Πανεκπαιδευτικές πορείες σε πολλές πόλεις της χώρας, βροντερό όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, Πέμπτη 29/2

Αθήνα: Στις 12:00 στα Προπύλαια

Θεσσαλονίκη: Στις 12:00 στην Καμάρα

Πάτρα: Στις 12:00 στην πλατεία Γεωργίου

Ηράκλειο: Στις 12:00 στην πλατεία Ελευθερίας

Ρέθυμνο: Στις 12:00 στο Δημαρχείο Ρεθύμνου

Μυτιλήνη: Στις 12:00 στην πλατεία Σαπφούς

ΑΘΗΝΑ

Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου

Όλοι/ες στην πανεκπαιδευτική πορεία, Πέμπτη 29/2 στις 12:00 στα Προπύλαια
Για να γίνουν οι φοιτητικοί αγώνες επικίνδυνοι ξανά.
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που στοιχειώδη κεκτημένα προηγούμενων χρόνων όπως η πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία αλλά και η ίδια η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι υπό αμφισβήτηση.

Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με το νομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση την επόμενη εβδομάδα έρχεται ως αποκορύφωμα της διαρκούς υποβάθμισης της παιδείας. Σε μια συνεχή προσπάθεια να αποκλείεται όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των φτωχότερων στρωμάτων από την παιδεία, κάθε καινούριο νομοσχέδιο δεν έχει σαν στόχο την βελτίωση, αλλά τη χειροτέρευση των σπουδών μας, αλλά και της ίδιας μας της ζωής.

Παρατηρούμε άλλωστε ότι το κόστος της ζωής μας τα τελευταία χρόνια διαρκώς αυξάνεται, με τους μισθούς να μην φτάνουν ούτε για να πληρωθούν τα ενοίκια, οι λογαριασμοί και το σούπερ μάρκετ, την ίδια στιγμή που η φοιτητική μέριμνα υποβαθμίζεται διαρκώς.

Αποκορύφωμα του τρόπου που το κράτος και οι αστοί υπολογίζουν τις ζωές μας αποτέλεσε η καπιταλιστική δολοφονία έναν χρόνο πριν στα Τέμπη. Είναι άξιο να αναφέρουμε πως εκτός απο τους 57 ταυτοποιημένους νεκρούς υπήρχαν ακόμη πολλοί μετανάστες των οποίων οι θάνατοι δεν καταγράφτηκαν ποτέ, και με την φανερά συγκαλυπτική τακτική του κράτους μπορούμε να καταλάβουμε πως δεν επρόκειτο κάτι τέτοιο να βγει στην επιφάνεια. Είναι ξεκάθαρο για εμάς πως δεν πρόκειται για καποιο δυστύχημα που όλοι από κοινού θρηνούμε, αλλά μια δολοφονία στο βωμό του κέρδους και της «ανάπτυξης», με ξεκάθαρους θύτες το κράτος και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, και θύματα ανθρώπους της τάξης μας, φοιτήτριες, άνεργους, μετανάστες.

Αν δεν αντισταθούμε σε όλα αυτά, αν παραμείνουμε αμέτοχοι στην υποτίμηση των ζωών μας, θα χάνουμε όλο και περισσότερα, ίσως και την ίδια μας τη ζωή.

Πανεκπαιδευτική πορεία 29/2 12:00 Καμάρα

Σ.Φ. Μαθηματικού

Τι είναι το ανοιχτό πλαίσιο

Το ανοιχτό πλαίσιο είναι μια ανοιχτή διαδικασία στην οποία μπορεί να συμμετάσχει κάθε φοιτητής/τρια του φυσικου. Το σκεπτικό γύρω από αυτό είναι η οργάνωση στην βάση, δηλαδή την οργάνωσή μας μέσα από οριζόντιες διαδικασίες στις οποίες ο λόγος και η θέση του καθενός είναι ισότιμη, και η διαδικασία η ίδια δεν καθορίζεται από κομματικές δομές ή/και προειλημμένες αποφάσεις. Ο κόσμος μέσα από αυτή την οριζόντια διαδικασία συνδιαμορφωσης και κατάθεσης πολιτικού σκεπτικού συγγράφει το πλαίσιο, το οποίο κατατίθεται στην γενική συνέλευση του συλλόγου. Εάν ψηφιστεί από το σώμα της συνέλευσης, το ίδιο το σώμα αναλαμβάνει την υλοποίηση των δράσεων που περιλαμβάνει, μέσα από τις ανοιχτές διαδικασίες των συντονιστικών. Μόνο έτσι σπάει στην πράξη η λογικη της ανάθεσης και παύει ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτούς που διαμορφώνουν και σε αυτούς που υλοποιούν τον πολιτικό λόγο.

Νομοσχέδιο Πιερρακάκη για την ίδρυση ιδιωτικών σχολών

Μέσα στον Φλεβάρη θα κατατεθεί στη βουλή προς ψήφιση ένα νέο – αλλά καθόλου αναπάντεχο – νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτή η αλλαγή αποτελεί τομή στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης που συντελείται στα εγχώρια πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Τις τελευταίες δεκαετίες τα πανεπιστήμια, με δωρεάν σίτιση, στέγαση και άλλες παροχές βασικών αναγκών, ήταν ένα μέσο για τους ανθρώπους των κατώτερων ταξικών στρωμάτων να πάρουν ένα πτυχίο και να διεκδικήσουν πιο καλές οικονομικές συνθήκες ζωής. Η κοινωνική αυτή συνθήκη τότε, ήδη ενείχε ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις όπως είναι λογικό μέσα σε μία καπιταλιστική και ταξική κοινωνία, με τα παιδιά από πιο εύπορες οικογένειες να μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια ή και ιδιωτικά σχολεία αποκτώντας ένα προβάδισμα απ’ τα παιδιά που οι οικογένειες τους αδυνατούσαν να σηκώσουν αυτό το κόστος. Πέρα από την ταξική χροιά του πανεπιστημίου, αυτό ήταν επίσης ανέκαθεν μια δομή κοινωνικής αναπαραγωγής. Κατά την προέλευσή μας σε αυτό, με την επιθυμία να αποκτήσουμε ευνοϊκότερες συνθήκες ζωής, αποσπάται ή και εφευρίσκεται η συναίνεση μας στις ιεραρχικές δομές της ακαδημίας και στις επιταγές της αγοράς. Στην ουσία, η αγορά απαιτεί άτομα πλήρως πειθαρχημένα που θα αποτελούν κατάλληλο εργατικό δυναμικό, το οποίο δεν θα συμμετέχει σε συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις αλλά θα χαράζει το δικό του ατομικό δρόμο προς μια υποτιθέμενη ανέλιξη. Αυτό το αίτημα έρχεται να καλύψει το πανεπιστήμιο μέσω της πειθάρχησης και της ολοένα και αυξανόμενη εντατικοποίηση του προγράμματος σπουδών του.
Η λειτουργία του πανεπιστημίου, δηλαδή η ανοικτότητα και η προσβασιμότητα σε αυτό από μεγάλο μέρος της κοινωνίας σιγά-σιγά άλλαζε καθώς άλλαζαν και οι απαιτήσεις της αγοράς, η οποία επιβάλλει όλο και περισσότερους ταξικούς φραγμούς. Συγκεκριμένα, εργασιακά δικαιώματα «αποσπάστηκαν» από τα πτυχία και έγιναν επί πληρωμή «επιμορφώσεις» , ενώ εξισώθηκαν εξ ολοκλήρου και με πτυχία από ιδιωτικά κολλέγια, την πρώτη μορφή άμεσης αγοράς πτυχίου. Αυτά ακολούθησε ο νόμος 4777 (Κ-Χ), ο οποίος έκανε πιο δύσκολη τόσο την πρόσβαση όσο και την φοίτηση στο πανεπιστήμιο για όλα τα άτομα χτυπώντας περισσότερο την κοινωνική βάση, θεσμοθετώντας την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις διαγραφές φοιτητριών και τα πειθαρχικά. Από το 2022 είδαμε χιλιάδες μαθήτ(ρι)ες να αποκόπτονται από την εκπαίδευση και τμήματα σχολών να αδειαζουν, τμήματα που με το νομοσχέδιο Πιερρακάκη αυτό θα κλείσουν εντελώς.
Ταυτόχρονα, το κόστος φοίτησης ολοένα και αυξάνει. Φοιτητικές παροχές όπως η δωρεάν σίτιση στη Λέσχη και η στέγαση στις Εστίες πλέον είναι για ελάχιστους, σε μία περίοδο που τα ενοίκια έχουν γίνει απλησίαστα, το ίδιο και οι τιμές στα σουπερμαρκετ.
Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και τα φοιτητικά κεκτημένα είναι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων τα οποία στην ουσία κάνουν τα πτυχία μας και την εκπαίδευση εμπόρευμα προς αγορά. Έτσι λοιπόν, ενώ οι φτωχότεροι παλεύουμε με απαιτητικά μαθήματα για να μπούμε στο πανεπιστήμιο και να πάρουμε ένα πτυχίο, με κάποια από μας να εργάζονται παράλληλα για να τα βγάλουμε πέρα έχοντας τον φόβο της διαγραφής στα ν+2 έτη, οι οικονομικά ευνοημένοι θα μπορούν να εξαγοράζουν την εισαγωγή τους και το πτυχίο τους. Γίνεται ξεκάθαρο άρα, ότι το αφήγημα της αξιοκρατίας και του «αγαθά κόποις κτώνται» που μας πλασάρουν από μικρά παιδιά είναι κάλπικο, αφού ένα άτομο το οποίο μπορεί να έχει «κριθεί ανάξιο» στις εξετάσεις, να «γίνει άξιο» μόλις διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά σε αφεντικά. Η πολύ-λατρεμένη αξιοκρατία του πανεπιστημίου και του κράτους δεν σημαίνει στην πραγματικότητα τίποτα άλλο, πέρα από τον ανταγωνισμό μεταξύ των φτωχών, και τον κοινωνικό κανιβαλισμό όπου τρωγόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα κερδίσει μια καλύτερη θέση στον ήλιο.

Το δρόμο για το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έστρωσε η ΕΒΕ, η μείωση των εισακτέων στα δημόσια ΑΕΙ, οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα τμημάτων που θεσμοθετήθηκαν από τον νόμο 4777 και προηγούμενους νόμους. Το κράτος επιθυμεί να δώσει το πράσινο φως στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ώστε να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο και ταυτόχρονα να δικαιολογήσει την μείωση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία, επιχειρώντας να αναθέσει μεγάλο μέρος της σε ιδιώτες.

Κάποιες σημαντικές διατάξεις του νομοσχεδίου που αναγράφονται είναι αρχικά η ύπαρξη διδάκτρων στο προπτυχιακό επίπεδο για τους αλλοδαπούς φοιτητές αλλαγή (η οποία ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κατάργηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης), η ένταση της αξιολόγησης των πανεπιστημιακων ιδρυμάτων μέσω της οποίας θα επελθει και η συνχώνευση και καταργηση τμηματων αλλά και η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των τμημάτων για την αυξηση της ” παραγωγικότητας ” τους .
Ως άτομα που κατανοούμε τον συνεχόμενο ταξικό και κοινωνικό ανταγωνισμό και αναγνωρίζουμε την αξία της συμμετοχής σε αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας γενικότερα, θεωρούμε απαραίτητο τον αγώνα για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εκπαίδευση για εμάς δεν είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό κεκτημένο και σαν τέτοιο θα το υπερασπιστούμε όπως το υπερασπίστηκαν και προηγούμενοι φοιτητικοί αγώνες. Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας στείρος χώρος ακαδημαϊσμού και επαγγελματικής κατάρτισης, όπως θα ήθελε το κυρίαρχο συστημικό αφήγημα να είναι. Το πανεπιστήμιο, το αντιλαμβανόμαστε ως ένα χώρο όπου υπάρχουμε, ζούμε μέσα του κοινωνικά, και δρούμε πολιτικά, μέσα από συζητήσεις, γενικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις. Εξαιτίας αυτών, εντός του δημιουργούνται συλλογικές αντιστάσεις, φοιτητικοί/κοινωνικοί αγώνες και γενικότερα ιδέες-ρήγματα στη κυρίαρχη ιδεολογία του κράτους και των αφεντικών. Η αυστηροποίηση και η εντατικοποίηση στις σχολές μας, με τις απειλές για διαγραφές και ποινικοποίηση των δράσεών μας, δεν θα αλλάξει τον τροπο που αγωνιζόμαστε: αντιπροτάσσοντας δηλαδή, το συλλογικο δρόμο αντί του ατομικού.

Ψηφιακή-επικοινωνιακή-φυσική καταστολή.

Οι αγώνες μας έχουν έρθει ήδη αντιμέτωποι με το τρίπτυχο της καταστολής, όπως είναι και αναμενόμενο, εφόσων αποφασίζουμε να συναντηθούμε να συλλογικοποιήθουμε και να αμφισβητήσουμε.

Το πρώτο κομμάτι που είναι η ψηφιακή καταστολή ήρθε με την μορφή της τηλεξεταστικής, η οποία (για λόγους που δεν είναι πλήρως σαφής εφόσων και πριν 3 χρόνια εξίσου διαβλητά ήταν τα μαθήματα αλλα πραγματοποιήθηκε) δεν πραγματοποιήθηκε στην σχολή μας. Σε δεύτερη εμφάνισή της ψηφιακής καταστολής έρχεται η πρεμιέρα στις 19/2 μεσο της μορφής των τηλεμαθημάτων. Η τηλεξεταστική όπως και τα τηλεμαθήματα έρχονται για να μας επαναφέρουν σε μια καθημερινότητα ατομικού άγχους και μόχθου, να μας απομακρύνουν από τις δομές του αγώνα (κατάληψεις,συνελεύσεις,πορείες) και τις συλλογικές αντιστάσεις που επιδιώκουμε να ορθώσουμε. Στόχευση της τηλεκπαίδευσης είναι να αναγκάσει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές να καταναλώσουν το χρόνο τους στα μαθήματα και οχι στον αγώνα. Το φάντασμα του ψηφιακού πανεπιστημίου έρχεται να μας στοιχειώσει απο τις εποχές της πανδημίας ανακοινώνοντας περίτρανα πως η μιζέρια της καθημερινότητας θα περιφρουρηθεί απο τον υλικό κόσμο. Ευθύνη μας είναι να το διαψεύσουμε.

Η δεύτερη πτυχή της καταστολής, η επικοινωνιακή, έχει ως φορείς τα μίντια τις πρυτανικές αρχές, την κοσμητεία και άλλα τμήματα του καθηγητικού κατεστημένου. Βλέπουμε συνεχώς τα μέσα μαζικής εξαπάτησης να προσπαθούν να απονομιμοποιήσουν τους αγώνες μας κάνοντας επίθεση στο ήθος του κόσμου που αγωνίζεται ως παραπλανημένη η επαναστάτες δίχως αιτία. Παράλληλα ιδεολογικά κυριγματα απο κοσμητείες, προέδρους και πρυτάνεις βομβαρδίζουν τα ιδρυματικά μας mail, όπου -οι σύμφωνα με τα λεγόμενα τους πραγματικοί ιδιοκτήτες του πανεπιστημίου- μας ενημερώνουν για τον ρόλο των σχολών μας και για το πώς θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε. Δεν ξεχνάμε ότι η ίδια η κοσμητεία, οι ίδιοι διοικητικοί στην πρυτανεία έφερναν τα ΜΑΤ να στρατοπεδεύσουν έξω απ’ τη σχολή μας και να κυνηγάνε αγωνιζόμενο κόσμο μέχρι το φουαγιέ της ΣΘΕ με κρότου-λάμψης και δακρυγόνα. Όλοι αυτοί οι διοικητικοί και η καθηγητική ελιτ στην σχολή μας είναι σε μεγάλο βαθμό εντολοδοχεία του κράτους και εφαρμόζουν πρώτοι κάθε αισχρή νομοθεσία εις βάρος μας όπως να ορίζουν την Ε.Β.Ε., να εξαγγελείουν πειθαρχικά και διαγραφές σε αγωνιζόμενους φοιτητές, να φέρνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις και μανάτζερς να κερδοφορήσουν εντός του πανεπιστημίου κ.ο.κ.

Εδώ έρχεται και η τρίτη πτυχή της καταστολής η φυσική. ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ και κάθε λογής ενστόλων καθαρμάτων καταφθάνουν να δείρουν, πνίξουν, συλλάβουν ότι κινείται. Όπως θα μπορούσε να μας πει και κάποιος “καλοπροαίρετος” καθηγητής μας «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος».Το κράτος και οι πρυτανικές αρχές χρησιμοποιούν προσχήματα οπως η “ασφάλεια” των ατόμων στους πανεπιστημιακούς χώρους και η προστασία βιβλιοθηκων-φαντασμα για να δικαιολογήσουν την τοποθέτηση της αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η εισβολή των μπάτσων στους πανεπιστημιακούς χώρους έχει ως σκοπό την καταστολή οποιασδήποτε φωνής αντίστασης υψωθεί απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που θέλει να κάνει τα πανεπιστήμια έναν αποστειρωμένο χώρο μετατροπής φοιτητών σε φτηνό εργατικό δυναμικό. Επίσης παρατηρείται ο ευτελισμός του ασύλου, ενός κεκτημένου που τα τελευταία χρόνια συνεχώς αμφισβητείται.

Μερικά από τα παραδείγματα φυσικής καταστολής στα οποία γίναμε μάρτυρες μόλις στο πρόσφατο παρελθών είναι η εκκένωση της κατάληψης που πραγματοποιήθηκε στην πρυτανεία του ΕΜΠ το πρωί της Δευτέρας (15/01). από πρωτοβουλία φοιτητριών της Αθήνας με αφορμή την πρόταση του ν.σ. για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η εκκένωση της κατάληψη που πραγματοποιήθηκε στην πρυτανεία του ΑΠΘ το μεσημέρι της Πέμπτης (01/02) από φοιτητικούς συλλόγους και έληξε το ίδιο απόγευμα με την επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων. Τη Δευτέρα 05/02 είδαμε επίσης στη νομική της Κομοτηνής τη πρώτη εκκένωση σε κατειλημμένη σχολή, στην οποία διαφάνηκε με ξεκάθαρο τρόπο η ποινικοποίηση και η καταστολή των αγώνων εντός των σχολών και των συλλόγων. Έχουμε δει επιπρόσθετα αμέτρητες παρέμβασης των ΜΑΤ στο άσυλο του ΑΠΘ, φαινόμενο το οποίο παρατηρείται από την κατάργηση του ασύλου και την εγκαθίδρυση των οππι μέσω του ν.4777. Με τελευταίο παράδειγμα την επίθεση των μπάτσων στην πορεία της πέμπτης 15/2 κατα του μπλοκ που συμμετείχε και ο σύλλογος μας. Κατα την διάρκεια της πορείας η αστυνομία προχώρησε σε 6 συλλήψεις εκ τον οποίων η μία είναι και μέλους του συλλόγου μας. Επίσης άτομα του μπλοκ χρειάστηκε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.

Ολα τα προαναφερθέντα μέσα καταστολής έχουν τον στόχο να εξατομικεύσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα. Ο απώτερος σκοπός της είναι να επαναφέρει μια αφήγηση ατομικού συμφέροντος δια του φοβου στα άτομα που έχουν καταφέρει να συλλογικοποιήσουν της αρνήσεις και τις καταφάσεις του. Είναι χρέος των αγωνιζόμενων φοιτητών να αντισταθούν με κάθε μέσο ώστε να υπάρχει μία σταθερή υπεράσπιση του χώρου που ζούμε, ζυμωνόμαστε και δρούμε. Δεν θα επιτρέψουμε στην καταστολή να μας απομονώσει.

Γιατί με τις καταλήψεις;

Όπως οι παραστάσεις διαμαρτυρίας, οι πορείες, οι παρεμβάσεις αποτελούν τρόπους εναντίωσης και διεκδίκησης, έτσι και οι καταλήψεις είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο αγώνα. Για την ακρίβεια η κατάληψη αποτελεί το ύστατο μέσο αγώνα για τους συλλόγους. Αρχικά δημιουργούν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο μέσα στο ήδη ασφυκτικό μας πρόγραμμα για να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στις κινητοποιήσεις μας. Διακόπτοντας την εκπαιδευτική διαδικασία (είτε είναι μαθήματα είτε εξετάσεις) η κάθε φοιτήτρια μπορεί να πλαισιώσει τις κινητοποιήσεις χωρίς να αγχώνεται για το προσωπικό κόστος που θα είχε στην πορεία των σπουδών της. Η διακοπή αυτή της ακαδημαικής καθημερινότητας είναι ένας μοχλός πίεσης προς διδάσκοντες, ακαδημαϊκούς, προέδρους, πρυτάνεις ώστε να εισακουστούν οι διεκδικήσεις μας. Μέσα στις καταλήψεις αλληλεπιδράμε και κοινωνικοποιούμαστε, έξω από τα αυστηρά ακαδημαικά πλαίσια του ανταγωνισμού και καριερισμού που μας επιβάλλονται από την πρώτη στιγμή που μπαίνουμε στο Τμήμα Φυσικής. Ως αποτέλεσμα δημιουργούμε νέες απόψεις και ζυμώνουμε πολιτικές αντιλήψεις.

Η κρατική δολοφονία στα Τέμπη
Πλησιάζει ο καιρός που θα κλείσει ένας χρόνος από μία από τις μεγαλύτερες κρατικές δολοφονίες στον ελλαδικό χώρο. Όπως θυμόμαστε όλες στις 28/2 του 2023 το κράτος ενορχήστρωσε μία προμελετημένη δολοφονία και οδήγησε τουλάχιστον 57 ανθρώπους εκ των οποίων και συμφοιτητές μας στον θάνατο. Φάνηκε πως η χρόνια υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών με σκοπό την πώληση τους σε ιδιώτες δεν σταματάει ούτε και μετά την ίδια την ιδιωτικοποίηση τους. Πάνω απ΄όλα αυτό το γεγονός αναδεικνύει τον πλήρη κυνισμό του κράτους προσπαθώντας να παρουσιάσει τις δολοφονίες του ως ευκαιρία για μετέπειτα ανάπτυξη την οποία υποτίθεται ότι είχε φέρει χρόνια πριν. Απαρνούμενο τις ευθύνες που φέρει συνεχίζει να διακυρρήτει το δόγμα της ατομικής ευθύνης, ότι έφταιγε δήθεν κάποιος σταθμάρχης. Οι εργάτες που από τις 7/2 προειδοποιούσαν για την επικείμενη σύγκρουση αγνοήθηκαν πλήρως. Βλέπουμε κεφάλαιο και κράτος να ενεργούν με μόνο άξονα την κερδοφορία ενώ σε αυτό το σύστημα παραμένουν αναλώσιμες μέχρι και οι ζωές μας.
Εξάλλου, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μαζική κρατική δολοφονία.
Η κοινωνική-συλλογική οργή που ήταν σε αναβρασμό εκείνη την περίοδο αποτυπώθηκε στους δρόμους. Αυτή την αντίσταση κατεπνιξαν προσπαθώντας να την αφομιώσουν κάποιες κομματικές δυνάμεις και οργανώσεις κοιτώντας τα διάφορα κομματικά συμφέροντα, βάζοντας πλώρη για τις εκλογές.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι καθώς υποβαθμίζεται η ζωή μας όλο και περισσότερο, θα πρέπει να αγωνιστούμε για αυτήν -με νύχια και με δόντια- από εμάς για εμάς και χωρίς διαμεσολάβηση συμφερόντων τρίτων.

Νέος Ποινικός Κώδικας-Το νομικό οπλοστάσιο αναβαθμίζεται

Το κράτος δεν έχει ούτε ηθική, ούτε έναν παν-ανθρώπινο κώδικα αξιών ως πυξίδα. Αντ’ αυτού έχει συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά να εξυπηρετήσει. Ο Νόμος, ως μεγάλη εικόνα, είναι τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και μία θεσμική αποκρυστάλλωση του ταξικού και κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται διαχρονικά. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο αν ρίξουμε μία ματιά στον νέο Ποινικό Κώδικα, ο οποίος με πρόσχημα την εξάλειψη της έμφυλης βίας και προστασίας του φυσικού πλούτου προβλέπει, μεταξύ άλλων:

-Αύξηση των ποινών πέρα από κάθε έννοια αναλογικότητας και εισαγωγή νέων αδικημάτων όπως διατάραξη λειτουργίες νοσοκομείων.

-Κατάργηση των αναστολών των ποινών και εισαγωγή κοινωφελούς εργασίας.

-Τεράστιο κόστος σε παράβολα και υπέρογκες χρηματικές ποινές.

-Ποινικοποίηση των κοινωνικών φρονημάτων.

-Απουσία των μπάτσων ως μάρτυρες στις δίκες, θεωρώντας αλήθεια ο,τι έγραψαν στην αρχική τους κατάθεση στο τμήμα.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτές οι διατάξεις θα εφαρμοστούν για την σύλληψη και τιμωρία μεγάλων βαρόνων ναρκωτικών, κυκλωμάτων σωματεμπορίας, βιαστών/ παιδοβιαστών κ.λπ. Ενδεικτικά, το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούσε το κράτος για τους μπάτσους στις σχολές και τον ν.4777, αλλά όπως και στις 01/02 έτσι και 3 χρόνια, οι μεγάλες επιχειρήσεις της αστυνομίας και οι πιο βίαιες επιθέσεις των μπάτσων εξαπολύθηκαν σε εμάς τους/ις φοιτητ(ρι)ές και σε αγωνιστ(ρι)ες γενικότερα. Βλέπουμε ήδη ποιους στοχοποιεί η αντιτρομοκρατική, φοιτητικές πορείες βάζοντας στελέχη της αντιτρομοκρατικής με πολιτικά γύρω τους, συντονιστικά γενικών συνελεύσεων σε καταλήψεις εντός του ασύλου κ.ο.κ. . Ο νέος Π.Κ. είναι μία μεγάλης κλίμακας επίθεση στα κατώτερα ταξικά και κοινωνικά στρώματα, στον αγωνιζόμενο κόσμο που θέλει να βαφτίσει τρομοκράτες και για αυτό στεκόμαστε απέναντι του.

Διεκδικήσεις:
-Να εμποδίσουμε τη ψήφιση του νέου ν/σ Πιερρακάκη για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
-Να ρίξουμε το νόμο Κ-Χ (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ν+2-διαγραφές-πειθαρχικά, ΟΠΠΙ).
-Να μην αποσπαστεί η διδακτική επάρκεια από τα πτυχία μας.
-Δεν θα δεχτούμε καμία απειλή για χαμένη εξεταστική λόγω των καταλήψεων με τις οποίες αποφασίζουμε να αγωνιζόμαστε.

-Όχι στην πραγματοποίηση ηλεκτρονικής εξεταστικής ή μαθημάτων κατά την διάρκεια της κατάληψης.

-Να πάρουν άμεσα θέση οι καθηγητές του τμήματος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.

-Ενάντια στον νέο Ποινικο Κώδικα.

Δράσεις:
-Ορισμός επόμενης Γενικής Συνέλευσης.
-Σύσταση συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση των δράσεων και την περαιτέρω ανάλυση του πολιτικού λόγου.
-Συμμετοχή σε συντονισμό γενικών συνελεύσεων με άλλους συλλόγους που οργανώνονται στη βάση.
-Κατάληψη της σχολής 27/2-1/3 και Δευτέρα 4/3

-Απεργειακή πορεία Τετάρτη 28/2 10:30 καμαρα
-Πορεία Πέμπτη 29/2 12:00 Καμάρα
-Συζητήσεις/εκδηλώσεις κατά την διάρκεια της κατάληψης

-Μοίρασμα κειμένων σε σχολεία.
-Παρεμβάσεις στην πόλη για το νέο ν/σ.

-Πορεία την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου Πιερρακάκη.

ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 29/02
ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΚΑΜΑΡΑ 12:00

Ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο.

Με οργάνωση στη βάση – συνελεύσεις – καταλήψεις – διαδηλώσεις – συγκρούσεις.

Δημόσια – δωρεάν παιδεία για όλους/ες

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ , ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΙΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16

ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Σ.Φ. ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ

ΠΑΤΡΑ

Καλούμε σε: Συγκεντρωση στην Καταληψη παραρτηματος την πεμπτη 29/02 στις 11:00 Πορεία στις 12:00 απο την πλατεία Γεωργίου

ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΩΣΗ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ

Η αναθεώρηση του άρθρου 16 με το νομοσχέδιο “ελεύθερο πανεπιστήμιο” αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης πολιτικής του κράτους και της κυβέρνησης ΝΔ σε σχέση με την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον “εξευγενισμό ” των κρατικών πανεπιστημίων. Ήδη αυτό έγινε αντιληπτό όταν εν μέσω καλοκαιριού (σε μια περίοδο που πάλι τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά) το πρώτο μέλημα της νεοεκλεχθείσας κυβέρνησης της ΝΔ σε συνέχεια των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου με φυσικό επακόλουθο τα κρεσέντα αστυνομικής βίας και καταστολής ενάντια στο φοιτητικό κίνημα με το πρόσφατο παράδειγμα της εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας του ΕΜΠ την Δευτερά 15 του μήνα με 5 συλλήψεις και 2 προσαγωγές.

Ταυτόχρονα οι μεθοδευμένες σκληρές κριτικές των ιδρυμάτων με σκοπό την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης έχουν ως τελικό στόχο το κλείσιμο ή την συγχώνευση τμημάτων (με τρανταχτό παράδειγμα στην πόλη της Πάτρας την σχολή θεατρικών σπουδών στο Ρίο για την οποία ήδη συζητείται η συγχώνευση της με αλλά τμήματα ή το πιθανό κλείσιμο της όπως και δεκάδων άλλων σχολών πανελλαδικά ). Σε αυτόν τον στόχο έρχεται να συνεισφέρει και η θέσπιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ως κομμάτι του νομού κχ-4777) η οποία μείωσε αρκετά δραστικά τον αριθμό των εισαχθέντων από τις πανελλαδικές ατόμων στα πανεπιστήμια με πολλά τμήματα να έχουν μηδενικό αριθμό εισαχθέντων. Η ισοπεδωτική μείωση του αριθμού των εισαχθέντων σε συνδυασμό με το αυτοδιοίκητο των πανεπιστήμιων ( δηλαδή ότι κάθε πανεπιστήμιο πρέπει να διαχειρίζεται μόνο του τα έσοδα και τα έξοδα του) οδηγούν στην αδυναμία της διατήρησης των υπαρχόντων τμημάτων εξαναγκάζοντας τα εν τέλει είτε να συγχωνευτούν με άλλα, είτε να κλείσουν, είτε να αναζητήσουν εξωτερική χρηματοδότηση από ιδιώτες χορηγούς.

Από την άλλη ο αντιεκπαιδευτικός νόμος ΚΧ-4777 στοχεύει ξεκάθαρα στην άμεση επίθεση ενάντια στα ριζοσπαστικά και πολιτικοποιημένα κομμάτια εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Από τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, τα τουρνικέ τις κάμερες και την θέσπιση ειδικού αστυνομικού σώματος εντός των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ) το κράτος αποπειράται να εξευγενίσει τις σχολές από οποιοδήποτε αγωνιστικό υποκείμενο ζυμώνεται , πολιτικοποιείται και φέρει αντιστάσεις στην κρατική πολιτική η οποία είναι άριστα συμμορφωμένη με τα προτάγματα της ΕΕ και τα συμφέροντα συλλόγου Ελλήνων βιομηχάνων οι οποίοι χρόνια ονειρεύονται την εμπορευματοποίηση της ανεκμετάλλευτης ως τώρα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στον ελλαδικό χώρο.

Πριν ακόμα από την απόπειρα της κυβέρνησης για αναθεώρηση του άρθρου 16 προηγήθηκε η θέσπιση διδάκτρων για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, η υποτίμηση των πτυχίων των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών με τον νομό ΠΔ85 εξισώνοντας την αξία τους με απολυτήριο λυκείου καθώς και η άνθιση των ιδιωτικών κολεγίων (επι καραντίνας και μετά τουλάχιστον στην πόλη της Πάτρας) για τα οποία η αναθεώρηση του άρθρου 16 αποτελεί την πλέον ιδανική συνθήκη όσο αναφορά την αξία του πτυχίου που θα παρέχουν σε όσους έχουν να πληρώσουν τα υπέρογκα δίδακτρα καθώς και των δικαιωμάτων που τα εν λόγω πτυχία θα έχουν στην αγορά εργασίας, δημιουργώντας ακόμα περισσότερα πτυχία πολλών ταχυτήτων.

Μέσα στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έρχεται και το κομμάτι του περιβόητου επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Σε όλη αυτή την αλλαγή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το νεοφιλελεύθερο αφήγημα του ότι «όλα πρέπει να είναι συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας» παίρνει σάρκα και οστά. Και μάλιστα όταν το πετσόκομμα της δημόσιας χρηματοδότησης και η συνεχής υποβάθμιση γίνονται μεγαλύτερες, η επιχειρηματικότητα των πανεπιστημίων «φαντάζει» μονόδρομος. Έρευνες για μεγαλοεταιρίες που εκμεταλλεύονται το ερευνητικό δυναμικό με το αντάλλαγμα κάποιας ισχνής οικονομικής ενίσχυσης, «ευγενικοί» χορηγοί, πάρε – δώσε με τον σύνδεσμο ελλήνων βιομηχάνων και άλλα ντόπια και μη αφεντικά, ερευνητικά προγράμματα για την πολεμική βιομηχανία γιατί «εκεί παίζονται τα καλά φράγκα». Πέρα από την σύνδεση με την αγορά εργασίας, το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο προκειμένου να μπορέσει να δημιουργήσει έσοδα για τον βιοπορισμό του, θα εκμεταλλευτεί οποιαδήποτε υποδομή και υπηρεσία κατέχει. Αυτό σημαίνει πως πλέον ολοκληρωτικά το κόστος φοίτησης μετακυλίεται στις πλάτες των φοιτητών: δίδακτρα στα προγράμματα σπουδών, αντίτιμο στην σίτιση, ενοίκια και «εγγυήσεις» στις φοιτητικές εστίες και γενικότερα κατάργηση και υποβάθμιση δημοσίων υπηρεσιών που παρέχουν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα.

Το εν λόγο νομοσχέδιο το οποίο αναμένεται να κατατεθεί εντός εξεταστικής (πάγια πλέον τακτική του κράτους ενάντια στο μαθητικό – φοιτητικό κίνημα ) επί της ουσίας σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης των τελευταίων ετών καταργεί έμπρακτα τον ρόλο της παιδείας ως κοινωνικό αγαθό και κεκτημένο και την παραδίδει στα χεριά του κεφαλαίου ως προϊόν εμπορίου. Και για να είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ανταγωνιστικό είναι προαπαιτούμενο οι συνθήκες στο δημόσιο πανεπιστήμιο να συνεχίσουν να διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε η αξία των πτυχίων των όσων δημοσίων πανεπιστημίων καταφέρουν να προσαρμοστούν στην συνθήκη της αυτοχρηματοδότησης και δεν κλείσουν να είναι υποδεέστερη από αυτήν των ιδιωτικών (κάτι που ήδη συμβαίνει με τα δικαιώματα του πτυχίου σε σχολές πρώην ΤΕΙ που επήλθε «πανεπιστημιοποιηση» εν μια νυχτι όπως της ΣΤΕΦ του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου) και τα πτυχία πολλών ταχυτήτων που προκύπτουν να αντανακλούν στην αγορά εργασίας ως διάφορες στον βασικό μισθό και τα εργασιακά δικαιώματα κάθε ατόμου.

Συνεπώς γίνεται κατανοητό το πως η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων βάζει ξεκάθαρους ταξικούς φραγμούς στο ποια εν τέλει θα έχει την δυνατότητα για πανεπιστημιακές σπουδές και ποια όχι με τελικό αποτέλεσμα όσα άτομα καταφέρνουν εν καιρό να εισάγονται στο ήδη υποτιμημένο κρατικό πανεπιστήμιο να βγαίνουν στην αγορά εργασίας ως φτηνό εργατικό δυναμικό για τις εταιρίες χορηγούς ή με τέτοια αξία πτυχίου που η διαρκής εξειδίκευση (η οποία προφανώς δεν είναι δωρεάν αντίθετα αποτελεί πεδίο τεράστιας κερδοφορίας το κεφαλαίου) να κρίνεται αναγκαία ώστε να υπάρχει η όποια ανταγωνιστικότητα στην αγορά εργασίας.

Μέσα από την οργάνωση στη βάση και την οριζοντιότητα των διαδικασιών μας πρέπει συνολικά να οργανώσουμε τις αντιστάσεις και την αντεπίθεσή μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο . Η επίθεση στην παιδεία δεν είναι πάρα ένα κομμάτι της ευρύτερης επίθεσης στους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας στον ελλαδικό χώρο η οποία εκφράζεται σε όλους τους τομείς της ζωής, από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας , το χρηματιστήριο ενέργειας και τα χρωματιστά τιμολόγια, από την γενικευμένη ακρίβεια τον νέο ποινικό κώδικα την αναθεώρηση του σωφρονιστικού κώδικα την βία και την καταστολή. Οι απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος είναι και πρέπει να είναι πολύμορφες. Να δομήσουμε κοινότητες αντίστασης και αγώνα μέσα και έξω από το φοιτητικό κίνημα ενάντια στον σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης της εξουσίας και του συγχρόνου ολοκληρωτισμού.

Καλούμε σε:

Συγκεντρωση στην Καταληψη παραρτηματος την πεμπτη 29/02 στις 11:00
Πορεία στις 12:00 απο την πλατεία Γεωργίου

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα ΚURO SIWO

«Ας μην περιμένουμε πια. Ας μην ελπίζουμε. Ας μην αφαιρεθούμε, παροπλιστούμε. Να κάνουμε εισβολή. Να στείλουμε το ψέμα στα σχοινιά. Να πιστέψουμε σ’ αυτό που νιώθουμε. Να πράξουμε αναλόγως. Να σπρώξουμε την πόρτα του παρόντος. Να προσπαθήσουμε. Να χάσουμε. Να προσπαθήσουμε ξανά. Να χάσουμε καλύτερα. Να πεισμώσουμε. Να επιτεθούμε. Να χτίσουμε. Να κινήσουμε ίσως. Όπως και να ‘χει, να ανασηκωθούμε. Να πάρουμε τον δρόμο μας. Να ζήσουμε, άρα. Τώρα.» [Αόρατη Επιτροπή, Τώρα]

Τα τελευταία χρόνια εντείνεται όλο και περισσότερο η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, που έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’90 και η οποία δεν μπορεί να νοηθεί έξω από την γενικότερη αναδιάρθρωση του κεφαλαίου, καθώς το αστικό πανεπιστήμιο είναι δομικό στοιχείο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Μετά λοιπόν από μεγάλους και μαχητικούς αγώνες του παρελθόντος που έδειξαν στην πράξη την εναντίωση τους στα σχεδία των κυριάρχων για την εκπαίδευση, φτάνουμε στο σημερινό ν/σ «ελεύθερο πανεπιστήμιο» που μέσω της παράκαμψης του άρθρου 16, στοχεύει στην ίδρυση ιδιωτικών/ μη κρατικών πανεπιστημίων.

Η απόπειρα παράκαμψης του άρθρου 16 μέσω του νομοσχεδίου «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» θα σημάνει την περαιτέρω όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση καθώς πλέον η δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία αποτελεί κοινωνικό κεκτημένο, θα τίθεται και αυτή υπό αμφισβήτηση με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αξίζει συνάμα να ειπωθεί πως ελλοχεύει ο κίνδυνος και μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο να οξυνθεί η ταξική χροιά του με την διαφαινόμενη θέσπιση διδάκτρων στα προπτυχιακά μαθήματα (πέραν των μεταπτυχιακών που ήδη συντελείται). Συγκεκριμένα αναμένεται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης για τα δημόσια ΑΕΙ. Έτσι τα μαστιζόμενα από την υποχρηματοδότηση δημόσια πανεπιστήμια, σε μια κατεύθυνση εύρεσης πόρων, θα κληθούν να εναρμονιστούν με τα στάνταρ που επιτάσσει η ΕΘΑΑΕ (αρχή που καθορίζει την χρηματοδότηση που θα λαμβάνει το κάθε ίδρυμα βάσει κριτηρίων αποδοτικότητας), εφαρμόζοντας ,με τον τρόπο αυτό, όλες τις πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (όπως περιγράφηκαν και παραπάνω) στο ακέραιο τους. Σε αυτό το μήκος θα κυμαίνεται και η οποία θέσπιση διδάκτρων από τα δημόσια ΑΕΙ τα οποία θα λειτουργούν de facto ως ιδιωτικά.

Ο απώτερος σκοπός της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι το περαιτέρω τσάκισμα των επαγγελματικών προοπτικών. Καθίσταται σαφές πως η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ επισύρει την εμφάνιση πτυχίων πολλαπλών ταχυτήτων (πολλαπλών πτυχίων για το ίδιο γνωστικό αντικείμενο) και τον τεμαχισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, συνθήκη ιδιαίτερα δυσοίωνη για τον ενιαίο χαρακτήρα και την ισχύ του πτυχίου. Με άμεση απόρροια την παραγωγή εργατών ευέλικτων και πειθήνιων στις ορέξεις της κερδοφορίας, ουσιαστικά ανειδίκευτων και χαμηλόμισθων, οι οποίοι θα εξωθούνται σε ένα φαύλο κύκλο συνεχούς παρακολούθησης σεμιναρίων και επανακατάρτισης (πρόγραμμα κατάρτισης και δια βίου μάθησης, ΚΕΔΙΒΙΜ). Ασφαλώς, μια τέτοια εξέλιξη θα καταφέρει σημαντικό πλήγμα στην συλλογική διεκδίκηση, στην οργάνωση των εργαζομένων και στον συνδικαλισμό ευρύτερα.

Επίθεση ωστόσο συντελείται και στον φοιτητικό συνδικαλισμό και στους φοιτητικούς αγώνες. Το σύγχρονο μοντέλο για τα πανεπιστήμια δεν μπορεί να περιλαμβάνει οργάνωση των φοιτητών, συνελεύσεις και καταλήψεις, αλλά πειθάρχηση, εντατικοποίηση, ταξικούς φραγμούς και αποκλεισμούς, πειθαρχικά και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης των υποκειμένων που δραστηριοποιούνται στο πανεπιστήμιο.

Στον δρόμο που έχουν χαράξει οι αγώνες του 06′-07′, το φοιτητικό κίνημα και σήμερα έχει επιλέξει την κατάληψη ως μέσο πάλης και αγώνα, γνωρίζοντας πως οι καταλήψεις διαχρονικά αποτελούν αγκάθι στις βλέψεις της κυριαρχίας για το πανεπιστήμιο. Έτσι, πάρα πολλές σχολές και πανεπιστήμια σε όλη την επικράτεια τελούν αυτή την στιγμή υπό κατάληψη, μπλοκάροντας την ερευνητική διαδικασία θέτοντας μαχητικά στο προσκήνιο τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των αγωνιζόμενων φοιτητών αλλά και αποτελώντας ένα πραγματικό σημείο συνάντησης και ζύμωσης μέσα στο πανεπιστήμιο. Από όλη αυτή την συνθήκη δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους, κάνοντας ακόμα πιο έκδηλη την αποτελεσματικότητα και την πίεση που ασκούν οι καταλήψεις αλλά και την παρακαταθήκη οργάνωσης και αγώνα που αφήνουν. Ερχόμαστε, λοιπόν αντιμέτωποι με την πραγματοποίηση κατεπείγουσας εισαγγελικής έρευνας για τις καταλήψεις στις σχολές και με εξαγγελίες για επερχόμενα πειθαρχικά και διαγραφές με βάση αυτή, μια πρακτική που προστέθηκε στην κατασταλτική φαρέτρα του κράτους μόλις πριν μερικά χρόνια, από τον νόμο Κεραμέως και αποδεικνύει στο σήμερα τις κατασταλτικές πτυχές του. Την ίδια στιγμή, και ενώ στο κατειλημμένο τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών πραγματοποιούνται ήδη διαδικτυακά μαθήματα, ο υπουργός παιδείας Πιερρακάκης δίνει οδηγία, για εξ αποστάσεως εξεταστική για τις σχολές που βρίσκονται υπό κατάληψη, με την σύνοδο των πρυτάνεων να την αποδέχεται ομόφωνα αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τον ρόλο των πρυτάνεων στα πανεπιστήμια, ως πιστοί εντολοδόχοι του κράτους και του κεφαλαίου μέσα σ’ αυτά. Ένα μέτρο λοιπόν, όπως η τηλεκπαίδευση και η τηλεξέταση, που κανονικοποιήθηκε στην συνείδηση των φοιτητών κατά την διάρκεια της πανδημίας, έρχεται τώρα να χρησιμοποιηθεί ως κατασταλτικός μηχανισμός στα χέρια του κράτους, σε μια προσπάθεια απονοηματοδότησης της κατάληψης ως μέσου αγώνα.

Απέναντι στην οργανωμένη επίθεση στις ζωές μας, πρέπει να δώσουμε μια μαχητική απάντηση, πρέπει αυτός ο νέος κύκλος αγώνα να γενικευτεί, να γίνει άμμος στα γρανάζια της κυριαρχίας. Να πιάσουμε το νήμα των φοιτητικών κινητοποιήσεων του ’06 – ’07, να μαζικοποιήσουμε τις γενικές συνελεύσεις και τα συντονιστικά, να προτάξουμε τον αυτόνομο ταξικό συνδικαλισμό και τις καταλήψεις διαρκείας. Να κάνουμε τις σχόλες και τους δρόμους εστίες συνάντησης, οργάνωσης και αγώνα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΤΟ ’06 ΚΑΙ ΤΟ ’07 MΑΣ ΔΕΙΞΑΝΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ – ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ★ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΠΟΡΕΙΑ 29/02 12:00μ.μ. ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΉ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΉ ΒΑΡΒΑΡΌΤΗΤΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΌΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ

*Api Nere