Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου και ώρα 19:00 καλούμε σε μικροφωνική/συγκέντρωση στη πλατεία Χαλανδρίου.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 25 Αυγούστου, αστυνομικές δυνάμεις κάθε είδους εισέβαλαν και εκκένωσαν τον κοινωνικό χώρο Ζιζάνια στη Βικτώρια και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω στα Πατήσια, ενώ παράλληλα υπήρχε και κινητικότητα για ενδεχόμενη εκκένωση του ΕΚΧ Σχολείο στη Θεσσαλονίκη, κάτι που απετράπη από τα άμεσα αντανακλαστικά από τα εκεί συντρόφια. Με την εκκένωση των δύο αυτών καταλήψεων, ενώ πριν ένα μήνα είχε εκκενωθεί και η κατάληψη του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου του Βοτανικού Κήπου στην Πετρούπολη, βλέπουμε ότι το κράτος συνεχίζει το έργο του στον ανοιχτό πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον των καταλήψεων και του αγωνιζόμενου κόσμου.
Εχθρός και απειλή για το κράτος αποτελεί οποιοδήποτε θέλει να ζυμωθεί πολιτικά και να αντισταθεί.
Η εκκένωση των Ζιζανίων και του Άνω Κάτω γίνεται σε μια συγκυρία που αναδεικνύει ποιες είναι οι προτεραιότητες κράτους και κυβέρνησης. Εκατομμύρια στρέμματα έχουν γίνει στάχτη, οικισμοί έχουν καταστραφεί, το μοναδικό νοσοκομείο του Έβρου που εξυπηρετεί και κόσμο από τους διπλανούς νομούς εκκενώθηκε, ενώ η οικολογική καταστροφή με καμένα δέντρα και ζώα είναι ανυπολόγιστη. Πλέον, καταρρέει και το κυβερνητικό αφήγημα των προληπτικών εκκενώσεων ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι το πρώτο μας μέλημα», μιας και έχουμε νεκρούς μετανάστες και μη από τις πυρκαγιές. Η επιλεκτική αδιαφορία του κράτους για τις κοινωνικές ανάγκες, με έλλειψη προληπτικών έργων όπως αντιπυρικές ζώνες, η υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση της πυροσβεστικής και των μέσων πυρόσβεσης, ενώ παράλληλα προσλαμβάνονται ολοένα και περισσότεροι μόνιμοι μπάτσοι, οδήγησαν στην κατάσταση ακραίας καταστροφής που βιώνουμε σήμερα.
Παράλληλα, φασίστες έχουν οργανωθεί και εξαπολύουν ρατσιστικά πογκρόμ εναντίον μεταναστών στον Έβρο, καταδεικνύοντας τα κατατρεγμένα αυτού του κόσμου ως υπαίτια των πυρκαγιών. Χαρακτηριστικά είναι τα βίντεο που δημοσιεύουν αυτά τα ακροδεξιά σκουπίδια στον Έβρο που φαίνεται να αιχμαλωτίζουν μετανάστες και να βιντεοσκοπούν το «επίτευγμά» τους, προτρέποντας κόσμο να πράξει αναλόγως. Δε θέλουμε να φανταστούμε σε ποιο σημείο θα μπορέσει να φτάσει το μίσος και ο ρατσισμός. Μπροστά σε όλο αυτό το σκηνικό, κράτος, μπάτσοι και φασίστες συνεργάζονται ξανά. Η διαχρονική ύπαρξη φασιστικών ομάδων ενισχύουν αυτά που ήδη κάνουν και οι φύλακες συνόρων, οι μπάτσοι, το λιμενικό, η Frontex, δηλαδή να κυνηγούν μετανάστες, να τους βασανίζουν, να τους κλέβουν προσωπικά αντικείμενα, να τους επαναπροωθούν ή και να τους δολοφονούν. Ας μην ξεχνάμε και την πρόσφατη δολοφονία του Πακιστανού μετανάστη, Σιραζ Σαφταρ, στον Περισσό που βρέθηκε μαχαιρωμένος από φασίστες στις 4 το πρωί καθώς πήγαινε στη δουλειά του. Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους με τη στήριξη της Ε.Ε. έχει ως αποτέλεσμα επαναπροωθήσεις, βασανισμούς, σωματική και ψυχολογική βία, αιχμαλωσία των μεταναστριών στα camps/στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου τα μεταναστά προσπαθούν να επιβιώσουν σε απάνθρωπες συνθήκες δεχόμενα καθημερινά τον ρατσισμό των ανθρωποφύλακων, και εν τέλει μαζικές κρατικές δολοφονίες όπως και αυτή της Πύλου. Τα δεκάδες μεταναστά στον Έβρο δεν έχασαν τη ζωή τους λόγω του «ανέμου», λόγω του ότι βρέθηκαν «στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή» ή πόσο μάλλον επειδή «πέρασαν παράνομα τα σύνορα». Οι υποκριτικές αυτές δηλώσεις μας εξοργίζουν. Δολοφονήθηκαν από το ίδιο το ελληνικό κράτος και τις παρακρατικές ομάδες που αυτό είχε εξαπολύσει, κρυμμένα στο δάσος γιατί εκεί μόνο μπορούσαν να είναι ασφαλή, ακόμα και όταν αυτό καιγόταν. Όσο και αν το κράτος προσπαθεί να δημιουργήσει το αφήγημα «εθνικής ασφάλειας» με τον αντιμεταναστευτισμό του, τον φράχτη του Έβρου, την στρατιωτική αναβάθμιση, εμείς ξέρουμε ότι ο εχθρός μας είναι εντός της χώρας και δεν είναι άλλος από το κράτος, τα αφεντικά και κάθε λογής τσιράκια τους.
Στο πλαίσιο αυτής της συγκυρίας, ένα από τα γεγονότα που μας φέρνει ελπίδα και δείχνει ότι η κοινωνική αλληλεγγύη μπορεί να νικήσει, είναι το ανοιχτό Αναγνωστήριο στην Αλεξανδρούπολη το οποίο λειτούργησε ως κοινωνικός χώρος συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης όπως νερά, τρόφιμα, ισοτονικά, κτλ. για τους πυροσβέστες και τους πυρόπληκτους. Οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, όπως είναι και οι καταλήψεις, που τόσο θέλει το κράτος να εκκενώσει και να εξαφανίσει από τις γειτονιές με το δόγμα «νόμος και τάξη», είναι μέρη όπου μπορούμε να βρούμε άμεσα λύσεις στα προβλήματά μας, αδιαμεσολάβητα. Εκεί όπου καλλιεργείται η αλληλεγγύη. Εκεί όπου μπορούμε και δημιουργούμε ανθρώπινες σχέσεις με τους δικούς μας όρους. Το κράτος που προωθεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης έχει κάθε λόγο να φοβάται την ανάδειξη τέτοιων στοιχείων στην κοινωνία, αφού αμφισβητούν έμπρακτα την καπιταλιστική, πατριαρχική, εξουσιαστική και εκμεταλλευτική κοινωνία στην οποία προσπαθεί να μας χωρέσει. Μας θέλει υπάκουα, να μην σηκώνουμε κεφάλι και να μην αμφισβητούμε την διαχείριση των κρίσεων από αυτό. Μας θέλει να μη δημιουργούμε τις δικές μας οριζόντιες και αντιεξουσιαστικές δομές αλληλοβοήθειας. Τρομάζει όταν βλέπει ότι η αυτοδιαχείριση μπορεί να λειτουργήσει και ότι μια κατάληψη μπορεί να γίνει καταφύγιο για τα καταπιεσμένα κάθε γειτονιάς, να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να επηρεάσει την κοινωνία με τα δικά της προτάγματα. Μας θέλει να μην συναντιόμαστε για να συζητάμε τις καταπιέσεις μας και να οργανώνουμε αγώνες για να ζήσουμε καλύτερα.
Και για αυτό τον λόγο επιτέθηκε με τέτοια μανία εν μέσω κοινωνικής αναταραχής στις καταλήψεις των Ζιζανίων και του Άνω Κάτω. Διότι αποτελούν καταλήψεις σε εργατικές πολυεθνικές γειτονιές και μπορούν να αναδείξουν ότι ντόπιοι και μετανάστριες είμαστε ταξικά αδέλφια και έχουμε πόλεμο με το κράτος και τα αφεντικά. Μπορούν να βάλουν ανάχωμα στις επιδιώξεις του κράτους για ολοένα και περισσότερη ιδιωτικοποίηση των ελεύθερων κοινωνικών χώρων που αποτελούν χώρους έκφρασης και συνάντησης. Μπορούν να δημιουργήσουν σχέσεις με τις γειτονιές των Πατησίων και της Βικτώριας, που αποτελούνται σε μεγάλο μέρος από άτομα που το κράτος προσπαθεί να περιθωριοποιήσει, όπως χρήστα ναρκωτικών, σεξεργατά, queer και φτωχά άτομα και να οργανώνουν πολύμορφους αγώνες που διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τα άτομα αυτά στην σημερινή κοινωνία.
Στην κατάληψη του Άνω Κάτω υπάρχουν δομές αλληλοβοήθειας που μαγειρεύουν συλλογικά και κάνουν διανομή φαγητού. Μέσα στα χρόνια πραγματοποιούνται θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και προβολές ταινιών. Στην κατάληψη των Ζιζανίων οργανώθηκαν βίγκαν κουζίνες, μπαρ αλληλεγγύης, μαθήματα γλώσσας, φεμινιστικά καφενεία, μια αυτοοργανωμένη δομή κουζίνας, δανειστική βιβλιοθήκη, κουρείο και παζάρι ρούχων. Προφανώς και το κράτος μην έχοντας την πολυτέλεια να επιτρέψει τέτοιους τρόπους ύπαρξης εκτός της σφαίρας επιρροής του, εκκένωσε τις δύο αυτές καταλήψεις.
Βλέποντας την προσκόλληση σε ιδεώδη περί πατρίδας, έθνους και τη δημιουργία ψεύτικων εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, την καταστολή του αγωνιζόμενου κινήματος με την εκκένωση των δύο καταλήψεων, το ελληνικό κράτος προσπαθεί να φέρει την κοινωνία στα μέτρα του ώστε να μην υπάρξει καμία αντίδραση στη περεταίρω υποβάθμιση των ζώων μας. Εμείς δηλώνουμε ότι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Θα είμαστε εδώ και θα αντιστεκόμαστε σε κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης από αφεντικά και κράτος. Θα δημιουργούμε τις δικές μας σχέσεις αλληλεγγύης σε καταλήψεις και ελεύθερους χώρους και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.
10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΕΝΑ
ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΝΑΖΙ
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
συντρόφια από την Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου
