Ένας χρόνος από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα

Αθήνα: Στις 11:00 στα Χαυτεία

Θεσσαλονίκη: 1. Στις 10:30 στην Καμάρα, 2. Στις 10:30 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Πάτρα: Στις 10:00 στην κατάληψη Παραρτήματος και στις 10:30 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

Ηράκλειο: Στις 10:00 στην πλατεία Ελευθερίας

Καβάλα: Στις 11:00 στην πλατεία Ελευθερίας (Κεντρική πλατεία Καβάλας)

Γιάννενα: Στις 10:30 στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων

Αλεξανδρούπολη: Στις 10:30 στο Δημαρχείο Αλεξανδρούπολης

Τρίκαλα: Στις 11:00 στην πλατεία Ρήγα Φερραίου

Χανιά: Στις 11:00 στην πλατεία Αγοράς

Ρέθυμνο: Στις 11:00 στο Δημαρχείο Ρεθύμνου

Κέρκυρα: Στις 10:30 έξω από τα Γενικά Λύκεια

Μυτιλήνη: Στις 11:00 στην πλατεία Σαπφούς

Κως: Στις 10:30 στον Κοινωνικό Χώρο Μανδηλαρά 32

Ορεστιάδα: Στις 11:30 στην κεντρική πλατεία

Άγιος Νικόλαος: Στις 11:00 στην κεντρική πλατεία Αγίου Νικολάου

---

ΑΘΗΝΑ

Τετάρτη 28 Φλεβάρη

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

. ενάντια στην ακρίβεια

. για συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

. για αυξήσεις στους μισθούς

σύμφωνα με τις ανάγκες μας

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

για όλους τους λόγους του κόσμου

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

των πρωτοβάθμιων σωματείων

11.00 π.μ. στα Χαυτεία

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψουμε την κατάσταση που βιώνουμε ως εργαζόμενοι καθημερινά. Πυρήνας των δυσκολιών για κάθε εργαζόμενη/ο είναι οι πολύ χαμηλοί μισθοί σε συνδυασμό με την ακρίβεια και τη μεγάλη φορολογία, τον πληθωρισμό και τη γενική αντιλαϊκή πολιτική περικοπής των κοινωνικών παροχών και των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης (η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα!), τα μπλόκα των αγροτών, για να μπορέσουν να ζήσουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν, αλλά και μιας σειράς κλάδων εργαζoμένων (τηλεφωνικά κέντρα, υγεία κ.ά.), δείχνουν τον δρόμο και τις διαθέσεις. Όμως, χρειάζεται όλοι αυτοί οι αγώνες να κλιμακωθούν, ξεπερνώντας τα όρια που βάζουν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και άλλων κυρίαρχων συνδικαλιστικών οργανώσεων κατακερματίζοντας και περιορίζοντας τις κινητοποιήσεις «κάθε κλάδος μόνος του» ή καθένας για τα δικά του μόνο μερικά αιτήματα… Να συναντηθούν οι κινητοποιήσεις, να συντονιστούν όλοι οι αγωνιζόμενοι με κοινά συλλαλητήρια, με καταλήψεις, με απεργίες, για να κλονιστεί και να πιεστεί η κυβέρνηση και η εργοδοσία. Η μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 28/2 μπορεί να στείλει μήνυμα αντίστασης, μήνυμα κοινωνικής δυσαρέσκειας και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων ενάντια στη βαρβαρότητα που ζούμε.

Πρώτο καθολικό αίτημα για όλους/ες τους εργαζομένους/ες είναι:

Τώρα ριζική αύξηση των μισθών! Για να ζούμε με αξιοπρέπεια από μία δουλειά, σταθερή μόνιμη εργασία για όλους με δικαιώματα. Μείωση του χρόνου εργασίας. Η πρόσφατη κατάφωρη κοροϊδία με τη δήθεν επαναφορά των τριετιών, που τελικά αποδείχθηκε ότι αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό εργαζομένων, σε συνδυασμό με την επιμονή του καθορισμού του μισθού με κυβερνητικές αποφάσεις και όχι από συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι απόδειξη ότι ο δρόμος για να πάρουμε αυξήσεις δεν είναι η αναμονή κάποιων μέτρων, επιδομάτων, voucher, κ.λπ. ούτε η «φιλανθρωπία» κυβέρνησης και αφεντικών, που δίνουν ψίχουλα, ενώ σαρώνουν ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και κατακτήσεις.

Για να πάρουμε αυξήσεις χρειάζεται και απαιτούμε: Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παντού, και στον κλάδο μας. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατοχύρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και άμεση βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, πάταξη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Εργατικός συνδικαλισμός μάχης και όχι θεσμική κρατική καρικατούρα, όπως θέλουν οι νόμοι Χατζηδάκη-Γεωργιάδη.

Όχι στην ακρίβεια και τη φοροληστεία! Για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθούν τα κέρδη στους μεσάζοντες και τους μεγαλέμπορους, να μειωθούν τα κέρδη των σουπερμάρκετ-πολυεθνικών και αλυσίδων. Τα δήθεν μέτρα που ανακοινώνει κάθε 10 μέρες κάποιος υπουργός για την ακρίβεια είναι σαν να δίνεις ασπιρίνες για τον καρκίνο. Χωρίς μείωση των κερδών των επιχειρήσεων δεν μειώνονται οι τιμές! Επίσης, απαιτούνται δημόσια κοινωνικά αγαθά, φτηνά και ποιοτικά με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι ρεύμα/ενέργεια, υγεία, παιδεία, νερό, συγκοινωνίες κ.λπ. δεν μπορούν να είναι εμπορεύματα που πωλούνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες πάντα έχουν κριτήριο το κέρδος. Σημαίνει όχι στα χρηματιστήριο ενέργειας, νερού, αέρα/ρύπων, τροφίμων κ.ο.κ. για να κάνουν ράλι οι τιμές και να βγάζουν κέρδη δισεκατομμυρίων οι εταιρείες. Σημαίνει προστασία του δικαιώματος στη στέγασημε προγράμματα κοινωνικής-εργατικής κατοικίας. Έλεγχος και περιορισμός των -πανάκριβων σήμερα- ενοικίων. Να απαγορευτούν τα κάθε είδους funds που παίρνουν σε πλειστηριασμούς τα σπίτια των εργαζόμενων για να τα ρίξουν στη βιομηχανία του Αirbnb και του πανάκριβου real estate.

Σημαίνει ότι πρέπει να μειωθεί άμεσα και ριζικά η φορολογία στους εργαζομένουςκαι τα λαϊκά στρώματα και να αυξηθεί ριζικά η φορολογία των κερδών και των εταιρειών. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ (φόρος-συνδρομή που πληρώνουμε στην ΕΕ) σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.

Σημαίνει τέλος, ότι βιώνοντας τη φρίκη του πολέμου, τη σφαγή στη Γάζα, τους ανταγωνισμούς των μεγάλων και ισχυρών του κόσμου, πρέπει να πούμε όχι στους παράλογους εξοπλισμούς που κοστίζουν δισεκατομμύρια, ενώ η φτώχεια επεκτείνεται και η ζωή μας βγαίνει δύσκολα…

Για όλους αυτούς τους λόγους και άλλους χίλιους, που καθένας και καθεμία βιώνει καθημερινά, την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου δεν δουλεύουμε. ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Ο Σύλλογός μας με απόφαση των γενικών του συνελεύσεων ξεκινάει στο πλαίσιο των παραπάνω τη διαδικασία διεκδίκησης νέας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ήδη οι συνάδελφοί/ισσές μας και το Σωματείο Εργαζομένων στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία, όπως αντίστοιχα και το Σωματείο εργαζομένων στα Public, διεκδικούν Επιχειρησιακές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις και θεσμικά αιτήματα. Ήδη μια σειρά κλάδοι και σωματεία διεκδικούν ή και κατέκτησαν ΣΣΕ. Η απεργία στις 28 Φεβρουαρίου ας γίνει ένα μήνυμα των εργαζομένων του κλάδου μας και γι’ αυτό το φλέγον ζήτημα!

Όλοι/ες στην ΑΠΕΡΓΙΑ 28/2/2024

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)

---

---

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις
αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές
κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Το κράτος πιστό στο
νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να
εντείνει τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς και να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο
εντατικούς ρυθμούς, ενώ η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της
εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία
που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση της ταξικής ανισότητας και την πλήρη
υποτίμηση της ζωής μας. Αυτό ακριβώς ειναί που θα μας θυμίζει πάντα με τον χειρότερο τρόπο, η ανείπωτη
τραγωδία στα Τέμπη 1 χρόνο πριν με την δολοφονία 57 ανθρώπων. Αυτό το έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποίησεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η “αναβάθμιση” στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για “ανθρώπινα λάθη”, ούτε για “κακή στιγμή”. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του.
Η περαιτέρω λεηλασία της κοινωνικής βάσης συντελείται με τη γιγάντωση της ακρίβειας σε βασικά αγαθά της
καθημερινότητας, ενώ την ίδια στιγμή οι πενιχροί μισθοί και μεροκάματα δεν φτάνουν για να καλύψουν το
κόστος επιβίωσης, οδηγώντας τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία μπροστά στον κίνδυνο της ανέχειας. Οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων στα supermarket, που καθιστούν στοίχημα την κάλυψη των απολύτως απαραίτητων αναγκών, όπως η τροφή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του βρεφικού γάλακτος και του ελαιόλαδου, είναι αποτέλεσμα της οξυμένης επίθεσης των αφεντικών με στόχο τη διαρκή μεγιστοποίηση των κερδών τους σε βάρος των πληβείων. Ταυτόχρονα διογκώνεται τόσο το κόστος της μετακίνησης λόγω της αύξησης των τιμών στα καύσιμα όσο και της θέρμανσης, ως απότοκο της εγκληματικής και εκβιαστικής πολιτικής του καρτέλ ενέργειας.
Σε αυτή τη συνθήκη της απαξίωσης βασικών αναγκών έρχεται να προστεθεί το στεγαστικό ζήτημα, με τα
υπέρογκα ποσά των ενοικίων και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας από funds και servicers, που έχουν ως αποτέλεσμα είτε οι άνθρωποι να δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους για να νοικιάζουν ένα σπίτι είτε να πετιούνται στο δρόμο. Το ρημαγμένο τοπίο στην υγεία, με τη διάλυση και ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων, δομών απεξάρτησης, πρωτοβάθμιων δομών υγείας και νοσοκομείων για παιδιά, την αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών, τις αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας που ανοίγει την πόρτα σε κάθε λογής κερδοσκόπους, έρχεται να οξύνει ακόμα περισσότερο τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς, πετώντας εκτός όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά, με άμεσο κίνδυνο της υγείας τους. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων – ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ακόμη ενός δημοσίου αγαθού. Αναδεικνύεται έτσι ευκρινέστερα η ουσία συνολικά των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων που είναι από τη μία η συνεχής αύξηση των ποσοστών της βίας του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής και ταξικής βάσης και από την άλλη το τσάκισμα των συλλογικών αντιστάσεων, η τρομοκράτηση και η πειθάρχηση της κοινωνίας για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους γίνεται εμφανής η κρατική αντικοινωνική ατζέντα που στοχεύει στην πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Απέναντι στις κρατικές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής, την υποτίμηση της ζωής μας, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης. Να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες.
Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των θεσμών, χωρίς να προσφέρουμε καμία συναίνεση στη διαχείριση της ζωής μας, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω σε αυτά που έχουμε κατακτήσει και που διαρκώς διακυβεύονται και να κάνουμε τους χώρους που εργαζόμαστε, φοιτούμε και ζούμε εστίες αντίστασης και αγώνα. Η μόνη προοπτική για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεσης, βρίσκεται στα δικά μας χέρια, στον αγώνα για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση.
Την ΚΟΙΝΩΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ – ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Δεν ξεχνάμε – Δε συγχωρούμε το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, 1 χρόνο πριν με 57 ανθρώπους δολοφονημένους από το κράτος και τα αφεντικά

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ- ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 11ΠΜ, ΧΑΥΤΕΙΑ

Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση

---

Απεργούμε* (* δεν αναπληρώνουμε) – διαδηλώνουμε – δεν καταναλώνουμε!

Ο φόβος μάς χωρίζει, η απεργία μας ενώνει!

Το κράτος εν καιρώ πολέμου μάς θέλει
μικρούς ή μεγάλους ήρωες.
Εν καιρώ ειρήνης μάς προτιμά
μικρούς ή μεγάλους καρπαζοεισπράκτορες.
Ιάκωβος Καμπανέλης, Βίβα Ασπασία

Κανάγιες!
Το ψωμί της εξορίας με τρέφει.
Κώστας Καρυωτάκης, Κάθαρσις

Από το 2008, 16 χρόνια οικονομικής κρίσης του συστήματος, 16 χρόνια βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η απόφαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας να επενδύσουν στον πόλεμο, στην πολεμική βιομηχανία, στους πολεμικούς εξοπλισμούς για να υπερβoύν την κρίση τους και να μοιράσουν ξανά τον κόσμο, φέρνει μαζικές δολοφονίες στην Παλαιστίνη αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η αποστολή φρεγάτας του ελληνικού κράτους στην Ερυθρά Θάλασσα υπηρετεί τους σχεδιασμούς αυτούς. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και η βαρβαρότητα είναι η κρεατομηχανή για να συνεχιστεί η μεγιστοποίηση του κέρδους, αφήνοντας πίσω εκατομμύρια νεκρούς σε όλον τον πλανήτη και καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τη φύση.

Τα τελευταία 5 χρόνια η ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας μεθοδεύει την επιστροφή στο ποινικό κατασταλτικό πλαίσιο του μετεμφυλιακού κράτους, εξασφαλίζοντας συναίνεση με μια επιδοματική πολιτική «φιλανθρωπίας», σε συνθήκες κυριαρχίας της μαύρης αγοράς στην τροφή και την ενέργεια.

Η λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων, η εγκληματοποίηση των εργατικών αγώνων και η φυλάκιση ακόμη και για πλημμέλημα με τον νέο ποινικό κώδικα, η επιδοτούμενη προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξαπάτησης, διαμορφώνουν μια δυστοπία σιγής νεκροταφείου: φόβος και τρόμος, αποδοχή της ήττας των εξεγερτικών ταξικών και κοινωνικών αγώνων από το 2008 ως το 2012.

Επιβάλλεται έτσι η φτώχεια, η οικονομική εξαθλίωση που μαζί με την κυριαρχία της μαζικής κουλτούρας φέρνουν την ηθική εξαθλίωση, την επικράτηση μιας παρασιτικής εις βάρος του άλλου, λούμπεν νοοτροπίας.

Στους χώρους εργασίας, ο φόβος για την απόλυση, την ανεργία, αλλά και το μεροκάματο που δεν φτάνει ούτε για την επιβίωση εξωθούν στη σιωπή. Η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επιβάλλει το δόγμα «νόμος και τάξη» για την ασυδοσία ντόπιων και ξένων αφεντικών με δολοφονικές επιθέσεις του κατασταλτικού μηχανισμού εις βάρος όσων βγαίνουν στους δρόμους, προχωρούν σε καταλήψεις, απεργούν, αντιστέκονται συλλογικά. Τα αφεντικά και το κράτος με το «διαίρει και βασίλευε» μεθοδεύουν συντεχνιακούς διαχωρισμούς στην εργατική τάξη, προωθούν ρατσιστικές, εθνικιστικές, σεξιστικές ιδεολογίες.

Συνεχίζονται:
• οι εμπρησμοί των δασών για τα καταστροφικά «αιολικά πάρκα» και η λεηλασία των δημόσιων χώρων, με την καταστροφή εκατοντάδων δέντρων και πλατειών, για να επιβληθεί το ξερίζωμα των κατοίκων και των συλλογικών αντιστάσεων από τις γειτονιές, να γίνει αλλαγή της χρήσης γης, για να παραδοθούν όλα στην πλήρη εμπορευματοποίηση.
• οι μαζικές δολοφονίες μεταναστών, ο βίαιος -με κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση- εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συγκαλύπτεται η δολοφονία των 600 στην Πύλο, ενώ δολοφονούνται νέοι ρομά από τις συμμορίες του ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού. Οι φυλακές γίνονται κολαστήρια…
• η συγκάλυψη της δολοφονίας των 58 στα Τέμπη με την αρχηγό του εισαγγελικού κατασταλτικού μηχανισμού να… συμβουλεύει τους συγγενείς των νεκρών να πηγαίνουν στην εκκλησία και να κοιτάνε μπροστά, παρέχοντας ασυλία στην Hellenic Train, θυγατρική της κρατικής Ferrovie Dello Stato Italiane, αλλά και στις κυβερνήσεις που την επιδοτούν με 50 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και την απαλλάσσουν από οποιαδήποτε ευθύνη (κυβέρνηση νδ) είτε υπογράφουν την πώληση για 45 εκατομμύρια ευρώ (κυβέρνηση σύριζα).
• η ιδιωτικοποίηση της υγείας με χειρουργεία επί πληρωμή για τους έχοντες τη… δυνατότητα, για τους υπόλοιπους η αναμονή στη λίστα. Επανέρχεται το δουλεμπόριο των καθαριστριών από εργολαβικές εταιρείες, κι ας έχει το διπλάσιο κόστος για τα νοσοκομεία. Συντελείται η πλήρης διάλυση του ΕΣΥ, παρά τους χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, άλλες νόσους και τα εμβόλια που επέφεραν τον θάνατο ή την αναπηρία.

Η μεθόδευση για την καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση με το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων φανερώνει ότι η «νομιμότητα» συγκροτείται για πολλοστή φορά -όπως και με τα «μνημόνια»- με την παραβίαση του «καταστατικού χάρτη», του «Συντάγματος». Έτσι επιβάλλεται αφενός η κερδοφορία των funds και των αφεντικών των ιδιωτικών σχολείων που ανοίγουν business με το «διεθνές απολυτήριο» («International Baccalaureate»), καθώς για τους αποφοίτους αυτών των σχολείων δεν θα υπάρχει καν ελάχιστη βάση εισαγωγής για την εγγραφή στα ιδιωτικά ιδρύματα, αφετέρου η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επιχειρεί να ικανοποιήσει την πελατειακή της βάση: τη μεσαία τάξη που θα αγοράζει πτυχίο και επαγγελματική πιστοποίηση για την αναπαραγωγή της -χωρίς να χρειάζεται να στείλει τα τέκνα της στην Κύπρο. Αλλά και για να επιβάλει δίδακτρα και στα προπτυχιακά μαθήματα -όπως τώρα προβλέπει το νομοσχέδιο για τους ξένους φοιτητές-, αλλά και το κλείσιμο των περιφερειακών πανεπιστημίων.

Η εμπορευματοποίηση των ΑΕΙ συνίσταται στις μπίζνες με τις ήδη υπάρχουσες ανά πανεπιστήμιο «Μονάδες Μεταφοράς Τεχνολογίας και Καινοτομίας» και τις «Εταιρείες Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας», για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και ντόπιων αφεντικών. Ο ρόλος τους είναι η εμπορική εκμετάλλευση της «άυλης περιουσίας του πανεπιστημίου», ενώ τα ΑΕΙ θα μπορούν να ιδρύουν ή να συμμετέχουν σε εταιρείες τεχνοβλαστών [spin off] ή άλλες εταιρείες και να γίνονται μέτοχοι εταιρειών και επιπλέον να κάνουν μπίζνες με τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια»…

Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη προβλέπει την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων» ως Νομικών Προσώπων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΝΠΠΕ), τα οποία ορίζονται ως «νομικά πρόσωπα ειδικού σκοπού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα», και ο πραγματικός σκοπός τους είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους διά των μέσων που χρησιμοποιούν οι ΜΚΟ: ξέπλυμα, κρατικές επιχορηγήσεις, διαπλοκή συμφερόντων.

Το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΝΠΠΕ χωρίζεται σε ΔΕΠ (Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό) και ΕΔΙΠ (Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό). Υποτίθεται ότι το 80% των μελών ΔΕΠ θα πρέπει να έχει διδακτορικό, όμως, όπως και σε κάθε εργασιακή γαλέρα, το ποιοι θα δηλώνονται ως διδάσκοντες και ποιοι θα διδάσκουν όντως, με απολύτως δεδομένη την απουσία ελέγχου (όπως συμβαίνει ήδη σε ολόκληρη την ιδιωτική εκπαίδευση), θα καθορίζεται από τις ορέξεις του αφεντικού. Οι συνθήκες εργασίας στα ιεκ και στα κολλέγια δείχνουν τον δρόμο και για τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας εντός αυτών των ευαγών… ιδρυμάτων.

Η επαναφορά ομότιμων και αφυπηρετησάντων καθηγητών δίνει κρίσιμο ρόλο και άφθονο χρήμα σε όλους όσοι στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό που τις τελευταίες δεκαετίες συντέλεσε, ώστε το πανεπιστήμιο να:
• υλοποιεί με απλήρωτους ή με άθλιες συμβάσεις εργασίας μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές έρευνες και προγράμματα της ευρωπαϊκής ένωσης, των πολυεθνικών και των ντόπιων αφεντικών, της πολεμικής βιομηχανίας
• στελεχώνει τον κυπατζίδικο κρατικό μηχανισμό προπαγάνδας από τα media, αλλά και εκπαιδεύει μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς για τη στελέχωση του κράτους και των εταιρειών με άτομα πρόθυμα να υλοποιήσουν τα «επιχειρηματικά συμφέροντα» και την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας
• συγκροτεί έναν κρατικό μηχανισμό διευθυντών και προϊσταμένων που υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική για την «αξιολόγηση», τον έλεγχο, την πειθάρχηση των εργαζομένων, αλλά και την ιδεολογική υποταγή στη «νομιμότητα»…

Παράλληλα, ορόσημο για την επιβολή ιδιωτικών όρων λειτουργίας στα ΑΕΙ, αποτελεί η μεθόδευση για την απόλυση -μετά από 19 χρόνια αλλεπάλληλων συμβάσεων ορισμένου χρόνου- του Δημήτρη Αντωνίου, διοικητικού υπαλλήλου στο ΕΚΠΑ. Ο συνάδελφος απολύεται εκδικητικά, επειδή συμμετείχε στην υλοποίηση της απόφασης του Σωματείου των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, από κοινού με φοιτητικούς συλλόγους, για τον συμβολικό αποκλεισμό του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται το ΚΛΕΙΔΙ (Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου) του ΕΚΠΑ. Η Πρωτοβουλία εργαζομένων και ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση, που συμμετείχε στην κινητοποίηση στις 12/2/2024, με όλες της τις δυνάμεις θα συμβάλει για να μην περάσει η απόλυση του συναδέλφου.

Στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης επιβάλλεται ταξικός φραγμός με την ελάχιστη βάση εισαγωγής αλλά και την τράπεζα θεμάτων (τα οποία κινούνται στο φάσμα της περίτεχνα φαινομενικά ακατάληπτης εκφώνησης και της απαντητικής φαιδρότητας), ενώ παραδίδεται η… συγγραφή των βιβλίων της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις αλυσίδες φροντιστηρίων, αλλά και σε ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια και… «κέντρα μελέτης».

Στον χώρο της κρατικής εκπαίδευσης η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επαναφέρει τον επιθεωρητή και τον διευθυντή που επιχειρούν να επιβάλουν -καλοπληρωμένοι με επιπλέον επίδομα 300 ευρώ καθαρά- την «αξιολόγηση», δηλαδή την πειθάρχηση και την υποταγή στην πλήρη και οριστική αποδοχή του ρόλου του «εκπαιδευτικού λειτουργού»: γρανάζι ενός μηχανισμού ταξικών φραγμών και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης επιβάλλονται συνθήκες γαλέρας με εκατοντάδες απολύσεις ή και παραιτήσεις εκπαιδευτικών, καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, μη καταβολή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδομάτων και αποζημίωση αδείας, υπασφάλιση με αδήλωτες ώρες εργασίας, ακόμη και μη καταβολή του υποχρεωτικού κατώτατου ωρομισθίου. Ταυτόχρονα, το fund BC Partners μετά τον έλεγχο των Nova-Wind, του 50% των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών Alpha και Star, καθώς και του Petcity, προχώρησε στην εξαγορά με 250.000.000 ευρώ του Μητροπολιτικού κολλεγίου και του ΙΕΚ Ακμή, ενώ το αμερικανικό fund CVC Capital partners των ιδιωτικών νοσοκομείων Υγεία, Metropolitan, Mητέρα, Λητώ και Creta Interclinic, καθώς και του δικτύου «πρωτοβάθμιων υπηρεσιών φροντίδας υγείας» Healthspot και Alpha Lab, μετά την εκποίηση του 10% της ΔΕΗ και της Εθνικής Ασφαλιστικής από την ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ αλλά και την εξαγορά της Vivartia (Everest, Goodyʼs, Δέλτα, Μπάρμπα Στάθης, Χρυσή Ζύμη), καθώς και του 26% της skroutz, ανακοινώνει την ίδρυση ιατρικής σχολής με την Lamda του Λάτση στο Ελληνικό -η 25χρονη κόρη του πρωθυπουργού ήταν η υπεύθυνη επενδύσεων του fund μέχρι λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση αυτή…

Στον χώρο των ιδιωτικών σχολείων δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση για εκατοντάδες απολύσεις, για φρονηματικές διώξεις ακόμη και μετά από 25 χρόνια εργασίας… Στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων γίνεται ο κανόνας, καθώς οι ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλείνουν το στόμα των εργαζομένων, ενώ ο φόβος για τις μαύρες λίστες φέρνει την αποδοχή της εξατομίκευσης και τον εγκλωβισμό στην… επιστημοσύνη. Μόνο η θύμηση των αγώνων που μπορεί να φυτρώσουν ξανά αποτελεί ακόμη αντίπαλο δέος…

Εδώ και χρόνια φτιάχνεται μια νέα «νομιμότητα»: απαγορεύεται η δράση από τα κάτω, η κινητοποίηση στον δημόσιο χώρο. Χρόνια τώρα η απάντηση δίνεται και θα δίνεται στον δρόμο του αγώνα. Τα δικαιώματα υπάρχουν στα χαρτιά, ως ευχολόγιο, ως διακήρυξη, ως άλλοθι για ένα «δημοκρατικό πολίτευμα». Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν το μονοπώλιο της βίας: όταν οι εργάτες δολοφονούνται στα εργασιακά κάτεργα, το κράτος μεριμνά για να μην ασκηθεί δίωξη στα αφεντικά. Για να συνεχιστεί ακωλύτως η παραγωγική διαδικασία, διαθέτει όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό του στην προστασία των αφεντικών. Όταν τα αφεντικά προσβάλλουν, παρενοχλούν, κακοποιούν, βιάζουν, το κράτος είναι εκεί για να μην ασκηθεί δίωξη, για να συνεχιστεί η κανονικότητα της λεηλασίας της ζωής μας.

Την Τετάρτη στις 28 του Φλεβάρη, έναν χρόνο μετά τις δολοφονίες στα Τέμπη, η 24ωρη πανεργατική απεργία αποτελεί για όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζομένους, για όλες τις άνεργες και τους ανέργους μια κρίσιμη ημερομηνία για να συναντηθούμε στους δρόμους του αγώνα. Μπορεί να αποτελέσει μια νέα αφετηρία, για να συζητήσουμε τα προβλήματα σε κάθε χώρο δουλειάς, για να γνωρίσουμε τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και να απεργήσουμε, για να ανατρέψουμε την αντικοινωνική αντεργατική πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης που εγκληματοποιεί τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες.

Η απεργία νοηματοδοτείται από τους ίδιους τους εργαζομένους και θα πάρει υπόσταση με την καθολική συμμετοχή, τη μαζική διαδήλωση και τις απεργιακές παρεμβάσεις με πρόταγμα την ταξική αλληλεγγύη. Σε αυτήν τη βαρβαρότητα τίποτε δεν μπορεί να έρθει από πάνω. Ούτε από τις κάλπες των ψευδαισθήσεων ούτε από περσόνες και μηχανισμούς ούτε με φενακισμένες κοινότοπες διακηρύξεις, ξύλινες καταγγελίες και την ιδεολογική αποδοχή της «νομιμότητας»: το φαίνεσθαι, η εικόνα, το θέαμα συγκροτεί το φαντασιακό του «νόμιμου», εντός της διαχείρισης του συστήματος, «αντιπολιτευτικού αγώνα»…

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας με σωματεία βάσης και ακηδεμόνευτες εργατικές και κοινωνικές συλλογικότητες. Γιʼ αυτό η συμμετοχή στην 24ωρη απεργία στις 28 του Φλεβάρη αλλά και στις απεργιακές κινητοποιήσεις έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχιση του αγώνα, για να μη γυρίσουμε 25 χρόνια πίσω, που η λέξη απεργία στην ιδιωτική εκπαίδευση είχε χαθεί στο πέρασμα των χρόνων. Γιʾ αυτό η αναζήτηση του δρόμου του ακηδεμόνευτου αγώνα αποτελεί την προοπτική για τη δημιουργία ενός σωματείου βάσης κλαδικού πανελλαδικού για τις/τους εργαζόμενες/ους και τις/τους άνεργες/ους στην ιδιωτική εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς στη μορφή εργασίας, σε ντόπιους και ξένους, χωρίς έμφυλα στερεότυπα…

Aπεργία σημαίνει πως είμαστε πάντα εκεί όπου οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι κάθε κλάδου αποφασίζουν να έρθουν σε ρήξη με τα αφεντικά και την κυβερνητική πολιτική που εγκληματοποιεί τους ταξικούς και εργατικούς αγώνες.

Συζητάμε, συνδιαμορφώνουμε τις δράσεις -χωρίς παράγοντες και μηχανισμούς, επιβάλλουμε στα αφεντικά τη δική μας νομιμότητα: το δίκιο του αγώνα!

Στην πράξη διαβαίνουμε το μονοπάτι της ταξικής αλληλεγγύης και της συλλογικής αντίστασης με πρωτοβουλίες σε κάθε χώρο δουλειάς ενάντια στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, στη φτώχεια και τον πόλεμο.

Προσυγκέντρωση: 11.00, Αιόλου και Σταδίου

Για μια ζωή με αξιοπρέπεια:
Αντίσταση Αυτοοργάνωση Ταξική αλληλεγγύη

Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Ανέργων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση

---

Η τελευταία πανεργατική απεργία πριν την προκήρυξη της απεργίας στις 28 Φλεβάρη 2024 από ΑΔΕΔΥ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ και τα σωματεία του ΠΑΜΕ, ήταν σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ήταν μία απεργία μεγαλειώδης, στη διάρκεια της οποίας εκατοντάδες χιλιάδες λαός στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και σε όλη τη χώρα, διαδήλωσε καταγγέλλοντας το κρατικό έγκλημα στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, βροντοφωνάζοντας ότι οι ανθρώπινες ζωές δεν μπορεί να υποβιβάζονται σε κόστος στους κρατικούς ισολογισμούς. Η απουσία της ΓΣΕΕ από αυτή την απεργία ήταν εκκωφαντική, ενώ οι όροι κάτω από τους οποίους κηρύχτηκε ακόμα κι αυτή η συγκλονιστική απεργία, για όσους γνωρίζουν, είναι χαρακτηριστικοί της ανάσχεσης που προκαλεί στο εργατικό κίνημα, η απουσία μίας πραγματικά ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής ηγεσίας. Έκτοτε, ένας ολόκληρος χρόνος, στον οποίο η εργατική τάξη βιώνει τις πιο αντίξοες και άγριες συνθήκες συνολικής υποτίμησης της ζωής και της εργασίας, διανύθηκε μέσα σε πλήρη απεργιακή άπνοια, εγκλωβίζοντας και καθηλώνοντας τους εργαζόμενους στην αναζήτηση και αναμονή λύσεων, μέσα από τις αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Δόθηκε έτσι η μοναδική ευκαιρία στη Νέα Δημοκρατία την πιο αντιδραστική παράταξη της μεταπολίτευσης, να κερδίσει πολύτιμο χρόνο στην προηγούμενη και νέα διακυβέρνησή της για εφαρμογή του αντεργατικού και αντιλαϊκού προγράμματός της, με την ανοχή στην ουσία των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Κηρύχθηκε στην ουσία απεργιακό, αγωνιστικό σιωπητήριο από την προδοτική ΓΣΕΕ και τη συνδικαλιστική ουρά της στο ΕΚΑ, έως την επαμφοτερίζουσα ΑΔΕΔΥ και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ, το οποίο υπέστειλε άρον – άρον την απεργιακή σημαία τον περασμένο Μάρτιο, δείχνοντας στους εργάτες ως δρόμο για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, τη «ξεδοντιασμένη» κοινοβουλευτική διαδικασία και τα απογευματινά συλλαλητήρια. Κάπως έτσι και παρά το γεγονός ότι ο αναβρασμός στη βάση της κοινωνίας δείχνει να φουντώνει, «οι ηνίοχοι του συνδικαλιστικού άρματος» δείχνουν το χρόνο που πέρασε ότι το πιο βασικό μέλημά τους είναι να συγκρατούν και όχι να απελευθερώνουν τα χαλινάρια των κοινωνικών δυνάμεων, η έκλυση των οποίων, θα μπορούσε να αποβεί μη διαχειρίσιμη για το σύστημα.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, φθάνουμε μετά από ένα χειμώνα παρατεταμένων και επεκτεινόμενων στερήσεων για τους εργαζόμενους και το λαό, και με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πλιατσικολογεί σε ό,τι μπορεί το κοινωνικό κράτος και τα εργατικά δικαιώματα, να κηρύσσεται 24ωρη απεργία στο τέλος Φλεβάρη, χωρίς τη ΓΣΕΕ, η οποία θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έχει καταντήσει και γραφική, με το απριλιάτικο απεργιακό ραντεβού της για την ακρίβεια. Τι κι αν η φοιτητική νεολαία εδώ και πάνω από ένα μήνα, συγκρούεται μετωπικά με την κυβέρνηση για την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, η οποία, εάν περάσει, αποτελεί μεγάλη πολιτική και κοινωνική οπισθοδρόμηση. Οι μεγάλοι αγώνες, όπως αυτός, που αγκαλιάζονται από την κοινωνία και είναι ικανοί να προκαλέσουν πραγματικό πολιτικό πρόβλημα σε μία λαομίσητη κυβέρνηση, η οποία έχει το αβαντάζ να μην απειλείται από άλλο πολιτικό φορέα στο κοινοβουλευτικό φάσμα, κρατιούνται απομονωμένοι και η 24ωρη απεργία κηρύσσεται όσο γίνεται πιο πίσω και με επετειακό ύφος, «σε υπενθύμιση του εγκλήματος των Τεμπών, για την καταδίκη των υπεύθυνων»! Εν τούτοις, όσο κι αν καθένας δικαιούται να σκεφτεί χωρίς καθόλου να ξεχνάμε το έγκλημα των Τεμπών, ότι τόσο ο χρόνος, όσο και το πλαίσιο της απεργίας επελέγησαν προσεκτικά για να παραμείνει ακριβώς έτσι απομονωμένη, η συμβολικής διάρκειας 24ωρη απεργία της 28 Φεβρουαρίου πρέπει και θα είναι αυτό που της αναλογεί. Μία απεργία πανεργατικής και παλλαϊκής διαμαρτυρίας, για ό,τι βιώνουμε καθημερινά ως κοινωνία, στις δουλειές μας, στα σπίτια μας, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια. Μία συλλογική κραυγή θυμού που θα θορυβήσει ακόμα και θα κλονίσει την κυβερνητική αυτοπεποίθηση και αλαζονεία. Η κυβέρνηση όσο απομακρύνεται από τη νικηφόρα εκλογική μάχη χωρίς αντίπαλο του περασμένου καλοκαιριού, φαίνεται να τα βρίσκει σκούρα, αφού το μόνο που έχει ως απάντηση στη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, εξαιτίας της άλυτης οικονομικής κρίσης, είναι αυταρχισμός και καταστολή.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στις οποίες κατευθύνει την κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση εντείνονται, καθώς η απαίτηση για αυστηρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας επιστρέφει επιτακτικά από το 2024. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στη χώρα μας, όπως και σε όλη την Ευρώπη λένε πολλά για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία και η κοινωνία, η οποία αιμορραγεί εξαιτίας των χαμηλών μισθών, της αδάμαστης ακρίβειας και της βαριάς φορολογίας. Από την άλλη, με την κυβερνητική και νομοθετική αρωγή, το εργοδοτικό κεφάλαιο εξασφαλίζει την κερδοφορία του, εις βάρος των εργαζόμενων και της κοινωνίας, τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των οποίων με νόμους όπως αυτούς του Χατζηδάκη και του Γεωργιάδη, σφαγιάζονται, δημιουργώντας συνθήκες εργασιακού και κοινωνικού Μεσαίωνα.

Η παραπάνω κατάσταση, δεν είναι παρά η έκφραση των αδιεξόδων της άλυτης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού στο εσωτερικό και της δικής μας χώρας. Τα ίδια αδιέξοδα υφίστανται σε διεθνή κλίμακα, ακόμα και στο εσωτερικό προηγμένων κρατών στις καπιταλιστικές μητροπόλεις του Παγκόσμιου Βορρά, όπου βλέπουμε κραταιές οικονομίες να καταρρέουν και τις κοινωνίες να παραλύουν. Και βέβαια, αυτή η δομική και αξεπέραστη παγκόσμια κρίση καταλήγει να εκδηλώνεται ως μία εποχή διεθνών πολέμων, οι οποίοι ξεσπούν δίπλα μας και προειδοποιούν ότι είναι οι ζωές όλων μας, η επόμενη «τροφή» που θα μεταβολίσει ο καπιταλισμός-ζόμπι και ο ιμπεριαλισμός. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Μέση Ανατολή είναι προανάκρουσμα μίας εποχής που έρχεται πολύ σύντομα και θα βυθίσει την ανθρωπότητα στο αίμα και το σκοτάδι, εάν δεν υψώσει το ανάστημά της η παγκόσμια εργατική τάξη. Αυτές τις ιστορικές προκλήσεις, δυστυχώς το πλαίσιο της 24ωρης απεργίας στις 28 Φλεβάρη, όπως εκφράστηκε από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν τις συμπεριέλαβε. Όμως υφίστανται και με αυτές καλούμε σε συμμετοχή τους εργαζόμενους όλης της χώρας, με την προοπτική η απεργία αυτή να αποτελέσει εφαλτήριο παραπέρα κλιμάκωσης και διεύρυνσης του εργατικού και απεργιακού αγώνα με στόχο την ίδια την κυβέρνηση και την ανατροπή της.

• Για να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα απαντούν στην ακρίβεια.
• Όχι στην εργασιακή ζούγκλα της “απορρύθμισης” των εργασιακών σχέσεων – αποκατάσταση των εργατικών δικαιωμάτων με μόνιμη και σταθερή δουλειά.
• Για να μπει φραγμός στην αισχροκέρδεια, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου.
• Για να παραμείνει η Υγεία και η Ανώτατη Εκπαίδευση, Δωρεάν και Δημόσια, παλεύοντας γι’ αυτό μαζί με τους φοιτητές, τη νεολαία και το υγειονομικό προσωπικό.
• Για να ενισχυθεί η εγχώρια αγροτική παραγωγή και να στηριχθούν οι φτωχοί αγρότες.
• Για να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και να κατευθυνθεί στις κοινωνικές δαπάνες και όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς.
• Για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραηλινού κράτους – Για να πάψει η συνενοχή στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.
• Για να ανοίξει ο δρόμος στην ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του καπιταλισμού, με την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.
• Για την ήττα του ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία και σε όλο τον κόσμο, με την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση.

Πάρτε μέρος στην ανοιχτή Εργατική Συνδιάσκεψη της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης, την Κυριακή 3 Μαρτίου 2024, 10:30 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

---

Η  ΑΠΕΡΓΙΑ  ΣΤΙΣ  28  ΦΛΕΒΑΡΗ

ΝΑ  ΕΙΝΑΙ  Η ΑΡΧΗ  ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ  ΜΑΣ για:

• Αυξήσεις στους μισθούς
• Εθνικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, ρεύμα, μεταφορές, κ.α.) κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων
• Δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία
• Να τιμωρηθούν οι ένοχοι για την δολοφονία στα Τέμπη

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη και η κυβέρνηση της ΝΔ και η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη κάνουν ότι είναι δυνατόν για να συγκαλύψουν τους ενόχους: τις μνημονιακές κυβερνήσεις, την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και τα γιγαντιαία κέρδη της ιδιωτικής επιχείρησης, που οδήγησαν στην κάθετη μείωση του προσωπικού, στην αδιαφορία για τα μέτρα ασφαλείας και στην πλήρη ασυδοσία της εταιρίας, κοντολογίς στους 57 νεκρούς μας.

Όχι μόνο συγκαλύπτονται οι ένοχοι αλλά η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της ασύδοτης κερδοσκοπίας των επιχειρηματιών εφαρμόζονται από την κυβέρνηση με λύσσα και αποφασιστικότητα σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, προετοιμάζοντας έτσι νέα μεγάλα εγκλήματα και γιγαντιαία κέρδη για τους επιχειρηματίες.

Στην Υγεία η κυβέρνηση συνειδητά και σχεδιασμένα καταστρέφει τα νοσοκομεία και τη δημόσια περίθαλψη με την μακροχρόνια υποχρηματοδότηση, την υπερεντατικοποίηση των εργαζομένων, την άρνηση για όποια πρόσληψη, και τώρα επιχειρεί να ολοκληρώσει το έγκλημα με την πλήρη ιδιωτικοποίηση δηλαδή την κατάργηση της δωρεάν υγείας (απογευματινά χειρουργεία, αύξηση της συνεισφοράς των ασφαλισμένων στα φάρμακα, είσοδος ιδιωτών στα δημόσια νοσοκομεία, κ.α.)

Στην Παιδεία αυθαίρετα και αντισυνταγματικά προσπαθεί να καταργήσει το άρθρο 16, για να επιτρέψει την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων και την ίδρυση ιδιωτικών, καταργώντας πλήρως την δωρεάν παιδεία, επιβάλλοντας υψηλά δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια και αποκλείοντας από την μόρφωση τη μεγάλη μερίδα της νεολαίας που δεν έχει λεφτά.

Την τελευταία διετία παρά την εκρηκτική αύξηση των τιμών σε όλα τα βασικά αγαθά η κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ, αρνείται να μειώσει τους φόρους και προστατεύει και ενισχύει τράπεζες, διυλιστήρια, σούπερ μάρκετ, μεσάζοντες, εργολάβους,  και κάθε είδους παράσιτο να κερδοσκοπούν σε βάρος μας, με αποτέλεσμα το βιοτικό μας επίπεδο να καταβαραθρωθεί. Την ίδια στιγμή προσπαθεί να μας δέσει χειροπόδαρα με την απαγόρευση του συνδικαλισμού, την κατάργηση της απεργίας, την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην μπορέσουμε να αντιδράσουμε. 

Ο αγώνας των αγροτών και ο αγώνας της φοιτητικής νεολαίας μας δείχνουν τον δρόμο. Πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε αυταπάτη ότι μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας. Χρειάζεται να οργανωθούμε στα συνδικάτα μας, να τα ανασυγκροτήσουμε, να οργανώσουμε έναν σκληρό, μαζικό αγώνα, με απεργίες και διαδηλώσεις για να σπάσουμε τον τσαμπουκά της κυβέρνησης. Η απεργία στις 28 Φλεβάρη να είναι η αρχή για να ανασύνταξη των δυνάμεών μας, για τον αγώνα μας εναντίον της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών που καταργούν τη ζωή μας.

Κοινός αγώνας με τους φοιτητές και τους αγρότες για να τσακίσουμε την κυβέρνηση των επιχειρηματιών, να αυξήσουμε τους μισθούς μας, να προστατεύσουμε την Παιδεία και την Υγεία.

«ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ» στην ΥΓΕΙΑ

---

Συμμετέχουμε στην απεργία την Τετάρτη 28/2, 11.00 π.μ. στα Χαυτεία.

Πρωτοβουλία εργαζομένων στον αγροδιατροφικό κλάδο και στις υπηρεσίες πρασίνου

 

 

 

 

 

---

Δεν ξεχνάμε – δε συγχωρούμε το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Αυτό καταδεικνύουν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία.

1 χρόνο πριν, στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η “αναβάθμιση” στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για “ανθρώπινα λάθη”, ούτε για “κακή στιγμή”. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα αλλά γιατί σήμερα με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους λοιδωρούν και χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και επιτίθονται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας .

Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Είναι ξεκάθαρο ότι η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στην διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει ανοίγοντας μια αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων – ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμη δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16.

Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με την διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι ενώ η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.

Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα – μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα – και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.

Σήμερα η κρατική καταστολή στοχεύει τους/ις φοιτητές/τριες που αγωνίζονται στους δρόμους και τις καταλήψεις απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο αγώνας αυτός, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, των εκμεταλλευόμενων και καταπισμένων και ως τέτοιος πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί. Το κράτος και η νεοφιλεύθερη/ακροδεξιά διαχείριση σχεδιάζουν με πνεύμα ακραιφνούς ρεβανσισμού την αποσυγκρότηση της αγωνιστικής κληρονομιάς που άφησαν δεκαετίες κοινωνικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων. Από το Πολυτεχνείο του 1973, όταν οι φοιτητές ανέδειξαν πως μπορεί μια χούφτα ανθρώπων να πυροδοτήσει το αδύνατο, στις πρώτες καταλήψεις του 1979 που ανάγκασαν τον εθνάρχη να ακυρώσει τον νόμο 815/1978, τις μαθητικές καταλήψεις του 1990-1991 και τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα από οννεδίτες, το κίνημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών του 1997 και τον μαθητικό ξεσηκωμό 1998 που έβαλαν σημαντικά αναχώματα στους σχεδιασμούς των νεοφιλελεύθερων και των «εκσυγχρονιστών» μέχρι το τεράστιο κίνημα του 2006-2007 που απέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα οδοφράγματα, τα κατειλημμένα σχολεία και σχολές στην κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που τάραξε συθέμελα το σύστημα εξουσίας οι συλλογικοί και μαχητικοί αγώνες της νεολαίας ήταν, είναι και μπορούν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι. Με καταλήψεις σχολών για την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, του κοινωνικού πεδίου, με μαζικές διαδικασίες για την πραγματική εμπλοκή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις των συλλόγων αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από κομματικές εξαρτήσεις και μεσολαβήσεις, με κοινωνική απεύθυνση και μαχητικό χαρακτήρα για να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ανυπότακτης αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υπερασπιζόμαστε σήμερα, τον δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης για όλους, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην αυριανή αυτοδιευθυνόμενη και χειραφετημένη κοινωνία για την οποία παλεύουμε «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».

Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Αθήνα: Χαυτεία, 11.00

διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

---

Ποτέ δε ξεχνάμε αλλά η ζωή συνεχίζεται μονάχα με αγώνα!

Ένας χρόνος έχει περάσει από το καπιταλιστικό έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη και από όσα αυτό πυροδότησε: Από την απότομη συνειδητοποίηση για εκατομμύρια εργαζόμενους/ες και νέους/ ες του τί σημαίνει για εμάς η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για πλήρη ιδιωτικοποίηση/ εμπορευματοποίηση κάθε εργατικής και κοινωνικής ανάγκης, αλλά και κάθε πτυχής και δραστηριότητας στις ζωές μας, του τί σημαίνει υποβάθμιση δημόσιων δομών και υπηρεσιών από το κράτος, του τί σημαίνει ο μετέπειτα τεμαχισμός τους, αλλά και του τί σημαίνει το ξεπούλημά τους σε ξένους και ντόπιους καπιταλιστές.

Από το μετέπειτα μεγαλειώδες λαϊκό ξέσπασμα που έφερε εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους μετά από σχεδόν μία δεκαετία συνεχόμενων ηττών και οπισθοχώρησης των αγώνων, μία δεκαετία που το περιβόητο TINA (“there is no alternative”) συνοδευόμενο από τη “λογική του μικρότερου κακού”, την “ανάθεση”, την ηττοπάθεια και τον “ευρώ-ρεαλισμό”, κατάφερε να κοπάσει τα κύματα των ταξικών αναταράξεων και μαχών του 2010-2012.

Από την μαζική, σε πρωτοφανή επίπεδα, απεργία της 8ης Μάρτη που η εργατική τάξη και οι οργανωμένες και πρωτοπόρες δυνάμεις της επέβαλλαν, κόντρα στο αφήγημα του “εθνικού πένθους” και της αναβλητικότητας που προσπαθούσε να περάσει η αστικοποιημένη ΓΣΕΕ, ανοίγοντας ξανά τον δρόμο και τη συζήτηση για το ποιοι άλλοι δρόμοι οργάνωσης υπάρχουν για τους προλετάριους και τις προλετάριες, πέρα και έξω από την συνδικαλιστική αριστοκρατία που υποκλίνεται – όταν δεν τις υπηρετεί ανοιχτά – στις ορέξεις των καπιταλιστών.

Αλλά και από την αδυναμία ή και την ατολμία των οργανωμένων δυνάμεων να πάνε την κοινωνική κατάσταση που δημιουργήθηκε “απότομα” ένα βήμα πιο μπροστά, ελλείψει προϋπαρχουσών, ριζωμένων μέσα στον λαό, ταξικών και κοινωνικών δομών, φορέων και σχηματισμών στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στα σχολεία.

Ένας χρόνος που μετά το έγκλημα των Τεμπών έφερε περισσότερους από 160 νεκρούς συναδέλφους και συναδέλφισσες σε χώρους δουλειάς, καθώς η “ασφάλεια” της υγείας και των ζωών μας κρίνεται ως περιττό κόστος για τους εργοδότες. Ένας χρόνος με εκατοντάδες ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους περιμένοντας μάταια θέση σε κάποιο χειρουργείο ή σε κάποια ΜΕΘ στα υποστελεχωμένα, υποβαθμισμένα και τμηματικά ιδιωτικοποιημένα νοσοκομεία και με άλλες τόσες περιπτώσεις που κόσμος της τάξης μας ξεπουλάει όσο όσο τους κόπους μιας ζωής για να μπορέσει να πληρώσει κλινικάρχες ώστε να σώσει ανθρώπους της οικογένειάς του. Ένας χρόνος με χιλιάδες παιδιά να μένουν εκτός πανεπιστημίων, την ίδια στιγμή που η ιδιωτικοποίηση στην Παιδεία, σήμερα μέσω των ιδιωτικών ΙΕΚ και πιθανώς σε λίγες εβδομάδες, μέσω των παραρτημάτων των “μεγάλων” κολεγίων, συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Ένας χρόνος που βλέπαμε κάθε μήνα που περνούσε τον μισθό να αρκεί για τις πρώτες 20 ή και 15 ημέρες και την ακρίβεια να κατατρώει τα εισοδήματά μας, που βλέπαμε τα νοίκια να ανεβαίνουν συνεχώς, αγγίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός μας. Ένας χρόνος που δεκάδες λαϊκές οικογένειες ξεσπιτώθηκαν για να επιτευχθεί η κερδοφορία των τραπεζών και των funds. Ένας χρόνος που οι κάτοικοι της Θεσσαλίας στις πλημμύρες, αλλά και οι κάτοικοι δεκάδων περιοχών στις πυρκαγιές αντιλήφθηκαν ξανά και ξανά τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, που δεν είναι άλλες από την κατασπατάληση χρημάτων για την καταστολή, για τις νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, για τον πολεμικό εξοπλισμό που αγοράζουμε με εντατικούς ρυθμούς από ΗΠΑ και Γαλλία, αλλά και για την πολεμοκάπηλη και τυχοδιωκτική συμμετοχή του στα πολεμικά μέτωπα των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Ουκρανία, Αφρική, Υεμένη αλλά και στο πλευρό του Ισραήλ που θέλει να αφανίσει, με κάθε μέσο και τρόπο, τον λαό της Παλαιστίνης.

Κι όμως. Κόντρα στη σιγή που έφερε η περίοδος των εκλογών η σιωπή δεν κυριάρχησε και ο ταξικός/ λαϊκός παλμός, αν και αργός, παραμένει σταθερός. Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη, η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι “νίκες” και οι “ήττες” του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρίες τους. Είναι τέλος, οι εμβληματικοί αγώνες της περιόδου από φοιτητές/ τριες, ερευνητές/ τριες, καθηγητές/ τριες, μαθητές/ τριες που καταλαμβάνουν τις σχολές τους, διαδηλώνουν, συγκρούονται για να μην επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και των αγροτών/ αγροτισσών που στήνουν μπλόκα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και στα τελωνεία της χώρας και κατεβαίνουν στις πόλεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πριμοδοτεί τους σύγχρονους μεγαλοτσιφλικάδες.

Οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, τόσο κοινωνικά όσο και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη που ζει κάτω τόσο από τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και υπό τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.

Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά. Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της πανεργατικής απεργίας της 28ης Φλεβάρη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ και, κυρίως, να επιδιώξουμε τη σύνδεση των αγώνων που δίνει το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα αλλά και οι αγρότες με τον αγώνα των προλετάριων.

Έχουμε καθήκον να χτίσουμε τις γέφυρες που θα επιτρέψουν μία πρώτη, και πολλά υποσχόμενη, συνάντηση μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων που είναι σε κίνηση αυτή την περίοδο. Μία συνάντηση που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καθήκον του κινήματος είναι στις 28 Φλεβάρη, που συμπληρώνεται 1 χρόνος από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, να καταδείξει τους υπεύθυνους του εγκλήματος αυτού, που είναι συγκεκριμένοι. Είναι οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που βάζει πάνω από την αξία της ανθρώπινης ζωής τα κέρδη των καπιταλιστών. Οι υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που θέλουν να μετατρέψουν την παιδεία σε εμπόρευμα, είναι οι πολιτικές της ΕΕ, του ΣΕΒ, της αστικής τάξης στην Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή έχει ως βασικό εκφραστή την κυβέρνηση της ΝΔ, το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης. Δίνουμε ραντεβού στους δρόμους για να εναντιωθούμε στις ιδιωτικοποιήσεις, τους θανάτους στα εργατικά κάτεργα, στην εξαθλίωση, την υποτίμηση και τη φτώχεια. Όπως γράφαμε και πέρυσι, “ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ”.

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ / ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

• Αθήνα: 11.00 Χαυτεία
• Θεσσαλονίκη: Στήριξη των απεργιακών μπλόκων και των καλεσμάτων των ταξικών σωματείων στις 10.30 το πρωί & συγκέντρωση στις 19.00 στον ΟΣΕ

ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΉΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!

★ Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση

---

Όλες και όλοι στην απεργία στις 28 Φλεβάρη!

Το κεφάλαιο απαιτεί και η κυβέρνηση παραχωρεί. Η εργασία μας, τα δικαιώματά μας, η ζωή κι ο αέρας που αναπνέουμε θυσιάζονται καθημερινά στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Εμείς παράγουμε τον πλούτο που καρπώνονται οι εργοδότες μας και ως αντάλλαγμα παίρνουμε τα ψίχουλα που περισσεύουν.

Οι αντεργατικές επιθέσεις των τελευταίων ετών, έχουν ανατρέψει πλήρως την εργασιακή πραγματικότητα, η εκμετάλλευση και η εργοδοτική τρομοκρατία έχουν αυξηθεί, οι νόμοι Χατζηδάκη και Άδωνι έχουν μετατρέψει τη δουλειά και το ωράριο σε λάστιχο που τεντώνουν όσο και όταν θέλουν οι εργοδότες μας. Η ακρίβεια στα βασικά είδη έχει εξανεμίσει τις όποιες μικροαυξήσεις με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί ο πραγματικός μισθός και το εισόδημά μας.

Ο ελάχιστος κατώτατος μισθός εξακολουθεί να καθορίζεται από τις ορέξεις των αφεντικών και του υπουργού με κριτήριο πάντα το επιχειρηματικό συμφέρον. Το χτύπημα των συμβάσεων και η καθήλωση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με ευθύνη και της εργοδοτικής παρασιτικής συνδικαλιστικής ηγεσίας της Γ.Σ.Ε.Ε, αποτελεί τροχοπέδη στην όποια προσπάθεια διεκδίκησης καλύτερων όρων εργασίας σε κλαδικό επίπεδο.

Ετοιμάζονται να φέρουν νέο μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό, με ελάχιστα δικαιώματα για να προχωρήσουν τα έργα τους και να καλύψουν τις ανάγκες του τουριστικού και αγροτικού κεφαλαίου, μικρού και μεγάλου.

Καταργούν την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση επιτρέποντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ενώ παράλληλα συνεχίζεται σταθερά η υποχρηματοδότηση των δημόσιων. Ενισχύουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση αφού η πρόσβαση στην τριτοβάθμια θα γίνεται άνευ όρων μόνο από όσους έχουν την δυνατότητα πληρωμής διδάκτρων. Αδιαφορούν για την ποιότητα των σπουδών και την επιστημονική πρόοδο καθώς εκπληρώνουν την επιθυμία του ΣΕΒ οι σχολές να βρίσκονται στενά συνδεδεμένες με την επιχειρηματικότητα, την αγορά εργασίας και την εξειδίκευση.

Εκχωρούν στο κεφάλαιο βουνά, δάση και ακτές στο όνομα της προστασίας και της πράσινης ανάπτυξης που μόνο καταστροφή, λεηλασία της γης και κόστος θα φέρει για τον κόσμο της εργασίας.

Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το βαθύτατα ταξικό έγκλημα των Τεμπών. 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους επειδή οι κυβερνήσεις, το κεφάλαιο και το κράτος αποφάσισαν ότι αυτές δεν έχουν αξία. Επειδή έβαλαν στη ζυγαριά των κερδών και του κόστους την ασφάλειά μας. Επειδή απαξίωσαν, υποβάθμισαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τις δημόσιες συγκοινωνίες και μετέτρεψαν τις μεταφορές σε εμπόρευμα κι επιχείρηση, μακριά κι έξω από τις πραγματικές μας ανάγκες και το αυτονόητο δικαίωμα στην ασφαλή, σίγουρη κι άνετη μετακίνηση.

Απέναντι στο δολοφονικό σύστημά τους, δεν αρκεί η απλή διαμαρτυρία. Να αρνηθούμε την πραγματικότητα που μας επέβαλλαν. Να πάψουμε να βάζουμε πλάτη για τα κέρδη τους. Δεν είναι μονόδρομος η ανάπτυξή τους.

Να υπερβούμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, να πάρουμε τους αγώνες στα χέρια μας, διεκδικώντας αποφασιστικά, δυναμικά και σχεδιασμένα ό,τι μας χρειάζεται για να καλύψουμε τις σύγχρονες πραγματικές μας ανάγκες.

Η επαναφορά και υπογραφή συμβάσεων σε όλους τους κλάδους και χώρους δουλειάς είναι το αναγκαίο πρώτο βήμα, αλλά δεν αρκεί αν δεν επιβάλλουμε την κατάργηση των νόμων που καταστρατηγούν το ωράριο κι αλλάζουν τα χαρακτηριστικά της εργασίας.

• Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς – μείωση του χρόνου εργασίας.
• Κατάργηση των αντεργατικών νόμων Βρούτση, Αχτσιόγλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη.
• Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
• Ίσα δικαιώματα για όλους τους μετανάστες και τις μετανάστριες – όχι στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρό.
• Κοινωνικοποίηση των μέσων μεταφοράς, υγείας, παιδείας.
• Όλες όλοι στην απεργία στις 28 Φλεβάρη, χωρίς τη Γ.Σ.Ε.Ε.
• Συνελεύσεις σε όλους τους χώρους δουλειάς και τα σωματεία, αμέσως μετά την απεργία για τη συνέχιση του αγώνα και την κλιμάκωση.

Συγκέντρωση Τετάρτη 28 Φλεβάρη

Αθήνα: Χαυτεία 10.30 π.μ.

Θεσσαλονίκη: Καμάρα 10.30 π.μ.

Πάτρα: Εργατικό Κέντρο 10.30 π.μ.

Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε

---

Μετά την πορεία, θα ακολουθήσει άνοιγμα σωματείου (Σπύρου Τρικούπη 56-58, Εξάρχεια) με απεργιακή συλλογική κουζίνα. Φέρνουμε φαγητά και τρώμε συλλογικά. Θα υπάρχει κουτί οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα συναδέλφισσας. Στηρίζουμετην απεργία στην πράξη, δεν καταναλώνουμε, δεν δουλεύουμε.

Ακολουθεί το κείμενο της απεργίας.

28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Η απεργία και η συμμετοχή σε αυτή είναι σημαντική. Είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε με τον πλέον εμφανή τρόπο ορατά τα προβλήματα μας και τις διεκδικήσεις μας τόσο στον δημόσιο λόγο όσο κυρίως μέσα στον χώρο εργασίας μας. Μια μαζικη απεργία υπενθυμίζει στα αφεντικά ότι είναι στο χέρι μας να παραλύσει η επιχειρηματική τους δραστηριότητα.

Να σπάσουμε την υποθετική σύμπνοια με τους εργοδότες μας που ειδικά στην εστίαση τείνουν συχνά να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν πατρικές φιγούρες μίας οικογένειας που ποτέ δεν ζητήσαμε. Στο τέλος της ημέρας η όποια βελτίωση της ζωής μας περνάει από τις αυξήσεις μισθών και το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, ακόμα και οι πιο φιλεργατικοί να είναι, θα πρέπει να περάσουν από το εμπόδιο της υλοποίησης και εκεί πλέον είμαστε εμείς απέναντι στο αφεντικό. Είμαστε εμείς, τα εργαζόμενα, τα σωματεία μας απέναντι στα αφεντικά. Για αυτό η απεργία μετράει. Κάνει εμφανή τα προβλήματα και βάζει πίεση και στους εργοδότες μας ότι είναι μέρος του προβλήματος μας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ

ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΩΡΩΝ-ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ-ΑΔΕΙΩΝ

ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ συμφωνα με τις ανάγκες μας

Ένα χρόνο απο τη κρατική δολοφονία στα Τέμπη, στιγμή που κάνει εμφανές το πόσο αναλώσιμα είμαστε και πως τα κέρδη τους είναι πάνω απο τις ζωές μας. Δύο χρόνια που η ακρίβεια έχει σαρώσει τα πάντα. Από τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, τους λογαριασμούς ρεύματος, τα καύσιμα, τα ενοίκια οι τιμές έχουν υπερδιπλασιαστεί και η καθημερινότητα μας γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη. Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και τα καρτέλ ενέργειας με πρόσχημα την ενεργειακή κρίση (και όχι μόνο) κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Τα πάντα γύρω μας έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα: το νερό, η τροφή, η στέγαση, η θέρμανση, η υγεία, η ενέργεια είναι προνόμια για όποιον μπορεί να τα αγοράσει. Το κράτος δεν προτίθεται να λάβει μέτρα (πχ. πλαφόν στις τιμές, κατάργηση φπα), σιγοντάροντας την αισχροκέρδεια και συντηρόντας την φτωχοποίηση. Περιορίζεται σε market pass και γελοίες αυξήσεις μισθών για να κατευνάσει την κοινωνική δυσφορία την ίδια στιγμή που πετάει δισεκατομμύρια για πολεμικό εξοπλισμό και στρατιωτικές αποστολές. Βιώνουμε έμμεση υποτίμηση των μισθών μας, καθώς τα πάντα έχουν γίνει πιο ακριβά ενώ οι μισθοί μας παραμένουν στάσιμοι. Έτσι, αναγκαζόμαστε να μειώσουμε τα ήδη μειωμένα έξοδά μας, να βάλουμε χέρι σε ο,τι πιθανόν έχουμε στην άκρη, να δουλέψουμε περισσότερες ώρες με αποτέλεσμα να ελαττώσουμε τις προσωπικές μας δραστηριότητες και επιθυμίες.

Για εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη καθώς δουλεύουμε με ήδη χαμηλούς μισθούς, σε κακές συνθήκες εργασίας όπου ούτε τα νόμιμα συνήθως δεν τηρούνται. Ανασφάλιστα ή μερικώς ασφαλισμένοι, χωρίς προσαυξήσεις (βραδινά, Κυριακές, αργίες), χωρίς να παίρνουμε τα δώρα (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα καλοκαιριού) ή τα παίρνουμε μισά, και άδειες που όταν μπορέσουμε να τις πάρουμε δεν τις πληρωνόμαστε.

Το ερώτημα που μας απασχολεί όλες, μπροστά σε αυτές τις συνειδητοποιήσεις, είναι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση μας. Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν αυτό μοιάζει ορισμένες φορές, ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η δουλειά μας είναι να μιλάμε για αυτά που θέλουμε και να τα διεκδικούμε. Διεκδίκηση που όσο πιο μαζική είναι μέσα στο μαγαζί τόσο πιο αποτελεσματική είναι. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να έρθει αν δεν ξεκινήσουμε από τα βασικά. Να μιλάμε με τους συναδέλφους μας και να τους στηρίζουμε όταν στοχοποιούνται από το αφεντικό.

Η αλληλεγγύη μεταξύ μας μέσα στα μαγαζιά είναι αναγκαία αλλά όχι αρκετή συνθήκη. Χρειαζόμαστε μαζική οργάνωση για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα που συνδέονται όχι μονάχα με το εκάστοτε μαγαζί αλλά συνολικά με τις συνθήκες του κλάδου και τις κυβερνητικές πολιτικές που στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη (ανεξαρτήτως κλάδου) ή σύνθετα προβλήματα όπως η ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια κ.α. Χρειαζόμαστε μαζικά σωματεία από εμάς τις εργαζόμενες που να αποτελούν τόπο συνάντησης και συζήτησης, τόπο δημιουργίας αγώνων και αμφισβήτησης της σιγουριάς ότι τίποτα δεν αλλάζει, μακριά από σκοπιμότητες που δεν εκκινούν από τις πραγματικές μας ανάγκες. Η οργάνωση στο σωματείο μας είναι κομβική για να μπορέσουμε να έχουμε νίκες που θα βελτιώσουν πραγματικά την καθημερινότητα μας. Όλες και όλοι μαζί αποκτάμε εμπειρία, μαθαίνουμε να διεκδικούμε αποτελεσματικά αυτά που δικαιούμαστε, κάνουμε την διεκδίκηση συλλογική υπόθεση, αποκτάμε την δυνατότητα να παρεμβαίνουμε σε πολλούς χώρους εργασίας, να διεκδικούμε συνολικές αλλαγές για τον κλάδο π.χ αύξηση κατώτερου μισθού, συλλογικές συμβάσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, εφαρμογή των ευνοϊκών ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας κ.α.

Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι δικαίωμά μας να απεργήσουμε και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Σε κάθε περίπτωση επικοινωνούμε με το σωματείο για ό,τι χρειαστεί.

Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 15:00 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 18:30 – 20:00. Σας καλούμε να συμμετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.

ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΥΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΟΥΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 11:ΟΟ ΧΑΥΤΕΙΑ (ΑΙΟΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΟΥ)

[Σωματίο Σερβιτόρων Μαγείρων] 28 Φλεβάρη απεργούμε και τρώμε συλλογικά

---

Ένας χρόνος πέρασε από το έγκλημα του κράτους και του κεφαλαίου στα Τέμπη και οι ανοιχτές πληγές της τάξης μας ακόμα δεν έχουν κλείσει. Οι 57 νεκροί/ες και οι τουλάχιστον 85 τραυματίες δεν έχουν βρει δικαίωση, παρόλα τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, των πολιτικών κομμάτων και των κρατικών αξιωματούχων.

Οι περσινές δυναμικές απεργίες, κινητοποιήσεις και συγκρούσεις κατάφεραν να κρατήσουν στην επιφάνεια το γεγονός της μαζικής δολοφονίας, εν τέλει όμως οι ευθύνες αποδόθηκαν στα «ανθρώπινα λάθη» και την «έλλειψη υποδομών και προσωπικού».

Η Hellenic Train, θυγατρική της ιταλικής Ferrovie dello Stato Italiane Group στην οποία εκχωρήθηκε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών μετά την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, βρέθηκε σύντομα στο απυρόβλητο από τον δημόσιο λόγο, όπως και το ελληνικό κράτος που έχει αναλάβει το «ζημιογόνο» κομμάτι της συντήρησης των γραμμών και των απαιτούμενων υποδομών για την ομαλή λειτουργία του σιδηροδρόμου.

Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα τα βαγόνια της Hellenic Train ξεκίνησαν σταδιακά εκ νέου δρομολόγια, καθώς οι ράγες της καπιταλιστικής κερδοφορίας μπόρεσαν ξανά να υπερβούν τα εμπόδια των δεκάδων θυμάτων και της οργής που σήμερα δείχνει να έχει οριστικά καταλαγιάσει. Το κυβερνών κόμμα της νεοφιλελεύθερης – συντηρητικής ΝΔ συγκέντρωσε, στις εκλογές του Ιουνίου του 2023, την απαιτούμενη πλειοψηφία που οδήγησε σε αυτοδυναμία στη βουλή, ενώ η πραγματική αντιπολίτευση που πήρε έμπρακτα θέση στους δρόμους και τις διαδηλώσεις αφοπλίστηκε για να μετατραπεί σε μάζα ψηφοφόρων κεντρώων και σοσιαλδημοκρατικών ή ακόμα και πατριωτικών κομμάτων.

Το «σωτήριο» έτος του 2023 αποδείχθηκε δολοφονικό για την τάξη μας, την πολυεθνική τάξη των εκμεταλλευόμενων, των αόρατων και των περιθωριοποιημένων. Πέρα από το έγκλημα στα Τέμπη, βιώσαμε ακόμα μια μαζική δολοφονία στα ανοιχτά της Πύλου, στις 14 Ιουνίου του 2023, όταν βυθίστηκε το αλιευτικό σκάφος “Andrianna” που μετέφερε περίπου 750 μετανάστριες/ες από το Τομπρούκ της Λιβύης. Εξ’ αυτών, μόνο 104 διασώθηκαν, με 84 θύματα να ξεβράζονται στις ακτές και τις υπόλοιπες/ους να αγνοούνται μέχρι σήμερα, ενώ σε μεγάλο βαθμό αποτελούνταν από μητέρες και παιδιά.

Οι δολοφονικές ευθύνες του κράτους, του λιμενικού, της ΕΕ και της ευρώπης – φρούριο σύντομα συγκαλύφθηκαν, ενώ μέχρι και ο αντιμεταναστευτικός οργανισμός της Frontexάδειασε ανοιχτά το ελληνικό λιμενικό για την εμπλοκή του στο ναυάγιο. Εκατοντάδες άνθρωποι από την Αίγυπτο, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη και τη Συρία, που ήλπιζαν σε μια καλύτερη ζωή μέσω της μισθωτής σκλαβιάς στην «ανεπτυγμένη» Ευρώπη, βρήκαν το θάνατο στο υγρό νεκροταφείο μεταναστριών/ων που αποκαλείται Μεσόγειος. Στην ίδια μοίρα οδηγούνται ακόμα περισσότερες/οι στα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα αστυνομικά τμήματα, τα χωράφια της σύγχρονης δουλοκτησίας και τα εργασιακά κάτεργα των αφεντικών.

Μιλώντας για εργασιακά κάτεργα, δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε έξω από τον απολογισμό δολοφονημένων του περασμένου έτους τους τουλάχιστον 182 καταγεγραμμένους νεκρούς και 286 σοβαρά τραυματίες από εργατικά «ατυχήματα» μόνο το 2023. Στα εργοστάσια και τα εργοτάξια, στους δρόμους και την τουριστική σεζόν, οι απώλειες εργατών για τα κέρδη των αφεντικών αυξάνονται, στην πιο δολοφονική αποτύπωση της ανάπτυξης που ονειρεύονται τα αφεντικά και το κράτος.

Η ένταση εργασίας αποτελεί βασικό τρόπο συσσώρευσης κέρδους για τον ελληνικό καπιταλισμό, καθώς τα μέσα προστασίας παραβλέπονται ή απουσιάζουν επιμελώς από το μεγαλύτερο κομμάτι του μικρού και μεγάλου κεφαλαίου. Μπροστά στις καπιταλιστικές και κρατικές ευθύνες για τους νεκρούς εν ώρα εργασίας έχει κατασκευαστεί το μιντιακό αφήγημα της «ατομικής ευθύνης», που μιλάει για έλλειψη προσοχής των εργατ(ρι)ών στη δουλειά και όχι για τις ευθύνες των αφεντικών που δολοφονούν και του κράτους που κάνει τα στραβά μάτια.

Ο τραγικός απολογισμός για την πλευρά των καταπιεσμένων προφανώς δε σταματάει σε αυτά τα τρία πολύνεκρα παραδείγματα. Απλώνεται σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη όπου δεχόμαστε την επίθεση του κεφαλαίου, του κράτους και της πατριαρχίας.

Είναι ακόμα οι δολοφονίεςόσων κρίνονται εκ των προτέρων ένοχοι από τους μπάτσους, όπως ο 17χρονος ρομ Χρήστος Μιχαλόπουλος στις 11 Νοέμβρη 2023 στη Βοιωτία, ο 16χρονος ρομ Κώστας Φραγκούλης τον Δεκέμβρη του 2022 στη Θεσσαλονίκη και ο 18χρονος ρομ Νίκος Σαμπάνης στο Πέραμα του Πειραιά τον Οκτώβρη του 2021. Είναι ακόμα η δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά τον Σεμπτέμβρη του 2023 από μπάτσους από ακραίο ξυλοδαρμό επειδή του βρήκαν λίγο μαύρο.

Είναι οι συνεχείς γυναικοκτονίεςαπό πρώην και νυν συντρόφους τους, από όσους θεωρούν ιδιοκτησία και έδαφος άσκησης της εξουσίας τους τα θηλυκά σώματα. Όλα αυτά συμβαίνουν στην ιδιαίτερη καπιταλιστική γυάλα συμφερόντων που ονομάζεται ελληνικό κράτος και ελληνική κοινωνία.

Ταυτόχρονα, σε παγκόσμιο επίπεδο, διεξάγονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, με τον δυτικό και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό να συγκρούονται πάνω σε ουκρανόφωνους και ρωσόφωνους πληθυσμούς.

Το Ισραήλ έχει εδώ και μήνες εξαπολύσει την πιο δολοφονική επίθεση στη λωρίδα της Γάζας εναντίον των Παλαιστινίων, με αδιάκοπες διαθέσεις γενοκτονίας, ξεριζωμού και αφανισμού εκατοντάδων χιλιάδων και κυριολεκτικής ισοπέδωσης μιας ολόκληρης περιοχής. Οι κάτοικοι της Γάζας έχουν ταυτιστεί όλοι με τρομοκράτες από το ισραηλινό κράτος, ενώ τα κράτη της δύσης του κάνουν μεγαλύτερες ή μικρότερες πλάτες μιας και έχουν συμμαχήσει μαζί του σε μια ενότητα συμφερόντων των δυτικών αστικών τάξεων. Ιδιαίτερο παράδειγμα αποτελεί η ελληνοϊσραηλινή συμμαχία, που αποτυπώνει τα κοινά συμφέροντα του ελληνικού και του ισραηλινού καπιταλισμού στην ανατολική Μεσόγειο απέναντι σε όλα τα γειτονικά κράτη.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΖΟΥΜΕ;

Η εργατική τάξη στο μεγαλύτερο μέρος της δε δολοφονείται από τα αφεντικά και τα κράτη. Η επιβίωσή μας, με μεγαλύτερες, μικρότερες ή ελάχιστες ανέσεις, έχει θεμελιωθεί πάνω στο γεγονός ότι πουλάμε την εργατική μας δύναμη στα αφεντικά.

Με μικρούς, μέτριους ή μεγαλύτερους μισθούς καλούμαστε να δουλεύουμε για να μπορούμε να καταναλώνουμε τα ολοένα και ακριβότερα προϊόντα που μας πλασάρει η παγκόσμια αγορά, ενώ όλες μας οι ανάγκες έχουν εμπορευματοποιηθεί. Παρότι είμαστε, σε παγκόσμια κλίμακα, η τάξη που εξασφαλίζει την παραγωγή και τη διακίνηση των εμπορευμάτων, αυτά μας στερούνται από τα αφεντικά που πλουτίζουν σε βάρος της δικής μας εργασίας.

Η ολοένα και εντεινόμενη ακρίβεια που συναντάμε όταν πάμε να καλύψουμε τις μικρότερες ή μεγαλύτερες ανάγκες μας δείχνει να μην σταματάει στους τομείς της ενέργειας, των καυσίμων, της λιανικής αγοράς και της μετακίνησης.

Τα νοίκια που πληρώνουμε στους ιδιοκτήτες ανεβαίνουν όλο και περισσότερο κάθε χρόνο, ενώ πολλές/οι από εμάς οδηγούνται στην αλλαγή περιοχής ή στην επιστροφή στο σπίτι των γονιών μας.

Οι εξώσεις από τα σπίτια μας που έχουν οδηγηθεί σε πλειστηριασμούς λόγω χρεών σε τράπεζες γίνονται όλο και πιο συχνές, όλο και πιο βίαιες.

Η μπατσοκρατία, γέννημα του διαρκούς αιτήματος για τάξη και ασφάλεια από τους νοικοκυραίους, μας σφίγγει όλο και πιο δυνατά στην έτσι κι αλλιώς περιορισμένη δυνατότητα κίνησης στα εδάφη που έχουν ολοκληρωτικά πια καταληφθεί για τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί και η κακοποίηση από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες των σωμάτων μας επικυρώνονται μέσω της συγκάλυψης από τους μπάτσους, τα media και τη δικαιοσύνη, όπως στην περίπτωση της 19χρονης που υπήρξε θύμα trafficking στην Ηλιούπολη και κατηγορείται για “παράνομη” έκδοση του εαυτού της.

Ο ποινικός κώδικας που έχει κατασκευαστεί για να υπερασπίζεται την έννομη τάξη αυτής της κοινωνίας αναθεωρείται, σπρώχνοντας ολοένα και περισσότερες/ους από εμάς στη φυλακή ή στα χρέη.

Ταυτόχρονα η τάξη μας, εξαιτίας των όλο και περισσότερων διαχωρισμών στο εσωτερικό της, έχει καταλήξει να αποτελείται από μοναδικά άτομα που δεν αναγνωρίζουν τα κοινά τους συμφέροντα.

Η μοναξιά, η παραίτηση από τα κοινά, η αποπολιτικοποίηση, είναι ιδεολογικές γραμμές που έχουν περάσει από τα πάνω και στοχεύουν σε μια διαρκή διαίρεση. Ιδεολογίες όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία και ο πατριωτισμός μας διαχωρίζουν σε ντόπιες και ξένους, γυναίκες και άνδρες, gay και straight, άσπρους και μαύρες. Ο διαχωρισμός μέσω του σχηματισμού αντίπαλων ταυτοτήτων έχει κυριαρχήσει γιατί φαινομενικά προτάσσει τη διαφορετικότητα, ενώ στη πραγματικότητα εξασφαλίζει ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε σε διακριτές και απομονωμένες σφαίρες εργασίας, κατοικίας, κοινωνικότητας και κατανάλωσης. Παρόλα αυτά, όσο εντείνεται η βία από την πλευρά της κυριαρχίας, τόσο θα συσσωρεύονται οι προοπτικές μιας δικής μας συλλογικής απάντησης.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ

Είναι χιλιάδες όσες και όσοι αγωνίζονται ενάντια στην επέλαση των καπιταλιστικών συμφερόντων, ενάντια στην όξυνση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Εργατικά σωματεία κινητοποιούνται σε πολλούς κλάδους απαιτώντας συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καλύτερους μισθούς και αποτελούν έμπρακτα αναχώματα στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Γυναίκες, queer και ευρύτερα ΛΟΑΤΚΙ κομμάτια επιτίθενται στην πατριαρχική ασφυξία.

Οι σθεναρές φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις σχολείων και σχολών απέναντι στην ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, οι εργατικοί αγώνες, η πάλη ενάντια στην πατριαρχία και την καταστολή, οι αντιφασιστικές δράσεις και οι διεκδικήσεις των μεταναστ(ρι)ών συσπειρώνουν πολλές και πολλούς, παρ’ όλες τις μεταξύ μας διαφορές.

Είναι στοίχημα για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος το αν θα καταφέρουμε να συναντηθούμε για να οικοδομήσουμε ένα κοινό σχέδιο πάλης απέναντι στα αφεντικά και το κράτος, ενάντια στους διαχωρισμούς και την αλλοτρίωση. Από τη βελτίωση των εργασιακών σχέσεων που διαρκώς χειροτερεύουν μέχρι την επαναστατική συγκρότηση της τάξης μας για την καταστροφή όσων μας εξουσιάζουν, οι μοναδικές λύσεις είναι η οργάνωση, ο αγώνας και η έμπρακτη κίνηση για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας στα μέτρα των δικών μας αναγκών και επιθυμιών. Να μετατρέψουμε τις παραγωγικές μας δυνατότητες που εκμεταλλεύονται τα αφεντικά σε δημιουργία ενός σύγχρονου προγράμματος ρήξης με το υπάρχον.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΩΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ, ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ

ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 11:00 ΣΤΑ ΧΑΥΤΕΙΑ

σημείο ★ μηδέν

για την όξυνση του ταξικού πολέμου

---

---

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ένας χρόνος έχει περάσει από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα ήταν άλλη μια κρατική δολοφονία. Ήταν με μαθηματική ακρίβεια ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα που έμελε να το πληρώσουν με την ίδια τους τη ζωή άνθρωποι, επιβάτες του τρένου και εργαζόμενοι σε αυτό.

Πέντε μήνες πριν, τα νερά από τις πλημμύρες στην περιοχή της Θεσσαλίας εισχώρησαν στα υπόγεια του σταθμού του Δομοκού αχρηστεύοντας τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό που ρύθμιζε τη σηματοδότηση και την τηλεδιοίκηση όχι μόνο στο πλημμυρισμένο τμήμα της γραμμής (Δομοκός-Λάρισα), αλλά και στο «στεγνό» τμήμα Λιανοκλάδι-Δομοκός. Αυτό σημαίνει πως τα σημεία εκείνα συνεχίζουν να λειτουργούν ΧΩΡΙΣ σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση, ενώ στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής (1/2/24) ο πρόεδρος του ΟΣΕ, Π. Τερεζάκης, δήλωσε ότι όλα λειτουργούν «κανονικότατα» πλην του κομματιού από Δομοκό μέχρι Λάρισα που καταστράφηκε από την κακοκαιρία Daniel – από το Μενίδι μέχρι τη Θεσσαλονίκη και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τον Στρυμόνα και τον Προμαχώνα.

Οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν συνεχώς. Με το μόνο όπλο που έχουν στα χέρια τους, την απεργία, προσπαθούσαν να αναδείξουν τα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και καιρό στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ σε ανακοινώσεις του το σωματείο μηχανοδηγών έκανε λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές, αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο. Τα καθημερινά μικρά ατυχήματα, οι συνεχείς καθυστερήσεις, οι στάσεις σε νεκρά σημεία ήταν συμβάντα που συνέβαιναν σε πολλά δρομολόγια τρένων και ειδικά σε πολύωρα δρομολόγια όπως αυτό της Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Τα διαρκή αυτά σημάδια κινδύνου τα έβλεπαν όλοι, αλλά η αδιαφορία των κυβερνήσεων με το πρόσχημα της εξυγίανσης των υπηρεσιών στις μεταφορές και της εξοικονόμησης αντί της βελτίωσης των συγκοινωνιών, τις υποβάθμιζε συνεχώς με μείωση του προσωπικού, μη συντήρηση των μηχανών και μη ενίσχυση των υποδομών με σύγχρονα μέσα, κάτι που οδήγησε στην τραγική αυτή κατάληξη.

Τα τελευταία χρόνια η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στα φτωχά κοινωνικά στρώματα έχει εκδηλωθεί με ιδιαίτερη ένταση και ειδικά στον ελλαδικό χώρο. Η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, η εντατικοποίηση της εργασίας, η διεύρυνση του κοινωνικού ελέγχου από το Κράτος και η διακυβέρνηση μέσω της καταστολής είναι ενδεικτικά κάποιες από τις κυρίαρχες όψεις του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος , ενός «σύγχρονου ολοκληρωτισμού» που διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο στις σχέσεις μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μεταξύ Κράτους και κοινωνικής βάσης.

Η διαχείριση και οι καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια όπως και σε άλλες περιπτώσεις οδήγησαν στον θάνατο αθώων ανθρώπων. Όπως στην πανδημία με την απώλεια χιλιάδων συνανθρώπων μας και τις μη προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ιατρών, νοσηλευτών Ε.Κ.Α.Β., τραυματιοφορέων, καθαριστριών κ.α. που εξωθεί σε διάλυση το Ε.Σ.Υ. μέσω της συστηματικής και εντεινόμενης υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησής του μέχρι και σήμερα, τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία και στις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι, όπως και στους χιλιάδες νεκρούς που πεθαίνουν καθημερινά στα σύνορα, όπως και στα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και τις καθημερινές γυναικοκτονίες. Ένα σύστημα και ένα Κράτος που λειτουργεί με βάση το κέρδος και τα συμφέροντα της ελίτ, εγκληματεί διαρκώς ενάντια στην κοινωνική βάση, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.

Για εμάς η αλληλεγγύη, οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση είναι τα όπλα μας απέναντι στην επέλαση του Κράτους και του καπιταλισμού που επιτίθενται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απέναντι, λοιπόν, στην ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, εμείς να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Στεκόμαστε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων που έναν χρόνο μετά διεκδικούν τη δικαιοσύνη. Αγωνιζόμαστε για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής. Απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, εμείς να προτάξουμε την οργάνωση στη βάση και τον αγώνα για να κερδίσουμε όσα μας παί

ρνουν καθημερινά με τόση βία και καταστολή. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε.

Αλληλεγγύη στους/στις:

– Νοσοκομειακούς γιατρούς που αγωνίζονται ενάντια στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας

– Εκπαιδευτικούς και φοιτητές/τριες που αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος & στον απολυμένο εργαζόμενο του Ε.Κ.Π.Α λόγω της συμμετοχής του σε συμβολική δράση μπλοκάροντας για 2 ώρες τις τηλεξετάσεις αντιδρώντας στην παραβίαση του άρθρου 16 αλλά και στην απόφαση του ΕΚΠΑ για διεξαγωγή εξ αποστάσεως εξετάσεων, ώστε να καμφθούν οι κινητοποιήσεις των φοιτητών

– Απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες στην TaskUs Θεσσαλονίκης

– Απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες στο ΕΚΕΤΑ Θεσσαλονίκης

– Αγρότες και κτηνοτρόφους που κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους απέναντι στη δυσβάσταχτη αύξηση του κόστους της παραγωγής που έχει ως συνέπεια την εγκατάλειψη των εκτάσεων και των μονάδων τους και τη μαζική φτωχοποίησή τους

Καλούμε σε απεργιακή κινητοποίηση Τετάρτη 28/2/24 στις 10.30 στην Καμάρα

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση (ΕΣΤΟΒ)

---

*Αλληλεγγύη με τους αγώνες των φοιτητ(ρι)ών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου

*Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας

*Καμία ανοχή στις αυθαιρεσίες των αφεντικών

Αντίσταση στους εκβιασμούς των αφεντικών

Αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς

Αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων

---

Όλες και όλοι στην απεργία και τα συλλαλητήρια της 28ης Φλεβάρη σε όλη τη χώρα

Η αξιολόγηση – ιδιωτικοποίηση κι εμπορευματοποίηση του δημόσιου σχολείου ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Συνεχίζουμε αταλάντευτα μέχρι τη νίκη!

Επαναπροκήρυξη της Α-Α από τη ΔΟΕ αν και όταν βγει η Α-Α παράνομη από τα δικαστήρια, συνεχής προκήρυξη των στάσεων εργασίας.

Καμία χρονοτριβή του Δ.Σ. της ΔΟΕ. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει θέσει ως κεντρικό στόχο την αξιολόγηση, την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο όποιους αντιστέκονται στην πολιτική της. Στους φοιτητές στέλνει τα ΜΑΤ, στους πανεπιστημιακούς που αντιστέκονται στον
εξευτελισμό των τηλεξετάσεων τους εισαγγελείς, στους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια ασκεί διώξεις γιατί συμπαραστέκονται έμπρακτα στους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς ως συνήθως τους οδηγεί στα δικαστήρια.

Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘΑ καταφεύγει μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια για 10 η φορά στα δικαστήρια για να βγάλει ένα ανυποχώρητο αγώνα παράνομο και να επιβάλει την αξιολογική διαδικασία. Λόγω της Αποχής των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους η εκδίκαση της προσφυγής αναβλήθηκε δυο φορές ως τώρα, όμως το πιο πιθανό είναι να κριθεί όπως και στις άλλες περιπτώσεις παράνομη από την «αδέκαστη δικαιοσύνη». Άλλωστε και ο νόμος Χατζηδάκη γι’ αυτό ψηφίστηκε, για να περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία, οπότε και τώρα θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του εκπαιδευτικού κινήματος. Το υπουργείο έχει βρεθεί σε αδιέξοδο γιατί συναντά σοβαρή αντίσταση στους εκπαιδευτικούς και δεν μπορεί να επιβάλει την πολιτική του. Παρά τον εκβιασμό στις/στους νεοδιόριστες/ους με τη μη μονιμοποίησή τους, χιλιάδες συμμετέχουν στην απεργία-αποχή. Το ΥΠΑΙΘΑ σε μια προσπάθεια να ξεφύγει
από το τέλμα, ενεργοποίησε την Α2 φάση της αξιολόγησης και μετέτρεψε όλους/ες τους/τις
διευθυντές/ντριες, σε αξιολογητές. Παράλληλα, σταδιακά επεκτείνει την αξιολόγηση σε όλες/όλους τους
εκπαιδευτικούς, ακόμα και με αυτούς που έχουν 20-30 χρόνια υπηρεσία. Και μπροστά στον κίνδυνο να
βρεθεί πάλι αντιμέτωπο με την ανυπακοή των εκπαιδευτικών, επιστρατεύει το συνηθισμένο του όπλο, την
καταστολή και τον αυταρχισμό, τα δικαστήρια! Η κυβέρνηση ελπίζει ότι με την καταστολή, τις απειλές και
τον εκφοβισμό θα τελειώνει επιτέλους με την αντίσταση των εκπαιδευτικών.
Καθολική συμμετοχή στην απεργία-αποχή και στις στάσεις εργασίας, επαναπροκήρυξη της Απεργίας-
Αποχής και των στάσεων εργασίας, πολύμορφος αγώνας διαρκείας, η μοναδική απάντηση στην επίθεση της κυβέρνησης

Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση, την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση, τον ανταγωνισμό, την κατηγοριοποίηση και την επιχειρηματική λειτουργία της εκπαίδευσης οφείλει να συνεχιστεί! Η κήρυξη της απεργίας-αποχής ως παράνομης από τα δικαστήρια δεν πρέπει να σημάνει τη λήξη.

-Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ στα πλαίσια της ομόφωνης απόφασης της 92 ης ΓΣ, να επαναπροκηρύττει την
Απεργία Αποχή και τις στάσεις εργασίας κάθε φορά που το δικαστήριο θα την κρίνει παράνομη και
καταχρηστική, κάνοντας χρήση του νομικού δικαίου της χώρας. Αυτό γίνεται πάντα, αποτελεί κεκτημένη
εμπειρία και πρακτική του εργατικού κινήματος και αποτελεί τη νομική θωράκιση σε όλες τις ανάλογες
περιπτώσεις που συνεχίστηκαν απεργίες που κρίθηκαν και παράνομες και καταχρηστικές! Πρόσφατο
παράδειγμα η ΑΔΕΔΥ που προκήρυξε 3 φορές την απεργία αποχή από την αξιολόγηση στο δημόσιο το 2014
ενώ τα δικαστήρια την έκριναν παράνομη. Το ίδιο ακριβώς έκαναν επανειλημμένα οι διοικητικοί υπάλληλοι
στο Πανεπιστήμιο στην απεργία τους που κράτησε τρεις μήνες. Τo ίδιο συνέβη με την συνέχιση της
απεργίας στο ΜΕΤΡΟ και πολλά άλλα παραδείγματα.

Ξεκινώντας την επαναπροκήρυξη από την ΑΔΕΔΥ (την οποία κατά την προσφιλή τακτική του υπουργείου θα
πάει στα δικαστήρια για να την βγάλει παράνομη) και συνεχίζοντας με τη ΔΟΕ, απαντάμε με
επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής και των στάσεων εργασίας από την ατομική αξιολόγηση. Η
επαναπροκήρυξη από τη ΔΟΕ αποτελεί πολιτική απόφαση θωράκισης του αγώνα των εκπαιδευτικών.
Δηλώνει ότι το συνδικάτο μπαίνει μπροστά, καλύπτει και καλεί τα μέλη του με συλλογικό τρόπο στη
συνέχιση του αγώνα. Με βάση το νομικό δίκαιο χάνει τα νομικά επιχειρήματα το κράτος και η διοίκηση να
διώξει τον κάθε απεργό χωριστά μια και τους καλύπτει η συλλογική απόφαση του συνδικάτου.
Να σταματήσει το ροκάνισμα του αγώνα από ΔΗΣΥ/ΔΑΚΕ/ΔΙΚΤΥΟ
Το ΔΣ της ΔΟΕ όφειλε να έχει ήδη στείλει το μήνυμα της συνέχισης του αγώνα των εκπαιδευτικών.
Αντίθετα, την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται σε αυταρχικό παροξυσμό, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ
(ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ) οργανώνει περιφερειακές με τους ψευτοαιρετούς, αυτούς που συμμετείχαν στις
ηλεκτρονικές εκλογές που ο κλάδος απονομιμοποίησε με την αποχή του. Την ώρα που η κυβέρνηση
οργανώνει δριμύτατη επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση, την ώρα που το εργατικό κίνημα οργανώνεται για
την απεργία στις 28 Φλεβάρη, η απόφαση αυτή αποπροσανατολίζει, αλλάζει το βέλος στη δράση του
συνδικάτου! Ως Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις δηλώνουμε για μια ακόμα φορά ότι δε θα
συμμετέχουμε και δε θα νομιμοποιήσουμε αυτή την κατρακύλα! Το βέλος του προσανατολισμού του
συνδικάτου έπρεπε να δείχνει την ενίσχυση της απεργίας στις 28/2 και συνολικά του αγώνα που έχουμε
μπροστά μας που βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο.
Στα ίδια αποπροσανατολιστικά πλαίσια ανήκουν και οι προτάσεις που διοχετεύονται και ισχυρίζονται ότι
αν βγει παράνομη η Απεργία Αποχή τότε η διέξοδος είναι να δώσει κατεύθυνση η ομοσπονδία να
συμμετέχουν οι διευθυντές/ντριες και προϊσταμένες στο Α2 επίπεδο και να βαθμολογούν με «άριστα» τους
εκπαιδευτικούς δεν αποτελούν συνέχιση του αγώνα. Αποτελεί πρόταση πλήρους υποταγής στις επιδιώξεις
του υπουργείου και δεν έχει κανένα μέλλον. Άλλωστε, έχουν περιγραφεί με σαφήνεια οι στόχοι της
αξιολόγησης καθώς και τι επέρχεται αν κατισχύσει. Η κυβέρνηση έχει περιγράψει με σαφήνεια και τις
προθέσεις της και τα μέτρα που δρομολογεί: «ελεύθερη» επιλογή σχολείων, κατηγοριοποίηση τους καθώς
και των εκπαιδευτικών, ο ανταγωνισμός, οι χορηγοί κλπ Αν σήμερα δεχτούμε την ατομική αξιολόγηση με
τάχα καλό βαθμό στο Α2 υπονομεύουμε τον μέχρι τώρα αγώνα μας και δηλώνουμε υποταγή στα επόμενα
σχέδια της κυβέρνησης. Έτσι, κι αλλιώς γνωρίζουμε όλες και όλοι ότι: α) ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση
να το ακολουθήσουν όλες/όλοι οι διευθυντές/ντριες, προϊσταμένες, πολλώ δε μάλλον που οι αξιολογήσεις
τους αξιολογούνται από τους Επόπτες Ποιότητας Εκπαίδευσης στις παρατηρήσεις των οποίων οι
αξιολογητές πρέπει να «συμμορφωθούν» όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην παράγραφο 8 του
άρθρου 11 της Υπουργικής Απόφασης 9950/ΓΔ5 ΦΕΚ 388/27-1-2023 β) δεν καλύπτει το Α1 και το Β γ) οι
αξιολογητές «σχολικοί σύμβουλοι» καθώς και μια μερίδα διευθυντών/ντριών πειθήνιων εντολοδόχων της
εξουσίας θα ξεσαλώσουν αν ο αγώνας αυτός κλείσει δ) έρχονται οι περιφερειακές εξετάσεις ως μέθοδο
αξιολόγησης σχολείων κι εκπαιδευτικών ε) έρχεται η ποσόστωση που υπήρξε το 2014 στ) το ΥΠΑΙΘΑ θα ασκήσει πιέσεις και εκφοβισμό που δεν αφορούν μόνο το Α2 αλλά και το Β καθώς και την τήρηση του
νόμου 4823/21 για ζητήματα όπως υπερωρίες, εργασιακός πειθαναγκασμός κλπ.
Το εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται να οργανώσει από τώρα τον αγώνα και την αντίσταση απέναντι στην
επιχείρηση της κυβέρνησης να επιβάλλει μέσω δικαστικών αποφάσεων την πολιτικής της. Όσες δυνάμεις
θεωρούν ότι επιβάλλεται να μπει φραγμός στα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για την αλλαγή
του χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου να αναλάβουν την ευθύνη τους και συντονισμένα και
αποφασιστικά το εκπαιδευτικό κι εργατικό κίνημα να οργανωθεί για τη συνολική αντιπαράθεση με την
κυβέρνηση. Τώρα χρειάζεται τα σωματεία να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Πολύμορφος αγώνας διαρκείας, μαζική συμμετοχή στην απεργία 28 Φλεβάρη και κλιμάκωση με ΓΣ και
ολομέλεια προέδρων.
Το αμέσως επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα φέρει προς ψήφιση το νομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση
παρακάμπτει το άρθρο 16 του Συντάγματος, επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και προσπαθεί
να μετατρέψει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Οι φοιτητές, παρά την
καταστολή και τις συκοφαντίες βρίσκονται σχεδόν δύο μήνες σε κινητοποιήσεις. Στην πραγματικότητα όλος
ο χώρος της εκπαίδευσης βρίσκεται αντιμέτωπος με την ίδια πολιτική που διαλύει τα δημόσια αγαθά,
επιβάλει τους κανόνες της αγοράς στην εκπαίδευση και σαρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας
και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Τώρα είναι η ώρα όλα τα κομμάτια της εκπαίδευσης να
κινηθούν από κοινού και να απαντήσουνε στις επιλογές της κυβέρνησης.

Στο ΔΣ της ΔΟΕ στις 20.2 ως Παρεμβάσεις ΠΕ προτείναμε:
– 28 Φλεβάρη απεργούμε, λουκέτο στα σχολεία μας 24ωρη απεργία σε δημόσιο (ΑΔΕΔΥ) και
ιδιωτικό τομέα (Εργατικά Κέντρα και συνδικάτα)
– Τριήμερος απεργιακός αποκλεισμός της Βουλής όταν το νομοσχέδιο έρθει για ψήφιση και
διαδηλώσεις-καταλήψεις σε όλη τη χώρα
– Στάση και συγκέντρωση στα δικαστήρια στις 27/2, μέρα εκδίκασης της προσφυγής της
κυβέρνησης
– Επαναπροκηρύξεις της Α-Α από ΔΟΕ-ΟΛΜΕ, συνεχείς προκηρύξεις των στάσεων εργασίας.
Δηλώνουμε ότι ως Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις θα δώσουμε το μέγιστο των δυνάμεων μας ώστε να
επαναπροκηρύξει την Απεργία Αποχή από την ατομική αξιολόγηση η ΔΟΕ, ώστε να προκηρύττει τις στάσεις
εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, θα θέσουμε την πρότασή μας για επαναπροκήρυξη από τα πρωτοβάθμια
εκπαιδευτικά σωματεία σε όλες τις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων (ΓΣ, ΔΣ) και θα συμβάλλουμε με
πνεύμα ευρύτατης αγωνιστικής συνεννόησης ώστε ο συντονισμός Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ να δώσει το
μέγιστο εύρος σωματείων που θα πάρουν τέτοιες αποφάσεις.
– Μέτρα στήριξης του αγώνα (καμπάνια/αφίσες/εκδηλώσεις κλπ)
– Κεντρική εκδήλωση συζήτηση για την αξιολόγηση και την εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση
της εκπαίδευσης
– Νέες Γενικές Συνελεύσεις και ολομέλεια προέδρων για συνέχιση και απεργιακή-αγωνιστική
κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
– Κάλεσμα στα εργατικά συνδικάτα δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα να σταθούν στο πλευρό της
δημόσιας εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, των φοιτητών και των μαθητών και να κηρύξουν τώρα απεργία
συμπόρευσης στον κοινό αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ,
συνολικά τις ιδιωτικοποιήσεις στα κοινωνικά αγαθά και για το κεντρικό ζήτημα των αυξήσεων στους
μισθούς κόντρα στη λιτότητα και την ακρίβεια.
– Με βάση τις νέες ανακοινώσεις του ΥΠΑΙΘΑ (που έγιναν μετά τη συνεδρίαση του ΔΣ) ότι το
νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια πιθανόν να έρθει στη βουλή για ψήφιση 4-8/3, προτείνουμε

24ωρη απεργία τη μέρα που το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα μπει προς ψήφιση στη βουλή,
για το σύνολο των εκπαιδευτικών, μισθολογικών κι εργασιακών αιτημάτων.

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

---

ΟΛΟΙ- ΕΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ  ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ, ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 10.30πμ, ΚΑΜΑΡΑ

Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε μια συνεχή επίθεση στο δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών με ιδιαίτερη ένταση στην υγεία και την παιδεία. 

Μοναδικός στόχος:  η μετατροπή τους σε εμπορεύματα. 

Η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης αφορά ολόκληρη την κοινωνία! Ιδιωτικά πανεπιστήμια σημαίνει ότι  σπουδάζει όποιος έχει οικονομική ευχέρεια και αποκλεισμός των παιδιών μας  από τις πανεπιστημιακές σπουδές από την ίδια τη μόρφωση αλλά και  από  καλύτερη θέση στην εργασία.

Η κατάσταση στα δημόσια σχολεία δεν είναι καλύτερη. Ήδη το δημόσιο σχολείο υποβαθμίζεται.  Σοβαρές ελλείψεις εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση που διαφημίζει το ΥΠΑΙΘΑ, σε καμία περίπτωση δεν έρχεται να τα βελτιώσει, αλλά έρχεται να κατηγοριοποιήσει και τελικά να συνδέσει με τη χρηματοδότησή τους ακόμα και να κλείσει σχολεία που θεωρεί μη αποδοτικά. 

Στην ίδια κατεύθυνση η υγεία υποβαθμίζεται και εμπορευματοποιείται. Ήδη ανακοινώνουν και τιμοκατάλογο για τις εγχειρήσεις στα δημόσια νοσοκομεία! 

Συγκοινωνίες, ρεύμα και νερό χάνουν την έννοια του κοινωνικού αγαθού και υποτάσσονται στην κερδοφορία  των ιδιωτών στους οποίους εκχωρούνται ενώ την ίδια ώρα υποβαθμίζονται και ακριβαίνουν οι υπηρεσίες ! 

ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ φέρνουν ακρίβεια-θάνατο -υποβάθμιση!                                                            Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας και απαιτούμε δικαίωση και δικαιοσύνη!

Την Τετάρτη 28 Φλεβάρη κλείνει ένας χρόνος ατιμωρησίας από το έγκλημα στα Τέμπη όπου 57 νέα παιδιά και συνάνθρωποι μας έχασαν άδικα τη ζωή τους. Σε  αυτό τον χρόνο  όχι μόνο δεν έχουν αναδειχθεί οι ευθύνες αλλά έχουν βγάλει από τη συζήτηση την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων που στο κυνήγι του κέρδους απαξιώνεται η ανθρώπινη ζωή. 

Όλες & όλοι υποφέρουμε από την ακρίβεια και τη σύνταξη ή το μισθό που δε φτάνει «να βγει ο μήνας». Η ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης εκτοξεύεται καθημερινά κι ενώ οι αγρότες  πουλάνε κάτω από το κόστος, εμείς αγοράζουμε  σε 4πλάσια τιμή.  Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών στην ενέργεια, τα καύσιμα, τα super market, τις βιομηχανίες φαρμάκων, φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων σπόρων και τροφίμων πολλαπλασιάζονται ασύλληπτα. 

Την ίδια στιγμή οι συντάξεις και οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι μετά από τις  αλλεπάλληλες μνημονιακές μειώσεις. Είδαμε στην καλύτερη περίπτωση, αν δεν υπάρχει φυσικά η προσωπική διαφορά, 30 ευρώ αύξηση στις συντάξεις  μας σε αντιστάθμισμα των 400 ευρώ περικοπών τα προηγούμενα χρόνια! 

Εμείς οι συνταξιούχοι είμαστε  κομμάτι μιας κοινωνίας που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο.  Ζούμε ό,τι  ζουν εργαζόμενοι και νεολαία, είμαστε μαζί  στη ζωή και στους δρόμους, γιαυτό την Τετάρτη  28 Φλεβάρη  στηρίζουμε τον κόσμο της εργασίας που ΑΠΕΡΓΕΙ  και αγωνιζόμαστε ΟΛΟΙ  ΜΑΖΙ, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, φοιτητές  για δημόσια δωρεάν παιδεία,  αυξήσεις στις συντάξεις και στους μισθούς  για να ζούμε με αξιοπρέπεια από τη σύνταξη και το μισθό μας, κοινωνικά αγαθά αποκλειστικά δημόσια.

ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΙΜΑΚΩΘΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2 όλοι/ες στους δρόμους  και στην απεργιακή συγκέντρωση 10,30 στην ΚΑΜΑΡΑ

Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

---

Καθημερινά δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει, αφού οι νεοφιλελεύθεροι κανίβαλοι στο «όνομα του κέρδους» δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο! Μόνη τους πολιτική είναι η ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση-ληστεία και η μανιακή ιδιωτικοποίηση των πάντων, με τραγικές συνέπειές όπως βιώσαμε και με το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη και όχι μόνο. Είναι τόσο απομονωμένοι από την κοινωνία, που η πειθώ τους φτάνει μέχρι τα ΜΑΤ, το ξύλο, τις συλλήψεις! Δε διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων στην κυριολεξία, να κάνουν την κοινωνία μια ζούγκλα και να μπουκώσουν με χρήμα ιδιώτες-καπιταλιστές.

Η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων μας έχει κηρύξει έναν ανελέητο ταξικό πόλεμο !

• Στο μέτωπο της παιδείας, με το νομοσχέδιο για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια,η κυβέρνηση ΝΔ πιστή στο έργο της ιδιωτικοποίησης των πάντων και του ταξικού αποκλεισμού, θέλει να καταργήσει ακόμη και το ίδιο το Σύνταγμα (με την κατάργηση του άρθρου 16), που αποτελεί κατάκτηση των δικών μας αγώνων! Αυτό το νομοσχέδιο-αιχμή της κυβέρνησης, πάση θυσία δεν πρέπει να περάσει και να αποτελέσει τον πυροδότη ενωτικών, μαζικών αγώνων και έκφρασης της οργής απέναντι στην κλίκα Μητσοτάκη, να δημιουργήσει ένα ρήγμα πολιτικό και να δώσει αυτοπεποίθηση σε φοιτητές-εργαζόμενους-φτωχά λαικά στρώματα!
• Στο μέτωπο των πολεμικών συγκρούσεων, η δολοφονική κυβέρνηση ΝΔ πρωτοπόρα στην ενεργό συμμετοχή και στήριξη στους φασίστες-σφαγείς του σιωνιστικού Κράτους του Ισραήλ και των ΗΠΑ, προσπαθούν, χωρίς πλέον το «πρόσχημα» της Χαμάς, να εξαφανίσουν τον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό!
• Στο μέτωπο της ακρίβειας, δηλαδή της συνεχόμενης μείωσης-αρπαγής των μισθών μας, η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να την διατηρήσει, για να πλουτίζουν κάποιοι λίγοι Σκλαβενίτηδες, εταιρίες ρεύματος κ.ά, πάνω στις πλάτες μας.
• Στο μέτωπο των εργασιακών δικαιωμάτων, οι υπουργοί-καταστροφείς Χατζηδάκης και Γεωργιάδης κατήργησαν πρόσφατα το επίδομα επίσχεσης – και το δικαίωμα στην προστασία από την απληρωσιά των εργοδοτών και άλλα επιδόματα για τους απροστάτευτους και χωρίς εισόδημα συναδέλφους μας. Σε συνέχεια των αντεργατικών εκτρωμάτων Χατζηδάκη-Γεωργιάδη και χωρίς σταματημό, η φτώχεια διαχέεται σε πρωτοφανή (για τα τελευταία 50 χρόνια) επίπεδα, η ακρίβεια έχει ψαλιδίσει τους μισθούς στο μισό, οι εργοδοτικές δολοφονίες (εργατικά ατυχήματα) είναι δεκάδες ανά μήνα και φυσικά οι εργοδότες τρίβουν τα χέρια τους με τις παράνομες και νόμιμες απληρωσιές, αυθαιρεσίες και απολύσεις. Εμείς οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό-Τουρισμό το βιώνουμε πάρα πολύ καλά, με τα εργασιακά κάτεργα και τους νεκρούς συναδέλφους

Εργαζόμενοι – Αγρότες – Φοιτητές – Με αγώνες να τους στείλουμε στον αγύριστο!

Η αρχή έγινε με τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις και τις καταλήψεις των φοιτητών σε όλη την Ελλάδα που συνεχίζονται. Με τους αγρότες στα μπλόκα που ζητούν το δίκιο τους με τον ιδρώτα τους! Τώρα είναι η στιγμή η απεργία στις 28/2, να αποτελέσει την αρχή για Απεργία Διαρκείας. Να γίνει ένα η φωνή όλων μας σε κάθε χώρο δουλειάς απέναντι στους εργοδότες που μας ξεζουμίζουν, σε κάθε σχολή, γειτονιά ενάντια στην κυβέρνηση που θέλει πάση θυσία να μας αποτελειώσει! Η απεργία στις 28/2, παρότι κάποιοι «ειδικοί νεκροθάφτες» του κινήματος, όταν την κήρυτταν πριν ένα μήνα, δεν περίμεναν πως θα κρατήσει μέχρι τώρα η οργή του λαού, ήρθε η ώρα να την πάρουμε στα δικά μας χέρια! Η κυβέρνηση είναι απομονωμένη από την κοινωνία και όσο μένει τόσο θα γιγαντώνονται τα προβλήματά μας! Να οργανώσουμε μαζί με φοιτητές – αγρότες την Αντεπίθεσή μας! Γιατί : ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ!

• Κατάργηση των αντεργατικών εκτρωμάτων Γεωργιάδη και Χατζηδάκη και του freelancing
• ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΌ! Να εφαρμοστεί από τους εργοδότες η Κλαδική Σύμβαση στον Επισιτισμό-Τουρισμό ΤΩΡΑ!

Ø Το νομοσχέδιο για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! – Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, κρατικοποίηση κάτω από εργατικό έλεγχο των τομέων κλειδιών της οικονομίας και των επιχειρήσεων που απολύουν. Βαριά φορολογία στο κεφάλαιο – να πληρώσουν οι πλούσιοι. Δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, ασφάλιση.

Ø Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Κάτω το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ. Καμία στήριξη-συνεργασία. Διάλυση του αντιδραστικού «άξονα». Να κλείσουν οι βάσεις. Πόλεμο στον πόλεμο των Ιμπεριαλιστών ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ.

Ø Κάτω η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ Κυβέρνηση ΝΔ!

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)

Αντεπίθεση των Εργαζομένων

---

Εδώ και επτά εβδομάδες συνελεύσεων και καταλήψεων, οι φοιτητ(ρι)ες συνεχίζουμε να αγωνιζομαστε για την παιδεία των αναγκών μας, κόντρα στην λογική των ιδιωτικοποιήσεων. Μια λογική που, ενώ πλησιάζει ο ένας χρόνος από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, συνεχίζει να καταστρέφει τομείς όπως η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές αλλά και βασικά αγαθά όπως είναι το ρεύμα. Την στιγμή που η ακρίβεια μαστίζει και η εργασιακή επισφάλεια φαίνεται σαν το μοναδικό σενάριο για το μέλλον μας, τα επιχειρηματικά κεφάλαια βγάζουν κέρδη τζογάροντας στο χρηματιστήριο ενέργειας, ιδρύοντας ιδιωτικές κλινικές. Μέσα σε όλη αυτή την συγκυρία πλήρης απαξίωσης της ζωής μας, η κυβέρνηση επιλέγει να φέρει με συνοπτικές διαδικασίες ένα νομοσχέδιο-σταθμό για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας συνολικά και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ειδικά. Θα μας βρουν εμπόδιο

Για όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα, καλούμε τους φοιτητές του Πα.Μακ. να συμμετέχουν στην Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού μας Συλλόγου την Τρίτη 27/02 και στην απεργιακή συγκέντρωση στην Καμάρα την Τετάρτη 28/02.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΜΑΣ

Αντικαπιταλιστικό Σχήμα Παμακ ΑΝΤΙΚΑ

---

Λιμάνι Θεσσαλονίκης – Παρέμβαση της νΚΑ και του ΝΑΡ στη Θεσσαλονίκη ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια καλώντας τον λαό και τη νεολαία να συμμετάσχουν στην πανεργατική απεργία της 28ης Φλεβάρη!

Οι φοιτητικοί σύλλογοι τις τελευταίες εβδομάδες δίνουν την μάχη έναντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αγώνες για μια ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ στο ύψος των αναγκών μας. Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας αλλά και συνολικά των κοινωνικών αγαθών, σύσσωμα τα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα πρέπει να σταθούν ανάχωμα στην αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τις ζωές μας.

Δεν ξεχνάμε πως αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται 1 χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη. Αγωνιζόμαστε για τη ζωή ενάντια στο κέρδος, για δικαίωση των ψυχών των δολοφονημένων, για κοινωνικά αγαθά, παιδεία, υγεία, μεταφορές, νερό, ρεύμα, που θέλουν να εμπορευματοποιούν για να κερδίζουν οι λίγοι.

Οι αγώνες φοιτητών, αγροτών, εργαζόμενων, νεολαίας στη χώρα μας και διεθνώς για να υπερασπίσουμε τις ζωές και τα δικαιώματα μας, δείχνουν τις δυνατότητες και ανοίγουν δρόμους.

Τώρα χρειάζεται να κλιμακωθούν, ξεπερνώντας τα όρια που βάζουν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Να συντονιστούν όλοι οι αγωνιζόμενοι με κοινό αγώνα, κοινά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, καταλήψεις κτιρίων και δρόμων και κοινό Συντονισμό Αγώνα. Η μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 28/2 να στείλει μήνυμα για ανυποχώρητη συνέχιση και ένταση των κινητοποιήσεων.

Ανατρέπουμε την πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου!

Απαιτείται να δυναμώσουμε τη συλλογική δράση και τη λαϊκή οργάνωση, κόντρα στις κυβερνήσεις, το κράτος και την εξουσία τους, την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία. Γιατί όπως έδειξε και η εμπειρία μέχρι σήμερα, μόνο ο αγωνιζόμενος λαός σώζει τον λαό.

Μαζική συμμετοχή στην ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 28 Φλεβάρη σε όλη την Ελλάδα!

ΝΑΡ – νΚΑ

---

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Έναν χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα των Τεμπών και τα ερωτήματα για το δικαίωμα στη ζωή και για τους όρους αυτής παραμένουν αναπάντητα και επίκαιρα. Οι ζωές μας παραμένουν αναλώσιμες στον βωμό του κέρδους και η κρατική αυθαιρεσία ατιμώρητη. Έναν χρόνο μετά την προσπάθεια διαμόρφωσης συνειδήσεων και απόδοσης ατομικών ευθυνών, οι ημέρες συμπίπτουν με την εξεταστική επιτροπή. Μία ακόμη εξεταστική επιτροπή φιάσκο και προσπάθειας συγκάλυψης, αποποίησης πολιτικών ευθυνών, θρασείας απόδοσης αποκλειστικής ευθύνης και πάλι στον σταθμάρχη και επίκλησης στο «δικαίωμα της σιωπής» για το εσκεμμένο «μπάζωμα» στο σημείο του δυστυχήματος, το οποίο κατέστρεψε σημαντικά στοιχεία που θα συνέβαλαν στην ανάδειξη των πραγματικών ενόχων.

Ενώ είναι σαφές ότι οι ευθύνες για την κρατική δολοφονία των Τεμπών είναι διαχρονικές και αφορούν σε συγκεκριμένες πολιτικές διαχείρισης και στις πολιτικές λιτότητας τόσο της τωρινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αφορούν στις ελλείψεις χρηματοδότησης και προσωπικού στις συγκοινωνίες, που είχαν και έχουν ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας, τη μείωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και την υποσυντήρηση του δικτύου μεταφορών, η οποία καθώς δεν καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό γινόταν με προχειρότητα, στην εμπλοκή διαφορετικών εταιρικών συμφερόντων και φυσικά στο ξεπούλημα και ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Κρατικός μηχανισμός και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται, οι μισθοί μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες παραμένουν. Συμβάσεις μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης, εκφοβισμοί και απολύσεις συνεχίζονται και οι συνθήκες διαβίωσης μας παρακμάζουν όσο η φορολογία διαρκώς ανεβαίνει και οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και τα ενοίκια κατοικιών αυξάνονται.

Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλούνται. Νομοσχέδια για ιδιωτικά πανεπιστήμια και διάλυση της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης αναμένεται να ψηφιστούν. Παράλληλα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περισσότερο και τις κοινωνικές ανισότητες να οξύνονται.

Ακόμη, δεν μας εκπλήσσει για ακόμη μία φορά ότι η ΓΣΕΕ μέχρι και σήμερα δεν έχει προκηρύξει απεργία, καθώς ούτε πριν από έναν χρόνο δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, όταν ακόμη μετρούσαμε τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη. Είναι στα δικά μας χέρια, των εργαζομένων, να κινητοποιηθούμε και να οργανωθούμε απέναντι στην καταπίεση, την φτωχοποίηση και εξαθλίωση, τον θάνατο, το έγκλημα. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων. Σε αυτό το σύστημα διαφθοράς και εκμετάλλευσης, σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας προς όφελος του κεφαλαίου, δεν χωρούν πια η υποταγή και η συμμόρφωση. Να μην ξεχνάμε ότι οι εργαζόμενοι/ες του Πρ.Σωματείου του ΟΣΕ ήταν αυτοί/ες που με προειδοποιήσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις επιχειρούσαν να γνωστοποιήσουν στην κοινωνία και το υπουργείο Συγκοινωνιών τις άθλιες συνθήκες στις συγκοινωνίες.

Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, σε σωματεία, να απεργούμε και να διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες για τη ζωή μας σε όλα τα πεδία. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Για κοινούς αγώνες εργατών/τριών, φοιτητών/τριών, αγροτών/τισσών, εργαζομένων στον χώρο της υγείας.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024 στην Καμάραστις 10:30

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

---

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

“Ιδιωτικοποιήσεις με τίμημα νεκρούς – απάντηση θα πάρουνε με αγώνες ταξικούς”

Τους τελευταίους δύο μήνες το φοιτητικό κίνημα δίνει μία μάχη ενάντια στο νέο νομοσχέδιο που έρχεται να ιδιωτικοποιήσει περαιτέρω την παιδεία και να εγκαθιδρύσει τη λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ. Αυτό το νομοσχέδιο βέβαια δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Πρόκειται για μία πολιτική που έχουν ακολουθήσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, βάσει των επιταγών της ΕΕ-ΟΟΣΑ και τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έρχεται σε σύμπλευση με την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών όπως είναι η υγεία, οι μεταφορές, το ρεύμα, το νερό. Το φαινόμενο των ιδιωτικοποιήσεων έρχεται στο προσκήνιο, καθώς όταν το καπιταλιστικό σύστημα αδυνατεί να ξεπεράσει τις κρίσεις του ψάχνει να βρει νέα πεδία κερδοφορίας, τα οποία δεν είναι άλλα από τα δημόσια αγαθά και μετακυλύει το κόστος των κρίσεών του στις πλάτες της εργατικής τάξης.

Οι επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων έγιναν εξόφθαλμα αντιληπτές και πριν ένα χρόνο, όταν διαπράχθηκε το έγκλημα στα Τέμπη, όπου αυτή η πολιτική που ιεραρχεί τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας μέτρησε 57 θύματα. Έναν χρόνο μετά, οφείλουμε να απαντήσουμε πως δικαιοσύνη για τους νεκρούς μας δεν θα πάρουμε ούτε με μνημόσυνα ούτε με καταδίκη του τάδε σταθμάρχη, αλλά με την ανατροπή της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ και την αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας του. Γιατί μόνο με εθνικοποίηση των τρένων και την λειτουργία του ΟΣΕ με εργατικό έλεγχο μπορεί να διασφαλιστούν οι ασφαλείς μεταφορές και η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Εν όψει της απεργίας της 28ης Φλεβάρη εμείς πρέπει μαζί με τους/ες εργαζόμενους/ες να δώσουμε μία δυναμική απάντηση ενάντια στην πολιτική που οδήγησε στη δολοφονία δεκάδων ανθρώπων, αλλά και πλάι με τον κόσμο της εργασίας να διεκδικήσουμε τους όρους που εργαζόμαστε, που ζούμε, που σπουδάζουμε.

Σ.Φ. Πολιτικών Επιστημών

---

Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που στοιχειώδη κεκτημένα προηγούμενων χρόνων όπως η πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία αλλά και η ίδια η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι υπό αμφισβήτηση.

Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με το νομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση την επόμενη εβδομάδα έρχεται ως αποκορύφωμα της διαρκούς υποβάθμισης της παιδείας. Σε μια συνεχή προσπάθεια να αποκλείεται όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των φτωχότερων στρωμάτων από την παιδεία, κάθε καινούριο νομοσχέδιο δεν έχει σαν στόχο την βελτίωση, αλλά τη χειροτέρευση των σπουδών μας, αλλά και της ίδιας μας της ζωής.

Παρατηρούμε άλλωστε ότι το κόστος της ζωής μας τα τελευταία χρόνια διαρκώς αυξάνεται, με τους μισθούς να μην φτάνουν ούτε για να πληρωθούν τα ενοίκια, οι λογαριασμοί και το σούπερ μάρκετ, την ίδια στιγμή που η φοιτητική μέριμνα υποβαθμίζεται διαρκώς.

Αποκορύφωμα του τρόπου που το κράτος και οι αστοί υπολογίζουν τις ζωές μας αποτέλεσε η καπιταλιστική δολοφονία έναν χρόνο πριν στα Τέμπη. Είναι άξιο να αναφέρουμε πως εκτός απο τους 57 ταυτοποιημένους νεκρούς υπήρχαν ακόμη πολλοί μετανάστες των οποίων οι θάνατοι δεν καταγράφτηκαν ποτέ, και με την φανερά συγκαλυπτική τακτική του κράτους μπορούμε να καταλάβουμε πως δεν επρόκειτο κάτι τέτοιο να βγει στην επιφάνεια. Είναι ξεκάθαρο για εμάς πως δεν πρόκειται για καποιο δυστύχημα που όλοι από κοινού θρηνούμε, αλλά μια δολοφονία στο βωμό του κέρδους και της «ανάπτυξης», με ξεκάθαρους θύτες το κράτος και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, και θύματα ανθρώπους της τάξης μας, φοιτήτριες, άνεργους, μετανάστες.

Αν δεν αντισταθούμε σε όλα αυτά, αν παραμείνουμε αμέτοχοι στην υποτίμηση των ζωών μας, θα χάνουμε όλο και περισσότερα, ίσως και την ίδια μας τη ζωή.

Απεργιακή πορεία 28/2 10:30 Καμάρα

Πανεκπαιδευτική πορεία 29/2 12:00 Καμάρα

ΣΦ Μαθηματικού

---

Κάτω απ΄τις ράγες υπάρχει απεργία

Ένας χρόνος έχει περάσει από το μαζικό κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τουλάχιστον 57 ζωές και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ή Μάλλον τα πράγματα έχουν όντως αλλάξει, βαίνοντας προς το χειρότερο, με τη μαζικότερη κρατική δολοφονία στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους να συμβαίνει λίγες εβδομάδες αργότερα στα ανοιχτά της Πύλου. Η ανάγνωση της συγκυρίας δε γίνεται παρά να περνάει μέσα από την καθημερινή υποτίμηση των ζωών ντόπιων και μεταναστριών, με κλιμάκωση τον έμμεσο και άμεσο φόνο τους σε αυτά τα συμβάντα. Είναι ξεκάθαρο πως τα κράτη συνολικά οχυρώνονται για έναν ακόμα πόλεμο. Το ελληνικό κράτος προφανώς δεν παραμένει αμέτοχο στις παγκόσμιες εξελίξεις προετοιμάζοντας το έδαφος με γεωπολιτικές επιλογές άμεσης εμπλοκής στα διάφορα πολεμικά πεδία(Ουκρανία, Παλαιστίνη, Υεμένη). Μέσα στον παγκόσμιο καταμερισμό του Κεφαλαίου, έχει διαλέξει τρόπο διατήρησης και αναπαραγωγής του βάσει της ιστορικής του συνέχειας: την οικοδόμηση ενός σύγχρονου φιλοπολεμικού κράτους άμυνας/ασφάλειας που εξαθλιώνει το ντόπιο προλεταριάτο ενώ εξολοθρεύει και υπερεκμεταλλεύεται μαζικά τους πληθυσμούς που διατηρεί ως πλεονάζοντες στα σύνορα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσής του, προσπαθώντας παράλληλα να πείσει τους πρώτους ότι η ανατίμησή τους έρχεται μόνο με τη συνέχιση της κατάστασης των δεύτερων.

Το πολιτικό προσωπικό του Κεφαλαίου, είτε δεξιό είτε αριστερό προτάσσει τη δική του εκδοχή για τη σταθεροποίηση της καπιταλιστικής συσσώρευσης και ανάπτυξης εντός του κρατικού πλαισίου και την απομάκρυνση των επιθέσεων προς την ουσία του. Εθνικό πένθος, τυχάρπαστοι σταθμάρχες, ανθρώπινα λάθη, πελατειακό κράτος, ευκαιρίες για ανάπτυξη, κακοί ξένοι καπιταλιστές, σκοτεινά κέντρα εξουσίας που επιβουλεύονται το καημένο εξαρτημένο ελληνικό κράτος, άπληστοι ρομά αρπαγείς σιδηρογραμμών. Όλα τα αφηγήματα των ήδη υπαρχόντων και επίδοξων διαχειριστών του κρατικού-καπιταλιστικού μηχανισμού και των εκμεταλλευτικών μερίδων που εκπροσωπούν, διαγκωνίζονταν στο δημόσιο λόγο και πρακτική για μια θέση πρόσβασης στο ελληνικό Κράτος και τις διεθνείς συμμαχίες του, ενώ συνδυαστικά παραλύουν τον κοινωνικό ανταγωνισμό οδηγώντας τον στην αφομοίωση, την αδράνεια και εν τέλει στην εθνικοποίηση του ταξικού μίσους.

Ιδιαίτερα συσκοτιστικό αποτελεί το δίπολο δημόσιο/ιδιωτικό που τίθεται κυρίως από την αριστερά του κεφαλαίου(ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ ,ΜΕΡΑ25) και τις ουρές της ως το απόλυτο εργαλείο κατανόησης της συγκυρίας, με την ταύτιση του δημόσιου-κρατικού κεφαλαίου ως το βέλτιστο αν όχι το απόλυτο αίτημα(δηλαδή το αίτημα μιας αιώνιας συνδιαχειριστικής σοσιαλδημοκρατίας) και το ιδιωτικό-καπιταλιστικό κεφάλαιο σαν κάτι που βρίσκεται εντελώς ασύνδετο στην αντίπερα όχθη του πρώτου, αντανακλώντας την αντίληψη διαχωρισμού του συμπλέγματος κράτους/κεφαλαίου. Η πραγματικότητα δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο. Το δημόσιο και το ιδιωτικό είναι και οι δύο μορφές κεφαλαίου-το ένα έμμεσα παραγωγικό και το άλλο άμεσα. Πέρα από τις προφανείς λαθροχειρίες, όπως ότι υπάρχουν κανονικότατες κερδοσκοπικές δημόσιες εταιρίες που επιτίθενται στην κοινωνική βάση και επιτείνουν έτσι κι αλλιώς τους αποκλεισμούς στην πρόσβαση βασικών μέσων επιβίωσης στους περισσευόμενους πληθυσμούς αλλά και στους φτωχοποιημένους ντόπιους(πχ ρεύμα και νερό) ,που κατατάσσουν, καταγράφουν και υποτιμούν στρατιές ανέργων(ΔΥΠΑ/ΟΑΕΔ), που δολοφονούν(σώματα στρατού και αστυνομίας),που οχυρώνουν πολεμικά (ψηφιακή διακυβέρνηση, φυλακές). Οι συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού τομέα και οι ιδιωτικοποιήσεις, είναι για δεκαετίες, κεντρική κρατική πολιτική του ελληνικού κράτους που αποσκοπεί στην διόγκωση των κερδών και την επιχειρηματικοποίηση της ζωής. Ο σιδηρόδρομος ως δομικό στοιχείο στη μεταφορά εμπορευμάτων από τον Πειραιά καθώς και η άμεση σύνδεσή του με τον προωθημένο γεωπολιτικό ρόλο που επιδιώκει το κράτος στις διεθνείς αλυσίδες τροφοδοσίας δε θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Διαδοχικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ) στράφηκαν προς τη διάσπαση και επιχειρηματικοποίησή του. Ωστόσο βλέπουμε δυτικά καπιταλιστικά κράτη όπως η Γερμανία και η Γαλλία να επανακρατικοποιούν τις πρώην δημόσιες και μετέπειτα ιδιωτικές εταιρίες ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου τους, λόγω της πολεμικής οικονομίας που τους επιτάσσει η σφαγή στην Ουκρανία. Βλέπουμε δηλαδή ότι τα κράτη προσαρμόζονται στις αιματοβαμμένες εξελίξεις καθώς είναι τα ίδια -σε συντριπτικό βαθμό- που τις προκαλούν. Η κρατική οργάνωση είναι η μήτρα της τεράστιας ανθεκτικότητας που παρουσιάζουν οι διάφορες πτυχές καπιταλιστικής διαχείρισης(νεοφιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική, πράσινη, κόκκινη/ροζ κτλ)

Αυτό που σε κάθε περίπτωση συγκαλύπτεται είναι η ουσία, ότι δηλαδή η ταυτόχρονη συνάρθρωση σε διαφορετικούς βαθμούς όλων αυτών των επιλογών(κρατικοποιήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, επιχειρηματικοποίηση, επιδοματική πολιτική, κρατικός προστατευτισμός) αποτελούν τη στρατηγική του ελληνικού κράτους για να κυριαρχεί στον μαινόμενο κοινωνικό πόλεμο μέσα σε ένα όλο και περισσότερο ρευστό εξωτερικό και εσωτερικό περιβάλλον όπου προσπαθεί να βγαίνει συνεχώς κερδισμένο σε σχέση με τους ανταγωνιστές/συμμάχους του. Από την οπτική της όξυνσης του εμφυλίου πολέμου δεν μπορούμε να διαλέγουμε πλευρά σε αυτά του τα διλήμματα, με την τάδε ή την δείνα καπιταλιστική διαχείριση των κρίσεων προς όφελος του κράτους, που ξεσπούν ξανά και ξανά, από την πολεμική διαχείριση των μεταναστριών και τις πυρκαγίες του Έβρου ως τις πλημμύρες του Θεσσαλικού κάμπου, με αιτήματα για ενίσχυση, θωράκιση και ασφάλεια. Αντ΄αυτού βασική μέριμνα του (αντιεξουσιαστικού/αντικρατικού) πολυεθνικού προλεταριακού πόλου είναι να συνδράμει με τα πιο εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας, να ορίσει ποιοι μερικοί αγώνες ,βάσει των αναγκών για πρόσβαση/ποιότητα/άρση αποκλεισμών στις δημόσιες δομές, θα οδηγήσουν στη γενίκευση νέων αδιαμεσολάβητων μορφών και κοινοτήτων αγώνα και ζωής που θα κοιτάνε στο ξεπέρασμα του ψευδοδιπόλου δημοσίου/ιδιωτικού, που θα έχουν εν τέλει το βλέμμα στραμμένο στο πέρασμα στην επίθεση και στη συντριβή της κρατικής-καπιταλιστικής διαμεσολάβησης σε όλα τα πεδία της ζωής μας. Εργασιακοί αγώνες όπως αυτός στον κλάδο των τηλεφωνικών υπηρεσιών, με απεργίες στις 8 και 19 Φλεβάρη, με την ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου στην Teleperformance, με την συμμετοχή σε αυτό πολλών μεταναστών εργαζομένων που διεκδικούν την έκδοση εργασιακής βίζας και την απαλλαγή από το καθεστώς απειλής απόλυσης και πιθανής απέλασης(!) αποτελούν ελπιδοφόρα παραδείγματα διεθνιστικών προλεταριακών αγώνων. Μικρότερης κλίμακας, αλλά εξίσου μεγάλης σημασίας, στάθηκε και ο απεργιακός αγώνας 40-50 μεταναστ(ρι)ών εργατών

/ριών που διαμένουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ριτσώνας.

Εργαζόμενοι/ες στην βιομηχανική ζώνη Ασπροπύργου-Μαγούλας, οι οποίοι απήργησαν και μπλόκαραν το λεωφορείο που τους μεταφέρει από το στρατόπεδο στο χώρο εργασίας τους, διεκδικώντας και κερδίζοντας μέρος των χρωστούμενων δεδουλευμένων τους. Αλλά ελπιδοφόρα είναι και τα παραδείγματα εργασιακών αγώνων του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία έχουν συνενώσει τον μαχητικό συνδικαλισμό βάσης με το πρόταγμα των πολυεθνικών κοινοτήτων αγώνα, όπως οι απεργίες στην e-food και την wolt.

Η απεργία της 28ης αποτελεί για εμάς ένα ακόμα πεδίο συνάντησης στο δρόμο. Χωρίς να έχουμε καμία αυταπάτη για το λόγο και τη χρησιμότητα στην οικοδόμηση ενός προφίλ αγωνιστικότητας εν όψει ευρωεκλογών για το σοσιαλσωβινιστικό ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, όπως και για την αντιεξεγερτική στάση που κράτησε στο δρόμο στις περσινές συγκρούσεις και στο ενδεχόμενο εξάπλωσής τους, με την προβοκατορολογία να οργιάζει. Παρόλα αυτά, μέσα στην απεργία τους υπάρχει και η δική μας απεργία, υπάρχει και η απεργία αυτών που δεν έχουν φωνή. Μια απεργία που δεν ψάχνει να διαμεσολαβήσει κάποια μερικά αιτήματα των ντόπιων υποτελών κάτω από την ταυτότητα του έθνους/λαού και του έλληνα ψηφοφόρου, ταυτόχρονα με τα αφεντικά τους. Μια απεργία που παίρνει θέση στον κοινωνικό πόλεμο μαζί με τους αόρατους και τις περιθωριοποιημένες, που δεν κοιτάει να διευρύνει λίγο ακόμα την αγκαλιά του έθνους και να στείλει άλλες στον ταξικό πάτο, αλλά στρέφεται στη συλλογική μας ανατίμηση. Μια απεργία που δεν θέτει σαν προϋπόθεση της ζωής μας την κρατική ασφάλεια αλλά δηλώνει πως η εμπιστοσύνη στο κράτος και στους θεσμούς του, μαζί σε όσους μας καλούν να ανανεώσουμε την πίστη μας σε αυτούς, απλά θέλουν να γίνουν οι καταπιεστές μας και είναι συνένοχοι στο επόμενο μαζικό έγκλημα. Να φέρουμε στους δρόμους την αντίληψη ενός αγώνα από τη διεθνιστική σκοπιά του εσωτερικού εχθρού,να οργανώσουμε σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης και καταπίεσης, πολυεθνικές κοινότητες αγώνα, ενάντια στην θανατοπολιτική κράτους-κεφαλαίου-πατριαρχίας-ρατσισμού.

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ ΣΤΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΑΜΑΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2, 10:30

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ/ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ Α/Α ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΖΩΕΣ

ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΣΤΟ ΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤ1

ΟΙ ΡΑΓΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΦΕΡΝΟΥΝΕ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΜΥΘΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ

Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Ανάρες-Ομάδα Δράσης&Αλληλεγγύης

---

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ

Τι είναι το ανοιχτό πλαίσιο

Το ανοιχτό πλαίσιο είναι μια ανοιχτή διαδικασία στην οποία μπορεί να συμμετάσχει κάθε φοιτητής/τρια του φυσικου. Το σκεπτικό γύρω από αυτό είναι η οργάνωση στην βάση, δηλαδή την οργάνωσή μας μέσα από οριζόντιες διαδικασίες στις οποίες ο λόγος και η θέση του καθενός είναι ισότιμη, και η διαδικασία η ίδια δεν καθορίζεται από κομματικές δομές ή/και προειλημμένες αποφάσεις. Ο κόσμος μέσα από αυτή την οριζόντια διαδικασία συνδιαμορφωσης και κατάθεσης πολιτικού σκεπτικού συγγράφει το πλαίσιο, το οποίο κατατίθεται στην γενική συνέλευση του συλλόγου. Εάν ψηφιστεί από το σώμα της συνέλευσης, το ίδιο το σώμα αναλαμβάνει την υλοποίηση των δράσεων που περιλαμβάνει, μέσα από τις ανοιχτές διαδικασίες των συντονιστικών. Μόνο έτσι σπάει στην πράξη η λογικη της ανάθεσης και παύει ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτούς που διαμορφώνουν και σε αυτούς που υλοποιούν τον πολιτικό λόγο.

Νομοσχέδιο Πιερρακάκη για την ίδρυση ιδιωτικών σχολών

Μέσα στον Φλεβάρη θα κατατεθεί στη βουλή προς ψήφιση ένα νέο – αλλά καθόλου αναπάντεχο – νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτή η αλλαγή αποτελεί τομή στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης που συντελείται στα εγχώρια πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Τις τελευταίες δεκαετίες τα πανεπιστήμια, με δωρεάν σίτιση, στέγαση και άλλες παροχές βασικών αναγκών, ήταν ένα μέσο για τους ανθρώπους των κατώτερων ταξικών στρωμάτων να πάρουν ένα πτυχίο και να διεκδικήσουν πιο καλές οικονομικές συνθήκες ζωής. Η κοινωνική αυτή συνθήκη τότε, ήδη ενείχε ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις όπως είναι λογικό μέσα σε μία καπιταλιστική και ταξική κοινωνία, με τα παιδιά από πιο εύπορες οικογένειες να μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια ή και ιδιωτικά σχολεία αποκτώντας ένα προβάδισμα απ’ τα παιδιά που οι οικογένειες τους αδυνατούσαν να σηκώσουν αυτό το κόστος. Πέρα από την ταξική χροιά του πανεπιστημίου, αυτό ήταν επίσης ανέκαθεν μια δομή κοινωνικής αναπαραγωγής. Κατά την προέλευσή μας σε αυτό, με την επιθυμία να αποκτήσουμε ευνοϊκότερες συνθήκες ζωής, αποσπάται ή και εφευρίσκεται η συναίνεση μας στις ιεραρχικές δομές της ακαδημίας και στις επιταγές της αγοράς. Στην ουσία, η αγορά απαιτεί άτομα πλήρως πειθαρχημένα που θα αποτελούν κατάλληλο εργατικό δυναμικό, το οποίο δεν θα συμμετέχει σε συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις αλλά θα χαράζει το δικό του ατομικό δρόμο προς μια υποτιθέμενη ανέλιξη. Αυτό το αίτημα έρχεται να καλύψει το πανεπιστήμιο μέσω της πειθάρχησης και της ολοένα και αυξανόμενη εντατικοποίηση του προγράμματος σπουδών του.
Η λειτουργία του πανεπιστημίου, δηλαδή η ανοικτότητα και η προσβασιμότητα σε αυτό από μεγάλο μέρος της κοινωνίας σιγά-σιγά άλλαζε καθώς άλλαζαν και οι απαιτήσεις της αγοράς, η οποία επιβάλλει όλο και περισσότερους ταξικούς φραγμούς. Συγκεκριμένα, εργασιακά δικαιώματα «αποσπάστηκαν» από τα πτυχία και έγιναν επί πληρωμή «επιμορφώσεις» , ενώ εξισώθηκαν εξ ολοκλήρου και με πτυχία από ιδιωτικά κολλέγια, την πρώτη μορφή άμεσης αγοράς πτυχίου. Αυτά ακολούθησε ο νόμος 4777 (Κ-Χ), ο οποίος έκανε πιο δύσκολη τόσο την πρόσβαση όσο και την φοίτηση στο πανεπιστήμιο για όλα τα άτομα χτυπώντας περισσότερο την κοινωνική βάση, θεσμοθετώντας την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις διαγραφές φοιτητριών και τα πειθαρχικά. Από το 2022 είδαμε χιλιάδες μαθήτ(ρι)ες να αποκόπτονται από την εκπαίδευση και τμήματα σχολών να αδειαζουν, τμήματα που με το νομοσχέδιο Πιερρακάκη αυτό θα κλείσουν εντελώς.
Ταυτόχρονα, το κόστος φοίτησης ολοένα και αυξάνει. Φοιτητικές παροχές όπως η δωρεάν σίτιση στη Λέσχη και η στέγαση στις Εστίες πλέον είναι για ελάχιστους, σε μία περίοδο που τα ενοίκια έχουν γίνει απλησίαστα, το ίδιο και οι τιμές στα σουπερμαρκετ.
Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και τα φοιτητικά κεκτημένα είναι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων τα οποία στην ουσία κάνουν τα πτυχία μας και την εκπαίδευση εμπόρευμα προς αγορά. Έτσι λοιπόν, ενώ οι φτωχότεροι παλεύουμε με απαιτητικά μαθήματα για να μπούμε στο πανεπιστήμιο και να πάρουμε ένα πτυχίο, με κάποια από μας να εργάζονται παράλληλα για να τα βγάλουμε πέρα έχοντας τον φόβο της διαγραφής στα ν+2 έτη, οι οικονομικά ευνοημένοι θα μπορούν να εξαγοράζουν την εισαγωγή τους και το πτυχίο τους. Γίνεται ξεκάθαρο άρα, ότι το αφήγημα της αξιοκρατίας και του «αγαθά κόποις κτώνται» που μας πλασάρουν από μικρά παιδιά είναι κάλπικο, αφού ένα άτομο το οποίο μπορεί να έχει «κριθεί ανάξιο» στις εξετάσεις, να «γίνει άξιο» μόλις διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά σε αφεντικά. Η πολύ-λατρεμένη αξιοκρατία του πανεπιστημίου και του κράτους δεν σημαίνει στην πραγματικότητα τίποτα άλλο, πέρα από τον ανταγωνισμό μεταξύ των φτωχών, και τον κοινωνικό κανιβαλισμό όπου τρωγόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα κερδίσει μια καλύτερη θέση στον ήλιο.

Το δρόμο για το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έστρωσε η ΕΒΕ, η μείωση των εισακτέων στα δημόσια ΑΕΙ, οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα τμημάτων που θεσμοθετήθηκαν από τον νόμο 4777 και προηγούμενους νόμους. Το κράτος επιθυμεί να δώσει το πράσινο φως στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ώστε να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο και ταυτόχρονα να δικαιολογήσει την μείωση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία, επιχειρώντας να αναθέσει μεγάλο μέρος της σε ιδιώτες.

Κάποιες σημαντικές διατάξεις του νομοσχεδίου που αναγράφονται είναι αρχικά η ύπαρξη διδάκτρων στο προπτυχιακό επίπεδο για τους αλλοδαπούς φοιτητές αλλαγή (η οποία ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κατάργηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης), η ένταση της αξιολόγησης των πανεπιστημιακων ιδρυμάτων μέσω της οποίας θα επελθει και η συνχώνευση και καταργηση τμηματων αλλά και η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των τμημάτων για την αυξηση της ” παραγωγικότητας ” τους .
Ως άτομα που κατανοούμε τον συνεχόμενο ταξικό και κοινωνικό ανταγωνισμό και αναγνωρίζουμε την αξία της συμμετοχής σε αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας γενικότερα, θεωρούμε απαραίτητο τον αγώνα για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εκπαίδευση για εμάς δεν είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό κεκτημένο και σαν τέτοιο θα το υπερασπιστούμε όπως το υπερασπίστηκαν και προηγούμενοι φοιτητικοί αγώνες. Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας στείρος χώρος ακαδημαϊσμού και επαγγελματικής κατάρτισης, όπως θα ήθελε το κυρίαρχο συστημικό αφήγημα να είναι. Το πανεπιστήμιο, το αντιλαμβανόμαστε ως ένα χώρο όπου υπάρχουμε, ζούμε μέσα του κοινωνικά, και δρούμε πολιτικά, μέσα από συζητήσεις, γενικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις. Εξαιτίας αυτών, εντός του δημιουργούνται συλλογικές αντιστάσεις, φοιτητικοί/κοινωνικοί αγώνες και γενικότερα ιδέες-ρήγματα στη κυρίαρχη ιδεολογία του κράτους και των αφεντικών. Η αυστηροποίηση και η εντατικοποίηση στις σχολές μας, με τις απειλές για διαγραφές και ποινικοποίηση των δράσεών μας, δεν θα αλλάξει τον τροπο που αγωνιζόμαστε: αντιπροτάσσοντας δηλαδή, το συλλογικο δρόμο αντί του ατομικού.

Ψηφιακή-επικοινωνιακή-φυσική καταστολή.

Οι αγώνες μας έχουν έρθει ήδη αντιμέτωποι με το τρίπτυχο της καταστολής, όπως είναι και αναμενόμενο, εφόσων αποφασίζουμε να συναντηθούμε να συλλογικοποιήθουμε και να αμφισβητήσουμε.

Το πρώτο κομμάτι που είναι η ψηφιακή καταστολή ήρθε με την μορφή της τηλεξεταστικής, η οποία (για λόγους που δεν είναι πλήρως σαφής εφόσων και πριν 3 χρόνια εξίσου διαβλητά ήταν τα μαθήματα αλλα πραγματοποιήθηκε) δεν πραγματοποιήθηκε στην σχολή μας. Σε δεύτερη εμφάνισή της ψηφιακής καταστολής έρχεται η πρεμιέρα στις 19/2 μεσο της μορφής των τηλεμαθημάτων. Η τηλεξεταστική όπως και τα τηλεμαθήματα έρχονται για να μας επαναφέρουν σε μια καθημερινότητα ατομικού άγχους και μόχθου, να μας απομακρύνουν από τις δομές του αγώνα (κατάληψεις,συνελεύσεις,πορείες) και τις συλλογικές αντιστάσεις που επιδιώκουμε να ορθώσουμε. Στόχευση της τηλεκπαίδευσης είναι να αναγκάσει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές να καταναλώσουν το χρόνο τους στα μαθήματα και οχι στον αγώνα. Το φάντασμα του ψηφιακού πανεπιστημίου έρχεται να μας στοιχειώσει απο τις εποχές της πανδημίας ανακοινώνοντας περίτρανα πως η μιζέρια της καθημερινότητας θα περιφρουρηθεί απο τον υλικό κόσμο. Ευθύνη μας είναι να το διαψεύσουμε.

Η δεύτερη πτυχή της καταστολής, η επικοινωνιακή, έχει ως φορείς τα μίντια τις πρυτανικές αρχές, την κοσμητεία και άλλα τμήματα του καθηγητικού κατεστημένου. Βλέπουμε συνεχώς τα μέσα μαζικής εξαπάτησης να προσπαθούν να απονομιμοποιήσουν τους αγώνες μας κάνοντας επίθεση στο ήθος του κόσμου που αγωνίζεται ως παραπλανημένη η επαναστάτες δίχως αιτία. Παράλληλα ιδεολογικά κυριγματα απο κοσμητείες, προέδρους και πρυτάνεις βομβαρδίζουν τα ιδρυματικά μας mail, όπου -οι σύμφωνα με τα λεγόμενα τους πραγματικοί ιδιοκτήτες του πανεπιστημίου- μας ενημερώνουν για τον ρόλο των σχολών μας και για το πώς θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε. Δεν ξεχνάμε ότι η ίδια η κοσμητεία, οι ίδιοι διοικητικοί στην πρυτανεία έφερναν τα ΜΑΤ να στρατοπεδεύσουν έξω απ’ τη σχολή μας και να κυνηγάνε αγωνιζόμενο κόσμο μέχρι το φουαγιέ της ΣΘΕ με κρότου-λάμψης και δακρυγόνα. Όλοι αυτοί οι διοικητικοί και η καθηγητική ελιτ στην σχολή μας είναι σε μεγάλο βαθμό εντολοδοχεία του κράτους και εφαρμόζουν πρώτοι κάθε αισχρή νομοθεσία εις βάρος μας όπως να ορίζουν την Ε.Β.Ε., να εξαγγελείουν πειθαρχικά και διαγραφές σε αγωνιζόμενους φοιτητές, να φέρνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις και μανάτζερς να κερδοφορήσουν εντός του πανεπιστημίου κ.ο.κ.

Εδώ έρχεται και η τρίτη πτυχή της καταστολής η φυσική. ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ και κάθε λογής ενστόλων καθαρμάτων καταφθάνουν να δείρουν, πνίξουν, συλλάβουν ότι κινείται. Όπως θα μπορούσε να μας πει και κάποιος “καλοπροαίρετος” καθηγητής μας «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος».Το κράτος και οι πρυτανικές αρχές χρησιμοποιούν προσχήματα οπως η “ασφάλεια” των ατόμων στους πανεπιστημιακούς χώρους και η προστασία βιβλιοθηκων-φαντασμα για να δικαιολογήσουν την τοποθέτηση της αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η εισβολή των μπάτσων στους πανεπιστημιακούς χώρους έχει ως σκοπό την καταστολή οποιασδήποτε φωνής αντίστασης υψωθεί απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που θέλει να κάνει τα πανεπιστήμια έναν αποστειρωμένο χώρο μετατροπής φοιτητών σε φτηνό εργατικό δυναμικό. Επίσης παρατηρείται ο ευτελισμός του ασύλου, ενός κεκτημένου που τα τελευταία χρόνια συνεχώς αμφισβητείται.

Μερικά από τα παραδείγματα φυσικής καταστολής στα οποία γίναμε μάρτυρες μόλις στο πρόσφατο παρελθών είναι η εκκένωση της κατάληψης που πραγματοποιήθηκε στην πρυτανεία του ΕΜΠ το πρωί της Δευτέρας (15/01). από πρωτοβουλία φοιτητριών της Αθήνας με αφορμή την πρόταση του ν.σ. για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η εκκένωση της κατάληψη που πραγματοποιήθηκε στην πρυτανεία του ΑΠΘ το μεσημέρι της Πέμπτης (01/02) από φοιτητικούς συλλόγους και έληξε το ίδιο απόγευμα με την επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων. Τη Δευτέρα 05/02 είδαμε επίσης στη νομική της Κομοτηνής τη πρώτη εκκένωση σε κατειλημμένη σχολή, στην οποία διαφάνηκε με ξεκάθαρο τρόπο η ποινικοποίηση και η καταστολή των αγώνων εντός των σχολών και των συλλόγων. Έχουμε δει επιπρόσθετα αμέτρητες παρέμβασης των ΜΑΤ στο άσυλο του ΑΠΘ, φαινόμενο το οποίο παρατηρείται από την κατάργηση του ασύλου και την εγκαθίδρυση των οππι μέσω του ν.4777. Με τελευταίο παράδειγμα την επίθεση των μπάτσων στην πορεία της πέμπτης 15/2 κατα του μπλοκ που συμμετείχε και ο σύλλογος μας. Κατα την διάρκεια της πορείας η αστυνομία προχώρησε σε 6 συλλήψεις εκ τον οποίων η μία είναι και μέλους του συλλόγου μας. Επίσης άτομα του μπλοκ χρειάστηκε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.

Ολα τα προαναφερθέντα μέσα καταστολής έχουν τον στόχο να εξατομικεύσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα. Ο απώτερος σκοπός της είναι να επαναφέρει μια αφήγηση ατομικού συμφέροντος δια του φοβου στα άτομα που έχουν καταφέρει να συλλογικοποιήσουν της αρνήσεις και τις καταφάσεις του. Είναι χρέος των αγωνιζόμενων φοιτητών να αντισταθούν με κάθε μέσο ώστε να υπάρχει μία σταθερή υπεράσπιση του χώρου που ζούμε, ζυμωνόμαστε και δρούμε. Δεν θα επιτρέψουμε στην καταστολή να μας απομονώσει.

Γιατί με τις καταλήψεις;

Όπως οι παραστάσεις διαμαρτυρίας, οι πορείες, οι παρεμβάσεις αποτελούν τρόπους εναντίωσης και διεκδίκησης, έτσι και οι καταλήψεις είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο αγώνα. Για την ακρίβεια η κατάληψη αποτελεί το ύστατο μέσο αγώνα για τους συλλόγους. Αρχικά δημιουργούν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο μέσα στο ήδη ασφυκτικό μας πρόγραμμα για να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στις κινητοποιήσεις μας. Διακόπτοντας την εκπαιδευτική διαδικασία (είτε είναι μαθήματα είτε εξετάσεις) η κάθε φοιτήτρια μπορεί να πλαισιώσει τις κινητοποιήσεις χωρίς να αγχώνεται για το προσωπικό κόστος που θα είχε στην πορεία των σπουδών της. Η διακοπή αυτή της ακαδημαικής καθημερινότητας είναι ένας μοχλός πίεσης προς διδάσκοντες, ακαδημαϊκούς, προέδρους, πρυτάνεις ώστε να εισακουστούν οι διεκδικήσεις μας. Μέσα στις καταλήψεις αλληλεπιδράμε και κοινωνικοποιούμαστε, έξω από τα αυστηρά ακαδημαικά πλαίσια του ανταγωνισμού και καριερισμού που μας επιβάλλονται από την πρώτη στιγμή που μπαίνουμε στο Τμήμα Φυσικής. Ως αποτέλεσμα δημιουργούμε νέες απόψεις και ζυμώνουμε πολιτικές αντιλήψεις.

Η κρατική δολοφονία στα Τέμπη
Πλησιάζει ο καιρός που θα κλείσει ένας χρόνος από μία από τις μεγαλύτερες κρατικές δολοφονίες στον ελλαδικό χώρο. Όπως θυμόμαστε όλες στις 28/2 του 2023 το κράτος ενορχήστρωσε μία προμελετημένη δολοφονία και οδήγησε τουλάχιστον 57 ανθρώπους εκ των οποίων και συμφοιτητές μας στον θάνατο. Φάνηκε πως η χρόνια υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών με σκοπό την πώληση τους σε ιδιώτες δεν σταματάει ούτε και μετά την ίδια την ιδιωτικοποίηση τους. Πάνω απ΄όλα αυτό το γεγονός αναδεικνύει τον πλήρη κυνισμό του κράτους προσπαθώντας να παρουσιάσει τις δολοφονίες του ως ευκαιρία για μετέπειτα ανάπτυξη την οποία υποτίθεται ότι είχε φέρει χρόνια πριν. Απαρνούμενο τις ευθύνες που φέρει συνεχίζει να διακυρρήτει το δόγμα της ατομικής ευθύνης, ότι έφταιγε δήθεν κάποιος σταθμάρχης. Οι εργάτες που από τις 7/2 προειδοποιούσαν για την επικείμενη σύγκρουση αγνοήθηκαν πλήρως. Βλέπουμε κεφάλαιο και κράτος να ενεργούν με μόνο άξονα την κερδοφορία ενώ σε αυτό το σύστημα παραμένουν αναλώσιμες μέχρι και οι ζωές μας.
Εξάλλου, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μαζική κρατική δολοφονία.
Η κοινωνική-συλλογική οργή που ήταν σε αναβρασμό εκείνη την περίοδο αποτυπώθηκε στους δρόμους. Αυτή την αντίσταση κατεπνιξαν προσπαθώντας να την αφομιώσουν κάποιες κομματικές δυνάμεις και οργανώσεις κοιτώντας τα διάφορα κομματικά συμφέροντα, βάζοντας πλώρη για τις εκλογές.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι καθώς υποβαθμίζεται η ζωή μας όλο και περισσότερο, θα πρέπει να αγωνιστούμε για αυτήν -με νύχια και με δόντια- από εμάς για εμάς και χωρίς διαμεσολάβηση συμφερόντων τρίτων.

Νέος Ποινικός Κώδικας-Το νομικό οπλοστάσιο αναβαθμίζεται

Το κράτος δεν έχει ούτε ηθική, ούτε έναν παν-ανθρώπινο κώδικα αξιών ως πυξίδα. Αντ’ αυτού έχει συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά να εξυπηρετήσει. Ο Νόμος, ως μεγάλη εικόνα, είναι τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και μία θεσμική αποκρυστάλλωση του ταξικού και κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται διαχρονικά. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο αν ρίξουμε μία ματιά στον νέο Ποινικό Κώδικα, ο οποίος με πρόσχημα την εξάλειψη της έμφυλης βίας και προστασίας του φυσικού πλούτου προβλέπει, μεταξύ άλλων:

-Αύξηση των ποινών πέρα από κάθε έννοια αναλογικότητας και εισαγωγή νέων αδικημάτων όπως διατάραξη λειτουργίες νοσοκομείων.

-Κατάργηση των αναστολών των ποινών και εισαγωγή κοινωφελούς εργασίας.

-Τεράστιο κόστος σε παράβολα και υπέρογκες χρηματικές ποινές.

-Ποινικοποίηση των κοινωνικών φρονημάτων.

-Απουσία των μπάτσων ως μάρτυρες στις δίκες, θεωρώντας αλήθεια ο,τι έγραψαν στην αρχική τους κατάθεση στο τμήμα.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτές οι διατάξεις θα εφαρμοστούν για την σύλληψη και τιμωρία μεγάλων βαρόνων ναρκωτικών, κυκλωμάτων σωματεμπορίας, βιαστών/ παιδοβιαστών κ.λπ. Ενδεικτικά, το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούσε το κράτος για τους μπάτσους στις σχολές και τον ν.4777, αλλά όπως και στις 01/02 έτσι και 3 χρόνια, οι μεγάλες επιχειρήσεις της αστυνομίας και οι πιο βίαιες επιθέσεις των μπάτσων εξαπολύθηκαν σε εμάς τους/ις φοιτητ(ρι)ές και σε αγωνιστ(ρι)ες γενικότερα. Βλέπουμε ήδη ποιους στοχοποιεί η αντιτρομοκρατική, φοιτητικές πορείες βάζοντας στελέχη της αντιτρομοκρατικής με πολιτικά γύρω τους, συντονιστικά γενικών συνελεύσεων σε καταλήψεις εντός του ασύλου κ.ο.κ. . Ο νέος Π.Κ. είναι μία μεγάλης κλίμακας επίθεση στα κατώτερα ταξικά και κοινωνικά στρώματα, στον αγωνιζόμενο κόσμο που θέλει να βαφτίσει τρομοκράτες και για αυτό στεκόμαστε απέναντι του.

Διεκδικήσεις:
-Να εμποδίσουμε τη ψήφιση του νέου ν/σ Πιερρακάκη για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
-Να ρίξουμε το νόμο Κ-Χ (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ν+2-διαγραφές-πειθαρχικά, ΟΠΠΙ).
-Να μην αποσπαστεί η διδακτική επάρκεια από τα πτυχία μας.
-Δεν θα δεχτούμε καμία απειλή για χαμένη εξεταστική λόγω των καταλήψεων με τις οποίες αποφασίζουμε να αγωνιζόμαστε.

-Όχι στην πραγματοποίηση ηλεκτρονικής εξεταστικής ή μαθημάτων κατά την διάρκεια της κατάληψης.

-Να πάρουν άμεσα θέση οι καθηγητές του τμήματος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.

-Ενάντια στον νέο Ποινικο Κώδικα.

Δράσεις:
-Ορισμός επόμενης Γενικής Συνέλευσης.
-Σύσταση συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση των δράσεων και την περαιτέρω ανάλυση του πολιτικού λόγου.
-Συμμετοχή σε συντονισμό γενικών συνελεύσεων με άλλους συλλόγους που οργανώνονται στη βάση.
-Κατάληψη της σχολής 27/2-1/3 και Δευτέρα 4/3

-Απεργειακή πορεία Τετάρτη 28/2 10:30 καμαρα
-Πορεία Πέμπτη 29/2 12:00 Καμάρα
-Συζητήσεις/εκδηλώσεις κατά την διάρκεια της κατάληψης

-Μοίρασμα κειμένων σε σχολεία.
-Παρεμβάσεις στην πόλη για το νέο ν/σ.

-Πορεία την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου Πιερρακάκη.

ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ

---

---

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 28/02 ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ
ΚΑΜΑΡΑ

Η καθημερινότητά μας κατακλύζεται από τη βία κράτους, καπιταλισμού και πατριαρχίας. Με τα νοίκια στα ουράνια, τις τιμές στα σούπερ μάρκετ και στη λαϊκή συνεχώς να «αυξομειώνονται» (κυρίως να αυξάνονται θα πούμε εμπειρικά) και οι μισθοί μας να παραμένουν χαμηλοί, με τον θάνατο να γίνεται συνήθεια και θέαμα στις οθόνες μας (πόλεμοι, κρατικές δολοφονίες, διετής εγκλεισμός, γυναικοκτονίες, επαναπροωθήσεις μεταναστών και εργατικά «ατυχήματα»), πέρυσι στις 28/2 ήρθε να προστεθεί μια ακόμα μαζική δολοφονία κράτους και κεφαλαίου με τη σύγκρουση τρένων
στα Τέμπη. Πενήντα εφτά τουλάχιστον γνωστοποιημένοι νεκροί υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες προστίθενται στη λίστα μαζικών κρατικών δολοφονιών.

Είδαμε τον κρατικό μηχανισμό άμεσα να προσπαθεί να καλύψει τις ευθύνες του αποπολιτικοποιώντας το ζήτημα και προσδίδοντας στην εν λόγω δολοφονία χαρακτηριστικά εθνικού πένθους για ένα δήθεν ατύχημα από ένα
ανθρώπινο λάθος. Το κλίμα των ημερών που χτίστηκε από το κράτος και είχε συνεχή ανατροφοδότηση από τα ΜΜΕ ήταν αυτό του εθνικού θρήνου και κατεύθυνσης της κοινωνικής αγανάκτησης προς εύκαιρους στόχους, είτε
αυτός ήταν ο σταθμάρχης είτε ο κλασικός αντιτσιγγανικός οχετός των μίντια περί Ρομά που «κλέβουν τα καλώδια των τρένων/χαλκο». Με αυτά τα τεχνάσματα προσπάθησαν να καταπνίξουν την ταξική οργή που αναδυόταν. Μας
έβαλαν όρια στο πώς θα πενθήσουμε λέγοντάς μας ότι πρέπει να προσευχηθούμε, να ανάψουμε κεριά και να κάνουμε ησυχία και σίγουρα όχι να βγούμε στους δρόμους.

Την προσπάθεια αναγωγής της συστημικής δολοφονίας σε εθνική τραγωδία και τη μετατροπή της σε θέαμα την είδαμε και με τη γλαφυρή περιγραφή των προσωπικοτήτων και των ζωών των θυμάτων/δολοφονηθέντων από τα μίντια (με λεπτομερειακές περιγραφές για την προσωπική ζωή του καθενός). Λες και το αν ήταν “άξια” φοιτητά ή οικογενειάρχες καθιστά τις ζωές τους περισσότερο άξιες να βιωθούν. Έτσι, φυσικά κανείς δεν ασχολήθηκε με τις
ζωές των μεταναστριών που υπήρχαν σε αυτό το τρένο. Εξάλλου, ο θάνατός τους θεωρείται κάτι μακρινό, κάτι σύνηθες ή και θεμιτό από/για τον εθνικό κορμό.

Ένα μεγάλο κομμάτι της πατριωτικής αριστεράς βολεύτηκε με το αφήγημα του εθνικού πένθους και προσπάθησε να φιμώσει την οργή που μπορούσε να αποτυπωθεί σε επίπεδο δρόμου. Αντίθετα, έσπευσε σε έναν αντιπολιτευτικό/με αντί-νδ χαρακτηριστικά διάλογο (ακολουθούσε και προεκλογική περίοδος εξάλλου) και έκανε λόγο περί ξεπουλήματος του ελληνικού σιδηροδρόμου σε ξένες ιδιωτικές εταιρίες.

Ούτε το κράτος ούτε οι εταιρίες προφανώς νοιάζονται για τις ζωές μας, αυτό που τα ενδιαφέρει είναι η μεγιστοποίηση των κερδών τους. Είτε εποπτεύεται, συντηρείται, χρηματοδοτείται από το δημόσιο είτε από ιδιώτες το σιδηροδρομικό δίκτυο παραμένει ένα σημαντικό μέσο που εξυπηρετεί τη μεταφορά εμπορεύματος κι άρα του κεφαλαίου. Κύριος
ρυθμιστής της αξίας της ανθρώπινης ζωής είναι ο καπιταλισμός. Στο βωμό του κέρδους λοιπόν 57+ νεκροί είναι απλά ένα στατιστικό σφάλμα σε μια δικλείδα ασφαλείας που δεν πάρθηκε ποτέ γιατί δεν συνέφερε αρκετά η επένδυση σε αυτή όσο το παγκόσμιο κεφάλαιο που περνάει από το ελληνικά εδάφη.

Όταν ακούμε για καπιταλιστική αναδιάρθρωση κι οικονομική ανάπτυξη ξέρουμε ότι έρχεται περαιτέρω είσοδος της ιδιωτικοποίησης σε υγεία, μεταφορές, παιδεία κι απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Όταν οι βασικές κοινωνικές ανάγκες κρίνονται από το κράτος πως δεν είναι περαιτέρω επικερδείς και εκμεταλλεύσιμες, υποβαθμίζονται και εν τέλει έρχεται το ιδιωτικό κεφάλαιο να τις χρησιμοποιήσει. Έρχεται να αυξήσει ακόμη παραπάνω το κόστος ζωής για την κοινωνική βάση και να θέσει περισσότερους φραγμούς στην κάλυψη αυτών των αναγκών.

Γίνεται αντιληπτό πως στο πλαίσιο αυτό η υπόστασή μας όλο και υποτιμάται. Υποτίμηση που καταλήγει βίαιη και δολοφονική προς πάσα κατεύθυνση στο βωμό της κεφαλαιϊκής γιγάντωσης. Βλέπουμε την όποια αντίσταση σε αυτή την απαξίωση να ποινικοποιείται. Έτσι, κηρύσσονται παράνομες οι απεργίες των εργαζομένων της Hellenic Train και
λασπολογούνται οι αγώνες τους για βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους και της κατάστασης του σιδηροδρομικού δικτύου.

Η κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη επαλήθευσε με τον πιο κυνικό τρόπο αυτό που ήδη γνωρίζαμε. Πως οι ζωές των προλεταριοποιμένων κοινωνικών κομματιών, ντόπιων και μεταναστριών, είναι ασήμαντες μέσα στο νεοφιλελευθερισμό και ένα εμπόδιο στο στόχο της συνεχούς αύξησης του κέρδους (τους). Να μην αφήσουμε να αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη ως μια εθνική τραγωδία, ως στιγμιαίο λάθος ή ως αποτέλεσμα της πολιτικής μιας
κυβέρνησης. Να μην ανεχτούμε αυτό το επιβεβλημένο πλαίσιο που ασφυκτικά ορίζει τις ζωές μας. Να μην αποδεχτούμε τον θάνατο που συμβαίνει παντού δίπλα μας ως μια αναπόφευκτη κανονικότητα. Να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις μας και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ
ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ
ΞΕΝΟΙ

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ
ΝΕΚΡΟΙ

Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΝΕΙ

*Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για την απεργιακή πορεία
της 28/02

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

---

Τέμπη: Ένας χρόνος μνήμης και οργής – Δεν ήταν δυστύχημα αλλά κρατικό έγκλημα

Το μεγάλο και μαζικό έγκλημα στα Τέμπη έφερε στην επιφάνεια με τραγικό τρόπο τις κεντρικές πτυχές του σημερινού κόσμου. Ενός κόσμου που συγκροτείται γύρω από το πρόταγμα του κέρδους και της ισχύος που το συμπληρώνει. Η σύγχρονη εξουσία, έχοντας ως κορωνίδα το “όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται”, κοστολογεί τη ζωή και τον θάνατο με βάση τη ζημία και το όφελος. Αυτό το φαντασιακό είναι το κλειστό της νόημα που εξαπλώνεται σε έναν κόσμο ανοιχτό στα καταστροφικά κελεύσματα του κέρδους και μόνο αυτού.

Κάνοντας τους ισολογισμούς της θεσμοθετεί προστατευτικούς θεσμούς και κανόνες ασυλίας, εκποιεί δημόσιες περιουσίες, λεηλατεί τη φύση, εξαγοράζει συνειδήσεις, ποινικοποιεί αντιστάσεις.Γι’ αυτήν το νόημα της ζωής είναι η υποταγή, η ενσωμάτωση και η εκποίηση της με ένα πλήθος θέσεων, εμπορεύσιμων ιδεών, πραγμάτων και εμπειριών. Είναι ο πιο φτηνός και οικονομικός τρόπος ένταξης και η ένοχη σιωπή-ο θρίαμβος της. Αυτός ο τρόπος δεν είναι στρωμένος με τα λουλούδια της καλής θέλησης αλλά στυγερός και αμείλικτος. Όπως, άλλωστε, είπε και ο υπουργός Πέτσας: “όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει”.

Και όταν ο θάνατος έρχεται να σπάσει αυτή την οργανωμένη ταπείνωση, τότε η εξουσία καταφεύγει στο τελευταίο της όπλο με τις αλληλένδετες τρεις προϋποθέσεις: μηδενική ευθύνη για την ίδια, καθολική ευθύνη για τα εξιλαστήρια θύματα και αποζημίωση ως αντίτιμο σιωπής στα πραγματικά θύματα.

Για τα τρένα που ήταν το πιο λαϊκό, μαζικό και οικολογικό μέσο μεταφοράς, ο χρόνος σταμάτησε την 28η Φεβρουαρίου του 2023.

Πενηνταεφτά (57) αναγνωρισμένα και ποιος ξέρει πόσα ακόμη εξαϋλωμένα και άγνωστα αδέρφια μας, δολοφονήθηκαν με τον πιο κυνικό τρόπο. Αυτός ο κυνισμός κρυσταλώνονταν ήδη πριν το έγκλημα, με την απαξίωση του ΟΣΕ σε προσωπικό, δρομολόγια, τροχαίο υλικό, συστήματα ασφάλειας, χρηματοδότηση και λοιπά. Η μεθόδευση της απαξίωσης συνοδεύτηκε με αυτή της εκποίησης και ιδιωτικοποίησης. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.

Η απαξίωση του οργανισμού διευκόλυνε την εκποίηση και γραφειοκρατικοποίησε ακόμα περισσότερο αρμοδιότητες και ευθύνες.

Ο κυνισμός επέστρεψε δριμύτερος στα Τέμπη. Η ατομική ευθύνη, το λάθος και η κακιά στιγμή μπήκαν στο μεγεθυντικό φακό όλων των αξιωματούχων και των αφεντικών του σιδηροδρόμου, που βρήκαν καταφύγιο στα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. με το αζημίωτο. Η λογική αυτή διευρύνεται πια στον χώρο και στον χρόνο σε βάρος των πιο αδύναμων, για τους οποίους “τα ατυχήματα” και “οι καιρικές συνθήκες” πρέπει να εγγραφούν στην καθημερινότητά τους ως οι μόνες αποδεκτές αιτίες των δεινών τους.

Η αντιστροφή της πραγματικότητας προβάλλει ως η μόνη αλήθεια για να επισφραγιστεί μία άλλη αντιστροφή: δεν υπάρχουνε χάριν της ανοχής μας – υπάρχουμε χάριν της ανοχής τους. Όταν η κοινωνία βγήκε στους δρόμους και φώναξε πως οι ζωές μας μετράνε και δεν τις αφήνουμε στην τύχη, τότε τα αφεντικά σαν άλλες Αντουανέτες κοιτούσαν τα ταμεία με την σιγουριά της δύναμης του χρήματος, την πανάκεια κάθε τραγωδίας.

Ο κυνισμός τους φτάνει στο αποκορύφωμά του σήμερα, με τον κοινοβουλευτικό εμπαιγμό στους συγγενείς, γιατί για τους υπεύθυνους της Βουλής δεν ισχύει ούτε η προσβολή του νεκρού. Διότι τι άλλο είναι η άθλια στάση του υπουργού Καραμανλή και των πολιτικών του συνηγόρων; Τι άλλο είναι το άρον άρον τσιμέντωμα της περιοχής του εγκλήματος, το σβήσιμο βίντεο κι άλλες μεθοδεύσεις συγκάλυψης από τους αντίστοιχους υπεύθυνους;

Ας μη γελιόμαστε.

Η δικαίωση του αδερφών μας και η στήριξη των συγγενών τους είναι υπόθεση που μας αφορά όλους/ες και ό,τι είναι να γίνει θα επιτευχθεί με την δική μας αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια και την ενεργό παρουσία. Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, χωρίς τον άμεσο και ενεργό κοινωνικό έλεγχο στην οργανωμένη ζωή και στα μέσα που διαθέτει όπως ο σιδηρόδρομος, πάντα θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με το οργανωμένο έγκλημα ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που αναπτύσσεται λεηλατώντας και αναλώνοντας ανθρώπους και φύση.

– ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΔΥΣΤΎΧΗΜΑ ΕΊΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΌ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΌ ΈΓΚΛΗΜΑ

– Η ΔΙΚΑΊΩΣΗ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΊΑ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ

– Η ΜΝΉΜΗ ΚΑΙ Η ΟΡΓΉ ΔΕΝ ΤΣΙΜΕΝΤΏΝΟΝΤΑΙ

Αντίσταση – Αλληλεγγύη

γιατί οι ζωές μας είναι πέρα και ενάντια στα κέρδη τους.

Respiro di Libertà Social Space for Freedom – Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

---

Δεν ξεχνάμε – δε συγχωρούμε το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Αυτό καταδεικνύουν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία.

1 χρόνο πριν, στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η “αναβάθμιση” στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για “ανθρώπινα λάθη”, ούτε για “κακή στιγμή”. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα αλλά γιατί σήμερα με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους λοιδωρούν και χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και επιτίθονται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας .

Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Είναι ξεκάθαρο ότι η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στην διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει ανοίγοντας μια αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων – ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμη δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16.

Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με την διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι ενώ η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.

Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα – μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα – και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.

Σήμερα η κρατική καταστολή στοχεύει τους/ις φοιτητές/τριες που αγωνίζονται στους δρόμους και τις καταλήψεις απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο αγώνας αυτός, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, των εκμεταλλευόμενων και καταπισμένων και ως τέτοιος πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί. Το κράτος και η νεοφιλεύθερη/ακροδεξιά διαχείριση σχεδιάζουν με πνεύμα ακραιφνούς ρεβανσισμού την αποσυγκρότηση της αγωνιστικής κληρονομιάς που άφησαν δεκαετίες κοινωνικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων. Από το Πολυτεχνείο του 1973, όταν οι φοιτητές ανέδειξαν πως μπορεί μια χούφτα ανθρώπων να πυροδοτήσει το αδύνατο, στις πρώτες καταλήψεις του 1979 που ανάγκασαν τον εθνάρχη να ακυρώσει τον νόμο 815/1978, τις μαθητικές καταλήψεις του 1990-1991 και τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα από οννεδίτες, το κίνημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών του 1997 και τον μαθητικό ξεσηκωμό 1998 που έβαλαν σημαντικά αναχώματα στους σχεδιασμούς των νεοφιλελεύθερων και των «εκσυγχρονιστών» μέχρι το τεράστιο κίνημα του 2006-2007 που απέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα οδοφράγματα, τα κατειλημμένα σχολεία και σχολές στην κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που τάραξε συθέμελα το σύστημα εξουσίας οι συλλογικοί και μαχητικοί αγώνες της νεολαίας ήταν, είναι και μπορούν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι. Με καταλήψεις σχολών για την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, του κοινωνικού πεδίου, με μαζικές διαδικασίες για την πραγματική εμπλοκή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις των συλλόγων αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από κομματικές εξαρτήσεις και μεσολαβήσεις, με κοινωνική απεύθυνση και μαχητικό χαρακτήρα για να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ανυπότακτης αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υπερασπιζόμαστε σήμερα, τον δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης για όλους, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην αυριανή αυτοδιευθυνόμενη και χειραφετημένη κοινωνία για την οποία παλεύουμε «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».

Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Αθήνα: Χαυτεία, 11.00

διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

---

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Πριν ένα χρόνο στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου 2023 εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα, αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της κρίσης. Το πλιάτσικο που εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2010 είχε ως αποτέλεσμα 57 νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι και νέες ηλικίας 20 με 30 χρονών, θύματα της κυρίαρχης ιδεοληψίας σύμφωνα με την οποία το μοναδικό πράγμα που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.

Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακή υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χ. Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να μην φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμιση μνημόνιο».

Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ατύχημα που κανείς δεν περίμενε. Λίγες ώρες πριν την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία, ένα καλώδιο ηλεκτροκίνησης κόπηκε και έπεσε πάνω σε αμαξοστοιχία στην οποία επέβαιναν 450 επιβάτες. Τέτοια ατυχήματα και βλάβες είναι καθημερινό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά ενώ συχνά πυκνά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για δήθεν αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού δικτύου και για δήθεν σύγχρονα τραίνα με τα οποία εξοπλίζεται ο ΟΣΕ. Ωστόσο, ρεπορτάζ του Investigate Europe με τίτλο “«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη»: Πώς επιστρέφουν στην Ελλάδα τα τραίνα που καταργήθηκαν από την Ελβετία”, αποκάλυπτε στις 18 Φεβρουαρίου 2022 ότι τα μεταχειρισμένα τρένα ETR 470 που διαφημίζονταν ως αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων στην πραγματικότητα είναι άκρως προβληματικά κι επικίνδυνα αποκτώντας πριν από 20 χρόνια το παρατσούκλι «τραίνο βλάβης» στην Ελβετία από την οποία αποσύρθηκαν κακήν κακώς. Όπως είναι λογικό, συμπεραίνουμε πως τα προαναφερθέντα ρεπορτάζ είχαν περισσότερη σχέση με πληρωμένα διαφημιστικά σποτ παρά με δημοσιογραφία. Και αυτή η πολιτική συνεχίζεται και μετά το έγκλημα των Τεμπών, με τα τραίνα, για παράδειγμα που κάνουν το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη- Αθήνα, και έχουν παρθεί από το εξωτερικό, να μην έχυν καν σχάρα για βαλίτσες (καθώς δεν φτιάχτηκαν για μεγάλες διαδρομές).

Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους είχαν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 δηλαδή λίγες μόνο μέρες πριν την σύγκρουση όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: “Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις”. Την ίδια στιγμή ο Χατζηδάκης πανηγύριζε που η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα και ο τότε υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής έλεγε στις 20 Φλεβάρη 2023 πως “δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα”. Το είδαμε. Ο Κ. Καραμανλής μάλιστα δε δίστασε, για τα μάτια του κόσμου,να παραιτηθεί από υπουργός και να βάλει υποψηφιότητα στις εκλογές λίγους μήνες αργότερα. Και, φυσικά, η ΝΔ δεν δίστασε να τον κατεβάσει εκ νέου υποψήφιο, φτύοντας στα μούτρα τους συγγενείς των νεκρών και όλους εμάς.

Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι είχαν αναφερθεί επανειλημμένα στα κενά ασφαλείας και στις ανάγκες συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, είχαν προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους πως το δυστύχημα έρχεται. Είναι αυτοί που καθημερινά παλεύουν να βγάλουν τη δουλειά και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα πληρώματος κι επιβατών με πενιχρά μέσα. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η ακύρωση της πώλησης του ΟΣΕ κι η ουσιαστική αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με βάση την ασφάλεια και την αντίληψη των μεταφορών ως δημόσιου αγαθού που δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση το κέρδος. Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά κι οργανωμένα για να δώσουμε ένα τέλος στον παραλογισμό που ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός, στον αντικοινωνισμό και την απανθρωπιά της εξουσίας.

Η άμεση και οργισμένη κοινωνική αντίδραση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το συμβάν, φανερώνει ότι η κοινωνική βάση το αντιλήφθηκε απ’ ευθείας, όχι ως ένα απλό “ατύχημα”, αλλά ως την ουσία του κράτους και του κεφαλαίου, ως την ουσία της αντίληψης που θέλει την κοινωνία να οργανώνεται γύρω από τον αξιακό άξονα “τα κέρδη πάνω από τις ζωές”. Έτσι, αυτή η τραγωδία έγινε το σημείο όπου συμπυκνώθηκε η καθημερινή εμπειρία της όλο και πιο εκτεταμένης και εντεινόμενης υποτίμησης των όρων ζωής μας (μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, καταστολή) και τελικά, της ίδιας της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει ευθέως τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τους νεκρούς της πανδημίας λόγω των διαλυμένων νοσοκομείων, τους νεκρούς από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας και τους νεκρούς στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών. Οι μαζικές, δυναμικές και συγκρουσιακές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά την μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, αποδεικνύουν πως η κοινωνική βάση δεν θα κάτσει άλλο αμέτοχη να συνηθίζει το θάνατο όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, ότι με τις πράξεις τις θα βάλει ένα φρένο στη βαρβαρότητα της εξουσίας.

Δεν πρέπει επίσης να ανεχτούμε την επιχείρηση συγκάλυψης που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες με μια ακόμη εξεταστική επιτροπή-παρωδία στη Βουλή, με πιθανό αποτέλεσμα να υποδειχτεί ως μοναδικός υπεύθυνος ο σταθμάρχης. Οι συγγενείς των θυμάτων πραγματοποιούν έναν αγώνα ώστε να τιμωρηθούν οι πραγματικοί υπαίτιοι. Σε έκθεση η οποία βγήκε προσφάτως από εμπειρογνώμονα που ορίστηκε από τους συγγενείς αναφέρονται οι εγκληματικές ευθύνες για την αλλοίωση του χώρου με το «μπάζωμα» και την άτακτη μεταφορά υλικών από το χώρο της τραγωδίας που ίσως και να έχει μη αναστρέψιμα αποτελέσματα για τη διακρίβωση της αλήθειας ενώ αναφέρεται και στα δείγματα οργανικών διαλυτών και καυσίμων (βενζόλιο, ξυλόλιο, τολουόλιο, εξάνιο, πεντάνιο) που βρέθηκαν σε δείγματα από το σημείο της σύγκρουσης και για τα οποία δεν έχει δοθεί απάντηση.

Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιοι και μετανάστες/ριες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί και να επιτεθούμε στο κράτος, το κεφάλαιο και τους λακέδες τους. Από την κραυγή οργής για τους νεκρούς μας στα Τέμπη, από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Γιατί η πάλη μας για να μετράει η ζωή μας σήμερα δεν είναι αποσυνδεδεμένη από την πάλη για να γίνει η ζωή μας άξια να βιωθεί συνολικά. Γιατί μία ζωή που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, που θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά είναι εφικτή, αλλά είναι εφικτή μόνο αν παλέψουμε για αυτή.

ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ – ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΑΠΕΡΓΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2 | 10.30 | ΚΑΜΑΡΑ

*Στηρίζουμε τα απεργιακά μπλοκ των σωματείων βάσης

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

---

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ, ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02, 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

---

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ- ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Στις 28/2 συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία στα Τέμπη,που είχε ως αποτέλεσμα 57 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους και εκατοντάδες να τραυματιστούν.

Παρά τις διαβεβαιώσεις ασφαλείας και τις υποσχέσεις περί “εκσυγχρονισμού” και “ανάπτυξης”, το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο ποτέ δεν ανταποκρίθηκε σε αυτές. Τα σωματεία μηχανοδηγών προειδοποιούσαν καιρό για την ανεπάρκεια των υποδομών, με την έλλειψη τηλεδιοίκησης, με τις σαπισμένες ράγες, την ανυπαρξία μέριμνας για ανταλλακτικά και συντήρηση, ενώ συγκεκριμένα η ανακοίνωση τους στις 8/2 προοικονομούσε το έγκλημα.

Ένα χρόνο μετά, η αστική δικαιοσύνη δεν έχει αποδώσει καμία ευθύνη στους υπαίτιους, παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες των οικογενειών, επικαλούμενη την βουλευτική-υπουργική ασυλία. Η διαδικασία συγκάλυψης της κρατικής δολοφονίας, ξεκίνησε ήδη μια εβδομάδα μετά το έγκλημα με το μπάζωμα της περιοχής, συνεχίστηκε με χρηματικές αποζημιώσεις, την ελλιπή έρευνα και την σύσταση μιας εξεταστικής επιτροπής κομμένη και ραμμένη για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κράτους και του κεφαλαίου. Το αφήγημα περί σφάλματος του ανθρώπινου παράγοντα συνεχίζεται ενώ το πένθος προτείνεται να είναι βουβό, με τα ΜΜΕ να αποπροσανατολίζουν, να συγκαλύπτουν και τις εκλογές να προτάσσονται ως “λύση”.

Η δολοφονία αυτή δεν έρχεται ως μεμονωμένο περιστατικό, αλλά εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλέγμα θανατοπολιτικής του κράτους το οποίο συνδέεται άρρηκτα με τις ιδιωτικοποιήσεις. Το κράτος, αγνοώντας τις ζωές μας και τις κοινωνικές ανάγκες μας, προσπαθεί και εμπορευματοποιεί κάθε πτυχή της ζωής μας με σκοπό το κέρδος των ιδιωτών, από σχολές, νοσοκομεία, ψυχική υγεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, ρεύμα, νερό… Αγνοείται η αξιοπρέπεια των ζωών μας και τα στοιχειώδη αγαθά γίνονται εμπόρευμα στα χέρια των λίγων, θέτοντας, έτσι, ισχυρούς ταξικούς φραγμούς σε βάρος των πολλών.
Ο αγώνας κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, αντιστέκεται στη υποβάθμιση όχι μόνο των σπουδών αλλα και των ζωών μας συνολικότερα.

ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΡΔΗ
ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η ΔΡΑΣΗ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής

---

Ποτέ δε ξεχνάμε αλλά η ζωή συνεχίζεται μονάχα με αγώνα!

Ένας χρόνος έχει περάσει από το καπιταλιστικό έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη και από όσα αυτό πυροδότησε: Από την απότομη συνειδητοποίηση για εκατομμύρια εργαζόμενους/ες και νέους/ ες του τί σημαίνει για εμάς η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για πλήρη ιδιωτικοποίηση/ εμπορευματοποίηση κάθε εργατικής και κοινωνικής ανάγκης, αλλά και κάθε πτυχής και δραστηριότητας στις ζωές μας, του τί σημαίνει υποβάθμιση δημόσιων δομών και υπηρεσιών από το κράτος, του τί σημαίνει ο μετέπειτα τεμαχισμός τους, αλλά και του τί σημαίνει το ξεπούλημά τους σε ξένους και ντόπιους καπιταλιστές.

Από το μετέπειτα μεγαλειώδες λαϊκό ξέσπασμα που έφερε εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους μετά από σχεδόν μία δεκαετία συνεχόμενων ηττών και οπισθοχώρησης των αγώνων, μία δεκαετία που το περιβόητο TINA (“there is no alternative”) συνοδευόμενο από τη “λογική του μικρότερου κακού”, την “ανάθεση”, την ηττοπάθεια και τον “ευρώ-ρεαλισμό”, κατάφερε να κοπάσει τα κύματα των ταξικών αναταράξεων και μαχών του 2010-2012.

Από την μαζική, σε πρωτοφανή επίπεδα, απεργία της 8ης Μάρτη που η εργατική τάξη και οι οργανωμένες και πρωτοπόρες δυνάμεις της επέβαλλαν, κόντρα στο αφήγημα του “εθνικού πένθους” και της αναβλητικότητας που προσπαθούσε να περάσει η αστικοποιημένη ΓΣΕΕ, ανοίγοντας ξανά τον δρόμο και τη συζήτηση για το ποιοι άλλοι δρόμοι οργάνωσης υπάρχουν για τους προλετάριους και τις προλετάριες, πέρα και έξω από την συνδικαλιστική αριστοκρατία που υποκλίνεται – όταν δεν τις υπηρετεί ανοιχτά – στις ορέξεις των καπιταλιστών.

Αλλά και από την αδυναμία ή και την ατολμία των οργανωμένων δυνάμεων να πάνε την κοινωνική κατάσταση που δημιουργήθηκε “απότομα” ένα βήμα πιο μπροστά, ελλείψει προϋπαρχουσών, ριζωμένων μέσα στον λαό, ταξικών και κοινωνικών δομών, φορέων και σχηματισμών στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στα σχολεία.

Ένας χρόνος που μετά το έγκλημα των Τεμπών έφερε περισσότερους από 160 νεκρούς συναδέλφους και συναδέλφισσες σε χώρους δουλειάς, καθώς η “ασφάλεια” της υγείας και των ζωών μας κρίνεται ως περιττό κόστος για τους εργοδότες. Ένας χρόνος με εκατοντάδες ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους περιμένοντας μάταια θέση σε κάποιο χειρουργείο ή σε κάποια ΜΕΘ στα υποστελεχωμένα, υποβαθμισμένα και τμηματικά ιδιωτικοποιημένα νοσοκομεία και με άλλες τόσες περιπτώσεις που κόσμος της τάξης μας ξεπουλάει όσο όσο τους κόπους μιας ζωής για να μπορέσει να πληρώσει κλινικάρχες ώστε να σώσει ανθρώπους της οικογένειάς του. Ένας χρόνος με χιλιάδες παιδιά να μένουν εκτός πανεπιστημίων, την ίδια στιγμή που η ιδιωτικοποίηση στην Παιδεία, σήμερα μέσω των ιδιωτικών ΙΕΚ και πιθανώς σε λίγες εβδομάδες, μέσω των παραρτημάτων των “μεγάλων” κολεγίων, συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Ένας χρόνος που βλέπαμε κάθε μήνα που περνούσε τον μισθό να αρκεί για τις πρώτες 20 ή και 15 ημέρες και την ακρίβεια να κατατρώει τα εισοδήματά μας, που βλέπαμε τα νοίκια να ανεβαίνουν συνεχώς, αγγίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός μας. Ένας χρόνος που δεκάδες λαϊκές οικογένειες ξεσπιτώθηκαν για να επιτευχθεί η κερδοφορία των τραπεζών και των funds. Ένας χρόνος που οι κάτοικοι της Θεσσαλίας στις πλημμύρες, αλλά και οι κάτοικοι δεκάδων περιοχών στις πυρκαγιές αντιλήφθηκαν ξανά και ξανά τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, που δεν είναι άλλες από την κατασπατάληση χρημάτων για την καταστολή, για τις νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, για τον πολεμικό εξοπλισμό που αγοράζουμε με εντατικούς ρυθμούς από ΗΠΑ και Γαλλία, αλλά και για την πολεμοκάπηλη και τυχοδιωκτική συμμετοχή του στα πολεμικά μέτωπα των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Ουκρανία, Αφρική, Υεμένη αλλά και στο πλευρό του Ισραήλ που θέλει να αφανίσει, με κάθε μέσο και τρόπο, τον λαό της Παλαιστίνης.

Κι όμως. Κόντρα στη σιγή που έφερε η περίοδος των εκλογών η σιωπή δεν κυριάρχησε και ο ταξικός/ λαϊκός παλμός, αν και αργός, παραμένει σταθερός. Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη, η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι “νίκες” και οι “ήττες” του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρίες τους. Είναι τέλος, οι εμβληματικοί αγώνες της περιόδου από φοιτητές/ τριες, ερευνητές/ τριες, καθηγητές/ τριες, μαθητές/ τριες που καταλαμβάνουν τις σχολές τους, διαδηλώνουν, συγκρούονται για να μην επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και των αγροτών/ αγροτισσών που στήνουν μπλόκα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και στα τελωνεία της χώρας και κατεβαίνουν στις πόλεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πριμοδοτεί τους σύγχρονους μεγαλοτσιφλικάδες.

Οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, τόσο κοινωνικά όσο και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη που ζει κάτω τόσο από τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και υπό τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.

Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά. Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της πανεργατικής απεργίας της 28ης Φλεβάρη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ και, κυρίως, να επιδιώξουμε τη σύνδεση των αγώνων που δίνει το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα αλλά και οι αγρότες με τον αγώνα των προλετάριων.

Έχουμε καθήκον να χτίσουμε τις γέφυρες που θα επιτρέψουν μία πρώτη, και πολλά υποσχόμενη, συνάντηση μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων που είναι σε κίνηση αυτή την περίοδο. Μία συνάντηση που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καθήκον του κινήματος είναι στις 28 Φλεβάρη, που συμπληρώνεται 1 χρόνος από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, να καταδείξει τους υπεύθυνους του εγκλήματος αυτού, που είναι συγκεκριμένοι. Είναι οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που βάζει πάνω από την αξία της ανθρώπινης ζωής τα κέρδη των καπιταλιστών. Οι υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που θέλουν να μετατρέψουν την παιδεία σε εμπόρευμα, είναι οι πολιτικές της ΕΕ, του ΣΕΒ, της αστικής τάξης στην Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή έχει ως βασικό εκφραστή την κυβέρνηση της ΝΔ, το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης. Δίνουμε ραντεβού στους δρόμους για να εναντιωθούμε στις ιδιωτικοποιήσεις, τους θανάτους στα εργατικά κάτεργα, στην εξαθλίωση, την υποτίμηση και τη φτώχεια. Όπως γράφαμε και πέρυσι, “ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ”.

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ / ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αθήνα: 11.00 Χαυτεία | Θεσσαλονίκη: Στήριξη των απεργιακών μπλόκων και των καλεσμάτων των ταξικών σωματείων στις 10.30 το πρωί και συγκέντρωση στις 19.00 στον ΟΣΕ

ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΉΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Διαρκής Αγώνας για την Ταξική Απελευθέρωση 

---

Το Σωματείο Εργαζομένων στην Συνεργατική ΒΙΟΜΕ συμμετέχει και καλεί όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία απέναντι στην εγκληματική πολιτική της εξουσίας (κράτος των αφεντικών) την Τετάρτη 28/02/2024.

Είμαστε απέναντι στα αλλεπάλληλα εργατικά νομοσχέδια που αποφασίζονται πίσω από κλειστές πόρτες, (από συγκεκριμένους εντολείς), απέναντι στην ακρίβεια που μαστίζει τις ζωές μας όλο και περισσότερο, απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, απέναντι στο έγκλημα προς τα παιδιά μας, που τα φορτώνουν σε τρένα του θανάτου, φέρνοντας μας θύμησες 80 χρόνων.

Όλοι και όλες μπορούμε μαζί.

Θεσσαλονίκη: στην Κάμαρα την Τετάρτη στις 10:30

Αθήνα: στα Χαυτεία την Τετάρτη στις 11:00

Αν συμφωνείς έστω και με ένα από τα παραπάνω, η θέση σου είναι εκεί!

Ο συγκλονιστικός πίνακας είναι έργο του Δημήτρη Αμπάμπα Αστερίου

---

Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη

---

Στις 28 Φλεβάρη του 2023 2 αμαξοστοιχίες μια επιβατική και μια εμπορική συγκρούονται στην περιοχή των Τεμπών με αποτέλεσμα 57+ νεκρούς. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κρατικές/καπιταλιστικές δολοφονίες στην Ελλάδα ενώ λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε άλλη μια με 600+ νεκρούς μετανάστες και μετανάστριες στα ανοιχτά της Πύλου από τους δολοφόνους του λιμενικού και της frontex. Η διαρκής υποβάθμιση των μέσων μεταφοράς δεν είναι καινούργιο φαινόμενο ούτε μπορεί να αναγνωσθεί ως κάτι αποκομμένο από την συνολικότερη επίθεση που δέχεται η κοινωνική βάση. Από το 2010 τουλάχιστον πραγματοποιείται μια άνευ προηγουμένου απαξίωση των μέτρων ασφαλείας στον σιδηρόδρομο μιας και το αντίθετο θα συνεπαγόταν με επένδυση χρημάτων στον τότε δημόσιο οργανισμό. Φτάνοντας στο σημείο το 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ να πουλήσει τον σιδηρόδρομο με το αστείο ποσό των 45 εκατομμυρίων ευρώ στην ιδιωτική εταιρεία Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. υπεύθυνη για την μετωπική σύγκρουση τρένων με 23 νεκρούς ανθρώπους στην νότια Ιταλία τον Ιούλιο του 2016. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο κρατικός μηχανισμός προνοεί μόνο για την ασφαλή καπιταλιστική κερδοφορία. Αδιαφορεί πλήρως για τις ζωές των υποτελών και απαξιώνει την ανθρώπινη ζωή και επιβίωση συνολικά της κοινωνικής βάσης, ως αναλώσιμη στη μηχανή κράτους και κεφαλαίου. Τα κέρδη τους ιεραρχούνται πάνω από τις ζωές μας, μηδαμινά μέτρα ασφαλείας σε ΜΜΜ που χρησιμοποιούν επί το πλείστον τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα , Τα εργατικά ατυχήματα συνεχίζουν με αμείωτη ένταση επειδή τα μέτρα ασφαλείας κοστίζουν στα αφεντικά και στην διαδικασία παραγωγής .ενώ ενισχύει το νομικό του οπλοστάσιο με σκοπό την πάταξη οποιασδήποτε φωνής διαμαρτυρίας. Από το νομοσχέδιο που οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες (όπως αυτές των εργαζομένων στον ΟΣΕ που προειδοποιούσαν για την προδιαγεγραμμένη δολοφονία) μέχρι τον νέο ποινικό κώδικα που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες και προβλέπει περισσότερη φυλακή για όσους και όσες δεν πειθαρχούν στα προστάγματα της εξουσίας, το κράτος μεριμνεί για την διαιώνιση της κυριαρχίας του.

Από την αμέσως επόμενη μέρα της δολοφονίας ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας δίνοντας έτσι να γίνει ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο και τίποτα δεν θα ξεχαστεί. Καλέστηκαν απεργίες που με πρωτοφανή μαζικότητα πλαισιώθηκαν, “σηκώθηκε” κύμα καταλήψεων σε σχολές και σχολεία και χιλιάδες προλετάριοι/ες δημιούργησαν εξεγερτικές στιγμές ως μια ελάχιστη απάντηση που αρμόζει να δοθεί σε όλους αυτούς που μετράνε τις ζωές μας με νούμερα και σκορπίζουν φτώχεια εξαθλίωση και κανιβαλισμό.

Ένα χρόνο μετά βλέπουμε την κατάσταση στις ζωές μας όχι μόνο να μην έχει καλυτερέψει αλλά το μέλλον μας να προβλέπεται όλο και πιο δυσοίωνο. Η καθημερινότητα είναι δυσβάσταχτη με το κόστος ζωής να ανεβαίνει και τα ψίχουλα που μας παρουσιάζουν ως αυξήσεις μισθών να μην φτάνουν ούτε για τον μισό μήνα, δημόσια αγαθά ιδιωτικοποιούνται αναγκάζοντας μας να τους πληρώνουμε για να μην πεθάνουμε σε κάποιο ράντζο νοσοκομείου και η συμμετοχή της Ελλάδας στις πολεμικές συρράξεις να γίνεται ακόμα πιο έντονη με κίνδυνο την άμεση συμμετοχή της στις γεωπολιτικές συγκρούσεις που μαίνονται σε Ουκρανία Παλαιστίνη και Υεμένη. Οι μετανάστες συνεχίζουν να δολοφονούνται στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα ενώ αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον εγκλωβισμένοι στα εργασιακά κάτεργα της Ευρώπης, και αν δεν δολοφονηθούν τους περιμένει εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Όλο και περισσότερες γειτονιές στρατιωτικόποιουνται με δικαιολογία την πάταξη της εγκληματικότητας που καθημερινά μας βομβαρδίζουν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης ενώ σκοπό έχουν τον πλήρη έλεγχο του προλεταριάτου αφού είναι αυτό που με την συνειδητοποίηση της δύναμης του μπορεί να βάλει φρένο στην θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου.

Στις 28 Φλεβάρη λοιπόν πρέπει να κατέβουμε μαζικά στους δρόμους κάθε πόλης και κάθε γειτονιάς για να αποδείξουμε ότι αυτό το έγκλημα που έγινε ένα χρόνο πριν δεν θα ξεχαστεί. Ότι η οργή απέναντι στους δυνάστες μας σιγοβραζει και θα ξεσπάσει σαν τσουνάμι παρασέρνοντας τους. Να σπάσουμε στην πράξη την τρομοκρατία και τον φόβο που έχουν επιβάλλει οι εξουσιαστές και να ενωθουμε με τις μετανάστριες για να κερδίσουμε καλύτερους όρους ζωής. Μέχρι την ολική καταστροφή κράτους και κεφαλαίου θα είμαστε στους δρόμους και θα χαλάμε τα πανηγύρια που ονομάζουν απεργίες οι γραφειοκράτες εργατοπατερες δίνοντας μηνύματα αντίστασης και εξέγερσης.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ, Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΚΑΜΑΡΑ 28/2 10-30

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

*Στηρίζουμε το απεργιακό μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη

---

Υπ.Εργασίας (Σταδίου & Πεσματζόγλου), Αθήνα, 11:00
Σιντριβάνι, Θεσσαλονίκη, 10:00
Πλατεία Αγοράς, Χανιά, 10:30
Εργατικό Κέντρο, Ιωάννινα, 10:30

Σήμερα τα βλέματα όλων μας είναι στραμμένα εκεί που δίνονται οι δυναμικοί αγώνες φοιτητριών και αγροτών. Από τη μία οι φοιτητικοί σύλλογοι πανελλαδικά προχώρησαν σε μαζικές, ζωντανές γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ. Την ίδια στιγμή οι αγρότες στήνουν μπλόκα και κατέβασαν τα τρακτέρ στο Σύνταγμα για να διαδηλώσουν ενάντια στην αγροτική πολιτική της κυβέρνησης που τους αναγκάζει να πουλούν φτηνά τα προϊόντα που όλοι εμείς βρίσκουμε σε τριπλάσια τιμή στα ράφια των σούπερμάρκετ. Η κυβέρνηση της ΝΔ γεύεται αυτή τη στιγμή τις επιπτώσεις της αλαζονείας της, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα θεωρούσε ότι με το 41% έχει το δικαίωμα να επιβάλει αντιλαϊκά μέτρα χωρίς αντίσταση και να ξηλώνει λαϊκές κατακτήσεις αιώνων όπως η δημόσια παιδεία, δεν υπολόγισε όμως την κοινωνική δυναμική και αντίσταση που θα έβρισκε απέναντί της. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή μια φθορά που έχει υποστεί από τους μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες νεολαίας και αγροτών, αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας που θέτουν μπροστά τα δικά τους αιτήματα και παλεύουν συνολικότερα ενάντια σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχει βάλει στο στόχαστρο την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία.

Η επίθεση στη δημόσια παιδεία με την προσπάθεια ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ είναι μια ακόμα προσπάθεια υποβάθμισης των δημοσίων αγαθών. Η έμμεση κατάργηση της δημόσιας παιδείας θα σημάνει την περαιτέρω υποχρηματοδότηση των δημόσιων ιδρυμάτων, την μετακύλιση του κόστους σπουδών ακόμη περισσότερο στις σημερινές και μελλοντικές φοιτήτριες και την αλλαγή του πανεπιστημίου από ένα ζωντανό χώρο κοινωνικών αγώνων. Είναι επίσης αντιδημοκρατική τομή να περνά ένα νομοσχέδιο με κοινό νόμο, όταν αντιτίθεται ξεκάθαρα στο α. 16 του Συντάγματος.

Παράλληλα, η ακρίβεια στα ράφια των σούπερ μάρκετ, στο ρεύμα, στα ενοίκια συνεχίζει να αυξάνεται, ως αποτέλεσμα μιας κυβερνητικής επιλογής να αφήσει ανέγγιχτα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων αντί να μην λάβει μέτρα για τον περιορισμό της ακρίβειας όπως πχ κατάργηση του ΦΠΑ ή πλαφόν στα είδη πρώτης ανάγκης, κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, η μέτρα για τον περιορισμό του AirBnB. Αντίθετα, η “λύση” της κυβέρνησης ως απάντηση στην ακρίβεια είναι επιδόματα κοροϊδίας.

Σε αυτό το φόντο, συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη με τη σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών που κόστισε τη ζωή σε 57 νέους, φοιτητές-ριες, μαθητές-ριες, εργαζόμενους-ες, μετανάστριες-ες. Ακόμη η οργή μας και η θλίψη μας για το κρατικό έγκλημα δεν έχει στερέψει. Δε θα ξεχάσουμε αυτή την κρατική δολοφονία, ούτε είμαστε διατεθειμένοι να πιστεψουμε τα περί “ανθρώπινου λάθους” ή “κακιάς στιγμής”. Οι τελευταίες κυβερνήσεις φέρουν την ευθύνη για την απώλεια των 57 συνανθρώπων μας που προχώρησαν την ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου. Αυτό γιατί επέλεξαν συνειδητά, ένα δημόσιο αγαθό, το οποίο χρησιμοποιεί όλη η κοινωνία για μεταφορά, το σιδηρόδρομο να τον διασπάσουν σε τμήματα, να πουλήσουν τμήμα σε ιδιωτική εταιρεία, την ιταλική ferovie dello stato italiane, να αφήσουν το σιδηροδρομικό δίκτυο χωρίς την απαιτούμενη συντήρηση και να μην ενεργοποιήσουν συστήματα τηλεματικής που ήδη είχαν αγοραστεί. Άφησαν ένα δημόσιο αγαθό να κατακερματιστεί και να γίνει εμπόρευμα και ήξεραν τους κινδύνους. Άλλωστε θυμόμαστε πολύ καλά τα λόγια του Άρη Πορτοσάλτε όταν έλεγε ότι χρειάζονται θυσίες για να γίνουν έργα. Εμείς λέμε ξεκάθαρα ότι δε θα δεχτούμε οι άνθρωποί μας να γίνονται “θυσία” για να καταλάβουν οι πολιτικοί ιθύνοντες ότι χρειάζεται συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου γιατί οι συγκοινωνίες είναι και πρέπει να μείνουν δημόσιο αγαθό. Είμαστε με τα σωματεία που με εξώδικα προειδοποιούσαν για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Είμαστε εδώ για να διεκδικήσουμε κρατικοποίηση του σιδηρόδρομου, δημόσιες, δωρεάν, ασφαλείς συγκοινωνίες με εργατικό έλεγχο, με τα σωματεία και οι εργαζόμενοι να έχουν τον πρώτο λόγο. Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος οι συγκοινωνίες να μην αντιμετωπιστούν σαν εμπόρευμα για να βγάλουν κέρδη οι ιδιωτικές εταιρείες, αλλά ως δημόσιο αγαθό όπου ο γνώμωνας είναι η ασφάλεια του επιβατικού κοινού. Μιλάμε σήμερα για κάτι τόσο αυτονόητο, το οποίο όμως είναι σήμερα ζητούμενο και είμαστε εδώ για να το διεκδικήσουμε και να το διασφαλίσουμε.

Στις 28-2 απεργούμε . Η ΓΣΕΕ είναι πάλι, όπως και στην περίοδο των Τεμπών, ο μεγάλος απών. Με προκήρυξη απεργίας στις 17-4 θέτει τις/τους εργαζόμενες-ους σε θέση θεατή. Εμείς όμως δε σιωπούμε, ούτε γινόμαστε παρακολουθητές όταν κλείνει ένας χρόνο από την ημέρα που 57 νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους λόγω μιας πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων, ούτε όταν η ακρίβεια καλπάζει κι ο κατώτατος μισθός δεν αρκεί για την επιβίωσή μας. Δε θα μείνουμε θεατές όταν οι φοιτήτριες -ες δίνουν έναν αγώνα για όλη την κοινωνία και υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο. Στις 28-2 θα βουλιάξουν οι δρόμοι. Όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας να ενωθούν ενάντια συνολικά σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της κατάργησης των δημοσίων αγαθών, της ακρίβειας, των καταργημένων εργασιακών δικαιωμάτων και των ελαστικοποιημένων σχέσεων εργασίας, της αντιδημοκρατίας και της καταστολής, της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και της ατομικής λύσης. Ως εργαζόμενες-οι θα παλέψουμε μαζί με όλη την κοινωνία στο πλάι των φοιτητριών και των αγροτών για αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας υποχρεωτικές, για μέτρα εδώ και τώρα υγιεινής κι ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, για λιγότερες ώρες δουλειάς, για σταθερή δουλειά για όλες-ους, για να διατηρήσουμε και να διαφυλάξουμε το όπλο μας, την απεργία που τόσο έχουν προσπαθήσει να καταργήσουν μέσω των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη.

Στις 28-2-2024 μιλάμε εμείς.

Αναμέτρηση

---

ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΩΣ ΤΑ ΤΡΕΝΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Το πρωινό της 1ης Μαρτίου 2023, η Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη με μία από τις πιο μαύρες σελίδας στην ιστορία της. Η φονική μετωπική σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών το προηγούμενο βράδυ στα Τέμπη, οδήγησε στο θάνατο 57 συνανθρώπους μας, σε δεκάδες τραυματίες -και ορισμένοι μάλιστα να δίνουν μάχη για τη ζωή τους μέχρι και σήμερα-, ενώ το ψυχικό τραύμα μένει χαραγμένο στις μνήμες των επιζώντων, όσο και στη συλλογική μνήμη της κοινωνίας.

Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη ήταν ταυτόχρονα και εργατικό δυστύχημα. Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων προς την κυβέρνηση πως ο κίνδυνος ενός επερχόμενου δυστυχήματος δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας αλλά είναι πιο ορατός από ποτέ και οι παραιτήσεις εργαζομένων από θέσεις υψηλής ευθύνης προκειμένου να μην βαρύνουν τις συνειδήσεις τους μπροστά στη θηριωδία που έβλεπαν να έρχεται αποδεικνύουν πως το αίσθημα της εργατικής ευθύνης προς την κοινωνία επιχείρησε να σώσει την κρατική αναλγησία. Άλλωστε, η εργατική και συνάμα κοινωνική συνείδηση δείχνει να αποτελεί το θεμέλιο λίθο στην προσπάθεια αποτροπής κρατικών εγκληματικών ενεργειών.

Ως ερευνήτριες, γνωρίζουμε πολύ καλά την κρατική απαξίωση και το πώς αυτή αποτυπώνεται στους χώρους εργασίας μας. Η κρατική χρηματοδότηση σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα περιορίζεται όλο και περισσότερο στο βωμό της ιδιωτικής κερδοφορίας, οδηγώντας στη σταδιακή αντικατάστασή της από ιδιωτικά κεφάλαια και επιφέροντας δραματικές συνέπειες στην εργασιακή πραγματικότητα των εργαζομένων στην έρευνα. Γεγονός που έχει αντίκτυπο -και- στην ασφάλεια των εργαζομένων στον κλάδο: Η υποστελέχωση των χώρων εργασίας, αφήνοντας μόνιμα εκτεθειμένες τις εργαζόμενες σε επιβλαβή υλικά ή επικίνδυνες εγκαταστάσεις, η μη παροχή ασφαλιστικής ικανότητας και κάλυψης σε περίπτωση ατυχήματος σε υποψήφιους/ες διδάκτορες/ισσες είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα επισφάλειας στο εργασιακό μας περιβάλλον. Η συστηματική υποβάθμιση των κρατικών σιδηροδρομικών υποδομών και η διάσπαση των υπηρεσιών του σιδηροδρομικού δικτύου μεθοδεύτηκε με παρόμοια ατζέντα, με στόχο δηλαδή η απαξίωση του να οδηγήσει στη μεταβίβασή του σε ιδιώτες.

Στους πόσους νεκρούς γίνεται εμφανές πως η κρατική υποχρηματοδότηση και η επακόλουθη ιδιωτικοποίηση τελικά δολοφονούν;

Στην εποχή των αυτοματισμών και των ατελείωτων πρωτοκόλλων ασφάλειας είναι αδιανόητο να χάνονται τόσες ζωές και να θεωρείται βασικός υπεύθυνος για αυτό ένας άνθρωπος.

Στη εποχή του remote sensing, που πύραυλοι διασχίζουν ηπείρους για να φτάσουν με εκπληκτική ακρίβεια στον στόχο τους, δεν μπορούσαμε να παρακολουθούμε το στίγμα ενός τρένου;

Στην εποχή του AI και του machine learning, δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε έγκαιρα δυο τρένα που όδευαν προς τη σύγκρουση;

Σε μια χώρα, που υπάρχουν – λογικά – αρκετά χρήματα ώστε να αγοραστούν πανάκριβα λογισμικά παρακολούθησης (βλ. Predator & Pegasus) για λόγους «εθνικής ασφάλειας», δεν υπήρχε το αντίστοιχο budget για την εγκατάσταση των σύγχρονων συστημάτων σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης, για τους πραγματικούς λόγους της ασφάλειάς μας;

Τα παραπάνω, μας κάνουν αυτομάτως να αναρωτηθούμε σχετικά με το αποτύπωμα της εργασίας μας στην κοινωνία.

Γνωρίζοντας ότι τα παραπάνω είναι από τεχνικής πλευράς εφικτά, πιστεύουμε ότι η παράλειψή τους δεν έγινε από αδυναμία, ούτε από άγνοια. «Μεγιστοποιείστε το κέρδος μας ή καντε την έρευνα που θέλετε και απολαύστε την ανεργία σας»: αυτό είναι το κάλεσμα που αντηχεί στα αφτιά μας όταν ανοίγουμε παρόμοια ζητήματα. Σε έναν αγώνα ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας, οι δικοί μας νεκροί είναι οι δικές τους παράπλευρες απώλειες. Ένα χρόνο μετά, και παρά τις συνεχείς αποκαλύψεις για τις παραλείψεις της πολιτείας σχετικά με την ασφάλεια του σιδηροδρόμου, η μόνη προσπάθεια που έχει γίνει από την κυβέρνηση είναι αυτή της συγκάλυψης του εγκλήματος. Παρά τις διαβεβαιώσεις των αρχών για την ασφάλεια των τρένων μετά την επανεκκίνηση των δρομολογίων, οι αμαξοστοιχίες εξακολουθούν να λειτουργούν στα τυφλά, με τμήμα της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη να λειτουργεί με όλα τα συστήματα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης απενεργοποιημένα μετά την κακοκαιρία Daniel, βάζοντας σε κίνδυνο καθημερινά τις ζωές των επιβατών. Δεν είναι λίγες οι φορές που τον τελευταίο χρόνο είδαμε ανακοινώσεις για εκτροχιασμούς ή φωτιά σε συρμούς ή ασυνέχειες του σιδηροδρομικού δικτύου. Αυτό που δεν είδαμε ακόμα είναι η ανάληψη ευθυνών για το κρατικό έγκλημα. Αντίθετα, ο πρώην Υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλή κατηγορεί ακόμα τον παράγοντα του ανθρώπινου λάθους, αποποιούμενος οποιαδήποτε ευθύνη για τη λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας. Ακόμη, το εσπευσμένο κλείσιμο εργασιών της αρμόδιας Εξεταστική Επιτροπή αφήνει ουσιαστικά το έγκλημα χωρίς διερεύνηση, τη στιγμή που χάρη στις οικογένειες των θυμάτων έρχονται καθημερινά στη δημοσιότητα βασικά στοιχεία του εγκλήματος που ενοχοποιούν τον κρατικό μηχανισμό.

Βέβαια, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι οι ζωές μας δεν έχουν καμία αξία για όσους έχουν για πυξίδα το κέρδος. Έχουμε μόνο ο ένας την άλλη και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με πυξίδα μας τη συλλογική ευημερία.

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ

ΟΛΕΣ, ΟΛΟΙ, ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Σωματείο Εργαζόμενων στην Έρευνα & την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Παράρτημα Θεσσαλονίκης

---

Όλοι & όλες στις απεργιακές συγκεντρώσεις!

• Αθηνά: 11:00 – Κλαυθμώνος
• Θεσσαλονίκη: 10:00 – Καμάρα
• Βόλος: 11:00 – Πλ. Ελευθερίας
• Μυτιλήνη: 11:00 – Πλ. Σαπφούς
• Πάτρα: 10:30 – Εργατικό Κέντρο

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Ξεκίνημα

---

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, που δεν έγκειται σε καμία κακοτυχία, παρά μόνο σε ένα κράτος δολοφόνο. Και μέσα σε αυτό το χρόνο παρατηρούμε το καπιταλιστικο σύστημα, στήνοντας ταξικούς φραγμούς σε κάθε πτυχή για να μπορέσει να συντηρείται, να πατά επί πτωμάτων προκειμένου να κερδοφορήσει. Εμείς συμμετέχουμε στη γενική απεργία που καλείται 28/2, στη Καμάρα, στις 10:30, βγάζοντας μπροστά, το δίκιο μας στους δρόμους και βροντοφωνάζοντας πως τίποτα δε τελειωσε, δε ξεχνάμε, ούτε συγχωρούμε αλλά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια αξιοπρεπή ζωή.

Από το πλαίσιο:

Τι προβλεπει η παράκαμψη του αρθρου 16:

Το συγκεκριμένο άρθρο καθιστά συνταγματική υποχρεώση να εξασφαλίζει τη δωρεάν και δημόσια λειτουργία της παιδείας, της τέχνης και της επιστήμης. Με την παράκαμψη του άρθρου αυτού, σε συνδυασμό με τον τελευταίο αντιεκπαιδευτικό νόμο 4777, την κατάργηση του ασύλου, το προεδρικό διάταγμα 85, την ελάχιστη βάση εισαγωγής χτίζουν τον δρόμο προς την ιδιωτικοποιήση των πανεπιστημίων και γενικότερα των ζωών μας. Ήδη από το 2019, με την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ, δίνεται προβάδισμα υποστήριξης της ιδιωτικής εκπαίδευσης, μειώνοντας την αξία του ενιαίου πτυχίου των δημοσίων πανεπιστημίων. Ακολουθούν οι σκληρότερες αξιολογήσεις των ιδρυμάτων, που σκοπό έχουν την ελαχιστοποίηση της χρηματοδότησης και εν τέλει την συγχώνευση ή το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί και το Γεωλογικό Πάτρας, το οποίο είχε μόλις 17 εισακτέους την προηγούμενη χρόνια και είναι στη μαύρη λίστα.

Το νέο νομοσχέδιο, το οποίο πρόκειται για μία τομή στις αντιεκπαιδευτικές επιθέσεις, αφού α) δεν θα οδηγήσει σε «συνύπαρξη» δημόσιων και ιδιωτικών ΑΕΙ, αλλά σε τρομακτική υποβάθμιση, διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας β) θα αποκλείονται μαζικά τα παιδιά των εργαζομένων και των φτωχών που δεν θα μπορούν να πληρώσουν δίδακτρα (όπως ήδη επιδιώκεται με ΕΒΕ, Τράπεζα Θεμάτων κ.ο.κ.), γ)θα στηθεί μια «αγορά της εκπαίδευσης» με κάθε λογής δίδακτρα σε μεταπτυχιακά-προπτυχιακά προγράμματα (όπως ήδη έχει ξεκινήσει και στο πανεπιστήμιο μας) φοιτητική μέριμνα και προγράμματα κατάρτισης, δ) τα πτυχία θα καταντήσουν απλώς χαρτιά χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι το νήμα των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων ξεκινάει από πολύ νωρίτερα. Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα έρχεται ως συνέχεια χρόνιων κυβερνητικών μεθοδεύσεων που στη βάση τους είχαν την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου (ν. Διαμαντοπούλου/2011).Έτσι τελικά, εδώ και δύο χρόνια, βλέπουμε το άσυλο να καταργείται στη πράξη, με αποκορύφωμα τη μόνιμη παρουσία ΜΑΤ και ΟΠΠΙ μέσα στο πανεπιστήμιο (ν.Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη/2021). Με αυτό το τρόπο επιτυγχάνεται η αλλαγή του μεταπολιτευτικού παραδείγματος που επιδιώκεται από κράτος και κεφάλαιο να καμφθούν οι ριζοσπαστικές αντιδράσεις και να διαλυθούν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Απώτερο σκοπό έχει τη δημιουργία ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος όπου οι φοιτήτριες θα ενσωματωθούν πλήρως, μέσω της εντατικοποίησης και του διαρκούς εκβιασμού, τα ιδεώδη της κυρίαρχης ιδεολογίας, δηλαδή του ανταγωνισμού, της «αριστείας» και της εξατομίκευσης.

Με το νόμο 4777 φάνηκε ακόμα πιο έντονα η διάθεση εντατικοποίησης κι εξαίρεσης. Η πειθάρχηση, η υποταγή των φοιτητ(ρι)ών και η στοχοποίηση της συνδικαλιστικής τους δράσης ήταν βασικοί άξονες του νόμου αυτου. Πιο συγκεκριμένα το όριο φοίτησης (ν+2) στενεύει ακόμα περισσότερο τα πλαίσια, την ώρα που η μέση φοιτήτρια πρέπει να εργάζεται για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην εποχή της ακρίβειας. Η ισοτίμηση των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων, η αξιολόγηση – συγχώνευση πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η διάσπαση των πτυχίων και η – ολοένα και μεγαλύτερη – κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, οι απλήρωτες πρακτικές και η ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κάνει εμφανές σε ακόμα μια πτυχή της κοινωνικής αναπαραγωγής πώς το χρεοκοπημένο σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού αδιαφορεί για τις κοινωνικές ανάγκες μας και μάλιστα συρρικνώνει εσκεμμένα τις δαπάνες για αυτές.

Όσον αφορά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγήςπάνω από 40.000 μαθητ(ρι)ες μένουν εκτός πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ενώ μετά από 3 χρόνια έχει διαμορφωθεί καθαρά ο στόχος της: όλο και περισσότεροι υποψήφιοι στην τεχνική εκπαίδευση. Εξαιτίας της ΕΒΕ μαθήτριες αποκλείονται από σχολές, ακόμα και για δέκατα της μονάδας, πόσο μάλλον σε «ειδικά μαθήματα» όπως το σχέδιο για το οποίο εξασκείσαι μόνο από την ιδιωτική εκπαίδευση.

Ο δρομος της ιδιωτικοποίησης γενικοτερα στις ζωές μας:

Η οικονομική κρίση που εδώ και έτη βιώνουμε, οξύνεται εκθετικά, ενώ η πρόσβαση ακόμη και σε βασικά αγαθά είναι δύσκολη. Το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα επενδύει σε ό,τι μπορεί, ώστε οι λίγοι να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο στις πλάτες των πολλών. Το κράτος λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, αγνοώντας τις ανθρώπινες ανάγκες. Τα πανεπιστήμια γίνανε «κτήματα» εργολάβων και εταιρειών κι ως αποτέλεσμα, τα κοινωνικά αγαθά όπως στέγαση, σίτιση, νερό, θέρμανση, ρεύμα θεωρούνται πολυτέλειες και όχι αναγκαία για τον καθένα αγαθά. Ένα τρανταχτό παράδειγμα για το πώς οι επιχειρήσεις έχουν ήδη εισβάλει στο δημόσιο πανεπιστήμιο είναι το ζήτημα της λέσχης, που από το 2013 ανατέθηκε σε εργολάβους. Το λεγόμενο εγχείρημα προβλέπει την ελεγχόμενη σίτιση μέσω της κάρτας σίτισης. Η κάρτα σίτισης είναι ο δρόμος για λιγότερες μερίδες φαγητού με σκοπό να υπάρχει το μέγιστο κέρδος από την λέσχη του ΑΠΘ. Τίθενται οικονομικά κριτήρια τα οποία πρέπει να πληρεί το κάθε άτομο για να του παρέχεται η κάρτα σίτισης. Έτσι, σταδιακά έρχονται και άλλα προβλήματα, με το σημαντικότερο να είναι ότι οι μη έχοντες της κάρτας αυτής θα πληρώνουν ένα αντίτιμο όπως ήδη έχει συμβεί σε άλλα πανεπιστήμια για παράδειγμα ΠΑΜΑΚ και ΔΙΠΑΕ. Για εμάς όμως, τα βασικά αγαθά ανήκουν σε όλους, όλες και όλα μας και δεν είναι εμπορεύματα για να πλουτίζουν οι εταιρείες τους.

Μέσα από τα δημόσια πανεπιστήμια είναι που έχει προαχθεί η τέχνη, η επιστήμη, η έρευνα, η τεχνολογική ανάπτυξη, η πρόοδος του βιοτικού επιπέδου, γενικότερα της κοινωνίας. Η κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης γυρίζει την κοινωνία χρόνια πίσω, τότε που μόνο τα παιδιά των πλουσίων μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στην γνώση. Πλέον η γνώση μετατρέπεται σε εμπόρευμα και ευτελίζεται αξιακά με απώτερο σκοπό την αδρανοποίηση των συνειδήσεων.

Η παιδεία δεν είναι το μόνο κομμάτι της ζωής μας που έγκειται στην τροχιά των ιδιωτικοποιήσεων. Εδώ και πολλά χρόνια η δημόσια υγεία υποχρηματοδοτείται και ιδιωτικοποιείται με αποτέλεσμα το 2021 με την πανδημική κρίση να είναι ανήμπορη να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των πολλών, γεγονός που οδήγησε όσους δεν μπορούσαν να πληρώσουν για την περίθαλψη τους, να πεθαίνουν. Επίσης με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εδώ και κάποια χρόνια παρατηρούμε την ανημπορία των περισσότερων οικογενειών να ανταπεξέλθουν στην τρομακτική αύξηση της τιμής της ενέργειας. Τέλος άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα, για το που οδηγούν οι ιδιωτικοποιήσεις με μαθηματική ακρίβεια, είναι η κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Η κρατική διαχείριση σχετικά με εταιρείες όπως η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ξεκινώντας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φτάνοντας στο σήμερα της κυβέρνησης της ΝΔ, επιβεβαιώνει πως η νεοφιλελεύθερη πολιτική την οποία ακολουθεί το κράτος στα πρότυπα των σύγχρονων δυτικών χωρών, έχει ως μοναδικό στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου ξεπουλώντας κάθε δυνατή δημόσια υπηρεσία. Ωστόσο, η έλλειψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας, των απαραίτητων συστημάτων ελέγχου ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων δεν παύουν να υπονομεύονται διαρκώς στο βωμό της κερδοφορίας των αφεντικών. Θέτουν την ιδιωτικοποίηση τους στην κοινή γνώμη ως ενισχυτικές για τη λειτουργία τους. Γιατί οι εταιρείες το μόνο που κοιτάνε είναι τα κέρδη τους και όχι την αξιοπρέπεια των ζωών μας και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και οι ίδιες μας η ζωές τους φαίνονται πολύ ακριβές για να τις υπολογίσουν.

Σε όλη αυτή την συγκυρία γενικευμένης ακρίβειας, έπειτα και από τις καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες που ευθύνεται το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο μια επισιτιστικής κρίσης. Εδώ θέλουμε να προσθέσουμε ότι σύμφωνα και με τα παραπάνω, είναι κοινή μας παραδοχή η υποβάθμιση και απαξίωση όλων των δημόσιων δομών από τις προσπάθειες για ιδιωτικοποίηση του νερού, των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, τη κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας μέχρι και σήμερα με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Αντιλαμβανόμαστε ότι στα πλαίσια αυτού του συστήματος, ο απώτερος σκοπός θα είναι το κέρδος των ιδιωτών και όχι οι ανάγκες της κοινωνικής βάσης. Γι’ αυτό θέλουμε να υπερασπιστούμε το δημόσιο πανεπιστήμιο ως κατάκτηση αγώνων αλλά και συνολικά, με τα εργαλεία της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, έξω και πέρα από κράτος και αφεντικά.

Σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, υπηρεσίες βασικών ανθρώπινων αναγκών, όλα οδεύουν στην ιδιωτικοποίηση τους και κατ’ επέκταση στον έλεγχο τους από επενδυτές που δε θα λογοδοτούν σε κανέναν και για τίποτα. Αντιλαμβανόμαστε πλέον, ότι τους εαυτούς μας θα τους σώσουμε μονάχα εμείς. Δεν μας αναλογεί να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε εκλογές, παρά μονάχα στον κοινωνικό και ταξικό αγώνα και στις απαντήσεις που βάσει αυτού δίνουμε στον δρόμο.

ΣΦ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ

---

Άλλη μια φορά μας λένε οτι η ζωή μας δεν σημαίνε τίποτα.

Κρατική δολοφωνία στα Τέμπη

Δολοφωνίες μεταναστριών στα σύνορα

Νεκροί της πανδημικής κρίσης και της πολιτικής της διαχείρισης

Γυναικοκτονίες

Μην κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα. Ένας κρατικός σιδηρόδρομος όπως και καθετί στον καπιταλισμό δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εμπορευματικό κύκλο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν προσπαθούμε για διεκδικήσεις πάνω στα πεδία αναπαραγωγής μας. Τα κοινωνικά/δημόσια αγαθά σήμερα στον καπιταλισμό, δεν έχουν μόνο αξία χρήσης αλλά και ανταλλακτική, αποτελούν δηλαδή εμπορεύματα. Αυτό δε σημαίνει ότι καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, το αντίθετο μάλιστα. Τα υπερασπιζόμαστε ως κομμάτι του έμμεσου μισθού μας. Γι’ αυτό και συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική δολοφωνία των Τεμπών και ενάντια σε κάθε επίθεση στις ζωές μας. Γιατί οι ζωές μας μετράνε.

Στηρίζουμε την Απεργιακή πορεία Τετάρτη 28.2 στις 10:30 στην Καμάρα

Φάμπρικα ☆ Υφανέτ

---

Τετάρτη 28/02, 10:30, Καμάρα

28 Φλεβάρη 2023 – Ένα χρόνο πριν, το τρένο από Αθήνα για Θεσσαλονίκη δεν φτάνει ποτέ στον προορισμό του, αλλά συγκρούεται μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία, με συνέπεια 57 νεκρούς επιβάτες και πλήθος πολυ-τραυματιών.

Ένα χρόνο πριν, η κοινωνία βγαίνει μαζικά στον δρόμο εκφράζοντας την ταξική της οργή, απέναντι σε ένα σύστημα το οποίο βάζει τα κέρδη λίγων επάνω από την ζωή των πολλών. Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο, ότι έννοιες όπως ασφάλεια και κοινωνικό συμφέρον πάνε περίπατο στο βωμό της κερδοφορίας της εκάστοτε εταιρείας, και των κρατικών συμφερόντων στο όνομα του “οικονομικού εξορθολογισμού” και της “ανάπτυξης” του σιδηρόδρομου, και των υποδομών του.

Ένα ζοφερό τοπίο σχηματίζεται, μια προμελετημένη κρατικο-καπιταλιστική δολοφονία- όπου τα σωματεία των εργαζομένων καταγγέλλουν τουλάχιστον ήδη από το 2000 την κρατική αδιαφορία- και παρακολουθούν παράλληλα το ξεπούλημα του μονοπωλίου του ΟΣΕ – στο πλαίσιο εφαρμογής των μνημονίων – ένα από τα βήματα που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση του σιδηροδρόμου, ανήμποροι, εφόσον οι κινητοποιήσεις τους κρίνονται κατ’ επανάληψη παράνομες.

Ενα ξεπούλημα, που τόσο κομψά και κόσμια βλέπουμε ολοένα να διεισδύει στο σήμερα με μια μείζουσα τάση, υπο τον εξευγενισμένο όρο των “Ιδιωτικοποιήσεων “. Απο το ΕΣΥ και την ολοένα αποδυναμωμένη δημόσια υγεία, που – χαρακτηριστικά μόνο – νομιμοποιεί το φακελάκι, μεταξύ πολλών άλλων. Αντίστοιχα και με τον ίδιο τρόπο βάλλεται και η δημόσια παιδεία η οποία δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση από όλες τις κυβερνήσεις, και έρχεται να ισοπεδώσει την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο – εξισώνοντας για μία ακόμη φορά την οικονομική ανέχεια με τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλα και το αντίθετο. Ταυτόχρονα, βλέπουμε την ακρίβεια σε βασικά κοινά αγαθά όπως την τροφή, το ρεύμα, την θέρμανση κλπ να εκτωξεύεται καθιστώντας την ζωή μας αβίωτη με τον μισθό να μην επαρκεί για μια ζωή με νόημα.

Απέναντι σε αυτόν τον κοινωνικό αποκλεισμό, λοιπόν, η κοινωνία εξαναγκάζεται – ή και οφείλει – να βρεθεί απέναντι, με όποια μέσο βρίσκει κατάλληλο. Και εδώ λοιπόν, εντοπίζουμε και πάλι τα τόσο άμεσα και επιλεκτικά αντανακλαστικά του κρατικού μηχανισμού. Με την πρόταση και ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα βλέπουμε την εξάντληση της αυστηρότητας απέναντι σε αυτούς που περισσότερο έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη μας, δηλαδή τους καταπιεσμένους και τα αγωνιζόμενα υποκείμενα. Το κράτος έτσι προσπαθεί να θωρακιστεί απέναντι σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα που είναι έτοιμα να εκραγούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εξίσωση των ανηλίκων πάνω από τα 15 έτη με τους ενήλικες στο κομμάτι της έκτισης ποινών που αφορούν κακουργήματα. Ακόμα και η απλή διαμαρτυρία σε μια δημόσια υπηρεσία θα είναι αδίκημα.

Η εξαθλίωση που βιώνουμε στο πετσί μας, ζώντας ένα μεγάλο τσιμπούσι μεγαλο-επιχειρηματιών, την καταστροφή των κοινών αγαθών και την αυθαίρετη κρατική τους διαχείριση εντονότερα την τελευταία δεκαετία, είναι αβάσταχτη και χρειάζεται να την φρενάρουμε. Η υγεία, η παιδεία, η πρώτη κατοικία, οι μετακινήσεις, το νερό και το ρεύμα είναι βασικοί πυλώνες στη ζωή μας και όχι προς διάθεση για την κερδοφορία του κεφαλαίου ή/και για την αντικοινωνική του διαχείριση από το κράτος. Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα από την αναλγησία κράτους και κεφαλαίου, για να μην αγωνιάμε αν θα βγάλουμε τον μήνα, να διεκδικήσουμε την αύξηση των μισθών και την μείωση των τιμών μέχρι τον ολικό έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής μας μέσα από συλλογικές και αντι-ιεραρχικές διαδικασίες – από την κοινωνία και για την κοινωνία. Για να ζήσουμε μια ζωή σαν άνθρωποι ελεύθεροι.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

---

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ,ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Ένας χρόνος μετά απο το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη,που απαριθμούσαμε 57 νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες,οι περισσότεροι/ες νέοι και νέες ηλικίας 20 έως 30 ετών.Η αξία της ζωής μας βρίσκεται διαρκώς υπο αμφισβήτηση: μειώσεις μισθών,υψηλά ενοίκια, ακρίβεια σε προϊόντα, ιδιωτικοποιήσεις και υποβάθμιση των κοινωνικών μας αγαθών,πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας καθώς και επεισόδια βίαιας καταστολής απο τις αστυνομικές δυνάμεις.Είναι ξεκάθαρο για μας πως οι ανθρώπινες ζωές μας είναι αναλώσιμες στο βωμό του κέρδους με συνένοχους τις μεγάλες επιχειρήσεις και μια σειρά κυβερνήσεων που οι αυθαιρεσίες τους παραμένουν ατιμώρητες.

Η ευθύνη για τη δολοφονία στα Τέμπη χρονολογείται και συνδέεται με πολιτικές διαχείρισης και πολιτικές λιτότητας, τόσο της τρέχουσας κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων. Οι ελλείψεις σε χρηματοδότηση και προσωπικό στις συγκοινωνίες οδηγούν σε εντατικοποίηση της εργασίας, μείωση ποιότητας υπηρεσιών και αμέλεια στη συντήρηση του μεταφορικού δικτύου.Παρατηρούμε ότι υπάρχει μια εξίσου παρόμοια διαχρονική αντιμετώπιση των κυβερνήσεων και στην δημόσια δωρεάν παιδεία που βρίσκεται σε διαρκή υποβάθμιση,και τώρα με το νομοσχέδιο ‘Ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων που έρχεται προς ψήφιση την επόμενη εβδομάδα,επιχειρείται ο αποκλεισμός όσων δεν έχουν την οικονομική ικανότητα να πληρώνουν απο δω και απο κει για την υγεία,για το ρεύμα,για το νερό,για την παιδεία,για τις μετακινήσεις,για τη στέγαση κ.α.

Δεν έχουμε αυταπάτες,ο κρατικός μηχανισμός επιστρατεύει κάθε μέσο και επικοινωνιακό οπλοστάσιο,έχοντας κάνει επίκληση στο συναίσθημα περί ”εθνικού πένθους” ,αποδίδοντας την ευθύνη σε ”ανθρώπινα λάθη”, το μπάζωμα στο σημείο του δυστυχήματος, η ανεπαρκή έρευνα ,οι χρηματικές αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων και η πρόταση για τη σύσταση μιας δήθεν εξεταστικής επιτροπής που προσπαθεί να συγκαλύψει.Ενώ εξελίσονται όλα αύτα, οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους είχαν επανειλημμένα καταγγείλει μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια με τελευταία ανακοίνωση στις 7 Φεβρουαρίου 2023 που επιβεβαιώνει αυτές τις ανησυχίες λίγο πριν το δυστύχημα.Όλα αυτά μας αποδεικνύουν την διάθεση της κυβέρνησης να αποποιηθεί κάθε πολιτική ευθύνη για την δολοφονία 57 ανθρώπων και για τους πολλούς δεκάδες τραυματίες στα Τέμπη.

Η γενικευμένη και πολυμέτωπη επίθεση που ερχόμαστε αντιμέτωπες/-α/-οι αντιλαμβανόμαστε ότι προέρχεται απο μια συγκεκριμένη πολιτική του κράτους ,που πρέπει να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις να αυξήσουν τα κέρδη τους πάνω απο τις ζωές μας.Τα δημόσια δωρεάν κοινωνικά αγαθά μπαίνουν στο στόχαστρο της ιδιωτικοποίησης ή πρέπει να ανταγωνιστούν με τα ήδη ιδιωτικοποιημένα με πληρωμή.Μια διαρκής υποτίμηση των όρων διαβίωσης,εργασίας και σπουδών μας,για αυτό απέναντι σε αυτό το αξιακό σύστημα του κράτους και των μεγαλοεπιχειρήσεων ”τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές” θα αντισταθούμε ως φοιτήτριες/-α/-ες δυναμώνοντας τον αγώνα μας με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους και τα εργατικά σωματεία μέχρι τη δικαίωση των θυμάτων στα Τέμπη,μέχρι την αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής.

ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΡΔΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ,ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

Απεργιακή πορεία Τετάρτη 28/2 10:30 Καμάρα

Φ.Σ. ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ

---

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ

Οι περισσότεροι λοατκια+ άνθρωποι είμαστε κομμάτι του κόσμου της εργασίας. Είμαστε εργαζόμενες, άνεργα, αυτοαπασχολούμενοι.

Υποφέρουμε και εμείς από τη φτώχεια και την ακρίβεια. Από τις απολύσεις και την ανεργία. Είναι και για μας Γολγοθάς το να βγει ο μήνας με αυτούς τους μισθούς και αυτές τις συντάξεις και με την ακρίβεια και την κερδοσκοπία να κάνουν πάρτι. Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν διαλυθεί, τα φάρμακα είναι πανάκριβα, εμείς αναγκαζόμαστε είτε να περιμένουμε μήνες ολόκληρους για μια εξέταση ή για ένα χειρουργείο διακινδυνεύοντας τις ζωές μας είτε να καταφεύγουμε σε ιδιωτικά ιατρεία πληρώνοντας αδρά. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση της Δεξιάς και τα αφεντικά είναι οι ταξικοί μας εχθροί. Και στις 28 Φλεβάρη 2024, έναν χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, στηρίζουμε τις απεργιακές συγκεντρώσεις και κατεβαίνουμε στον δρόμο εναντίον μιας κυβέρνησης που αδιαφορεί για τις ζωές μας.

Μαζί με τα δίκια του κόσμου της εργασίας, κατεβαίνουμε στον δρόμο για να στηρίξουμε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο πλάσμα.

– Η κατοχύρωση του ομόφυλου γάμου από την κυβέρνηση της Ν.Δ. ήταν ένα πολύ σοβαρό βήμα μπροστά για τα λοατκια+ δικαιώματα, που ήρθε μετά από πολύχρονους αγώνες του κινήματος, αλλά δεν σημαίνει το τέλος του αγώνα. Διεκδικούμε να ληφθεί ειδική μέριμνα για τους πιο ευάλωτους ανάμεσά μας, για τα τρανς αδέρφια μας. Τα τρανς άτομα ήταν τα πλέον πληττόμενα στην εργασία μετά από 2 χρόνια πανδημίας και μέσα σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας. Διεκδικούμε οι τρανς άνθρωποι να είναι ορατοί, ορατές και ορατά, χωρίς να κινδυνεύουν κάθε φορά που εκφράζουν την ταυτότητα φύλου τους σε δημόσιο χώρο. Επίσης διεκδικούμε να απλοποιηθούν δραστικά οι διαδικασίες αλλαγής εγγράφων των τρανς. Και φυσικά να αναγνωριστούν οι μη δυικές ταυτότητες φύλου, ώστε τα νον μπάιναρι, άφυλα, gender queer άτομα να έχουν δικαίωμα στον γάμο και τη γονεϊκότητα με το φύλο με το οποίο αυτοπροσδιορίζονται. Και να αναγράφεται στα έγγραφα των παιδιών των τρανς γονέων το αληθινό όνομα του τρανς γονέα και όχι το dead name.

– Να στηρίξουμε τις γυναίκες και κάθε θηλυκότητα. Οι γυναικοκτονίες, οι ξυλοδαρμοί και οι βιασμοί πληθαίνουν τόσο που χάνουμε πλέον τον λογαριασμό. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν δίνει ούτε ευρώ για δομές προστασίας για επιζώσες/επιζώντα κακοποίησης.

– Στεκόμαστε ενάντια σε μια κυβέρνηση που στέλνει σιδερόφρακτους αστυνομικούς να αντιμετωπίσουν με χημικά, γκλοπ και κρότου λάμψης τα νέα παιδιά στα πανεπιστήμια στο μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα που μπαίνει στην 7η εβδομάδα του. Ενάντια σε μια κυβέρνηση που δεσμεύει πόρους για την καταστολή και όχι για τις ανάγκες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, που έρχεται να επιβάλλει ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση.

– Στεκόμαστε στο πλευρό προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, που είναι τα πιο χτυπημένα και αδικημένα κομμάτια όλης της εργατικής τάξης, που ο κοινωνικός στιγματισμός και ο θεσμικός ρατσισμός της κυβέρνησης τούς/τις/τα εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο

Όμως για μας, για την εργατική τάξη όπως και για όλα τα καταπιεσμένα πλάσματα, ο ρατσισμός αποδεικνύεται πως είναι μονάχα δηλητήριο και διάλυση. Μόνο η ενότητα με τα πιο καταπιεσμένα αδέρφια μας, μας δυναμώνει. Ενότητα και αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση της Δεξιάς, νομιμοποιητικά έγγραφα για μετανάστριες και μεταναστά, άσυλο για πρόσφυγες.

– Ενάντια στον πόλεμο. Οι εργάτ(ρι)ες σε Ελλάδα και Τουρκία -και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη- δεν θέλουμε πόλεμο και λεφτά πεταμένα σε πανάκριβα όπλα και χρυσοπληρωμένους φονιάδες με γαλόνια. Θέλουμε ειρήνη και αυξημένες δαπάνες για σχολεία, νοσοκομεία, δομές για επιζώντα, αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης για μεταναστά και πρόσφυγες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδιαφορεί για όλα αυτά. Και ξοδεύει αλόγιστα σε Ραφάλ και Μπελαρά και μαζικές προσλήψεις αστυνομικών και παπάδων. Και τρέχει πρόθυμα πίσω από κάθε εξόρμηση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, από τη Μεσόγειο ως την Ερυθρά θάλασσα, στέλνοντας φρεγάτες και συστοιχίες Πάτριοτ, ελπίζοντας να γίνει «χρήσιμη» σε κάθε έγκλημα των ιμπεριαλιστών. Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη και πρέπει να φύγει.

– Αυτές τις μέρες που το «Άδικο προχωράει με βήματα όλο σιγουριά», ισοπεδώνοντας, το ένα μετά το άλλο, τα νοσοκομεία της Γάζας και εξοντώνοντας εν ψυχρώ βρέφη, παιδιά και ανήμπορους ανθρώπους, εμείς κατεβαίνουμε στον δρόμο στο πλευρό της Παλαιστίνης. Στεκόμαστε ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση Μητσοτάκη να στοιχίζονται ανερυθρίαστα με τους φονιάδες. Απαιτούμε κατάπαυση του πυρός εδώ και τώρα.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Τετάρτη 28 Φλεβάρη, Καμάρα, 10πμ

ομάδα Sylvia Rivera – για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride

---

10:30 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Στις 28/2 όλη η Θεσσαλονίκη απεργεί!

Πληθαίνουν μέρα με τη μέρα οι αποφάσεις Πανελλαδικών Ομοσπονδιών και σωματείων για Απεργία την Τετάρτη, 28 Φλεβάρη, με συγκέντρωση στις 10:30, στο Αγ. Βενιζέλου ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη με κύριο σύνθημα Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας.

Τα κύρια αιτήματα των συνδικάτων είναι: Να αποδοθούν οι ευθύνες και να πληρώσουν οι ένοχοι για το έγκλημα στα Τέμπη ,να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς να ξεπαγώσουν και να δοθούν οι τριετίες, να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις που να διασφαλίζουν δικαιώματα.

Με βάση και τις αποφάσεις ομοσπονδιών και σωματείων, ουσιαστικά καλύπτεται το σύνολο των εργαζόμενων της πόλης!

Ενδεικτικά δικαίωμα να απεργήσει έχει κάθε εργαζόμενος που δουλεύει:

• Στο σιδηρόδρομο
• Στα σούπερ μάρκετ
• Σε όλα τα εργοστάσια (μεταποίησης, μετάλλου, χημικής βιομηχανίας, φαρμάκου, τροφίμων, ποτών, τύπου-χάρτου, κλωστοϋφαντουργίας, ιματισμού, δέρματος, ενέργειας κ.α.)
• Σε όλα τα εργοτάξια, σε κάθε οικοδομική δραστηριότητα
• Σε εμπορικά καταστήματα
• Στα μεταλλεία
• Σε τηλεφωνικά κέντρα
• Σε εταιρείες πληροφορικής
• Σε ξενοδοχεία
• Στον Επισιτισμό (καφέ, μπαρ, παρασκευαστήρια κλπ)
• Στην καθαριότητα
• Στις Τράπεζες
• Στην Ειδική αγωγή
• Σε ιδιωτικές κλινικές
• Σε γραφεία
• Σε λογιστικές ή ελεγκτικές εταιρείες
• Σε όλο το δημόσιο Τομέα (νοσοκομεία, σχολεία, Πανεπιστήμια, Δημ. Υπηρεσίες
• Στους ΟΤΑ

Και σε άλλους κλάδους

Ομοσπονδίες και Σωματεία που έχουν πάρει απόφαση για απεργία:

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ

1. ΑΔΕΔΥ
2. Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών
3. Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας
4. Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή (ΠΟΜΕΕΑ)
5. Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών
6. Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών
7. Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας
8. Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου & Βιομηχανίας Χάρτου
9. Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας
10. Ομοσπονδία Οικοδόμων και Εργαζομένων στα Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας
11. Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας – Ιματισμού – Δέρματος Ελλάδας
12. Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδος
13. Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος
14. Πανελλαδική Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών
15. Ομοσπονδία Ηλεκτρολόγων Ελλάδος (στάση εργασίας)
16. Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενέργειας (Π.Ο.Ε.)
17. Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ)
18. Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Υπ. Γεωργίας (ΠΟΣΕΥΓ)
19. Ομοσπονδία Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας (ΟΣΥΑΠΕ)
20. Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων Ελλάδας
21. Ομοσπονδία Υπαλλήλων τ. Υπουργείου Ανάπτυξης, τομείς Βιομηχανίας, Ενέργειας
22. Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης
23. Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ)
24. Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)
25. Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΔΟΕ)
26. Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ)
27. Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΠΟΣΕ ΕΦΚΑ)

ΣΩΜΑΤΕΙΑ

1. Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Κεντρικής Μακεδονίας
2. Σωματείο Γραφικών Τεχνών Χάρτου- Τύπου Κεντρικής Μακεδονίας
3. Συνδικάτο Εργαζόμενων Φαρμάκου Καλλυντικού και συναφών Επαγγελμάτων Κεντρικής Μακεδονίας
4. Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων νομού Θεσσαλονίκης
5. Σωματείο Εργαζομένων στην Pfizer Hellas
6. Συνδικάτο Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών Κ. Μακεδονίας
7. Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών Κατεργασίας Ξύλου Ν. Θεσσαλονίκης
8. Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας- Ιματισμού- Υποδημάτων Κ. Μακεδονίας
9. Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Β. Ελλάδος
10. Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής ν. Θεσσαλονίκης
11. Ένωση Λογιστών Θεσσαλονίκης
12. Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Κ. Μακεδονίας
13. Σωματείο εργαζομένων BETA CAE
14. Σωματείο εργαζομένων DELOITTE
15. Σωματείο Εργαζόμενων στην ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ
16. Ένωση Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών Β. Ελλάδας
17. Ένωση Εμποροϋπαλλήλων Ν. Θεσσαλονίκης
18. Σωματείο εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Σκλαβενίτη Βορείου Ελλάδας 
19. Σωματείο εργαζομένων Praktiker (Παράρτημα Θεσσαλονίκης) 
20. Σωματείο εργαζομένων NOTOS COM
21. Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης Πιερίας Χαλκιδικής (ΣΕΤΕΠΕ)
22. Συνδικάτο Εργαζόμενων στο Ξενοδοχείο ΜΕΤ
23. Σωματείο εργαζομένων στην EFOOD νομού Θεσσαλονίκης
24. Σωματείο Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια και την Ιδιωτική Εκπαίδευση
25. Σύλλογος Υπαλλήλων Συμβολαιογράφων Ν. Θεσσαλονίκης και Κεντρικής & Δυτικής Μακεδονίας
26. Σωματείο εργαζομένων στην ειδική αγωγή κεντρικής Μακεδονίας
27. Σωματείο εργαζομένων στις ιδιωτικές κλινικές κεντρικής Μακεδονίας
28. Σωματείο Καθαριότητας Φύλαξης Κ. Μακεδονίας
29. Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας
30. Συνδικάτο Οικοδόμων νομού Θεσσαλονίκης
31. Σωματείο Ηλεκτροτεχνιτών και Βοηθών Ανελκυστήρων Βορείου Ελλάδας
32. Σωματείο Δασεργατών Κ. Μακεδονίας
33. Σωματείο Εργαζόμενων στο ΜΥΘΟ
34. Α ΕΛΜΕ
35. Σύλλογος Υπαλλήλων Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης
36. Σύλλογος Εργαζομένων Υπουργείου Γεωργίας Μακεδονίας Θράκης
37. ΕΝΙΘ
38. Σωματείο εργαζομένων Παπανικολάου
39. Σωματείο εργαζόμενων Παπαγεωργίου
40. Σωματείο εργαζόμενων ΑΧΕΠΑ
41. Σωματείο εργαζόμενων ΟΤΑ νομού Θεσσαλονίκης
42. ΣΕΠΕ Υπαίθρου

---

ΠΑΤΡΑ

Διάλεξε πλευρά… Μ’ οργάνωση κι αγώνα αλλάζει η ζωή!

Ανακοίνωση για τη γενική απεργία της 28ης Φλεβάρη

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10.00, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 10.30, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ

Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους αναδεικνύοντας με τον πιο σκληρό τρόπο τη δολοφονική και αντικοινωνική φύση του κράτους και την αναλγησία του κεφαλαίου που μπροστά στην άντληση ολοένα και μεγαλύτερου κέρδους δεν διστάζουν με ωμότητα και κυνισμό να απαξιώσουν τις μαζικές μεταφορές και τις υποδομές τους και στη συνέχεια να συγκαλύψουν τα αποτελέσματα των επιλογών τους με παρεμπόδιση των ερευνών και εξεταστικές-παρωδία στη βουλή που θα απενοχοποιήσουν τους πολιτικούς προϊστάμενους από τις εγκληματικές ευθύνες τους.

Ευθύνες και επιλογές που τοποθετούνται δεκαετίες πίσω όταν η απαξίωση των δημόσιων μεταφορών από το κράτος οδήγησε στην διάλυση του ΟΣΕ, στην υποστελέχωση των υπηρεσιών του, στην αδιαφορία για τα πρωτόκολλα ασφαλείας, στην εγκατάλειψη των υποδομών του με αποτέλεσμα το τελικό ξεπούλημα του έναντι πινακίου φακής την περίοδο των μνημονίων στην κρατική εταιρεία των ιταλικών σιδηροδρόμων.

Ευθύνες και επιλογές που είχαν πολλές φορές επισημανθεί από τα σωματεία των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί σήμερα να ισχυριστεί πως δεν γνώριζε, αλλά αντίθετα να κυριαρχεί παντού η πεποίθηση πως είναι η ίδια η κρατική θανατοπολιτική και αδιαφορία που οδήγησε στο πιο πολύνεκρο δυστύχημα των τελευταίων ετών στη χώρα. Μια πεποίθηση που ειδικά εκείνες τις μέρες οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να κατέβουν στους δρόμους πραγματοποιώντας γενικές απεργίες, διαδηλώσεις και μαχητικές συγκρούσεις με τους ένστολους κρατικούς φονιάδες ώστε να μην περάσει στη σιωπή το συγκεκριμένο έγκλημα, να μην ξεχαστεί, ώστε να υπάρξει δικαίωση για τα θύματα και τις οικογένειες τους.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά το έγκλημα των Τεμπών, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έπειτα και από την πρόσφατη επανεκλογή της -η οποία σε ένα βαθμό αντικατόπτρισε τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς της περιόδου- φιλοδοξεί να συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση την ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση να επιτίθεται στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία με νέο γύρο αναδιαρθρώσεων, βάζοντας στο στόχαστρο για ακόμα μια φορά βασικούς τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων και την κοινωνικής ζωής. Μια επίθεση που γίνεται ακόμα πιο σφοδρή από το κράτος και το κεφάλαιο εξαιτίας και των συνθηκών ήττας που επικρατούν εδώ και δεκαετίες στο κοινωνικό-ταξικό κίνημα και της αδυναμίας συγκρότησης μιας συνεκτικής, πειστικής πρότασης αγώνα και διεκδίκησης προς την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία.

Από τη λεηλασία της φύσης, την εκποίηση των φυσικών πόρων και της δημόσιας γης, την εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών και δημόσιων χώρων, την επίταση των συνθηκών σκλαβιάς στους χώρους εργασίας, τα δεκάδες θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», την ολοένα και μεγαλύτερη ακρίβεια, τη στεγαστική κρίση, τις εξώσεις, τους πλειστηριασμούς και την εξαθλίωση, την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, την περιστολή ελευθεριών και δικαιωμάτων μέχρι τα δεκάδες καθημερινά κρατικά και καπιταλιστικά εγκλήματα, την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, τις επαναπροωθήσεις και τις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, με κορυφαίο πρόσφατο παράδειγμα την Πύλο, την ολοένα μεγαλύτερη πολεμική οχύρωση του ελληνικού κράτους, τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση-ορμητήριο και τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στην σφαγή των Παλαιστινίων στην Γάζα και στην πρόσφατη επιχείρηση Ασπίδες ενάντια στο λαό της Υεμένης (στην οποία ανέλαβε και ηγετικό ρόλο), είναι ολοφάνερο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση που στόχο έχει να συντρίψει οποιονδήποτε αγωνίζεται για την κοινωνική ανατροπή και να παρουσιάσει την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική κτηνωδία ως αναπόδραστη συνθήκη.

Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες η επίθεση αυτή εκφράζεται ακόμα πιο έντονα υλοποιώντας αργά αλλά σταθερά έναν στρατηγικό σχεδιασμό δεκαετιών από τη μεριά της αστικής τάξης και του κράτους και μάλιστα σε τομείς που τις προηγούμενες δεκαετίες αδυνατούσε να εφαρμοστεί εξαιτίας των σφοδρών κοινωνικών-ταξικών συγκρούσεων που εκδηλώνονταν. Το βάθος και η έκταση του στρατηγικού-ιστορικού χαρακτήρα της επίθεσης μπορεί να ιδωθεί και μέσα από τη σειρά νομοσχεδίων που έχουν περάσει το τελευταίο διάστημα ή δρομολογούνται. Το ελληνικό κράτος προχωράει σε αντιδραστικές τομές, επιχειρώντας να επικυρώσει και νομοθετικά τους υπάρχοντες κοινωνικούς-ταξικούς συσχετισμούς, θωρακίζοντας την πολιτική του ακόμα περισσότερο.

Η ολομέτωπη αυτή ταξική επίθεση εκδηλώνεται με την ακρίβεια σε βασικά αγαθά (τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα), με την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (λίγοι μήνες έχουν περάσει από την ψήφιση του νέου νόμου Χατζηδάκη για 13 ώρες δουλειά και τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά στους χώρους εργασίας), με τους πενιχρούς μισθούς και συντάξεις, με τις καθημερινές εργοδοτικές δολοφονίες στους χώρους εργασίας, με την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων-κοινωνικών αγαθών, με τις ελλείψεις φαρμάκων, με την υποβάθμιση και διάλυση του Ε.Σ.Υ. [με κορυφαίο παράδειγμα τις πρόσφατες εξαγγελίες Γεωργιάδη που καταργούν στην πράξη το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας νομιμοποιώντας το «κρατικό φακελάκι» για χειρουργεία το απόγευμα και ανοίγοντας το δρόμο για την είσοδο των ιδιωτών στα (μόνο κατ’ όνομα πια) δημόσια νοσοκομεία] και της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, με τη γιγάντωση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση (που επισφραγίζονται με όσα επιφέρει το νομοσχέδιο για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» που φέρνει σε λίγες μέρες προς ψήφιση στην Βουλή η κυβέρνηση και ανοίγουν το δρόμο για ιδιωτικά ΑΕΙ και για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης). Στην ουσία η παράκαμψη του άρθρου 16 για τα δημόσια πανεπιστήμια με το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ οδηγεί στην πλήρη «απελευθέρωση» της αγοράς της εκπαίδευσης στο ίδιο μοτίβο «απελευθέρωσης», δηλαδή εμπορευματοποίησης, του συνόλου των κοινωνικών αγαθών. Της ενέργειας, του ρεύματος, του νερού και των μεταφορών. Την ίδια στιγμή χτυπιέται και το δικαίωμα στη στέγαση, με εκατοντάδες εξώσεις να είναι προ των πυλών, ύστερα από την αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης με τα μεγαλοαρπαχτικά των τραπεζών και των funds.

Παράλληλα με το στρατηγικό χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων, η κυβέρνηση έχει πάντα σε ισότιμη θέση την αναβάθμιση του κατασταλτικού και νομοθετικού οπλοστασίου της ώστε να βάζει διαρκώς φραγμούς στις επιχειρούμενες αντιστάσεις που αναπτύσσονται από τις πολιτικές της. Η καταστολή είναι εδώ και καιρό ισάξια στρατηγική με αυτή των ευρύτερων μεταρρυθμίσεων καθώς διασφαλίζει την απρόσκοπτη υλοποίηση τους. H συνολικότερη αναβάθμιση του νομικού και κατασταλτικού οπλοστασίου διογκώνει το μέγεθος του ελέγχου και της καταστολής όσων αντιστέκονται, κάνοντας ξεκάθαρο ότι στρώνεται σταδιακά το έδαφος για την ολοκληρωτική αναμέτρηση και συντριβή της πολιτικής, κοινωνικής και ταξικής αντίστασης και των αγώνων της κοινωνικής βάσης. Το χτύπημα απεργιών, διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της απεργίας, η στρατιωτική κατοχή ολόκληρων περιοχών και ο ασφυκτικός περιορισμός και καταστολή οποιασδήποτε κινητοποίησης αποτελούν διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης ήδη από την πρώτη εκλογή της το 2019, ενώ η επανεμφάνιση Χρυσοχοϊδη στον υπουργικό θώκο της δημόσιας τάξης προοιωνίζει μια ακόμα μεγαλύτερη ένταση στον τομέα αυτό. Άλλωστε είναι πρόσφατα και πολλά τα πρόσφατα παραδείγματα όπου τα ΜΑΤ επιστρατεύτηκαν για να ξεσπιτώσουν συνανθρώπους μας, για να εμποδίσουν τις κινητοποιήσεις των αγροτών στις εθνικές οδούς και των φοιτητών στα κατειλημμένα πανεπιστήμια.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο πρόσφατος ποινικός κώδικας, τροποποιημένος για τρίτη φορά από την παρούσα πολιτική διαχείριση, καθώς αποτελεί το επισφράγισμα της ολοκληρωτικής στροφής και αυταρχικοποίησης του συστήματος που έρχεται να γονατίσει την κοινωνική βάση. Μέσω της αυστηροποίησης των ποινών, της ακόμα μεγαλύτερης έντασης της καταστολής ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, της ποινικοποίησης της φτώχειας και της οποιασδήποτε μορφής ταξικής και κοινωνικής αντίστασης, το κράτος ισχυροποιείται και οχυρώνεται, επιχειρώντας να επαναρυθμίσει το πλαίσιο διαφύλαξης των συμφερόντων της αστικής τάξης, αναγνωρίζοντας πως ο μεγαλύτερος εφιάλτης της σε ένα περιβάλλον ακραίων και ακατάπαυστων αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, εντεινόμενης και δομικής συστημικής κρίσης, όξυνσης των πολεμικών ανταγωνισμών και συρράξεων, είναι οι επερχόμενες κοινωνικές και ταξικές εξεγέρσεις.

Κόντρα όμως στο αφήγημα περί «τέλους της ιστορίας», στα αφηγήματα ότι οι ιδέες της επανάστασης ηττήθηκαν και όλα είναι μάταια, οι αγώνες που διεξάγονται σε κάθε μέτωπο αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο κρατώντας ζωντανή την ελπίδα της ανατροπής και το όραμα για μια άλλη κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. Αυτό αποδεικνύουν οι πρόσφατοι αγώνες των φοιτητών που με εκατοντάδες καταλήψεις διαρκείας σχολών σε όλη τη χώρα έχουν καταφέρει να ανακόψουν την ορμητική μανία της κυβέρνησης και να δημιουργήσουν ρωγμή στη φαινομενική εικόνα «παντοδυναμίας» που παρουσιάζεται. Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχουν καταφέρει να τοποθετήσουν ξανά στο προσκήνιο τη σημασία της συλλογικής δράσης, των μαχητικών αγώνων και της ταξικής σύγκρουσης ως αντιπαράδειγμα στον ατομικό αγώνα δρόμου και τη λογική του ωχαδερφισμού που ύπουλα διαχέεται στη νεολαία για να υπονομεύσει τη δύναμη της. Αυτό αποδεικνύει και η πολυήμερη κινητοποίηση της φτωχής αγροτιάς που στα μπλόκα των εθνικών οδών αναβιώνει γνωστούς παλιούς εφιάλτες για το κράτος διεκδικώντας ζωή με αξιοπρέπεια κόντρα στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την καταστροφή που της υπόσχεται το σύστημα. Αυτό αποδεικνύουν και οι πρόσφατοι μικρότεροι αλλά πολύ σημαντικοί αγώνες στους χώρους δουλειάς, όπως η απεργία της προηγούμενης εβδομάδας στα κάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων και λίγο καιρό πριν στον κλάδο των κατασκευών.

Μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για την εργατική τάξη και την πληττόμενη κοινωνική βάση οφείλουμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και τη δημιουργία μετώπων αγώνα. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Μόνη προοπτική και ελπίδα είναι οι αγώνες. Αυτοί αποδεικνύουν πως τίποτα δεν τελείωσε και όλα συνεχίζονται. Οι καθημερινές -μικρές και μεγάλες- μάχες σε κάθε μετερίζι αγώνα και αντίστασης κρατάν τη φλόγα της εξέγερσης και της αντεπίθεσης ζωντανή. Είναι καθήκον των αγωνιζόμενων σήμερα, να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τις γραμμές άμυνας και αντίστασης που υπάρχουν στην παρούσα συγκυρία σε γραμμές οργάνωσης της ανασυγκρότησης και της αντεπίθεσης.

Όπως έλεγαν και οι Ισπανοί αναρχικοί «καλύτερα να οργανώνεσαι με θάρρος παρά να θρηνείς λόγω ολιγωρίας».

Ραντεβού στους δρόμους, εκεί που αναπνέει η ζωή…

ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»

---

Ένας χρόνος από την μαζική κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη

Ένας χρόνος από την μαζική κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα ΤέμπηΣτις 28 Φλεβάρη 2023, λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ, ο επιβατικός συρμός Intercity 62 εκτελώντας το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, εισέρχεται στη γραμμή της καθόδου και συγκρούεται με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 κοντά στον οικισμό του Ευαγγελισμού στη Λάρισα. Η σύγκρουση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 85. Ενδεικτικό της σφοδρότητας της σύγκρουσης είναι η πλήρης πολτοποίηση δυο βαγονιών και ο εκτροχιασμός των υπολοίπων.

Από την πρώτη κι όλας στιγμή, ο κρατικός μηχανισμός για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε οτί είναι σε πλήρη ετοιμότητα να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και να παρουσιάσει ένα ξεκάθαρο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα ως “εθνική τραγωδία” που οφείλεται αποκλειστικά σε ανθρώπινο λάθος, προσπαθώντας να αποποιηθεί πάσα ευθύνη. Έχοντας προηγουμένως αγνοήσει κάθε προειδοποίηση των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, που είχαν στείλει από ανακοινώσεις μέχρι εξώδικα και ενώ πολεμούσαν τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις τους, έκαναν χυδαίες δηλώσεις περί αδιαπραγμάτευτης ασφάλειας στα τρένα (υπουργός μεταφορών). Νομοτελειακά, ακολούθησε ένα θέατρο του παραλόγου. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ έλυναν και έδεναν. Αφενός χρησιμοποιήσαν τον σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίο τράγο και κατακρεούργησαν την ανθρώπινη υπόστασή του, αφετέρου σπηλώνοντας την μνήμη των θυμάτων έκαναν λόγο για θυσία. Μια θυσία στο όνομα του εκσυγχρονισμού. Με ξεκάθαρο πρόταγμα την εθνική ενότητα τόσο σε επίπεδο ευθυνών, ώστε αυτές να «μοιραστούν» στο σύνολο της κοινωνίας του ελλαδικού χώρου όσο και σε επίπεδο πένθους (κήρυξη τριήμερου «εθνικού πένθους»). Όλα τα παραπάνω λειτούργησαν ως μοχλοί αποπροσανατολισμού της κοινωνικής οργής από τους ταξικούς μας εχθρούς και πραγματικούς υπαίτιους: ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.

Αυτό το έγκλημα δεν έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, αντιθέτως αποτελεί φυσικό επακόλουθο της διαρκούς απαξίωσης και υποβάθμισης κάθε δημόσιας (υπο)δομής με στόχο το ξεπούλημά της στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Μια πάγια τακτική η οποία ακολουθείται στο όνομα της “ανάπτυξης” και έχει θερίσει κάθε τομέα. Το φυσικό περιβάλλον εμπορευματοποιείται ολοσχερώς· οικοσυστήματα ισοπεδώνονται στο βωμό της υποτιθέμενης πράσινης ανάπτυξης και ενέργειας (ανεμογενήτριες, ηλιακά πάρκα, φράγματα) ή της αδιάκοπης τουριστικοποίησης (πολυτελή ξενοδοχεία σε δάση, ακτές). Η αγορά της ενέργειας, με τους παρόχους των μεγαλοεπιχειρηματιών που επιβάλλουν χαράτσια και ρήτρες, επικαλούμενοι παγκόσμια ενεργειακή κρίση, όσο αισχροκερδούν στις πλάτες της κοινωνικής βάσης. Η ιδιωτικοποίηση του νερού, που το τοποθετεί και αυτό στην ίδια ρότα. Η υγεία, με τη χρόνια υποβάθμιση του ΕΣΥ, τις ιδιωτικοποιήσεις κέντρων ψυχικής υγείας και κέντρων απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ), την υποστελέχωση και υποσυντήρηση των νοσοκομείων που οδήγησαν σε εκατόμβες νεκρών κατά την περίοδο της πανδημίας, όσο ιδιωτικές κλινικές και θεραπευτήρια κερδοφορούσαν όπως και θα συνεχίσουν, με ιδιωτικά απογευματινά χειρουργεία εντός των δημοσίων -στα χαρτιά- δομών (κάνουν το φακελάκι νόμο). Η τριτοβάθμια εκπαίδευση που, δεν αναδιαρθρώνεται αλλά, εξαθλιώνεται εδώ και δεκαετίες, με κατάργηση του ασύλου, πανεπιστημιακή αστυνομία, όρια φοίτησης και δήλωσης μαθημάτων, ελάχιστη βάση εισαγωγής, διαγραφές-πειθαρχικά, τράπεζα θεμάτων, εργολάβους στα πανεπιστήμια για σίτιση- στέγαση- μετακίνηση, οι οποίοι πλουτίζουν σε βάρος των φοιτητών. Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό, κατακερματισμός των σπουδών, κλείσιμο και συγχωνεύσεις τμημάτων. Όλα αυτά έρχονται “ξαφνικά” να λυθούν με το νομοσχέδιο που ψηφίζεται στο σήμερα, νομιμοποιώντας την υποβάθμιση των πτυχίων και ιδρύοντας ιδιωτικά πανεπιστήμια για τους λίγους. Ενώ η πλειονότητα των φοιτητών θα αποκλείεται όλο και περισσότερο από την εκπαίδευση, από την ίδια κρατική πολιτική που δολοφόνησε το ίδιο υποκείμενο (φοιτητ(ρι)ές, μετανάστ(ρι)ες και γενικότερα άνθρωποι της τάξης μας που χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ) στα Τέμπη.

Ακολουθώντας πιστά την ίδια συνταγή, ο ΟΣΕ τεμαχίστηκε αρχικά σε εταιρίες ώστε να καλωσορίσει κάθε δυνατή επένδυση, και μέσα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, τελικά “χαρίστηκε” για 45 εκατομμύρια ευρώ στην ιταλική εταιρεία <<Ferrovie dello Stato Italiane>>. Η απαξίωση κορυφώθηκε, αφού το επαρκές προσωπικό, οι δικλείδες ασφαλείας των συρμών, η συντήρηση των υποδομών, δεν επιφέρουν άμεση κερδοφορία. Τα συστήματα τηλεδιοίκησης όχι μόνο δεν λειτουργούσαν, αφού βλάβες από πυρκαγιές του 2019 δεν είχαν αποκατασταθεί εώς και 4 χρόνια μετά, αλλά σε ορισμένα σημεία δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ. Την ίδια στιγμή, με αυτό το προμελετημένο έγκλημα σε εφαρμογή, το κράτος-δολοφόνος πανηγύριζε που ξεφορτώθηκε το βάρος μιας υπερχρεωμένης και εξαθλιωμένης επιχείρησης, αδιαφορώντας για τις χιλιάδες των ζωών που ρισκάρονταν κάθε μέρα και φιμώνοντας τους εργαζόμενους που προειδοποιούσαν για την επερχόμενη δολοφονία. Καταδεικτικό είναι το γεγονός ότι στις 7 Φεβρουαρίου 2023, συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων είχε εκδώσει σχετική ανακοίνωση όπου αναφερόταν το ενδεχόμενο δυστυχήματος ως απόρροια των παραλείψεων στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ το Νοέμβριο 2022 είχαν στείλει εξώδικο προς το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, τον ΟΣΕ,τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων και την Hellenic Train.

Παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες της εξουσίας να σχετικοποιήσει την πραγματικότητα με αφηγήματα περί «τραγικού ανθρώπινου λάθους» και «ατυχήματος» και να πυροσβέσει τον κοινωνικό αναβρασμό, κατευθύνοντας την οργή των από τα κάτω σε σιωπηλές διαμαρτυρίες και μνημόσυνα, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις υπήρξαν οι μαζικότερες της τελευταίας δεκαετίας. Κόντρα στη συγκάληψη του εγκλήματος, στο πλευρό των οικογενειών που θρήνησαν τα οικεία τους πρόσωπα και για να αποδοθεί δικαιοσύνη, όχι εκείνη των κρατικών θεσμών αλλά κοινωνική δικαιοσύνη, δόθηκαν ηχηρές απαντήσεις στο δρόμο, με μαχητική παρουσία και συγκρούσεις με τα ένστολα τσιράκια των αφεντικών.

Στο σήμερα, και ενώ έχει μεσολαβήσει η αναθετική διαδικασία των εκλογών που έδωσε λευκή επιταγή στην ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία διαθέτει πλέον τους απόλυτους συσχετισμούς, η υπόθεση προχωράει με εξεταστική επιτροπή στη Βουλή. Οι συγγενείς των θυμάτων που αγωνίζονται να δικαιωθούν και να φτάσουν στην αλήθεια (για παράδειγμα, νέα ευρύματα φανερώνουν νόθευση των καυσίμων των τρένων, με υλικά που αναφλέγονται στιγμιαία με σπινθήρα), περιφρονούνται και προσβάλονται με υποδείξεις για βουβό πένθος, αφού αυτό εξυπηρετεί τους δολοφόνους, ενώ αποκλείονται από τις καταθέσεις σημαντικοί μάρτυρες. Μια τέτοια διαδικασία από τα πάνω, με τους ίδιους τους εγκληματίες να κατέχουν θέσεις κλειδία στην λειτουργία της, θα μπορούσε μόνο να εξυπηρετήσει τον στόχο για τον οποίο οι ίδιοι την πραγματοποιούν: να κατσκευάσει μια ψευδαίσθηση απόδοσης δικαοσύνης, εκτονώνοντας κάθε κοινωνικοπολιτική πίεση.

Αυτή η κατάσταση όπως και το γενικότερο καθεστώς ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι παρά ένα κομμάτι της βάρβαρης, ολομέτωπης επίθεσης που δεχόμστε καθημερινά από το κράτος και το κεφάλαιο. Η ακρίβεια στα βασικότερα αγαθά, η ισοπέδωση των εργασιακών κεκτημένων σε κέρδος των αφεντικών (νομοσχέδιο Χατζηδάκη), ενώ τα εργατικά «ατυχήματα» έχουν γίνει καθημερινότητα. Η λεηλασία της φύσης, με τα δάση να «αφήνονται» ουσιαστικά να καούν ώστε να γίνουν προϊόν καπιταλιστικής εκμετάλλεσης από το τοπικό ή το διεθνές κεφάλαιο. Η έμφυλη βία και η πατριαρχική καταπίεση που περιθωριοποιεί κάθε υποκείμενο που δεν εξυπηρετεί την κανονικότητά της και οπλίζει τα χέρια των γυναικοκτόνων, συγκαλύπτει δολοφόνους τρανς ατόμων, κυκλώματα trafficking και βιαστές μπάτσους. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή προς αφανισμό του Παλαιστινιακού λαού με συνένοχο το ελληνικό κράτος (στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Λάρισα και αποστολή φρεγάτας για τις επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα μετά από πρόταση του υπουργού άμυνας). Οι μαζικές δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το ναυάγιο της Πύλου και τα πογκρόμ στον Έβρο. 0ι ασταμάτητες δολοφονίες Ρομά. Η αδιάκοπη περιθωριοποίηση και διαπόμπευση τοξικο-εξαρτημένων και οροθετικών ατόμων . Όλα τα παραπάνω συγκροτούν την κρατική πολιτική εξόντωσης των από τα κάτω, που οξύνει τον ταξικό πόλεμο. Το κράτος εντείνει την κυριαρχία του μέρα με τη μέρα με στρατηγικές κινήσεις. Καταστέλει ακαριαία κάθε μορφή αντίστασης, πλέον και με τις ευλογίες του νέου ποινικού κώδικα που θεσμοθετήθηκε τις τελευταίες μέρες.

Ενάντια σε αυτές τις μεθοδεύσεις, ο δρόμος της αντίστασης ανοίγεται με οργάνωση στη βάση. Ακόμα και σε δυστοπικές εποχές όπως αυτή που βιώνουμε, οι συλλογικοί, μαχητικοί, κοινωνικοί και από τα κάτω αγώνες μπορούν να χτίσουν αναχώματα, να έρθουν έμπρακτα σε ρήξη με το υπάρχον, να ανοίξουν εξεγερτικά μονοπάτια στο δρόμο για τη συλλογική και την ατομική απελευθέρωση. Για έναν κόσμο ελεύθερο, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και καταπιέσεις, με θεμέλια την αλληλεγγύη και την αυτοδιάθεση.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΝΟΥΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ, ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΕΦΗΒΟΥΣ, ΒΙΑΖΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10:00 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΠΟΡΕΙΑ: 10:30 ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ

Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

---

Πάτρα: Συγκέντρωση – μικροφωνικη εν όψει του ενός χρόνου από την κρατική καπιταλιστική δολοφονία στα τεμπη

Καλούμε σε συγκέντρωση μικροφωνικη την τρίτη 27/02 στις 19.00 στην πλατεία 3 συμμάχων.

Στηρίζουμε – συμμετέχουμε στην απεργιακή πορεία για τον ένα χρόνο απο την κρατικη-καπιταλιστικη δολοφονία στα Τέμπη την Τετάρτη 28/02 στις 10.00 από την κατάληψη παραρτήματος.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα KURO SIWO

---

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, ένα έγκλημα με τραγικό απολογισμό 57 νεκρούς και πολύ περισσότερους τραυματίες, αποτέλεσμα της εφαρμογής, από την κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και όλων των προηγούμενων, των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων του ΟΣΕ που οδηγούν στα γιγαντιαία κέρδη της ιδιωτικής επιχείρησης, στην κάθετη μείωση του προσωπικού, στην αδιαφορία για τα μέτρα ασφαλείας και στην πλήρη ασυδοσία της εταιρίας.

Αυτές οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της ασύδοτης κερδοσκοπίας των επιχειρηματιών εφαρμόζονται από την κυβέρνηση με λύσσα σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, προετοιμάζοντας έτσι νέα μεγάλα εγκλήματα και γιγαντιαία κέρδη για τους επιχειρηματίες.

Στην Παιδεία αυθαίρετα και αντισυνταγματικά γίνεται προσπάθεια κατάργησης του άρθρου 16, δηλαδή του αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που ήρθε ως κομβική κατάκτηση μετά την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Που σημαίνει ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών, καταργώντας πλήρως τη δωρεάν παιδεία, επιβάλλοντας υψηλά δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια και αποκλείοντας από την μόρφωση τη μεγάλη μερίδα της νεολαίας.

Στην Υγεία η κυβέρνηση καταστρέφει τα νοσοκομεία και τη δημόσια περίθαλψη με την μακροχρόνια υποχρηματοδότηση, την υπερεντατικοποίηση των εργαζομένων και την άρνηση για όποια πρόσληψη, βάζοντας στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση, δηλαδή την κατάργηση της δωρεάν υγείας.

Την τελευταία διετία παρά την εκρηκτική αύξηση των τιμών σε όλα τα βασικά αγαθά, η κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ, αρνείται να μειώσει τους φόρους, προστατεύει και ενισχύει τράπεζες, διυλιστήρια, σούπερ μάρκετ, μεσάζοντες, εργολάβους, σιγοντάροντας κάθε είδους παράσιτο να κερδοσκοπεί σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών μαζών , με αποτέλεσμα το βιοτικό μας επίπεδο να καταβαραθρωθεί. Την ίδια στιγμή προσπαθεί να μας δέσει χειροπόδαρα με την απαγόρευση του συνδικαλισμού, την κατάργηση της απεργίας, την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην μπορέσουμε να αντιδράσουμε.

Ο αγώνας της φοιτητικής νεολαίας και των αγροτών μας δείχνουν τον δρόμο.Πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε αυταπάτη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ατομικά. Χρειάζεται να οργανωθούμε στα συνδικάτα μας, να τα ανασυγκροτήσουμε, αλλά και να δημιουργήσουμε δομές αυροοργάνωσης και νέα συνδικάτα εκεί που δεν υπάρχουν, να οργανώσουμε έναν σκληρό, μαζικό αγώνα, με απεργίες και διαδηλώσεις για να σπάσουμε την αλαζονεία και την αναλγησία της κυβέρνησης. Η απεργία στις 28 Φλεβάρη να είναι η αρχή για να ανασύνταξη των δυνάμεών μας, για τον αγώνα μας εναντίον της κυβέρνησης και των αφεντικών που καταργούν τη ζωή μας.

Κοινός αγώνας με τους φοιτητές και τους αγρότες για να τσακίσουμε την κυβέρνηση επιχειρηματιών του μεγάλου κεφαλαίου, να αυξήσουμε τους μισθούς μας, να προστατεύσουμε την Παιδεία και την Υγεία.

• Αυξήσεις στους μισθούς
• Εθνικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, ρεύμα, μεταφορές, κ.α.) κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων
• Δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία
• Να τιμωρηθούν οι ένοχοι για την δολοφονία στα Τέμπη

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

---

Προσυγκέντρωση την Τετάρτη 28/2 στις 10:00 στη Κατάληψη Παραρτήματος και πορεία από το Εργατικό Κέντρο στις 10:30

ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ, ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΤΕΡΓΑ & ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ ΣΥΝΟΡΑ

Ένας χρόνος συμπληρώνεται αυτές τις ημέρες από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, στην τραγική σύγκρουση επιβατικής με εμπορική αμαξοστοιχία, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας. Ένας χρόνος μέσα στον οποίο δεκάδες οικογένειες πενθούν για την απώλεια των παιδιών, των συγγενών, των φίλων και των ανθρώπων τους. Ένας χρόνος μέσα στον οποίο ξεκάθαρα αποδείχτηκαν κροκοδείλια τα δάκρυα της Εξουσίας και των κολαούζων της, δημοσιογράφων και εισαγγελέων, καθώς πλέον είναι ολοφάνερο πως επιχειρείται η συγκάλυψη και η μεθόδευση της υπόθεσης. Όχι μόνο να μην αποδοθούν οι ποινικές ευθύνες που αναλογούν στους υπουργούς και αξιωματούχους της κυβέρνησης Μητσοτάκη (οι βουλευτές του οποίου απολαμβάνουν την πολιτική ασυλία) αλλά και για να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη πως δήθεν όλα ήταν καλώς καμωμένα. Ένα χρόνο τώρα, τα θύματα σκοτώνονται ξανά και ξανά, ενώ οι συγγενείς των νεκρών, που διεκδικούν δικαιοσύνη, λοιδορούνται και εμπαίζονται από την ανάλγητη πολιτική, δικαστική και δημοσιογραφική εξουσία κι έτσι αποδεικνύεται πως το κράτος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ανήθικος κι εγκληματικός θεσμός.

Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, η τραγωδία στα Τέμπη είναι μια ξεκάθαρη κρατική-καπιταλιστική δολοφονία, που ήρθε μετά από μια πορεία χρόνων αρχικά «απελευθέρωσης» και εν συνεχεία ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Με τους ελληνικούς σιδηρόδρομους έχει συμβεί ό, τι και με τις υπόλοιπες πρώην δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κλπ. Σκοπίμως και τεχνιέντως υποβαθμίζονταν και απαξιώνονταν για χρόνια, προκειμένου, να προετοιμαστεί το κλίμα για το ξεπούλημά τους στα αρπακτικά της αγοράς. Έτσι, οι καπιταλιστικές εταιρείες και οι επιχειρηματικοί όμιλοι παρουσιάζονταν ως ”μεσσίες”, που θα σώσουν τις προβληματικές δημόσιες υπηρεσίες. Μια τακτική, για να παραδίδεται η δημόσια περιουσία στον πλήρη έλεγχο των καπιταλιστών που συνοδεύει την εντατικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στις εταιρείες αυτές, την αύξηση του κόστους για το επιβατικό-καταναλωτικό, τις ελλείψεις στην ασφάλεια και τη γενικότερη υποβάθμιση στην παροχή των υπηρεσιών. Τα πολύνεκρα δυστυχήματα έχουν ξεκάθαρες αιτίες και η τραγωδία στα Τέμπη ο υπαίτος είναι το εγκληματικό και αδηφάγο κεφάλαιο που θέλει να επεκταθεί σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας αλλά και το εξίσου εγκληματικό κράτος που ξεπουλά εδώ και χρόνια τα δημόσια αγαθά στο ιδιωτικό κεφάλαιο για τα κέρδη των αφεντικών.

Η ίδια αδηφάγα λογική του κεφαλαίου φαίνεται και στη διάλυση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, τη λεηλασία της φύσης αλλά και μέσα από την απαξίωση οποιουδήποτε κοινωνικού αγαθού που μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί και να καταστεί προσοδοφόρο για το κεφάλαιο. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια, ευέλικτα και ευπροσάρμοστα στις επιταγές της αναδιάρθρωσης και των νόμων της αγοράς θα είναι τα προνομιακά ιδρύματα για την εξασφάλιση της επαγγελματικής απασχόλησης. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα γίνει, πλέον, πλήρως ταξικά διαχωρισμένη. Οι έχοντες, και ένα μικρό ποσοστό που θα σπουδάζει με υποτροφίες, θα απολαμβάνουν καλύτερες υποδομές, πιο διευρυμένη εκπαίδευση, και φυσικά τις αντίστοιχες διασυνδέσεις στους χώρους εργασίας που θα προσφέρουν τα πιο ακριβά πανεπιστήμια. Αντιθέτως, οι υπόλοιποι θα λασποβατούμε σε υποστελεχωμένα, υποχρηματοδοτούμενα και απαξιωμένα δημόσια πανεπιστήμια, έτοιμες να ριχτούμε ως φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό στην αγορά εργασίας. Την ίδια απαξίωση από την εξουσία και το κράτος υφίστανται και τα δημόσια νοσοκομεία μέσω της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσής τους τους από ιατρούς και υγειονομικό προσωπικό αλλά και τη θεσμοθέτηση της πληρωμής υπέρογκων ποσών για τα απογευματινά χειρουργεία σ’ αυτά.

Παράλληλα, το ενοίκιο και οι στεγαστικές δαπάνες για ρεύμα, τηλέφωνο, ίντερνετ και νερό έχουν εκτιναχθεί σε τεράστια ύψη, ο μέσος μισθός στην πραγματικότητα δεν επαρκεί για να βγει ο μήνας. Τα πιο φτωχοποιημένα κομμάτια της τάξης μας, αδυνατώντας να αποπληρώσουν τα δάνεια κατοικίας και τα υπέρογκα ενοίκια, συχνά τίθενται στο στόχαστρο των τραπεζών και διαφόρων funds, βρισκόμενοι υπό την απειλή των πλειστηριασμών και των εξώσεων. Το διάστημα αυτό λαμβάνουν χώρα χιλιάδες πλειστηριασμοί, μεταξύ αυτών και πρώτης κατοικίας. Σπίτια βγαίνουν στο σφυρί για μικρά χρέη, αφού πρώτα οι οφειλέτες βιώσουν από τους δικαστικούς επιμελητές και ξεσπιτώματα. Η κερδοσκοπία “ανθίζει” ακόμα περισσότερο για τις τράπεζες, τους ξένους επενδυτές και εγχώρια μεγαλοαρπακτικά μέσω της πολιτικής των κόκκινων δανείων. Στελέχη της εγχώριας πολιτικής σκηνής, έχουν ρόλο πρωταγωνιστικό σε εταιρείες κόκκινων δανείων, για να θησαυρίζουν από την φτώχεια και την εξαθλίωση της κοινωνικής βάσης.

Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο πως στον καπιταλιστικό κόσμο η “ευαισθησία” και ο “ανθρωπισμός” (που τόσο πολύ θέλουν να προάγουν τα ΜΜΕ) εξαντλούνται, όταν οι άνθρωποι μπορούν να αποτελούν σωματικά και πνευματικά εργαλεία παραγωγής κέρδους. Απ΄ την άλλη, όσοι άνθρωποι επιλέγουν να αγωνιστούν ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση από το κεφάλαιο και το κράτος ή απλώς δεν παράγουν, δεν καταναλώνουν και πρακτικά περισσεύουν από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση ή είναι μικροπαραβατικοί που τους ξερνάει το σύστημα, όλοι αυτοί βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι με το νέο σωφρονιστικό και ποινικό κώδικα, που ουσιαστικά αναβαθμίζει την κρατική καταστολή και προχωρά σε αυστηροποίηση των όρων εγκλεισμού για χιλιάδες ανθρώπους, επιτείνοντας την περιστολή και των πιο βασικών κεκτημένων και δικαιωμάτων εντός των φυλακών αλλά και στοχοποιώντας κάθε αγωνιστική απάντηση εντός και εκτός των τειχών. Όποιος/α δεν αφομοιώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο, κρίνεται ως μια ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί, μια ζωή που οφείλει να κυνηγιέται, να σκοτώνεται, καθώς βαφτίζεται κίνδυνος για τη κοινωνική σταθερότητα που προάγει η εξουσία, για να αναπαράγεται. Ιδιαίτερα, όταν ο δυτικός καπιταλισμός βρίσκεται σε μια κρισιακή συνθήκη για πάνω από μια δεκαετία, με το κράτος και τα αφεντικά να έχουν μια χρυσή ευκαιρία να εντείνουν ακόμα περισσότερο τη λεηλασία της ζωής των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν με περίσσεια παραστατικότητα το τι μας επιφυλάσσει η εξουσία σε περίπτωση που αντισταθούμε στο βάναυσο κόσμο του κέρδους, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Συμπερασματικά, όλες κι όλοι εμείς οι από τα κάτω της κοινωνίας, οι φτωχοδιάβολοι, εμείς που στενάζουμε στους χώρους της μισθωτής σκλαβιάς ή τιθέμεθα στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, ούσες κι όντες άνεργες κι άνεργοι, οι φτωχοί, οι μεροκαματιάρηδες, όσοι χρωστάνε στις τράπεζες, όσες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σπίτι λόγω πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας, όλοι όσοι ασφυκτιούμε από το δυσβάσταχτο κόστος ζωής πρέπει να οργανωθούμε στη βάση και συλλογικά να διεκδικήσουμε τη ζωή, την υγεία και την αξιοπρέπειά μας. Να αντιληφθούμε όλες κι όλοι πως τα κέρδη των καπιταλιστών και οι πολιτικές του κράτους κοστίζουν ανθρώπινες ζωές, ζωές ανθρώπων της τάξης μας. Όσο η κοινωνική βάση δεν οργανώνεται και δε δρα με βάση τις ανάγκες της συνεχώς θα μετράμε δολοφονημένους και τσακισμένους εργάτες στις εργασιακές γαλέρες, στα υποβαθμισμένα νοσοκομεία, νεκρούς και τραυματίες στα ΜΜΕ, άστεγους, περιθωριοποιημένους ανθρώπους, εικόνες απαξίωσης της ζωής, της αξιοπρέπειας και κάθε έννοιας κοινωνικού, θυσία στο βωμό του κέρδους του κράτους και του καπιταλισμού.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ & ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΜΕ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

Προλέτ Accion: Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών

---

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 10:30 ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Συμπληρώνεται 1 χρόνος από το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, το οποίο στοίχισε τη ζωή 57 ανθρώπων. Η σύγκρουση της επιβατικής αμαξοστοιχίας με το εμπορικό στα Τέμπη, το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, δεν ήταν η κακιά στιγμή, ούτε κάποιο ανθρώπινο λάθος. Συμπυκνώνει την τραγική αδιαφορία του κράτους και του κεφαλαίου, για την ανθρώπινη ζωή, στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Η απαξίωση και υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών και συγκοινωνιών, η υπογραφή της συμφωνίας ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ ως κομμάτι των μνημονιακών υποχρεώσεων στους δανειστές από το 2010 και το φθηνό του ξεπούλημα το 2017 σε Ιταλική εταιρεία, είναι μια σειρά από κινήσεις που οδήγησαν στο να διαπραχθεί το συγκεκριμένο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα.

Τα ΜΜΕ και ο αστικός Τύπος παρότι επιχείχηρησαν συστηματικά όλο αυτό το διάστημα να φλoμώσουν στο ψέμα την κοινωνία και να την αποπροσανατολίσουν από τους πραγματικούς υπαίτιους του κρατικού – καπιταλιστικού εγκλήματος, δεν καταφερνουν να πείσουν κανέναν. Τα κακοσυντηρημένα σιδηροδρομικά δίκτυα, τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, τα συχνά ατυχήματα τα τελευταία χρόνια, η υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση του ΤΡΑΙΝΟΣΕ, καταδεικνύουν ότι όσους τόνους μελάνης και να ξοδέψουν οι επικοινωνιακοί δορυφόροι της εξουσίας, το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη δεν μπορεί να ”βαπτιστεί” ως κάτι διαφορετικό. Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών τους οργάνων, μέσα από στάσεις εργασίας, απεργίες και αγωνιστικές κινητοποιήσεις δυστυχώς ήταν κάτι παραπάνω από εύστοχες.

Την ίδια ώρα η κατακόρυφη αύξηση των τιμών σε βασικά αγαθά και είδη πρώτης ανάγκης, έχει φέρει σε δυσμενέστερη θέση τα φτωχοποιημένα στρώματα της κοινωνίας. Πέρα από την άμεση υποτίμηση της εργατικής δύναμης μέσα από την ψήφιση μιας σειράς αντεργατικών νομοσχεδίων, οι ανατιμήσεις των προϊόντων στα σούπερ μάρκετ, οι αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα και στην ενέργεια, συμβάλλουν ξεκάθαρα στην έμμεση μείωση μισθών και συντάξεων. Οι καθημερινές εικόνες από λειψά καλάθια με ψώνια, από σκοτεινά και παγερά σπίτια με κομμένα ρεύματα, αποτελούν πλέον μια πραγματικότητα εντός των σύγχρονων μητροπόλεων.

Από τις εισπρακτικές εταιρείες που με εκβιασμούς και απειλές εναντίον χρεωμένων φτωχών, αναλαμβάνουν ρόλο νόμιμων μαφιόζων για λογαριασμό πολυεθνικών επιχειρηματικών κολοσσών, ιδιωτικών παρόχων ενέργειας και τραπεζών, μέχρι τις ένστολες κρατικές συμμορίες της αστυνομίας που με ξύλο, χημικά και συλλήψεις, καταστέλλουν κινητοποιήσεις και αγώνες απεργών, ανοίγουν με τη βία και υπό τις εντολές της εργοδοσίας, κατειλημμένα εργοστάσια, κατανοούμε ότι διαμορφώνεται μια συνθήκη όπου η κρατική τρομοκρατία είναι το απαραίτητο δομικό στοιχείο για να πραγματοποιείται ανεμπόδιστα, η καθημερινή εκμετάλλευση και καταπίεση των από τα κάτω της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας.

Ταυτόχρονα, βλέπουμε να πραγματοποιείται ένα ντόμινο καταλήψεων σε σχολές και σχολεία ενάντια στη συντελούμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Οι φοιτητές έχοντας στο πλευρό τους μαθητές και εκπαιδευτικούς δίνουν το παρόν τους στους δρόμους ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την αναθεώρηση του άρθρου 16. Το νέο αντεκαπιδευτικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης έρχεται να βάλει ταφόπλακα στις σπουδές και την εργασιακή προοπτική των φοιτητών. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που προεικονίζει μια παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, με τους ταξικούς φραγμούς ορθωμένους στα ύψη, με πτυχία που δε θα έχουν κανένα αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, όπου τα δημόσια πανεπιστήμια θα είναι όλο και πιο υποχρηματοδοτημένα και υποστελεχωμένα, και τα δίδακτρα σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά θα είναι καθεστώς.

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση αποτέλεσε το έναυσμα για να ενορχηστρώσουν και να εξαπολύσουν οι κεφαλαιοκράτες με πιο οξυμένους όρους, την επίθεση στις κατακτήσεις, τις ελευθερίες και τα συλλογικά δικαιώματα δεκαετιών, που κερδήθηκαν με ανυποχώρητους αγώνες από τις εκμεταλλευόμενες τάξεις. Στην προσπάθεια τους να επιτύχουν με αμείωτη ένταση την κερδοφορία τους, να επιφέρουν τα “πολυπόθητα” πρωτογενή πλεονάσματα, να ανακεφαλαιοποιήσουν τις υπερχρεωμένες τράπεζες και να ανοίξουν το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, επιδίδονται σε ένα κρεσέντο εργασιακής εκμετάλλευσης και εργοδοτικής – κρατικής τρομοκρατίας, χωρίς προσχήματα και αναστολές.

Απέναντι στο σύστημα της φτώχειας, της ακρίβειας, της εξαθλίωσης, της εκμετάλλευσης και των πολέμων, οι από τα κάτω καλούμαστε να ορθώσουμε συλλογικά αναχώματα αντίστασης και πάλης, και να βάλουμε στο στόχαστρο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής και τους πολιτικούς του εκφραστές. Με όπλο τις ακηδεμόνευτες γενικές απεργίες διαρκείας, την ταξική αλληλεγγύη και την πρακτική της αυτομείωσης σε ρεύμα, σίτιση, στέγαση και μετακινήσεις, καλούμαστε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας για να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο.

Η χάραξη ενός συνεκτικού στρατηγικού σχεδιασμού για την καλύτερη δυνατή οργάνωση και περιφρούρηση των ταξικών αγώνων στο σήμερα, η ανάδειξη των καπιταλιστικών αντιφάσεων και η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, η ανάκτηση των καλύτερων δυνατών συσχετισμών απέναντι στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών, η πολιτική οργάνωση και η ταξική ανασυγκρότηση για την απόκτηση καλύτερης θέσης στην διαπάλη μας με τους κυρίαρχους, είναι προϋποθέσεις απαραίτητες για να πάνε οι επερχόμενες απεργίες ένα βήμα παραπέρα και να δημιουργήσουν τους όρους για την βαθύτερη αμφισβήτηση, συνολικότερη αναμέτρηση και οριστική ανατροπή του συστήματος της φτώχειας, της εκμετάλλευσης και των πολέμων.

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!

Κίνηση Αναρχικών Κομμουνιστών ”Azadi”

---

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Απόφαση της εκλογοαπολογιστικής Γ.Σ. του Παραρτήματος Ηρακλείου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Κυριακή 25/2, 10:00-18:30 κτίριο ΤΕΕ-ΤΑΚ

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ – ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΣΕ- ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥΣ

28 Φλεβάρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10πμ στην πλατεία Ελευθερίας

Με οργάνωση & αγώνα στους χώρους δουλειάς

• Δυναμώνουμε το Σωματείο – Ολοκληρώνουμε το βήμα με υπογραφή ΣΣΕ στον κλάδο με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς & εργασιακά δικαιώματα
• Μαζί με ταξικά Συνδικάτα & Ομοσπονδίες υπερασπιζόμαστε το μισθό, τα δικαιώματα & τη ζωή μας, παλεύουμε:
  • ενάντια στην ακρίβεια και τη φοροληστεία, για την προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος απ’ τις φυσικές καταστροφές
  • ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο
• Κλιμακώνουμε τη σύγκρουση με την πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου, ΝΑΤΟ & ΕΕ

Οργανώνουμε την πάλη για υπογραφή ΣΣΕ

Η υπογραφή ΣΣΕ αποτελεί βασικό βήμα για την υπεράσπιση των μισθών και δικαιωμάτων μας. Ο μύθος της «ανάπτυξης για όλους» διαψεύδεται καθημερινά. Όμιλοι, τεχνικές και μελετητικές εταιρείες ετοιμάζονται να εκτελέσουν έργα δεκάδων δις € θεμελιωμένα στη δική μας εκμετάλλευση που βαθαίνει.

Ανοίγει διαρκώς η ψαλίδα ανάμεσα στην κερδοφορία τους και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας:

• με χαμηλούς μισθούς, τη φθηνή – ευέλικτη εργασία χωρίς δικαιώματα με το Μπλοκάκι
• με τη 10ωρη – 12ωρη εργασία χωρίς υπερωρίες και τα Σαββατοκύριακα
• με την αχαλίνωτη εντατικοποίηση για να «προλάβουμε» προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα

Αυτές οι συνθήκες γεννούν τα εργοδοτικά εγκλήματα – «ατυχήματα», καταστρέφουν τη σωματική και ψυχική μας υγεία για να εκτοξεύσουν την κερδοφορία κατασκευαστικών ομίλων, «επενδυτών» και τραπεζών.

Την ίδια ώρα μας καλούν να αποδεχτούμε τις απώλειες μιας δεκαετίας κρίσης και μνημονίων, τη νέα διαρκή συμπίεση του πραγματικού μας μισθού απ’ τον πληθωρισμό.

Στην κατάσταση αυτή αποτελεί ασπίδα μας η κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που καθορίζει τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας, δηλαδή: τον κατώτατο μισθό με βάση την εξειδίκευση και τα χρόνια προϋπηρεσίας, το ωράριο, την αποζημίωση υπερωριακής και εκτός έδρας εργασίας, αλλά και μια σειρά άλλων δικαιωμάτων όπως οι άδειες, τα διαλείμματα, με ευνοϊκότερους όρους για τους εργαζόμενους απ’ ό,τι η γενική εργατική νομοθεσία και η Εθνική Γενική

Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που με απόφαση της κυβέρνησης καθορίζει κατώτερο μισθό που ξεκινά απ’ τα 780 Ευρώ.

Η ατομική «διαπραγμάτευση» κρατά συνολικά χαμηλά το μισθό μας, καθιερώνει τους όρους εργασίας του «συνεργάτη» με μπλοκάκι, δηλαδή χωρίς ωράριο, άδειες, δικαιώματα.

Διεκδικούμε υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον Κλάδο Μελέτης – Κατασκευής, με στόχο την ουσιαστική αύξηση των μισθών μας και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας ανεξάρτητα από τον τρόπο αμοιβής (ΔΠΥ ή πρόσληψη).

Διεκδικούμε αυξήσεις επί των μισθών της προηγούμενης ΣΣΕ που είχαμε υπογράψει το 2009 και ίσχυε έως το 2012 που καλύπτουν τον πληθωρισμό και ενσωματώνουν το κεκτημένο επίδομα (15%) για χρήση υπολογιστή, με κατοχύρωση βασικού μισθού βάσει προϋπηρεσίας (τριετίες) που ξεκινά από: 1295€ καθαρά για τους απόφοιτους Πολυτεχνικών και σχολών 5ετούς φοίτησης, 1205€ για τους αποφοίτους πανεπιστημιακών σχολών 4ετούς φοίτησης, 1090 € για τους απόφοιτους ΙΕΚ και άλλων τεχνικών σχολών, με αναπροσαρμογή μισθών στο τέλος κάθε εξαμήνου ώστε να καλύπτονται οι απώλειες απ’ τον πληθωρισμό, 5νθήμερο – 7ωρο – 35ωρο, κατοχύρωση ωραρίων, αδειών, επιδομάτων μεταπτυχιακών σπουδών, ανθρώπινων συνθηκών εργασίας, προστασία της μητρότητας.

Η πρόταση των εργοδοτικών ενώσεων στην συνάντηση με το σωματείο στην Αθήνα στις 14/2 ήταν απαράδεκτη, την απορρίπουμε. Συνεχίζουμε να παλεύουμε για την υπογραφή ΣΣΕ που να μας καλύπτει. Το επόμενο διάστημα καθορίζουμε τα νέα μας βήματα, με πρώτη απάντηση στην απεργία στις 28/2.

Σύγκρουση με την πολιτική ΕΕ – κεφαλαίου – κυβέρνησης

Η επίθεση διαρκείας στο εισόδημά μας συνεχίζεται με νέο γύρο κοινωνικών περικοπών, με διατήρηση της ληστρικής έμμεσης φορολογίας, με νέους άμεσους φόρους σε αυτοαπασχολούμενους και εργαζόμενους με μπλοκάκι, την ίδια στιγμή που δίνονται νέες φοροελαφρύνσεις στο κεφάλαιο. Έτσι εξασφαλίζονται τα ενισχυμένα «ματωμένα» πλεονάσματα που κατευθύνονται στους δανειστές και σαν κρατικές ενισχύσεις στους ομίλους, τα 2 δις Ευρώ ετησίως των πολεμικών δαπανών για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

• Ο πληθωρισμόςστα βασικά είδη διατροφής και κατανάλωσης, τη στέγαση και την ενέργεια, βασικές ανάγκες και υπηρεσίες συρρικνώνει τον πραγματικό μισθό, ακόμα κι όταν αυτός αυξάνεται ονομαστικά.
• Η «πράσινη μετάβαση» της ΕΕσυνεπάγεται πανάκριβη ενέργεια, στο όνομα της «κλιματικής κρίσης» φέρνει κέρδη στους ομίλους, φτώχεια και ενεργειακή εξάρτηση της χώρας.
• Η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, η επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή, φέρνουν νέες ανατιμήσεις σε ενέργεια και προϊόντα.
• Τα πανάκριβα επιτόκια εκτοξεύουν το κόστος των στεγαστικών δανείων γιγαντώνοντας τα κέρδηfunds και τραπεζών. Τα «κόκκινα» δάνεια απειλούν χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, δίπλα στις προηγούμενες που ξεσπιτώνονται απ’ το κύμα πλειστηριασμών με άγρια καταστολή.
• Η «απελευθέρωση» της ΕΕμετατρέπει σε πανάκριβα εμπορεύματα ενέργεια, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, υγεία, ασφάλιση και εκπαίδευση. Αυτός ο δρόμος της εμπορευματοποίησης όλων των αναγκών μας οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών, το δημόσιο σύστημα υγείας σε διάλυση, τα δημόσια σχολεία σε οριακή κατάσταση λειτουργίας.

Την ίδια στιγμή κλιμακώνεται η επίθεση στους εργαζόμενους και τα σωματεία. Ο νόμος Γεωργιάδη – συνέχεια των νόμων Βρούτση, Αχτσιόγλου και Χατζηδάκη – από τη μια διασφαλίζει τα κέρδη των εργοδοτών και ελαστικοποιεί πλήρως τις σχέσεις εργασίας (13ωρο ημερησίως και εργασία 70 ώρες τη βδομάδα, νέες συμβάσεις ευέλικτων μορφών απασχόλησης όπως κατά παραγγελία χωρίς οργανωμένο ωράριο), και από την άλλη επιχειρεί να διαλύσει τη δυνατότητα των εργαζομένων να οργανώνονται και να παλεύουν, με το χτύπημα στην απεργία και την ποινικοποίηση της απεργιακής περιφρούρησης, τη στοχοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικάτων.

Η κυβέρνηση σε εφαρμογή της πολιτικής ΕΕ και ΟΟΣΑ, προχωρά στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, δίνει τη χαριστική βολή στις σπουδές, τα πτυχία και την εργασιακή προοπτική των μηχανικών. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων αναιρεί το λαϊκό κεκτημένο δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και της μαζικής πρόσβασης σε αυτή. Ταυτόχρονα, αποτελεί ένα νέο τρόπο υφαρπαγής του ήδη συρρικνωμένου εισοδήματος των νοικοκυριών, αλλά και μια προσπάθεια επιβολής της ισχύος του κεφαλαίου πάνω στον αγωνιζόμενο λαό, που με τις κινητοποιήσεις του έχει πολλές φορές αποτρέψει την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων.

Η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων δε θα βελτιώσει τα δημόσια ΑΕΙ, αντίθεταθα ενισχύσει την εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με συγχωνεύσεις & καταργήσεις τμημάτων, επιβολή διδάκτρων. Περαιτέρω μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και επιβολή λειτουργίας των δημόσιων Πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια οδηγούν στην πλήρη υποταγή της γνώσης και της έρευνας στα επιχειρηματικά συμφέροντα και το κέρδος, την περαιτέρω υπαγωγή επιμέρους όψεων και λειτουργιών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις αρχές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τη μετατροπή της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης από αγαθό σε εμπόρευμα.Θα επιφέρει περαιτέρω υποβάθμιση των πτυχίων και νέο πλήγμα στα επαγγελματικά δικαιώματα και τους μισθούς. Προκειμένου να ενισχύσουν την πελατεία των ιδιωτικών πανεπιστήμιων, να εξασφαλίσουν φθηνό εργατικό δυναμικό, φέρνουν την ισοτίμηση των διπλωμάτων Πολυτεχνικών Σχολών με τα πτυχία των τριετών σπουδών κολλεγίων που με το νέο νόμο θα ονομάσουν «πανεπιστήμια». Σε συνέχεια οδηγιών της Ε.Ε., των νόμων ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και των ρυθμίσεων Γαβρόγλου-Κεραμέως για την ισοτίμηση των κολλεγίων, η ηγεσία του ΤΕΕ ετοιμάζεται να θεσμοθετήσει εξετάσεις για την είσοδο στο επάγγελμα και διαρκείς, επί πληρωμή, πιστοποιήσεις στη συνέχεια για την άσκηση του επαγγέλματος. Στο όνομα της «υπεράσπισης» των πενταετών πτυχίων υλοποιεί στην πράξη την «εξίσωση» των επαγγελματικών δικαιωμάτων, την πλήρη αποσύνδεση πτυχίου επαγγέλματος. Θα υποβαθμίσει πλήρως τη δημόσια εκπαίδευση, η οποία με την εφαρμογή της ΕΒΕ έχει ήδη δεχτεί τα πρώτα πλήγματα με την κατακόρυφη μείωση των εισακτέων και το κλείσιμο ιδρυμάτων.

Απέναντι στους λαϊκούς αγώνες επιστρατεύεται η κρατική καταστολή. Μόνο τις τελευταίες μέρες χρησιμοποιήθηκαν ΜΑΤ και χημικά για να επιβάλλουν το ξεσπίτωμα λαϊκών νοικοκυριών, ενάντια στους βιοπαλαιστές αγρότες που αγωνίζονται για το εισόδημα και τη ζωή τους, για την τρομοκράτηση του φοιτητικού κινήματος με επέμβαση στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Μπροστά στις μαθητικές & φοιτητικές κινητοποιήσεις που φουντώνουν επιστρατεύονται διευθυντές, πρυτάνεις, καθεστωτικά ΜΜΕ και κυβερνητικά παπαγαλάκια στο ρόλο εισαγγελέα.

Κλιμακώνεται η εμπλοκή της χώρας στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή

Συνεχίζεται η σφαγή στην Παλαιστίνη, με πάνω από 24 χιλιάδες θύματα και 60 χιλιάδες τραυματίες, ανάμεσά τους χιλιάδες μικρά παιδιά και βρέφη, κοντά στα 2 εκατομμύρια είναι οι εκτοπισμένοι. Η ίδια πολιτική που έχει κηρύξει τον «πόλεμο» ενάντια στα δικαιώματα και τις ανάγκες μας, είναι αυτή που επιβάλλει στην κυβέρνηση της ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ να στηρίζουν το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ, να εμπλέκουν την Ελλάδα όλο και πιο βαθιά στο πόλεμο. Η Ελλάδα με τις βάσεις των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, αποτελεί ορμητήριο σφαγής των λαών. Συνεχίζει να στέλνει πολεμικά πλοία, υλικά και προσωπικό στις Νατοϊκές αποστολές, που καμία σχέση δεν έχουν με την ασφάλεια της χώρας. Η τελευταία αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, με το πρόσχημα «της προστασίας της ναυσιπλοΐας», δηλαδή των εφοπλιστών, θέτει τη χώρα στην «αιχμή του δόρατος» σε σχεδιασμούς που βάζουν φωτιά στη Μέση Ανατολή και διαιωνίζουν την κατοχή στην Παλαιστίνη.

Βαφτίζουν «εθνικό» συμφέρον τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων για να προχωρήσουν στην άμεση στρατιωτική εμπλοκή της χώρας στη σφαγή του Παλαιστινικού λαού, στα πολεμικά σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ & ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, απ’ την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Καθιστούν το λαό συνένοχο στη σφαγή και τη χώρα στόχο αντιποίνων σε πιθανή ευρύτερη πολεμική ανάφλεξη.

Η χώρα μετατρέπεται σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό στρατόπεδο, με την παραχώρηση των λιμανιών Σούδας, Αλεξανδρούπολης, Βόλου κ.α. στις ΗΠΑ για να εξαπολύουν τις δολοφονικές επεμβάσεις. Συνεχίζει να δαπανά υπέρογκα ποσά για εξοπλιστικά προγράμματα, που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας, βρισκόμενη σταθερά στην κορυφή του ΝΑΤΟ ως προς το ποσοστό δαπανών στο ΑΕΠ.

Ταυτόχρονα, με την παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ επιχειρείται να επιταχυνθεί το “παζάρι” ελληνικής και τουρκικής άρχουσας τάξης για την προώθηση του λεγόμενου “Οδικού Χάρτη”, με στόχο την ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και τη συνεκμετάλλευση – συνδιαχείριση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο προς όφελος των ενεργειακών και άλλων ομίλων, με σοβαρούς κινδύνους για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και την ειρήνη.

Συνεχίζουμε τον αγώνα στις ενάντια στην ελληνική πολεμική εμπλοκή που αποτελεί ταυτόχρονα έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, στον αγώνα του για τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και τη δημιουργία ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967.

Για τον απολογισμό του σωματείου και την συνέχεια της δράσης μας από εδώ και πέρα

Τί έχει καταφέρει το σωματείο με την δράση του στο Ηράκλειο;

Συνοπτικά:

• Καταφέραμε το προηγούμενο διάστημα να πληρωθούν τα δεδουλευμένα 2 συναδέλφων από την ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ, και την ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ Μ.ΙΚΕ μετά απο κινητοποιήσεις του σωματείου και με την αλληλεγγύη και άλλων σωματείων!
• Ταυτόχρονα οργανώνουμε την προσπάθειά μας ώστε να πετύχουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς μας σε κάθε κατασκευαστική εταιρεία και τεχνικό γραφείο, καθώς ο καλπασμός των τιμών μας αφήνει χωρίς λεφτά στις 20 του μήνα. Μάλιστα σε κατασκευαστική εταιρεία του Ηρακλείου η εργοδοσία δεσμεύτηκε για αύξηση που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των συναδέλφων. Αυτό επιτεύχθηκε μετά από δουλειά μελών του σωματείου με τους συναδέλφους.
• Καταφέραμε μαζί με άλλα σωματεία: να μην περάσει 2 φορές από το δημοτικό συμβούλιο η αύξηση στα δημοτικά τέλη κατά 47%, να προσληφθεί έστω και για έναν μήνα αναισθησιολόγος στην παιδοχειρουργική και να συνεχιστεί η λειτουργία της.
• Συμμετείχαμε σε όλες τις κινητοποιήσεις: για την υγεία, ενάντια στην σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ, στις κινητοποιήσεις για να μην κλείσουν οι δομές πρόληψης και απεξάρτησης.

Παρά την σημασία αυτών των αγώνων δεν είναι αρκετοί με βάση τις ανάγκες μας και αυτά που διεκδικούμε. Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση, προσανατολισμός του σωματείου στις μεγάλες κατασκευαστικές και πραγματικές συμμαχίες. Μπροστά στις μάχες που έχουμε να κερδίσουμε και που είναι απαιτητικές δεν μπορούμε να πάμε όπως πριν. Για να έχουμε νικηφόρους αγώνες, για να δυναμώσει και ο αγώνας των μισθωτών τεχνικών στο Ηράκλειο το σωματείο κρίνει πως πρέπει να βάλει σε προτεραιότητα τα εξής:

• Επιδιώκουμε την οργάνωση των συναδέλφων στους χώρους δουλειάς, ανά επιχείρηση με βάση αυτά που απασχολούν τους εργαζομένους, με περιοδείες σε κατασκευαστικές.Να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζόμενων η διεκδίκηση υπογραφής ΣΣΕ, με πραγματικούς απεργούς και συμμετοχή τους στις υπόλοιπες κινητοποιήσεις μέχρι την υπογραφή της. Η κατάκτηση υποχρεωτικής εφαρμογής της ΣΣΕ απ’ το σύνολο των εταιρειών στον κλάδο χρειάζεται μαζική συμμετοχή και σύγκρουση με τους εργοδότες. Ειδικά σ’ ένα πεδίο που η αντεργατική νομοθεσία βάζει μεγάλα εμπόδια στην υποχρεωτικότητα εφαρμογής των ΣΣΕ.
• Οργανώνουμε επιθετικούς αγώνες ανά χώρο δουλειεάς για αυξήσεις, για καλύτερο ωράριο, κατάργηση του σπαστού, του 9ωρου, 10ωρου, του 6ήμερου, διεκδικούμε εργοταξιακή αμοιβή, εκτός έδρας εργασίεςκτλ.
• Σε αυτήν την προσπάθεια ξεχωρίζουμε την δουλειά στις μεγάλες κατασκευαστικές, στα μεγάλα έργα.
• Αφήνουμε στην άκρη τον «Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων» που δεν υπάρχει στην πράξη. Επιδιώκουμε την συμμαχία με τα σωματεία εργαζομένων του νομού στη βάση των κοινών αναγκών και αιτημάτων μας. Επιδιώκουμε την συμμαχία με τους συλλόγους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους φοιτητικούς συλλόγους.
• Δυναμώνουμε την συμμαχία με το Συνδικάτο Οικοδόμων. Ο κοινός βηματισμός μας έχει ανοίξει δρόμους σε κατασκευαστικές και στο Ηράκλειο, αλλά και πανελλαδικά ήταν σημείο καμπής για να ασκηθεί πίεση στην εργοδοσία.

Οργανώνουμε μαχητική απάντηση για τις διεκδικήσεις μας:

• Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς. Κάλυψη με ΣΣΕ όλων των εργαζόμενων με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (Μισθός, ΔΠΥ κ.λπ.) στην προοπτική κατάργησης του δελτίου παροχής υπηρεσιών, με κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους. Μείωση του χρόνου εργασίας, 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο.
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.
• Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων! Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και σύγχρονες σπουδές. Όχι στα ιδιωτικά-μη κρατικά πανεπιστήμια – Καμία σκέψη παράκαμψης ή αναθεώρησης του άρθρου 16. Όχι στην επιχειρηματική εκπαίδευση. Ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ για την «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων. Αντίσταση, απειθαρχία, ανυπακοή στις επιταγές της ΕΕ για την παιδεία και τα επαγγελματικά δικαιώματα, καμιά εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ, κατάργηση όλων των νόμων και ΠΔ που τις ενσωματώνουν στην εθνική νομοθεσία. Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία στο ύψος των αναγκών μας. Όχι στην υποβάθμιση των πτυχίων – Πτυχία με αξία μοναδική προϋπόθεση για δουλειά στο αντικείμενο με δικαιώματα. Κατάργηση κάθε μορφής εξετάσεων για την απόκτηση άδειας άσκησης επαγγέλματος. Όχι το σχολείο εξεταστικό μαραθώνιο που εξοντώνει καιεξασφαλίζει πελατεία στα ιδιωτικά. Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων και της ΕΒΕ, αύξηση του αριθμού των εισακτέων.
• Απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο. Να μη χρησιμοποιηθούν υποδομές από ελληνικό έδαφος για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις στη χώρα μας. Να ακυρωθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις. Να γυρίσουν πίσω ελληνικά πολεμικά πλοία που βρίσκονται σε αποστολές του ΝΑΤΟ. Να σταματήσει κάθε οικονομική – πολιτική – στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ.
• Γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές, κατάργηση του ΦΠΑ, στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης, στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου κ.λπ. διαγραφή χρεών για τα εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες, όχι στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς της περιουσίας του λαού. Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί. Να Μείωση φορολογίας στα χαμηλά εισοδήματα και αύξηση ως το 45% για το μεγάλο κεφάλαιο.
• Μέτρα προστασίας της υγείας & ασφάλειας στους χώρους δουλειάς με ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Ουσιαστική εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας για όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τον τρόπο αμοιβής τους (μισθό, ΔΠΥ). Να εκπονηθεί ολοκληρωμένος, ουσιαστικός, επιστημονικός σχεδιασμός συνδυαστικής αποτίμησης και πρόληψης για το σύνολο των κινδύνων, φυσικών και τεχνολογικών, με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους. Άμεση διακοπή όλων των μη αναγκαίων εργασιών όπου εκδηλώνονται πυρκαγιές, έντονα καιρικά φαινόμενα κ.λπ., με πλήρη αποζημίωση των ημερομισθίων των εργαζομένων.
• Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, δημόσια, υποχρεωτική. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Επίδομα ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού σε όλους τους ανέργους, στους αυτοαπασχολούμενους και εργαζόμενους με ΔΠΥ. Άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας, γονικές άδειες με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως εργασιακών σχέσεων. Δημόσιο και δωρεάν, καθολικό σύστημα Υγείας – Πρόνοιας, πλήρως χρηματοδοτούμενο από το κράτος. Εξασφάλιση από το κράτος της δωρεάν, πλήρους και απρόσκοπτης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλείας σε όλους.
• Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την πολιτική “απελευθέρωσης” της ΕΕ – Παιδεία, Υγεία, Ρεύμα και Νερό δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στο λαό. Σχέδιο άμεσης αξιοποίησης εγχώριων πηγών ορυκτών καυσίμων – λιγνίτη – κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ για την «πράσινη ανάπτυξη» και το «εμπόριο ρύπων».

Για την δράση του σωματείου από εδώ και πέρα:

Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Με το κράτος της άρχουσας τάξης βρισκόμαστε καθημερινά σε πόλεμο, αφού απειλεί συνεχώς τα δικαιώματά μας, το εισόδημά μας, την υγεία μας, τη ζωή μας. Γι’ αυτό οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που τους στηρίζουν, μέχρι την ανατροπή.

• Κλιμακώνουμε τον αγώνα και τη σύγκρουση με τους ομίλους και το κράτος τους για τις ανάγκες & τη ζωή μας
• Κλιμακώνουμε την παρέμβαση για ισχυροποίηση του Σωματείου μέσα στους χώρους δουλειάς. Είναι ανάγκη τα μέλη μας να αναλάβουν ενεργό ρόλο στο χώρο δουλειάς τους, προκειμένου να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζόμενων η διεκδίκηση υπογραφής ΣΣΕ, με πραγματικούς απεργούς και συμμετοχή τους στις υπόλοιπες κινητοποιήσεις μέχρι την υπογραφή της. Η κατάκτηση υποχρεωτικής εφαρμογής της ΣΣΕ απ’ το σύνολο των εταιρειών στον κλάδο χρειάζεται μαζική συμμετοχή και σύγκρουση με τους εργοδότες. Ειδικά σ’ ένα πεδίο που η αντεργατική νομοθεσία βάζει μεγάλα εμπόδια στην υποχρεωτικότητα εφαρμογής των ΣΣΕ.
• Κλιμακώνουμε με συμπόρευση του Σωματείου με το μαζικό, μαχητικό και με ταξικό προσανατολισμό εργατικό κίνημα, τα εκατοντάδες Σωματεία -Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Είναι μονόδρομος για την πιο αποτελεσματική και πραγματικά μαζική οργάνωση των μαχών με την εργοδοσία και τις συνεχόμενες αντεργατικές ρυθμίσεις που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, πάνω στο αντεργατικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ενάντια στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό των ηγεσιών ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ χρήσιμο συνεταίρο της εκάστοτε κυβέρνησης, του ΣΕΒ και της ΕΕ που υπονομεύουν κάθε δυνατότητα κινητοποίησης και διεκδίκησης.
• Συνεχίζουμε στο δρόμο της ταξικής ενότητας στον κλάδο και συμπόρευσης ειδικά στα μεγάλα εργοτάξια ενάντια στην κοινή εργοδοσία, με το Συνδικάτο και την Ομοσπονδία Οικοδόμων που σήμερα παρεμβαίνουν για τη γενική εφαρμογή της κλαδικής ΣΣΕ που κατέκτησαν, για την υπογραφή εργοταξιακών Συμβάσεων με επιπλέον αυξήσεις και δικαιώματα, για τη σύνταξη και τα κλεμμένα ασφαλιστικά τους ένσημα.

Για την άμεση οργάνωση και δράση του σωματείου:

• Συντονιζόμαστε με τα εκατοντάδες Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που κινητοποιούνται πανελλαδικά, στις κεντρικές μάχες του εργατικού κινήματος. Ειδικά εδώ στο Ηράκλειο συνεχίζεται η κοινή προσπάθεια μεταξύ σωματείων για συντονισμό μπροστά στις μάχες που έχουμε, όπως πρόσφατα για την οργάνωση της Απεργίας στις 28/2. Σύσκεψη στην οποία συμμετείχε και το σωματείο μας όπου συμμετείχαν και τα σωματεία: Οικοδόμων, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, των Συνταξιούχων, των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, των Χειριστών, των Ιατρικών Επισκεπτών, των Μουσικών, του Τροφίμου -Γάλακτος και Ποτών, ΚΕΘΕΑ, ΠΑΣΕΚΔΑΠ, cocacola και του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ. Ακόμα στην απεργιακή συγκέντρωση θα συμμετέχουν αγροτικοί σύλλογοι.
• Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις, με επίσκεψη στα μπλόκα, των βιοπαλαιστών αγροτών και των κτηνοτρόφων που βγαίνουν αυτές τις μέρες με τα τρακτέρ τους στους δρόμους, στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματά τους, τον αγώνα που διεξάγουν για αξιοπρεπή ζωή.
• Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των Φοιτητικών Συλλόγων ενάντια στην Ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
• Προκηρύσσουμε και παλεύουμε για την επιτυχία της πανεργατικής απεργίαςτης 28ης του Φλεβάρη που πρέπει να γίνει υπόθεση των Σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων.
• Συνεχίζουμε την προσπάθεια που ξεκίνησε σε κατασκευαστική του Ηρακλείου με την δέσμευση της εργοδοσίας για αύξηση με βάση τις απαιτήσεις των εργαζομένων.Το διαδίδουμε σε άλλες εταιρείες, οργανώνουμε την διεκδίκηση, στηρίζουμε τους συναδέλφους.

Συγκεκριμένα προχωράμε:

1. Στην οργάνωση της απεργίας στις 28/2, έναν χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα των Τεμπών, σε κάθε χώρου δουλειάς με αιχμές πέρα από την ΣΣΕ, τα ζητήματα που απασχολούν συγκεκριμένα τους εργαζόμενους σε κάθε επιχείρηση. «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση , στις 10 πμ στην Πλατεία Ελευθεριάς.
2. Εν όψη της 8ης Μάρτη Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας,οργανώνουμε καμπάνια του σωματείου για τα δικαιώματα των εργαζομένων γυναικών, τα δικαιώματα που απορρέουν από την μητρότητα, την στήριξη των νέων ζευγαριών, του παιδιού σε όλο το φάσμα της ζωής του (πρόσβαση στην παιδεία, ψυχική και σωματική υγεία, ποιοτικό ελεύθερο χρόνο – αθλητισμό, πολιτισμό)
3. Σε οργάνωση της διεκδίκησης για την νέα επίλυση της Εργατικής διαφοράς με την ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ Μ.ΙΚΕ , με νέα κινητοποίηση στις 13/3 στην επιθεώρηση εργασίας. Καμπάνια ενημέρωσης σε όλες τις κατασκευαστικές του Ηρακλείου. Προχωράμε σε κινητοπόίηση στα γραφεία της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ Μ.ΙΚΕ την μέρα της απεργίας 28/2, στις 8πμ.

28 Φλεβάρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ -ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10πμ στην πλατεία Ελευθερίας

Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (Ηράκλειο)

---

Κάλεσμα σε κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική θανατοπολιτική:

–Τετάρτη 28/02 στις 10:00 συμμετοχή στην Απεργιακή Κινητοποίηση στην Πλ. Ελευθερίας

-Πέμπτη 29/02 στις 18:00 Συγκέντρωση-Πορεία για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη στην Πλ. Λιονταριών

Από πρωτοβουλία Αναρχικών/Αντιεξουσιαστ(ρι)ών για την κρατική δολοφονία των Τεμπών

και

– Σάββατο 09/03 στις 11:00 Πορεία για τις 182 εργοδοτικές δολοφονίες μέσα στο 2023

Από την Ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της Κατάληψης Ευαγγελισμού

ΝΑ ΜΗ ΒΥΘΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΗΘΗ!

---

Συναδέλφισσες/ συνάδελφοι,

Στις 28 του Φλεβάρη απεργούμε μαζί με τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα (πλήθος εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών του Ιδιωτικού Τομέα πήραν αποφάσεις για απεργία την ίδια μέρα) με ένα κεντρικό σύνθημα:

«Οι ΖΩΕΣ μας πάνω από τα ΚΕΡΔΗ τους – Αυξήσεις μισθών για να ζούμε με αξιοπρέπεια»

Απαιτούμε ζωή με δικαιώματα, δουλειά με πραγματικές αυξήσεις κι όχι αυξήσεις – κοροϊδία του 1,5 ευρώ τη μέρα, ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

1. Οριζόντια αύξηση 10% στους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο, προκειμένου να αντιμετωπισθεί στοιχειωδώς η ακρίβεια κι ο πληθωρισμός.

2. ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΔΩ και ΤΩΡΑ των ΔΩΡΩΝ

3. Συλλογικές συμβάσεις για τους μισθούς μας

4. Κατάργηση του μισθολογικού παγώματος της διετίας 2016 – 17

5. Κατάργηση της εισφοράς 2% υπέρ της ανεργίας

6. Αύξηση του αφορολόγητου στα 12.000€

7. Αύξηση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας

8. Να στελεχωθούν άμεσα με μόνιμους υπαλλήλους όλοι οι κρίσιμοι δημόσιοι φορείς (υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, ασφάλιση κ.α) και να αναβαθμιστούν όλες οι αναγκαίες υποδομές.

Το Ν.Τ. Ηρακλείου της ΑΔΕΔΥ καλεί όλους τους εργαζόμενους στις 28/02 ημέρα Τετάρτη και ώρα 10:00π.μ. στην Πλατεία Ελευθερίας.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ!!

ΕΛΜΕ Ηρακλείου

---

Τετάρτη 28/02 10:00 Πλ. Ελευθερίας. Συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση

Πέμπτη 29/02 πλ. Λιονταριών. Συγκέντρωση-πορεία για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη

Σάββατο 09/03 πλ. Λιονταριών. Πορεία για τις 182 Εργατικές δολοφονίες μέσα στο 2023

*Api Nere*

---

ΚΑΒΑΛΑ

H ΣΥΓΚΑΛΗΨΗ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΙ

όλοι στην απεργία στις 28 /2 /2024 στις 11:00 κεντρικη πλατεία Καβάλας

---

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Απεργιακή κινητοποίηση 1 χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2 ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.

Δεν ξεχνάμε τις κρατικές – καπιταλιστικές δολοφονίες στα Τέμπη

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

ΜΕΣΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ

ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΆ ΕΝΣΗΜΑ

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΑ – ΟΧΙ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΡΜΑΑΝΙΟΛΕΣ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΜΕΙΩΣΗ ΩΡΑΡΙΩΝ

Τα εργατικά ατυχήματα είναι εργοδοτικές δολοφονίες

Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων (ΣΒΕΔΙ)

---

Εδώ το 112 δεν χτυπάει ποτέ

• μαζικές δολοφονίες (Σαμινα, Μάνδρα, Μάτι, Τέμπη, Πύλος, Θεσσαλία)
• υπερπλήρεις φυλακές
• καμπ μεταναστών
• push-backs
• εργατικές δολοφονίες
• δολοφονίες από τους μπάτσους
• μισθοί πείνας
• πατριαρχία
• μη κάλυψη βασικών αναγκών
• ψυχιατρεία

Κράτη και καπιταλισμός δολοφονούν μαζικά

Πορεία Τετάρτη 28/2/24

Προσυγκέντρωση Περιφέρεια Ηπείρου 11 π.μ.

---

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την κρατική δολοφονία στα Τέμπη και η κατάσταση παραμένει το ίδιο ζοφερή, αν όχι περισσότερο. Οι αρχές συνεχίζουν να υποδεικνύουν ως μοναδικό υπεύθυνο τον περίφημο σταθμάρχη και να υπερασπίζονται πως 57 (και παραπάνω) ζωές χάθηκαν από ένα «ανθρώπινο λάθος». Ένα «ανθρώπινο λάθος», το οποίο είναι πολύ πιθανό να ξανασυμβεί, αφού 20 μέρες μετά τη σύγκρουση, η Hellenic Train επαναφέρει σε λειτουργία το σιδηρόδρομο χωρίς καμία απολύτως αλλαγή στα πρωτόκολλα ασφάλειας. Το κράτος συνεχίζει να συγκαλύπτει τον εαυτό του, χωρίς να κρατάει τα προσχήματα και ολόκληρος ο μηχανισμός του εξακολουθεί να μας κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα μας.

Πρόσφατα, παρακολουθήσαμε όλοι/ες την εξεταστική επιτροπή-τσίρκο, η οποία συστάθηκε, υποτίθεται, με σκοπό να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι για το «τραγικό δυστύχημα». Κατά κάποιο μαγικό τρόπο, στην εξεταστική αυτή επιτροπή, οι κατηγορούμενοι συμπεριφέρονται ως ενάγοντες. Για παράδειγμα, ο Κώστας Καραμανλής, τότε υπουργός μεταφορών, ο οποίος μερικές μέρες πριν την σύγκρουση των τρένων (προκειμένου να αμφισβητήσει τους συνδικαλιστές του ΟΣΕ που φώναζαν για ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, καθώς και την παραπομπή της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό δικαστήριο λόγω μη συμμόρφωσης με τους κανόνες για σιδηροδρομικές μεταφορές) δεν ντράπηκε να πει πως η κυβέρνηση δεν παίζει με την ασφάλεια των επιβατών, τώρα, εξοπλισμένος με την αλαζονεία του 41% απαντάει αδιάφορα και προκλητικά στις ερωτήσεις που του υποβάλλονται. Με λίγα λόγια, δεν ιδρώνει το αυτί του αφού γνωρίζει καλά πως διενεργείται μία εξεταστική – φιάσκο. Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος που θα τη βγάλει λάδι.

Δεκαετίες τώρα, το ελληνικό κράτος ξεπουλάει δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες με μοναδικό γνώμονα το κέρδος των μεγαλοεταιριών και παίζει με τις συνθήκες διαβίωσης του κόσμου. Οι ζωές μας δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από απλούς αριθμούς στα ταμεία τους. Το να πεθαίνουμε σε τέτοιου είδους “ατυχήματα” δεν είναι θέμα ατυχίας, όπως πασχίζουν να μας πείσουν, αλλά προϊον συγκεκριμένης πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης. Για να εξετάσουμε τα τελευτία μόνο χρόνια, από τα Τέμπη μέχρι τις πλημμύρες και από τους μπάτσους που εκτελούν εν ψυχρώ μέχρι το έγκλημα στην Πύλο, με τους εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες, οι μόνοι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί είναι το ελληνικό κράτος η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις εγκληματικές πολιτικές τους και όσοι κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας.

Ταυτόχρονα, η κοινωνική βάση δέχεται επίθεση σ’ όλα τα μέτωπα με την φτώχεια στα νοικοκυριά να χτυπάει κόκκινο. Η ακρίβεια εξαθλιώνει τον κόσμο μέρα με τη μέρα, με τα βασικά αγαθά να γίνονται όλο και πιο απλησίαστα, τα ενοίκια και οι λογαριασμοί σε ύψη που μάλλον απευθύνονται σε διαφορετικούς μισθούς απ’ τους δικούς μας.

Η δυστοπία συνεχίζεται με την πρόσφατη μεταρρύθμιση στα νοσοκομεία, όπου το υπουργείο υγείας προκειμένου, υποτίθεται, να ξεμπλοκάρει τις ουρές στα χειρουργεία, βρήκε ως λύση τις απογευματινές επεμβάσεις…επί πληρωμή! Όποιος επείγει να χειρουργηθεί και η ουρά στα δημόσια νοσοκομεία δεν του το επιτρέπει, πλέον αντί να απευθυνθεί σε ιδιωτικές δομές υγείας, μπορεί να πληρώσει νόμιμα το φακελάκι του στο γιατρό του δημοσίου και να επισπευθεί το περιστατικό του. Παρομοίως και στην εκπαίδευση, όπου με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την εξίσωση των πτυχίων τους με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων ουσιαστικά βάζει ταφόπλακα στην ήδη υποχρηματοδοτούμενη και υποστελεχωμένη δημόσια παιδεία. Και όποιος αντιστέκεται συλλογικά σ’ αυτή την καθόλικη υποτίμηση της ζωής όλων μας, με τον νέο ποινικό κώδικα μέσα σε μια μέρα μπορεί να βρεθεί πίσω απ’ τα κάγκελα για απλά πλημμελήματα, αφού πλέον θα ποινικοποιούνται όλες οι κοινωνικές μορφές αντίστασης σε αυτό το αυταρχικό καθεστώς που στήνουν εναντίον μας.

Αντιλαμβανόμαστε ότι, με εξαίρεση τα κομματόσκυλα της ΝΔ, η ελληνική κοινωνία δυσφορεί για τη παρούσα κατάσταση σε κάθε γωνιά του τόπου, χωρίς όμως αυτή η δυσφορία να μετατρέπεται στην ανάλογη οργή και αντίδραση που «θα τους πάρει και θα τους σηκώσει». Ο κόσμος κοιτάζει την πολιτική σκηνή και αδυνατεί να ταυτιστεί με κάποια από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και με αυτόν τον τρόπο νιώθει να μένει “ορφανός” από ηγέτη. Η ιστορία μας διδάσκει διαρκώς πως αν δεν προβάλουμε τις αντιστάσεις μας έμπρακτα και ακηδεμόνευτα στον δρόμο, χωρίς να περιμένουμε από κανένα μεσσία να εμφανιστεί για να μας σώσει, η επιβίωσή μας θα παίζεται πάντα στις πιθανότητες ενός “ανθρώπινου λάθους”.

Για αυτούς αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου, στηρίζουμε την απεργία της 28/02 και καλούμε στο εργατικό κέντρο στις 10:30.

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

---

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

ΤΗΝ 28ΗΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ-ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ-10.30

Κλείνοντας ένα χρόνο από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, διανύουμε μια περίοδο όπου ο κοινωνικός αναβρασμός εντείνεται και η ανάγκη να αγωνιστούμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας είναι πιο ουσιαστική από ποτέ. Η ανάγκη αυτή προκύπτει αν αναγνώσουμε τη συγκυρία ως έχει. Μια συγκυρία στην οποία η η κοινωνική πλειοψηφία δέχεται πολλαπλές επιθέσεις από τις πολιτικές του κράτους και του κεφαλαίου. Από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και τα αντικοινωνικά νομοσχέδια που ψηφίζονται μέχρι τους πολέμους που ξεσπούν και βάφονται με το αίμα μας.

Ξεκινώντας από τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, τις πολιτικές εκείνες που παρεισφρέουν απειλητικά στην καθημερινότητά μας, βλέπουμε τα κοινωνικά αγαθά συστηματικώς να υποβαθμίζονται και να δίνονται απλόχερα στα χέρια ιδιωτών. Καθετί δημόσιο και δωρεάν να παύει να υφίσταται, οι ανάγκες μας να μεταφράζονται σε κέρδος, να υπάρχουμε και να ζούμε με όρους επιβίωσης. Από το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που σήμαινε τη δολοφονία τουλάχιστον 57 ανθρώπων της τάξης μας πέρυσι στις ράγες και από τύχη δε θρηνήσαμε ακόμα περισσότερους. Από την κατάρρευση του ΕΣΥ και τη διάλυση της δημόσιας υγείας όπου είδαμε επί Covid-19 να δολοφονούνται 40.000 συνάνθρωποί μας στα νοσοκομεία,με την θνησημότητα διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ στο 97,7%(=98) σε συνδυασμό με την άρνηση της κυβέρνησης για δημιουργία ή επίταξη ιδιωτικών ΜΕΘ σε έγκαιρο χρόνο κάτι που συνηγορεί στην δολοφονική διαχείριση της πανδημίας και ως προς τα μέτρα πρόληψης.Ταυτόχρονα μπαίνει από την πίσω πόρτα το “κρατικό” φακελάκι με τα επί πληρωμή χειρουργεία και η είσοδος ιδιωτών για απογευματινά χειρουργεία οξύνοντας ακόμα περισσότερο τις ταξικές ανισότητες στον τομέα της υγείας. Από την επερχόμενη ψήφιση του νομοσχεδίου για την ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ και τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας που ισοπεδώνει εργασιακά δικαιώματα και κατά συνέπεια την εργασιακή μας προοπτική. Από την ιδιωτικοποίηση του ρεύματος και ταυτόχρονα την εγκαθίδρυση του χρηματιστηρίου ενέργειας διογκώνονται οι λογαριασμοί των καταναλωτών και σε συνδυασμό με την ακρίβεια στα βασικά αγαθά μας εξοντώνει οικονομικά πλήρως. Από την ισοπέδωση και την λεηλασία της φύσης προς το συμφέρον του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες να αφήνουν πίσω έναν απολογισμό χιλιάδων στρεμμάτων κατεστραμμένης γης και θυμάτων λόγω των ανύπαρκτων μέτρων δασοπυρόσβεσης και αντιπλημμυρικών έργων. Τα παραδείγματα είναι πολλά αποδεικνύοντας τις διαθέσεις κράτους και κεφαλαίου να κερδοφορήσουν πάνω στις δικές μας πλάτες, πάνω στις ανάγκες μας, πάνω στις ίδιες μας τις ζωές.

Βλέπουμε λοιπόν ότι όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, ιδίως μετά την πανδημία του Covid 19, το κράτος εντείνει της επίθεση του στον κόσμο της εργασίας με τα αντεργατικά νομοσχέδια των τελευταίων χρόνων που έρχονται να επισφραγίσουν τους απάνθρωπους όρους εργασίας. Ιδίως μέσω των προσφάτως ψηφισμένων νομοσχεδίων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, έρχονται να νομιμοποιήσουν όλες τις υπάρχουσες εγκληματικές πρακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια στα εργασιακά κάτεργα. Η 13ωρη πλέον και εντατικοποιημένη εργασία, η 6ήμερη εργασία αλλά και η δυνατότητα για αυτή ακόμα και τις Κυριακές, οι απλήρωτες υπερωρίες, το πετσόκομμα της κυριακάτικης προσαύξησης σχεδόν στο μισό, το σύστημα free-lancing, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Συνθήκες οι οποίες το περασμένο έτος είχαν ως απόρροια τον θάνατο 162 εργατών και εργατριών επιβεβαιώνοντας με κάθε τρόπο όπως λέει και ένα γνώριμο σύνθημα ότι «κάθε εβδομάδα 3 νεκροί εργάτες, τα αφεντικά πλουτίζουν στις δικές μας πλάτες» ενώ οι χιλιάδες μικροί και μεγάλοι τραυματισμοί οι οποίοι παραμένουν πολλές φορές αδήλωτοι μας υπενθυμίζουν ότι «από τύχη ζούμε». Αυτοί οι θάνατοι δεν αποτελούν κάτι άλλο παρά την έμπρακτη απόδειξη του τι σημαίνει να ζεις και να εργάζεσαι σε ένα σύστημα που κοστολογεί το κέρδος των λίγων πάνω από την ίδια την ανθρώπινη ζωή, που σε θεωρεί αναλώσιμο μπροστά στην κερδοσκοπία μικρών και μεγάλων αφεντικών. Επιπλέον, ο νέος νόμος – πλαίσιο για τα εργασιακά έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία ΣΥΡΙΖΑ καθώς και αυτή του Κ. Χατζηδάκη για την καταστολή του αγωνιζόμενου κόσμου και την ποινικοποίηση και στοχοποίηση κάθε συνδικαλιστικής δράσης μέσα στους χώρους εργασίαςΣε όλα αυτά βέβαια προστίθενται οι δεκάδες εξώσεις και πλειστηριασμοί όπου κράτος, μπάτσοι, τράπεζες σε συνεργασία με τα κοράκια των funds υπηρετώντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του ξένου κεφαλαίου έρχονται να μας πετάξουν από ταίδια μας τα σπίτια, από τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής, για μικροχρέη ενώ οι τιμές στα ράφια των σουπερ μάρκετ αυξάνονται εκθετικά και πασχίζουμε να βιοποριστούμε.

Αναμφίβολα μια ακόμα πληττόμενη κοινωνική ομάδα είναι οι μετανάστ(ρι)ες τις οποίες καθημερινά με πλήρη ωμότητα το ελληνικό κράτος μέσω της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε. και διαθέτοντας την ιδιότητα του συνοριακού φύλακα επαναπροωθεί βίαια , βασανίζει και δολοφονεί σε σύνορα και όχι μόνο όπως είδαμε και με το έγκλημα και την δολοφονία πάνω απο 500 μεταναστ(ρι)ων στην Πύλο. Ειδικά στον Έβρο ένοπλες φασιστικές πολιτοφυλακές που αντικρίσαμε τόσο το 2020, όσο και το περασμένο καλοκαίρι κατά το διάστημα των καταστροφικών πυρκαγιών στον Έβρο συνεργάζονται και διαπράττουν φρικτά εγκλήματα σε βάρος κατατρεγμένων και κυνηγημένων ανθρώπινων ζωών -φτηνών εργατικών χεριών των οποίων η μοναδική αξία καθίσταται η επάνδρωση των καπιταλιστικών μηχανών της Δύσης.

Όλα αυτά υπό το πρίσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων από τους οποίους μόνο αμέτοχο δεν είναι το ελληνικό κράτος μέσω της ευθυγράμμισης της εξωτερικής πολιτικής του και της όλο και βαθύτερης πρόσδεσης του στον άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ . Ο ενεργός ρόλος και οι ιμπεριαλιστικές του διαθέσεις διαφαίνονται ξεκάθαρα και από την εμπλοκή του στον πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος μαίνεται για τρίτο χρόνο, μέσω της αποστολής πολεμικού εξοπλισμού στην Ανατολική Ευρώπη από την νατοϊκή βάση στην Αλεξανδρούπολη. Ταυτόχρονα, μέσα από τη συμμαχία του με το Ισραηλινό κράτος συμβάλλει στο συντελούμενο σφάγιασμα του παλαιστινιακού λαού, ενώ δε διστάζει να στείλει πολεμική φρεγάτα για την εξόντωση των Χούθι στην Υεμένη ως δήθεν προστάτης της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας, κάνοντας για μια ακόμα φορά ξεκάθαρο με ποιανών τα προτάγματα συντάσσεται .

Με σκοπό την διασφάλιση των συμφερόντων του τα οποία ευθυγραμμίζοντσι με αυτά των παγκόσμιων διεθνών ελίτ το κράτος μέσω της κυβέρνησης Μητσοτάκη επιτελεί την νομική του θωράκιση μέσα από την ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα, η οποία έλαβε χώρα την προηγούμενη Πέμπτη. Ο νέος Π.Κ. δεν έρχεται απλά για να αυστηροποιήσει το νομικό πλαίσιο αλλά για να επισφραγίσει μια κατάσταση που διαμορφώνει το κράτος μέσα από την κυβέρνηση της ΝΔ την τελευταία 4ετία και να εγκαθιδρύσει ένα ξεκάθαρο αυταρχικό καθεστώς, κινούμενο πλέον εκτός ορίων της αστικής δημοκρατίας, όπως την γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Ένα καθεστώς στο οποίο θα πατάξει κάθε ελευθερία και θα εντείνει την ολομέτωπη επίθεση και καταστολή της κοινωνικής πλειοψηφίας και θα εδραιώσει μια συνθήκηποινικοποίησης κάθε πτυχής της ζωής μας.

Απέναντι σε αυτή την ασφυκτική πολιτική και την καταδυνάστευση των ζωών μας είναι τα σκιρτήματα αγώνα και αντίστασης που αναδύονται, αυτά που φωτίζουν τον δρόμο για την οργάνωση ακηδεμόνευτων ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Όσο ο κρατικοκαπιταλιστικός ζυγός επιχειρεί να μας επιβάλλει τις θανατοπολιτικές του και να καταστείλει κάθε αντίδραση μας ενάντια σε αυτές εμείς οφείλουμε να ανασυγκροτήσουμε την κοινωνική αυτοάμυνα και να δώσουμε νέες προοπτικές αγώνα και ζωής. Να μην αφήσουμε κάθε κοινωνικό αγαθό να ξεπουληθεί, να μην υπάρχουμε με όρους επιβίωσης, να μην δεχτούμε την φυλακή ως όρο ζωής, να αντιστρέψουμε των πόλεμο εντός των τάξεων και επιτέλους να συγκρουστούμε, να μη μείνουμε θεατές όσο μας κλέβουν τη ζωή. Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ, ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ, ΣΕ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΚΑΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΖΩΕΣ

Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου

---

ΧΑΝΙΑ

Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη

~Μίλαν Κούντερα

Έναν χρόνο μετά το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, ο αγώνας για την αποκατάσταση της μνήμης δίνεται σε όλα τα μέτωπα.

Πρώτα απ’ όλα, απέναντι σε έναν πολυεπίπεδο μηχανισμό συγκάλυψης, που κινητοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή: Από το μπάζωμα του σημείου της σύγκρουσης των δύο τρένων, μέχρι την έπαρση με την οποία αντιμετωπίζουν οι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους την υπόθεση στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής. Ως συνήθως, οι ευθύνες αποδίδονται σε μεμονωμένα ανθρώπινα λάθη προκειμένου να μην καταλήξουν στα πρόσωπα που είναι πολιτικά υπεύθυνα για το έγκλημα. Στόχος βέβαια, πέρα από την εξασφάλιση της ασυλίας τους, είναι να μην αποδοθούν ευθύνες στις πολιτικές που εφαρμόζουν – εκείνες τις πολιτικές που χρόνια τώρα, στο όνομα της ανάπτυξης, ρημάζουν κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, και είναι υπεύθυνες για την περαιτέρω φτωχοποίηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Μπροστά στην προοπτική της ανεξέλεγκτης κερδοφορίας, είναι ξεκάθαρο πως οι ζωές των από τα κάτω δεν μετράνε. Τα Τέμπη αποτελούν το πιο ωμό, το πιο βάρβαρο στιγμιότυπο αυτής της συνθήκης. Η ευθύνη για το έγκλημα αυτό ανήκει αποκλειστικά στις κρατικές πολιτικές της συνεχούς υποβάθμισης των δομών, που χρησιμοποιούνται μαζικά από την κοινωνική βάση. Είναι οι πολιτικές που έχουν υπηρετήσει οι δεξιοί και οι «αριστεροί» διαχειριστές του ελληνικού κράτους. Εξίσου υπεύθυνη είναι, βέβαια, και η νεοφιλελεύθερη επιταγή για μεταφορά του κόστους λειτουργίας αυτών των δομών στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, σε οργανισμούς δηλαδή που έχουν ως αποκλειστικό κίνητρο την κερδοφορία. Για τους οργανισμούς αυτούς το οικονομικό όφελος, πάντα και αδιαπραγμάτευτα, προηγείται των ζωών εκείνων που καταναλώνουν τις υπηρεσίες τους.

Μπροστά στο ενδεχόμενο να εκτεθούν τόσο οι υπεύθυνοι σε προσωπικό επίπεδο, όσο και οι πολιτικές που υπηρετούν, οι χαμένες ζωές των από τα κάτω δεν έχουν τίποτα να πουν. Η έπαρση ως επικοινωνιακή πολιτική, αποτελεί πλέον βασική γραμμή του ελληνικού κράτους. Και πάλι, τα Τέμπη αποτελούν το πιο κυνικό παράδειγμα: Από τη μία με τα λόγια του τότε υπουργού Μεταφορών, Καραμανλή, μερικές εβδομάδες πριν το δυστύχημα («είναι ντροπή να θέτετε θέματα ασφαλείας»), αλλά κυρίως με τις μικρές ή μεγαλύτερες “ντροπές”ς που ξεστομίζουν οι εκπρόσωποι του κρατικού μηχανισμού απέναντι στις οικογένειες των νεκρών. Μπροστά σε ανθρώπους που παλεύουν με αξιοπρέπεια να αποκαταστήσουν τη μνήμη των ανθρώπων τους, η έπαρση αυτή της κυριαρχίας είναι το απόσταγμα των αυταρχικών πολιτικών και παράλληλα ο πιο στυγνός εμπαιγμός.

Η δράση συμπληρώνει τα δάκρυα

Απέναντι στη θανατοπολιτική του κέρδους, απέναντι στην υπεροψία της έπαρσης, οφείλουμε να θέσουμε αναχώματα, και πρωτίστως να εξερευνήσουμε την υλική μετουσίωση της οργής και του πόνου. Για την αξιοπρέπεια όλων εκείνων που συνεχίζουν να αγωνίζονται, με τους τρόπους που επιλέγουν (από τις οικογένειες των νεκρών, τις φοιτητικές καταλήψεις και τις αγροτικές κινητοποιήσεις εως τους εξεγερσιακούς αγώνες ). Σε πείσμα του κόσμου που επιλέγει να σκύβει το κεφάλι, να γυρνάει από την άλλη, και να καταφάσκει στην εκμετάλλευση, το ξεζούμισμα, και την υποτίμηση του διπλανού, ευελπιστώντας την κοινωνική του ανέλιξη(βλέπε τους ντόπιους τσανακογλύφτες των ΝΑΤΟϊκών, που για λίγα δολάρια γίνονται συνένοχοι στην γενοκτονία που συντελείτε ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό ή τους νεόπλουτους ιδιοκτήτες που ξεπουλάνε σπιθαμή προς σπιθαμή το σύνολο της καθημερινότητας του τόπου).

Στους καιρούς που ζούμε, τα αδιέξοδα τίθενται διαρκώς από τα πάνω, όλο και πιο έντονα, και τα συναντάμε πλέον σε καθημερινό επίπεδο. Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αμείλικτη. Είναι ο τρόπος διαχείρισης της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, και τίποτα δεν έχει να προσφέρει σε εμάς, πέρα από παραπάνω ιδρώτα, αίμα, μιζέρια και πόνο. Αν δεν το αντιληφθούμε, δεν έχουμε πολλά να περιμένουμε. Αν δεν πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, με άλλα λόγια, δεν θα μας τις δώσει κανείς. Αυτό είναι το δικό μας στοίχημα.

Η αξιοπρέπεια και το δίκιο κερδίζονται στον αγώνα, και μέσα από τον αγώνα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει…

Ανοιχτή συνέλευση: Τρίτη 27/2 στις 19:00 στο λαϊβάδικο της κατειλημμένης πρυτανείας

Πορεία: Τετάρτη 28/2 | 11:00 πλ. Αγοράς

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ – Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ

Ανοιχτή Συνέλευση για τη δημιουργία αναρχικού μπλοκ στην πορεία των Τεμπών

---

---

ΤΡΙΚΑΛΑ

---

ΡΕΘΥΜΝΟ

Όλ@ στη πορεία την Τετάρτη 28/02 στις 11:00 π.μ. στο Δημαρχείο Ρεθύμνου.

Ο αγώνας μας ενάντια στη λήθη που προωθεί το κράτος και τα αφεντικά είναι διαρκής και είναι στο δρόμο.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ! ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!

ΕΣΕ Ρεθύμνου

---

ΚΕΡΚΥΡΑ

28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

Συγκέντρωση/πορεία 10.30 έξω από τα γενικά λύκεια

Έναν χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη καμία αλλαγή. Το μόνο που ακολούθησε ήταν περισσότερος θάνατος. Είτε μιλάμε για τους παραπάνω από εφτακοσιους νεκρούς πρόσφυγες σε ναυάγιο στην Πύλο, είτε για πυρκαγιές και πλημμύρες, είτε για τις δολοφονίες από μπάτσους του Κώστα Μανιουδάκη και του Χρήστου Μιχαλόπουλου κράτος και κεφάλαιο συνεχίζουν με ταχύτατους ρυθμούς να δολοφονούν. Φτωχοδιάβολοι, μετανάστριες, εργάτες πεθαίνουμε εξαιτίας κράτους- καπιταλισμού, πατριαρχίας και ρατσισμού. Ταυτόχρονα οι νομοθετικές επιθέσεις στην κοινωνική βάση, όλα εμάς δηλαδή, εντείνονται. Ιδιωτικά πανεπιστήμια, “νόμιμα” φακελάκια και αυστηροποίηση του ποινικού δικαίου, με ιδιαίτερη έμφαση σε όσους αγωνίζονται, σε συνδυασμό με την ακρίβεια, είναι μαγική συνταγή του νεοφιλελευθερισμού για να αυξήσει τις ταξικές ανισότητες. Φυσικά λεφτά για μπάτσους δε λείπουν, αυτοί είναι εξάλλου που φροντίζουν τα πράγματα να μείνουν ως έχουν, με επιθέσεις και καταστολή για όποιο αντιδράει.

Μόνη απάντηση στις πολιτικές αυτές μπορεί να δώσει το τρίπτυχο αυτοοργάνωση- αλληλεγγύη- αντεπίθεση. Αυτοοργάνωση γιατί οι εκλογές και η ανάθεση ποτέ δεν έδωσαν κάποια ουσιαστική απάντηση. Μόνο οι δικές μας δυνάμεις μπορούν να προκαλέσουν ουσιαστικές αλλαγές. Αλληλεγγύη γιατί το μόνο που έχουμε είναι ο ένας την άλλη. Αντεπίθεση γιατί απέναντι σε θάνατοπολιτικές ο ειρηνισμός δεν απέδωσε ποτέ. Γιατί η πραγματική δικαιοσύνη δεν είναι αυτή τον δικαστηρίων αλλά η δικαιοσύνη του δρόμου. Γιατί ο καλύτερος τρόπος να αντισταθούμε στην ακρίβεια είναι οι κοινωνικές κουζίνες και οι απαλλοτριώσεις. Γιατί το κράτος φοβάται όσο τίποτα μήπως και σταματήσουμε να ζητάμε το δίκιο μας ειρηνικά.28 Φλεβάρη απέχουμε από τα μαθήματα και βρισκόμαστε στους δρόμους. Το χρωστάμε στα θύματα των Τεμπών, της Πύλου και σε όλα τα δολοφονημένα από το κράτος. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας, γιατί ο μήνας δε βγαίνει, γιατί οι γονείς μας κάνουν δύο δουλειές για να πληρώνουν τα φροντιστήρια μας, γιατί δουλεύουμε σεζόν από τα δώδεκα για να έχουμε έστω λίγη αξιοπρέπεια.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΠΥΛΟΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΑΤΥΧΙΑ/ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Αυτοοργανωμένη μαθητική συλλογικότητα ‘Ανυπακοή’,

---

---

ΜΥΤΙΛΗΝΗ 

---

ΚΩΣ

αυξήσεις μισθών,

μπλόκο στην ακρίβεια

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση εκπαίδευσης και υγείας

ΟΧΙ στον νέο ποινικό κώδικα,

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Όταν λέμε απεργούμε, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Παίρνουμε το καφεδάκι από το σπίτι πάμε πορεία το πρωί και συνεχίζουμε στον κοινωνικό χώρο Μανδηλαρά 32 για συλλογική κουζίνα! Στηρίζουμε το απεργιακό δικαίωμα!

Αυτόοργανωνόμαστε!!!

Κοινωνικός Χώρος Μανδηλαρά

---

ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ

Στις 28 του Φλεβάρη απεργούμε, με ένα κεντρικό σύνθημα:

« Οι ΖΩΕΣ μας πάνω από τα ΚΕΡΔΗ τους. »

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02/24

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

11:30 Ν.Ορεστιάδα, στην κεντρική πλατεία

Β ΕΛΜΕ ΕΒΡΟΥ. Α Π Ε Ρ Γ Ι Α ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ. Ή ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

---

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Απεργιακή συγκέντρωση και κουζίνα στην πλατεία του Αγίου Νικολάου στις 11:00. Θα ακολουθήσει απεργιακή κουζίνα στον πυρόβολο