Για τη διαδικασία ανάδειξης πρύτανη του ΑΠΘ
Το συνεχιζόμενο αδιέξοδο για την επιλογή των εξωτερικών μελών του νέου Συμβουλίου
Διοίκησης, το κρίσιμο δηλαδή στάδιο για την επιλογή του νέου πρύτανη του ΑΠΘ, συνεχίζεται
κάτω από κωμικοτραγικές συνθήκες, φανερώνοντας τόσο τον προβληματικό χαρακτήρα του
ίδιου του νόμου όσο και τις αλληλοσυγκρουόμενες προσωπικές μάλλον παρά πολιτικές
στρατηγικές. Τα δε βιογραφικά στοιχεία των υποψήφιων εξωτερικών μελών παραμένουν ένα
επτασφράγιστο μυστικό (όπως συνέβη άλλωστε με τις αντίστοιχες διαδικασίες στα άλλα ΑΕΙ
της χώρας).
Τη «λύση» τώρα καλείται να δώσει η Σύγκλητος, το μοναδικό όργανο με σχετική έστω
δημοκρατική νομιμοποίηση, του οποίου βέβαια οι εξουσίες έχουν αποψιλωθεί με τον
καινούριο νόμο αφήνοντάς του απλώς έναν συμβουλευτικό χαρακτήρα. Η αντίφαση είναι
προφανής: ένα σώμα που τυπικά οφείλει να εκφράζει τη βούληση των γενικών συνελεύσεων
τμημάτων και των σχολών καλείται τώρα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά
νομιμοποιώντας μια ακραιφνώς αντιδημοκρατική διαδικασία.
Αν και δεν έχουμε πολλές προσδοκίες, θα θέλαμε να δούμε τα μέλη της Συγκλήτου να
αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους και να αντιταχθούν στον συνεχιζόμενο κατήφορο του
πανεπιστημίου προς τον επίσημο αυταρχισμό και τη θεσμοθετημένη διαπλοκή. Να απέχουν
δηλαδή από τη διαδικασία ψηφοφοριών για την ανάδειξη των εξωτερικών μελών του
Συμβουλίου Διοίκησης, η οποία διατηρεί τα ίδια προβληματικά χαρακτηριστικά με την
ταξινομητική ψήφο που ανέδειξε τα εσωτερικά μέλη. Τα μέλη της Συγκλήτου οφείλουν να
επιστρέψουν ως απαράδεκτη την εντολή επίλυσης των προβλημάτων του νόμου και να
αναδείξουν τον προβληματικό και αντισυμβατικό για ένα δημόσιο και δημοκρατικό
πανεπιστήμιο χαρακτήρα του.
Στο μεταξύ ας ρίξουν μια ματιά στο τι σημαίνει η νέου τύπου πρυτανική διοίκηση που έχει
προκύψει από τον νέο νόμο σε άλλα ΑΕΙ, πρωτίστως στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το οποίο
δοκιμάστηκε και εξακολουθεί να δοκιμάζεται από τις καταστροφές που άφησαν πίσω τους οι
πλημμύρες. Ο νέος πρύτανης, ευχαρίστησε βέβαια τον πρωθυπουργό και τον αρμόδιο
υπουργό για τη συνδρομή τους (;) και για την παραχώρηση κονδυλίων προς αποκατάσταση
της λειτουργίας του πανεπιστημίου, χωρίς βέβαια μέχρι στιγμής να ενημερώσει για τον τρόπο
κατανομής των κονδυλίων αυτών. Αντιθέτως, ενώ οι παρεμβάσεις της νέας διοίκησης ήταν
μηδαμινές, οι ευθύνες για την διοικητική και διδακτική λειτουργία του πανεπιστημίου
μεταφέρθηκαν αρχικά στις γενικές συνελεύσεις των τμημάτων (βλ. το δόγμα της ατομικής
ευθύνης). Όταν στη συνέχεια πρόεδροι τμημάτων και κοσμήτορες σχολών επισήμαναν την
απουσία εργασιών στα κτίρια που επλήγησαν από τις πλημμύρες, η απάντηση ήταν η απειλή
πειθαρχικών διώξεων με την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων!
Αυτή θα είναι η νέα πανεπιστημιακή διοίκηση την οποία αργά ή γρήγορα θα κληθούμε όλες
και όλοι να αντιμετωπίσουμε. Στην ανάδειξή της δεν πρέπει να γίνουμε συνένοχες και
συνένοχοι. Η αντίσταση στον αυταρχισμό και τη διαπλοκή είναι η μοναδική μας επιλογή για
τη διεκδίκηση ενός πραγματικά δημόσιου και δημοκρατικού πανεπιστημίου.
6-11-2023
Πρωτοβουλία πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ
