Η νέα χρονιά φέρνει για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο, με ιδιαίτερη έμφαση, το θέμα της υπεράσπισης των κοινών αγαθών. Η πρόσβαση σε δωρεάν δημόσια παιδεία, υγεία, στο νερό, στη στέγη, στην ενέργεια και σε πολλά άλλα κοινωνικά δικαιώματα, πλήττεται. Πρόκειται για τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων και της συστημικής επιλογής των κυβερνώντων, όσα δεν έχουν ακόμη ξεπουληθεί, να παρέχονται από φορείς που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αν και χρηματοδοτούνται και ελέγχονται θεσμικά από το δημόσιο.
Αντίστοιχη είναι η εικόνα στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Δημόσιοι πόροι δίνονται αφειδώς στα συστημικά, ελεγχόμενα από τους επιχειρηματίες ΜΜΕ, για να παράγουν τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες προβάλλονται ως το απαύγασμα της οπτικοακουστικής παραγωγής. Η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, την ώρα που μπαζώνει την Ακρόπολη και φλερτάρει με την καθιέρωση επισκεπτών VIP σε αρχαιολογικούς και άλλους χώρους, επιτίθεται στον Σύλλογο Αρχαιολόγων επειδή καταγγέλλει τα κακώς κείμενα. Για χάρη των ιδιοκτητών ΙΕΚ, υποβαθμίζει τα πτυχία των αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών που εποπτεύονται από το δημόσιο. Η κατάσταση στα εργασιακά, σε έναν χώρο που υπέστη με ολέθριο τρόπο τις συνέπειες της καραντίνας για τον covid, περιγράφεται με όρους ζούγκλας από τα σωματεία των εργαζόμενων. Ακόμη και στους δημόσιους φορείς πολιτισμού, επιβάλλονται η υποστελέχωση και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με μπλοκάκια και εργασιακή ανασφάλεια.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου συμβασιούχος κατήγγειλε δημόσια ότι απολύθηκε επειδή διαμαρτυρήθηκε για την έλλειψη προσωπικού, η οποία δυσχέραινε την υλοποίηση του προγράμματος. Πρόκειται για την Κατερίνα Μιχαήλ, η οποία, μιλώντας στο infolibre δήλωσε
«Γενικά είναι μια πάγια τακτική που χρησιμοποιεί το Φεστιβάλ Κινηματογράφου να απασχολεί προσωπικό για τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του με δίμηνες συμβάσεις. Ακριβώς σε αυτήν την επισφάλεια βρέθηκα και εγώ γιατί προφανώς και δεν είχα την διαπραγματευτική δυνατότητα την άνοιξη που μου έγινε η πρόταση να τους πω ότι αν δεν μου κάνετε σύμβαση από Σεπτέμβριο μέχρι Μάιο εγώ δεν εγώ δεν ξεκινάω. Εδώ και παρά πολλά χρόνια περίπου 15-17 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της ετήσιας δραστηριότητας, βρίσκονται σε αυτό το καθεστώς της δίμηνης σύμβασης… Εργάζομαι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου από το 2016 μέχρι σήμερα και δεν πρόκειται να δεχτώ μια εκδικητική απόλυση επειδή ζήτησα το αυτονόητο. Επειδή δεν θέλησα να παρατυπήσω στις συμβάσεις την συναδέλφων και να αναγκάσω ανθρώπους, όπως συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια, να εργάζονται υπερωριακά και με χαμένα ρεπό»
Με ανακοίνωσή του, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου απάντησε στη δημόσια καταγγελία της κ. Μιχαήλ, ότι «η εν λόγω εργαζόμενη έχει εργαστεί περιστασιακά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης από το 2016 έως σήμερα, αποκλειστικά για τις έκτακτες ανάγκες των Φεστιβάλ του Νοεμβρίου και του Μαρτίου (Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ). Τον Σεπτέμβριο του 2023 ανέλαβε επίσης, με σύμβαση χρονικής διάρκειας ενός μηνός, τον συντονισμό προσωπικού που εργάζεται στις κινηματογραφικές αίθουσες του Φεστιβάλ. Η εν λόγω εργαζόμενη δεν απολύθηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ποτέ κανείς δεν την απομάκρυνε από την εργασία της. Η ίδια, στις 26 Σεπτεμβρίου, έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα στη Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, με το οποίο δήλωνε ότι παραιτείται από τη σύμβασή της που έληγε στις 30 Σεπτεμβρίου 2023».
Η κυρία Μιχαήλ, απαντώντας, ανέφερε στο infolibre ότι τα καθήκοντά της δεν περιορίζονταν μόνο για τη διεξαγωγή των Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ και ότι αυτό αποδεικνύεται από εσωτερική ηλεκτρονική επικοινωνία, που αναφέρει ότι θα εργάζεται με συγκεκριμένα καθήκοντα, από 1η Σεπτεμβρίου 2023 μέχρι 31 Μαϊου του 2024. Μάλιστα, με όσα στοιχεία διαθέτει, προσέφυγε στην επιθεώρηση εργασίας και σύμφωνα με πληροφορίες, το πόρισμα των ελεγκτών αναμένεται το προσεχές διάστημα.
Τα όσα έχουν γίνει, κατήγγειλε η απολυμένη συμβασιούχος και στο υπουργείο Πολιτισμού. «Με λύπη μου θέλω να σημειώσω ότι το υπουργείο Πολιτισμού από 20/11 που έχω στείλει την καταγγελία με έγγραφα που αποδεικνύω του λόγου μου το αληθές, κανένας δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου. Στις προσπάθειες που έχω κάνει εγώ να επικοινωνήσω μαζί τους δεν έχω βγει κανέναν αρμόδιο να απευθυνθώ. Είναι ένα ζήτημα, δεν γίνεται μια εργαζόμενη να καταγγέλλει εργασιακό εκφοβισμό από 25 Σεπτεμβρίου από τον πολιτιστικό οργανισμό στον οποίο εργάζεται και όλα τα θεσμικά όργανα του οργανισμού να προσπαθούν να το κουκουλώσουν το θέμα και να την αγνοούν και να προαναγγέλλουν με κάθε τρόπο την απόλυση της… Από την δική μου πλευρά θα παλέψω και θα αγωνιστώ για να ξανά πάρω την δουλειά μου πίσω!»
Υπενθυμίζεται ότι μετά τη δημόσια καταγγελία της κυρίας Μιχαήλ, συλλογικότητες και αυτοδιοικητικά σχήματα της Θεσσαλονίκης έκαναν παρέμβαση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ζητώντας την ανανέωση της σύμβασής της και την πρόσληψη πάγιου προσωπικού με συμβάσεις αορίστου χρόνου και όχι κάλυψη των αναγκών με συμβάσεις έργου… λίγων ημερών.
ρεπορτάζ, φωτογραφίες: Ανθή Κ.
