Κατατέθηκε το βράδυ της Τετάρτης από την κυβέρνηση το εκτρωματικό νομοσχέδιο για το Ε.Σ.Υ. χωρίς να προβεί σε κάποια αλλαγή και προχωρώντας στην πλήρη διάλυση του. Παρά τις αντιδράσεις των νοσοκομειακών γιατρών και τις διαρκείς κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση προχωρά στην υποβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης, την καταπάτηση των εργασιακών σχέσεων και τη συνολική υπολειτουργία η οποία αποκλείει τους μη έχοντες και αβαντάρει τις ιδιωτικές κλινικές.
Υγειονομικοί και ασθενείς έρχονται αντιμέτωποι με μία τεραστίων διαστάσεων επίθεση στο δημόσιο σύστημα υγείας, με ανεπαρκή κάλυψη των αναγκών, καθυστερήσεις και ταξικούς αποκλεισμούς. Όποιος/α δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει σε ιδιώτες θα αντιμετωπίζει μία δαιδαλώδη συνθήκη προσπαθώντας να εξυπηρετηθεί από το υποστελεχωμένο και ανεπαρκές εξαιτίας των κρατικών πολιτικών Ε.Σ.Υ.
Η διάλυση των δημοσίων συστημάτων υγείας είναι ένα παγκόσμιο και χρόνιο φαινόμενο, πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το πάλαι ποτέ κραταιό NHS το οποίο βρίσκεται σε οριακό σημείο. Κεντρική πολιτική των κυβερνήσεων ήταν οι περικοπές των δημοσίων δαπανών για την υγεία και η υποχρηματοδότηση οι οποίες οδήγησαν στις όλο και αυξανόμενες ελλείψεις προσωπικού και στους αποκλεισμούς ασθενών και με τεράστιες ουρές αναμονής. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι νοσηλευτές θα προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις από τις 15 μέχρι και τις 20 Δεκεμβρίου έχοντας φτάσει σε σημείο εξάντλησης βλέποντας την υποχρηματοδότηση και τις περικοπές να εντείνουν αυτή την κατάσταση.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι αερολογίες για αυτορρυθμίσεις και αόρατα χέρια της αγοράς παρά τις συνεχείς αποτυχίες, αποτελούν τα κυβερνητικά αφηγήματα τα οποία στοχεύουν στην οικονομική εξάντληση των ασθενών που αναγκάζονται να στραφούν στην ιδιωτική υγεία για όσους έχουν τη δυνατότητα, τη σωματική εξάντληση του νοσοκομειακού προσωπικού και του αναμενόμενου κέρδους των ιδιωτών και ιδιαίτερα των μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών. Η χρόνια οικονομική κρίση, η υγειονομική κρίση με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας που οδήγησε σε ντόμινο κατάρρευσης όσον αφορά την κάλυψη των αναγκών όλων των ασθενών και το συνεχές κύμα ακρίβειας, λιτότητας και αυξανόμενου πληθωρισμού αντιμετωπίζονται ως συνθήκη για ένα ακόμα μεγαλύτερο φαγοπότι σε βάρους των δημοσίων δομών.
Θ.Λ.
