Στη Δραμα απόψε νέοι και νέες από τον αυτόνομο και ελευθεριακό χώρο της πόλης, διοργάνωσαν για πρώτη φορά εκδήλωση με μικροφωνική και live hip hop με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
Πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία (Ελευθερίας), για την οποία όπως ανέφερε η διοργάνωση, ζητήθηκε άδεια για παροχή ρεύματος και χρήση της, κάτι που αρνήθηκε ο Δήμος.
Έτσι στήθηκε επί τόπου δράση, με μικροφωνική λαϊβ χιπ χοπ συναυλία, η οποία μάλιστα έτυχε ευρείας αποδοχής από τους κατοίκους.
Αξίζει να σημειώσουμε πως η πόλη της Δράμας έχει αρκετά μεγάλο 
ποσοστό ακροδεξιών υποστηρικτών, κάτι που δίνει ιδιαίτερη αξία στην πραγματοποίηση της αντιφασιστικής δράσης.
Στις κλειστές κοινωνίες των πόλεων τις περιφέρειας, ειδικά αυτών χωρίς μεγάλο αριθμό φοιτητικού πληθυσμού, οι συνθήκες θυμίζουν μετεμφυλιακό κράτος.
Ένας ακόμη λόγος για να προβάλλονται και να στηρίζονται αυτές οι κινήσεις από τα κινηματικά μέσα ενημέρωσης.
Β.Γλ.
ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ
Κείμενο των διοργανωτών της αντιφασιστικής δράσης
Τη Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη νύχτα της δολοφονίας του μουσικού-αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα ναζιστικά χέρια της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», μια νύχτα που θα άλλαζε το τοπίο, πολιτικά, μουσικά και κοινωνικά. Το φίδι του ναζισμού είχε εκκολαφθεί από καιρό, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα να εκπροσωπείται ακόμα και στα έδρανα της βουλής από εθνικιστές-νεοναζί.
Δέκα χρόνια μετά, οι αγώνες συνεχίζονται για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων, αξίες οι οποίες χαρακτήριζαν τον Killah P και τις εξέφραζε μέσα από τη δράση του και τη μουσική του.
Ωστόσο δέκα χρόνια μετά, το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Ο φασισμός εξακολουθεί να ευδοκιμεί και βρίσκει έδαφος σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει με το κεφάλι κατεβασμένο, που έχει συνηθίσει τον καθημερινό εκμηδενισμό της ζωής.. Το φίδι άλλαξε πρόσωπο αλλά παραμένει το ίδιο επικίνδυνο παίζοντας καθημερινά τον βρώμικο του ρόλο.
Κρίσεις, ναυάγια, μεταναστευτικό, περιβαλλοντοκτόνα νομοσχέδια, εργατικά ατυχήματα, Τέμπη, Μάτι και πυρκαγιές έχουν αρχίσει ν’ αποτελούν την κανονικότητα που θέλει να μας επιβάλλει η εξουσία.
Παλεύουμε για έναν κόσμο ίσων δικαιωμάτων με ίση πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Στον καιρό της δυστοπίας που ζούμε η επιβίωση δεν είναι πλέον δικαίωμα κι αποτελεί έναν αδιάκοπο αγώνα στη γαλέρα της ζωής. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή φασισμού. Κάθε φασίζουσα συμπεριφορά θα μας έχει απέναντι, διεκδικώντας τ’ αυτονόητα: Ίσες ευκαιρίες άνευ φυλετικών, κοινωνικών, σεξουαλικών και κάθε μορφής διακρίσεων.
Αυτά για τα οποία πάλευε κι ο Παύλος Φύσσας.
