Άλλη μία γυναικοκτονία, άλλη μία δολοφονημένη. Ο 38χρονος αστυνομικός δολοφόνησε με την καραμπίνα του την 42χρονη πρώην γυναίκα του στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Οργή και Θλίψη, καμία μόνη.
Κοινότητα Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 13/09 στις 19:30
ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Χθες το πρωί γίναμε μάρτυρες μιας ακόμη γυναικοκτονιας πλην των δεκάδων άλλων τα τελευταία χρόνια στην 
Ελλάδα. Στα πλαίσια μιας πραγματικότητας ύστατης εξαθλίωσης με καμμένα δάση ολόγυρα, με πλημμύρες που αφανίζουν ανθρώπους και ολόκληρα χωριά, με τραγωδίες όπως τα Τέμπη και με δολοφονίες σαν αυτή του Αντώνη ο κοινωνικός εκφασισμος αναδύεται. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός δηλαδή αρπάζει την σκυτάλη από το κράτος και προάγει και ο ίδιος: Θάνατο.
Ποιες είναι άραγε οι διαφορές μεταξύ του ελεγκτή που πνίγει εν ώρα εργασίας, του αρχιμαφιοζο στον Παλαμά που πουλάει 10€ την εξάδα νερών και του πατέρα-μπάτσο που στοχεύει με την κάννη την πρώην γυναίκα του; Καμιά. Όλα στην μήτρα του κοινωνικού κανιβαλισμού είναι καθημερινότητα. Ούτε βγαλμένα από τις σκληρότερες ιστορίες τρόμου τετοια περιστατικά. Ένα πρωί μέσα στην γειτονιά της Καλαμαριάς μια μάνα αφήνει τα παιδιά της στο σχολείο και ο πατέρας αναμένει πίσω από την πόρτα με καραμπίνα για να σκοτώσει την ίδια και έπειτα να αυτοκτονήσει.
Η σθεναρή μας αντίσταση απέναντι στο δικανο της πατριαρχίας και του κοινωνικού κανιβαλισμού δεν αποτυπώνεται σε λίγες αραδες. Σαφέστατα η εμπιστοσύνη μας απέναντι στην δικαιοσύνη είναι περίπου μηδαμινή. Θα ήταν άλλωστε αφελές από την μεριά μας να σμιγαμε το χέρι με εκείνους που θρέφουν τον Δολοφόνο. Για μια ακόμη φορά η πατριαρχία βιάζει και σκοτώνει ενόσω εμείς μερα με τη μέρα και ας είναι τα βήματα υπομονετικά ανοίγουμε τον δρόμο για μια κοινωνία ελεύθερη για μια κοινωνία αναρχική.
SS, ΜΠΑΤΣΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ
ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Ελεύθερες Γυναίκες της Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο
μέλος της Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ
ΣΗΜΕΡΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 13/09 ΣΤΙΣ 19:30
ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Άλλη μια χαμένη αδερφή μας !
Για ακόμα μια φορά η οργή και η θλίψη για τις δολοφονημένες αδερφές μας ξεχειλίζουν μέσα μας. Η πατριαρχία αυτή 
τη φορά όπλισε τα χέρια μπάτσου, με αποτέλεσμα ακόμα μια γυναίκα να χάσει τη ζωή της και τα δυο ανήλικα παιδιά να χάσουν τη μητέρα τους.
Την Τρίτη 12/9 το πρωί, ενώ η 42χρονη κατέβασε τα ανήλικα παιδιά της για το σχολικό όταν επέστρεψε στο σπίτι βρέθηκε ενώπιον του πρώην συζύγου της. Ο 38χρονος ενώ είχαν πάρει συναινετικό διαζύγιο, πίεζε για επανασύνδεση εξαπολύοντας απειλές για τη ζωή της στα συγγενικά τους πρόσωπα, αφαιρώντας τελικά τη ζωή της πρώην συζύγου του με καραμπίνα προτού αυτοκτονήσει και ο ίδιος.
Καμία άλλη δολοφονημένη, να τσακίσουμε την πατριαρχία πριν θρηνήσουμε άλλες αδερφές μας.
Να σταθούμε δίπλα στα θύματα έμφυλης βίας και να τους προσφέρουμε κάθε δυνατή βοήθεια που θα χρειαστούν.
Διεκδικούμε δομές προστασίας και υποστήριξης των επιζησάντων ατόμων έμφυλης βίας.
Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που θα οδηγούν στην προστασία και ενδυνάμωση των επιζησάντων ατόμων και όχι στον επανατραυματισμό τους.
Να ενθαρρύνουμε τα άτομα που βιώνουν κακοποίηση ή βρίσκονται σε κακοποιητικό περιβάλλον, να απεμπλακούν από τους κακοποιητές τους όταν νιώσουν τα ίδια έτοιμα.
Όλες/ όλα/ όλοι μαζί να γίνουμε το ανάχωμα στην επέλαση της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού.
Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό φεμινισμό Rabbia Viola
Το χέρι του δολοφόνου όπλισε η πατριαρχία
Πυροβόλησε και σκότωσε την εν διαστάσει σύντροφό του. Πόσες ακόμα δολοφονημένες θα θρηνήσουμε; Για ποιο 
λόγο θεώρησε ότι είχε το δικαίωμα επάνω στη ζωή και στο θάνατο της εν διαστάσει συντρόφου του; Η εικόνα του άντρα ο οποίος επάνω στα νεύρα του μπορεί να χειροδικήσει, να σκοτώσει τη γυναίκα του, σα να του ανήκει, προέρχεται από το νοσηρό σύστημα της πατριαρχίας και τα πρότυπα που φτιάχνει. Οι γυναικοκτονίες είναι αποτέλεσμα των πατριαρχικών αντιλήψεων και δε μπορούμε να σιωπούμε λέγοντας απλώς πως είναι μία τραγωδία.
Ο μισογυνισμός και ο κοινωνικός κανιβαλισμός κερδίζουν χώρο όσο δεν καταδεικνύουμε την αδικία τους σε κάθε έκφρασή τους, στις δουλειές μας, στις σχολές, στις γειτονιές μας. Εδώ που οι ζωές των γυναικών, των τράνς, των μεταναστών, των ρομά, των φτωχών μετράνε όλο και λιγότερο, έχουμε την συλλογική υποχρέωση να στεκόμαστε με αλληλεγγύη στους ανθρώπους που υφίστανται την κρατική, την καπιταλιστική και την πατριαρχική καταπίεση. Ο κόσμος του κέρδους, της ιδιοκτησίας, των συνόρων, της πατριαρχίας υποτιμάει τις ζωές μας και δείχνει ολοένα ότι δεν μας χωράει. Είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε τις δικές μας κοινότητες αλληλεγγύης, μακριά από τον έλεγχο του κράτους, ώστε να διεκδικήσουμε την ανατίμηση των ζωών μας. Ο θρήνος μας να γίνει οργή ενάντια στο σάπιο σύστημα κράτους-πατριαρχίας-καπιταλισμού, οργή ενάντια σε όποιον μας θέλει να φοβόμαστε, να αμυνόμαστε αντί να επιτιθόμαστε.
Καμία άλλη δολοφονημένη
Η πατριαρχία, το κράτος και ο καπιταλισμός καταπιέζουν και δολοφονούν
Ανάρες Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 13/09 στις 19:30
ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Άλλη μία Γυναικοκτονία
Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος. Τα τελευταία χρόνια, ανά (υπερβολικά) τακτά διαστήματα το πρωί η είδηση μιας ακόμη γυναικοκτονίας έρχεται να ενισχύσει τον φόβο που η πατριαρχία προσπαθεί να σπείρει ανάμεσά μας.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές. Με την εύκολη πρόσβαση στην άμεση ενημέρωση, όμως, πλέον μπορούμε να μαθαίνουμε για όσες γυναικοκτονίες τουλάχιστον καταγράφονται. Οι γυναικοκτόνοι είναι, κατά πλειοψηφία, νυν και πρώην σύντροφοι ή σύζυγοι. Στις περισσότερες περιπτώσεις βλέπουμε να υπάρχει καταπιεστικό παρελθόν στη σχέση θύτη-θύματος. Πολύ συχνά, γυναίκες σε τέτοιο περιβάλλον έχουν γνωστοποιήσει στον κοντινό τους κύκλο ότι απειλούνται ή ακόμα, έχουν φτάσει στο σημείο να προβούν σε καταγγελίες στην αστυνομία – καταγγελίες που συχνά είτε απλώς καταγράφονται, είτε αντιμετωπίζονται ως ασήμαντες και αγνοούνται. Εξάλλου, αρκετές από τις γυναικοκτονίες διαπράττονται από άτομα που εργάζονται στην αστυνομία.
Στην αρχή το νέο κάθε γυναικοκτονίας αποτελούσε γεγονός σοκαριστικό. Στο άκουσμά του μουδιάζαμε, ξεσπούσαμε, εξοργιζόμασταν. Στη συνέχεια έγινε μια κανονικότητα, μία ακόμη είδηση. Στη δίνη των συνεχών φυσικών και υγειονομικών καταστροφών, των εγκλημάτων του κεφαλαίου στους εργαζόμενους και της όλο και ασφυκτικότερης καταπίεσης της καθημερινής ζωής μας από τον καπιταλισμό, η είδηση πως μια γυναίκα σκοτώθηκε ως θύμα έμφυλης βίας μάλλον μοιάζει να απορροφάται στη μαύρη τρύπα των όλων κακών που μας βρίσκουν.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε ούτε στις εαυτές μας ούτε και στο σάπιο σύστημα που μας περιβάλλει να μας κάνουν απαθείς σε κάθε έγκλημα. Όπως ποτέ δεν θα δεχτούμε με συγκατάβαση κανένα πολιτικό ή εργατικό έγκλημα, αντίστοιχα ποτέ δεν θα συνηθίσουμε τις γυναικοκτονίες, ποτέ δεν θα σιωπήσουμε όσο χάνονται αδερφές μας!
Ο καπιταλισμός και η πατριαρχία διαιωνίζουν την αντίληψη πως το σώμα αποτελεί κτήμα του ισχυρού. Τα σώματα των μεταναστ(ρι)ών αποτελούν κτήματα των κρατών που μπορούν να τα διαχειριστούν όπως θέλουν. Τα σώματα των εργατ(ρι)ών αποτελούν κτήματα των αφεντικών, οι οποίοι μόνο ως αναλώσιμα θα τα βλέπουν. Τα σώματα των παιδιών αποτελούν κτήματα των γονιών ως αντικείμενα προς
διαμόρφωση. Τα σώματα των γυναικών αποτελούν κτήματα των ανδρών, η λεία για κάθε ξέσπασμα, μια μηχανή γονιμοποίησης που λειτουργεί και ως αποδιοπομπαίος τράγος. Η βαθιά ριζωμένη από την πατριαρχία αντίληψη ότι η σύντροφος, η σύζυγος, η κόρη, η υπάλληλος και οποιαδήποτε θηλυκότητα μπορεί να αντιμετωπίζεται από έναν άνδρα ως κτήμα του, ως κάτι πάνω στο οποίο εκείνος μπορεί να ασκεί εξουσία, να ελέγχει το σώμα της και να αποφασίζει για τη ζωή της, ακόμη τελικά και να την αφαιρεί, είναι εκείνη που οπλίζει το χέρι των γυναικοκτόνων.
Δεν υπάρχουν εγκλήματα πάθους, παρά μόνο εγκλήματα έμφυλης βίας. Γιατί οι έμφυλες ανισότητες είναι αυτές που τροφοδοτούν τα εγκλήματα αυτά. Ως φεμινιστική συλλογικότητα θεωρούμε τον νομικό ορισμό της γυναικοκτονίας μέρος του αγώνα μας, ώστε τα εγκλήματα αυτά να εδραιώνονται στην κοινή γνώμη ως εγκλήματα με έμφυλη αφετηρία. Τη λύση, όμως, δεν περιμένουμε να τη δώσει ένας αυταρχικότερος ποινικός κώδικας, ούτε οποιαδήποτε κρατική πρόνοια, αφού ξέρουμε πως το κράτος και το κεφάλαιο δεν θα φροντίσουν ποτέ τα άτομα που βρίσκονται σε ευάλωτη θέση. Πρότασή μας είναι η ολόπλευρη μάχη ενάντια στην έμφυλη βία με υποστήριξη, ενημέρωση, κινηματική δράση και αλληλεγγύη.
Πάντα θα πιστεύουμε πως για να αλλάξει ο κόσμος, για να σταματήσει κάθε εκμετάλλευση από άνθρωπο προς άνθρωπο, για να ξεφορτωθούμε μια για πάντα το νέο-καπιταλιστικό σύστημα που βλέπει τις κατώτερες τάξεις ως αναλώσιμα υλικά, πρέπει πρώτα να πέσει η πατριαρχία. Γιατί μόνο όταν ο άνθρωπος και η φύση φιλιώσουν, μόνο όταν αποκατασταθούν οι σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, μόνο όταν οι θηλυκότητες θα μπορούν να ζουν ελεύθερα μαζί με τους άνδρες, χωρίς τον φόβο και την απειλή, μόνο τότε θα μπουν οι βάσεις για μια νέα, δίκαιη και ελεύθερη ζωή.
Ίσως ό,τι πιο κοντινό έχουμε να είναι ο θάνατος, αλλά η ιδέα αυτή δεν με τρομάζει. Θα πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε γι’ αυτό που είναι δίκαιο. – Antonia María Teresa Mirabal Reye
Witches Fight Back (φεμινιστική συλλογικότητα της Θεσσαλονίκης)
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΗΜΕΤΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 13/09 στις 19:30
ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Ακόμη μια γυναικοκτονία συνέβη χθες στην περιοχή της Καλαμαριάς. Ένας μπάτσος σκότωσε την εν διαστάσει σύζυγό του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Στο παρελθόν η γυναίκα είχε καταθέσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώ ο πρώην άντρας της είχε δηλώσει ότι θέλει να την σκοτώσει. Επιβεβαιώνεται λοιπόν για ακόμη μια φορά πως εκείνο που οπλίζει τα χέρια των βιαστών και δολοφόνων, είναι ένα ολόκληρο σύστημα, που έχει όνομα και λέγεται πατριαρχία, κράτος και καπιταλισμός.
Απέναντι στη σκληρή και δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τις χιλιάδες γυναικοκτονίες, τις δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων, την λεηλασία της φύσης και τους ανυπολόγιστους νεκρούς που αφήνουν πίσω τους η πανδημία, οι πλημμύρες και οι φωτιές , χωρίς καμία βοήθεια, εμείς ως αναρχικοί και αναρχικές προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω, τη συλλογικοποίηση και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Κατάληψη Libertatia
