Πορεία γειτονιάς ενάντια σε εξώσεις – πλειστηριασμούς, Σάββατο 2/3 11:00 πλ. Επταλόφου, Αμπελόκηποι – 13:00 πορεία στη Do Value Καλλιθέα

Διαδήλωση προς τα κεντρικά της Do Value ενάντια σε πλειστηριασμούς & εξώσεις

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ – ΚΑΜΙΑ ΕΞΩΣΗ

Να υπερασπιστούμε τα σπίτια της τάξης μας.

Μέσα στο 2024 μόνο αναμένονται 40.000-50.000 πλειστηριασμοί. Οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις δεν αποτελούν ένα τυχαίο φαινόμενο που παρουσιάστηκε σε “κενό” χρόνο, ούτε έρχονται ως συνέπεια λανθασμένων ατομικών επιλογών, όπως παρουσιάζεται από την αστική τάξη για να ξεπλύνει τις ευθύνες της. Συνδέονται άρρηκτα με την οικονομική κρίση και την επιβαλλόμενη, από την αστική τάξη, φτωχοποίηση της εργατικής τάξης με πρόσχημα το ξεπέρασμα της.

Αυτή η συνθήκη φτωχοποίησης έχει ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την επακόλουθη αδυναμία αποπληρωμής χρεών από μεγάλο κομμάτι της εξαθλιωμένης τάξης μας. Χρέη τα οποία σε μεγάλο βαθμό είτε δημιουργήθηκαν, είτε συσσωρεύτηκαν και μεγιστοποιήθηκαν, την περίοδο της περίφημης «οικονομικής εξυγίανσης» της χώρας, λόγω των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων που εφαρμόζονται από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου μέχρι και σήμερα. Δημοσιονομικά μέτρα τα οποία τόσα χρόνια επιβάλλονται από το Κεφάλαιο, τα καπιταλιστικά κέντρα και τους μηχανισμούς τους (Ε.Ε, ΔΝΤ), οδηγώντας στο ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και στην ακραία υποτίμηση της ζωής, του βιοτικού επιπέδου και της αξιοπρέπειας των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, με στόχο τη μεγέθυνση των ανισοτήτων και τη διαιώνιση της κερδοφορίας του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.

Με μια σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων, από τη θέσπιση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, μέχρι το “σχέδιο Ηρακλής”, την περσινή απόφαση του Αρείου Πάγου και την ψήφιση του τελευταίου νομοσχεδίου, εντείνεται η επίθεση στις λαϊκές κατοικίες. Σταθμό αποτελεί η μεταβίβαση των χρεών από τις τράπεζες στα funds και η μεγαλύτερη παροχή νομοθετικών διευκολύνσεων σε αυτά ώστε από τη μία, ασκώντας αφόρητες πιέσεις στους δανειολήπτες, να δυσχεραίνουν με τεχνικά και δικονομικά τερτίπια την αποπληρωμή των χρεών και από την άλλη, να αρπάζουν τα σπίτια της τάξης μας για ελάχιστα χρέη, σε εξευτελιστικές τιμές και στη συνέχεια να τα διαθέτουν στην αγορά με στόχο την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι εν μέσω κρίσης, τα κέρδη των servicers έχουν διπλασιαστεί, ενώ η πλειοψηφία της κοινωνίας, έχει χάσει βίαια, πάνω από το 40% των εισοδημάτων της.

Στη σημερινή περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης που το κεφάλαιο αναζητά επιθετικά νέα πεδία κερδοφορίας, την ίδια ώρα που η εργατική τάξη παλεύει να βιοποριστεί, η ένταση με την οποία γίνονται οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις συνεχώς αυξάνεται. Σε συνδυασμό με τις τροποποιήσεις στους νόμους, η κρατική καταστολή οξύνεται φανερά, σε μια προσπάθεια να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα των πλειστηριασμών και των εξώσεων αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι το αστικό κράτος είναι και θα είναι εγγυητής των συμφερόντων του Κεφαλαίου.

Από το στίγμα της ντροπής και των «λανθασμένων ατομικών επιλογών» μέχρι την άμεση εμπλοκή μεγάλων αστυνομικών δυνάμεων, οι εξώσεις γίνονται ολοένα και πιο βίαιες. Τέτοια περίπτωση ήταν η έξωση της Ιωάννας Κολοβού στα Ιλίσια, όταν συνελήφθη μαζί με τον γιό της μετά από μήνυση του fund ή το παράδειγμα στα Άνω Πετράλωνα, όπου ΜΑΤ και ΟΠΚΕ έκαναν διαρκώς επιθέσεις προς τον αλληλέγγυο κόσμο που προσπαθούσε να αποτρέψει την έξωση οικογένειας με μέλη ΑΜΕΑ.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση που δέχεται η τάξη μας, οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες προστατεύοντας το δικαίωμα του λαού στη στέγαση. Δικαίωμα το οποίο βάλλεται από τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις πρώτων κατοικιών, αλλά και από τις υπέρμετρες αυξήσεις ενοικίων.

Οφείλουμε να αναλάβουμε δράση, να οργανωθούμε στις γειτονιές μας μαζικοποιώντας τις αντιστάσεις μας, αποτρέποντας στην πράξη τις εξώσεις και την αρπαγή των κατοικιών μας. Από την άλλη, να διεκδικήσουμε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο την προστασία της λαϊκής κατοικίας, την κατάδειξη και την στοχοποίηση των άμεσα υπεύθυνων της επίθεσης αυτής, που δεν είναι άλλοι από τα funds, τους servicers, τους εκάστοτε κυβερνώντες και το κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε σε διαδήλωση στα γραφεία της DoValue. Όλοι/ες στη στάση ΗΣΑΠ Καλλιθέας, 2 Μαρτίου, 13:00.

Do Value – Cepal – Intrum κερδοφορούν από την αρπαγή των σπιτιών των ανθρώπων της τάξης μας

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ – ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ – ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ – Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

★ Ανοιχτή συνέλευση ενάντια σε πλειστηριασμούς και εξώσεις

Αγώνας ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας! Απεργία 28 Φεβρουαρίου – Διαδήλωση ενάντια στις κατασχέσεις σπιτιών 2 Μαρτίου

Όλες και όλοι στη Γενική Απεργία την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024.

Διαδήλωση ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς σπιτιών στα γραφεία της DoValue το Σάββατο 2 Μαρτίου από τον ΗΣΑΠ Καλλιθέας στη 1μμ.

Εξώσεις, πλειστηριασμοί, κατασχέσεις σπιτιών, ανατιμήσεις ο πόλεμος δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις.

Να αγωνιστούμε ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας.

Από τις αρχές του 2023 «επέστρεψαν» οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και κατά επέκταση και οι εξώσεις. Με όχημα τον πτωχευτικό κώδικα αλλά και την πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου, τράπεζες, funds και εταιρείες διαχείρισης «κόκκινων» δανείων (servicers) πλέον, σε αγαστή συνεργασία με το κράτος επιτίθενται στους φτωχούς και τους μη προνομιούχους αρπάζοντας τα σπίτια τους με στόχο να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους και να μειώσουν τα «κόκκινα» δάνεια που έχουν στο ενεργητικό τους. Δάνεια τα οποία ήταν υπερτοκισμένα και τα οποία πιθανά έχουν αποπληρωθεί 4, 5, 6, 7… φορές. Αφού πρώτα οι εισπρακτικές εταιρείες εξαπολύσουν έναν ανελέητο ψυχολογικό πόλεμο με βρισιές, προσβολές και απειλές μέσω τηλεφώνου, τη σκυτάλη παίρνουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα δικαστήρια, που με όπλα τους τους φορολογικούς εκβιασμούς, τους νόμους (που έχουν ψηφιστεί για να προασπίζουν τα συμφέροντα των ισχυρών), τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς (όπως έγινε μεταξύ άλλων και στα Πετράλωνα σε σπίτι στην οδό Παλληναίων το καλοκαίρι του 2020, αλλά και στις 31 Μαΐου, 2 Ιουνίου, 13 και 19 Δεκεμβρίου 2023 σε σπίτι της οδού Τιμοδήμου), προβαίνουν σε κατασχέσεις των σπιτιών και εξώσεις και πετούν στο δρόμο τους κατοίκους τους.

Οι τράπεζες, τα funds και οι εταιρείες διαχείρισης «κόκκινων» δανείων βλέπουν τις κατασχέσεις σπιτιών ως ένα πρόσφορο έδαφος για περισσότερα κέρδη διοχετεύοντας τα ακίνητα αυτά σε κτηματομεσιτικές εταιρείες. Ενώ τα μεσιτικά γραφεία διαφημίζουν τους πλειστηριασμούς για να πάρουν προμήθεια. Και όλα αυτά ενώ οι τράπεζες προκειμένου να βγουν αλώβητες από τις συνεχόμενες κρίσεις στηρίχτηκαν με δημόσιο χρήμα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκταμίευσε 40δις τουλάχιστον στις τράπεζες κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το Δημόσιο χορήγησε εγγυήσεις δισεκατομμυρίων στις τράπεζες με το σχέδιο «Ηρακλής» προκειμένου αυτές να τιτλοποιήσουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια, «κρατικοποίησε» την Πειραιώς και την Attica Bank προκειμένου να σωθούν.

Οι πλειστηριασμοί κατοικιών έρχονται να προστεθούν στις εξοντωτικές αυξήσεις των ενοικίων (λόγω και της αύξησης του airbnb), στη βύθιση χιλιάδων νοικοκυριών στα χρέη (εξαιτίας της υπερφορολόγησης και της αδυναμίας αποπληρωμής λογαριασμών ενέργειας, ύδρευσης), τα οποία οδηγούν σε νέες κατασχέσεις, στις δεκάδες εξώσεις σε καθημερινή βάση και να οξύνουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα της στέγασης για τους από τα κάτω. Και όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο εξαιτίας της ακρίβειας βιώνουμε μια συνεχιζόμενη μείωση του μισθού μας και κατ’ επέκταση μια συνεχιζόμενη υποτίμηση της ζωής όλων των από τα κάτω. Η αύξηση του πληθωρισμού (αποτέλεσμα της τυχοδιωκτικής κίνησης του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών) μεταφράζεται στην καθημερινότητά μας σε μεγάλες και συνεχόμενες αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων και κατ’ επέκταση στην μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών μας και άρα στην περαιτέρω φτωχοποίηση μας.

Το συνεχώς αυξανόμενο κόστος διαβίωσης αποτελεί συνέχεια της εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης που υφίστανται οι φτωχοί. Η αύξηση των τιμών, δεν είναι ακόμα ένα κακό που μας βρήκε, είναι μέθοδος του κεφαλαίου για να συνεχίσει να αυξάνει τα κέρδη του. Οι οικονομικές κρίσεις (όπως και αυτή που ξεκίνησε το 2008 και φτάνει μέχρι τις μέρες μας) αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλισμού. Η μείωση των κερδών για τους καπιταλιστές ξεπερνιέται με την περαιτέρω λεηλασία των πληβείων και της φύσης, όπως και κάθε κρίση. Το ζήσαμε και το ζούμε από το 2020 όταν η εξουσία διαχειρίστηκε την πανδημία με τέτοιο τρόπο ώστε να μη μειωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου και ταυτόχρονα να εφαρμοστεί μία σειρά μέτρων καταπίεσης και πειθάρχησης της κοινωνίας (αντεργατικά και κατασταλτικά) απαραίτητα για την επιβολή της «κοινωνικής ειρήνης». Οι απαγορεύσεις, οι προσλήψεις μπάτσων και στρατιωτικών, οι αντεργατικοί νόμοι, η υποβάθμιση των μονάδων υγείας, οι αναστολές των υγειονομικών, οι απολύσεις γιατρών, η περαιτέρω υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων και οι ιδιωτικοποιήσεις αποτέλεσαν τα εργαλεία διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης. Το κράτος ξεπουλάει τα δημόσια αγαθά στο ιδιωτικό κεφάλαιο με προνομιακές συμβάσεις και αθρόες επιδοτήσεις προκειμένου αυτό να συνεχίσει να αυξάνει τα κέρδη του.

Οι κυβερνώντες διαχειρίζονται τις κρίσεις, όπως και δημόσια ανακοίνωσαν, ως πόλεμο. Έναν πόλεμο όχι ενάντια σε κάποιον αόρατο εχθρό, αλλά ένα πόλεμο ενάντια στους από τα κάτω. Έναν πόλεμο που εκτυλίσσεται αιώνες και λέγεται ταξικός. Στα τρένα, στα σαπιοκάραβα, στα σύνορα, στα εργατικά κάτεργα, στα υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα νοσοκομεία, στις «τυχαίες» καταδιώξεις και εκπυρσοκροτήσεις, στα τμήματα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης το κράτος δολοφονεί τους φτωχούς, τους απόκληρους, τους από τα κάτω αυτού του κόσμου προκειμένου να ικανοποιήσει την αμείωτη δίψα για εξουσία και κέρδη των από τα πάνω.

Σε κάθε καπιταλιστική κρίση η απάντηση των από τα πάνω είναι η αύξηση των κερδών, η διατήρηση των προνομίων και η ενίσχυση της εξουσίας για αυτούς και η ένταση της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της εξαθλίωσης και ο θάνατος για τις/τους από τα κάτω. Αυτό όμως το γνωρίζουμε και το ζούμε καθημερινά. Εκείνο που πρέπει να πούμε ή μάλλον να φωνάξουμε είναι η δική μας απάντηση. Οι κατασχέσεις, οι εξώσεις, η ακρίβεια και η συνεχιζόμενη υποτίμηση της ζωής μας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια λογική «ας πληρώσουμε, τι να κάνουμε». Αν δεν θέλουμε απλά να σκύβουμε το κεφάλι, να μεμψιμοιρούμε, να κανιβαλίζουμε τον/την διπλανό/ή μας και να «σφίγγουμε» το ζωνάρι, πρέπει να εμπιστευτούμε τις δικές μας δυνάμεις, να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη, να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα και να υπερασπιστούμε το δίκιο και τις ανάγκες μας.

Ενάντια στις λογικές της ανάθεσης, της μοιρολατρίας, της παραίτησης και της υποταγής, να συλλογικοποιηθούμε και να συγκροτήσουμε εστίες αντίστασης στις γειτονιές, τα σχολεία, τις σχολές, τους χώρους εργασίας μας. Με οδηγό την κοινωνική αυτοοργάνωση και γνώμονα την ταξική αλληλεγγύη μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Να δημιουργήσουμε και να στηρίξουμε δομές αλληλεγγύης, που αποτελούν απάντηση στον κανιβαλισμό και έμπρακτη αντιμετώπιση της εξαθλίωσης και της φτώχειας. Να αντισταθούμε στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς κράτους, τραπεζών, funds και πλούσιων. Να αυτοοργανωθούμε και να απαντήσουμε συλλογικά και δυναμικά στην επίθεση που δεχόμαστε.

Να αγωνιστούμε αποφασιστικά σε κάθε γειτονιά για να σταματήσουμε τις κατασχέσεις στα σπίτια των φτωχών!

Ταξική αλληλεγγύη και κοινωνική αυτοοργάνωση!

Απεργίες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις και αρνήσεις πληρωμών, πόλεμο στον πόλεμο κράτους και αφεντικών!

Όλες και όλοι στη Γενική Απεργία την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024.

Διαδήλωση ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς σπιτιών στα γραφεία της DoValue το Σάββατο 2 Μαρτίου από τον ΗΣΑΠ Καλλιθέας στη 1μμ.

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

κάθε Κυριακή 6µµ στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα

blog: askpthk.espivblogs.net – fb: https://hide.espiv.net/?https://www.facebook.com/people/%CE%91%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CF%87%CF%84%CE%AE-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BF%CF%85/100082224552231/

Ανάληψη ευθύνης χτισίματος γραφείων της Cepal

Ζούμε σε μια εποχή που η καπιταλιστική ανάπτυξη σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της, στοχεύοντας στην αύξηση των κερδών της μέσω του ανοίγματος της ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών -δηλαδή του ξεζουμίσματος της τάξης μας-, της υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης, της υποβάθμισης του βιοτικού μας επιπέδου και της ταυτόχρονης συσσώρευσης του παραγόμενου πλούτου στα χέρια ολοένα και λιγότερων εκπροσώπων της αστικής τάξης και του κεφαλαίου.

Οι συνθήκες ερημοποίησης που φέρνει η παρατεταμένη οικονομική κρίση του συστήματος δημιουργεί εκείνες τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανεξέλεγκτη κίνηση του κεφαλαίου σε έναν ανατροφοδοτούμενο κύκλο καταστροφής και δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας. Μια προέκταση αυτής της κίνησης αποτελεί η “αναδιάρθρωση” του πεδίου της ιδιωτικής κατοικίας. Η βίαιη νεοφιλελευθεροποίηση της αγοράς κατοικίας και η αναγκαία -για τον καπιταλισμό- διατήρηση θετικών/ανοδικών δεικτών ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων, αλλά και της συνεχούς και απρόσκοπτης κίνησης του κεφαλαίου, επιβάλλει την κατάργηση του υψηλού ποσοστού ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα και τη μετατροπή των -διαθέσιμων πια- κατοικιών, σε εμπορικά εκμεταλλεύσιμες. Αυτό επιτεύχθηκε με τη δημιουργία, και μετέπειτα το σκάσιμο της φούσκας των κόκκινων δανείων, όπου χιλιάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά έχασαν στην ουσία εν μία νυκτί τις κατοικίες τους, για ένα κλάσμα της πραγματικής τους αξίας, όταν κερδοσκοπικά funds αγόρασαν αυτά τα κόκκινα δάνεια από τις τράπεζες “συμβάλλοντας στη διάσωση τους”, ενώ παράλληλα δημιουργούσαν χαρτοφυλάκια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Την επίβλεψη των συγκεκριμένων χαρτοφυλακίων ανέλαβαν εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων (servicers), οι οποίες διεκπεραιώνουν ως μεσάζοντες τις διαδικασίες αρπαγής και μεταπώλησης των κλεμμένων κατοικιών των φτωχών, λαϊκών στρωμάτων, έχοντας την απόλυτη θεσμική και νομική κάλυψη από την πολιτική εξουσία με νομοθετήματα κομμένα και ραμμένα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και την κάλυψη του επαίσχυντου σκοπού και των κανιβαλιστικών τακτικών τους. Άπειρα είναι τα παραδείγματα αυτών των τακτικών. Συνεχόμενα ενοχλητικά τηλεφωνήματα, προσβλητικές επιθέσεις, τραμπούκικες πιέσεις, ψυχολογικοί εκβιασμοί. Και όλα αυτά μέσα σε ένα δικονομικό λαβύρινθο χτισμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει εύκολη διέξοδος για τους ανθρώπους της τάξης μας.

Απέναντι στο φιλελεύθερο κανιβαλισμό και τα τσιράκια του, που κερδοφορούν αδυσώπητα χτυπώντας εκ του ασφαλούς φτωχούς και καταπιεσμένους, να απαντήσουμε με μαζικό αγώνα αλληλεγγύης και υπεράσπισης της τάξης μας. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα επιλέξαμε να στοχοποιήσουμε συμβολικά μια εκ των εταιριών διαχείρισης (servicer), τη Cepal επί της οδού Θεμιστοκλέους, χτίζοντας με τσιμεντόλιθους την είσοδο του κτιρίου όπου στεγάζονται τα τηλεφωνικά της κέντρα.

Όλοι στη διαδήλωση προς τα γραφεία της Do Value, το Σάββατο 2 Μαρτίου

Να μαζικοποιήσουμε τους πολύμορφους αγώνες ενάντια στις εξώσεις

εργάτες, εργάτριες ενάντια στις εξώσεις

Σε ένα κλίμα οικονομικής ασφυξίας για τα λαϊκά στρώματα, η επίθεση που δέχεται η λαϊκή κατοικία, αναμένεται να ενταθεί περαιτέρω, αφού στόχος για το 2024 είναι οι 40.000 – 50.000 πλειστηριασμοί, από τους οποίους, μάλιστα, οι 10.000 θα πραγματοποιηθούν τους πρώτους μήνες του έτους. Λαμβάνοντας, βέβαια, υπόψιν και τις αυξήσεις των προηγούμενων χρόνων στα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, το αυξημένο κόστος διαβίωσης συνολικά, τους χαμηλούς μισθούς και τα πενιχρά, αν όχι ανύπαρκτα, επιδόματα, φαίνεται ότι βαδίζουμε προς το κοκκίνισµα όλο και περισσότερων δανείων, και άρα, σε ένα νέο ντόµινο πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών. Αυτή η απειλητική, για την εργατική τάξη και το λαό, συνθήκη οξύνεται από την εκτίναξη των ενοικίων, με την Ελλάδα να βιώνει τον ανεξέλεγκτο φαύλο κύκλο της υπερβολικά ακριβής στέγασης σε σύγκριση με τα εθνικά εισοδήματα. Παράλληλα, ο αντιλαϊκός χαρακτήρας τόσο των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών όσο και άλλων πτυχών της εφαρμοζόμενης αστικής πολιτικής, κρύβεται κάτω από το χαλάκι με μία συστηματική προσπάθεια μετατόπισης της ευθύνης στους πληττόμενους πολίτες, σε όσους δηλαδή χάνουν το σπίτι τους, παρουσιάζοντάς τους ως «κακοπληρωτές». Η χαρακτηριστική αναφορά στους πληττόμενους ως «κακοπληρωτές», αποσκοπεί στην απόκρυψη των αιτιών, των υπαίτιων και των συμφερόντων που εξυπηρετούν οι πλειστηριασμοί. Αποσκοπεί στην απόκρυψη της σύνδεσης των πλειστηριασμών με την ευρύτερη αναδιάρθρωση της οικονομίας που ξεκίνησε με την παγκόσμια οικονομική κρίση του ’07-’08, όταν κυβερνήσεις και κεφαλαιοκράτες επιχείρησαν το ξεπέρασμά της μέσω μιας σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής, επιβαρύνοντας τα λαϊκά στρώματα και -φυσικά- διασώζοντας τις τράπεζες.

Η «απελευθέρωση» των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, λοιπόν, αποτελούσε ανέκαθεν στόχο της Τρόικα, και εντάχθηκε στις μνημονιακές δεσμεύσεις στο 1ο και 2ο μνημόνιο. Με το 3ο μνημόνιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ περιόρισε την προστασία της πρώτης κατοικίας στα πιο ευάλωτα νοικοκυριά, ενώ μάλιστα, εισήγαγε και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, καθιστώντας πλέον αδύνατες τις μέχρι τότε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και τις διαδηλώσεις στα Ειρηνοδικεία που συχνά ματαίωναν πλειστηριασμούς, και χτυπώντας με αυτόν τον τρόπο την λαϊκή αντίδραση και την έμπρακτη αλληλεγγύη. Μετά την κατάργηση του Ν. Κατσέλη το 2019 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ ψήφισε το περίφημο σχέδιο «Ηρακλής», νομοσχέδιο στήριξης των τραπεζών, παρέχοντας τους τη δυνατότητα να απαλλαγούν από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, μετατρέποντάς τα σε κρατικά ομόλογα με κρατική εγγύηση -δηλαδή έμμεση κρατική χρηματοδότη. Έτσι, οι τράπεζες μεταφέρουν τα δάνεια σε funds, τα οποία επιβάλλουν ασφυκτικές πιέσεις στους δανειολήπτες για την είσπραξη των χρεών. Σήμερα, η επίθεση στη λαϊκή κατοικία εντείνεται ακόμα περισσότερο με τα τελευταία νομοθετήματα της κυβέρνησης να εξασφαλίζουν στις εταιρείες διαχείρισης πλήρη ασυδοσία. Για πρώτη φορά, οι servicers έχουν πλήρη νομική θωράκιση, ώστε να μπορούν να επιβάλλουν την εκτέλεση πλειστηριασμών για λογαριασμό των funds, ακόμα και σε περιπτώσεις που έχει επιτευχθεί εξωδικαστικός συμβιβασμός. Δύνανται να απαιτούν προκαταβολή 10% από το ποσό που έχει συμφωνηθεί και σε περίπτωση μη καταβολής του, να εκπλειστηριάζουν άμεσα το ακίνητο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα στα funds, λειτουργώντας ως εκβιαστές για χάρη των τραπεζών, να απειλούν και να υφαρπάζουν τα σπίτια του λαού, με την προστασία και την συνδρομή του κράτους.

Η λαϊκή στέγη και περιουσία γίνονται εργαλείο για την αύξηση των κερδών funds και εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων, μέσω των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών, σχεδιασμός που αποτελούσε για καιρό επιδίωξη του αστικού κράτους και που ωφελεί το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο. Όπως επισημαίνεται στην περίφημη έκθεση Πισσαρίδη, η πτωχευτική διαδικασία έχει την ικανότητα να απαλλάξει τους οφειλέτες από τα χρέη τους μέσα σε λίγα χρόνια, ανταλλάσσοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία με «κίνητρα για νέο εισόδημα»! Φυσικά, στο πλαίσιο αυτό παρέχεται και η δυνατότητα, ως δήθεν προστασία της πρώτης κατοικίας και λύση για τον πληττόμενο λαό, να νοικιάζουν το σπίτι τους από Φορείς που θα αποκτούν τα ακίνητα που είναι προς πλειστηριασμό, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν καν δημιουργηθεί ακόμα, ενώ το κράτος θα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει δήθεν στήριξη σε οικονομικά ασθενέστερους οφειλέτες μέσω πενιχρών στεγαστικών επιδομάτων.

Παράλληλα, συντελείται μια ραγδαία αναβάθμιση της καταστολής και κρατικής βίας ενάντια στις δυνάμεις που αγωνίζονται για την υπεράσπιση των λαϊκών κατοικιών και τον πληττόμενο λαό. Το πολύ πρόσφατο παρελθόν κατέδειξε τις εντολές που έχει λάβει η αστυνομία αναφορικά με τις εξώσεις. Η ασφυκτική και με μαφιόζικους όρους παρουσία ΜΑΤ και ΟΠΚΕ, η οποία «εγκαινιάστηκε», τόσο αναβαθμισμένα, κατά τη διάρκεια έξωσης στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 09/03/2023, αποτελεί πλέον δεδομένη πρακτική. Δεδομένη πρακτική της αστυνομίας και της Αστικής Δικαιοσύνης η τρομοκράτηση, οι συλλήψεις-απαγωγές των ιδιοκτητών, η άσκηση σε βάρος τους εκτεταμένης ψυχικής και σωματικής βίας με την απροειδοποίητη εισβολή στην οικία, διωγμοί, αφαίρεση της κινητής τους περιουσίας, εξευτελισμός, προσβολές, εκφοβισμός, ποινικές διώξεις, απειλές-, ακόμα και σε άτομα της τρίτης ηλικίας ή και άτομα με ειδικές ανάγκες (εξώσεις σε Άνω Πετράλωνα, Ζωγράφου, Χαλκιδική, Άνω Πατήσια, Νέο Ψυχικό). Ενώ, η καταστολή στοχεύει φυσικά και τις πολιτικές δυνάμεις που αντιστέκονται, με τον αλληλέγγυο παρευρισκόμενο κόσμο να συγκρούεται με τους ένστολους μπράβους με αποφασιστικότητα.

Η στρατηγική ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, λοιπόν, δεν συνεπάγεται τίποτα λιγότερο από το ξεσπίτωμα του λαού και την βίαιη φτωχοποίηση ανθρώπων. Στη νέα περίοδο της κρίσης, ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί γύρω από το ζήτημα των πλειστηριασμών και των εξώσεων, με αγορές και μεταβιβάσεις χρεών και δανείων, με την αστυνομία και τα δικαστήρια να επιτελούν τα καθήκοντα των άμεσων εκτελεστών. Η απειλή των πλειστηριασμών και των εξώσεων αφορά, πλέον, ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας και δεν αποτελεί ατομικό, προσωπικό πρόβλημα. Αντίθετα, είναι κομμάτι ενός καλοσχεδιασμένου πλάνου συσσώρευσης πλούτου για τους λίγους εις βάρος των πολλών. Η αδυναμία πρόσβασης στη στέγαση, οι άπιαστες τιμές ενοικίων λόγω της φούσκας του real estate, και οι επιθετικές ενέργειες των εταιρειών του κλάδου, που αγοράζουν ή χτίζουν νέα κτίρια, μετατρέπουν σταδιακά το δικαίωμα στη στέγαση σε προνόμιο για λίγους.

Όσο, όμως, οι αστικές πολιτικές οδηγούν ένα μεγάλο κομμάτι του λαού να βρίσκεται πιο κοντά στην αστεγία, τόσο γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως η στέγαση δεν μπορεί να αποτελεί εμπόρευμα, αλλά καθολικά εγγυημένη παροχή. Πέρα, λοιπόν, από την κατάδειξη των κεντρικών πολιτικών επιλογών του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που το εξυπηρετούν, αναδεικνύεται εμφατικά και ο αναβαθμισμένος πλέον ρόλος των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων, οι οποίες έχουν πια το ελεύθερο να λειτουργούν ανεξέλεγκτα εις βάρος της τάξης μας.

Συγκεκριμένα, τα κέρδη των servicers και των funds αυξάνονται κατά εκατομμύρια ευρώ στις πλάτες μας, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την εταιρεία διαχείρισης doValue Greece, η οποία -ήδη από το τέλος του 2021, διαχειριζόταν λογαριασμούς για πάνω από ένα εκατομμύριο δανειολήπτες και σημείωσε αύξηση στα έσοδά της το 2021 κατά 237% σε σχέση με το 2020, καθώς και την Ιntrum Hellas, η οποία διπλασίασε τα κέρδη της μέσα σε ένα χρόνο. Εν μέσω ενός ακραία ασφυκτικού πλαισίου να βρίσκεται υπό διαμόρφωση, με την ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα, σε ο,τι απέμεινε από την δημόσια υγεία και εκπαίδευση, με την ακρίβεια να καλπάζει και τις αστικές κυβερνήσεις να επιβουλεύονται την ακόμα μεγαλύτερη νομική τους θωράκιση μέσω του νέου Ποινικού Κώδικα, οφείλουμε να μην κάνουμε άλλο βήμα πίσω.

Να αντισταθούμε, να οργανώσουμε τον αγώνα μας ενάντια στις πολιτικές της της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Απέναντι στην καπιταλιστική κερδοφορία, να αντιτάξουμε τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ FUNDS

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΕΞΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟN ΛΑΟ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΉΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ:

ΑΘΗΝΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 2/3, 13:00 ΣΤΟΝ ΗΣΑΠ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ DO VALUE (Κύπρου 27)

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΔΕΥΤΕΡΑ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ DOVALUE (Λέοντος Σοφού 18) &

ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΙΣ 11:00 ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ | ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 11:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Κάλεσμα στήριξης της διαδήλωσης ενάντια σε πλειστηριασμούς & εξώσεις προς τα κεντρικά της DO VALUE [ 2/3 1μμ ΗΣΑΠ Καλλιθέας]

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η τάξη μας, οφείλουμε να υπερασπίσουμε με κάθε τίμημα, το αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα στη στέγαση : τη στέγαση ως οργανικό στοιχείο της ανθρώπινης ζωής και κοινωνικότητας, ενάντια στην καπιταλιστική υπονόμευση της ως συστατικό στοιχείο της ταξικής μας υποτίμησης. Υπό αυτήν ακριβώς την έννοια, ο αγώνας υπεράσπισης του δικαιώματος στη στέγη, είναι αγώνας ταξικός, αγώνας που αφορά την ίδια τη ζωή και αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και για αυτό το λόγο ένας αγώνας υπαρξιακός και συνάμα οραματικός, ένας αγώνας για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες, ο οποίος ως τέτοιος κυοφορεί τις ανάγκες μιας άλλης κοινωνίας.

ΚΡΑΤΟΣ, ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΕΣ, FUNDS, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, REAL ESTATE – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ

Για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα η πολύπλευρη υποτίμηση ζωτικών όρων διαβίωσης τους αποτελεί την τελευταία δεκαπενταετία καθεστώς. Παρά τις «μεταμνημονιακές» διακηρύξεις για «ευημερία και ανάπτυξη», η επίθεση κυβερνήσεων, κεφαλαίου, ΕΕ μαίνεται ακάθεκτη. Την ώρα που η ακρίβεια φουντώνει, οι εργασιακές σχέσεις αποσαθρώνονται και βασικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα καταργούνται ή συρρικνώνονται, την ώρα που δεκάδες δις ευρώ χαρίζονται σε τράπεζες, εφοπλιστές, βιομηχάνους ή δαπανώνται σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, η πολύπλευρη επίθεση σε ένα βασικό κοινωνικό αγαθό όπως η στέγαση, μετατρέπει τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων από εμάς σε ένα καθημερινό κυνήγι επιβίωσης. Αστρονομικά ενοίκια, Airbnb, εξευγενισμός, κόκκινα δάνεια, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί και εξώσεις συνθέτουν ένα ασφυκτικό κλίμα, μετατρέποντας ακόμα και το αυτονόητο δικαίωμα της στέγασης σε πολυτέλεια.

Οι δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί που πραγματοποιούνται ετησίως στην ελληνική επικράτεια προωθούνται και διευκολύνονται, ολοένα και περισσότερο, από τους νόμους που το ίδιο το κράτος θεσμοθετεί προς όφελος ντόπιου και ξένου κεφαλαίου (πτωχευτικός κώδικας, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, σχέδιο Ηρακλής κ.ά), οδηγώντας όλο και πιο συχνά σε εξώσεις και εκτοπισμούς λαϊκών οικογενειών από τις κατοικίες τους. Οι διαρκώς αυξανόμενοι πλειστηριασμοί έρχονται ως η συνέχεια της αδυναμίας αποπληρωμής των λεγόμενων «κόκκινων δανείων», από μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής βάσης, το οποίο βρίσκεται τσακισμένο εδώ και 15 χρόνια από τις αδυσώπητες πολιτικές ταξικής αφαίμαξης και φτωχοποίησης. Η μεταβίβαση, πλέον, αυτών από τις τράπεζες στα γνωστά funds και τους servicers, στο πλαίσιο ανακεφαλαιοποίησης και διάσωσης των πρώτων, δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα ανασφάλειας για την τάξη μας, η οποία περνάει πρώτα μέσα από τα κουρέματα των μισθών, τους σκληρούς διακανονισμούς με τις εισπρακτικές και τα τρεξίματα στα αστικά δικαστήρια και φτάνει συχνά έως και τον εκτοπισμό από την κατοικία, πολλές φορές μάλιστα υπό την συνοδεία ξύλου και συλλήψεων από τους μπάτσους – μπράβους του κεφαλαίου.

Από τη μια, λοιπόν, για όσους και όσες διατηρούν την «πολυτέλεια» να έχουν μια στέγη να μένουν, παραμονεύουν κοράκια, τραπεζίτες και δικαστικοί, και από την άλλη, για ένα εξίσου μεγάλο κοινωνικό κομμάτι κυρίως στα αστικά κέντρα, για χιλιάδες φοιτητές, εργάτριες, συνταξιούχους και ανέργους, χωρίς ακίνητη ιδιοκτησία, που ζουν με μισθούς πείνας εν μέσω εργασιακής επισφάλειας και ακρίβειας, ο εφιάλτης της αστεγίας παραμονεύει, την ώρα που η επέλαση των επενδυτών, των Real Estate, του Airbnb, του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης, σπρώχνει τα ενοίκια σε απρόσιτες τιμές.

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η τάξη μας, οφείλουμε να υπερασπίσουμε με κάθε τίμημα, το αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα στη στέγαση : τη στέγαση ως οργανικό στοιχείο της ανθρώπινης ζωής και κοινωνικότητας, ενάντια στην καπιταλιστική υπονόμευση της ως συστατικό στοιχείο της ταξικής μας υποτίμησης. Υπό αυτήν ακριβώς την έννοια, ο αγώνας υπεράσπισης του δικαιώματος στη στέγη, είναι αγώνας ταξικός, αγώνας που αφορά την ίδια τη ζωή και αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και για αυτό το λόγο ένας αγώνας υπαρξιακός και συνάμα οραματικός, ένας αγώνας για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες, ο οποίος ως τέτοιος κυοφορεί τις ανάγκες μιας άλλης κοινωνίας.

Απέναντι σε πλειστηριασμούς, εξώσεις, εξευγενισμό, απέναντι στο κεφάλαιο, το κράτος και τους μηχανισμούς του, οφείλουμε να αναλάβουμε δράση με οργάνωση στις γειτονιές μας, τις δουλειές μας, τους χώρους κοινωνικοποίησης μας. Με τη μαζικοποίηση και την ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων μας, να στήσουμε αναχώματα στην επίθεση του ταξικού εχθρού και να μπλοκάρουμε συλλογικά κάθε πλειστηριασμό, κάθε επιχειρούμενη έξωση. Όπως απέδειξαν οι μαχητικές περιφρουρήσεις κατοικιών που απειλούνταν, όταν το κίνημα και οι εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, αγωνίζονται οργανωμένα και μαζικά, με ενότητα και μαχητικό πνεύμα, μπορούν να βάζουν φρένο στα σχέδια του κεφαλαίου. Να συγκρούονται στην πράξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του κράτους, πετυχαίνοντας νίκες και διαμορφώνοντας συσχετισμούς για ακόμα μεγαλύτερους αγώνες.

ΚΑΝΕΝΑΣ-ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΠΑΓΩΜΑ ΕΞΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ – ΑΜΕΣΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΟΙΚΙΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ, ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ, ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΣΤΕΓΗ, ΡΕΥΜΑ, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΙΜΑ, ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ, ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Διαδήλωση που καλεί η “Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια σε πλειστηριασμούς και εξώσεις”προς τα κεντρικά της DO VALUE, το Σάββατο 2 Μαρτίου 1μμ στον ΗΣΑΠ Καλλιθέας

Ταξική Αντεπίθεση [Ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)

Κάλεσμα στη διαδήλωση στα γραφεία της DO VALUE

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Στα πλαίσια όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και ως απόρροια των μνημονιακών πολιτικών που ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ο λαός καλείται να αντιμετωπίσει την ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Από το τσάκισμα των εργασιακών κεκτημένων, την υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, την αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και την ολοένα αυξανόμενη εμπλοκή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολεμικές συγκρούσεις, μέχρι τη συνεχώς αυξανόμενη ακρίβεια που σηματοδοτεί την περαιτέρω εξαθλίωση και υποτίμηση των ζωών μας.

Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, το στεγαστικό ζήτημα αποτελεί ακόμα μια μορφή έκφανσης της ταξικής βίας. Η τιμή των ενοικίων εκτοξεύεται κάθε χρόνο με αποτέλεσμα είτε την αδυναμία κάλυψής τους είτε την ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική επιβάρυνση και οικονομική δυσχέρεια που απαιτεί η αναγκαστική κάλυψη της ανάγκης στέγασης. Παράλληλα, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και οι εξώσεις αποτελούν ακόμα ένα μέτωπο στη διαχρονική και γενικευμένη επίθεση που δέχεται η τάξη μας. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαπενταετίας, οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας να βρεθούν στη δεινή θέση να αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους προς τις τράπεζες με αποτέλεσμα να πλειστηριάζονται οι περιουσίες τους και να πετιούνται κυριολεκτικά στο δρόμο καθώς αρκετοί από αυτούς χάνουν την πρώτη κατοικία τους.

Η ολοκληρωτική αυτή επίθεση στη λαϊκή κατοικία δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τη συνδρομή όλων των κυβερνήσεων των χρόνων αυτών που με τα νομοθετήματα τους έδωσαν το πράσινο φως στις τράπεζες και τα funds να δρουν ανενόχλητοι αφήνοντας ολόκληρες οικογένειες άστεγες για χάρη της κερδοφορίας τους. Οι μνημονιακές δεσμεύσεις για πλειστηριασμό της περιουσίας των δανειοληπτών, η κατάργηση του «νόμου Κατσέλη» και η θέσπιση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η εφαρμογή του σχεδίου «Ηρακλής» από την κυβέρνηση της ΝΔ, που δίνει τη δυνατότητα στις τράπεζες να μετατρέπουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια σε κρατικά ομόλογα και από εκεί να περνούν στα funds που αναλαμβάνουν να εκβιάζουν τους δανειολήπτες και να εκτελούν τους πλειστηριασμούς και τέλος η περσινή απόφαση του Αρείου Πάγου που διευκολύνει νομικά την παραπάνω διαδικασία αποτελούν την πολιτική στρατηγική λεηλασίας της λαϊκής κατοικίας από το μεγάλο κεφάλαιο και το κράτος του.

Επιπλέον, τον τελευταίο χρόνο, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, όχι μόνο επιταχύνει τη διαδικασία των εξώσεων στα πλειστηριασμένα ακίνητα, αλλά βάζει μπροστά τις δυνάμεις καταστολής να χτυπούν, να απειλούν, να τρομοκρατούν, να εξευτελίζουν και να πετούν με ιδιαίτερη αγριότητα στο δρόμο φτωχούς ανθρώπους ενώ ταυτόχρονα καταστέλλουν βίαια οποιαδήποτε δράση αλληλεγγύης προς αυτούς. Μάλιστα δεν διστάζουν να εφαρμόσουν αυτές τις μεθόδους καταστολής ακόμα και σε άτομα με ειδικές ανάγκες και άτομα τρίτης ηλικίας, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για τα τσιράκια των αφεντικών. Οι 50.000 πλειστηριασμοί, λοιπόν, που έχουν δρομολογηθεί μέχρι το τέλος του έτους, αποδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Φυσικά, από όλη αυτή τη μεθόδευση εις βάρος της εργατικής τάξης και προς όφελος του κεφαλαίου δεν θα μπορούσε να λείπει και ο κυρίαρχος μηχανισμός προπαγάνδας. Ένας μηχανισμός που μιλάει συνεχώς για «κακοπληρωτές» και «μπαταχτσήδες», αποκρύπτοντας τεχνηέντως τις πολιτικές που οδήγησαν, όλα αυτά τα χρόνια, χιλιάδες συνανθρώπους μας, όχι μόνο στην αδυναμία πληρωμής των δανείων τους, αλλά κυριολεκτικά στην εξαθλίωση και σε ορισμένες περιπτώσεις στην αυτοκτονία. Επίσης αποκρύπτεται επιμελώς το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί, ώστε να διασωθούν, 4 φορές στα χρόνια των μνημονίων με δημόσιο χρήμα. Τα χρήματα δηλαδή των φορολογουμένων που εκβιάζουν και ξεσπιτώνουν.

Απέναντι στην πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης και του κανιβαλισμού της εργατικής τάξης, οφείλουμε να αντισταθούμε για να μη συνηθίσουμε τη βαρβαρότητα. Κράτος και αφεντικά πλουτίζουν πάνω στην ανάγκη μας για σίτιση, στέγαση, μεταφορά, υγεία, παιδεία. Μέσα από την οργάνωση και με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, να συμβάλλουμε στη διεύρυνση του αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών κατοικιών. Καλούμαστε να υπερασπιστούμε την τάξη μας, μπλοκάροντας κάθε απόπειρα επιδρομής και αρπαγής πρώτων κατοικιών, μπλοκάροντας στην πράξη την υποτίμηση των ζωών μας.

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ

ΟΛΟΙ – ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στα γραφεία της DO VALUE ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας στις 2 Μάρτη, ώρα 13:00 (με προσυγκέντρωση ΗΣΑΠ Καλλιθέα)

Αδράστεια

ΟΙ ΕΞΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Σε μία περίοδο πολύπλευρης υποτίμησης των ζωών μας που παρουσιάζεται στη δημόσια σφαίρα ως το αποτέλεσμα διαφόρων «μεμονωμένων» και «ασύνδετων» κρίσεων (ακρίβεια, εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, κλιματική αλλαγή κλπ), το ζήτημα της στέγασης και των εξώσεων έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή σε μεγάλο κομμάτι των εξαθλιωμένων. Το στεγαστικό ζήτημα όμως δεν προκύπτει σαν κεραυνός εν αιθρία, όπως άλλωστε και καμία «διακριτή κρίση» μέσα στον καπιταλισμό, αλλά αποτελεί την κορύφωση μιας συνολικότερης διαδικασίας. Το κόστος της στέγασης την τελευταία δεκαετία έχει ανέβει κατακόρυφα, κάνοντας τη διαβίωση στις γειτονιές μας ολοένα και δυσκολότερη. Τα απλησίαστα νοίκια, οι εξώσεις και η επιστροφή στην πατρική κατοικία αποτελούν μερικά στιγμιότυπα της παραπάνω εξελισσόμενης επαναδιαπραγμάτευσης των αναγκών μας σε σχέση με τις ανάγκες του ιδιοκτησιακού κεφαλαίου, με το κράτος να παίρνει έμπρακτα και απροκάλυπτα πλέον το μέρος του δεύτερου φέρνοντας ακόμα και τα ΜΑΤ σε ορισμένες επιχειρήσεις εξώσεων. Απογυμνώνεται έτσι ο πρακτικός του ρόλος που δεν είναι άλλος από τον εγγυητή της σταθερότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει κάποιος κλάδος παραγωγής χωρίς να υπάρχει η προϋπόθεση της πραγματοποίησης του κέρδους και η βασική ανθρώπινη ανάγκη για στέγαση δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως σε αυτή την κοινωνία υπάρχει μια βασική αντίφαση: η πρακτική ανάγκη των ανθρώπων για στέγαση από τη μία και η αυτονομημένη ανάγκη του κεφαλαίου για διαρκή συσσώρευση από την άλλη. Το ποιος αναγκάζεται να ξεσπιτωθεί είναι τις περισσότερες φορές αδιάφορο για το κεφάλαιο, καθώς γι’ αυτό το μόνο που έχει νόημα είναι η αέναη μεγέθυνσή του. Τα σπίτια συνεπώς, είτε αποτελούν πηγή σταθερού εισοδήματος από τους μικρότερους ή τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες κατοικιών μέσω της ενοικίασης τους, είτε το κέρδος πραγματοποιείται μια και καλή μέσω της πώλησής τους – συχνά με τη συμβολή των τραπεζών μέσω των στεγαστικών δανείων. Εξετάζοντας λοιπόν τη στεγαστική κρίση υπό το πρίσμα της ευρύτερης κρίσης του κεφαλαίου, μπορούμε να συμπεράνουμε πως η σημερινή κατάσταση αποτελεί την αδυναμία της τάξης των ιδιοκτητών να συνεχίσει να κερδίζει μέσω της αστικής γαιοπροσόδου με το ρυθμό που αυτή κρίνει ικανοποιητικό. Έτσι, η εκτίναξη των ενοικίων στα ύψη, η μετατροπή πολλών κατοικιών μακροχρόνιας μίσθωσης σε airbnb καθώς και οι πλειστηριασμοί εξαιτίας της αδυναμίας της αποπληρωμής του χρέους προς τις τράπεζες, αποτελούν την υλική έκφραση της παραπάνω συνθήκης. Το ελληνικό κράτος από τη μεριά του, εξετάζοντας την παραπάνω συνθήκη υπό το πρίσμα του συλλογικού καπιταλιστή που θέλει να μπει και πάλι δυναμικά στις διεθνείς αγορές, προωθεί τη νομιμότητα των εξώσεων σαν τη βιτρίνα της σταθερότητας και σαν πυλώνα φερεγγυότητας προς το διεθνές επενδυτικό κεφάλαιο που θέλει να προσελκύσει.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στις τράπεζες και στο ρόλο που κατέχουν στην παραπάνω διαδικασία γιγάντωσης του κεφαλαίου και ταυτόχρονης υποτίμησης των ζωών μας. Στο παράδειγμα της οικονομίας της στέγασης, η έκδοση στεγαστικών δανείων έδωσε μεγάλή ώθηση στο κατασκευαστικό κεφάλαιο και στους προσκολλημένους σε αυτό μεσάζοντες, καθώς έγινε έτσι δυνατή η «πλασματική απόκτηση» μιας κατοικίας από μεγάλο μέρος του προλεταριάτου και όχι μόνο. Και λέμε «πλασματική», καθώς μέχρι να αποπληρωθεί το δάνειο και οι τόκοι του προς την τράπεζα, η κατοικία μπορεί ανά πάσα στιγμή να δεσμευτεί (όπως και γίνεται σήμερα). Η παραπάνω συνθήκη επιπλέον δημιουργεί τη σχέση «δανειστή – δανειζόμενου» με τους πρώτους να αποκτούν εξουσία επί των δεύτερων σε βαθμό αντιστρόφως ανάλογο της ανταγωνιστικότητας του εργατικού κινήματος. Έτσι, σε μία περίοδο όπως τη σημερινή με τη διάχυτη ηττοπάθεια και τον ατομικισμό να έχουν συρρικνώσει σημαντικά τις συλλογικές μας αντιστάσεις και αρνήσεις, το τραπεζικό κεφάλαιο με τη συμβολή του κράτους εκφράζει υλικά την εξουσία του μέσω της κατάργησης οποιασδήποτε νομοθετικής «προστασίας» της πρώτης κατοικίας, καθώς και τις εξώσεις με τη βοήθεια δικαστικών επιμελητών και μπάτσων. Τα διάφορα funds που καραδοκούν να αγοράσουν τις κατασχεμένες κατοικίες με σκοπό να επανεπενδύσουν σε αυτές, επιβεβαιώνουν με τον πιο ψυχρό τρόπο πως οι ζωές και οι ανάγκες μας δε σημαίνουν τίποτα μπροστά στην ανεξάντλητη ανάγκη του κεφαλαίου για περαιτέρω συσσώρευση.

Στον καπιταλισμό η απόκτηση μιας κατοικίας έχει διττή φύση για την εργατική τάξη. Από τη μία εξυπηρετεί τη βασική ανθρώπινη ανάγκη για στέγαση, από την άλλη εξυπηρετεί το αστικό αφήγημα του «κύρους» της ατομικής ιδιοκτησίας και της «ασφάλειας», ένα αφήγημα που μόνο αποπροσανατολιστικά μπορεί να λειτουργήσει για την τάξη μας. Στον καπιταλιστικό κόσμο της οργανωμένης αποξένωσης, η ψευδαίσθηση της «ασφάλειας του νοικοκυριού» ενισχύει ακόμα περισσότερο την διάχυτη κοινωνική ιδιώτευση, τον ατομικισμό, την απομόνωσή μας από τον έξω κόσμο και αποθαρρύνει τη σύμπραξή μας με σκοπό την επίλυση των κοινών μας προβλημάτων. Έτσι, όταν ο καπιταλισμός απογυμνώνεται σε περιόδους κρίσεων όπως τη σημερινή, όταν οι ψευδαισθήσεις της «ασφάλειας» διαλύονται και οι μικροκαβάτζες μας δεν επαρκούν, η τάξη μας όντας τόσο οικονομικά διαλυμένη όσο και κοινωνικά κατακερματισμένη προσπαθεί να βρει ατομικές λύσεις στα συλλογικά της προβλήματα. Οι αρνήσεις μας με αυτόν τον τρόπο γίνονται πεδία εν δυνάμει διαμεσολάβησης είτε από κάποιο «λαϊκό-δημοκρατικό» κόμμα, είτε από δικηγορικά γραφεία. Η απώλεια του «κύρους» σε συνδυασμό με την ιδιώτευση, έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους που απειλούνται με έξωση ακόμα και να ντρέπονται να ανοίξουν το πρόβλημά τους συλλογικά, υπό το φόβο μη «σπιλωθεί» το όνομα και η εικόνα τους στον κοινωνικό τους περίγυρο, αυτοκαταδικαζόμενοι έτσι δυστυχώς στην παθητικότητα και την παραίτηση.

Η πολύπλευρη επίθεση που δέχεται η τάξη μας από το κεφάλαιο και το κράτος, κάνει τη συλλογική της συγκρότηση πιο αναγκαία από ποτέ. Οφείλουμε να οξύνουμε την ταξική μας συνείδηση, να ξεπεράσουμε τις ιδεολογικές παγίδες των «εξατομικευμένων προβλημάτων» και της ατομικής ευθύνης που προπαγανδίζει το νεοφιλελεύθερο δόγμα και να οργανώσουμε τις έμπρακτες αντιστάσεις μας πάνω στα κοινά μας προβλήματα. Καλούμαστε λοιπόν να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα των περασμένων κύκλων αγώνα που ολοένα βλέπουμε να εξανεμίζονται και ταυτόχρονα να οργανώσουμε την επίθεση ενάντια στους εκμεταλλευτές των ζωών μας, ενάντια στον καπιταλισμό και το κράτος συνολικά. Γιατί ο κόσμος του κέρδους και της μισθωτής σκλαβιάς, της ατομικής ιδιοκτησίας και του εμπορεύματος δεν μπορεί και ούτε θα μπορέσει ποτέ να συμβαδίσει με τις πραγματικές ανάγκες μας. Η έμπρακτη αλληλεγγύη μας ενάντια στις εξώσεις οφείλει να καθοδηγείται από το όραμα ενός κόσμου χωρίς αφεντικά και εργάτριες, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενες, χωρίς έχοντες και μη. Ενός κόσμου πραγματικά δικού μας, από εμάς για εμάς.

Η ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ DOVALUE ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/3, 13:00, ΗΣΑΠ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Σημείο ★ Μηδέν

για την όξυνση του ταξικού πολέμου