Εκδήλωση-συζήτηση με αφορμή την ανάδυση και την κρίση του εγχώριου οικογενειοκρατικού μοντέλου κοινωνικής πρόνοιας, στα πλαίσια του 2ου κύκλου αυτομόρφωσης με γενικό τίτλο Η ιατρική (και η επιστήμη εν γένει) ως ανταγωνιστική, κοινωνική σχέση & γνώση-εξουσία που διεξάγονται, από τον Νοέμβριο του 2022, στην κατάληψη του Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου Νομικής.
Με αφορμή την σχεδόν δεκαπεντάχρονη επίθεση (από τα μνημόνια και τις πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης με αφορμή την κατάσταση «έκτακτης δημοσιονομικής ανάγκης», έως το πρόσφατο ρευστό απαρτχάιντ με αφορμή την κατάσταση «έκτακτης υγειονομικής ανάγκης») που δέχεται ο έμμεσος κοινωνικός μισθός μας της εγχώριας πολυεθνικής εργατικής τάξης συζητάμε για:
α) τις απαρχές (τρόπον τινά) του κοινωνικού κράτους μέσω των εργατικών ταμείων αλληλοβοήθειας και την περιορισμένη εμβέλειά τους,
β) την μεταπολεμική ανάδυση του κοινωνικού κράτους (του κοινωνικοποιημένου μέρους του μεταβλητού κεφαλαίου) που δομήθηκε πάνω στις στάχτες του μακελειού του Β’ ΠΠ, αυτής της γιγαντιαίας επιχείρησης απαξίωσης (σταθερού και μεταβλητού) κεφαλαίου, με φόντο τις προλεταριακές επαναστάσεις που συνόδευσαν τη λήξη του Α’ ΠΠ.
γ) τις αντιφατικές λειτουργίες που καλείται να επιτελέσει το καπιταλιστικό κράτος προκειμένου να αναπαραχθεί η σχέση-κεφάλαιο και τον κεντρικό ρόλο των κοινωνικών (ανα)παραγωγικών δαπανών στη διαιώνιση της καπιταλιστικής συσσώρευσης σε επαυξημένη κλίμακα.
δ) τις διαφορετικές εκδοχές του κοινωνικού κράτους που αναδύθηκαν στην καπιταλιστική δύση και τα (αναγκαστικά διαφορετικά) συστήματα υγείας που συνδέονται με αυτές.
ε) το κοινωνικό κράτος όχι μόνο ως μέσο ενσωμάτωσης, πειθάρχησης, διαίρεσης και παραγωγικού μετασχηματισμού των υποκειμένων, αλλά και ως διευρυμένο πεδίο ταξικής πάλης.
στ) την ανάδυση της κοινωνικής ασφάλισης (της κατεξοχήν κρατικής κοινωνικής παρέμβασης, μαζί με την ενθάρρυνση της μικροϊδιιοκτησίας) και την εδραίωση του (οικογενειοκρατικού) μοντέλου κοινωνικής πρόνοιας στην Ελλάδα
ζ) την κρίση του μοντέλου αυτού, ως κρίση των εγχώριων ταξικών σχέσεων.
Η ομάδα αυτομόρφωσης γεννήθηκε από την πρακτική ανάγκη μιας κριτικής ιστορικής-γενεαλογικής έρευνας σχετικά με την ανάδυση και τις μεταμορφώσεις του υποδείγματος της καπιταλιστικής βιοεξουσίας, ώστε να δοθεί θεωρητικό βάθος στον αγώνα μας εναντίον του εδώ και τώρα. Πρόκειται για ένα συνεργατικό προλεταριακό εγχείρημα, χωρίς «ειδήμονες» που θα μας εξηγήσουν «πώς έχουν τα πράγματα». Δομείται πάνω στην συν-έρευνα στην οποία συγκλίνουν εμπειρίες και γνώσεις των συντροφισσών και των συντρόφων που αγωνίστηκαν τα τελευταία χρόνια ενάντια σε όλες τις όψεις και τις μυστικοποιήσεις της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας και των αναρχο-αριστερών συνοδοιπόρων της.
Τα μαθήματα του πρώτου κύκλου εστίασαν στη σταδιακή επικράτηση της θετικιστικής, (βιο)ιατρικής εξουσίας επί του ατομικοποιημένου/ ομογενοποιημένου σώματος του «ασθενούς». Ασχοληθήκαμε, δηλαδή, με το (αιματηρό) κυνήγι μαγισσών, αλητών και άλλων απείθαρχων περιπλανώμενων, τις περιφράξεις της κοινοτικής γης, την ανάδυση της υγειονομικής αστυνομίας και την επιτήρηση του (πρωτοεμφανιζόμενου) προλεταριάτου στις βιομηχανικές μητροπόλεις, την επαγγελματοποίηση της ιατρικής και τις πρωτόλειες απόπειρες προστασίας της “δημόσιας υγείας”, το σωματικό και μεταβολικό ρήγμα που προκάλεσε η “βιομηχανική επανάσταση” -κι έκτοτε διευρύνεται διαρκώς-, τα (αλληλεξαρτώμενα και σε διαρκή ανισορροπία) κυκλώματα του κεφαλαίου ως γενεσιουργές αιτίες επιδημιών/πανδημιών.
Στα μαθήματα του δεύτερου κύκλου ασχοληθήκαμε με την επιδημία ως ένα ανταγωνιστικό κοινωνικό συμβάν: από τις κοινωνικές εξεγέρσεις ενάντια στην κρατική διαχείριση επιδημιών/πανδημιών και τον ιμπεριαλισμό στην κριτική της ιατρικής εντός του ισπανικού μεσοπολεμικού αναρχικού κινήματος, από την ευγονική και την εφαρμοσμένη βιολογία στα ιατρικά πειράματα εναντίον ζώων και ανθρώπων, από την υγειονομική συγκρότηση του ελληνικού κράτους στις νέες βιοπολιτικές ρυθμίσεις, όπως η θεσμοθέτηση του κοινωνικού κράτους.
Ομάδα Αυτομόρφωσης για την Ιατρική (και την Επιστήμη εν γένει) ως Ανταγωνιστική Κοινωνική Σχέση και Γνώση/Εξουσία
Νοέμβριος 2023
