ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ Γιάννης Ράπτης
Στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής συνάντησης των Κοινωνικών Ιατρείων που πραγματοποιείται στο Τορίνο από την Παρασκευή έως την Κυριακή 2/7, σήμερα Σάββατο το μεσημέρι έγινε συγκέντρωση στην piazza di Castello και ακολούθησε πορεία ενάντια στην ανακατασκευή από το ιταλικό κράτος ενός κέντρου κράτησης μεταναστ(ρι)ών (CPR).
Αυτό το κέντρο CPR ήταν ουσιαστικά μια φυλακή (Centro di Permanenza e Rimpatrio). Πριν δύο μήνες και μετά από δράσεις του τοπικού κινήματος οι μετανάστες έβαλαν φωτιά και το έκαψαν. Τώρα η κυβέρνηση θέλει να το ξαναφτιάξει με την μορφή που είχε και υπάρχει μεγάλη αντίδραση.
ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ
Στη σημερινή συνάντηση η αντιπροσωπεία του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης κοινοποίησε κείμενό τους για το έγκλημα με το ναυάγιο στην Πύλο, το οποίο και παραθέτουμε:
Στο φράχτη του Έβρου στον πάτο του Αιγαίου, χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου!
Μία παγκόσμια τραγωδία συνέβη στην Ελλάδα δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα της 14 ης Ιουνίου του 2023. Ένα σαπιοκάραβο ασφυκτικά γεμάτο με πάνω από 750 επιβάτες βυθίστηκε ανοιχτά της Πύλου, στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, «το φρέαρ των Οινουσσών» υπό την παρακολούθηση των λιμενικών αρχών της Ελλάδας.
Ξεκίνησε το μοιραίο του ταξίδι από το Τομπρούκ και τη Λιβύη με προορισμό την Ιταλία. Οι επιβάτες του, κυνηγημένοι, εκτοπισμένοι από τον τόπο τους λόγω πολέμων, φτώχειας, και κυβερνητικών πολιτικών αναζητούσαν απελπισμένα μία καλύτερη ζωή. Γι’ αυτό και πλήρωσαν 5000 δολάρια ο καθένας, έμειναν για μέρες πεινασμένοι και διψασμένοι, στοιβαγμένοι οι άντρες στο κατάστρωμα , τα παιδιά και οι γυναίκες στα αμπάρια, για να έχουν την ευκαιρία να ελπίζουν! Για 13 ώρες που το καράβι έπλεε ακυβέρνητο το ελληνικό Λιμενικό όχι μόνο δεν προσπάθησε να διασώσει τους ανθρώπους όπως ήταν υποχρεωμένο από το ναυτικό δίκαιο αλλά φαίνεται , όπως κατηγορείται από τους επιζήσαντες της τραγωδίας , τις καταγγελίες ακτιβιστών και τα διεθνή ΜΜΕ, να εμπλέκεται ενεργά στο ναυάγιο του πλοίου. 82 άνθρωποι ανασύρθηκαν νεκροί, διασώθηκαν 104 κυρίως νεαροί άντρες, 600 άνθρωποι στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά δε θα βρεθούν ποτέ! Δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστούν! Το ναυάγιο της Πύλου είναι ένα κρατικό έγκλημα και η ΕΕ είναι συμμέτοχη σε αυτό!
Καθημερινά προσπαθούν να περάσουν από την Ελλάδα με προορισμό τις πλούσιες χώρες της ΕΕ εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Καθημερινά πεθαίνουν άνθρωποι επιχειρώντας να διασχίσουν τα σύνορα είτε από τη στεριά είτε από τη θάλασσα. Έρχονται αντιμέτωποι με τις εγκληματικές πρακτικές των λιμενικών αρχών, τα 37 χιλιόμετρα του θανατηφόρου φράχτη που χτίστηκε στον ποταμό Έβρο ,τις βίαιες επαναπροωθήσεις, τη βαρβαρότητα των συνοριοφυλάκων και της ελληνικής αστυνομίας. Όσοι σταθούν τυχεροί και καταφέρουν να μπουν στη χώρα στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που έφτιαξε η πολιτισμένη Ευρώπη για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και γέμισε η Ελλάδα από άκρη σε άκρη από αυτά. Μόνον τα λεγόμενα «κέντρα υποδοχής» είναι 25 ενώ στις περιοχές κοντά στα σύνορα υπάρχουν και ακόμη φτιάχνονται κέντρα κράτησης- φυλακές όπου κρατούνται άνθρωποι που δεν έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα. Και σαν να μην έχουμε αρκετά, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χρηματοδοτήσει με 276 εκατομμύρια ευρώ την κατασκευή πέντε επιπλέον τέτοιων φυλακών. Οι συνθήκες είναι τρομαχτικές. Στο κλειστό κέντρο κράτησης στην Μόρια στο νησί της Λέσβου, χωρητικότητας 2800 ανθρώπων υπήρξαν εποχές όπου στεγάζονταν 18.000 άνθρωποι. Τον Ιανουάριο του 2017 πέθαναν τρείς άνθρωποι από το ψύχος, ενώ 2 φορές , το 2016 και το 2020 ξέσπασε πυρκαγιά . Με βάση δύο εκθέσεις αυτοψίας που πραγματοποιήθηκαν το 2018, οι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας Λέσβου κατέγραψαν μια σειρά από σοβαρά προβλήματα λειτουργικότητας του κέντρου αυτού. Μεταξύ άλλων, διαπίστωσαν «ανεξέλεγκτη διαρροή λυμάτων από σπασμένους σωλήνες αποχωρητηρίων , ρυπαρότητα συνοδευόμενη από πλήθος εντόμων υγειονομικής σημασίας, παρουσία σκουληκιών στον εξωτερικό χώρο.»
Στο στρατόπεδο της Σάμου, το οποίο ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Νταρμανέν χαρακτήρισε ως “το ευρωπαϊκό μοντέλο” για την υποδοχή ανθρώπων που ζητούν διεθνή προστασία, ο Σαμάχ, 33 ετών, που έφυγε από τον πόλεμο και την πείνα στη Γάζα, θυμάται την άφιξή του: «Ξέραμε ότι υπήρχε ένας καταυλισμός, αλλά δεν ξέραμε ότι ήταν φυλακή. Οι κάμερες, οι φράχτες, το συρματόπλεγμα, τόσοι πολλοί αστυνομικοί… αλλά το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όταν φτάσαμε δεν μας επέτρεπαν καν να μιλήσουμε. …Κάθε μέρα καταγράφεις το δακτυλικό σου αποτύπωμα τουλάχιστον τέσσερις φορές.»
Από το 2015,η Ελλάδα έχει γίνει το πεδίο δοκιμών για άλλα κράτη της ΕΕ όσον αφορά τη διαχείριση της μετανάστευσης και των συνόρων ενώ η σημερινή κυβέρνηση εξαντλεί τη σκληρότητα και την απανθρωπιά αυτής της πολιτικής. Και ποτέ να μην ξεχνάμε πως την προσφυγιά την γενούν οι πόλεμοι, η φτώχια, η οικολογική καταστροφή και ότι για όλα αυτά ο πλούσιος και πολιτισμένος δυτικός κόσμος έχει την κύρια ευθύνη διότι η ευημερία του εξαρτάται από την λεηλασία των πόρων φτωχών χωρών της Ασίας, της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, την υποδούλωση του ανθρωπίνου δυναμικού με τη στήριξη δικτατοριών και πραξικοπημάτων, την κλοπή του πλούτου τους με όσο γίνεται πιο φτηνό αντίτιμο.Ζητάμε ασφαλή περάσματα για τους προσφυγικούς και μεταναστευτικούς πληθυσμούς.
Κατάργηση του φράχτη του Έβρου.
Να σταματήσουν οι επαναπροωθήσεις μεταναστών.
Ένταξη όλων των μεταναστών στον αστικό ιστό και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Για κάποιους η ζωή κοστίζει για μας η ζωή αξίζει!
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη
Nel recinto di Evros, in fondo all’Egeo, si costruisce la sicurezza di ogni europeo!
Due ore dopo la mezzanotte del 14 giugno 2023, in Grecia si è consumata una tragedia mondiale. Una nave con oltre 750 passeggeri è affondata a largo di Pylos ,nella parte più profonda del Mediterraneo, il “pozzo di Oinossa”, sotto l’occhio vigile delle autorità portuali greche.
Aveva iniziato il suo fatidico viaggio dal Tobrouk e dalla Libia verso l’Italia. I suoi passeggeri, cacciati, sfollati dalla loro patria a causa della guerra, della povertà e delle politiche governative, erano alla disperata ricerca di una vita migliore. Così hanno pagato 5.000 dollari a testa, sono rimasti per giorni affamati e assetati, hanno stivato uomini sul ponte, bambini e donne nelle stive, per avere la possibilità di avere una speranza! Per le 13 ore in cui la nave è rimasta alla deriva, la Guardia Costiera greca non solo non ha tentato di salvare le persone come era obbligata a fare dalla legge marittima, ma sembra, come accusano i sopravvissuti alla tragedia, le denunce degli attivisti e i media internazionali, essere stata attivamente coinvolta nel naufragio. 82 persone sono state recuperate morte, 104, per lo più giovani, sono state salvate, 600 persone, la maggior parte delle quali donne e bambini, non saranno mai ritrovate! Non permetteremo che vengano dimenticate! Il naufragio di Pylos è un crimine di Stato!
Ogni giorno centinaia di rifugiati e migranti cercano di attraversare la Grecia per raggiungere i ricchi Paesi dell’UE.
Ogni giorno muoiono persone che cercano di attraversare il confine via terra o via mare. Si scontrano con le pratiche criminali delle autorità portuali, con i 37 chilometri di recinzione mortale costruita sul fiume Evros, con i respingimenti violenti, con la brutalità delle guardie di frontiera e della polizia greca. Chi è fortunato e riesce a entrare nel Paese viene stipato nei campi di concentramento costruiti dall’Europa civile per far fronte alla crisi dei rifugiati e la Grecia ne è piena da un capo all’altro. Solo i cosiddetti “centri di accoglienza” sono 25, mentre nelle zone vicine ai confini sono stati costruiti e continuano a essere costruiti centri di detenzione – prigioni in cui vengono rinchiuse persone che non hanno commesso alcun reato. Come se non bastasse, l’Unione europea ha finanziato la costruzione di altre cinque prigioni di questo tipo con 276 milioni di euro. Le condizioni sono spaventose.
Nel centro di detenzione chiuso di Moria, sull’isola di Lesbo, con una capacità di 2800 persone, sono state ospitate 18.000 persone. Nel gennaio 2017, tre persone sono morte a causa del freddo, mentre per due volte, nel 2016 e nel 2020, è scoppiato un incendio. Sulla base di due rapporti autoptici eseguiti nel 2018, i funzionari della Direzione della salute pubblica di Lesbo avevano documentato una serie di gravi problemi operativi di questo centro. Tra le altre cose, avevano riscontrato perdite incontrollate di liquami dalle tubature rotte dei servizi igienici, sporcizia accompagnata da una serie di insetti di importanza sanitaria, presenza di vermi all’esterno. Nel campo di Samos, che il ministro degli Interni francese Gerard Darmannin ha definito “il modello europeo” per l’accoglienza delle persone che chiedono protezione internazionale, Samah, 33 anni, fuggito dalla guerra e dalla fame a Gaza, ricorda il suo arrivo: “Sapevamo che c’era un campo, ma non che fosse una prigione. Le telecamere, le recinzioni, il filo spinato, tanti poliziotti… ma la prima cosa che mi ha colpito è che quando siamo arrivati non ci è stato permesso nemmeno di parlare. Ogni giorno si registrano le impronte digitali almeno quattro volte”.
Dal 2015 la Grecia è diventata un banco di prova per gli altri Stati dell’UE in termini di immigrazione e gestione delle frontiere, mentre l’attuale governo sta portando al limite la crudeltà e la disumanità di questa politica. Non dimentichiamo mai che i rifugiati sono causati da guerre, povertà, disastri ecologici e che il ricco e civilizzato mondooccidentale è il principale responsabile di tutto questo perché la sua prosperità dipende dal saccheggio delle risorse dei Paesi poveri dell’Asia, dell’Africa e dell’America Latina, dalla schiavitù delle risorse umane attraverso il sostegno a dittature e colpi di Stato, dal furto delle loro ricchezze al prezzo più basso possibile.
Chiediamo passaggi sicuri per i rifugiati e i migranti. L’abolizione della barriera di Evros.
La fine dei respingimenti dei migranti.
Integrazione di tutti i migranti nel tessuto urbano e condizioni di vita dignitose.
Per alcuni la vita costa, per noi la vita vale!
Clinica di solidarietà sociale a Salonicco
Πανευρωπαϊκή συνάντηση Κοινωνικών Ιατρείων πραγματοποιείται στο Τορίνο
