Περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης απέναντι από την πύλη του ΕΚΠΑ με τους αστυνομικούς να επιδεικνύουν αδιαφορία

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η έμφυλη βία είναι συνυφασμένη με το αστικό κράτος, αλλά είναι τουλάχιστον προκλητικό να ζούμε σε καθεστώς συνεχούς πολιορκίας από τις δυνάμεις της αστυνομίας, οι οποίες όλο αυξάνονται και πληθύνονται με μόνο αποτέλεσμα, όχι φυσικά την προστασία μας, αλλά το χτύπημα των αγώνων. Είναι χαρακτηριστικό πως δαπανάται ένα τεράστιο μέρος του προϋπολογισμού για να ενισχυθεί όλο και περισσότερο η αστυνομία σε κάθε της μορφή. Το υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (!) έφτιαξε νόμο για την είσοδο πανεπιστημιακής αστυνομίας στα πανεπιστήμια, με πρόσχημα την εγκληματικότητα, αλλά στην πραγματικότητα με στόχο τη διάλυση της ζωής, της κοινωνικοποίησης και πρώτα και κύρια της πολιτικοποίησης, των φοιτητικών συλλόγων. Την ίδια στιγμή που εξαγγέλλουν “μείωση της εγκληματικότητας” οι μπάτσοι που δε διστάζουν να χτυπήσουν φοιτητ(ρι)ες, που βρίσκονται ολημερίς και οληνυχτις σε περιπολία γύρω από πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας δεν κινούνται καν προς την αντιμετώπιση ενός περιστατικού έμφυλης βίας που συνέβη στα μάτια τους. Γιατί; Γιατί είναι “άλλος” ο ρόλος τους και άλλη η αποστολή τους. Είναι αυτή της καταστολής κάθε αντικυβερνητικής φωνής, της επιβολής της πλήρους διάλυσης των δικαιωμάτων μας.

Αντίστοιχος είναι ο ρόλος τους στην πολιορκία μιας ολόκληρης γειτονιάς όπως είναι τα Εξάρχεια (μάλιστα και με πρόσφατο περιστατικό κακοποίησης θηλυκότητας από τα ΜΑΤ στις λαμαρίνες στην πλατεία) , ή όταν επιτίθονται με μένος σε διαδηλώσεις, ακόμα και σε συναυλίες στα πανεπιστήμια (!) με κίνδυνο να προκαλέσουν ακόμα και θάνατο (βλ πορεία στην Αθήνα στις 17/09, συναυλία στο ΑΠΘ κλπ).

Όσο λοιπόν εξοργιζόμαστε με την καθημερινή έμφυλη βία, άλλο τόσο εξοργιζομαστε με τη στάση του κράτους.
-Είμαστε σε πλήρη σύγκρουση με την πατριαρχία και τον καπιταλισμό.
-Στεκόμαστε δίπλα στ@ αδερφ@ μας που κακοποιούνται, και παλεύουμε ώστε στους δρόμους να μην χρειάζεται να είμαστε γενναίες, αλλά απλά ελεύθερες.
Καμία μόνη. Κανένα λιγότερο.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της καταγγελίας:
“Την Παρασκευή το βράδυ 16/9 κατά τις 9 περπατούσα μόνη στην Ούλωφ Πάλμε προς το Παγκράτι. Κάποια στιγμή στο ύψος τη πύλης του ΕΚΠΑ, ένιωσα ένα υγρό να πέφτει πάνω μου μέσα από το άλσος Ιλισίων και μετά από λίγα λεπτά αντιλήφθηκα ότι ήταν σπερματικό υγρό. Με έπιασε αμέσως πανικός κι αηδία κι άρχισα να κλαίω και να ουρλιάζω. Με βοήθησαν δύο περαστικες να καθαριστώ και να ησυχάσω με πολλή φροντίδα (τις οποίες και ευχαριστώ πάρα πολύ).
Στο μεταξύ πέρασε μια κοπέλα μπροστά μου η οποία όταν κατάλαβε τι έγινε μου είπε “είναι γνωστός αυτός, το έχω πάθει κι εγώ”. Το χειρότερο όμως ήταν η αντιμετώπιση από την αστυνομία. Στο σημείο που συνέβη το περιστατικό , ακριβώς απέναντι υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις (γύρω στα 20 τουλάχιστον άτομα) που “φύλαγαν” την πύλη του ΕΚΠΑ από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που ήταν εκεί. Πήγα αμέσως λοιπόν να καταγγείλει το περιστατικό σε αυτούς οι οποίοι με κοίταζαν αδιάφοροι λεγοντας μου ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, είναι εκεί για άλλο σκοπό, αν θέλω να διερευνηθεί θα πρέπει να καλέσω την αστυνομία! Ακόμη κι ένας από την ομάδα αυτή με πλησίασε για να ρωτήσει τι θέλω, δεν άκουγε τι του έλεγα, πάρα προσπαθούσε να προκαλέσει ένταση με φοιτητριες που είχαν μαζευτεί στο σημείο για να με υπερασπιστούν. Κλήθηκε ωστόσο ομάδα ΔΙΑΣ για το περιστατικό η οποία κι έκανε τουλάχιστον 15′ για να φτάσει στο σημείο και η οποία κατέγραψε το περιστατικό και τα στοιχεία μου χωρίς να μου δώσει καμία σχετική οδηγία για το τι να κάνω. Εκ των υστέρων έμαθα ότι θα έπρεπε να κρατήσω γενετικό υλικό για να το καταθέσω στην ασφάλεια προς διερεύνηση. Την επόμενη μέρα πήγα στην ασφάλεια ώστε να γίνει μήνυση και να καταγράφει το περιστατικό. Ο αξιωματικός με δέχτηκε με μια φυσικότητα γιατί “είναι γνωστό το περιστατικό, έχουμε άλλες δέκα περίπου καταγγελίες για το ίδιο άτομο, τον έχουμε πιάσει και είναι ένας τρελός που βγαίνει πάλι και κάνει το ίδιο. Μην ανησυχείτε όμως γιατί αν είναι ο ίδιο μάλλον σας έριξε επιβραδυντικό υγρό κι όχι σπέρμα”.
Δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί αυτό θα έπρεπε να με καθησυχάσει ή να νιώσω λιγότερη αηδία ή αν θα έκρινε το περιστατικό λόγω αυτού ως λιγότερο παραβιαστικο.
Ωστόσο ρώτησα σχετικά με τη στάση όλων εκείνων των αστυνομικών που με κοιτούσαν απαθείς την προηγούμενη μέρα για να λάβω την απάντηση από την ασφάλεια ότι πράγματι έχω δίκιο κι ότι έστω 1-2 άτομα θα έπρεπε εκείνη τη στιγμή να ασχοληθούν με αυτό που μου συνέβη και να το διερευνήσουν επί τόπου. Όλα αυτά φυσικά σε ένα κλίμα δικαιολόγησης τους γιατί είναι και η “συναδελφική αλληλεγγύη” των μπάτσων στη μέση αλλά και γιατί αυτό που μου συνέβη εμένα “δεν ήταν επίθεση”!!!
Θα έπρεπε μάλλον συμφωνα με την αστυνομία να με βιάσει κάποιος ή να επιχειρήσει να με σκοτώσει μπροστά τους αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα επενέβαιναν. Σίγουρα όμως για την κλίμακα της σοβαρότητας των εγκλημάτων η προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό ώστε να επέμβουν εκείνη τη στιγμή για να το αποτρέψουν. Άλλωστε εγώ “δε δεχομουν επίθεση εκείνη τη στιγμή”.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο από όλα αυτά: το περιστατικό σαν περιστατικό, η στάση της αστυνομίας που φύλαγε μια Πύλη ενώ συνέβαιναν αυτά δίπλα της, η στάση της ασφάλειας με την απόλυτη ψυχραιμία σε τέτοιου είδους παραβιαστικο περιστατικά… Αν εγώ ηρέμησα και σκέφτηκα κάπως ψύχραιμα το οφείλω στις 2 γυναίκες που με φρόντισαν την ώρα του περιστατικού με απόλυτη στοργή και στις φοιτήτριες και τους φοιτητές του ΕΚΠΑ που ήταν έτοιμοι ακόμη και να ψάξουν μέσα στο άλσος Ιλισίων για να βρουν τον παραβιαστη που μου έκανε αυτό το πράγμα. Με λίγα λόγια, ο κόσμος της γειτονιάς. Η αστυνομία λογικά θα βγάλει κάποιο τηλεοπτικό σποτ που να λέει στις γυναίκες “ΜΙΛΑ” χωρίς να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις”
Μοιραστείτε το άρθρο