Μαρτυρίες επιζώντων από το ναυάγιο της Πύλου, από το κέντρο κράτησης στη Μαλακάσα

*scroll for english*

Την Παρασκευή 1/9 βρεθήκαμε και συζητήσαμε με κάποιους από τους επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου. Ακολουθεί η μαρτυρία τους σχετικά με τις συνθήκες στο καμπ της Μαλακάσας, στο οποίο τώρα διαμένουν, τη μεταχείρισή τους από τις αρχές μετά από το ναυάγιο, καθώς και τα αιτήματά τους για από δω και στο εξής.

«Όταν έγινε το ναυάγιο, εμείς πηγαίναμε Ιταλία. Για το ναυάγιο φταίει η Ελλάδα, το λάθος το έκανε η Ελλάδα. Η Ελλάδα, αντί να μας διασώσει, άφησε το πλοιάριο να βυθιστεί και τώρα δεν μας δίνει τα απαραίτητα χαρτιά ώστε να μπορέσουμε και εμείς να φύγουμε από το καμπ. Απαιτούμε αυτά τα νόμιμα έγγραφα ώστε να μπορέσουμε να δουλέψουμε και να ζήσουμε τις ζωές μας.

Τώρα, στην Ελλάδα, θέλουμε χαρτιά για να φύγουμε από το καμπ και να ζήσουμε κανονικά. Δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά και στο καμπ οι συνθήκες είναι άθλιες. Η cash card που υποτίθεται ότι μας δίνεται μηνιαίως είναι μόνο 70€ και τώρα σε κάποιους την καθυστερούν μέχρι και 2 μήνες. Υποτίθεται ότι τα λεφτά μπαίνουν κάθε 10 του μήνα, αλλά τελευταία φορά που επικοινώνησα με την υπηρεσία μου είπαν ότι θα μου δώσουν τα χρήματα 20 Σεπτέμβρη. Οι διαμένοντες μοιράζονται μεταξύ τους λεφτά και πράγματα για να επιβιώσουν.

Το φαγητό είναι χάλια, είναι για τα σκουπίδια. Κανονικό φαγητό μπορούμε να φάμε μόνο 2 μέρες τη βδομάδα αλλιώς τρώμε μακαρόνια ή ρύζι σκέτο που το μαγειρεύουμε εμείς. Για μια ολόκληρη βδομάδα τρώγαμε ρύζι, πολλές φορές σκέτο ή με λαχανικά που αγοράζαμε μόνοι μας από το σούπερ μάρκετ. Στα καινούργια άτομα κάποιες φορές δεν δίνουν φαγητό. Μας δίνουν μόνο 2 μπουκάλια νερό του 1,5Λ ανά 24 ώρες, το οποίο συχνά δεν μας φτάνει γιατί έχει πολύ ζέστη. Στο καμπ υπάρχει ψύκτης αλλά ούτε αυτός επαρκεί για όλα τα άτομα.

Δεν μας παρέχουν καθόλου είδη υγιεινής, σαμπουάν κ.λπ. Κάθε μήνα μας τάζουν κάποια λιγοστά ρούχα και παπούτσια και δεν μας τα παρέχουν ούτε αυτά.

Για να έρθουμε Αθήνα πληρώνουμε τα εισιτήρια μόνοι μας. Κάθε φορά 3,60×2=7,20€ να πας και να ρθεις. Βασιζόμαστε ο ένας στον άλλον και στην βοήθεια του κόσμου.

Επιτηρούν με ποιους μιλάμε. Επικαλούνται λόγους ασφαλείας ώστε να μην μας αφήσουν να επικοινωνήσουμε με μετανάστες από το ναυάγιο που τώρα είναι στη Καλαμάτα. Μας είπαν να μην μιλάμε με ΜΜΕ και πολιτικές οργανώσεις. Τις πρώτες 3 μέρες δεν μας άφηναν να μιλήσουμε ούτε με τις οικογένειές μας.

Πρόσφατα, πριν 3-4 μέρες, βάλανε είσοδο με δακτυλικό αποτύπωμα, μέχρι τώρα σκανάραμε την κάρτα και μπαίναμε. Αν δεν δώσεις δακτυλικό αποτύπωμα δεν μπορείς να βγεις από το καμπ για να κάνεις τις δουλειές σου.

Περιμένουμε από την υπηρεσία ασύλου να δούμε τι θα γίνει. Η κάρτα που έχουμε τώρα είναι αυτή του αιτούντα ασύλου και διαρκεί 3 μήνες. Εμείς περιμένουμε να δούμε αν θα πάρουμε τα χαρτιά μας για να φύγουμε από το καμπ.»

___________________________

Update from Malakasa – regarding Pylos

On Friday 1/9 we met and talked with some of the survivors of the Pylos shipwreck. Here is their testimony about the conditions in the Malakasa camp, where they are now staying, their treatment by the authorities after the shipwreck, and their demands for the future.

“When the shipwreck happened, we were going to Italy. The shipwreck was Greece’s fault, Greece made the mistake. Greece, instead of rescuing us, let the ship sink and now Greece is not giving us the necessary legal papers so that we can leave the camp. We demand those legal documents so we can work and live our lives.

Now, in Greece, we need papers so that we can leave the camp and live normally. We cannot find work and in the camp the conditions are miserable. The cash card we are supposed to be given monthly is only 70€ and there are delays up to 2 months for some of us. The money is supposed to come in every 10th of each month, but last time I contacted the service they said they would give me the money on the 20th of September. Residents are sharing money and stuff with each other to survive.

The food is crap, it’s garbage. We can only eat proper food 2 days a week otherwise we eat spaghetti or plain rice that we cook ourselves. For a whole week we ate rice, often plain or with vegetables we bought ourselves from the supermarket. New people who come to the camp are sometimes not given food. They only give us 2 bottles of water of 1.5L each per 24 hours, which is often not enough for us. There is a drinking fountain in the camp but even this is not enough for all the people.

We are not provided with any toiletries, shampoo, etc. Every month we are told that we’ll be given a few clothes and shoes but we are not provided with these either.

To come to Athens we pay the tickets ourselves. Each time 3,60×2=7,20€ come and go. We rely on each other and the help of other people.

They surveil who we talk to. They cite security reasons to prevent us from talking to other migrants from the shipwreck who live in Kalamata. They told us not to talk to the media and political organizations. For the first 3 days they would not even let us talk to our families.

Recently, 3-4 days ago, they put in fingerprint entry, until now we scanned the card and entered. If you don’t give your fingerprint you can’t leave the camp to go about your business.

We’re waiting for the asylum service to see what happens. The card we have now is that of an asylum seeker and it lasts for 3 months. We are waiting to see if we can get our cards to leave the camp.”