Με έκτακτη ανακοίνωση η Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας που διοργανώνει το 12ο Αντιρατσιστικό Αντιφασιστικό 
Φεστιβάλ Καλαμάτας , ενημέρωσε ότι στην προγραμματισμένη για το Σάββατο 15/7 συζήτηση με θέμα “10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το Εφετείο της ΧΑ, η άνοδος της ακροδεξιάς και το αντιφασιστικό κίνημα” δεν θα μπορέσουν τελικά να συμμετέχουν η Μάγδα Φύσσα και ο Στάθης Κ., μέλος του Συλλόγου Πολιτισμού Παύλος “Killah P” Φύσσας και δικηγόρος από την υποστήριξη της κατηγορίας. Στη συζήτηση τελικά συμμετείχαν ο Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος υποστήριξης της κατηγορίας και τα μέλη του Σύλλογος Πολιτισμού Παύλος “Killah P” Φύσσας , Νάνσυ και Δημήτρης Πλαβούκου.
Στην εκδήλωση, παρόλη την απογευματινή ζέστη, συμμετείχαν περισσότεροι από 200 άνθρωποι και διαβάστηκε γραπτό μήνυμα που έστειλε η Μάγδα Φύσσα ενώ στη συνέχεια έγινε σύντομη τοποθέτηση από τον δικηγόρο Κ. Παπαδάκη. Παραθέτουμε τα δύο κείμενα:
Μάγδα Φύσσα
Καλησπέρα σε όλες κι όλους,
Αρχικά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκλησή σας σήμερα και να εκφράσω τη λύπη μου που λόγω ενός προβλήματος υγείας δεν καταφέρνω να είμαι μαζί σας. Σας γράφω όμως λίγα λόγια απ’ την καρδιά μου, για τον Παύλο τον γιο μου, που ο Σεπτέμβρης φέτος που θυμίζει πως μου λείπει δέκα χρόνια πια.
Δέκα χρόνια πόνου, οργής και χιλιάδων «γιατί» που δεν θα απαντηθούν ποτέ. Δέκα χρόνια αδιάκοπου αγώνα, χωρίς δικαίωμα στην κούραση και στην ξεκούραση, για μια δικαίωση που αφορά όλη την κοινωνία αλλά δεν γυρνάει ξανά το κλειδί στην πόρτα. Δέκα χρόνια που ο Παύλος έγινε τραγούδι, ζωγραφιά σε τοίχους, σύνθημα σε πορείες, σύμβολο μνήμης για όλες τις γενιές που θα έρθουν. Και γράφω όλα αυτά, ενώ το μόνο που θέλω να πω είναι ένα: Δέκα χρόνια χωρίς το παιδί μου.
Ο Παύλος δολοφονήθηκε απ’ τη ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Στο σημείο της δολοφονίας του υπάρχει ένα μνημείο, ένα μνημείο που έχουν προσπαθήσει να το καταστρέψουν και να το βεβηλώσουν κάμποσες φορές. Αυτά είναι λοιπόν τα δέκα χρόνια, μια μάχη με την απώλεια και παράλληλα η αγωνία να μη βεβηλωθεί η μνήμη.
Στις 20 Απριλίου του 2015, ξεκίνησε η δίκη της Χρυσής Αυγής η οποία κράτησε πεντέμισι χρόνια και η οποία θα έπρεπε να έχει μια μεγαλύτερη δημοσιότητα και κάλυψη. Το λέω αυτό γιατί θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα του Παρατηρητηρίου, που «έσπασε» το μαύρο και τότε και τώρα και χάρη σε αυτά τα παιδιά όσα ζήσαμε και ζούμε μέσα στις δικαστικές αίθουσες είναι καταγεγραμμένα με σεβασμό αποτελώντας ντοκουμέντα της σύγχρονης ιστορίας της σύγχρονης μάχης με τον φασισμό.
Όλα αυτά τα χρόνια, οι προκλήσεις που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε εγώ, η οικογένεια μου, οι δικηγόροι μας αλλά και όλα τα παιδιά που ήταν δίπλα μας στα δικαστήρια, ήταν τεράστιες. Και λέω τεράστιες γιατί δεν έχω τα λόγια να σας περιγράψω την αισχρότητα, την αθλιότητα και την απονιά των φασιστών που με ρώταγαν πού είναι ο Παύλος μου, που γέλαγαν στα μούτρα μου και με αγριοκοιτούσαν. Δεν έχω λόγια να περιγράψω το ηφαίστειο που βράζει μέσα μου κάθε φορά που μέχρι και σήμερα χαιρετάνε ναζιστικά με την ανοχή της αστυνομίας και της έδρας. Βράδια αξημέρωτα και μέρες χωρίς φως. Αιώνες ανεβαίνουν χωρίς να κατεβαίνουν απ’ την πλάτη μου, όμως καμιά φορά σκέφτομαι εκείνη την 7η Οκτώβρη και λέω πως άξιζε κάθε μέρα που άντεξα, θα τα ζούσα όλα ξανά απ’ την αρχή για τον Παύλο, για να ξέρει όπου κι αν είναι ότι δεν έφυγε ποτέ από μέσα μου, απ’ την καρδιά του πατέρα και της αδερφής του.
Στις 15 Ιουνίου πέρυσι, ξεκίνησε η δίκη σε δεύτερο βαθμό και είμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές μόνο που τώρα είναι ακόμη πιο αποχαλινωμένοι. Οι καταδικασμένοι ναζιστές της Χρυσής Αυγής έρχονται στο δικαστήριο κάνοντας προεκλογικές εμφανίσεις, ποζάρουν στις κάμερες, κρατάνε τρικάκια, κάνουν ερωτήσεις με τραμπούκικο ύφος στους μάρτυρες, χειροκροτούν, απειλούν τους δικηγόρους και τους δημοσιογράφους. Στην έναρξη της δίκης έναν χρόνο πριν οι οπαδοί τους κοιτούσαν προς τη μεριά μας και έδειχναν το λαιμό τους σαν να περνά μαχαίρι. Αμετανόητοι δολοφόνοι που ετοιμάζονται να βγουν όσοι έχουν μείνει μέσα και να συνεχίζουν το έργο τους, με την κάλυψη που τους παρέχει πλέον η παρουσία τους ξανά στη βουλή μέσα από ακροδεξιά κόμματα με νέο μπράντ.
Κάνω έκκληση. Να μην εφησυχαστούμε. Να μην πιστέψουμε στιγμή ότι τελειώσαμε. Όσοι ακούτε αυτά τα λόγια τώρα έχετε παιδιά, αδέρφια, συντρόφους, πρόσωπα αγαπημένα. Αυτά τα πρόσωπα κινδυνεύουν ξανά σήμερα, απειλείται το δικαίωμά τους σε μια ελεύθερη ζωή χωρίς φόβο και διακρίσεις. Σας χρειάζομαι όπως σας χρειάζεται κάθε γονιός που έχασε το παιδί του επειδή δεν τους έμοιαζε. Να μην τους μοιάσουμε, να μην δηλητηριάσουν τα παιδιά με μίσος.
Κλείνοντας θέλω να πω στον Παύλο ότι μου λείπει και πως είμαι περήφανη γι’ αυτόν. Περήφανη που όσο ζούσε στάθηκε στη σωστή πλευρά, που έγινε ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη.
Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι δύναμη και αγώνα για μια καλύτερη ζωή χωρίς φασισμό και πόνο.
Μάγδα Φύσσα, 15/7/2023 Καλαμάτα
-*-
Το πρωτόδικο δικαστήριο διήρκεσε 5 1/2 χρόνια και κατέληξε με την καταδίκη των κατηγορούμενων τόσο για την δολοφονία του Παύλου, όσο και για την εγκληματική οργάνωση. Οι χρυσαυγίτες καταδικάστηκαν χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικών και χωρίς να τους δοθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση. Το αποτέλεσμα αυτό κερδήθηκε με πολύ κόπο εντός και εκτός της αίθουσας, και οφείλεται στην πληθώρα των στοιχείων που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, και τελικά δεν ήταν δυνατόν να αγνοηθούν από την έδρα. Έτσι, τελείωσε η ασυλία που επί 30 και πλέον χρόνια είχε η εγκληματική οργάνωση, χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι τελειώσαμε με το φαινόμενο του φασισμού. Δόθηκε όμως ένα καίριο χτύπημα στην μόνη νεοναζιστική οργάνωση, η οποία είχε στρατιωτική δομή και μεγάλη διάρκεια καθώς και οργανωμένα τάγματα εφόδου. Πέραν της υπόθεσης της δολοφονίας του Παύλου, οι άλλες δυο υποθέσεις, δηλαδή η επίθεση στο ΠΑΜΕ και στους αιγύπτιους αλιεργάτες, είχε ομοίως καταδικαστικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, η κατηγορία για την επίθεση στο ΠΑΜΕ μετατράπηκε από κακούργημα σε πλημμέλημα με αποτέλεσμα να μην υπάρχει παράταση λόγω παραγραφής στο εφετείο, καθώς πέρασαν πάνω από 8 χρόνια από την τέλεση της πράξης. Παρόλο αυτά, η καταδίκη παρέμεινε, τόσο για την επίθεση όσο και για την ένταξη της πράξης αυτής στην γενικότερη δράση της εγκληματικής οργάνωσης. Πλέον βρισκόμαστε στο Εφετείο, όπου η υπόθεση εξετάζεται εξ αρχής, με ρυθμούς όμως πιο γρήγορους, καθώς τόσο το υλικό όσο και οι καταθέσεις είναι πλέον γνωστά στο δικαστήριο και εκτίθενται εκ νέου. Την στιγμή αυτή εξετάζεται η υπόθεση της επίθεσης στο ΠΑΜΕ, που παρά την παραγραφή της, οι μάρτυρές της καταθέτουν τα περιστατικά που έλαβαν χώρα, απλά δεν υπάρχει δυνατότητα εκπροσώπησής τους από δικηγόρους. Η υπεράσπιση της διαλυμένης πλέον χρυσής αυγής, βρίσκεται σε πλήρη αποσυντονισμό, με αντικρουόμενα επιχειρήματα, σε κατάσταση πανικού, προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις με κενά περιεχομένου αιτήματα, ενώ τα κατώτερα στελέχη δεν εμφανίζονται καν, ούτε οι ίδιοι ούτε οι δικηγόροι τους. Η διαδικασία προβλέπεται πιο σύντομη από την πρωτόδικη, και ήδη σε λιγότερο από 11 μήνες έχουμε φτάσει σε σημείο όπου είχε απαιτηθεί πάνω από ενάμισης χρόνος. Έχει ήδη εξετασθεί η υπόθεση του Παύλου και των αλιεργατών, και μετά τους μάρτυρες του ΠΑΜΕ θα συνεχίσει η διαδικασία με τους μάρτυρες της εγκληματικής οργάνωσης. Κατά τα λοιπά, το γεγονός ότι έχει ασκηθεί έφεση και από τον Εισαγγελέα όσο αφορά τις ποινές που επιβλήθηκαν στους διευθυντές της εγκληματικής οργάνωσης αλλά και στους κατηγορούμενος για την επίθεση στους αλιεργάτες, σημαίνει ότι οι ποινές του μπορεί να αυξηθούν, και να φτάσουν στην περίπτωση των πρώην βουλευτών της ΧΑ από τα 13 στα 15 χρόνια που είναι και το ανώτατο όριο. Αυτό που περιμένουμε λοιπόν είναι μία δεύτερη καταδικαστική απόφαση με ακόμα μεγαλύτερες ποινές.
