Η ξαφνική βροχή διέκοψε για λίγη ώρα τις εκδηλώσεις της τρίτης και τελευταίας ημέρας του 24ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, μετά τη βροχή, οι μουσικές εκδηλώσεις συνεχίστηκαν στην ανατολική σκηνή.
Πολύς κόσμος που είχε προσέλθει από νωρίς το απόγευμα συμμετείχε στις ποικίλες δράσεις, μεταναστευτικές κοινότητες παρουσίασαν χορούς και μουσικές, ενώ τρείς πολύ παραγωγικές συζητήσεις πλαισίωσαν το πρόγραμμα της ημέρας.
Οι θεματικές των συζητήσεων ήταν οι εξής:
- Κώδικες του αποκλεισμού: ιθαγένεια, νομιμοποίηση, συνταξιοδότηση μεταναστ(ρι)ών και έμφυλες, βιωματικές διαστάσεις της Δεύτερης Γενιάς
- Η πάλη ενάντια στη φασιστική απειλή σήμερα
- Ό,τι έγινε στα Τέμπη, δεν θα ξεχαστεί – Το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων
Ένα κοινό νήμα που συνδέει τις τρεις θεματικές, με βάση και τις συζητήσεις και παρουσιάσεις, είναι ο κοινός αγώνας ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η κοινωνία. Μια επίθεση που εξαπολύεται από το ίδιο το κράτος προς όφελος των οικονομικά ισχυρών, με αναδιαρθρώσεις, περιστολή δικαιωμάτων, υφαρπαγή των δημόσιων και κοινών αγαθών, κοινωνικό διαχωρισμό και ρατσισμό, με στόχο τη δημιουργία εργαζόμενων πολλών ταχυτήτων, ώστε να διασφαλίζεται η κερδοφορία τους και η μη αντίδραση των από τα κάτω. Γι’ αυτό, πολιτική, οικονομική εξουσία και συστημικά ΜΜΕ καλλιεργούν την επάνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού, με στόχο να αποπροσανατολίσουν τη λαϊκή οργή και να δημιουργήσουν νέα τάγματα εφόδου, για να επιτεθούν σε όποιον αντιστέκεται και διεκδικεί, εργαζόμενες/-ους, μετανάστ(ρι)ες, φοιτητές, μαθητές κ.ο.κ.
Κώδικες του αποκλεισμού: ιθαγένεια, νομιμοποίηση, συνταξιοδότηση μεταναστ(ρι)ών και έμφυλες, βιωματικές διαστάσεις της Δεύτερης Γενιάς
Στη διάρκεια της συζήτησης αναδείχθηκε ο αποκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών μέσα από το θεσμικό ρατσισμό, που διατυπώνεται τόσο στο πλαίσιο για την χορήγηση άδειας παραμονής, αναγνώριση ιθαγένειας, για τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα κ.ο.κ. όσο με δικαστικές αποφάσεις που επικύρωσαν αυτές τις αντιμεταναστευτικές διατάξεις, κατά παράβαση του διεθνούς πλαισίου προστασίας. Χαρακτηριστικά είναι τα βιώματα των μεταναστ(ρι)ών που αγωνίζονται για χρόνια για να πάρουν άδεια παραμονής, χωρίς αποτέλεσμα και της εκμετάλλευσης που υφίστανται, καθώς εξαναγκάζονται να εργάζονται «μαύρα», χωρίς καμία προστασία. Την ίδια ώρα, οι διαδικασίες για την αναγνώριση ιθαγένειας σε μετανάστ(ρι)ες και τα παιδιά τους γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη διαδικασία της συνέντευξης, που όπως έχει καταγγελθεί επανειλημμένα, στήνεται έτσι ώστε να αποκλείει τους υποψήφιους, αλλά και με εισοδηματικά και άλλα κριτήρια που στην πράξη, οι μετανάστ(ρι)ες δεν μπορούν να πληρούν. Όπως κατήγγειλαν νομικοί που ασχολούνται με το θέμα, η κατάσταση είναι δύσκολη και για τα παιδιά των μεταναστ(ρι)ών, μολονότι έχουν γεννηθεί εδώ και φοιτούν στη δημόσια εκπαίδευση. Εξωφρενικές όμως είναι οι διατάξεις για μετανάστ(ρι)ες 2ης γενιάς με αναπηρία και μέλη κοινοτήτων Ρομά, που για λόγους προσβασιμότητας ή κοινωνικούς, δεν προσέρχονται στο σχολείο. Για τους πρώτους απαιτείται ποσοστό αναπηρίας 80% ενώ για τους δεύτερους δεν υπάρχει καμία πρόνοια. Για τους πρώτους, οι κινητοποιήσεις νομικών κατόρθωσαν να το σταματήσουν, ωστόσο και οι μεν και οι δε παραμένουν αποκλεισμένοι, καθώς δεν έχει εκδοθεί καμία πράξη που να καθορίζει τι θα γίνει τελικά με αυτούς.
Την ίδια ώρα, όμως, καταγγέλθηκε ότι το κράτος παραχωρεί άδεια παραμονής ή ιθαγένεια σε όποιον έχει χρήματα είτε για να πάρει golden visa είτε να λαδώσει.
Εξωφρενικές είναι και οι διατάξεις για τα δικαιώματα στη συνταξιοδότηση. Ακόμη κι αν μετανάστ(ρι)ες κατορθώσουν να έχουν ασφάλιση, ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ, του 2016, όπως καταγγέλθηκε, προβλέπει επιπλέον προσκόμματα για την απόκτηση πλήρους «εθνικής σύνταξης» σε σχέση με τους υπόλοιπους ασφαλισμένους. Όσοι προέρχονται από χώρες εκτός ΕΕ ή εκτός των 12 άλλων, με τις οποίες υπάρχουν διμερείς συμφωνίες, δηλαδή η πλειοψηφία, υποχρεώνονται όχι απλά να πληρούν τα κριτήρια της ηλικίας και του χρόνου ασφάλισης, αλλά και να αποδείξουν ότι «ζουν νόμιμα και μόνιμα» στη χώρα για 40 χρόνια. Αλλιώς, για κάθε χρόνο μείον από τα 40 χάνουν το 1/40 από το ποσό των 413 ευρώ της «εθνικής σύνταξης». Αυτό σημαίνει ότι αν μπορούν να αποδείξουν μόνο 20 χρόνια, για παράδειγμα, χάνουν τη μισή. Άλλωστε, όπως καταγγέλθηκε, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκεντρωθούν όλα τα χαρτιά που πιστοποιούν κάτι τέτοιο.
Στα συμπεράσματα της συζήτησης, σημειώθηκε ότι το κράτος ασκεί ταξική πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα, στην οποία η κοινωνία πρέπει να σταθεί απέναντι για την ανατροπή της και να μη θεωρεί ότι μπορούν να υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές και βελτιώσεις με παρεμβάσεις στο υπάρχον εχθρικό πλαίσιο.
Η πάλη ενάντια στη φασιστική απειλή σήμερα
Η ανάγκη για ανασυγκρότηση και ενίσχυση της αντιφασιστικής δράσης, τονίστηκε στη συζήτηση, στη διάρκεια της οποίας αναδείχθηκε ότι η πολιτική και οικονομική εξουσία επιχειρούν εκ νέου την κανονικοποίηση του ακροδεξιού, ρατσιστικού και φασιστικού λόγου και την προώθηση των αντίστοιχων μορφωμάτων, ως εμπόδια στην κοινωνική αντίδραση. Στοιχεία αυτής της αντιφασιστικής δράσης, όπως σημειώθηκε, είναι η πάλη στο δρόμο, η λαϊκή απαίτηση για καταδίκη της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό, ο αγώνας ενάντια στις ρατσιστικές και αντιμεταναστευτικές πολιτικές, στο σεξισμό και στους εξοπλισμούς.
Ό,τι έγινε στα Τέμπη, δεν θα ξεχαστεί – Το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων
Η λαϊκή οργή για το κρατικό, καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη έβγαλε πριν από 4 μήνες στο δρόμο δυόμισι εκατομμύρια κόσμο, στις πιο μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων ετών. Άτομα κάθε ηλικίας συμμετείχαν για να καταγγείλουν το θάνατο 57 ανθρώπων στο βωμό των κερδών, να απαιτήσουν να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και να απαιτήσουν τον τερματισμό της υφαρπαγής των δημόσιων και κοινών αγαθών από το ιδιωτικό κεφάλαιο, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων. Μέλη πολιτικών οργανώσεων, σωματείων και νέες/-οι που συμμετείχαν, συζήτησαν το πως αυτή η κοινωνική οργή θα εκδηλωθεί πιο οργανωμένα και συγκροτημένα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην αρπαγή των κοινών και δημόσιων αγαθών, υποδομών κλπ από τις εταιρίες, πολυεθνικές και εγχώριες. Επισημάνθηκε μάλιστα, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αφορούν μόνο αγαθά και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας αλλά και τα δάση, τα νερά, τη γη, με τον εξορυκτισμό, τις βιομηχανικές ΑΠΕ, τα μικρά υδροηλεκτρικά που στερεύουν ποτάμια και ρέματα κ.ο.κ. Και τονίστηκε ότι στη σφοδρή νεοφιλελεύθερη επίθεση που θα δεχτούν οι ζωές μας στη νέα τετραετία, ο αγώνας είναι ταξικός και κοινός και πρέπει να απλωθεί σε όλα τα πεδία της ζωής και της καθημερινότητας.
Παράλληλα με τις συζητήσεις, παρουσιάστηκαν παραδοσιακοί Αλβανικοί χοροί από συλλόγους μεταναστ(ρι)ών
Στο χώρο πέριξ του Παιδότοπου μικροί και μεγάλοι έπαιξαν «Παιχνίδια του Κόσμου» από το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας
φωτογραφίες Β.Γλ. ρεπορτάζ Π. Κ.
