Το φετινό καλοκαίρι (2023) εισήχθησα, μέσω της διαδικασίας των πανελλαδικών εξετάσεων, στην σχολή Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου , στην Αθήνα. Εκτός από το ενδιαφέρον μου για την συγκεκριμένη σχολή αποφάσισα να την επιλέξω, ύστερα από την απώλεια της φοίτησης μου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (σχολή Βιοτεχνολογίας), όπου φοιτούσα πριν από την σύλληψη και δίωξη μου. Η απώλεια της φοίτησης μου, συνέβη εξαιτίας των περιοριστικών όρων και των συνεχών απορρίψεων των αιτήσεων που είχα καταθέσει για την συνέχιση των σπουδών μου.
Εδώ και 3.5 χρόνια, διώκομαι – μαζί με 2 συντρόφους και 1 συντρόφισσα – από το ελληνικό κράτος, για συμμετοχή σε μια ανύπαρκτη “τρομοκρατική οργάνωση” που κατ’ αυτούς έχει την επωνυμία “σύντροφοι-συντρόφισσες”. Συλληφθήκαμε τον Μάρτιο του 2020 στην Αθήνα και έκτοτε δεν έχει προκύψει ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος μας. Το αντίθετο μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος του κατηγορητηρίου έχει καταρρεύσει.
Είναι προφανής η προσπάθεια της κρατικής ασφάλειας να χτίσει άλλη μία σκευωρία εναντίων αναρχικών αγωνιστών, ακόμα και δημιουργώντας ανύπαρκτες οργανώσεις. Από την πρώτη στιγμή έχουμε αρνηθεί όλες τις ψευδείς κατηγορίες εναντίον μας, ενώ από την δικογραφία γίνεται εμφανές ότι βασική αιτία της δίωξης μας είναι η αναρχική μας θέση και η συμμετοχή μας στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.
Η υπεράσπιση της πολιτικής μου θέσης και της αναρχικής θεώρησης είχε ως συνέπεια για εμένα, την επιβολή 9 περιοριστικών όρων, κίνηση πρωτοφανής για τα ελληνικά κατασταλτικά δεδομένα (συμβαίνει πρώτη φορά).
Ανάμεσα σε αυτούς τους όρους είναι:
- η απαγόρευση μετακίνησης εκτός των ορίων της πόλης της Πάτρας
- η απαγόρευση εισόδου σε οποιοδήποτε σημείο της Αττικής.
Είναι προφανές ότι αυτοί οι περιοριστικοί όροι καθιστούν αδύνατη την φοίτηση μου στην σχολή του Παντείου Πανεπιστημίου (Αθήνα) στην οποία έχω εισαχθεί.
-Η επιχειρούμενη απαγόρευση φοίτησης-
Μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής, τον Αύγουστο 2023, αφού εισήχθησα και επίσημα στην σχολή Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, κατέθεσα, στο συμβούλιο εφετών δικαστών, αίτηση για άρση/ μεταρρύθμιση των συγκεκριμένων περιοριστικών όρων που εμποδίζουν την φοίτηση μου στη σχολή εισαγωγής. Στις 29 Σεπτέμβρη , ο εισαγγελέας, προτείνει την απόρριψη της αίτησης μου θεωρώντας ότι “..οι περιοριστικοί όροι είναι αναγκαίοι για να αποτραπεί η τέλεση νέων εγκλημάτων” .
Η πρόταση για απόρριψη της αίτησης μου, συνιστά μια πρωτοφανής -επιχειρούμενη- απαγόρευση φοίτησης σε διωκόμενο, που ούτε έχει καταδικαστεί, ούτε βρίσκεται προφυλακισμένος. Μόνη (νομική) περίπτωση να υπάρξει κάποια διαφορά και να γίνει δεκτή η αίτηση μου, είναι το συμβούλιο δικαστών να ανατρέψει την εισαγγελική πρόταση.
Βρίσκομαι στην παράλογη θέση να είμαι εκτός των τειχών της φυλακής χωρίς δικαίωμα να παρακολουθώ την σχολή την οποία έχω επιλέξει. Δημιουργείται το παράδοξο: αν βρισκόμουν σε εγκλεισμό πιθανότατα θα θεμελίωνα δικαίωμα εκπαιδευτικών αδειών. Οι 9 περιοριστικοί όροι, δημιουργούν μια γκρίζα ζώνη όπου κάθε προσπάθεια μου για μια ανάσα ζωής, εξαφανίζεται με κυνικό τρόπο σε κόλλες χαρτί, που τελειώνουν με το κλασσικό πια, “..απορρίπτει την αίτηση του κατηγορούμενου”.
Η ζωή όμως δεν μαντρώνεται σε καθεστώτα εξαίρεσης, δεν φυλακίζεται στα “απαγορεύεται” δικαστών και εισαγγελέων. Το μόνο που καταφέρνουν με τις συνεχείς απαγορεύσεις και τον μόνιμο πλέον εκτοπισμό, είναι να αποδεικνύουν πόσο δίκαιοι είναι οι αγώνες των διωκόμενων και των κρατούμενων.
Αποδεικνύουν επίσης μια σειρά από επιλογές του ελληνικού συστήματος εξουσίας.
Αποδεικνύεται πως δικαστικές αρχές επίσημα πλέον, προσπαθούν να επιβάλλουν απαγόρευση πρόσβασης σε πανεπιστημιακές σχολές, ανάλογα με την πολιτική ιδεολογία-και την ταξική θέση φυσικά, του φοιτητή.
Αποδεικνύεται πως το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί την επιβολή του γεωγραφικού εκτοπισμού, ως ομηρία (αορίστου χρόνου) του διωκόμενου.
Αποδεικνύει πως το ελληνικό κράτος εφαρμόζει επίσημα λογικές εξαίρεσης όσων διώκονται, με πολιτικά κριτήρια. Αποδεικνύεται ότι ενώ βιαστές όπως ο Λιγνάδης, οι αστυνομικοί δολοφόνοι του Ν. Σαμπάνη ή οι φασιστές δολοφόνοι του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie oh βρίσκονται ελεύθεροι με 1-2 γελοίους περιοριστικούς όρους, ο πραγματικός εχθρός του κράτους είναι οι διωκόμενοι αναρχικοί που επιλέγουν να σπουδάσουν.
Αποδεικνύει ότι το ελληνικό κράτος γενικότερα, επιλέγει να επιβάλλει καθεστώτα περιορισμού και επ’ αόριστον ομηρίας σε όσους αγωνίζονται.
Η δίκη μας, που ξεκινάει στις 29 Νοέμβρη, να μετατραπεί σε αντίσταση στα κατασταλτικά σχέδια του κράτους. Να αποτρέψουμε την επιχειρούμενη επιβολή ενός μόνιμου καθεστώτος άτυπης ομηρίας.
Γ.Ι., διωκόμενος αναρχικός για την υπόθεση “σύντροφοι-συντρόφισσες”, σπουδαστής στην σχολή Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
