Καλούμε σε συγκέντρωση στην Αθήνα στις 6 Φεβρουαρίου στα πλαίσια της CommemorAction: μια διεθνής ημέρα Μνήμης και Αγώνα για όσους σκοτώθηκαν και εξαφανίστηκαν στη θάλασσα και στα σύνορα. Το 2023, που σημαδεύτηκε από τη σφαγή της Πύλου στις 14 Ιουνίου, ήταν μια από τις πιο θανατηφόρες χρονιές στα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα. Οι θάνατοι αυτοί δεν ήταν ατυχήματα αλλά δολοφονίες του ρατσιστικού καθεστώτος συνόρων της ΕΕ και του ελληνικού κράτους.
Στη μνήμη όλων όσων έχασαν τη ζωή τους ή εξαφανίστηκαν στα σύνορα, την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024 στις 6μμ θα συγκεντρωθούμε στην πλατεία Συντάγματος στις 6μμ, ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές που προκάλεσαν αυτούς τους θανάτους και τις εξαφανίσεις, αλλά και για να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες/α στις οικογένειές των θυμάτων αλλά και στους επιζώντες που πέρασαν τα σύνορα. Καλούμε όσες συλλογικότητες ή άτομα από την Αθήνα θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στη δολοφονική αυτή πραγματικότητα για τις/τους μετανάστ(ρι)ες, να είναι μαζί μας στο Σύνταγμα εκείνη την ημέρα. Καλούμε επίσης αλληλέγγυες συλλογικότητες και άτομα σε άλλα μέρη και πόλεις να οργανώσουν και εκεί μια αποκεντρωμένη δράση συμμετέχοντας στη διεθνική αυτή κινητοποίηση. Μετά τη δράση στην Αθήνα, θα ακολουθήσει συλλογική κουζίνα για όσες/όσους θέλουν να συμμετέχουν.
Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στα pushbacks και τη συνοριακή βία
Παρακάτω δημοσιοποιούμε το γενικό κάλεσμα για τη δράση CommemorAction, μεταφρασμένο στα ελληνικά:
“6 Φεβρουαρίου – 10η Ημέρα Μνήμης και Αγώνα
Η ζωή τους, φως μας. Ο θάνατός τους, οργή μας. Να ανοίξουμε τα σύνορα!
Παγκόσμια ημέρα ενάντια στο καθεστώς θανάτου στα σύνορα.
Διεκδικούμε αλήθεια, δικαιοσύνη, επανορθώσεις για τα θύματα των συνόρων και τις οικογένειες τους
Στις 6 Φεβρουαρίου 2014, περισσότεροι από 200 άνθρωποι προσπάθησαν να περάσουν κολυμπώντας από τις μαροκινές ακτές στην παραλία Tarajal που βρίσκεται μέσα στον ισπανικό θύλακα της Θέουτα. Η ισπανική αστυνομία για να τους αποτρέψει χρησιμοποίησε εναντίον τους οπλισμό για την καταστολή πλήθους. Από την άλλη πλευρά οι μαροκινοί στρατιώτες δεν κινήθηκαν για να διασώσουν τους ανθρώπους που έβλεπαν να πνίγονται μπροστά τους. Δεκαπέντε νεκροί εντοπίστηκαν στην ισπανική πλευρά, δεκάδες παρέμειναν αγνοούμενοι, ενώ όσοι έφτασαν επιζώντες στην Θέουτα απελάθηκαν στο Μαρόκο. Νεκροί βρέθηκαν και στη μαροκινή πλευρά, άγνωστο πόσοι.
Φέτος είναι η Δέκατη Επέτειος της σφαγής της Ταραχάλ.
Σε αυτά τα δέκα χρόνια ο αριθμός των νεκρών και των αγνοουμένων μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα αυξάνεται διαρκώς: στη Μεσόγειο και στα Κανάρια Νησιά, στα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ, στη Μάγχη, στα ανατολικά σύνορα, κατά μήκος της βαλκανικής διαδρομής, και πίσω στην έρημο Σαχάρα, σε κάθε άλλο μεταναστευτικό πέρασμα.
Τον περασμένο χρόνο η αγριότητα και ο κυνισμός του καθεστώτος συνόρων της ΕΕ εμφανίστηκε απροκάλυπτη. Στο ναυάγιο του Κούτρο την Καλαμβρία στις 25 Φεβρουαρίου 2023 94 άνθρωποι πνίγηκαν και άλλοι 11 αγνοούνται σε έναν ναυάγιο που έγινε λίγες δεκάδες μέτρα από την ακτή και ενώ το σκάφος επιτηρούταν επί πολλές ώρες από την Φρόντεξ και την ιταλική ακτοφυλακή. Το έγκλημα επαναλήφθηκε πανομοιότυπο στην Ελλάδα στις 14 Ιουνίου, όταν 600 άνθρωποι χάθηκαν για πάντα στον βυθό της θάλασσας της Πύλου. Το ίδιο είχε συμβεί στις 23 Απριλίου του 2022, με 90 πνιγμένους-ες-α στις ακτές του Λιβάνου.
Δέκα χρόνια τώρα, οι οργανώσεις, οι οικογένειες και όλοι όσοι υπερασπίζονται το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση συνεχίζουν να απαιτούν να αναδειχθεί η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα θύματα των συνόρων. Εργάζονται για να έρθουν στο φως και να τεκμηριωθούν οι άμεσες και έμμεσες ευθύνες του καθεστώτος των συνόρων της Ε.Ε., ενώ την ίδια στιγμή προσπαθούν να προσφέρουν στήριξη στους οικείους και συγγενείς κατά την οδυνηρή αναζήτηση των αγνοουμένων και την ταυτοποίηση των νεκρών.
Με αφορμή τη δέκατη επέτειο της σφαγής στην Ταραχάλ, απευθύνουμε ξανά την έκκλησή μας, με την προσδοκία περισσότερες οργανώσεις, σωματεία, οικογένειες και ακτιβιστές-α-ριες να συμμετάσχουν στην αποκεντρωμένη δράση Μνήμης και Αγώνα CommemorAction, τη διεθνική αυτή κινητοποίηση η οποία όπως κάθε χρόνο πραγματοποιείται στις 6 Φεβρουαρίου, ώστε να βρει μεγαλύτερη δημοσιότητα και να ενώσει έναν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.
Καλούμε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, ομάδες με κοσμικό ή και θρησκευτικό χαρακτήρα, τις οικογένειες των μεταναστ(ρι)ών θυμάτων των συνόρων και τους-τις πολίτες όλων των χωρών του κόσμου να οργανώσουν δράσεις διαμαρτυρίας και ευαισθητοποίησης σχετικά με το έγκλημα που συμβαίνει δίπλα μας, την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024.
Μεταναστεύουν για να ζήσουν, όχι για να πεθάνουν!
Είναι άνθρωποι, όχι αριθμοί!
Ελευθερία Μετακίνησης για όλους-ες-α!
ΠΟΙΟΙ/ΕΣ ΕIΜΑΣΤΕ
Είμαστε συγγενείς και φίλοι ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, αγνοούνται ή είναι θύματα απαγωγής στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης, της Αφρικής και της Αμερικής.
Είμαστε άνθρωποι που επέζησαν το πέρασμα των συνόρων, αγωνιζόμενοι-ες για ένα καλύτερο μέλλον.
Είμαστε αλληλέγγυοι-ες που βοηθάμε τους μετανάστες και τις μετανάστριες στο ταξίδι της φυγής τους, που προσφέρουν ιατρική βοήθεια, φαγητό και ρούχα και τους-τις υποστηρίζουμε όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, έτσι ώστε το ταξίδι της μετανάστευσης να τελειώσει με ασφάλεια.
Είμαστε αγωνίστριες και αγωνιστές που θέλουμε να διαφυλάξουμε τη φωνή των εξαφανισμένων, που προσπαθούμε να ταυτοποιήσουμε τα ανώνυμα πτώματα που εντοπίζονται στα σύνορα και που φροντίζουμε να έχουν μια αξιοπρεπή ταφή.
Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια πέρα από σύνορα και εθνικότητες που αγωνιζόμαστε ενάντια στο καθεστώς θανάτου που έχει επιβληθεί σε όλα τα σύνορα του κόσμου, που αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα στη μετανάστευση, για την ελευθερία της μετακίνησης και για την παγκόσμια δικαιοσύνη για όλους και όλες.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ- CommemorΑction
Από τη σφαγή στην Ταραχάλ οι Ημέρες Μνήμης και Αγώνα θέλησαν να μεταφέρουν τα αιτήματα των θυμάτων των συνόρων και των οικογενειών τους, να βάλουν ένα τέλος στην έλλειψη δικαιοσύνης, να αποτίσουν φόρο τιμής σε όλα τα θύματα ενός επικίνδυνου και ανήθικου καθεστώτος συνόρων, να διατηρήσουν τη μνήμη των νεκρών μνημονεύοντας το όνομά τους, ενάντια στην απανθρωποποίηση τους από τις επίσημες στατιστικές, αλλά και χωρίς να ξεχνάμε τους πολλούς και πολλές ανώνυμους-ες αγνοούμενους-ες.
Οι Ημέρες Μνήμης και Αγώνα είναι εκδηλώσεις μνήμης για τις μετανάστ(ρι)ες που σκοτώθηκαν, εξαφανίστηκαν ή τις-τους εξαφάνισαν στη διάρκεια του περάσματος των συνόρων, οπουδήποτε στον κόσμο.
Η ιδέα δημιουργήθηκε μέσα από της συνεργασία των συγγενών και φίλων των αγνοουμένων μεταναστ(ρι)ών στη Μεσόγειο και των αγωνιστών-ριών που συλλέγουν μαρτυρίες και προωθούν τα αιτήματά τους. Η συνεργασία αυτή ενδυναμώθηκε και πήρε μορφή στη σελίδα Missing at the Borders που επιχειρεί να δυναμώσει τη φωνή των οικογενειών των μεταναστ(ρι)ών και να κάνει τις ιστορίες τους να ακουστούν (https://missingattheborders.org/)
Οι Ημέρες Μνήμης και Αγώνα είναι ταυτόχρονα εκδηλώσεις μνήμης και διαμαρτυρίας και προωθούν συλλογικές διαδικασίες για την υποστήριξη των οικογενειών στον αγώνα τους για να φανεί η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη σχετικά με όσα υπέστησαν οι αγαπημένοι-ες-α τους.
Οι Ημέρες Μνήμης και Αγώνα αποτελούνται από 2 γεγονότα: αποκεντρωμένες δράσεις (decentralized CommemorActions) και μεγάλες εκδηλώσεις (big CommemorActions)
Επιλέξαμε την 6 Φεβρουαρίου, την ημέρα της σφαγής της Ταραχάλ, ως συμβολική ημερομηνία για να οργανώνουμε κάθε χρόνο αποκεντρωμένες δράσεις σε όλες τις χώρες του κόσμου και για να ενώσουμε όλους τους αγώνες που πολλές οργανώσεις διεξάγουν καθημερινά για να καταγγείλουν τη θανατηφόρα βία που χαρακτηρίζει τα διάφορα καθεστώτα συνόρων στον κόσμο και να απαιτήσουν αλήθεια, δικαιοσύνη και επανορθώσεις για τα θύματα της μετανάστευσης και τις οικογένειές τους.
Τον Φεβρουάριο του 2020 συναντήθηκαν στην Ουζντά του Μαρόκου συγγενείς νεκρών και αγνοούμενων των συνόρων και αλληλέγγυοι-ες αγωνιστές-ριες και οργάνωσαν την πρώτη μεγάλη εκδήλωση Μνήμης και Αγώνα CommemorAction. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2022 πραγματοποιήθηκε η δεύτερη μεγάλη CommemorAction στην Ζαρζίς της Τυνισίας, συνεχίζοντας τη διαδικασία συγκρότησης ενός διεθνούς δικτύου των συγγενών των ανθρώπων που σκοτώθηκαν, χάθηκαν ή τους εξαφάνισαν κατά το πέρασμα των συνόρων, αλλά συνεχίζοντας επίσης και τη διεκδίκηση της ελευθερίας μετακίνησης για όλους-ες-α.”
