ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 22/6 19:00
ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ (ΚΤΗΡΙΟ ΚΑΤΣΙΓΡΑ)
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ & ΚΑΤΩ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ.
Το τελευταίο διάστημα γίνεται όλο και πιο έκδηλη η προσπάθεια του κράτους να νομιμοποιήσει τοσο τη παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια οσο και τις μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν
τη φοιτητική κοινότητα στη κατεύθυνση που οραματίζονται, δηλαδή σε παραγωγούς και καταναλωτές ενός κοινωνικού αγαθού και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε επιχείρηση . Είδαμε στα χρόνια της πανδημίας να περνάνε αντικοινωνικά νομοσχέδια εκμεταλλευόμενοι τον εγκλεισμό μας. Μετά το νομοσχέδιο για το περιβάλλον, τις διαδηλώσεις, το εργασιακό, σειρά έχουν τα πανεπιστήμια στα οποία θέλουν να διαμορφώσουν μια νέα δυστοπική πραγματικότητα, όπου ο χώρος του πανεπιστημίου πλέον δεν θα είναι ενας χώρος που μας χωράει όλα. Θα μετατραπεί απο έναν χώρο ελεύθερης έκφρασης, πολιτικοποίησης και κοινωνικοποιήσεις, σε εναν αποστειρωμένο χώρο απόκτησης προσόντων και γαλούχισης πειθήνιων ανθρώπων. Σε αυτήν τη συνθήκη δεν θα μπορούσε να λείπει προφανώς η αστυνομία όπου με τη καθημερινή παρουσία της θα περιφρουρεί τους χώρους αλλά και τις ανατρεπτικές διαθέσεις. Έτσι, οι φοιτητές αδυνατούν να είναι μέρος ενός συνόλου, αλλά αντ’ αυτού ατομικότητες, που λαμβάνουν μέσα απο αυτήν τη διαδικασία συγκεκριμένα προσόντα.
Τα παραπάνω έρχεται να επισφραγίσει τόσο ο νέος νόμος-πλαίσιο του υπουργείου παιδείας ο οποίος επαναφέρει το ζήτημα πειθαρχικών – διαγραφών με τα μεν πειθαρχικά να αφορούν φοιτητ(ρι)ες , αλλά και καθηγητ(ρι)ες και τις δε διαγραφές τα όσα φοιτούν στα πανεπιστήμια . Συμφωνα με τον καινούριο νόμο που πρόκειται να ψηφιστεί εντος του καλοκαιριού (συχνή πρακτική πλέον η ψήφιση νομών σε περιόδους γενικευμένης αδράνειας) καταργείται αρχικά το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων , καθώς το ίδιο το υπουργείο παιδείας πλέον θα αποφασίζει επι των γνωστικών αντικειμένων των εκλογών και των εξελίξεων των καθηγητ(ρι)ιών καθώς και των μητρώων των εκλεκτόρων σε αυτές. Εκτός από την εμπλοκή του υπουργείου σε θέματα των πανεπιστημίων θα εισάγονται και «εξωπανεπιστημιακά» άτομα στις επιτροπές, με το πρόσχημα της καλύτερης και «αρίστης» διαχείρισης, καταργώντας και την έννοια της ακαδημαϊκοτητας , αφού θα μπορεί να εισαχθεί στο συμβούλιο των διοίκησης οποιοσδήποτε με ένα απλό πτυχίο. Επιπλέον , όσον αφορά τους φοιτητικούς συλλόγους και τις γενικές συνελευσεις αυτών , φαίνεται πως ο σκοπός τους είναι η πλήρη απαξίωσή τους , καθώς εκπρόσωποι των φοιτητών στη διοίκηση του πανεπιστημίου θα είναι ορισμένα άτομα τα οποία θα ψηφίζονται διαδικτυακά κάθε αρχή του έτους (!) και δεν θα υποχρεούνται να λογοδοτούν στις συνελευσεις των φοιτητών. Φυσικά , ενώ όταν το νομοσχέδιο ήταν στα σκαριά και μιλούσανε για το πανεπιστήμιο του 2030 από το ίδρυμα Μποδοσάκη , άλλο ένα ίδρυμα που υπηρετεί τα νεοφιλελεύθερα προτάγματα και το κεφάλαιο, αναφέρονταν πως στο νέο νόμο-πλαίσιο θα υπήρχαν ειδικές αναφορές για την διασφάλιση των δικαιωμάτων κοινωνικά βαλλομενων ομάδων όπως αναπήρων ατόμων και λοάτκια. Προφανώς αυτό αποτέλεσε άλλο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα , αφού στο νέο νομο-πλαίσιο δεν υπάρχει ουτε 1 διάταξη που να αναφέρεται σε αυτά. Κλείνοντας , σε ο,τι αφορά το νέο-νόμο πλαίσιο βλέπουμε πως και πάλι δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τους υποψήφιους διδάκτορες και την εργασιακή τους ασφάλιση. Φυσικά , δεν ξεχνάμε πως αυτα έρχονται να προστεθούν σε έναν ήδη ψηφισμένο νόμο , τον 4777 (Καραμεως – Χρυσοχοΐδη) ο οποιος μεταξύ άλλων περιλαμβάνει Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) ,η οποία και ίσχυσε από πέρυσι , αναφέρονταν σε πειθαρχικά- διαγραφές , καθώς και στη σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), η δημιουργία της οποίας στοχεύει αποκλειστικά στην μετατροπή των πανεπιστημίων σε αστυνομοκρατούμενα περιβάλλοντα υπό καθεστώς επιτήρησης και πλήρους έλεγχου.
“…Η Ιστορία, όμως, φτιάχνεται από τους ανθρώπους, και αν δεν θέλουμε να είμαστε απλώς παθητικοί και αδιάφοροι θεατές της τραγωδίας της ιστορίας, αν θέλουμε να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στη δημιουργία των περιστάσεων που μας φαίνονται περισσότερο ευνοϊκές για τις επιδιώξεις μας, πρέπει να έχουμε ένα μέτρο που να μας οδηγεί να κρίνουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν και κυρίως να διαλέγουμε τη θέση που θα πάρουμε στον αγώνα.”
Εδώ και περίπου 1 μήνα η συνεχής παρουσία δυνάμεων των ΜΑΤ στο ΑΠΘ μας δείχνει στη πράξη πως θέλουν το μέλλον μας. Όποιο αντιστέκεται θα έρθει αντιμέτωπο με χημικά, ξύλο, ευθύβολες ρίψεις κρότου λάμψης και στη συνέχεια βαριές και ανυπόστατες κατηγορίες. Η καταστολή γίνεται η πρώτη προτεραιότητα στον χώρο του πανεπιστημίου αφήνοντας τα μαθήματα σε 2η μοίρα αφου δεν γίνεται να πραγματοποιηθούν μαθήματα με χημικά τόσο στους εξωτερικούς όσο και εσωτερικούς χώρους του πανεπιστημίου. Παράλληλα , η συνεχής παρουσία των πάνοπλων ΜΑΤ που δεν αρκούνται μόνο στο να κόβουν βολτες μέσα στο campus, γύρω απο τη βιβλιοθήκη και στα γρασίδια, αλλά προβαίνουν και σε χρήση απρόκλητης – άμετρης βίας, αποτελούν ανεπίτρεπτες εικόνες και εικόνες που πρέπει να προκαλούν οργή. Προκαλούν οργή , γιατί η αστυνομία αποτελεί κατά κύριο λόγο έναν κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους (κατά φύσιν & θέσιν).
Απέναντι σε όλα αυτά η φοιτητική κοινότητα δεν έχει μείνει άπραγη. Πιάνοντας το περσινό νήμα του αγώνα, βλέπουμε και φέτος έντονες – μαζικές αντιστάσεις, ενάντια στο νόμο 4777 και την αστυνομική κατοχή και βία. Η απάντηση των εξεγερμένων φοιτητ(ρι)ών με διάφορα μέσα αγώνα αποδεικνύεται για άλλη μία φορά πως είναι η λύση. Μόνο μέσα από συλλογικοποιηση, οργάνωση, μαζικότητα και μαχητικότητα θα πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και θα τσακίσουμε ότι μας τρώει τη ζωή.
ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ, ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΝΑ ΤΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.
ΔΗΜΟΣΙΑ, ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Ελευθεριακό Φοιτητικό Σχήμα Λάρισας
*Φωτογραφία αφίσας από infolibre.gr
