ΚΑΜΙΑ ΟΜΟ-ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Το βράδυ του Σαββάτου 9 Μάρτη, γύρω στις 10 το βράδυ, στο πιο κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, στην πλατεία Αριστοτέλους, έλαβε χώρα μια μαζική ομο-τρανσφοβική επίθεση ενάντια σε δύο μέλη της lgbtq κοινότητας, μια επίθεση που πήρε γρήγορα χαρακτηριστικά λιντσαρίσματος. Την ώρα εκείνη πλήθος (νεαρού κατά βάση) κόσμου βρισκόταν στη συγκεκριμένη πλατεία. Τη στιγμή που τα δύο lgbtq άτομα διέσχιζαν την πλατεία δέχτηκαν λεκτική και σωματική επίθεση από πολλά άτομα, πολλά από τα οποία ήταν ανήλικα αγόρια, με αποτέλεσμα τα άτομα που δέχτηκαν την επίθεση να αναγκαστούν να καταφύγουν σε παρακείμενη καφετέρια μέσα σε μια βροχή από φτυσίματα, χτυπήματα, ομοφοβικά ουρλιαχτά και ρίψεις αντικειμένων εναντίον τους. Σωματική επίθεση δέχτηκαν, επίσης, τόσο μια κοπέλα, που επιχείρησε να βάλει μπροστά το σώμα της, για να προστατέψει τα δύο προαναφερθέντα άτομα, όσο και οι εργαζόμενοι της καφετέριας, που τα προστάτευσαν από το πλήθος των έξω φρενών ομοφοβικών ατόμων, που πλέον ανέρχονταν σε πολλές δεκάδες και επέμεναν να πολιορκούν για ώρα την καφετέρια. Την επόμενη ημέρα, στην ίδια την πλ. Αριστοτέλους χιλιάδες κόσμου έδωσαν μια βροντερή απάντηση στην τρανσφοβία και τη σεξιστική βία ανταποκρινόμενοι/ες στα καλέσματα φεμινιστικών, αντισεξιστικών, κουήρ, ελευθεριακών/αναρχικών ομάδων αλλά και οργανώσεων της αριστεράς.
Το περιστατικό αυτό του τραμπουκισμού των δυό queer ανθρώπων από το μαινόμενο λεφούσι των ομοφοβικών 
νεαρών αποτελεί ένα καραμπινάτο παράδειγμα του κοινωνικού εκφασισμού μερίδας της κοινωνίας. Ακόμα χειρότερο είναι το ότι οι εν λόγω ομοφοβικοί κανίβαλοι είναι νεαρά άτομα, από τα οποία θα περίμενε κανείς λιγότερο συντηρητικές ιδέες. Ωστόσο, υπάρχει ένα κομμάτι της νεολαίας το οποίο φαίνεται πως έλκεται από μισαλλόδοξες αντιλήψεις ή αλλιώς, είναι διακριτή μια μερίδα της νεολαίας στην οποία οι αντιδραστικές ιδέες της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας βρίσκουν, δυστυχώς, απήχηση, μόνο και μόνο επειδή τα τρανς, queer ή τα ομοφυλόφιλα άτομα δε χωρούν στα δικά τους κατασκευασμένα καλούπια και πρότυπα. Και μιλάμε για πρότυπα, καθώς ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας ποτίζεται καθημερινά και συστηματικά με το δηλητήριο του μίσους προς τη διαφορετικότητα, τόσο από το σχολείο, την οικογένεια, όσο και την εκκλησία αλλά και την ίδια τη συστημική πατριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου. Ένα μίσος και μια απόρριψη της διαφορετικότητας που δεν περιορίζεται μόνο στη σεξουαλικότητα αλλά επεκτείνεται με μάτσο χαρακτηριστικά και εναντίον των γυναικών αλλά και εις βάρος των μεταναστών με ξεκάθαρα ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Άλλωστε, ο σοβινισμός, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός αλλά και το αντιδραστικό τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια είναι παραδοσιακές αξίες του ελληνικού κράτους και καπιταλισμού. Αν σ΄ όλα αυτά προσθέσουμε το μισογυνισμό, τη ματσίλα, την υποτίμηση, την περιφρόνηση και την καταπίεση των ανθρώπων που δε χωρούν στα κατασκευασμένα και επιβαλλόμενα πατριαρχικά πρότυπα, αντιλαμβανόμαστε σε ποιες σάπιες ”αξίες” δομείται η ιδεολογία του ελληνικού κράτους κι εν πολλοίς την ιδεολογία αυτή ασπάζεται κι επικροτεί ένα κομμάτι της κοινωνίας. Όλα αυτά τα εμέσματα συνθέτουν ένα αντιδραστικό μωσαϊκό και εμπλέκοντας τις έννοιες του έθνους, της πατρίδας, της οικογένειας, με το ρατσιστικό λόγο ενάντια στους μετανάστες και τα gay/trans άτομα, το δημογραφικό, την αλλοίωση του πληθυσμού, τη θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης, τους μακεδονομάχους αλλά και την ψεκ ρητορική ενάντια στις νέες ταυτότητες και τα αντιεμβόλια κλπ σκιαγραφούν τη μοντέρνα -εν πολλοίς- ανορθολογική, μοντέρνα ακροδεξιά alt-right ρητορική.
Σε ευρύτερο πλαίσιο, με μια περιήγηση στα διάφορα social media, που κατά κόρον χρησιμοποιεί η νεολαία, αρκεί για να πειστεί κανείς πως η ρητορική μίσους και οι απειλές για τη σωματική ακεραιότητα εναντίον των ανθρώπων που διαφοροποιούνται από την επιβαλλόμενη νόρμα, είναι στις ημέρες μας μια διαδεδομένη πρακτική. Πολύ δυσάρεστη – όσο κι αποκαλυπτική ωστόσο- είναι η διαπίστωση πως μια μεγάλη μερίδα των νεαρών ατόμων που εκφράζουν τέτοιες μισανθρωπικές και κανιβαλικές συμπεριφορές, θεωρούν πως με τον τρόπο αυτό στοχοποιούν κάποιον -δήθεν- υπαρκτό εχθρό, ο οποίος τάχα απειλεί τη δική τους ελευθερία και τη δική τους έκφραση. Μερίδα, λοιπόν, της νεολαίας, επηρεασμένη από τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εξαθλίωσης, της φτώχειας, της αβεβαιότητας και της ματαίωσης, επιλέγει να στραφεί εναντίον των πιο περιθωροποιημένων κομματιών της κοινωνίας, είτε αυτά είναι lgbtq άτομα είτε μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι κλπ θεωρώντας εσφαλμένα πως με τον τρόπο αυτό -δήθεν- εναντιώνεται και αμφισβητεί το σύστημα το οποίο είναι υπεύθυνο για το δικό τους αβέβαιο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια στοχοποίηση , αντί για τη στοχοποίηση των αφεντικών, των πολιτικών λαμόγιων, της αστυνομίας, της εκκλησίας και των δομών του κρατικού μηχανισμού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πρακτική εφαρμογή του αλληλοφαγώματος ανάμεσα στους από τα κάτω της κοινωνίας, μια έκφανση του κοινωνικού αυτοματισμού και του καθημερινού φασισμού της διπλανής πόρτας, το οποίο λειτουργεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης για τους πραγματικούς δυνάστες της ζωής μας, την Εξουσία του κράτους, του κεφαλαίου και της πατριαρχίας. Την ίδια χρονική περίοδο που συμπληρώνεται ένας χρόνος από το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, την περίοδο που φαίνεται πως επιχειρείται μια πολύ στοχευμένη και μεθοδική προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών των ενόχων (δηλαδή των αξιωματούχων της παρούσας διακυβέρνησης) της δολοφονίας αυτής, είναι πολύ βολικό για την Εξουσία η κοινωνική οργή να εκτρέπεται και να καναλιζάρεται σε ανώδυνες ατραπούς για το σύστημα, όπως πχ εναντίον των ομόφυλων ζευγαριών με αφορμή την ψήφιση του νόμου για τη δυνατότητα σύναψης πολιτικού γάμου μεταξύ τους. Και εάν, στοχοποιώντας τα δυο queer άτομα, το κανιβαλικό τσούρμο των ομοφοβικών νεαρών στης πλ. Αριστοτέλους (ή οποιωνδήποτε άλλων μοιράζονται τις ίδιες αντιλήψεις), θεωρεί εσφαλμένα πως με τον τρόπο αυτό αντιδρά ενάντια στην προσπάθεια της Εξουσίας να ”επιβάλλει το γάμο των gay”, από την πλευρά μας έχουμε ξεκάθαρο πως τα σκύβαλα αυτά είναι φορείς κι εκφραστές της συστημικής βίας του κράτους, των αφεντικών, της πατριαρχίας και της εκκλησίας. Είναι κομμάτι του σάπιου κόσμου της Εξουσίας που θεωρούμε εχθρικό και διαρκώς αντιπαλεύουμε. Στον αγώνα μας για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, αλληλοβοήθειας, αποδοχής και συμπερίληψης, δε θα διστάσουμε να περάσουμε από πάνω τους, δε θα διστάσουμε να χώσουμε στην τρύπα του όποιον (φτωχοδιάβολο ή μη) στρέφεται εναντίον των καταπιεσμένων βγάζοντας λάδι τους κοινούς καταπιεστές κι εκμεταλλευτές μας.
Σε κάθε περίπτωση, από την πλευρά μας ως αγωνίστριες/ές, θεωρούμε πως απέναντι στην ομο-τρανσφοβία, το φασισμό και το ρατσισμό είτε αυτές οι αντιδραστικές λογικές και πρακτικές εκφράζονται από τους καθημερινούς φασίστες και ρατσιστές της διπλανής πόρτας είτε από το κράτος, τους οργανωμένους φασίστες και την εκκλησία, η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από τα χειραφετημένα και ταξικά συνειδητοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας μας. Απέναντι στην ακροδεξιά, το φασισμό, το ρατσισμό και το μίσος δε θα σταθεί κανένα φιλελεύθερο και ”προοδευτικό” κράτος, όσο κι αν αυτό αποδύεται το μανδύα του δήθεν προοδευτικού με την ψήφιση του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Μέσα από συλλογικούς, μαχητικούς, συμπεριληπτικούς αγώνες ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο μπορούμε να ορθώσουμε αναχώματα και να χειραφετηθούμε όλες και όλοι βάζοντας το σπόρο και για άλλη κοινωνία πραγματικής ισότητας, αλληλεγγύης, αποδοχής, ελευθερίας και αλληλοβοήθειας.
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟ-ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΚΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΑΪΚΟ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΟΜΟΦΟΒΙΑ, ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ, ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟ & ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ & ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ & ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ – ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ – ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Προλέτ Accion, ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών & την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς
