Εδώ και χρόνια αντιμετωπίζουμε την μία απόπειρα μετά την άλλη να μας «τελειώσουν». Τα δεκάδες δικαστήρια με τις συλλήψεις μελών μας στον σωρό δεν μας έκαμψαν. Παρά την ταλαιπωρία και τα κόστη συνεχίσαμε ακάθεκτοι έχοντας εξαρχής συνείδηση του τι σημαίνει και τι φέρνει ο αγώνας που διαξάγουμε. Αφού στο κράτος είδαν ότι αυτό δεν πιάνει, επιχείρησαν να φτιάξουν μια ενιαία δικογραφία για δεκάδες δράσεις μας, το 2018. Ηττήθηκαν ολοκληρωτικά στην δίκη. Μετά έστησαν μια απίθανη σκευωρία κατηγορώντας δύο μέλη μας για φόνο. Επίσης τα μέλη μας αθωώθηκαν πανηγυρικά από το πρωτόδικο δικαστήριο το 2021.
Το κράτος, και η Νέα Δημοκρατία που εδώ και 5 χρόνια το διαχειρίζεται, κατανόησαν πως έπρεπε να δουλέψουν πολύ πιο σοβαρά αν ήθελαν να έχουν ελπίδες να σιγήσουν αντικαθεστωτικές φωνές. Γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημά τους δεν ήταν η τιμωρία της όποιας παρανομίας συμβαίνει («διατάραξη οικιακής ειρήνης» ή «πρόκληση σε στάση» για παράδειγμα) σε κάποιες από τις παρεμβάσεις του Ρουβίκωνα. Το ζήτημα τους είναι να ηττηθούμε. Να ξεφορτωθούν έναν από τους εχθρούς τους.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτή τη φορά ίδρωσαν την κρατική φανέλα. Κοντά δύο χρόνια το δουλεύουν, από τον σχεδιασμό του νόμου μέχρι τώρα!
Ο Ρουβίκωνας, με βάση τον φωτογραφικό αυτό νόμο που ψήφισε η ΝΔ τον Μάρτη του 2022, κατηγορείται (στο στάδιο της προανάκρισης) ως συμμορία, αφού μας κατολογίζονται σειρά πλημμελημάτων. Αυτά προσωποποιούνται και μοιράζονται σε 15 άτομα. Κάποια μέλη μας, κάποια όχι. Δύο μέλη μας εμφανίζονται ως ηγεσία, κάτι που έχει ειδική ποινική μεταχείριση όσο και προφανές ιδεολογικό περιεχόμενο. Με τον νέο νόμο σε περίπτωση καταδίκης οδηγούμαστε υποχρεωτικά στην φυλακή και η πολιτική οργάνωση βγαίνει εκτός νόμου.
Η δικογραφία, στο σημείο που έχει φτάσει αυτή τη στιγμή, είναι πρωτοφανής. Πέρα από το όποιο αποδεικτικό υλικό για τις δράσεις μας, περιγράφει τον συνολικό τρόπο που το κράτος βλέπει τον Ρουβίκωνα, τον αναρχισμό αλλά και συνολικά τον κοινωνικό αγώνα. Είναι μια πολιτική πραγματεία της κρατικής ασφάλειας από την οποία δεν λείπουν ασφαλώς και οι αναφορές στον «πρωθυπουργό της χώρας μας». Έχουν επιχειρήσει να αναλύσουν τον λόγο και τις επιλογές μας και έχει μεγάλο ενδιαφέρον το τι εισπράττουν και πως στοιχειοθετούν το αφήγημα τους. Το αφήγημα που καταλήγει στο ότι πρέπει ο Ρουβίκωνας να αποτελέσει την πρώτη πολιτική οργάνωση που θα μπει φυλακή για πρακτικές κοινωνικά νομιμοποιημένες από την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης μετά την χούντα.
Να το πούμε απλά, ο νόμος λέει πως εάν τρεις και περισσότεροι άνθρωποι κάνουν σειρά οποιονδήποτε πλημμελημάτων μπορούν να πάνε φυλακή για χρόνια. Πλημμέλημα είναι μια διαδήλωση, πλημμέλημα είναι ένας απεργιακός αποκλεισμός, πλημμέλημα είναι η αφισοκόλληση, αλλά και, σύμφωνα με χουντικούς νόμους που ανασύρουν, ο ίδιος ο επαναστατικός λόγος και απόψεις. Αν το κράτος και η ΝΔ τα καταφέρουν, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά αυτόν τον νόμο στον Ρουβίκωνα, το μόνο ερώτημα είναι ποιος είναι ο επόμενος.
Θα μιλήσουμε πολλές φορές και πολύ εκτενέστερα για αυτή την υπόθεση και θα την κάνουμε κτήμα όλων. Άλλωστε δεν είναι βέβαιο ότι έχει κλείσει σε αυτό το επίπεδο. Την τελική εικόνα θα την έχουμε όταν αποδοθούν επίσημα κατηγορίες. Θα σχολιάσουμε μόνο το γεγονός πως η δικογραφία εξώφθαλμα κεντροβαρίζει στο φρόνημα, στην αναρχική ιδεολογία.
Δεν μας ξενίζει το ύφος του βασιλικού επίτροπου που βγάζει λόγο για την κοινωνική ειρήνη, ούτε η αισθητική του χωροφύλακα που κυνηγάει κομμουνιστές. Το πολιτικό περιεχόμενο της δίωξης δεν προσπαθεί καθόλου να κρυφτεί. Είναι περήφανο για τον εαυτό του. Κι αυτό κάνει ακόμα πιο σημαντική την πολιτική διάσταση της τελικής αυτής επίθεσης του κράτους στον Ρουβίκωνα και δυνητικά σε όλο τον κόσμο του αγώνα. Και ταιριάζει γάντι με το σύνολο των παρεμβάσεων της δεξιάς στην νομοθεσία, όλη την οργανωμένη προσπάθεια κοινωνικού ελέγχου μέσα από την προπαγάνδα και την πρακτική της αυστηροποίησης, όπως βλέπουμε και με τις αλλαγές του νέου νόμου Φλωρίδη.
Το ξέραμε ότι αργά ή γρήγορα θα γίνονταν έτσι. Το κράτος θα ίδρωνε την φανέλα όχι μόνο για εμάς, όχι μόνο για το ριζοσπαστικό κίνημα αλλά για όλη την κοινωνική βάση. Κατά μία έννοια είναι τιμή μας που είμαστε εμείς στην πρώτη γραμμή ενός τέτοιου μετώπου του κοινωνικού πολέμου. Θα δώσουμε έναν σπουδαίο αγώνα, θα διασχίσουμε και αυτή την τάφρο τα σχέδια τους θα αποδειχθούν μάταια.
Η απεύθυνσή μας είναι σε όλο τον κόσμο του αγώνα αλλά και σε όλη την κοινωνική βάση και αυτό που λέμε είναι σαφές: Αν τους περάσει θα περάσουν από πάνω μας. Αν δεν τους περάσει θα μαζευτούν.
Επίσης σαφής είναι και η απάντησή μας στο ερώτημα «Τι θα κάνει τώρα ο Ρουβίκωνας;»:
Τα ίδια και καλύτερα.
Θα επανέλθουμε σύντομα.
