ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ….ΓΙΑ 2Η ΦΟΡΑ
Στις 18/10 φοιτητής πέφτει από το παράθυρο του 3ο ορόφου στη διάρκεια του μαθήματος της Κλαβανίδου επειδή δεν μπορούσε να βρει θέση να κάτσει σε μία ακόμα αποπνικτικά γεμάτη αίθουσα παρά μόνο στο περβάζι του παραθύρου. Μία ώρα μετά καλείται αντανακλαστική συγκέντρωση στην πρυτανεία από φοιτητά και ακολουθούν παρεμβάσεις στα μαθήματα προκειμένου να σταματήσει άμεσα η λειτουργία του πανεπιστημίου. Σε μία στιγμή που η ανάγκη να βρεθούμε, να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε από κοινού δράσεις για τις επόμενες μέρες φαντάζει επείγουσα, η κοσμητεία της Νομικής επιλέγει να στείλει mail ανακοινώνοντας πως η σχολή θα παραμείνει κλειστή στις 19/10 αποσκοπώντας στην απονέκρωση της σχολής και στην αποφυγή του ζητήματος εξωθώντας τον κόσμο από τις συλλογικές διαδικασίες. Η γενική συνέλευση όμως τελείται, μετά από συγκέντρωση εκ νέου στην πρυτανεία, στην οποία μεταξύ άλλων αποφασίζεται η διήμερη κατάληψη της νομικής σχολής προκειμένου να παρεμποδιθεί η ομαλή λειτουργία της σχολής και να βρεθούν οι τόποι και οι χρόνοι ώστε να βρεθούμε και να συζητήσουμε πραγματικά έξω από τις διαλέξεις.
Και τότε συμβαίνει το αδιανόητο(!?) , ο κοσμήτορας Γκλαβίνης αποφασίζει την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης στις μέρες της κατάληψης καθώς και μεχρι τις 31/10 προκειμένου να «αποκατασταθεί η ηρεμία στη σχολή» (το τελευταίο που χρειάζεται η σχολή είναι περισσότερη ηρεμία) . Η τηλεκπαίδευση χρησιμοποιείται για μία ακόμη φορά ως μέσο καταστολής αγώνων, σαν συνέχεια τη περσινής επιβολής της τηλεκπαίδευσης σε αντίστοιχες μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις αλλά και ως απότοκος της τηλεκπαίδευσης εν μέσω πανδημίας. Η προσφυγή σε ένα μέσο που τόσο απροκάλυπτα αποξενώνει και απομακρύνει τον κόσμο από συλλογικές διαδικασίες φανερώνει τη γενικότερη διάθεση απαξίωσης του ίδιου του φοιτητικού συλλόγου και των αποφάσεων που παίρνει. Πηγαίνοντας διαμετρικά αντίθετα με την ήδη ψηφισμένη απόφαση του συλλόγου γίνεται φανερή η προσπάθεια ευτελισμού ενός οργάνου που αποτελεί κεκτημένο προηγούμενων αγώνων. Η στάση αυτή μας εξοργίζει παρόλα αυτά αντιλαμβανόμαστε πως αποτελεί μέρος ενός γενικότερου σχεδίου « εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης» που εκφράζεται μέσα από τα ψηφισμένα νομοσχέδια , Κεραμέως-Χρυσοχοίδη (ν.4777/2021) και του νόμου για το «Πανεπιστήμιο 2030» που αποσκοπούν μεταξύ άλλων στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης με πειθαρχικά και συνεχή επιτήρηση είτε αυτή είναι μέσω καμερών και καρτών ελέγχου είτε μέσω της παρουσίας μπάτσων στις σχολές αλλά και όπως πρόσφατα αποδείχθηκε στον ευτελισμό της με τη χρήση της τηλεκπαίδευσης ως μέσο καταστολής δυνητικών αγώνων.
Ενώ μερικοί συνεχίζουν να αναλώνονται στην απαίτηση συντεχνιακών λύσεων όπως η χρηματοδότηση των σχολών, υπάρχουν μερικές από εμάς που ξέρουμε ότι δεν αρκούμαστε σε τέτοιες απαιτήσεις που εύκολα ανοίγουν τον δρόμο και σε προτάσεις όπως η μεταφορά μαθημάτων σε άλλα τμήματα ( πχ μεταφορά μαθημάτων της Νομικής σε αμφιθέατρο της Θεολογικής) ή ορισμένων τμημάτων του ΑΠΘ εκτός του αστικού ιστού (Θέρμη, αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ κ.α.) Η ύπαρξη του campus του ΑΠΘ, ενός από τα μεγαλύτερα δημόσια και ανοιχτά πάρκα ,εντός του αστικού ιστού πόσο μάλλον στην καρδιά της πόλης έχει αποτελέσει διαχρονικά καταλυτικό στοιχείο για τη δημιουργία πλήθους αγώνων , την εδαφικοποίηση τους καθώς και τη συνάντηση διαφόρων υποκειμένων. Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα αγώνων αποτέλεσε η άνοιξη του 2021 στην διάρκεια της πανδημίας που χαρακτηρίστηκε από ένα πολύμορφο φοιτητικό κίνημα που κατόρθωσε να σταθεί εμπόδιο, έστω και προσωρινά, στην εφαρμογή του νόμου ΚΧ. Σε μία πόλη γεμάτη από απαγορεύσεις και μπάτσους , το campus του ΑΠΘ αποτέλεσε το μοναδικό σημείο στη πόλη που έσφυζε από ζωή.
Οι φορές που επιμένουμε στο ζήτημα της χρηματοδότησης ή μη των σχολών και της δημόσιας παιδείας είναι για να αναδείξουμε τις προτεραιότητες που απροκάλυπτα θέτει το κράτος, οι οποίες είναι να προστατευθεί η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με κάθε μέσο καταστολής, κατά κύριο λόγο μπάτσους, και οι οποίες δεν συνάδουν φυσικά με τις δικές μας ανάγκες. Τις δικές μας ανάγκες μπορούμε να τις ορίσουμε μόνες μας και αντιδιαστέλλονται με τις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου.
Για να ανατρέψουμε λοιπόν τα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Για να δημιουργήσουμε ένα πανεπιστήμιο ελεύθερο που θα μας χωράει όλα και θα είναι από εμάς για εμάς. Για να συναντηθούμε πραγματικά και να μη βλεπόμαστε μόνο στις διαλέξεις. Ας βρούμε τους χρόνους και τους τρόπους να δημιουργήσουμε ρωγμές στην κανονικότητα τους.
10 100 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ
ΚΑΤΆΛΗΨΗ ΝΑ ΚΆΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΥΓ. Σε περίπτωση που τα παραπάνω φαντάζουν ως στοχοποίηση της κοσμητείας της Νομικής και των καθηγητών που επέλεξαν να συνταχθούν με την απόφαση του Γκλαβίνη για τηλεκπαίδευση… καλώς, γιατί αυτό ακριβώς είναι.
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Νομικής
