“Η πλατεία Ναυαρίνου είναι για ΟΛΕΣ και για ΟΛΟΥΣ!
Εδώ και πολλές δεκαετίες η “πλατεία Ναυαρίνου” όπως έχει μείνει να λέγεται η πλατεία της Δημ. Γούναρη και οι κοντινοί πεζόδρομοι, είναι ένας χώρος που συναντιούνται όλων των ειδών οι Θεσσαλονίκες. Από τη μία η Θεσσαλονίκη της διαφορετικότητας, της πολυπολιτισμικότητας, της ανοχής και της κοινωνικής συνεύρεσης. Σε αυτήν την Θεσσαλονίκη η πλατεία Ναυαρίνου είναι μια πλατεία που, παραδοσιακά, θα συναντήσει κανείς πολλές και διαφορετικές παρέες που είτε δεν θέλουν, είτε δεν αντέχουν οικονομικά να πληρώσουν για την μπύρα τους σε μαγαζιά, παρέες που έχουν μια διαφορετική αίσθηση του τι πάει να πει δημόσιος και κοινός χώρος, αλλά και ανθρώπους που αγωνίζονται να σταθούν στα πόδια τους, ανθρώπους που μεγαλώνουν στους δρόμους, ανθρώπους που το κοινωνικό σύστημα επιδιώκει να τους αποβάλλει και να τους περιθωριοποιήσει, ανθρώπους που βρίσκουν “άσυλο” στο κέντρο της πόλης.
Υπάρχει όμως και μια άλλη Θεσσαλονίκη. Είναι η Θεσσαλονίκη που θέλει την πλατεία να γίνεται επίκεντρο “εξευγενισμού”, που ευνοεί την αποστείρωση της από τους συνήθεις θαμώνες της, που επιδιώκει τους περιηγητές της να μπουνε στο καλούπι του καταναλωτή. Μια Θεσσαλονίκη που οτιδήποτε “ξένο” προς την εθνική και πατριαρχική της ταυτότητα θέλει να το καταστείλει και να το ερημώσει. Σε αυτήν την Θεσσαλονίκη ανήκουν οι κρατικές και δημοτικές αρχές, τα αφεντικά των επιχειρήσεων και των ξενοδοχείων, οι πρωτοπόροι του gentrification. Όπως γινότανε παλαιότερα με τα τοξικοεξαρτημένα άτομα στην πλατεία, σήμερα στοχοποιούνται οι Ρομά, πολλές φορές οι “νέοι”, πάντοτε οι φτωχοί.
Είμαστε μια πρωτοβουλία από εργαζόμενες/ους και κατοίκους της Θεσσαλονίκης. Ζούμε κι εργαζόμαστε στο κέντρο, στην πλατεία Ναυαρίνου και στα πέριξ. Αγωνιζόμαστε για μια πλατεία (και μια κοινωνία) που θα είναι ευπρόσδεκτοι όλες και όλοι. Που θα σπάει το, επίσημο και ανεπίσημο, απαρτχάιντ ενάντια στις κοινότητες των Ρομά. Που θα στέκεται απέναντι στις αιτίες που γενούν την φτώχια, την αστεγία, την τοξικοεξάρτηση. Μια πλατεία (και μια κοινωνία) όπου ο ρατσισμός, με όποιο προσωπείο κι αν εμφανιστεί, θα είναι απ’όλους κι απ’όλες καταδικαστέος. Επιδιώκουμε να κάνουμε βήματα μαζί, σαν κοινωνία, με διαδικασίες βάσης και κινηματικούς δρόμους, ώστε να έρθουμε κοντά ρομά και μπαλαμοί, μετανάστ(ρι)ες και ντόπιοι/ες. Και πρέπει να έρθουμε κοντά γιατί ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση θα είναι κοινός. Ειδάλλως δεν θα υπάρξει καθόλου.
Πρωτοβουλία για το γκρέμισμα των διαχωρισμών ρομά-μπαλαμών”
