Δεύτερη ημέρα για το 24ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με ενδιαφέρουσες συζητήσεις, πολιτιστικά δρώμενα και παρουσιάσεις, συναυλίες με μεγάλη συμμετοχή από τον κόσμο της πόλης.
Οι θεματικές των συζητήσεων της δεύτερης ημέρας αφορούσαν το προσφυγικό/μεταναστευτικό και το δικαίωμα σε μία καλύτερη και πιο ασφαλή ζωή, τις κινητοποιήσεις πολιτών για διεκδικήσεις που αφορούν την πόλη και τα εργασιακά.
Αυτοί & Αυτές που περάσανε. H ανάγκη, η επιθυμία & το δικαίωμα για μια ασφαλή και καλύτερη ζωή. Προσφύγισσες & μετανάστες μιλούν για το πέρασμά τους από το βουνό, το ποτάμι και τη θάλασσα
Δικαίωμα στην πόλη – Δικαίωμα στο πράσινο. Κινητοποιήσεις πολιτών και συλλογικοτήτων στη Θεσσαλονίκη
Εργασιακή εκμετάλλευση, ανεργία, επισφάλεια: Οι αγώνες μας, η απάντησή μας
Αυτοί & Αυτές που περάσανε. H ανάγκη, η επιθυμία & το δικαίωμα για μια ασφαλή και καλύτερη ζωή. Προσφύγισσες & μετανάστες μιλούν για το πέρασμά τους από το βουνό, το ποτάμι και τη θάλασσα.
Η θεματική αυτή συμπεριλήφθηκε μετά το έγκλημα με το πολύνεκρο ναυάγιο, με θύματα μετανάστ(ρι)ες, ανοιχτά της Πύλου.
Στην εισαγωγική τοποθέτηση, από την πλευρά της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας, επισημάνθηκε ότι το ναυάγιο της 
Πύλου αποτελεί σημείο καμπής προς τα χειρότερα, στη θάνατοπολιτική των ευρωπαϊκών κρατών και της Ε.Ε. Κι αυτό καθώς πληθαίνουν οι καταγγελίες όσων επέζησαν, ότι το λιμενικό, όχι απλώς αρνήθηκε να προβεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι το σκάφος βρισκόταν σε κίνδυνο, αλλά επιχείρησε να ρυμουλκήσει το δουλεμπορικό με αποτελεσμα να προκληθεί το ναυάγιο. “Αν αποδεχτεί ότι το λιμενικό προσπάθησε να ρυμουλκήσει το ασφυκτικά γεμάτο σκάφος εκτός της ελληνικής ζώνης ευθύνης διάσωσης, προκαλώντας το ναυάγιο, θα πρόκειται για το μεγαλύτερο κρατικό έγκλημα στη μεταπολεμική Ευρώπη” τονίστηκε χαρακτηριστικά. Απέναντι στη θανατοπολιτική της Ε.Ε. το κίνημα αλληλεγγύης σε μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγ(ισσ)ες και ενάντια στην Ευρώπη φρούριο πρέπει να αποδομήσει το κρατικό αφήγημα ότι αποκλειστικά υπεύθυνα είναι τα κυκλώματα των διακινητών και να αναδειχθούν οι ευθύνες των κυβερνήσεων που επαίρονται για τις αντιμεταστευτικές πολιτικές που πνίγουν χιλιάδες ψυχές στη Μεσόγειο και κάνουν το “βίο αβίωτο” όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ομιλήτρια, υπενθυμίζοντας αποσπάσματα από τοποθετήσεις του Θ. Πλεύρη.
Μέλη κοινοτήτων μεταναστ(ρι)ών κατήγγειλαν ότι το ελληνικό κράτος επιμένει για δεκαετίες να τους στερεί άδειες 
παραμονής, ιθαγένεια, καθώς και στα παιδιά τους, κάνοντας το θεσμικό πλαίσιο όλο και πιο δύσκολο, με συνεχείς αλλαγές. Κανένα πλαίσιο προστασίας, απασχόλησης, ένταξης και στήριξης, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη βίαιη έξωση οικογενειών από δομές στέγασης, χωρίς καμία μέριμνα για την επιβίωση τους.
“Μπρος γκρεμός και πίσω θάνατος”
“Δεν υπάρχει πρόσφυγας που να μην έχει λόγο να έρθει στην Ευρώπη, δεν υπάρχει κανένας που να θέλει να πνίγει στη θάλασσα, δεν υπάρχει καμία μάνα που να θέλει το παιδί της να πεθάνει στον Έβρο ή από το κρύο”. Με αυτά τα λόγια, ο Αχμέντ, Κούρδος πρόσφυγας, μετέφερε τις φωνές χιλιάδων μεταστ(ρι)ών και προσφύγ(ισσ)ων που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους αναζητώντας καταφύγιο από πολέμους, διώξεις, δικτατορίες, οικονομική εξαθλίωση. Το έγκλημα της Πύλου που έχει συγκλονίσει και προκαλέσει οργή σε όλο τον πλανήτη, έχει ακόμη πιο έντονο αντίκτυπο στο ψυχισμό τους. Μιλούν για έγκλημα σε βάρος όλων και απορρίπτουν το κρατικό αφήγημα ότι φταίνε μόνο οι διακινητες. Αρνούνται να αποποιηθούν το δικαίωμα τους να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή. Ζητουν ασφαλείς τρόπους εισόδου, αντιμετώπιση του ρατσισμού σε βάρος τους και τη δυνατότητα να συμμετέχουν ισότιμα στις κοινωνίες όπου ζουν.
Εργασιακή εκμετάλλευση, ανεργία, επισφάλεια: Οι αγώνες μας, η απάντησή μας
Εργαζόμενες και εργαζόμενοι κατήγγειλαν την επίθεση που δέχονται με τη συνεχή υποβάθμιση των δικαιωμάτων τους, την εργοδοτική ασυδοσία που αποθρασύνεται με την ανοχή, αν όχι τη στήριξη των κυβερνώντων, με την εκτίναξη της ακρίβειας. Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση στον επισιτισμό και τουρισμό όπου το 80% των απασχολούμενων εργάζεται χωρίς ασφάλιση ή για περισσότερες μέρες και ώρες από τα ένσημα τους, χωρίς συλλογικές ή κλαδικές συμβάσεις, με απλήρωτα μεροκάματα, υπερωρίες και δώρα, με κακοποιητικες συμπεριφορές, εκφοβισμό και σεξισμό σε βάρος τους. Ιδιαίτερα όσα άτομα εργάζονται για σεζόν στη βιομηχανία του τουρισμού, 
δουλεύουν για μήνες χωρίς ρεπό, στοιβάζονται σε τρώγλες, με αποδοχές πολύ μικρότερες από το χρόνο και την ένταση εργασίας. Την ίδια ώρα, η εργοδοτική ασυδοσία πέτυχε να μην λαμβάνουν οι εργοδότες μέριμνα για τη στέγαση, σίτιση και μεταφορά των εργαζομένων. Μάλιστα, καταγγέλθηκε ότι στην Κρήτη και το νότιο Αιγαίο οι εργοδότες αξίωσαν να αποζημιώνονται για μειωμένα κέρδη με “υπαιτιότητα των εργαζομένων” κάτι που αποκρούστηκε με επιτυχία από τα εργατικά σωματεία.
Συνθήκες μεσαίωνα επικρατούν και στο χώρο της διανομής, με τους νεκρούς ντελιβεραδες να φτάνουν τους 50 μέσα σε ένα χρόνο, ενώ εκατοντάδες μένουν άνεργοι, ύστερα από ατυχήματα για τα οποία δεν έχουν καμία κάλυψη γιατί εξαναγκάζονται να εργάζονται ως αυτοαπασχολούμενοι στις ψηφιακές πλατφόρμες, με εντατικοποίηση, σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες, χωρίς ρεπό. Όμως, όπως τονιστηκε, η συμμετοχή σε σωματεία και η πάλη των εργαζομένων μπορεί να φέρει νίκες, όπως αυτή στην υπόθεση της efood αλλά και απέναντι στην εργοδοσία επιχειρήσεων εστίασης, που υποχρεώθηκαν να καταβάλουν μισθούς, δώρα, υπερωρίες, να ανακαλέσουν απολύσεις κ.ο.κ.
Δικαίωμα στην πόλη – Δικαίωμα στο πράσινο. Κινητοποιήσεις πολιτών και συλλογικοτήτων στη Θεσσαλονίκη
Την ώρα που το αστικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης χρειάζεται 150 χιλιάδες δέντρα για να αντεπεξέλθει στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής, η δημοτική αρχή καταγγέλλεται ότι προωθεί την κοπή 4 χιλιάδων δέντρων από πάρκα και δρόμους. Μέλη των δημοτικών παρατάξεων “Η Πόλη Ανάποδα”, “Κίνηση Οικολογία Αλληλεγγύη” και του 
δικτύου για το αστικό πράσινο “SOSε τα δέντρα” κατήγγειλαν ότι οι κοπές γίνονται στο πλαίσιο συνειδητών μεθοδεύσεων που έχουν στόχο την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων του real estate, των επιχειρήσεων που διαθέτουν θέσεις στάθμευσης επ’ αμοιβή κ.λ.π. στη συζήτηση έγινα καταγγελίες για τροποποιήσεις ρυμοτομικών σχεδίων ώστε να μπορούν να υλοποιηθούν μέγα προγράμματα στα ανατολικά και στα δυτικά της πόλης, με πολυόροφες οικοδομές και νέα εμπορικά κέντρα. Καταγγέλθηκε επίσης ότι η δημοτική αρχή επιλεγεί συνειδητά να διαθέσει πόρους για την κοπή δέντρων αντί για τη φύτευση νέων ή για την παροχή απαραίτητων υπηρεσιών στους δημότες, γιατί αυτό επιβάλει το κυρίαρχο αφήγημα περί ανάπτυξης την ώρα που η κοινωνία της Θεσσαλονίκης έχει ανάγκη περισσότερος χώρους πρασίνου με δίκαιη κατανομή γεωγραφικά και κοινωνικά.
Ρεπορτάζ, φωτογραφίες Π.Κ.
24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Πέμπτη – Σάββατο 29/6 – 1/7 – Το πρόγραμμα
Πρώτη μέρα του 24ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Πέμπτη 29/6 – ΦΩΤΟ/ΒΙΝΤΕΟ & ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
