50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου: Μνήμη της εξέγερσης – συνέχιση των αγώνων…

Πορεία

Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Αλληλεγγύη μέχρι τη νίκη!

Εκδήλωση Πέμπτη 16 Νοέμβρη, 6μμ Πολυτεχνείο

Πορεία Παρασκευή 17 Νοέμβρη, 2.30 Πλατεία Κλαυθμώνος

Πενήντα χρόνια από την εξέγερση των εργατών και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973, εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε γωνιά του κόσμου βγαίνουν στο δρόμο στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού και του αγώνα του. Το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Κάτω τα χέρια από τη Γάζα!» ξεσηκώνει τον κόσμο από την Ουάσιγκτον μέχρι την Τζακάρτα και από την Αθήνα μέχρι το Λονδίνο.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν κομμάτι ενός παγκόσμιου κύματος αγώνων και επαναστατικών κινημάτων, του «Μάη του ’68», που πυροδότης του ήταν το κίνημα ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και στις κυβερνήσεις που τον στήριζαν. Σήμερα, τα συλλαλητήρια υπέρ της Παλαιστίνης θυμίζουν το κίνημα για το Βιετνάμ αλλά και το κίνημα ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ και των συμμάχων του στο Ιράκ το 2003 που ταρακούνησε όλον τον πλανήτη και οδήγησε σε αποτυχία τα σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ενώ τα εκατομμύρια που πλημμυρίζουν τους δρόμους στο Αμάν, το Κάιρο, τη Βαγδάτη, πιάνουν το νήμα από τις εξεγέρσεις της «αραβικής άνοιξης» που συντάραξαν τα καθεστώτα της περιοχής.

Αυτό το κίνημα τρέμουν οι κυβερνήσεις και προσπαθούν να το συκοφαντήσουν και να το σταματήσουν με κάθε τρόπο, μαζί και η κυβέρνηση της ΝΔ. Όμως, κάθε μέρα που περνάει τα εγκλήματα του ρατσιστικού κράτους – τρομοκράτη Ισραήλ γίνονται πιο αποκρουστικά, η Παλαιστινιακή Αντίσταση δεν κάμπτεται, το παγκόσμιο κίνημα δυναμώνει και οι δολοφόνοι και οι συνένοχοί τους απομονώνονται.

Το σχέδιο εθνοκάθαρσης που επιχειρεί το Ισραήλ με την ατελείωτη σφαγή στη Γάζα συναντάει την Αντίσταση των Παλαιστίνιων και μεγαλώνει τις πιέσεις στα αραβικά καθεστώτα που βγάζουν πύρινους λόγους χωρίς να κάνουν τίποτα. Οι ΗΠΑ στηρίζουν τη σφαγή και ενισχύουν την στρατιωτική τους παρουσία για να εξασφαλίσουν τον έλεγχό τους. Και από δίπλα η κυβέρνηση της ΝΔ στηρίζει απροκάλυπτα τις ΗΠΑ και το μαντρόσκυλό τους στην περιοχή.

Ενώνουμε τη φωνή μας με το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη! Η Παλαιστινιακή Αντίσταση δεν είναι «τρομοκρατία», ούτε η αλληλεγγύη σε αυτήν είναι αντισημιτισμός. Είναι αγώνας ύπαρξης ενός ηρωικού λαού ενάντια σε ένα ρατσιστικό κράτος – τρομοκράτη που θέλει να τον ξεριζώσει από τις εστίες του. Υπερασπίζουμε το δικαίωμα των Παλαιστίνιων να παλεύουν ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ. Απαιτούμε ταυτόχρονα να σταματήσει η στήριξη που παρέχουν στο Ισραήλ, οι ΗΠΑ και οι κυβερνήσεις της ΕΕ.

Παλεύουμε ενάντια στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας – Ισραήλ. Απαιτούμε να διακοπεί άμεσα κάθε στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική συνεργασία με το κράτος – τρομοκράτη. Να κλείσουν οι αμερικάνικες βάσεις στη Σούδα, την Ελευσίνα και παντού, να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες. Παλεύουμε ενάντια στην ισλαμοφοβία και τον ρατσισμό που συστηματικά εξαπολύει η κυβέρνηση της ΝΔ, διεκδικούμε να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες.

Όλες και όλοι μαζί να σταθούμε στο πλευρό της Αντίστασης μέχρι τη νίκη. Η επέτειος των πενήντα χρόνων από την εξέγερση του Νοέμβρη και οι πορείες του Πολυτεχνείου να δώσουν νέα ορμή σε ένα κίνημα αλληλεγγύης στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς και τα συνδικάτα, τις σχολές και τα σχολεία.

Για να σταματήσουμε τη δολοφονική μηχανή του ισραηλινού κράτους, των ιμπεριαλιστών προστατών και συμμάχων του. Για μια Παλαιστίνη ελεύθερη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο!

Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο (Αθήνα), Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας

50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ-ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Ανοιχτά σύνορα, Όχι στις επαναπροωθήσεις, Άσυλο και στέγη για όλους

Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 17/11, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 3ΜΜ

Πριν 50 Χρόνια, στις 17 Νοέμβρη του 1973 τα τανκς της Χούντας των Συνταγματαρχών δολοφονούσαν τους φοιτητές και τους εργάτες που είχαν καταλάβει το Πολυτεχνείο και τους δρόμους της Αθήνας. Σήμερα 50 χρόνια μετά, ο στρατός του Ισραήλ διαπράττει μία ολόκληρη γενοκτονία, δολοφονώντας χιλιάδες αμάχους, γυναίκες και παιδιά στη Γάζα. Φέτος, τιμάμε τους αγωνιστές του Πολυτεχνείο παλεύοντας δίπλα στους Παλαιστίνιους που συνεχίζουν να αντιστέκονται από την Γάζα μέχρι την Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, απαιτώντας τον τερματισμό της κατοχής από το ρατσιστικό κράτος – τρομοκράτη που θέλει να τους ξεριζώσει από τις εστίες τους.

Η Ελληνική Κυβέρνηση μαζί με τις ΗΠΑ και τις κυβερνήσεις της ΕΕ είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ σε αυτή τη μαζική σφαγή. ΟΧΙ μόνο ο Μητσοτάκης έτρεξε να αγκαλιάσει τον Νετανιάρχου αλλά δίνει τις βάσεις στη Σούδα και στην Ελευσίνα προκειμένου να διευκολύνει τους βομβαρδισμούς των αμάχων, στέλνει τη φρεγάτα Ψαρά να στη Ν/Α Μεσόγειο για να ενταχθεί σε ΝΑΤΟϊκή δύναμη που επιχειρεί στην περιοχή και ταυτόχρονα δε διστάζει να παίζει το χαρτί της ισλαμοφοβίας και τους ρατσισμού, στοχοποιώντας για άλλη μια φορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αλλά και όλους τους διαδηλωτές που βγαίνουν κατά χιλιάδες στους δρόμους στο πλευρό της Παλαιστίνης και σηκώνουν περήφανα τις σημαίες της.

Όμως οι πολιτικές που στοχοποιούν τους πρόσφυγες ως εισβολείς ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο στους φασίστες στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Η απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος στην πανευρωπαϊκή σύναξη φασιστών που είχε προγραμματιστεί την 1η Νοέμβρη στο Ηράκλειο, όπου το αντιφασιστικό κίνημα έδωσε δυναμικό παρόν σπάζοντας την απαγόρευση της κυβέρνησης, τα μπλόκα και τις προσαγωγές δείχνει το δρόμο.

Ο Μητσοτάκης δεν είναι μόνο συνένοχος στο έγκλημα της Γάζας. Είναι και δολοφόνος προσφύγων, ένοχος για κάθε πνιγμένο πρόσφυγα , προσφύγισσα και παιδί στα ναυάγια στο Αιγαίο όταν επιμένει να κλείνει τα σύνορα και να κάνει ανοικτά επαναπροωθήσεις με την βία του Λιμενικού προς την Τουρκία. Το επόμενο διάστημα έχουμε να δώσουμε τη μάχη για να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του εγκλήματος στη Πύλο, με το πνιγμό στο ναυάγιο 600 προσφύγων. Πρέπει να φροντίσουμε να κάτσουν στο σκαμνί οι υπεύθυνοι του Λιμενικού και των αρχών που αρνήθηκαν να διασώσουν ένα καράβι σε κίνδυνο και άφησαν να πνιγούν ή προκάλεσαν το ναυάγιο με επιχείρηση ρυμούλκησης με στόχο την αποτροπή εισόδου στην Ελλάδα, στέλνοντάς στο βυθό της Μεσογείου εκατοντάδες πρόσφυγες αναμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά.

Είναι μια μάχη ενάντια στη δολοφονική πολιτική της Ευρώπης-φρούριο που με τους φράχτες, την στρατιωτικοποίηση της φύλαξης των συνόρων, τις συμφωνίες με Τουρκία, Λιβύη, Μαρόκο έχουν μετατρέψει την Μεσόγειο σε υγρό τάφο χιλιάδων κατατρεγμένων προσφύγων εμποδίζοντας κάθε πρόσβαση στο δικαίωμα στο άσυλο.

..

Να διεκδικήσουμε ανοιχτά σύνορα για να μπει τέλος στους πνιγμούς προσφύγων, άσυλο και στέγη για όλους. Να κλείσουν οι Αμυγδαλέζες. Για να σταματήσουν οι εξώσεις και οι εκτοπισμοί προσφύγων. Να καταδικαστούν ξανά οι ναζί της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο, να μείνουν για πάντα στη φυλακή.

Θέλουμε λεφτά για την Υγεία, την Παιδεία και τις κοινωνικές ανάγκες, όχι για βόμβες και φρεγάτες στη Μέση Ανατολή. Όχι στην ισλαμοφοβία και τον ρατσισμό, να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες. Ενώνουμε τη φωνή μας με τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν στο πλευρό των Παλαιστίνιων σε όλον τον κόσμο μέχρι τη νίκη, βαδίζουμε στο δρόμο του Νοέμβρη και διεκδικούμε σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Στο δρόμο του Νοέμβρη, τσακίζουμε το φασισμό, ανοίγουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς πόλεμο, φασισμό, ρατσισμό, σεξισμό!

KEEΡΦΑ ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Κάτω η κυβέρνηση Μητσοτάκη – Έξω το ΝΑΤΟ και οι Βάσεις

Όχι στη γενοκτονία στη Γάζα – Νίκη στην Παλαιστινιακή επανάσταση

Πενήντα χρόνια από τη συγκλονιστική εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 ενάντια στη λαομίσητη στρατιωτική χούντα, με την κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους φοιτητές και τη συμμετοχή οικοδόμων και άλλων εργατών, η φλόγα που πυρπόλησε τις ψυχές χιλιάδων νέων και λαού καίει και φοβίζει την αστική εξουσία ό,τι μπορεί να φουντώσει και σήμερα, μέσα στις συνθήκες της άλυτης κρίσης.

Τις ιστορικές εκείνες ημέρες, συντελέστηκε η σπάνια, αλλά τρανή συγκυρία όταν ο λαός «σαν ξυπνήσει μονομιάς, έρχεται ανάποδα ο ντουνιάς». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν αναπόσπαστο μέρος του διεθνούς επαναστατικού κύματος που ξέσπασε σ’ όλο τον κόσμο, από τον κόκκινο Μάη του 1968 ως τη νίκη της Βιετναμέζικης επανάστασης και την ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και όποιος συμμετείχε στον παλλαϊκό ξεσηκωμό των ημερών εκείνων, γνωρίζει πώς είναι να διαπερνά το κορμί του σαν φλόγα, η καταλυτική δύναμη που διατρέχει τις ψυχές των ανθρώπων όταν γίνονται ένα, η ανάταση που προκαλεί ο πόθος και ο αγώνας για ελευθερία, η λυτρωτική απελευθέρωση από το φόβο που κρατά τις εξουσίες στη θέση τους, η καταιγιστική ορμή, με την οποία μπορεί να κινήσει τα σώματα το όραμα της απαλλαγής από τον καταπιεστή, το βασανιστή, το δυνάστη.

Το Πολυτεχνείο δεν δικαιώθηκε ακόμα. Γι’ αυτό και η φλόγα του μένει ως τα σήμερα δυνατή και ικανή να συνεπάρει τις ψυχές του λαού μας και αυτή είναι η αγωνία των κρατούντων. Όσο κι αν την πολεμούν παραμένει άσβεστη η συλλογική μνήμη από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τους αγώνες που ακολούθησαν, ως το Δεκέμβρη του 2008, τους αντιμνημονιακούς αγώνες, την αντιφασιστική πάλη ενάντια στους Ναζί της Χρυσής Αυγής και τα παρακλάδια της, τις συγκρούσεις με όλες τις αστικές κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων, μαύρες, μπλε, πράσινες ή ροζ και το Κράτος τους.

Η 50ή επέτειος του Πολυτεχνείου βρίσκει το λαό περικυκλωμένο από τη φωτιά ενός διεθνούς αμερικανο-νατοϊκού ιμπεριαλιστικού πολέμου, οι εστίες του οποίου διαρκώς πολλαπλασιάζονται και λόγω της άλυτης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης απειλεί να εξελιχθεί σε παγκόσμιο. Η κατάπτυστη πρόσδεση των ελληνικών κυβερνήσεων και των αστικών πολιτικών δυνάμεων -ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ- στο ΝΑΤΟΪΚΟ ιμπεριαλιστικό άρμα, πρώτα με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τώρα με την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα από το ισραηλινό καθεστώς Κατοχής και απαρτχάιντ, κάνει όλο και πιο πιθανή την εμπλοκή της Ελλάδας σε ένα πολεμικό σφαγείο. Για να το σταματήσουμε ο λαός πρέπει βγει στο προσκήνιο, να πάρει στα χέρια του τις τύχες του. Δεν ξεχνάμε πως το 1967 η αμερικανονατοϊκή χούντα εκτός των άλλων, επιβλήθηκε για την στήριξη του πολέμου των 6 ημέρων του Ισραήλ ενάντια στους αραβικούς λαούς.

Η κρίση του παρακμασμένου παγκόσμιου καπιταλισμού σπέρνει τον πόλεμο και την καταστροφή παντού. Στο εσωτερικό της χώρας, η επιδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη κατά των εργαζόμενων, ματώνει εκατομμύρια ανθρώπων. Ασυδοσία, δουλικότητα και ξετσίπωτη κολεγιά με το κεφάλαιο, τους εφοπλιστές και μεγαλοκαρχαρίες από τη μία, διάλυση του ΕΣΥ, ακρίβεια, πλειστηριασμοί, λιτότητα, απολύσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας για τους άνεργους, μισοεργαζόμενους και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, με μισθούς που καταπίνει ο πληθωρισμός, από την άλλη.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είτε στην εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της χώρας, είτε στη διαχείριση της αξεπέραστης κρίσης στο εσωτερικό, είναι το όργανο των αστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, πρόθυμη να προσφέρει το λαό θυσία στα σχέδια των επιχειρηματικών λόμπυ της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η σωτηρία του λαού σήμερα σημαίνει ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου το 1973 «Λαέ πολέμα σού πίνουνε το αίμα», «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Γενική Απεργία, Εργατική Εξουσία» είναι συνθήματα του αγώνα και της σημερινής εποχής.

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία, να πάρουν μαζικά και δυναμικά μέρος στις εκδηλώσεις και την μεγάλη διαδήλωση τιμής, μνήμης και αγώνα, για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, παλεύοντας για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την ήττα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, για τη νίκη της Παλαιστινιακής επανάστασης. Για τη σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα και παγκόσμια, για την εργατική εξουσία και τον πανανθρώπινο κομμουνισμό.

Αθήνα: Κοραή και Σταδίου, Παρασκευή 17 Νοέμβρη, 2 μ.μ.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ

ΤΙΜΑΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Και τι δεν ήταν…

Φέτος, συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση ενάντια στην δικτατορία που είχε επιβληθεί από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και μεγάλη μερίδα του ντόπιου κεφαλαίου.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορύφωση του αντιδικτατορικού, αντιμπεριαλιστικού αγώνα όλων των χρόνων της δικτατορίας. Αν και ξεκίνησε γύρω από την διεκδίκηση ελευθεριών των φοιτητών και των φοιτητριών, καθώς στους πανεπιστημιακούς χώρους η στρατιωτική δικτατορία στάθηκε αδύνατον να «νομιμοποιηθεί» ιδεολογικά, σύντομα απέκτησε συνολικό ταξικό, λαϊκό, αντιμπεριαλιστικό και αντιδικτατορικό χαρακτήρα.

Μία εξέγερση που η ηγεσία κομματιών της “επίσημης” Αριστεράς, η οποία συναινούσε σε ομαλή μετάβαση σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και στα χουντικά σχέδια “φιλελευθεροποίησης”, δεν μπόρεσε να αποφύγει, μία εξέγερση που έδειξε πως είναι πολλές φορές στην ιστορία, που η ίδια η κίνηση των λαϊκών μαζών ξεπερνάει τα φοβικά, σχέδια κομμάτων και οργανώσεων που την επικαλούνται.

Μία εξέγερση που, όπως συμβαίνει πάντα και αρχής γενομένης από τα γεγονότα της Νομικής, κατάφερε να κατεβάσει στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες λαού σπάζοντας τις συνθήκες τρόμου 6 και πλέον ετών. Μία εξέγερση που υπήρξε με τη σειρά της αποτέλεσμα του συνδυασμού μιας σειράς αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων: Της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, καθώς και της ανικανότητας της κυβέρνησης να καταπολεμήσει τον -συνεχώς αυξανόμενο- πληθωρισμό, όπου παρά τις διακηρύξεις της ότι ήταν εισαγόμενος έφερε τεράστια ευθύνη, με την λαϊκή δυσαρέσκεια να γιγαντώνεται. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν την ίδια στιγμή η χούντα έκανε όλα τα χατίρια του μεγάλου κεφαλαίου. Παράλληλα όμως, η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε υποπαράγωγο των μεγάλων αντιαποικιοκρατικών και αντιιμπεριαλιστικών αγώνων της περιόδου σε Λατινική Αμερική, Ασία και Αφρική, των εξεγέρσεων των προηγούμενων χρόνων στις δυτικές μητροπόλεις, των αναγκαίων ρήξεων μέσα στην ντόπια κομμουνιστική αριστερά της οποίας μεγάλη μερίδα – και έχοντας στην πλάτη της το τελικό αποτέλεσμα ήττας της ένοπλης πάλης της δεκαετίας του 1940 αλλά και τους διωγμούς που ακολούθησαν- παρέμενε φοβική με χιλιάδες αγωνιστές/αγωνίστριες να βρίσκονται στις εξορίες, τις φυλακές ή στην προσφυγιά, με τις ηγεσίες να συμβιβάζονται όλο και περισσότερο με την αστική εξουσία, με την διαρκή κίνηση χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που έστησαν, προηγουμένως και πολλές φορές από το μηδέν, παράνομους μηχανισμούς επικοινωνίας και πολύμορφης δράσης.

Μία εξέγερση που έφερε δίπλα στον φοιτητικό πυρήνα που την πυροδότησε, και όπως συνηθίζουν να κάνουν οι εξεγέρσεις, τόσο κομμάτια του λαού όπως μαθητές και εργάτες διευρύνοντας τους ίδιους της τους ορίζοντες, όσο όμως και διαφορετικών καταβολών και στόχων, πολιτικές οργανώσεις, ρεφορμιστικές και επαναστατικές.

Μία εξέγερση τέλος, που ηττήθηκε στρατιωτικά πριν προλάβει να εξαπλωθεί και να στήσει νέες εστίες και μέτωπα πάλης, μπροστά στα τεθωρακισμένα και στα μπουλούκια των ένοπλων ασφαλιτών που πυροβολούσαν στο ψαχνό, με δεκάδες νέους και νέες να δολοφονούνται, να συλλαμβάνονται, να βασανίζονται και να φυλακίζονται. Κάτι που – και πάλι – συμβαίνει πάντα στην ιστορία όταν μία σειρά παραγόντων δεν επιτρέπουν την επαναστατική τους ολοκλήρωση.

Η ίδια η δικτατορία, εξαιτίας μιας σειράς παραγόντων, κατέρρευσε λίγους μήνες μετά, αυτή τη φορά υπό το βάρος της πριμοδότησης εθνικιστικών ομάδων και της υποκίνησης πραξικοπήματος στην Κύπρο, αλλά και της Τούρκικης εισβολής και μετέπειτα κατοχής μεγάλου κομματιού της, υπό την ενορχήστρωση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η απόσταση από το “ναι” του Λεωνίδα Κύρκου στα σχέδια φιλελευθεροποίησης της χούντας και στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, μέχρι το “Καραμανλής ή τανκς” του Θεοδωράκη, είναι μικρή και ακολουθεί την ίδια πολιτική πορεία υποταγής στην αστική πολιτική με τρανταχτό παράδειγμα τη συγκατάθεση για την πραγματοποίηση των πρώτων μεταδιδακτορικών εκλογών την ημέρα της πρώτης επετείου της εξέγερσης, στις 17 Νοεμβρίου του 1974, με την αστική εξουσία να προσπαθεί να αλλάξει, ακριβώς επειδή τα φοβόταν, τα πιο προωθημένα μηνύματα της ίδια της εξέγερσης αλλά και το ίδιο το λαϊκό ένστικτο πως ο αγώνας αυτός δεν δικαιώθηκε και δεν ολοκληρώθηκε.

Κι όταν ξανάρθει, θα είναι πολλά περισσότερα…

Σήμερα, 50 χρόνια, η εργατική τάξη και ο λαός έχουν πλήρη επίγνωση των ορίων της αστικής δημοκρατίας, της ευκολίας που η ίδια καταρρίπτει τα όποια προσχήματά της μπροστά στην υπεράσπιση της δικτατορίας του κεφαλαίου που συνεχίζει να κυβερνά, αλλά και των συνεχών εναλλαγών μεταξύ των διαχειριστών και πολιτικών εκφραστών της έτσι ώστε να γίνεται πιο παραγωγικά η δουλειά των ιμπεριαλιστών αλλά και της ντόπιας αστικής τάξης.

Μνημόνια, fast track ψηφοφορίες αντιλαϊκών νομοσχεδίων και ιδιωτικοποιήσεις, ακρίβεια, μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για να βγει ο μισός μήνας και εντατικοποίηση της εργασίας, ταξικοί φραγμοί σε Παιδεία και Υγεία, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, φασιστικοποίηση των θεσμών και όξυνση της κρατικής καταστολής, περιστολή δικαιωμάτων στον συνδικαλισμό, στη διαδήλωση, στην απεργία.

Και ταυτόχρονα πλήρης υποταγή στις ιμπεριαλιστικές επιταγές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μετατροπή της χώρας σε έναν απέραντο κόμβο και ορμητήριο των πολέμων του Δυτικού Ιμπεριαλισμού σε Ουκρανία, Παλαιστίνη, Αφρική, Βαλκάνια, όπως και κατασπατάληση δισεκατομμυρίων ευρώ για πολεμική προετοιμασία.

Η χυδαία και “μουσειακού” τύπου απόπειρα αστικής αφομοίωσης του αγώνα που έδωσαν τις ημέρες εκείνου του Νοέμβρη δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι δεν πρέπει να συναντήσει απέναντί της μια στείρα, επίσης “μουσειακή”, επίκληση στην επανάληψή του. Οι εξεγέρσεις, όπως αυτή του Νοέμβρη του 1973, όπως αντίστοιχα και αυτή του Δεκέμβρη του 2008 δεν επαναλαμβάνονται, καθώς οι συνθήκες που τις πυροδότησαν έχουν πλέον αλλάξει και έρχονται νέες, πιο δύσκολες και πιο περίπλοκες για να ξεγεννήσουν τις νέες, όλο και πιο ώριμες, εξεγερτικές και επαναστατικές απόπειρες. Για αυτό έχουμε κάθε λόγο να λέμε πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς της περιόδου, είναι καθήκον μας το να παλέψουμε για την δικαίωση και την ολοκλήρωση όσων άφησε στη μέση εκείνη η εξέγερση.

Είναι καθήκον μας να επικαιροποιήσουμε μέσα στην πραγματικότητα που ζούμε την πάλη για “Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία”, να αντιληφθούμε το πώς μπορούν σήμερα να μεταφραστούν και να γειωθούν κοινωνικά, να βρούμε τις λέξεις και τα σχήματα που θα μπορέσουν να εκφράσουν τις λαϊκές ανάγκες όπως έκαναν τα συνθήματα των πλακάτ εκείνων των ημερών που έγραφαν “Λαέ Χτύπα”, “Επανάσταση λαέ”, “Απόψε πεθαίνει ο Φασισμός”, “Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ”, να κατανοήσουμε πως η “Ταϋλάνδη” του 1973 είναι η Παλαιστίνη του 2023.

Εν μέσω ενός μεγάλου κύκλου ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με την καπιταλιστική κερδοφορία να συνεχίζει να αποτελεί πρώτη προτεραιότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών του πλανήτη, οι εξεγέρσεις των τελευταίων ετών σε Λατινική Αμερική και Ασία με αποκορύφωμα το κενό εξουσίας που προέκυψε για λίγες ημέρες στη Σρι Λάνκα το 2022, οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες όπως αυτοί που δίνονται στην Αφρική, με την Γαλλία να παίρνει πόδι από χώρες που αποτελούσαν πρώην αποικίες της, οι μητροπολιτικές ταραχές και οι εργατικοί αγώνες που ξεσπούν στα μετόπισθεν της Δύσης με όλο και μεγαλύτερη πυκνότητα, προμηνύουν τις θύελλες της εποχής μας.

Οι δύο πυκνές εβδομάδες που ακολούθησαν το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και οι πρόσφατοι εμβληματικοί εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες των τελευταίων ετών δεν ανέδειξαν μόνο την αδυναμία και την κρίση των οργανωμένων δυνάμεων. Ανέδειξαν ταυτόχρονα πως, παρά την αστική προπαγάνδα, το ταξικό και λαϊκό δυναμικό υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει αλλά και πως έχει ανάγκη και συμφέρον να αγωνιστεί.

Σήμερα, λίγο μακριά μας, είναι ο Παλαιστινιακός λαός και οι οργανώσεις του που αντιστέκονται σε τέτοιο βαθμό και με τόσο κόστος που ο ρους της ιστορίας μπορεί να αλλάξει εκ νέου, εμπνέοντας τους λαούς όλου του πλανήτη να ξανασηκώσουν το κεφάλι ενάντια στον ιμπεριαλισμό αλλά και ενάντια στον φασισμό.

Είναι χρέος μας να στηρίξουμε και να αναδείξουμε τον δίκαιο αγώνα που διεξάγει τουλάχιστον 75 χρόνια η Παλαιστίνη έναντι του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ όπως και την αντεπίθεση της από τις 7 Οκτωβρίου. Και αυτό γιατί ο αγώνας τους όπως ακριβώς αυτός του Πολυτεχνείου μπόρεσαν και μπορούν να αποτελέσουν το εναρκτήριο έναυσμα για την πυροδότηση ενός αντιμπεριαλιστικού αγώνα, ενάντια στη βία και την καταπίεση καπιταλισμού φασισμού ιμπεριαλισμού.

Τιμή και μνήμη για τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του Πολυτεχνείου είναι να διδαχθούμε από την πείρα τους, να συνεχίσουμε από εκεί που αυτοί κατάφεραν να φτάσουν, να απαντήσουμε στα ερωτήματα της δικής μας εποχής και να μας βρει αυτή οργανωμένους και αποφασισμένους, να τολμήσουμε να πάμε τα πράγματα ακόμα πιο μπροστά.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:

ΑΘΗΝΑ στις 15:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ στις 17:00 στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση

diarkis-agonas@riseup.net

da-athens@riseup.net

da-thess@riseup.net

50 χρόνια απ’την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ

Θεσ/νίκη: 17:00- Πολυτεχνείο

Αθήνα: 13:00- Πολυτεχνείο (προσυγκέντρωση), 15:00- Κλαύθμωνος

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητ(ρι)ών Αθήνας

Το Πολυτεχνείο δείχνει το δρόμο για ένα ακηδεμόνευτο, μαχητικό φοιτητικό κίνημα

από Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου

Πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου οι γενεσιουργές της αιτίες δηλαδή η αυταρχική λεηλασία των από τα κάτω από κράτος και κεφάλαιο παραμένουν πιο επίκαιρες από ποτέ. Μέσω της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης οι εξουσιαστές έχουν κλιμακώσει τον ταξικό τους πόλεμο με μια ταυτόχρονη επέλαση σε κάθε αυτο-οργανωμένη δομή, δηλαδή σε κάθε κοιτίδα αντίστασης, εντός και εκτός σχολών. Η ακρίβεια, η υποβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η εγκαθίδρυση των “manager” στις σχολές συνοδεύονται από ορδές κάθε είδους μπάτσων ΟΠΚΕ, ΟΠΠΙ, ΔΡΑΣΗ, ΜΑΤ κ.ο.κ. οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο σήμερα να καταστείλουν τις αντιστάσεις στην λεηλασία των σχολών και των ζώων μας. Και όλα αυτά, όπως και 50 χρόνια πριν, διευθύνονται από διεθνή και εγχώρια δίκτυα εξουσίας με σκοπό να προωθήσουν και να εδραιώσουν το αιμοδιψές καπιταλιστικό σύστημα ένα σύστημα που είτε πρόκειται για τη γενοκτονία των παλαιστινίων είτε για τις εκατόμβες νεκρών προσφύγων στον Έβρο και τη Μεσόγειο είτε για τραυματίες αντιφασίστ(ρι)ες στην Αθήνα καταλήγει αναπόφευκτα σε πολτοποίηση των από τα κάτω. Όλες οι παραπάνω δολοφονίες, πόλεμοι και εθνοκαθάρσεις, οι αυταρχισμοί και ο φασισμός κάθε είδους, κρατικός ή παρακρατικός, έχουν ένα κοινό σημείο αφετηρίας: το παγκόσμιο καπιταλιστικό-κρατικό κατεστημένο.

Έτσι η εξεγερση του Πολυτεχνείου παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ. Κόντρα στις λογικες μουσειοποίησης που προωθεί η θεσμική συνδικαλιστική αριστερά, το Πολυτεχνείο οφείλει να αποτελέσει αφορμή για την κλιμάκωση των αγώνων του σήμερα τόσο για το φοιτητικό όσο και για το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Εμείς αρνούμαστε να υποταχθούμε σε μια διεφθαρμένη λογική θεσμικού δικαιωματισμου που αντιμετωπίζει το άσυλο σαν νομολογία του αστικού κοινοβουλίου. Το άσυλο διεκδικείται και κατοχυρώνεται έμπρακτα μέσα από αγωνιστικές κινήσεις όπως οι καταλήψεις και τα κέντρα αγώνα και έτσι κατοχυρώθηκε και στο Πολυτεχνείο. Ούτε δεχόμαστε να υπαχθούμε σε ένα αφήγημα που εξομοιαζει τον αντιδικτατορικό αγώνα με την αστική δημοκρατία, σύστημα που επίσης εδραιώνει την κυριαρχία του κεφαλαίου απλώς με ένα πιο η πιο προσωπείο από τη χούντα των συνταγματαρχών.

Για τους παραπάνω λόγους καλούμε την φοιτητική κοινότητα του Παντείου να πλαισιώσει τις ακηδεμόνευτες κινητοποιήσεις των ημερών. Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις του τριημέρου στο Κάτω Πολυτεχνείο. Στηρίζουμε την προσυγκέντρωση και την πορεια στις 17 Νοέμβρη

Το Πολυτεχνείο ήταν εξέγερση δεν ήτανε γιορτή

Οργάνωση στη βάση σε κάθε σχολή!

ΟΛΑ/ΕΣ/ΟΙ 13:00 ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 15:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ

Στήριξη του καλέσματος της “Ανοιχτής συνέλευσης για την 50ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου” στην πορεία της 17/11

Ημέρα/Ώρα: 17/11/2023 στις 15:00

Τοποθεσία: Αθήνα / Πλ. Κλαυθμώνος

Άλλος ένας Ρομ νεκρός, ο 17χρονος Χρήστος Μιχαλόπουλος από σφαίρα μπάτσου. Δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ελέγχου ενώ είχε προηγηθεί καταδίωξη το βράδυ του Σαββάτου 11 Νοέμβρη στο Λεοντάρι Βοιωτίας. Η σφαίρα διαπέρασε την παλάμη του και διείσδυσε στην αριστερή τραχηλική χώρα, προκαλώντας θανατηφόρο τραύμα. Ο μπάτσος-δολοφόνος του Χρήστου υποστήριξε πως το όπλο του εκπυρσοκρότησε καθώς ο 17χρονος προσπάθησε να του το πάρει από τα χέρια, δήλωση που αναιρείται από τη μαρτυρία του αδελφού του Χρήστου, ο οποίος βρισκόταν στη θέση του συνοδηγού, καθώς και από οπτικοακουστικό υλικό που διέρρευσε.

Άλλη μία κρατική δολοφονία που μαρτυρά την ωμή δολοφονική βία της αστυνομίας. Το τελευταίο διάστημα οι Ρομά Νίκος Σαμπάνης και Κώστας Φραγκούλης μετά από καταδίωξη γαζώθηκαν με σφαίρες από ΔΙ.ΑΣ, ο Κώστας Μανιουδάκης κατά τη διάρκεια ελέγχου ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τα ΤΑΕ-Σούδας και η συντρόφισσα Βασιλική βασανίστηκε από τα ΟΠΚΕ κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής περιπολίας με αποτέλεσμα να καταλήξει στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση. Προφανώς, οι δολοφονικές ενέργειες της καθαγιασμένης ΕΛΑΣ συγκαλύπτονται συστηματικά από τα έμμισθα τσιράκια των ΜΜΕ τα οποία παραποιούν αδίστακτα την πραγματικότητα ώστε να αποτινάξουν οποιαδήποτε κατηγορία σπιλώνει το όνομα των «ρυθμιστών του νόμου και της τάξης».

Ο ρόλος των σωμάτων ασφαλείας είναι μέσω του δόγματος μηδενικής ανοχής και του παραδειγματισμού να καθυποτάζουν και να καταστέλουν την κοινωνική βάση, να διατηρούν ακέραια την εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου καθώς και να παγιώνουν τα δίπολα εκμεταλλευτή-εκμεταλλευόμενου, καταπιεστή-καταπιεζόμενου. Οποιοσδήποτε δε συμμορφώνεται με τις κρατικές-καπιταλιστικές υποδείξεις, οποιοσδήποτε παρεκκλίνει από τα επιβεβλημένα πρότυπα και τις στερεοτυπικές συμπεριφορές έρχεται αντιμέτωπος με τη στρατηγική εξόντωσης της ΕΛΑΣ, η οποία είναι νομιμοποιημένη και τυγχάνει θεσμικής προστασίας.

Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν ένα αμάλγαμα διαστρεβλώσεων, ψεμάτων, συγκαλύψεων και προπαγάνδας που αποσκοπεί στην εμπέδωση της ιδέας πως η μόνη βία που επιτρέπεται είναι η βία της εξουσίας, διότι τα άτομα που στοχοποιεί είναι αυτά που διαταράσσουν το υποτιθέμενο κοινωνικό συνεχές που αποπειράται να επιβάλει το κράτος. Η συνεχόμενη απειλή της κρατικής βίας υποβοηθά τον έλεγχο και την κοινωνική ρύθμιση, φοβερίζοντας οποιοδήποτε άτομο δε συνάδει με το πρότυπο του πολίτη που επιτάσσει το καπιταλιστικό σύστημα. Η αστυνομία βασανίζει, βιάζει και εκτελεί. Κρίνει κατηγορίες ανθρώπων όπως τους αγωνιζόμενους, τις εξεγερμένες, τους φτωχοδιαβόλους, τις έγκλειστες στα κολαστήρια των φυλακών και τα ψυχιατρεία, τους μετανάστες και τους περιθωριοποιημένους ως αναλώσιμο υλικό, ως ένα μέσο για να εξωτερικεύσει τις σαδιστικές της ορέξεις. Οι μπάτσοι λειτουργούν βάσει ταυτοτικών και ταξικών διακρίσεων, βάσει ρατσιστικών κινήτρων εκμεταλλευόμενοι φυσικά την κοινωνική ανοχή. Σ’ ένα φρικιαστικό μοτίβο με τη δολοφονία του Χρήστου τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες σε άλλες δύο δολοφονίες νεαρών Ρομ ατόμων από αστυνομικά πυρά. Η Ρομ κοινότητα βρίσκεται άκρως περιθωριοποιημένη στη σφαίρα της ελληνικής κοινωνίας. Η απομόνωση έχει οδηγήσει στο να θεωρούνται οι Ρομ «κοινωνικοί παρίες» και άρα μη μετρήσιμοι όσο κάνουμε αναφορές στο κοινωνικό σύνολο. Η συνθήκη αυτή μεταφράζεται και στην θανατηφόρα καταστολή που υπόκεινται στα χέρια του κράτους.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι μπάτσοι εκτέλεσαν χωρίς ενδοιασμό έναν 17χρονο Ρομ διατυμπανίζοντας για ακόμη μία φορά πως οι ζωές των Ρομά δεν αξίζουν και αποδεικνύοντας τον αντιτσιγγανισμό που τους διαπνέει. Αυτή τους η αντιμετώπιση φυσικοποιείται και λόγω της ευρείας αδιαφορίας, της παθητικότητας που διαποτίζει την πλειονότητα της κοινωνίας, η οποία στο άκουσμα μιας ακόμη ψυχρής δολοφονίας ενός Ρομ είτε κλείνει τα αυτιά προσπερνώντας την είδηση, είτε επικροτεί την ΕΛΑΣ γι’ αυτό της το κατόρθωμα, είτε «αγανακτεί» τόσο «σφοδρά» που αδυνατεί, τόσο καλοβολεμένη που είναι, να σηκωθεί από τον καναπέ της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εδώ και 3 χρόνια έχουν δολοφονηθεί τουλάχιστον 3 νεαροί Ρομ υπό τρομακτικά όμοιες συνθήκες. Είναι ο «εύκολος στόχος» των μπάτσων. Είναι δολοφονίες που ξέρουν σίγουρα ότι θα τις συγκαλύψουν, ότι το ζήτημα θα λησμονηθεί μετά από λίγες μέρες. Γιατί η ελληνική κοινωνία όντως βρίσκεται απέναντι στη Ρομ κοινότητα, δεν δέχεται σε καμία περίπτωση να την θεωρήσει κομμάτι της, πόσο μάλλον να θρηνήσει και να αντιδράσει για τις δολοφονίες που υφίσταται. Η ρατσιστική πλύση εγκεφάλου έχει πιάσει τόπο, οποιοδήποτε αίσθημα αλληλεγγύης είτε έχει καταστραφεί είτε είναι πολύ καλά θαμμένο από τα χέρια του ίδιου του συστήματος.

Σ’ ένα κλίμα διάχυτου ρατσισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού το μονοπώλιο της βίας παύει να κατέχεται αποκλειστικά από το κράτος και το κεφάλαιο και επεκτείνεται στους φασίστες-παρακρατικούς που συνιστούν το μακρύ χέρι του κράτους. Ρατσιστικά πογκρόμ, καρτέρια, επιθέσεις και φθορές σε μαγαζιά μεταναστ(ρι)ών αποτελούν συνήθεις πρακτικές τους. Το τελευταίο θύμα ήταν ο 25χρονος Σιράζ Σαφτάρ, ο οποίος δολοφονήθηκε από φασίστες οι οποίοι τον μαχαίρωσαν στο στέρνο, ενώ κατευθυνόταν στη δουλειά του στον Περισσό. Άλλη μία βίαιη επίθεση ήταν το πογκρόμ που διοργανώθηκε στη Λεμεσό τη νύχτα της 1ης Σεπτεμβρίου όπου ομάδα 500 φασιστών επιτέθηκε σε μετανάστ(ρι)ες, κατέστρεψε κι έκαψε ολοσχερώς τα μαγαζιά τους. Δεν ξεχνάμε και το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου όπου το λιμενικό έπνιξε 650 μετανάστ(ρι)ες. Σε μία συνθήκη ανέχειας κι εξαθλίωσης, οι ρητορικές μίσους που προωθούνται διαχέονται σ’ ολόκληρη την κοινωνία εξωθώντας την στην αλληλοεξόντωση, τον «κανιβαλισμό» και τον εκφασισμό. Η φασιστική απειλή καραδοκεί σ’ όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας κι είναι χρέος του ανταγωνιστικού κινήματος να βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση, να την αποκρούει και να την τσακίζει όπου τη συναντά.

Η απάντηση του κινήματος στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη υπήρξε άμεση και δυναμική: συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν το ίδιο βράδυ, μαζικές πορείες τις επόμενες ημέρες, καθώς και κατάληψη της Νομικής η οποία λειτούργησε ως κέντρο αγώνα. Ανάλογη πρέπει να είναι κι η απάντησή μας στις τωρινές δολοφονικές επιθέσεις του κράτους και των μπάτσων. Ως αναρχικοί/ές/ά προτάσσουμε τη μαχητική αυτοάμυνα, την αντεπίθεση και επιλέγουμε τη δικαιοσύνη του δρόμου αρνούμενοι/ες/α να συμβιβαστούμε με την αστική δικαιοσύνη. Χτίζουμε δίκτυα έμπρακτης αλληλεγγύης, αυτοοργανωμένους-κατειλημμένους χώρους και συντροφικές σχέσεις. Δεν λησμονούμε την ιστορική-επαναστατική μνήμη και δεν ξεχνάμε τους νεκρούς του κοινωνικού-ταξικού πολέμου. Είναι καθήκον μας να οξύνουμε τα αντανακλαστικά μας και να οργανώσουμε πολύμορφες δράσεις ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, καπιταλισμό και πατριαρχία και να γίνουμε πάλι μία πραγματική απειλή.

Στηρίζουμε το κάλεσμα της “Ανοιχτής συνέλευσης για την 50ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου” στην πορεία της 17/11

ΜΠΑΤΣΟΙ, TV, ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ
Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΡΟΜΑ
ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Χρήστου & τη δολοφονική επίθεση στη Βασιλική

Οι ζωές των Ρομά αξίζουν – Να αντισταθούμε στις κρατικές δολοφονίες

Με τη συμπλήρωση μισού αιώνα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όλα αυτά για τα οποία πάλεψε και διεκδίκησε βρίσκονται στο στόχαστρο του Κράτους και της εξουσίας με οξυμένη ένταση και αναβαθμισμένη βιαιότητα.

Οι κοινωνικές ελευθερίες που κατακτήθηκαν μετά την ανατροπή της Χούντας χαρακτηρίζονται πλέον ευθέως παρασιτικές, αντιπαραγωγικές και παρωχημένες. Το περιβόητο «τέλος της Μεταπολίτευσης» στο οποίο ομνύει η εξουσία εδώ και χρόνια, είναι στην πραγματικότητα το τέλος ενός πλαισίου δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν σε μια περίοδο πολλών δεκαετιών από τα κινήματα των εργαζομένων, των νέων και των κοινωνικά ανήσυχων ανθρώπων.

Η εποχή των Μνημονίων συνοδεύτηκε από την κλοπή ενός μεγάλου μέρους του εργατικού και κοινωνικού εισοδήματος και μια ευρύτατη συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η διαχείριση της πανδημίας, υπήρξε επίσης μια ευκαιρία για το Κράτος και την κυβέρνηση να εφαρμόσει και να καθιερώσει μέτρα ασύμμετρου αυταρχισμού, τα οποία η κοινωνία καλείται να εμπεδώσει.

Σε μια περίοδο κατά την οποία όλα όσα παρουσιάστηκαν ως δημοκρατικές ελευθερίες επιχειρείται να πεταχτούν στον κάλαθο των ιστορικά αχρήστων, το ελληνικό κράτος και η κυβέρνησή του βρίσκονται επίσης στην πρωτοπορία μιας ρατσιστικής πολιτικής με δολοφονικά χαρακτηριστικά.

Θύματα αυτής της πολιτικής είναι οι χιλιάδες πρόσφυγες/ισσες και μετανάστες/ριες που βασανίζονται, εγκλωβίζονται ή δολοφονούνται στα ελληνικά σύνορα, αλλά και ο Ρομά, οι οποίοι προτείνονται από το ελληνικό κράτος ως οι κατ εξοχήν ζωές που δεν αξίζει τον κόπο να βιωθούν.

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 18χρονου Χρήστο Μιχαλόπουλου από αστυνομικό της ΟΠΚΕ έξω από τη Θήβα είναι η τρίτη τέτοια μέσα σε δύο χρόνια μετά από εκείνες των Νίκο Σαμπάνη και Κώστα Φραγκούλη. Κοινό στοιχείο σε όλες, πέραν της απρόκλητης χρήσης όπλων ενάντια σε Ρομά, αποτελεί η απουσία οποιασδήποτε συνέπειας για τους δολοφόνους και η ηθική επιβράβευση των δολοφόνων από υπουργούς και κυβερνητικά στελέχη.

Η συγκινητική κραυγή των Ρομά για ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ παραμένει όχι απλά αδικαίωτη, αλλά χωρίς την αντήχηση που της αντιστοιχεί μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Πριν δύο χρόνια, κάποιες οργανώσεις συγκροτήσαμε την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ», προκειμένου να φωνάξουμε ότι οι ζωές των Ρομά μετράνε.

Σήμερα, ανάμεσα σε μια διαχεόμενη βαρβαρότητα που περνά από τα εγκλήματα των Τεμπών και της Πύλου, τους 161 νεκρούς από εργατικά ατυχήματα από την αρχή του χρόνου και φτάνει μέχρι την ανοιχτή υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στα εγκλήματα πολέμου που συντελούνται στη Γάζα, επιλέγουμε να προτάξουμε την υπεράσπιση των ζωών των Ρομά απέναντι στη ρατσιστική δολοφονική μανία που επιδεικνύει εναντίον τους το ελληνικό κράτος, ως σύμβολο ιστορικής μνήμης εναντίωσης στις κρατικές δολοφονίες.

Επιλέγουμε να πορευτούμε πίσω από το πανό της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ», καταγγέλλοντας ταυτόχρονα κάθε κρατικό έγκλημα και δηλώνοντας ότι παραμένουμε ενεργοί/ες στο πνεύμα των κοινωνικών εξεγέρσεων.

Καλούμε στη συγκέντρωση του Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 17/11, στις 15:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ» ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε
Δίκτυο για τα Πολιτικά και τα Κοινωνικά Δικαιώματα

Όλοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου προς τις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ [Πλ. Κλαυθμώνος 17/11 15.00]

από Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση

Η σημασία του παλαιστινιακού αγώνα ξεπερνάει τα στενά όρια αυτής της γωνιάς της γης. Χωρίς καμιά υπερβολή, μπορούμε να πούμε ότι ο παλαιστινιακός λαός ποτίζει το δέντρο της λευτεριάς για όλη την ανθρωπότητα. Αποτελεί ένα φωτεινό φάρο ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στοχοπροσήλωσης, γενναιότητας, διάθεσης προσφοράς και θυσίας.

Όλοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου προς τις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ [Πλ. Κλαυθμώνος 17/11 15.00]

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπου ο λαός και η νεολαία του μπροστά στον φόβο που γεννούσε η τρομοκρατία και η καταστολή από την στρατιωτικοφασιστική δικτατορία αντέταξε το εξεγερτικό πνεύμα, το ξεπέρασμα κάθε είδους φόβου. Απέναντι στα πολυβόλα που κροτάλιζαν, και τα κρατητήρια που είχαν μεταβληθεί σε τόπους βασανιστηρίων αγωνιστών/τριών, ο λαός αντέταξε τον πόθο για την ελευθερία από τη μια και το πνεύμα της συλλογικότητας από την άλλη δημιουργώντας ένα εμβληματικό γεγονός της νεοελληνικής ιστορίας, το οποίο συνεχίζει μισό αιώνα μετά να αποτελεί ανεξάντλητη παρακαταθήκη στους σύγχρονους αγώνες για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, στους σύγχρονους αγώνες ενάντια στο φασισμό και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση.

Φέτος η επέτειος της εξέγερσης συμπίπτει με την κορύφωση του αγώνα του παλαιστινιακού λαού για λευτεριά και ανεξαρτησία που ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη, με την έναρξη της επιχείρησης «Κατακλυσμός του Αλ Ακσα» της Αντίστασης και συνεχίζεται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα, παρά τον τεράστιο φόρο αίματος που πληρώνει ο παλαιστινιακός λαός από τις βόμβες των σιωνιστών.Η σημασία αυτού του αγώνα ξεπερνάει τα στενά όρια αυτής της γωνιάς της γης. Χωρίς καμιά υπερβολή, μπορούμε να πούμε ότι ο παλαιστινιακός λαός ποτίζει το δέντρο της λευτεριάς για όλη την ανθρωπότητα. Αποτελεί ένα φωτεινό φάρο ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στοχοπροσήλωσης, γενναιότητας, διάθεσης προσφοράς και θυσίας.

Οι φασίστες σιωνιστές του Ισραήλ έχουν δίπλα τους τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές δυνάμεις όλου του κόσμου. Ο παλαιστινιακός λαός έχει σαν ασπίδα του τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους που συμμετείχαν στις πρωτοφανούς μαζικότητας διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, φωνάζοντας για λευτεριά στην Παλαιστίνη και για αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση χωρίς προκαταλήψεις.

Φέτος να μετατρέψουμε την διαδήλωση για την 50η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σε διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση προς τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Όλες-οι στην διαδήλωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την Αντίσταση του!Πλατεία Κλαυθμώνος, Παρασκευή 17/11, 3:00 μ.μ.

Nίκη στα όπλα της ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Ενάντια στην συνεργασία του ελληνικού κράτους με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ

Εξω οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ

Assembly of Solidarity in the Palestinian Resistance | Everyone from the Polytechnic to the US and Israeli embassies [Klathmonos Square Friday November 17, 15.00]

This year marks 50 years since the uprising of the Polytechnic University, where the people and their youth – in the face of the terrorism and repression engendered by the militarised, fascist dictatorship – resisted with rebellious spirit and conquered fear. Faced with rattling machine guns and detention centres, which had been transformed into places of torture for fighters, the people fought with the desire for freedom, on the one hand, and collective spirit, on the other, creating an emblematic event of modern Greek history, which continues – half a century later – to be an inexhaustible legacy in the modern struggles for ‘Bread Education Freedom’, in modern struggles against fascism and imperialist dependence.This year’s anniversary of the uprising coincides with the culmination of the Palestinian people’s struggle for freedom and independence that began on October 7, with the launch of the Resistance’s Operation Al-Aqsa Flood, and continues unabated to this day, despite the enormous blood toll it pays.The significance of this struggle transcends the narrow confines of this corner of the earth. Without any exaggeration, we can say that the Palestinian people are watering the tree of freedom for all humanity. It is a bright beacon of human dignity, determination, bravery, willingness to give and sacrifice.The fascist Zionists of Israel have by their side the imperialists and the bourgeois forces of the whole world. The Palestinian people have as their shield the hundreds of millions of people who participated in the unprecedented massive demonstrations around the world, shouting for freedom in Palestine and solidarity with the Palestinian Resistance without prejudice.This year let’s turn the demonstration for the 50th anniversary of the Polytechnic uprising into a demonstration of solidarity with the Palestinian Resistance towards the embassies of the USA and Israel.

Everyone to the demonstration of solidarity with the Palestinian people and their Resistance!Klathmonos Square, Friday 17 November, 2023, 3:00 p.m.

Long live the weapons of the Palestinian Resistance!Freedom in Palestine!

Against the cooperation of the Greek state with the terrorist state of Israel

Outside the USA, NATO and the EU

تجمع دعم المقاومة الفلسطينية | الانطلاق من جامعة البوليتيكنيك في اتجاه سفارة الولايات المتحدة والسفارة “الإسرائيلية “[ساحة كلاثمونوس الجمعة 17 نوفمبر، الساعة 15.00]يصادف هذا العام مرور 50 عاماً على انتفاضة جامعة البوليتيكنيك، حين هبت

الجماهير وفي طليعتهم الشباب بروح ثورية ضد إرهاب وقمع الدكتاتورية العسكرية الفاشية وانتصرت على الخوف. ففي مواجهة الرصاص الحي ومراكز الاعتقال، التي تحولت إلى زنازين تعذيب للثوار، خاضت الجماهير الكفاح من أجل الحرية من ناحية، وخلق الروح الجماعية من ناحية أخرى، مما شكل حدثاً رمزياً في تاريخ اليونان المعاصر. والذي لا يزال – بعد مرور نصف قرن – يمثل إرثاً نضالياً لا ينضب في الكفاح من أجل “الحرية والكرامة والعدالة”، وفي النضال ضد الفاشية والتبعية الإمبرياليةتأتي ذكرى انتفاضة البوليتيكنيك في الوقت الذي يخوض فيه الشعب الفلسطيني ذروة نضاله من أجل الحرية والاستقلال والذي انفجر في 7 تشرين الأول/أكتوبر، مع انطلاق عملية طوفان الأقصى التي قامت بها المقاومة، وما زال مستمرا حتى يومنا هذا، رغم الخسائر الدموية الهائلة التي دفعها شعب غزة.إن أهمية هذا النضال تتجاوز الحدود الضيقة في هذه الرقعة من الأرض. ومن دون أي مبالغة يمكننا القول إن الشعب الفلسطيني اليوم ينير درب الحرية للإنسانية جمعاء. وقد باتت غزة منارة مشرقة للكرامة الإنسانية والإصرار والشجاعة والاستعداد العنيد للفداء والتضحية.إن الفاشست الصهاينة في “إسرائيل” اليوم مدعومون من غلاة الامبرياليين والقوى البرجوازية في العالم كله. فيما يرفع راية الشعب الفلسطيني مئات الملايين من الأحرار الذين شاركوا في المظاهرات الحاشدة غير المسبوقة في جميع أنحاء العالم، وتصدح حناجرهم بالهتاف من أجل الحرية لفلسطين والتضامن مع المقاومة الفلسطينية دون أي تحيز.فلنحول تظاهرة الذكرى الخمسين لانتفاضة البوليتيكنيك هذا العام إلى مظاهرة تضامن مع المقاومة الفلسطينية أمام سفارتي الولايات المتحدة و”إسرائيل”.لنشارك جميعاً في مظاهرة التضامن مع الشعب الفلسطيني ومقاومته الباسلة!ساحة كلاثمونوس، الجمعة 17 نوفمبر 2023، الساعة 3:00 مساءً.عاش سلاح المقاومة الفلسطينية!الحرية لفلسطين!لا لتعاون الدولة اليونانية مع حكومة “إسرائيل” الإرهابيةنعم للخروج من تحالف الولايات المتحدة الأمريكية وحلف شمال الأطلسي والاتحاد الأوروبي

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας

Πορεία

Οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες συνεχίζονται, δεν καταστέλλονται, δεν αφομοιώνονται, δεν γίνονται ούτε εικόνα ούτε θέαμα

50 χρόνια μετά την εξέγερση στους δρόμους της Αθήνας, ο αγώνας ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος, στον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό συνεχίζεται…

Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ που δολοφονεί χιλιάδες παλαιστίνιες/ους στην ανοιχτή φυλακή της Γάζας, που ισοπεδώνει νοσοκομεία, σχολεία, σπίτια…

Ενάντια στην πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης της νέας δημοκρατίας που επιβάλλει φτώχεια, λεηλασία εργασιακών δικαιωμάτων και εγκληματοποιεί τους εργατικούς αγώνες.

Ενάντια στις δολοφονίες μεταναστών, ρομά…

Ενάντια στη βαρβαρότητα των κατασταλτικών μηχανισμών, στην προώθηση ρατσιστικών ιδεολογιών και την υπόθαλψη ναζιστικών ταγμάτων εφόδου…

Ενάντια στην πατριαρχία, τις γυναικοκτονίες, τον σεξισμό…

Ενάντια στη λεηλασία των δημόσιων χώρων με την αλλαγή της χρήσης γης, κόβοντας δέντρα και καίγοντας δάση, για να μην υπάρχουν γειτονιές, για να γίνει η φύση δρόμοι, τσιμέντο και νεκροταφεία «αιολικής ενέργειας».

50 χρόνια μετά, ο αγώνας συνεχίζεται ενάντια στην επιβολή ταξικών φραγμών με την «τράπεζα θεμάτων», την «ελάχιστη βάση εισαγωγής», τη μεθόδευση πειθάρχησης των εκπαιδευτικών με την «αξιολόγηση», αλλά και την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Συναδέλφισσες/οι,

Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης εντείνεται η λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων μες στη δυστοπία της άγριας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην οποία κεντρικό ρόλο έχουν τα… περιώνυμα funds: αγοράζουν κολλέγια και ιεκ, όπως το fund BC Partners, το οποίο μετά τον έλεγχο των Nova-Wind, του 50% των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών Alpha και Star, καθώς και του Petcity, προχώρησε στην εξαγορά με 250.000.000 ευρώ του Μητροπολιτικού κολλεγίου και του ΙΕΚ Ακμή.

Χωρίς αντίπαλο δέος, τα αφεντικά επιχειρούν να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου». Ούτε ο κομματικός γραφειοκρατικός συνδικαλισμός ούτε η καρικατούρα του που κανιβάλισε την ιστορία των αγώνων του κλάδου μπορούν να διαμορφώσουν όρους για μια άλλη προοπτική. Δέσμιοι της «νομιμότητας» αναπαράγουν ψευδαισθήσεις, εγκλωβισμένοι στους ρόλους και τους μηχανισμούς του κρατικοδίαιτου κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζονται σωματεία βάσης για τον ταξικό αγώνα ενάντια στα αφεντικά και το κράτος, με την απελευθέρωση των εργαζομένων από μηχανισμούς και ρόλους, για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Την Παρασκευή στις 17 του Νοέμβρη το μάθημα δεν είναι ούτε σιωπή ούτε υποταγή.

Η ιστορική μνήμη, οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες δεν είναι εικόνα, έχουν τίμημα, δεν είναι πουκάμισο αδειανό, όταν είναι στα χέρια εργαζομένων και ανέργων με ιστορική και ταξική συνείδηση, με διεθνιστική αλληλεγγύη.

Όλες/οι στην πορεία την Παρασκευή στις 17 του Νοέμβρη

Προσυγκέντρωση: Σταδίου, στο ύψος της Παλιάς Βουλής στις 2.30 μ.μ.

Αντίσταση Αυτοοργάνωση Ταξική αλληλεγγύη

Με τα σωματεία βάσης, αγώνας ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση

Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Ανέργων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση

Αντιφασιστική – Αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση

Ημέρα/Ώρα: 17/11/2023 στις 16:00

Τοποθεσία: Αθήνα / Χρ. Λαδά & Σταδίου

50 χρόνια από την αντιφασιστική – αντιιμπεριαλιστική λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου (πρόγραμμα τριημέρου)

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Η μαζική, λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτικοφασιστική χούντα αμφισβήτησε με παλλαϊκό τρόπο την συνολική επίθεση που βίωσε η εργατική τάξη και ο λαός.

Έθεσε επί τάπητος το αίτημα της ανεξαρτησίας από τον ξένο παράγοντα, της ανατροπής του φασιστικού παρακράτους που από βίαιη δύναμη καταστολής και δολοφονίας των κομμουνιστών/κομμουνιστριών, των αγωνιστών/αγωνιστριών, των εργατών και του απλού λαού την προηγούμενη περίοδο, μετατράπηκε σε επίσημο πολιτικό προσωπικό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της ντόπιας εξαρτημένης αστικής τάξης.

Προέταξε με τόλμη σαν συλλογικός φορέας της λαϊκής θέλησης την απαίτηση για δημοκρατικά δικαιώματα, ελευθερία, ψωμί και παιδεία, βροντοφωνάζοντας «Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί»,«Θάνατος στον φασισμό και στον ιμπεριαλισμό».

Η 50η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συμβαίνει σε μια περίοδο όπου το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε δομική κρίση.

Ο μοναδικός επιτιθέμενος ιμπεριαλιστικός άξονας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ απειλεί την ανθρωπότητα με το ξέσπασμα ενός ολοκληρωτικού πολέμου, έχοντας δημιουργήσει ένα συμπαγές μπλοκ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων υπό την ηγεμονία του (Μ. Βρετανία, ΕΕ, Ιαπωνία, Νότιος Κορέα), εξαρτημένων κρατών – όπως η Ελλάδα – και εξαρτημένων περιφερειακών δυνάμεων – όπως ηΤουρκία, με σκοπό το ξαναμοίρασμα την κατασπάραξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών που δεν βρίσκονται στα χέρια του και την ανασύσταση του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος υπό την ηγεμονία του.

Οι δυναμικοί ταξικοί-λαϊκοί αγώνες που ξεσπάνε από άκρη σε άκρη του πλανήτη, οι εξεγέρσεις εντός του Γαλλικού ιμπεριαλιστικού κράτους και απέναντι στην Γαλλική αποικιοκρατία, ο τιτάνιος αγώνας του Παλαιστινιακού λαού για εθνική- κοινωνική απελευθέρωση και το τεράστιο κύμαδιεθνιστικής αλληλεγγύης, αποδεικνύουν πως κανένα τέλος της ιστορίας δεν υπάρχει και οι λαοί ξαναγράφουν με κόκκινα γράμματα την ιστορία της πάλης των τάξεων.

Η μαχητική αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική- διεθνιστική συγκέντρωση της 1ης Νοέμβρη, το σπάσιμο των κρατικών απαγορεύσεων-κατασταλτικών απαγορεύσεων ,ο πολύμορφοςαντιφασιστικός αγώνας που ξέσπασε για τουλάχιστον ένα μήνα, βάζουν μπροστά την αναγκαιότητα της συγκρότησης ενός μαχόμενου αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος με πραγματική όσμωση με τα σωματεία, τα συνδικάτα,τους μαζικούς-τοπικούς φορείς και αιχμή του την Οργανωμένη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα.

Ως Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου» θέλουμε η 50η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να γίνει εφαλτήριο αγώνα, για την οργάνωση μαχητικού αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, για την συνένωση των αγώνων για ψωμί-παιδεία-υγεία-ελευθερία με τους αγώνες για ειρήνη και αποδέσμευση από το ιμπεριαλιστικό σφαγείο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, για την προώθηση της παλαιστινιακής αντίστασης και των αγώνων που δίνουν οι λαοί απέναντι στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό.

Τιμάμε το χαρακτήρα της παλλαϊκής εξέγερσης, ως συνέχεια της εποποιίας του 40-49 και της ιστορικής παρακαταθήκης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ, ως συνέχεια των μαζικών δυναμικών αγώνων που έδωσε ο εργαζόμενος λαός στο μετεμφυλιακό κράτος και της πολύμορφης παλλαϊκής αντίστασης των Ιουλιανών.

Μιας εξέγερσης που σε ενότητα συνυπήρχαν οι νόμιμες και οι παράνομες μορφές πάλης, που δίδαξε πως μόνη απάντηση απέναντι στη φασιστική βία μιας ανοιχτής τρομοκρατικής δικτατορίας του διεθνούς ιμπεριαλισμού και του ντόπιου κεφαλαίου είναι η λαϊκή εξεγερτική αντιβία που συσπειρώνει και παιδαγωγεί το σύνολο του εργαζόμενου λαού.

Δυναμώνουμε τον σύγχρονο αντιφασιστικό χαρακτήρα της παλλαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να συγκροτηθεί σαν τοίχος υπεράσπισης των δημοκρατικών – λαϊκών ελευθεριών από τις θεσμικές και κρατικές μορφές που λαμβάνει το φασιστικό φαινόμενο στο σήμερα στο πλαίσιο της ακραίας φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.

Σαν γραμμή άμυνας απέναντι στην φασιστική-παρακρατική τρομοκρατία που ανασυντάσσεται, σε ένα καθεστώς που η δομική κρίση των καπιταλιστών φέρνει στο προσκήνιο ένα φασισμό με χαρακτηριστικά Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπως η ναζι-φασιστική τρομοκρατική οργάνωση που διοικεί το Κίεβο κ για τα συμφέροντα του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού.

Σαν σημείο συνάντησης του εργαζόμενου λαού και ανατροπής των φασιστικών νομοθεσιών που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, βάζουν την αστυνομία στα Πανεπιστήμια, και την τοποθετούν ωςυπέρτατο κριτή και τοποτηρητή της κοινωνικής και πολίτικης ζωής της χώρας, οξύνοντας την κρατική τρομοκρατία μέσα από την ασύδοτη δράση των δολοφονικών κρατικών συμμοριών πουτρομοκρατούν εργατικά σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, διαδηλώσεις και δολοφονούν (Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς, Γρηγόροπουλος, Ζακ, Σαμπάνης, Σιδέρης, Πέτρουλας μερικά από τα αμέτρητα παραδείγματα νεκρών της τάξης μας), είτε βιάζουν γυναίκες της τάξης μας και συλλειτουργούν σε δίκτυα μαστροπείας με γρανάζια του συστήματος υποτέλειας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης όπως στην περίπτωση του Κολωνού.

Γιατί οι φονιάδες – συμμορίτες αστυνομικοί ξέρουν πως έχουν από πίσω τους την δικαιοσύνη της πλουτοκρατίας και σαν νόμιμοι-έμμισθοι μπράβοι της θα διασωθούν.

Δυναμώνουμε τον σύγχρονο αντι ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της εξέγερσης.

Σε μια περίοδο που η χώρα μας δια στόματος του πολιτικού της προσωπικού πολεμάει ανοιχτά στο πλευρό του ναζι-φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου και του Σιωνιστικού Κράτους Τρομοκράτη του Ισραήλ, έχοντας μετατραπεί σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, συνθλίβοντας τον μισθό, επιμηκύνοντας την ενεργειακή κρίση για τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Έχουμε χρέος να αναδείξουμε ξανά μπροστά στα μάτια του εργαζόμενου λαού τι σημαίνει ιμπεριαλιστική εξάρτηση και διπλή καταλήστευση του λαού για τις ανάγκες του ευρωνατοϊκούιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Έχουμε χρέος να κάνουμε ξεκάθαρο ακόμη μια φορά πως ο αγώνας για ειρήνη και αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ, περνάει μέσα από την επαναστατική ανατροπή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, με την ανοιχτή αντιπολεμική δράση να ταυτίζεται με το σμπαράλιασμα της νατοϊκής μηχανής, την συγκρότηση όρων επιβίωσης μέσα από την πάλη για διάλυση και κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων θανάτου, για να γίνει πράξη η πλειοψηφική βούληση του λαού για ειρήνη και καμία συμμετοχή στον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο που προετοιμάζουν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και οι σύμμαχοί τους.

Ο αγώνας για ψωμί με το τεράστιο κύμα ακρίβειας γίνεται ξανά, ακόμη πιο έντονα επίκαιρος.

Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα βρισκόμενο σε διαρκή και ανίατη κρίση, ανεβάζει το κόστος ζωής στα ύψη, τσακίζει την ποιότητα της ζωής της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας.

Είναι καθήκον μας μέσα από την ταξική οργάνωση, την συγκρότηση λαϊκών πρωτοβουλιών σε κάθε γειτονιά και τους αγώνες να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε τις αντεργατικές-αντιλαϊκές νομοθεσίες που μας θέλουν δούλους του 21ου αιώνα.

Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν υγεία για όλο τον λαό, για πάλη ώστε να επικρατήσουν οι δημόσιες δομές υγείας και να υπάρχει πραγματική-δωρεάν πρόσβαση σε περίθαλψη απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας που προωθείται από τα διεθνή και ντόπια αφεντικά.

Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει ακόμη περισσότερο, να λάβει πανεργατικό-παλλαϊκό χαρακτήρα και να τσακίσει τους ταξικούς φραγμούς που οξύνονται μέσα στην εκπαίδευση από την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης που υπηρετεί τις ιδιωτικοποιήσεις.

Έχουμε ιστορικό χρέος, ειδικά στο φετινό Πολυτεχνείο που συμβαίνει σε τέτοιο τεταμένο κλίμα, να σταθούμε απέναντι στα παραμύθια της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού για «ειρηνική» διαχείριση της δομικής κρίσης του συστήματος. Να περιφρουρήσουμε τον εξεγερτικό – λαϊκό – επαναστατικό -αντιφασιστικό και αντι ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της 50ης επετείου, προτάσσοντας την κατεύθυνση της όξυνσης της ταξικής-λαϊκής πάλης σαν μόνο αντίδοτο απέναντι στηνιμπεριαλιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Καλούμε σε πλατιά συμμετοχή στο τριήμερο του Πολυτεχνείου και σε συμπόρευση στον δρόμο με τον Πολιτικό Χώρο «Ηλέκτρα Αποστόλου» για να περιφρουρήσουμε τον δυναμικό χαρακτήρα της εξέγερσης, το αντιφασιστικό- αντι ιμπεριαλιστικό της περιεχόμενο και να αγωνιστούμε για ψωμί – παιδεία – υγεία – ελευθερία – ειρήνη και αποδέσμευση από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στο σήμερα.

Με ψηλά τις κόκκινες σημαίες και τις γροθιές μας, η φετινή διαδήλωση του Πολυτεχνείου να μετατραπεί σε ένα πραγματικό λαϊκό αντιφασιστικό-αντι ιμπεριαλιστικό ποτάμι, με κεντρικόσύνθημα το «Το Πολυτεχνείο ζει – Έξω οι Αμερικανοί» ,«Θάνατος στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό» και « ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ».

ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ- ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου»

Συγκέντρωση και πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία

Πρόγραμμα Εκδηλώσεων και Δράσεων / Αθήνα / #50πολυτεχνείο

«Η φλόγα των εξεγέρσεων του χθες να φωτίσει τις επαναστάσεις του σήμερα! Αγώνας για Ψωμί, Παιδεία, Ειρήνη, Ελευθερία!»

Ως ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και νΚΑ φιλοδοξούμε να ανοίξουμε μια οργανωμένη και με διάρκεια «συνομιλία» με την ιστορία του Νοέμβρη σε όλα τα επίπεδα (κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο και αγώνες στην Ελλάδα και διεθνώς αλλά και πολιτισμός, τέχνη, αναζήτηση).

Καταρχήν γιατί έχουμε χρέος στη συλλογική μνήμη, να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Αλλά δεν θέλουμε μια μνήμη στείρα. Σε μια περίοδο που η κρίση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού καταστρέφει, δολοφονεί, αποξενώνει και χειραγωγεί αναζητούμε απαντήσεις που θα φωτίσουν το ρόλο του κοινωνικού και πολιτικού υποκειμένου που θα τον ανατρέψει, κάνοντας τη ζωή αξιοβίωτη. Θεωρούμε ότι οφείλουμε να συνδέουμε τα ιστορικά γεγονότα με το σήμερα, να τροφοδοτούν τη σκέψη και τη δράση μας.

Μας υποκινεί η αναγκαιότητα «να πάνε τα πράγματα αλλιώς», η αναζήτηση της στρατηγικής της επανάστασης και της κοινωνικής χειραφέτησης, του κομμουνισμού της εποχής μας να καθορίζει την τακτική, τον αγώνα για ειρήνη, ελευθερία και παιδεία.

Η Πρωτοβουλία ξεκίνησε όχι μόνο για να παρέμβουμε στην ιδεολογικο-πολιτική αντιπαράθεση που έχει ήδη ξεκινήσει. Στόχος και βαθύτερη επιδίωξή μας είναι να αναμετρηθούμε με τα ερωτήματα και τις απαντήσεις εκείνης της εποχής που αφορούν και στη συζήτηση στα πλαίσια της Αριστεράς, προβάλλοντας τα συμπεράσματά τους στη σημερινή μας δράση. Να βρούμε «αποδείξεις και υλικό» για να ορίσουμε ξανά τους δρόμους και τα υποκείμενα.

Επιδιώκουμε να συμβάλουμε σε διάλογο με δυνάμεις που αναζητούν αριστερά και ανατρεπτικά, ζητάμε τη συμμετοχή αγωνιστών του αντιδικτατορικού κινήματος που επιμένουν για νέα Πολυτεχνεία.

Παρακολουθείστε τα πάντα για τις δράσεις της Πρωτοβουλίας για τα 50 χρόνια στο link: 50πολυτεχνείο

Το πλήρες πρόγραμμα για την Αθήνα:

Σάββατο 04/11/2023:

https://www.facebook.com/events/1058432005156305 «Τα κορίτσια της βροχής» της Αλίντας Δημητρίου.

Ώρα έναρξης προβολής: 19:00 (προσέλευση 18:30).Λέσχη Αναιρέσεις Αθήνας, Φερών 3 – Βικτώρια

Θα ακολουθήσει party Οικονομικής Ενίσχυσης της Πρωτοβουλίας.

https://www.facebook.com/events/1058432005156305

Παρασκευή 10/11/2023:

https://www.facebook.com/events/852394249715633 της Πρωτοβουλιας: «Η φλόγα των εξεγέρσεων του χθες να φωτίσει τις επαναστάσεις του σήμερα! Αγώνας για Ψωμί, Παιδεία, Ειρήνη, Ελευθερία!». Ομιλητές:

• Άγγελος Χάγιος, μέλος ΠΕ ΝΑΡ
• Βασίλης Μηνακάκης, μέλος ΝΑΡ
• Θεοδώρα Κατσαράκη, μέλος νΚΑ

Ώρα έναρξης εκδήλωσης 19:00 (προσέλευση 18:30) στο αίθριο του κτιρίου Αβέρωφ στο Κάτω Πολυτεχνείο.

https://www.facebook.com/events/852394249715633

Σάββατο 11/11/2023:

https://www.facebook.com/events/859691762264262 “50 χρόνια μετά: Με τη λάμψη της εξέγερσης να μας οδηγεί. Ιστορικός περίπατος στα χνάρια του αντιδικτατορικού αγώνα”

με συμμετοχή αγωνιστών/ριών του Πολυτεχνείου

Σημείο συνάντησης στις 14:30 (αναχώρηση στις 15:00) στη Νομική Σχολή Αθηνών.

https://www.facebook.com/events/859691762264262

Σάββατο 11/11/2023:

https://www.facebook.com/events/902185758009768 «Η τέχνη στην επταετία: παράγοντας ενσωμάτωσης και αντίστασης!»

στις 7.00 μ.μ. στην Λέσχη Αναιρέσεις, Φερών 3 Βικτώρια

Ομιλητές/ριες:

• Μαριάννα Τζιαντζή, δημοσιογράφος, συγγραφέας
• Θανάσης Σκαμνάκης, δημοσιογράφος, συγγραφέας
• Αιμιλία Καραλή, Δρ. Φιλοσοφίας, εκπαιδευτικός, συγγραφέας

Συντονίζει: Άννα Γαϊτανίδου

https://www.facebook.com/events/902185758009768

Κυριακή 12/11/2023:

Μονοήμερο Φεστιβάλ του Ανυπότακτου Μαθητή με αφιέρωμα στα 50 χρόνια της εξέγερσης στην πλατεία Πρωτομαγιάς.

Ώρα έναρξης εκδηλώσεων στις 18:00 στην Πλατεία Πρωτομαγιάς (Πεδίον Άρεως)

Δευτέρα 13/11/2023:

https://www.facebook.com/events/3603081876639521* “Η άλλη οπτική / Μέσα από το Πολυτεχνείο / Βιετνάμ – Μάης – Παλαιστίνη / Για τους αγωνιστές”

στη Λέσχη Αναιρέσεις, Φερών 3, στις 18:00

*μόνιμη έκθεση με ιστορικό υλικό, σπάνια ντοκουμέντα και ιστορικά στοιχεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την περίοδο της Χούντας.

https://www.facebook.com/events/3603081876639521

Τετάρτη – Παρασκευή 15-17/11/2023:

Τριήμερος εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Συμμετοχή στις 17/11 στη συγκέντρωση στο Κάτω Πολυτεχνείο στις 13:00 και στην πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία.

Τετάρτη 22/11/2023:

Πολιτιστική Παράσταση-Αφιέρωμα με τίτλο «Μικρές ξεχασμένες ιστορίες πολιτισμού και αντίστασης».

Studio New Star Art Cinema Σταυροπούλου 33 – Αθήνα. Ώρα έναρξης παράστασης 19:30 (προσέλευση στις 19:00)

Ντοκιμαντέρ με μαρτυρίες από το Πολυτεχνείο και συμπεράσματα:

Μια παραγωγή του ΝΑΡ και της νΚΑ για την οποία θα δημοσιεύονται στο κανάλι του ΝΑΡ στο youtube διάφορα trailer με αποσπάσματα συνεντεύξεων από αγωνιστές/ριες που συμμετείχαν στα γεγονότα της εξέγερσης.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Facebook: https://www.facebook.com/narkomapel

Twitter: narnews

YouTube: narvideos

Web: narnet.gr

νΚΑ / νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Facebook: https://www.facebook.com/neolaiaKA

Twitter: neolaiaKA

Instagram: neolaia_ka

TikTok: neolaiaka

Web: nka.gr

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973

50 χρόνια συνεχούς κοινωνικής ανταρσίας ενάντια στο τέρας της εξουσίας, το κράτος και τα αφεντικά

50 χρόνια στις καταλήψεις, τα οδοφράγματα, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις ενάντια στην εκμετάλλευση, τους πολέμους, την κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική αναδιάρθρωση

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Για το πέρασμα από την αυθόρμητη εξέγερση στον διαρκή και οργανωμένο αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

Παρασκευή 17 Νοέμβρη

Αθήνα: Συγκέντρωση Κλαυθμώνος | Προσυγκέντρωση, Πολυτεχνείο, 13.00

Θεσσαλονίκη: Διαδήλωση, Πολυτεχνείο, 17.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

50 χρόνια απ’την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ

Θεσ/νίκη: 17:00- Πολυτεχνείο

Αθήνα: 13:00- Πολυτεχνείο (προσυγκέντρωση), 15:00- Κλαύθμωνος

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητ(ρι)ών Αθήνας

50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973

50 χρόνια συνεχούς κοινωνικής ανταρσίας ενάντια στο τέρας της εξουσίας, το κράτος και τα αφεντικά

50 χρόνια στις καταλήψεις, τα οδοφράγματα, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις ενάντια στην εκμετάλλευση, τους πολέμους, την κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική αναδιάρθρωση

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Για το πέρασμα από την αυθόρμητη εξέγερση στον διαρκή και οργανωμένο αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

Παρασκευή 17 Νοέμβρη

Αθήνα: Συγκέντρωση Κλαυθμώνος | Προσυγκέντρωση, Πολυτεχνείο, 13.00

Θεσσαλονίκη: Διαδήλωση, Πολυτεχνείο, 17.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

ΤΙΜΑΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Και τι δεν ήταν…

Φέτος, συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση ενάντια στην δικτατορία που είχε επιβληθεί από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και μεγάλη μερίδα του ντόπιου κεφαλαίου.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορύφωση του αντιδικτατορικού, αντιμπεριαλιστικού αγώνα όλων των χρόνων της δικτατορίας. Αν και ξεκίνησε γύρω από την διεκδίκηση ελευθεριών των φοιτητών και των φοιτητριών, καθώς στους πανεπιστημιακούς χώρους η στρατιωτική δικτατορία στάθηκε αδύνατον να «νομιμοποιηθεί» ιδεολογικά, σύντομα απέκτησε συνολικό ταξικό, λαϊκό, αντιμπεριαλιστικό και αντιδικτατορικό χαρακτήρα.

Μία εξέγερση που η ηγεσία κομματιών της “επίσημης” Αριστεράς, η οποία συναινούσε σε ομαλή μετάβαση σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και στα χουντικά σχέδια “φιλελευθεροποίησης”, δεν μπόρεσε να αποφύγει, μία εξέγερση που έδειξε πως είναι πολλές φορές στην ιστορία, που η ίδια η κίνηση των λαϊκών μαζών ξεπερνάει τα φοβικά, σχέδια κομμάτων και οργανώσεων που την επικαλούνται.

Μία εξέγερση που, όπως συμβαίνει πάντα και αρχής γενομένης από τα γεγονότα της Νομικής, κατάφερε να κατεβάσει στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες λαού σπάζοντας τις συνθήκες τρόμου 6 και πλέον ετών. Μία εξέγερση που υπήρξε με τη σειρά της αποτέλεσμα του συνδυασμού μιας σειράς αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων: Της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, καθώς και της ανικανότητας της κυβέρνησης να καταπολεμήσει τον -συνεχώς αυξανόμενο- πληθωρισμό, όπου παρά τις διακηρύξεις της ότι ήταν εισαγόμενος έφερε τεράστια ευθύνη, με την λαϊκή δυσαρέσκεια να γιγαντώνεται. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν την ίδια στιγμή η χούντα έκανε όλα τα χατίρια του μεγάλου κεφαλαίου. Παράλληλα όμως, η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε υποπαράγωγο των μεγάλων αντιαποικιοκρατικών και αντιιμπεριαλιστικών αγώνων της περιόδου σε Λατινική Αμερική, Ασία και Αφρική, των εξεγέρσεων των προηγούμενων χρόνων στις δυτικές μητροπόλεις, των αναγκαίων ρήξεων μέσα στην ντόπια κομμουνιστική αριστερά της οποίας μεγάλη μερίδα – και έχοντας στην πλάτη της το τελικό αποτέλεσμα ήττας της ένοπλης πάλης της δεκαετίας του 1940 αλλά και τους διωγμούς που ακολούθησαν- παρέμενε φοβική με χιλιάδες αγωνιστές/αγωνίστριες να βρίσκονται στις εξορίες, τις φυλακές ή στην προσφυγιά, με τις ηγεσίες να συμβιβάζονται όλο και περισσότερο με την αστική εξουσία, με την διαρκή κίνηση χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που έστησαν, προηγουμένως και πολλές φορές από το μηδέν, παράνομους μηχανισμούς επικοινωνίας και πολύμορφης δράσης.

Μία εξέγερση που έφερε δίπλα στον φοιτητικό πυρήνα που την πυροδότησε, και όπως συνηθίζουν να κάνουν οι εξεγέρσεις, τόσο κομμάτια του λαού όπως μαθητές και εργάτες διευρύνοντας τους ίδιους της τους ορίζοντες, όσο όμως και διαφορετικών καταβολών και στόχων, πολιτικές οργανώσεις, ρεφορμιστικές και επαναστατικές.

Μία εξέγερση τέλος, που ηττήθηκε στρατιωτικά πριν προλάβει να εξαπλωθεί και να στήσει νέες εστίες και μέτωπα πάλης, μπροστά στα τεθωρακισμένα και στα μπουλούκια των ένοπλων ασφαλιτών που πυροβολούσαν στο ψαχνό, με δεκάδες νέους και νέες να δολοφονούνται, να συλλαμβάνονται, να βασανίζονται και να φυλακίζονται. Κάτι που – και πάλι – συμβαίνει πάντα στην ιστορία όταν μία σειρά παραγόντων δεν επιτρέπουν την επαναστατική τους ολοκλήρωση.

Η ίδια η δικτατορία, εξαιτίας μιας σειράς παραγόντων, κατέρρευσε λίγους μήνες μετά, αυτή τη φορά υπό το βάρος της πριμοδότησης εθνικιστικών ομάδων και της υποκίνησης πραξικοπήματος στην Κύπρο, αλλά και της Τούρκικης εισβολής και μετέπειτα κατοχής μεγάλου κομματιού της, υπό την ενορχήστρωση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η απόσταση από το “ναι” του Λεωνίδα Κύρκου στα σχέδια φιλελευθεροποίησης της χούντας και στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, μέχρι το “Καραμανλής ή τανκς” του Θεοδωράκη, είναι μικρή και ακολουθεί την ίδια πολιτική πορεία υποταγής στην αστική πολιτική με τρανταχτό παράδειγμα τη συγκατάθεση για την πραγματοποίηση των πρώτων μεταδιδακτορικών εκλογών την ημέρα της πρώτης επετείου της εξέγερσης, στις 17 Νοεμβρίου του 1974, με την αστική εξουσία να προσπαθεί να αλλάξει, ακριβώς επειδή τα φοβόταν, τα πιο προωθημένα μηνύματα της ίδια της εξέγερσης αλλά και το ίδιο το λαϊκό ένστικτο πως ο αγώνας αυτός δεν δικαιώθηκε και δεν ολοκληρώθηκε.

Κι όταν ξανάρθει, θα είναι πολλά περισσότερα…

Σήμερα, 50 χρόνια, η εργατική τάξη και ο λαός έχουν πλήρη επίγνωση των ορίων της αστικής δημοκρατίας, της ευκολίας που η ίδια καταρρίπτει τα όποια προσχήματά της μπροστά στην υπεράσπιση της δικτατορίας του κεφαλαίου που συνεχίζει να κυβερνά, αλλά και των συνεχών εναλλαγών μεταξύ των διαχειριστών και πολιτικών εκφραστών της έτσι ώστε να γίνεται πιο παραγωγικά η δουλειά των ιμπεριαλιστών αλλά και της ντόπιας αστικής τάξης.

Μνημόνια, fast track ψηφοφορίες αντιλαϊκών νομοσχεδίων και ιδιωτικοποιήσεις, ακρίβεια, μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για να βγει ο μισός μήνας και εντατικοποίηση της εργασίας, ταξικοί φραγμοί σε Παιδεία και Υγεία, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, φασιστικοποίηση των θεσμών και όξυνση της κρατικής καταστολής, περιστολή δικαιωμάτων στον συνδικαλισμό, στη διαδήλωση, στην απεργία.

Και ταυτόχρονα πλήρης υποταγή στις ιμπεριαλιστικές επιταγές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μετατροπή της χώρας σε έναν απέραντο κόμβο και ορμητήριο των πολέμων του Δυτικού Ιμπεριαλισμού σε Ουκρανία, Παλαιστίνη, Αφρική, Βαλκάνια, όπως και κατασπατάληση δισεκατομμυρίων ευρώ για πολεμική προετοιμασία.

Η χυδαία και “μουσειακού” τύπου απόπειρα αστικής αφομοίωσης του αγώνα που έδωσαν τις ημέρες εκείνου του Νοέμβρη δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι δεν πρέπει να συναντήσει απέναντί της μια στείρα, επίσης “μουσειακή”, επίκληση στην επανάληψή του. Οι εξεγέρσεις, όπως αυτή του Νοέμβρη του 1973, όπως αντίστοιχα και αυτή του Δεκέμβρη του 2008 δεν επαναλαμβάνονται, καθώς οι συνθήκες που τις πυροδότησαν έχουν πλέον αλλάξει και έρχονται νέες, πιο δύσκολες και πιο περίπλοκες για να ξεγεννήσουν τις νέες, όλο και πιο ώριμες, εξεγερτικές και επαναστατικές απόπειρες. Για αυτό έχουμε κάθε λόγο να λέμε πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς της περιόδου, είναι καθήκον μας το να παλέψουμε για την δικαίωση και την ολοκλήρωση όσων άφησε στη μέση εκείνη η εξέγερση.

Είναι καθήκον μας να επικαιροποιήσουμε μέσα στην πραγματικότητα που ζούμε την πάλη για “Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία”, να αντιληφθούμε το πώς μπορούν σήμερα να μεταφραστούν και να γειωθούν κοινωνικά, να βρούμε τις λέξεις και τα σχήματα που θα μπορέσουν να εκφράσουν τις λαϊκές ανάγκες όπως έκαναν τα συνθήματα των πλακάτ εκείνων των ημερών που έγραφαν “Λαέ Χτύπα”, “Επανάσταση λαέ”, “Απόψε πεθαίνει ο Φασισμός”, “Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ”, να κατανοήσουμε πως η “Ταϋλάνδη” του 1973 είναι η Παλαιστίνη του 2023.

Εν μέσω ενός μεγάλου κύκλου ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με την καπιταλιστική κερδοφορία να συνεχίζει να αποτελεί πρώτη προτεραιότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών του πλανήτη, οι εξεγέρσεις των τελευταίων ετών σε Λατινική Αμερική και Ασία με αποκορύφωμα το κενό εξουσίας που προέκυψε για λίγες ημέρες στη Σρι Λάνκα το 2022, οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες όπως αυτοί που δίνονται στην Αφρική, με την Γαλλία να παίρνει πόδι από χώρες που αποτελούσαν πρώην αποικίες της, οι μητροπολιτικές ταραχές και οι εργατικοί αγώνες που ξεσπούν στα μετόπισθεν της Δύσης με όλο και μεγαλύτερη πυκνότητα, προμηνύουν τις θύελλες της εποχής μας.

Οι δύο πυκνές εβδομάδες που ακολούθησαν το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και οι πρόσφατοι εμβληματικοί εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες των τελευταίων ετών δεν ανέδειξαν μόνο την αδυναμία και την κρίση των οργανωμένων δυνάμεων. Ανέδειξαν ταυτόχρονα πως, παρά την αστική προπαγάνδα, το ταξικό και λαϊκό δυναμικό υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει αλλά και πως έχει ανάγκη και συμφέρον να αγωνιστεί.

Σήμερα, λίγο μακριά μας, είναι ο Παλαιστινιακός λαός και οι οργανώσεις του που αντιστέκονται σε τέτοιο βαθμό και με τόσο κόστος που ο ρους της ιστορίας μπορεί να αλλάξει εκ νέου, εμπνέοντας τους λαούς όλου του πλανήτη να ξανασηκώσουν το κεφάλι ενάντια στον ιμπεριαλισμό αλλά και ενάντια στον φασισμό.

Είναι χρέος μας να στηρίξουμε και να αναδείξουμε τον δίκαιο αγώνα που διεξάγει τουλάχιστον 75 χρόνια η Παλαιστίνη έναντι του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ όπως και την αντεπίθεση της από τις 7 Οκτωβρίου. Και αυτό γιατί ο αγώνας τους όπως ακριβώς αυτός του Πολυτεχνείου μπόρεσαν και μπορούν να αποτελέσουν το εναρκτήριο έναυσμα για την πυροδότηση ενός αντιμπεριαλιστικού αγώνα, ενάντια στη βία και την καταπίεση καπιταλισμού φασισμού ιμπεριαλισμού.

Τιμή και μνήμη για τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του Πολυτεχνείου είναι να διδαχθούμε από την πείρα τους, να συνεχίσουμε από εκεί που αυτοί κατάφεραν να φτάσουν, να απαντήσουμε στα ερωτήματα της δικής μας εποχής και να μας βρει αυτή οργανωμένους και αποφασισμένους, να τολμήσουμε να πάμε τα πράγματα ακόμα πιο μπροστά.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΑΘΗΝΑ στις 14:30 στο Πολυτεχνείο | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ στις 17:00 στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση

diarkis-agonas@riseup.net da-athens@riseup.net da-thess@riseup.net

1973-2023: ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μία εξέγερση που σηματοδότησε την πτώση του καθεστώτος της δικτατορίας. Μία κοινωνική κίνηση που κατέληξε σε μία ρήξη που σίγουρα τότε δεν φάνταζε και τόσο εφικτή. Ένα γεγονός το οποίο φαντάζει τόσο μακρινό, κι όμως δεν είναι.

Κι αυτό διότι αν κάτι πρέπει να μας μείνει δεν είναι απλά μία κάποια γιορτή της αποκατάστασης μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, αλλά η συλλογική μνήμη της εξέγερσης και της διεκδίκησης. Κι αυτά οφείλουμε να ανακτήσουμε στο τώρα σαν συλλογικό πράττειν.

Σε μία συγκυρία, η οποία γίνεται όλο και πιο ασφυκτική για την κοινωνική βάση, η ολοένα και μεγαλύτερη κρατική καταστολή προσπαθεί να εμφυσήσει στο σύνολο της κοινωνίας τον φόβο απέναντι σε οποιαδήποτε αντίδραση. Ο πόλεμος, ο οποίος έρχεται όλο και πιο κοντά μας τα τελευταία χρόνια, η ακρίβεια, ο εθνικισμός, η κλιματική κρίση και το καθεστώς εξαίρεσης μοιάζουν πλέον σαν κάτι το φυσικό, με τα οποία θα πρέπει να συμβιβαστούμε και να ζούμε μαζί τους. Με τις προσταγές του Κράτους και του Κεφαλαίου να μετακυλίζουν το βάρος και την ευθύνη στις πλάτες της κοινωνία, δημιουργείται ένα ειδικότερο πλαίσιο που περικλείει όλα τα παραπάνω σαν ένα φυσικό φαινόμενο. Οι μηχανισμοί του Κράτους και των Αγορών θα πρέπει να είναι οι μόνοι που να μπορούν να ορίσουν το πώς θα ζήσουμε, σύμφωνα πάντα με τις ορέξεις τους.

Αυτό το ειδικό πλαίσιο της καταστολής που έχει δημιουργηθεί, έχει κάνει το κοινωνικό σύνολο να ζει με τον φόβο, την εσωτερίκευση, τον ατομικισμό κι εν τέλει με μόνη αντίδραση τον ολοένα και μεγαλύτερο κοινωνικό κανιβαλισμό. Η ανάθεση, απότοκο του κυρίαρχου συστήματος και οι αυταπάτες που δημιουργεί -Δεξιά και Αριστερά- μέσω των εκλογικών διαδικασιών, το μόνο που σπέρνουν συνεχώς είναι όλο και πιο τεράστια απογοήτευση, που αρκετές φορές οδηγεί στην συντηρητικοποίηση, πέρα από την παραίτηση από τον πολιτικό βίο. Αν κάτι πρέπει να γίνει όλο και πιο σαφές, δεν είναι η ηττοπάθεια. Η συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα δεν αφορά μόνο τις 2 Κυριακές των εκλογών κάθε 4 χρόνια, αλλά ενυπάρχει σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Κι εκεί βρίσκεται και αναπλάθεται συνεχώς η άλλη εναλλακτική για το τι ζωή θέλουμε.

Μπροστά στη διαρκώς καλπάζουσα απογοήτευση των από τα κάτω, οφείλουμε να αναδείξουμε τις αιχμές και τα περιεχόμενα αγώνα, πέρα και αντίθετα από τα κυρίαρχα αφηγήματα που επικρατούν. Η κοινωνία, τα κινήματα, δημιουργούν τις δικές τους απελευθερωτικές δυναμικές, χωρίς να εγκλωβίζονται σε δίπολα, πολώσεις και εκτός φυσικά των ορίων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η κοινωνική αυτενέργεια, όπως αναδείχθηκε στις πυρκαγιές και στις πλημμύρες, οι μαζικές απεργίες και πορείες για τα εγκλήματα του Κράτους και των εταιρειών, δείχνουν πως ο δρόμος της Αντίστασης χτίζεται συνεχώς και δεν κάθεται σε ησυχία, παρά την γενικευμένη καταστολή.

Γίνεται όλο και πιο φανερό πως τα δεινά που βιώνουμε τα προκαλεί ο κύκλος της υποταγής που φέρνει την ανάθεση στο επίκεντρο για όλα τα προβλήματα μας. Και σε αυτό δεν υπάρχει γυρισμός, ούτε ψευτοδιλλήματα πλέον. Άμα δεν χαράξουμε δρόμους δημιουργικής αντίστασης και αυτοοργάνωσης πέρα από το υπάρχον τότε αυτός ο κύκλος θα διαιωνίζεται και θα καταλήγουμε στην παραίτηση από κάθε τι που αφορά τις ζωές μας. Γιατί αν υπάρχει κάτι να μας υπενθυμίζει η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αυτό είναι ότι:

1973: Εκεί που όλα μοιάζαν αδύνατα, γίναν δυνατά

2023: Εκεί που όλα φαίνονται δυνατά, να τολμήσουμε το αδύνατο

Ο κόσμος αλλάζει με εξεγέρσεις

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Πορεία για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου: 17:00, Πολυτεχνείο-Α.Π.Θ.

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

50 χρόνια απ’την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ

Θεσ/νίκη: 17:00- Πολυτεχνείο

Αθήνα: 13:00- Πολυτεχνείο (προσυγκέντρωση), 15:00- Κλαύθμωνος

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητ(ρι)ών Αθήνας

Πορεία

Η φλόγα των εξεγέρσεων του χθες να φωτίσει τις επαναστάσεις του σήμερα! Αγώνας για Ψωμί, Παιδεία, Ειρήνη, Ελευθερία!

 Δείτε το συνολικό πρόγραμμα για τα Γιάννενα της Πρωτοβουλίας για τα 50 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου.

/ κινητοποιήσεις

/ πολιτικές εκδηλώσεις

/ καλλιτεχνικά αφιερώματα

/ ντοκιμαντέρ

/ ιστορικοί περίπατοι

/ εκθέσεις

/εκδόσεις

/ ντοκουμέντα

 Ως ΝΑΡ για την κομμουνιστική απελευθέρωση και νΚΑ επιδιώκουμε να ανοίξουμε μια οργανωμένη και με διάρκεια «συνομιλία» με την ιστορία του Νοέμβρη σε όλα τα επίπεδα (κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο και αγώνες στην Ελλάδα και διεθνώς, αλλά και πολιτισμός, τέχνη, αναζήτηση).

Για να συνδέσουμε τα ιστορικά γεγονότα με το σήμερα, να τροφοδοτούν τη σκέψη και τη δράση μας.

Μας υποκινεί η αναγκαιότητα «να πάνε τα πράγματα αλλιώς», η αναζήτηση της στρατηγικής της επανάστασης και της κοινωνικής χειραφέτησης, του κομμουνισμού της εποχής μας να καθορίζει την τακτική, τον αγώνα για ειρήνη, ελευθερία και παιδεία.

Από τότε και για πάντα, κάτω η εξουσία

Οι εξεγέρσεις του σήμερα: γραφικότητα ή αναγκαιότητα;

Πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχουμε φτάσει σε μια εποχή που η διεκδίκηση θεωρείται γραφική. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει σαρώσει τις προηγούμενες ιδεολογικές αντιπαλότητες κι έχει δημιουργήσει μια ασφυκτική καθημερινότητα που κάνει τον κόσμο να αποδρά από την πολιτική. Η συμμετοχή στα κοινά φαντάζει μακρινή και η πίστη στη συλλογική αντίσταση σβήνει. Αυτή η ηττοπάθεια και η αίσθηση αδυναμίας οδηγούν σε μια παθητικότητα, ακόμα και απέναντι σε σοκαριστικά γεγονότα, κάτι που, με τη σειρά του, κλείνει το υποκείμενο στην ιδιωτική του σφαίρα, κάνοντάς το να αναζητά λύσεις για τον εαυτό του. Πολλές φορές αυτό πηγάζει από την πλήρη αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που το άτομο νιώθει παγιδευμένο και προσπαθεί να ξεφύγει, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα και μην ξέροντας τι άλλο να κάνει. Κοινός παρονομαστής στις δυο περιπτώσεις είναι η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει νικήσει. Σε όλα αυτά, ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί κατευναστικά, υποσχόμενος επιδόματα, δίνοντας προκλητικές εγγυήσεις για εξορθολογισμό και βελτίωση των υποδομών, οι οποίες έρχονται μόνο μετά από κάποιο τραγικό συμβάν, αποτέλεσμα της κακής διαχείρισης και της κρατικής αδιαφορίας. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα Τέμπη. Οι κινητοποιήσεις εκείνης της περιόδου ήταν από τις πιο δυναμικές των τελευταίων ετών. Δεν έδειξαν, ωστόσο, την εξεγερσιακή διάθεση άλλων εποχών. Αυτή η κατάσταση φανερώνει μια έλλειψη συνολικής θεώρησης και μια αδυναμία να ξεφύγουμε από τα δίπολα. Αντί η απογοήτευση να μας ωθεί στο να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, βρισκόμαστε να ζητάμε από το κράτος να κάνει καλύτερα τη δουλειά του.

Ιστορική συνέχεια

Η νοητή γραμμή που ενώνει τα κινήματα των τελευταίων πενήντα ετών με την εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι η διαρκής συμμετοχή όλων μας σε διαδικασίες και αγώνες. Αυτή η σύνδεση διαρκώς τείνει να χάνεται, διαρκώς παλεύουμε να την κρατήσουμε ζωντανή. Έχει κάποιο νόημα η σύνδεση αυτή; Υπάρχει όντως ή προσπαθούμε να την εφεύρουμε με το ζόρι; Ας μην ξεχνάμε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε ένα παράδειγμα ισχυρής απάντησης μιας μειοψηφίας σε έναν πιο ισχυρό αντίπαλο. Μπορεί ο δικός μας αντίπαλος να μην είναι η Χούντα, αλλά πλέον ζούμε και σε μια ιστορική στιγμή που δε χρειάζεται μια Χούντα για να ζούμε σε καθεστώς ανελευθερίας.

Παρά την επίφαση δημοκρατίας στην οποία ζούμε, πολλά στοιχεία του τότε καθεστώτος παραμένουν ενεργά και σήμερα. Η αστυνομία έχει δολοφονήσει τρεις Ρομά τα τελευταία δυο χρόνια. Οι μετανάστες ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, στοιβαγμένοι σε καμπς περικυκλωμένα από φράχτες και ελεγχόμενα από κάμερες σε κάθε γωνία. Ο ρατσισμός δίνει και παίρνει σε όλα τα περιβάλλοντα: στην εργασία, στην κατοικία, στο δημόσιο χώρο, στην εκπαίδευση, καθώς οι μετανάστες θεωρούνται «εισβολείς» και «απολίτιστοι». Η αστυνομία ενισχύεται διαρκώς με νέες προσλήψεις και αναβάθμιση εξοπλισμού. Βρίσκεται παντού και καταστέλλει βίαια. Η ακροδεξιά συσπειρώνεται γύρω από νέα μορφώματα και η ρητορική της ξαναεμφανίζεται στο δημόσιο λόγο. Η ενημέρωση είναι απόλυτα ελεγχόμενη, με τα ΜΜΕ να εξυπηρετούν ξεκάθαρα τα συμφέροντα των χορηγών τους και να βάζουν πλάτη στη δολοφονική πολιτική του κράτους.

Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία – Κάτω το ΝΑΤΟ

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από αυτές τις διεκδικήσεις; Το κόστος ζωής έχει γονατίσει τα περισσότερα νοικοκυριά της χώρας. Δουλεύουμε όλη μέρα για να ελπίζουμε στο επίδομα πετρελαίου και το καλάθι του νοικοκυριού προκειμένου να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Για κάθε άπιαστο είδος βγάζουν κι ένα γελοίο pass, επιβραβεύοντάς μας που δε διαμαρτυρόμαστε. Η Παιδεία βαδίζει με γοργά βήματα προς την ιδιωτικοποίηση. Κάποια πτυχία εξισώνονται με απολυτήρια λυκείου, άλλα θεωρούνται άχρηστα αν δεν ακολουθούνται από πανάκριβα μεταπτυχιακά. Σε κάποια σχολεία πέφτουν τα ταβάνια, ενώ κάποιες σχολές πλημμυρίζουν όταν βρέχει. Ξεσπάνε σκάνδαλα παρακολουθήσεων και κατασκοπευτικού υλικού (“Predator”). Η τεχνολογία συνιστά αναγκαιότητα στη ζωή μας, αλλά η χρήση της χωρίς να παραβιαστούν τα προσωπικά μας δεδομένα είναι αδύνατη. Η υπόσταση του ατόμου ως πολίτη δεν υπάρχει: είμαστε αναλώσιμες μηχανές παραγωγής και καταναλωτές. Παράλληλα, η χώρα μας εμπλέκεται άμεσα στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, παραχωρώντας την 112 πτέρυγα μάχης της Ελευσίνας και ενεργοποιώντας τη βάση της Σούδας, μετατρέποντας έτσι την Ελλάδα σε αφετηρία για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, για να δώσουμε απλά το πιο πρόσφατο παράδειγμα.

Ενέργεια: ένα επίκαιρο παράδειγμα

Εδώ και αρκετά χρόνια έχει ξεκινήσει ένας σχεδιασμός μετατροπής της Ελλάδας σε μπαταρία της Ευρώπης. Ερευνητικά έργα σε στεριά και θάλασσα στοχεύουν στην εκμετάλλευση κάθε ενεργειακού πόρου, είτε με παραδοσιακά μέσα, κάνοντας εξορύξεις, είτε μέσω «πράσινων» επιλογών. Σε όλα αυτά τα πρότζεκτ, η Ελλάδα υπογράφει συμβάσεις ξεπουλήματος, αδιαφορώντας για τις περιβαλλοντικές καταστροφές, τον αφανισμό των ντόπιων πληθυσμών, την αποκατάσταση του φυσικού τοπίου και τις επιθυμίες των κατοίκων. Να σημειώσουμε, βέβαια, ότι αυτοί οι σχεδιασμοί δεν εγγυώνται κανένα όφελος για τη χώρα. Παράδειγμα είναι ο Πρίνος που εδώ και δεκαετίες δεν έχει επιφέρει καμία ελάφρυνση στον πληθυσμό της Καβάλας. Ο Πρίνος, μάλιστα αποτέλεσε μία από τις πιο σκανδαλώδεις παραχωρήσεις-ξεπουλήματα της Χούντας. Η Χούντα εξυπηρέτησε με κάθε τρόπο το μεγάλο Κεφάλαιο, όπως για παράδειγμα τον Ωνάση, με τον οποίο είχε υπογράψει σύμβαση για την εγκατάσταση διυλιστηρίων στα Μέγαρα. Οι Μεγαρείς, τότε, υπερασπιζόμενοι τον τόπο τους ενάντια στη λεηλασία της φύσης, στάθηκαν απέναντι στο καθεστώς, το οποίο, φυσικά, συντάχθηκε με τον μεγάλο εθνικό ευεργέτη. Κάτι μας λέει ότι η εικόνα της λεηλασίας της φύσης, της εξυπηρέτησης των ισχυρών από την πλευρά του καθεστώτος και της κοινωνίας, από την άλλη, να προσπαθεί μόνη της να αντισταθεί στην καταστροφή, δεν έχει αλλάξει και πολύ μέσα στα χρόνια.

Το αντιεξουσιαστικό πρόταγμα

Μέσα στον τελευταίο αιώνα, τα παραδοσιακά αντικαπιταλιστικά αφηγήματα απέτυχαν να δώσουν λύση στα διαιωνιζόμενα προβλήματα της ανθρωπότητας. Σε πολλές περιπτώσεις, κατέληξαν στον κρατικό καπιταλισμό, με τη φτώχεια, τον πόλεμο και τον περιορισμό της ελευθερίας να παραμένουν. Και στη χώρα μας, φυσικά, κάθε «προοδευτική» και «φιλολαϊκή» πολιτική μέσα στα μεταπολιτευτικά χρόνια πρόδωσε τις ελπίδες των ανθρώπων. Στο σήμερα οι «ειδικοί της επανάστασης» παραγκωνίζονται, καθώς οι σύγχρονες εξεγέρσεις υιοθετούν την οριζοντιότητα και την αντιιεραρχία. Οι Κούρδοι της Ροζάβα και οι Ζαπατίστας της Τσιάπας δομούν τις κοινότητές τους με αυτά τα χαρακτηριστικά. Τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία και η εξέγερση του 2019 στη Χιλή δεν περίμεναν κάποιο μανιφέστο για να βγουν στο δρόμο και να διεκδικήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Ο προσανατολισμός αυτών των εξεγέρσεων δόθηκε κατά την εξέλιξή τους, όχι εκ των προτέρων.

Η αντίσταση στον τεμαχισμό κάθε κοινωνικού δεσμού και στον ανθρωπότυπο του μοναχικού ιδιώτη θα έρθει μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Πρώτο βήμα είναι η συνάντηση στο δημόσιο χώρο που σαρώνεται από το Κεφάλαιο. Τα εργαλεία για την οικοδόμηση των κοινωνιών μας, οφείλουμε να τα εφεύρουμε εμείς, μέσα από τις διαδικασίες και τους χώρους μας. Κανένα Κοινωνικό Κράτος δε θα μας σώσει. Η διαρκής επίκλησή του εντείνει την αίσθηση ότι είμαστε αδύναμοι-ες απέναντι σε ένα θεσμό ανίκητο και αδιαμφισβήτητο. Το Πολυτεχνείο μας θυμίζει ότι η εξέγερση δεν περιμένει τις ευνοϊκότερες συνθήκες για να ξεσπάσει. Εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι μια προσχεδιασμένη ρουτίνα, ότι όλα έχουν προαποφασιστεί για εσένα χωρίς εσένα, μια μειοψηφία έρχεται να σου θυμίσει ότι η διεκδίκηση δεν είναι γραφική και ότι ο δρόμος προς την ελευθερία είναι συλλογικός.

ΔΕΝ ΑΝΑΘΕΤΟΥΜΕ

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Χειρονομία Αντιεξουσιαστική Κίνηση

1973-2023: 50 χρόνια από την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Τα διδάγματα της Εξέγερσης του Νοέμβρη – πυξίδα για την οργάνωση της αντεπίθεσής μας στο σήμερα

Όλοι στις διαδηλώσεις Παρασκευή 17 Νοεμβρίου

Αθήνα: 14:30 Πλ. Κλαυθμώνος

Θεσσαλονίκη: 17:30, Πολυτεχνείο ΑΠΘ

Ιωάννινα: 18.00, Δόμπολη

Πάτρα: 18:00, Παράρτημα Πολυτεχνείου

Φέτος, 50 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα συνθήματα, «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΕΞΩ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ», μαζί με τα διδάγματα της Εξέγερσης, παραμένουν επίκαιρα. Όσο ο ελληνικός καπιταλισμός βυθίζεται στην δομική του κρίση, τόσο η ντόπια ελίτ και η επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη επιτίθονται λυσσασμένα στις κατακτήσεις του «Πολυτεχνείου» και της Μεταπολίτευσης. Τσακίζουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και βυθίζουν την κοινωνία στην εξαθλίωση με την ακρίβεια, τη φτώχεια, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις υπέρογκες δαπάνες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κ.ά. Γνωρίζοντας ότι παίζουν με την φωτιά, συντηρούνται στην εξουσία, πραγματοποιώντας μία προληπτική αντεπανάσταση, με την γιγάντωση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης, των ΜΑΤ και των δικαστηρίων, χτυπώντας το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Φορτώνουν τη κρίση στους φτωχούς και τους εργαζόμενους και μας μετατρέπουν σε σύγχρονους δούλους, χωρίς δικαιώματα, ελευθερίες και αξιοπρέπεια.

Μαζί με τη καταστολή, επιστρατεύουν και την νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα ενάντια στην Αριστερά, τους εργατικούς αγώνες και τις κοινωνικές κατακτήσεις της Εξέγερσης του ’73 και της Μεταπολίτευσης. Με την κατασυκοφάντιση της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και την περίφημη κήρυξη του «τέλους της Μεταπολίτευσης». Όλα αυτά καταδεικνύουν τον φόβο τους για τον επαναστατικό χαρακτήρα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και τη λύσσα αστών/ρεφορμιστών ενάντια στην Άκρα και Επαναστατική Αριστερά.

Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΔΟΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ-ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ.

Η όξυνση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, φέρνει την γενίκευση και την κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων. Όσο η γεωπολιτική τράπουλα ξαναμοιράζεται, τόσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη στοιχίζεται πλήρως με το στρατόπεδο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, εμπλέκοντάς μας στη δύνη του πολέμου.

Ουκρανία: Ειδικά μετά την αποτυχία της «ουκρανικής αντεπίθεσης», η σύγκρουση στο μέτωπο έχει βαλτώσει. Ωστόσο, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός για πιθανό κλείσιμο του μετώπου. Όσο ο στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ είναι η στρατιωτική ήττα του ρωσικού ιμπεριαλισμού, δεν θα μπορεί να αποφευχθεί μία επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου, είτε με πυροδότηση νέων μετώπων είτε με χρήση πυρηνικών. Οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και των προηγούμενων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) είναι εγκληματικές. Έχουν γαντζωθεί πάνω στο άρμα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στέλνουν όπλα, στηρίζουν έμπρακτα το μισό-φασιστικό καθεστώς Ζελένσκι και μετατρέπουν ολοένα και περισσότερο τη χώρα σε μια απέραντη βάση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

Παλαιστίνη: Μετά τη δίκαιη ενέργεια των Παλαιστινίων στις 7/10, η Λωρίδα της Γάζας σφυροκοπείται ανελέητα από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι, παιδιά και γυναίκες έχουν σκοτωθεί από τους Σιωνιστές, με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ και των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμμετέχει εγκληματικά στην εθνοκάθαρση-σφαγή των Παλαιστινίων, με την αισχρή αποχή της από το ψήφισμα στον ΟΗΕ και την σύσφιξη των σχέσεων της με τον σφαγέα Νετανιάχου και το Ισραήλ. Στέλνει φρεγάτες και πολεμικό υλικό, αναβαθμίζει τη βάση της Σούδας, παραχωρεί στις υπηρεσίες των ΗΠΑ-Σιωνιστών την Ελευσίνα, ενώ η φιλοσιωνιστική προπαγάνδα στα ΜΜΕ έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Ελληνοτουρκικά: Μία πιθανή ανάφλεξη των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών, είναι κάτι παραπάνω από ώριμη. Είναι πολύ πιθανό ένα θερμό επεισόδιο Ελλάδας-Τουρκίας, στην προσπάθεια επιβολής των αλλαγών των συσχετισμών δύναμης στην ανατολική Μεσόγειο. Ειδικά, όσο η ελληνική ελίτ στοιχίζεται πλήρως με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, εμπλέκεται σε όλες τις συγκρούσεις του ΝΑΤΟ σε Ουκρανία, Παλαιστίνη και πρωτοστατεί στην «ανάσχεση» της Τουρκίας, με την ελπίδα της «στήριξης των Δυτικών ιμπεριαλιστών» σε ένα επικείμενο θερμό επεισόδιο με τον τούρκικο καπιταλισμό, τόσο μας βάζουν στην μέγγενη του πολέμου.

Να οικοδομήσουμε άμεσα ένα μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα. Ενάντια στους ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στις αστικές τάξεις και τις φιλοπόλεμες κυβερνήσεις, όπως του Μητσοτάκη.

ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΑΡΩΝΟΥΝ. Η βαθιά κρίση και χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού έχει οδηγήσει το 50% της ελληνική κοινωνίας στα όρια της φτώχειας. ΕΕ και κυβέρνηση Μητσοτάκη σπρώχνουν τους εργαζόμενους σε πρωτοφανή φτωχοποίηση: αφήνουν την ακρίβεια να καλπάζει, εξανεμίζοντας τα λαϊκά εισοδήματα. Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες καταναλωτικών αγαθών, ενέργειας, οι τράπεζες αυξάνουν διαρκώς τα κέρδη τους. Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια αποδεικνύονται καθαρή κλοπή εις βάρος των εργαζομένων και των φτωχών, των οποίων τα εισοδήματα και η αγοραστική τους δυνατότητα συρρικνώνονται δραματικά. Απαιτούν να φορτωθούμε όλα τα βάρη της κρίσης και του πολέμου, να κρυώσουμε και να πεινάσουμε, κόβοντας ακόμη και τα περίφημα ξεροκόμματα «pass», «επιδοτήσεις σε ενέργεια» κ.ά.

Η κατάσταση για εργαζόμενους, φτωχούς και νέους, γίνεται ακόμη πιο ασφυκτική μετά από τις μαζικές καταστροφές από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Η δολοφονική κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε ξανά την ευκαιρία να ρίξει τις ευθύνες πάνω στην κλιματική αλλαγή, στα ακραία καιρικά φαινόμενα και στην «ατομική ευθύνη» των κατοίκων των περιοχών. Μοναδικός υπεύθυνος για τις καταστροφές είναι η κυβέρνηση και το «επιτελικό» της κράτος, που δεν έκαναν το παραμικρό για την προστασία των πολιτών, που δεν πραγματοποίησαν τα απαραίτητα αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά έργα στις πληγείσες περιοχές και που έχουν εγκαταλείψει την συντήρηση των υποδομών και των δημόσιων έργων. Μόνο από την καταστροφή στη Θεσσαλία, το ελληνικό ΑΕΠ έχασε περίπου το 5%, γεγονός που έρχεται να κάνει ακόμη πιο δύσκολη την ήδη αβίωτη κατάσταση με την ακρίβεια και την υποκατανάλωση των φτωχών και εργατικών νοικοκυριών. Οι μισθοί, μπροστά στην άνοδο της ακρίβειας, παραμένουν καθηλωμένοι, ενώ ο μισθός τελειώνει στα μισά του μήνα. Τρόφιμα, θέρμανση, νοίκι, μετακινήσεις μετατρέπονται σε είδη πολυτελείας.

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ. Η κυβέρνηση της ΝΔ, αμέσως μετά την επανεκλογή της, ανακοίνωσε πάνω από 120 αντιδραστικά και ακραία νεοφιλελεύθερα νομοσχέδια που θα φέρει προς ψήφιση τους επόμενους μήνες, όπως το ήδη ψηφισμένο αντεργατικό του Γεωργιάδη, την προσπάθεια κατάργησης του άρθρου 16, το νέο φορολογικό έκτρωμα και η λίστα δεν έχει τέλος. Ο λόγος είναι ότι η επιβίωση του ίδιου του ελληνικού καπιταλισμού, απαιτεί ολοένα και πιο σκληρές επιθέσεις πάνω στην εργατική τάξη, τους φτωχούς και τη νεολαία. Αυτό είναι το πρόγραμμα της κυβέρνησης, ένας διαρκής ταξικός πόλεμος χωρίς συμβιβασμούς, αποφασισμένος να επιβιώσει α) με την παγίωση του Νέου Συστήματος Εκμετάλλευσης της εργασίας, δηλαδή τη μετατροπή των εργαζομένων σε δούλους, β) το ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου στα νύχια των ιδιωτών, γ) με την φοροληστεία των εργαζομένων και δ) με την διαρκή ενίσχυση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης και την παράλληλη γενίκευση της αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης στα πάντα (όξυνση της καταστολής, αντιδραστικές αλλαγές στη δικαιοσύνη, συνεχείς αντισυνταγματικές αντιδραστικές αναθεωρήσεις κ.ά.). Αυτά αποτελούν την συντονισμένη προσπάθεια θωράκισης της ελληνικής ελίτ και των επιτελείων της, από κάθε αμφισβήτηση και άνοδο των αγώνων των εργατικών μαζών. Όλα αυτά δείχνου όμως και τον φόβο της αστικής τάξης, απέναντι σε μία επικείμενη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων, της νεολαίας και την άνοδο των αγώνων γενικότερα.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ! Χρειαζόμαστε μια τομή. Να διδαχτούμε από την επαναστατική πείρα του Πολυτεχνείου. Συμμετέχοντας ενεργά σε επιτροπές και συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολές, σχολεία. Με ενωτική πολιτική και αγώνες διαρκείας να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας ενάντια στην δολοφονική κυβέρνηση Μητσοτάκη και να την ανατρέψουμε με την ενότητα των αγώνων μας. Οι χούντες με κοινοβουλευτικό μανδύα δεν πέφτουν με λόγια στη Βουλή, αλλά με εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Να συγκρουστούμε με το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει τη φτώχεια, τον πόλεμο και την περιβαλλοντική καταστροφή, οικοδομώντας μια Αριστερά Επαναστατική, για την οργάνωση της αντεπίθεσή μας, βάζοντας τα θεμέλια για τον Σοσιαλισμό.

Θα νικήσουμε – ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ – ΜΕ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ

• Νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση. Αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Κάτω το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ.
• Κάτω η Ακρίβεια. ΟΧΙ στις Ιδιωτικοποιήσεις. Εθνικοποίηση ενέργειας, συγκοινωνιών με εργατικό έλεγχο. Κατάργηση ΦΠΑ – Πλαφόν και μείωση τιμών στα βασικά αγαθά. Αυξήσεις σε μισθούς – συντάξεις.
• Κάτω οι εργατοκτόνοι νόμοι Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι. Διαγραφή του Χρέους. Βαριά φορολογία σε κέρδη – πλούσιους. Λεφτά για Κοινωνικές Ανάγκες, ΟΧΙ για Εξοπλισμούς και Καταστολή.
• Καμία εμπλοκή στον πόλεμο. ΟΧΙ σε Εξοπλισμούς και Πυρηνικά. Έξω Βάσεις και ΝΑΤΟ.
• Στον δρόμο σπάμε την κρατική τρομοκρατία
• Σε Ελλάδα και Τουρκία: Κοινός αγώνας – Διεθνισμός των λαών ενάντια στον πόλεμο

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)

Πορεία

Βόλος | Εκδηλώσεις και διαδήλωση ενόψει της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Όταν η καταπίεση γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον.

Αντί – Ιμπεριαλιστική Συνέλευση Βόλου

 12/11 ΠΡΟΒΟΛΗ

 14/11 ΕΚΔΗΛΩΣΗ

 17/11 ΠΟΡΕΙΑ

Διαδήλωση

50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 18.00 Παράρτημα

15-17 Νοεμβρίου πολιτική παρέμβαση στο τριήμερο του Πολυτεχνείου στο Παράρτημα

αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ 3ΗΜΕΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ / ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ – ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Στα μάτια οποιουδήποτε έχει μελετήσει ιστορία, η ανυπακοή είναι η προπατορική αρετή του ανθρώπου. Μέσω της ανυπακοής επιτεύχθηκε η πρόοδος, μέσω της ανυπακοής και της εξέγερσης.

Όσκαρ Ουάιλντ

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Προσδιορισμένη ως μια ιδιαίτερη στιγμή του αέναου κοινωνικού-ταξικού πολέμου η 17η Νοέμβρη δεν μπορεί παρά να είναι ημέρα κομβικής σημασίας τόσο για τους καταπιεσμένους όσο και για το κράτος, το οποίο προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να τη σβήσει από την κοινωνική συνείδηση αποδομώντας τα εξεγερτικά της περιεχόμενα. Και ότι δεν κατάφερε με την συνεχή καταστολή, προσπάθησε να το πετύχει μέσω της διαστρέβλωσης της κοινωνικής μνήμης μετατρέποντάς το σε άλλη μία θεατρινίστικη «εθνική γιορτή» που παρουσιάζει την λαϊκή εξέγερση σαν μία φοιτητική φιέστα. Επιδίωξε έτσι να μας πείσει ότι ο αγώνας αποτελούσε μια εκδήλωση «εθνικής ομοψυχίας», στον οποίον συμμετείχαν δυνάμεις από όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής. Όσο όμως και αν αποκρύπτει τα ριζοσπαστικά και ταξικά χαρακτηριστικά της, η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήρθε ως αποτέλεσμα της συσσωρευμένης οργής των φοιτητών και της κοινωνικής βάσης απέναντι, όχι μόνο στο καθεστώς της δικτατορίας, αλλά συνολικά στο κυρίαρχο καπιταλιστικό-εκμεταλλευτικό σύστημα. Δεν ξεχνάμε ούτε τα αντικαπιταλιστικά-αντιεξουσιαστικά συνθήματα στους τοίχους του Πολυτεχνείου, ούτε τρέφουμε αυταπάτες για τη σύσταση των εξεγερμένων. Εκείνη την εποχή άλλωστε η κυρίαρχη γραμμή των αστών πολιτικών μιλούσε για συνδιαλλαγή με τη δικτατορία. Το κίνημα αυτό βασίστηκε στις κοινές ανάγκες φοιτητριών και εργατών αποτελώντας ένα από τα πιο εκλεκτά παραδείγματα άμεσης δράσης από τα κάτω, που έχουν ξεδιπλωθεί στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Όσο η ταξική μας μνήμη παραμένει ζωντανή και ασυγκίνητη μπροστά στη μελοδραματική παράσταση των ισχυρών, τόσο θα τασσόμαστε υπέρ των καταπιεσμένων, κόντρα σε αυτούς που στρατεύτηκαν στο πλευρό του χουντικού καθεστώτος πολεμώντας με κάθε δυνατό τρόπο την αγωνιζόμενη κοινωνία.

ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ

Η φετινή επέτειος των 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια περίοδο αβυσσαλέας ακρίβειας και λυσσαλέας επίθεσης πάνω στις ανάγκες της κοινωνικής βάσης. Μια σειρά από ανατιμήσεις σε βασικά προϊόντα, αυξήσεις σε τιμές ενοικίων, λογαριασμών και καυσίμων, η διαρκώς εντεινόμενη ενεργειακή κρίση, η ιδιωτικοποίηση υγείας και παιδείας και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας συνθέτουν καθημερινά ένα ζοφερό σκηνικό για τα ταξικά πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας ενώ επιβεβαιώνουν με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο την μετατροπή κάθε κοινωνικού αγαθού σε προνόμιο των λίγων. Η ταξική αυτή βία που ξεπερνά ακόμα και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα υπάγεται στην προσπάθεια της κυριαρχίας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της ακέραια και να επανέλθει στη μέγιστη κερδοφορία σε περιόδους βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης όπως η τωρινή.

Ασφαλώς η συγκυρία αυτή πλήττει και τις ανάγκες μας μέσα στο πανεπιστήμιο. Το αυξανόμενο κόστος φοίτησης μετακυλίεται συνεχώς στις πλάτες μας την ίδια στιγμή όπου το κράτος αποσύρεται από κάθε παροχή φοιτητικής μέριμνας. Έτσι παρατηρούμε κάθε λογής εργολάβους να παρελαύνουν εντός του πανεπιστημίου και ιδιώτες να προσπαθούν να απομυζήσουν κέρδη από τις ανάγκες μας που έχουν πλέον μετατραπεί σε βορά προς κερδοφορία. Από τη σίτιση όπου εφαρμόζεται η επίδειξη κάρτας σίτισης και αυστηροποιούνται συνεχώς τα κριτήρια έκδοσής της, τους εργαζομένους/-ες στον τομέα καθαριότητας του πανεπιστημίου που βλέπουν τις ΙΔΟΧ συμβάσεις τους να λήγουν δίχως δυνατότητα ανανέωσης βυθίζοντας τους στην εργασιακή επισφάλεια, τη δυσβάσταχτη οικονομική επιβάρυνση των μετακινήσεων προς και από το πανεπιστήμιο, μέχρι τη στέγαση όπου πέραν της ραγδαίας επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσης των οικότροφων φοιτητών, πλέον ανακύπτει και το ζήτημα της εκδίωξης 70 τουλάχιστον εστιακών φοιτητών που έρχονται αντιμέτωποι με εξώσεις. Εκεί Στον βωμό των βλέψεων περί Ευρωπαϊκών πανεπιστημιακών μοντέλων πλήρως εναρμονισμένων με τις ανάγκες του κεφαλαίου, κράτος και πρυτανεία εκδιώκουν «αιώνιους» φοιτητές, ανακρίνουν ατομικά, απειλούν και εν τέλει αποσύρονται περαιτέρω από την παροχή στέγασης.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

Κοιτώντας την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δεν γίνεται να μην αναλωθούμε στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που απειλεί με περεταίρω υποβάθμιση την τριτοβάθμια -και όχι μόνο- εκπαίδευση. Η κατάργηση του ασύλου, η είσοδος των μπάτσων στις σχολές και άλλες νομικές διατάξεις που ψηφίζονται τα τελευταία χρόνια γίνονται σε μια κατεύθυνση εναρμονισμού του πανεπιστημίου με τις επιταγές του κεφαλαίου. Επιπλέον, συγκεκριμενοποιείται με αυτόν τον τρόπο και ο ρόλος που έχει αυτό μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, ο οποίος είναι η αναπαραγωγή των προϋποθέσεων των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Από τον νόμο Γαβρόγλου στον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη που περιλαμβάνει την κατάργηση του ασύλου, την ΕΒΕ που φέτος απέκλεισε 20.000 μαθητές από τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, τις διαγραφές, τα πειθαρχικά, τα όρια φοίτησης, τις αλυσίδες και τα όρια δήλωσης μαθημάτων, τα μεταπτυχιακά με δίδακτρα, τις έρευνες για τον στρατό και άλλες επιχειρήσεις, μέχρι την εξίσωση πτυχίων μεταξύ ιδιωτικών κολλεγίων και δημοσίων πανεπιστημίων. Παράλληλα, οι προαναγγελίες από την κυβέρνηση για την κατάργηση του άρθρου 16 του συντάγματος ανοίγουν τον δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Αντιλαμβανόμαστε επομένως τον ρόλο του πανεπιστημίου σαν αναπαραγωγική μηχανή του κεφαλαίου με υλικοτεχνικούς όρους, που ταυτοχρόνως νομιμοποιεί ιδεολογικά την εκμεταλλευτική φύση του καπιταλιστικού συστήματος στους φοιτητές/μελλοντικούς εργαζόμενους. Σφυρηλατεί δηλαδή εργαζόμενους με τις απαραίτητες γνώσεις για την αγορά εργασίας, αλλά και με τις αξίες του ανταγωνισμού, της εξατομίκευσης, του κανιβαλισμού, της εκμετάλλευσης κλπ, ώστε να είναι έτοιμοι να πλαισιώσουν την παραγωγή μέσα στις συνθήκες του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας, πόσο μάλλον μετά τον διάλογο που έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα πάνω στην περαιτέρω κατακρεούργηση εργατικών κεκτημένων (βλ. νέο νόμο Γεωργιάδη).

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό σχετιζόταν πάντα με τις διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ακόμα και σήμερα, το αντιιμπεριαλιστικό στοιχείο γίνεται ακόμα πιο έντονο με την κορύφωση της επίθεσης του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό με σκοπό τον εκτοπισμό του μιας και έτσι αποκτά γεωπολιτικό πλεονέκτημα και δημιουργεί γέφυρα συνεργασίας μεταξύ του δυτικού μπλοκ και της Μέσης Ανατολής. Εδώ και 75 χρόνια ο λαός της Παλαιστίνης ζει κάτω από συνθήκες εντεινόμενου απαρτχάιντ με δολοφονίες, φυλακίσεις, βομβαρδισμούς και συνεχείς επιδρομές. Το Ισραήλ με την πλήρη στήριξη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ τις τελευταίες εβδομάδες εξαπολύει μαζική επίθεση βομβαρδίζοντας νοσοκομεία και άμαχο πληθυσμό, δημιουργώντας εκατόμβες νεκρών, αποσκοπώντας στην εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού.

Το ελληνικό κράτος είναι επίσης συνένοχο στην σφαγή μιας και έχει υπογράψει αμυντική συμμαχία με το Ισραήλ ενώ οι αμερικανικές βάσεις σε όλη την Ελλάδα μπορούν να λειτουργήσουν ως ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα αυξάνει συνεχώς τις δαπάνες για αγορές πολεμικού εξοπλισμού και παράλληλα χρησιμοποιεί τα πανεπιστήμια για την ενίσχυση της πολεμικής μηχανής μέσω των ερευνητικών προγραμμάτων που διεξάγει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόγραμμα «Γρύπας» στο οποίο συμμετέχει και το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών το οποίο πραγματοποιεί έρευνες για τη δημιουργία ενός μη επανδρωμένου drone έρευνας και μεταφοράς εξοπλισμού. Την ιδια στιγμή, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και του νόμου Κεραμέως, η πανεπιστημιακή έρευνα θα χρηματοδοτείται και συνεπώς θα καθορίζεται κυρίως από ιδιωτικές εταιρίες και επιχειρήσεις σύμφωνα με τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς και κερδοφορίας . Τα ερευνητικά αυτά προγράμματα είναι προφανές πως καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες του λαού πάρα μόνο με αυτές των επενδυτών και στην προκειμένη περίπτωση με την στρατιωτική αναβάθμιση της χώρας

ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Ταυτόχρονα με την όλη συνθήκη που περιγράφεται παραπάνω, κράτος και κεφάλαιο επενδύουν στη θωράκιση για την αντιμετώπιση της «εσωτερικής απειλής» η οποία δεν είναι άλλη από τον κόσμο και τους χώρους του αγώνα. Εξαπολύονται επιχειρήσεις εκκένωσης σε κατειλημμένους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους και εντείνεται η καταστολή εναντίον αγωνιστών και αγωνιστριών. Η κατάσταση αυτή επεκτείνεται και μέσα στα πανεπιστήμια με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μέσω της οποίας το κράτος επιτίθεται ολομέτωπα στα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος. Βάζει μπάτσους στις σχολές, στοχοποιεί την συνδικαλιστική δράση προκειμένου να εξαφανίσει οποιαδήποτε μορφή πολιτικοποίησης εντός των σχολών, εντατικοποιεί τα προγράμματα σπουδών ενώ ανοίγεται ο δρόμος για την επέλαση του ιδιωτών με την πλήρη στήριξη του κράτους.

Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙΕΙ

Απέναντι στην προσπάθεια της κυριαρχίας να επιβάλλει μια δυστοπική καθημερινότητα για το σύνολο της κοινωνικής βάσης, αποσαθρώνοντας πλήρως τον κοινωνικό ιστό και διαχέοντας τη βαρβαρότητα της εξουσίας μεταξύ των από τα κάτω στρωμάτων, έχουμε ταξικό καθήκον να διατηρήσουμε τη φλόγα της εξέγερσης του Νοέμβρη ζωντανή. Τη στιγμή που βλέπουμε τα φοιτητικά και όχι μόνο κεκτημένα να ισοπεδώνονται ένα – ένα, ενώ η καταστολή αποτελεί κανόνα για οποιονδήποτε τολμήσει να σηκώσει κεφάλι, πιάνουμε το νήμα των αγώνων του χθες και στήνουμε αναχώματα απέναντι σε όλους τους γδάρτες των ζωών μας. Το Πολυτεχνείο τρόμαζε και θα τρομάζει πάντα την εξουσία. Αφορμόμαστε από τους αγώνες του παρελθόντος τιμώντας τους νεκρούς που έφερε η καταστολή των μετέπειτα επετείων της 17ης Νοέμβρη. Για τον Ιάκωβο Κουμή, τη Σταματίνα Κανελλοπούλου, τον Μιχάλη Καλτεζά. Κόντρα λοιπόν στη καταστολή και την ποινικοποίηση των αγώνων μας, κόντρα στην όξυνση των ταξικών φραγμών, κόντρα στην δημιουργία ενός πανεπιστημίου που θα χωρά όλο και λιγότερους, οφείλουμε να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων και να υπερασπιστούμε με κάθε κόστος τις ανάγκες και τα ταξικά μας συμφέροντα. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες – στη βάση – καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις δημιουργούμε ρήγματα στην πανεπιστημιακή και όχι μόνο κανονικότητα της υποταγής και του ατομικού δρόμου, μετατρέποντας τις σχολές μας σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Να οργανωθούμε, να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.

Μα εγώ, θα ξαναρίξω τα μαλλιά μου πίσω

θα ξαναφορέσω το ματωμένο πρόσωπο, ανάποδα

και θα βγω στους δρόμους και στις πλατέες

με ντουφέκια, φωνές, με συνθήματα

να διεκδικήσω: Ψωμί και Ελευθερία.

Δώρος Λοϊζου

ΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΟΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΗ – ΧΡΕΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ, Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ – Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ

ΑΠ’ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ’73, ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ «ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ»

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ★ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΣΕΡΕΤΕ Αχαΐας: 50 χρόνια μετά η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζει να εμπνέει!

Αγώνας ανατροπής ενάντια στον πόλεμο, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που προωθούν κυβερνήσεις-ΕΕ-ΝΑΤΟ

Το 2023 είναι μία χρονιά που σφραγίζεται από την βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα λαού και νεολαίας, από φυσικές καταστροφές που καταστρέφουν το περιβάλλον, τα σπίτια, τις ζωές ζώων και ανθρώπων, από τον πόλεμο διαρκείας στην Ουκρανία και την πρωτοφανή ένοπλη εξέγερση Παλαιστίνιων μαχητών, από την άνοδο της ακροδεξιάς και φασιστικές επιθέσεις, από μία δυσβάσταχτη οικονομικά καθημερινότητα καθώς η ακρίβεια και ο πληθωρισμός έχουν παγιωθεί. Μόλις πριν από λίγες μέρες η κρατική και κυβερνητική πολιτική δολοφόνησε ακόμα έναν ανήλικο Ρομά, τον 17χρονο Χρήστο Μιχαλόπουλο. Όσο και αν οι πηγές της αστυνομίας και τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν για την αθωότητα των αστυνομικών και για ένα ακόμη όπλο που εκπυρσοκροτεί είμαστε σίγουροι πως και αυτή η δολοφονία αποτελεί οδυνηρή συνέπεια του ρατσισμού, της ωμής βίας και της ατιμωρησίας που χαρακτηρίζουν τις δυνάμεις καταστολής.

Απέναντι λοιπόν σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση από πλευράς κυβέρνησης και κεφαλαίου, η συμπλήρωση 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου μας εμπνέει για τους αγώνες στο σήμερα.

Το αντιιμπεριαλιστικό στίγμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ μετά και το πραγματικό σφαγείο που έχει στήσει το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ στη Γάζα. Για 75 χρόνια, ο λαός της Παλαιστίνης βιώνει μια μαζική σφαγή, από ένα κράτος δολοφόνο που βρίσκεται στην αγκαλιά των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ). Απαγωγές, δολοφονίες, εκτοπισμοί-εποικισμοί σε παλαιστινιακά εδάφη και διαχωρισμοί στα πρότυπα του Απαρτχάιντ είναι καθημερινότητα για τον παλαιστινιακό λαό. Το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο για τα ισραηλινά εγκλήματα, με την οικονομική και στρατιωτική στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, που επισφραγίστηκε, με αποστολή της φρεγάτας «Ψαρά» του πολεμικού ναυτικού. Η επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος του Ισραήλ εξελίσσεται στο φόντο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με τους λαούς να πληρώνουν το τίμημα με την ίδια τη ζωή τους και την περαιτέρω φτωχοποίησή τους. Παλεύουμε για έξοδο τώρα από το ΝΑΤΟ-ΕΕ και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία! Παίρνουμε ξεκάθαρη θέση με τους λαούς και τον αγώνα τους για την ζωή και την ελευθερία τους!

Εκτός από τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, τους ντόπιους εκφραστές τους αλλά και κάθε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, ο αγώνας για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει εξίσου επίκαιρος. Τα εργατικά σωματεία ήρθε η ώρα να βγούμε μαχητικά μπροστά για τις ανάγκες της εργατικής τάξης, για να χάσει η εργοδοσία και κερδίσουμε εμείς. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των σωματείων μας και την ανάγκη πρωτοβάθμιου οριζόντιου συντονισμού, να υψώσουμε ανάστημα στην αντεργατική λαίλαπα κυβέρνησης-ΣΕΒ-ΕΕ, με κλιμάκωση του αγώνα και απεργίες το επόμενο διάστημα!

Εμείς που δεν έχουμε ούτε τα βασικά, τα ζητάμε όλα!

ΨΩΜΙ

Για μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας στον κλάδο της έρευνας. Κατάργηση του ΦΠΑ και μείωση των τιμών στα βασικά είδη κατανάλωσης (τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα).

ΠΑΙΔΕΙΑ

Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Καμία σκέψη για κατάργηση του Άρθρου16 και για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να ανατραπούν οι αντιεκπαιδευτικοί νόμου της κυβέρνησης και κάθε προηγούμενης (νόμος πλαίσιο, νόμος Κ-Χ, Γαβρόγλου κλπ). Έρευνα με βάση τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρήσεων. Απελευθερωτική παιδεία, ενάντια στο σκοταδισμό και τον ανορθολογισμό.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Για τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ελεύθερη ερευνητική δραστηριότητα. Όχι στις πατέντες. Ενάντια στο δόγμα «νόμος και τάξη», την αστυνομοκρατία, και την καλλιέργεια κλίματος φόβου, που στοχεύει στη φίμωση οποιασδήποτε φωνής εναντίωσης στην κυρίαρχη πολιτική.

• Συμμετέχουμε στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου 15-16-17/11 στο Παράρτημα.
• Στηρίζουμε τις δράσεις του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων

Καλούμε το λαό της πόλης να συμμετέχει μαζικά στο αντικυβερνητικό-αντιπολεμικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 17 Νοέμβρη στις 18:00 στο παράρτημα.

Πορεία

Κάλεσμα στην πορεία για την μνήμη της εξέγερσης του Νοέμβρη του “73 και για την συνέχεια των κοινωνικών αγώνων.

Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα στην πορεία για την μνήμη της εξέγερσης του Νοέμβρη του “73 και για την συνέχεια των κοινωνικών αγώνων.

Από τον Νοέμβρη του ΄73 το σύνθημα μας είναι «Κάτω Η Εξουσία».

Ενάντια στην εξουσία και τις δολοφονίες που συνεχίζονται κατά των καταπιεσμένων, των εξεγερμένων, των μεταναστών, των Ρομά.

Η αστυνομία συνεχίζει να δολοφονεί απροκάλυπτα. Πριν λίγες μέρες, στις 11 Νοέμβρη η αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου έρχεται ως η ρατσιστική κρατική συνέχεια της φονικής διαχείρισης που είδαμε και στις εκτελέσεις του 18χρονου ρομ Νίκου Σαμπάνη τον Οκτώβριο του 2021 και του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη τον Δεκέμβριο του 2022.

Αστυνομία και στρατός σημαίνει δολοφονίες, χούντες και πολέμοι. Στην Σάμο, στην Μυτιλήνη , την Γάζα, την Δαμασκό, ο πόλεμος τους είναι παντού και ο εχθρός μας είναι εδώ.

Και αυτή την 17 Νοέμβρη, κατεβαίνουμε στο δρόμο. Για τα παραπάνω αλλά και για την υπεράσπιση της ιστορικής και της ταξικής μνήμης: Για να θυμίσουμε στα «Παπαδοπουλάκια» πως εκτός του ότι αντιστεκόμαστε στον ταξικό κόσμο των αφεντικών, είμαστε εδώ για να αποτρέψουμε και κάθε προσπάθεια τους να κατρακυλήσουμε σε ακόμα πιο βάρβαρες συνθήκες.

Γιατί, στην επικράτεια της λήθης, εμείς δεν θα ξεχάσουμε τα αδέρφια μας: τις γυναίκες και τους άντρες στις γειτονιές μας που έδωσαν τη ζωή τους ενάντια στη δικτατορία, όπως και τους ανθρώπους μας, «κοντινούς» και «μακρινούς», που βασανίστηκαν από τη χούντα χωρίς να εξαργυρώσουν την αντίστασή τους ούτε να προδώσουν τους αγώνες τους.

Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς της εξέγερσης του Νοέμβρη, όπως δεν ξεχνάμε τους νεκρούς από αστυνομικά πυρά μετά το τέλος της δικτατορίας. Κουμής, Κανελοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς, Αλέξης Γρηγορόπουλος, αυτή είναι η Ελ.Ας.

Καλούμε στην πορεία μνήμης και συνέχειας των μηνυμάτων της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973, Παρασκευή 17 Νοέμβρη στην Πλατεία Αγοράς, στις 18:00

Κατάληψη Rosa Nera

πηγή : https://rosanera.squat.gr/2023/11/15/κάλεσμα-…

Κάλεσμα στην πορεία του Πολυτεχνείου | 17/11-ώρα:18:00, πλ. Αγοράς

Η εξουσία θα στήνει πάντα μνημεία στα πολυτεχνεία του χθες και πολυβόλα στα πολυτεχνεία του σήμερα

50 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η δημοκρατία είναι εδώ. Συνεχής φτωχοποίηση, καταστολή, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, μαζικοί φόνοι μεταναστών στο Αιγαίο, νεκροί ντόπιοι και Ρομά από χέρια αστυνομικών, ξέπλυμα βιαστών, καταστροφικές πλημμύρες και πυρκαγιές, χρηματοδότηση πολέμων, ενίσχυση του στρατού, λεηλασία της φύσης, έλεγχος και επιτήρηση, εντεινόμενος εκφασισμός της κοινωνίας…

Ανυποχώρητος αγώνας ενάντια σε κράτος, αφεντικά, φασισμό, πατριαρχία και κάθε είδους εξουσία

Πορεία: Παρασκευή 17/11 | 18:00 | πλ. Αγοράς

Αναρχικοί/ές

Συγκέντρωση τιμής και μνήμης της λαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Το Δ.Σ της ΕΛΜΕ τιμά την αντιφασιστική, αντιδικτατορική και αντιϊμπεριαλιστική εξέγερση της νεολαίας και του λαού μας το Νοέμβρη του 73 ενάντια στην Αμερικανοκίνητη φασιστική δικτατορία που για επτά ολόκληρα χρόνια καταδυνάστευσε τα λαϊκά στρώματα, ισοπέδωσε τις θεμελιώδεις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα και έγινε ο στυλοβάτης της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ και της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που επιβεβαιώνει μέχρι σήμερα το έγκλημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής της μισής Κύπρου.

50 χρόνια μετά, τιμάμε τον αγώνα του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, με την καθημερινή πάλη μας.

1. Με την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας στο δίκαιο αγώνα του πολύπαθου Παλαιστινιακού λαού για Λευτεριά, Πατρίδα, Γη
2. Με την καταδίκη της εγκληματικής πολιτικής του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ
3. Με την καταγγελία της στήριξης στης σιωνιστικής βίας από τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις των ΗΠΑ-ΕΕ

1. Με την κατηγορηματική αντίθεσή μας στη στήριξη της φασιστικής βίας του Ισραήλ από την κυβέρνηση της ΝΔ και την πολιτική των ίσων αποστάσεων των αστικών κομμάτων
2. Με την αντίστασή μας στον εκφασισμό της κρατικής πολιτικής και στην ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων.
3. Με τον αγώνα μας ενάντια στο ιμπεριαλιστικό δόγμα του Τρόμου
4. Με τις διεκδικήσεις μας για

• ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.-
• Κατάργηση των ταξικών φραγμών στη μόρφωση
• Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους
• Αυξήσεις στους μισθούς
• Σύστημα Υγείας-Πρόνοιας-Σύνταξης Δημόσιο-Δωρεάν-καθολικό. Ίση πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους.
• Κατάργηση όλου αντιλαϊκού θεσμικού πλαισίου για την Αξιολόγηση-ταξική διαβάθμιση και εισαγωγή των ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων στην εκπαίδευση
• Κατάργηση των αντιδραστικών νόμων Γεωργιάδη-Χατζηδάκη
• Καμία ιδιωτικοποίηση του Πανεπιστημίου και κατάργηση του ΑΣΎΛΟΥ
• Κατάργηση της Πανεπιστημιακής αστυνομίας
• Κάτω η φασιστικοποίηση και η κρατική τρομοκρατία
• ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
• ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ : ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ
• ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΝΑΤΟΪΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑ
• ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
• ΕΙΡΗΝΗ -ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΕΛΜΕ Ηρακλείου

50 χρόνια απο την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Οι αγώνες
ενάντια : στον φασισμό, σε κράτος και κεφάλαιο, στους
πολέμους των κυριάρχων, στις δολοφονίες των λαών, στην
φτωχοποίηση, την καταστολή, στην καταπίεση, τον
μιλιταρισμό και την πατριαρχία…
Συνεχίζονται

Πορεία – Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2023

-ώρα: 18:30 , πλατεία Ελευθερίας ,Ηράκλειο

Κατάληψη Ευαγγελισμού