«Πάμε κι όπου βγει», Nea_Paralia_edition

Ο χώρος που επιλέχθηκε ήταν μάλλον ακατάλληλος, αφού το πλακόστρωτο της Νέας Παραλίας στο ύψος του αγάλματος του Μ. Αλεξάνδρου, δεν είναι, όχι απλά πίστα, αλλά ούτε καν δρόμος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των θεατών, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το σημείο ήταν δίπλα ακριβώς στη θάλασσα.

Ακατάλληλος όμως ήταν κι ο χρόνος της διοργάνωσης: μία μέρα μετά την Ευρωπαϊκή Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο, η μοναδική δράση με την οποία την τίμησε η πόλη ήταν να αποκλείσει τους πεζούς απο το 40% περίπου της παραλίας για χάρη τριών αγωνιστικών αυτοκινήτων, μιας μοτοσικλέτας κι ενός ελικοπτέρου.

Αμελητέο δεν ήταν ούτε το μέγεθος της ρύπανσης λόγω burnout και drift των ελαστικών των μονοθέσιων. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα σωματίδια NEE (non exhaust emissions – σωματίδια που παράγονται από την τριβή των ελαστικών και τα δισκόφρενα των αυτοκινήτων) μολύνουν χιλιάδες φορές περισσότερο από τα σωματίδια που εκπέμπει η εξάτμιση ενός σύγχρονου οχήματος. Έτσι, είναι ασφαλές να πούμε ότι τα τρία οχήματα 1500 και 500+ ίππων που «έκαιγαν λάστιχο» για τόση ώρα μέσα σε τόσο κόσμο επιβάρυναν με την ακραία οδήγηση τον αστικό ιστό όσο οι εξατμίσεις χιλιάδων οχημάτων νέας τεχνολογίας.

Τα πλήθη από και προς τον χώρο της εκδήλωσης που χρησιμοποιούσαν τη λεωφόρο Μ. Αλεξάνδρου περνούσαν ανάμεσα από τα διερχόμενα οχήματα μιας και δεν υπήρξε μέριμνα να ελεγχθεί στο σημείο η κυκλοφορία.

Κάποια πιτσιρίκια είχαν σκαρφαλώσει πάνω σε δέντρα, ενώ άλλοι είχαν ανέβει με δική τους πρωτοβουλία σε παρακείμενες ταράτσες μπας και δουν κάτι, μιας και υπήρχε μία μόνο VIP εξέδρα για λίγους και εκλεκτούς.

Κι επιπλέον, σκουπίδια παντού, μηχανάκια είχαν μετατρέψει τα γύρω πάρκα σε πάρκινγκ, ενώ κάποιοι συνέχισαν να χρησιμοποιούν την παραλία σαν πίστα και μετά το τέλος της εκδήλωσης, με μαρσαρίσματα, σπινιαρίσματα και υψηλές ταχύτητες.

Φωτογραφίες: Pelopidas Bogdanakis