. Να τελειώνουμε με τους πλειστηριασμούς να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων| Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης
