108Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Οι ηγέτες εννέα κρατών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης ζήτησαν την ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ απέναντι στην Ρωσία… κατ΄ ευχήν του αμερικανού προέδρου. Στο ευρωατλαντικό πλαίσιο και στο ρόλο του ΝΑΤΟ κινήθηκε και η Βαλκανική σύνοδος της Θεσσαλονίκης. Όπου βραδιάτικα κατέφθασε ο γερμανός καγκελάριος, με την βαλκανική του περιοδεία κάθε άλλο παρά απαρατήρητη να περνάει. Ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα οι Αμερικανοί αλωνίζουν στην νοτιο-ανατολική Ευρώπη, όπου η Ρωσία καταγράφει ερείσματα.
Η σφυρηλάτηση του ευρωατλαντικού άξονα υπό τις κατευθύνσεις των ΗΠΑ, ήταν το πρώτο που επιδίωξε η Ουάσιγκτον με αφορμή την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Άλλωστε υπάρχουν αρκετοί ανατολικοευρωπαίου πρόθυμοι, οι οποίοι συνεχώς ζητάνε σκληρότερη στάση έναντι της Ρωσίας. Χθες οι ηγέτες εννέα κρατών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης ζήτησαν την ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ απέναντι στην Ρωσία, κατά τη συνάντηση που είχαν στο Βουκουρέστι. Συμμετείχαν οι επικεφαλής κρατών και κυβερνήσεων από: Ρουμανία Βουλγαρία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία, με στόχο την εξέταση του αντίκτυπου της ρωσικής εισβολής στην ασφάλεια των «ευάλωτων εταίρων» του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Μολδαβίας και της Γεωργίας. Μόλις δύο μέρες πριν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάϊντεν διατύπωνε τηλεφωνικά στον πολωνό πρόεδρο «τη δέσμευση των ΗΠΑ στην ασφάλεια… της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ» και εξέφρασε την ελπίδα ότι η συνάντηση του Βουκουρεστίου θα στεφθεί με «επιτυχία», προφανώς προς αυτήν την κατεύθυνση.
«Αντιμέτωποι με αυξημένους κινδύνους για την ασφάλεια στη Ρουμανία και τη Μαύρη Θάλασσα, η εδραίωση του ΝΑΤΟ στην ανατολική του πτέρυγα… γίνεται ακόμη πιο επείγουσα και κρίσιμη», δήλωσε ο πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις κατά την έναρξη της συνεδρίασης, στην οποία συμπροεδρεύει και ο πρόεδρος της Πολωνίας Αντρέι Ντούντα. Σε τρεις εβδομάδες θα πραγματοποιηθεί στην Μαδρίτη η σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ. Η Βορειοατλαντική Συμμαχία θα χαράξει «ένα μακροπρόθεσμο όραμα, μέσω της νέας στρατηγικής της αντίληψης, θέτοντας τη συλλογική άμυνα και το Άρθρο 5 στο επίκεντρο των ενεργειών», ανέφερε, υποστηρίζοντας την «ενίσχυση της στάσης αποτροπής και άμυνας», για απάντηση «στις απειλές που εγείρει η Ρωσία».
Το ΝΑΤΟ από το 2017 έχει αναπτύξει πολυεθνικές ομάδες μάχης στα κράτη της Βαλτικής και την Πολωνία προς ανάσχεση της Ρωσίας, ενώ μετά την ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο έστειλε ενισχύσεις. Το Άρθρο 5 της συνθήκης του ΝΑΤΟ ορίζει ότι εάν μια χώρα του ΝΑΤΟ δεχτεί ένοπλη επίθεση, κάθε κράτος-μέλος της Συμμαχίας θα θεωρήσει αυτή την πράξη βίας ως ένοπλη επίθεση που στρέφεται εναντίον όλων των μελών και θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα που κρίνει απαραίτητα για τη βοήθεια του κράτους που δέχτηκε επίθεση.
Οι ευρωατλαντικοί προσπαθούν να σύρουν στο άρμα τους όσες χώρες δεν έχουν ακόμη ευθυγραμμιστεί με τα δυτικά μέτρα κατά της Ρωσίας. Όπως είναι η Σερβία η οποία δεν έχει προβεί σε κυρώσεις κατά της Μόσχας. Η οποία μάλιστα έχει την γνωστή… Αχίλλειο πτέρνα του Κοσσυφοπεδίου –το οποίο οι αμερικανονατοϊκοί απέσπασαν από την σερβική κυριαρχία το 1999 με τους ανηλεείς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Ο καγκελάριος της Γερμανίας Όλαφ Σόλτς επισκέφθηκε το Βελιγράδι και ζήτησε από την Σερβία να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, έτσι ώστε να συνταχθεί με την πολιτική της ΕΕ. Αυτό γνωστοποίησε ο σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς μετά τη συνάντηση που είχε με τον γερμανό καγκελάριο. Η ντιρεκτίβα του Σολτς ήταν ότι: «Όλες οι προς ένταξη χώρες έχουν την υποχρέωση να εφαρμόζουν την κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Από την πλευρά του, ο Βούτσιτς ανέφερε ότι η θέση της Σερβίας στο θέμα των κυρώσεων είναι περίπλοκη και αυτό γιατί «η Σερβία εξαρτάται από την στάση της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για το ζήτημα του Κοσόβου». Για το Κόσοβο, ο γερμανός καγκελάριος ζήτησε να υπάρξει αφοσίωση στον διάλογο που διεξάγεται υπό την αιγίδα της ΕΕ με σκοπό να βρεθεί σύντομα βιώσιμη λύση και να ανοίξει ο δρόμος για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Κι εδώ συνέχισε αποκαλύπτοντας τις προθέσεις του Βερολίνου, λέγοντας (όπως είπε και στην Πρίστινα) ότι: Ο διάλογος θα πρέπει να οδηγήσει στην αμοιβαία αναγνώριση. Σε αυτό το σημείο στη συνέντευξη Τύπου ο σέρβος πρόεδρος εξέφρασε την απορία του για τη διατύπωση αυτή, επισημαίνοντας ότι σε κανένα επίσημο έγγραφο της ΕΕ δεν αναφέρεται ότι σκοπός του διαλόγου είναι η αλληλοαναγνώριση, αλλά η ομαλοποίηση των σχέσεων Βελιγραδίου-Πρίστινας με την υπογραφή δεσμευτικής συμφωνίας.
Στο ευρωατλαντικό πλαίσιο κινήθηκε και η χθεσινή Βαλκανική σύνοδος της Θεσσαλονίκης –της Διαδικασίας Συνεργασίας Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης SEECP. Πρώτα αποδοκιμάζεται και καταδικάζεται η παράνομη, αδικαιολόγητη και απρόκλητη εισβολή στην Ουκρανία από ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας· εκφράζοντας την ισχυρή υποστήριξή μας στην κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της· εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας προς την Ουκρανία, την κυβέρνησή της και τον φίλο ουκρανικό λαό.
Ενώ στη συνέχεια αναφέρεται ως προτεραιότητα η εντατικοποίηση της συνεργασίας για την αντιμετώπιση ζητημάτων ασφάλειας. Όπως χαρακτηριστικά διατυπώνεται στο κείμενο: Οι Συμμετέχοντες είμαστε πλήρως προσηλωμένοι στην ενδυνάμωση της συνεργασίας μας για την αντιμετώπιση των ολοένα αυξανόμενων προκλήσεων και νέων απειλών για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, οι οποίες είναι αδιαχώριστες από τη συνολική ευρωπαϊκή ασφάλεια και σταθερότητα. Οι Συμμετέχοντες συμφωνούν να συνεχίσουν τη συνεργασία τους σε θέματα ασφάλειας. Η συνεισφορά τους στις αποστολές και επιχειρήσεις ΚΠΑΑ της ΕΕ καταδεικνύει τη δέσμευσή τους για την πρόληψη κρίσεων και την προώθηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή μας και πέραν αυτής. Στο πλαίσιο αυτό, οι Συμμετέχοντες αναγνωρίζουν επίσης το ρόλο του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ, όπως και τις περιφερειακές πρωτοβουλίες ασφάλειας υπό το RCC.
Στην χθεσινή Βαλκανική σύνοδο της Θεσσαλονίκης κατέφθασε βραδιάτικα και ο γερμανός καγκελάριος, με πολλούς να αναρωτιούνται… τι γύρευε εδώ, σχολιάζοντας ιδιαίτερα την βαλκανική του περιοδεία (ήταν Πρίστινα και Βελιγράδι και πάει σε Σκόπια και Σόφια -δύο άξονες σε ένταση). Η αμερικανική κινητικότητα σε όλη των Ανατολική Ευρώπη, αλλά και οι επικρίσεις που δέχεται το Βερολίνο για την όχι και τόσο επιθυμητή (για την Ουάσιγκτον) σκληρή στάση του έναντι της Μόσχας, βρίσκονται στη βάση της ερμηνείας της περιοδείας του Σολτς στα Βαλκάνια. Οι Αμερικανοί αλωνίζουν σε όλη την ανατολική πτέρυγα της Ευρώπης, κάτι που δεν έχει περάσει απαρατήρητο από του Γερμανούς, που σπεύδουν προς κάλυψη του ευρωπαϊκού γεωπολιτικού κενού στα νοτιοανατολικά της ευρωπαϊκής ηπείρου, όπου έχουν ιδιαίτερα ερείσματα οι Ρώσοι.
Εδώ να αναφέρουμε αρκετά επικριτικά για την Γερμανία σχόλια από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ως προς την στάση της έναντι της Ρωσίας. Άλλωστε έχει διαφανεί ότι στην ΕΕ οι Ανατολικοευρωπαίοι εμφανίζονται οι σθεναρότεροι μιάς σκληρής-επιθετικής στάσης κατά της Μόσχας, ενώ έχουν καταγραφεί προσεκτικότερες κινήσεις από άλλους, βλέποντας ότι η συνέχιση του πολέμου και των κυρώσεων πλήττουν πρώτα απ’ όλα τους ίδιους Ευρωπαίους, όπως καταγράφεται από Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ιδιαίτερα στην τελευταία έχουν εκφραστεί οι κίνδυνοι για τη γερμανική βιομηχανία από την διακοπή του ρωσικού πετρελαίου ή του φυσικού αερίου που επιδιώκουν άλλοι.
Αξιοσημείωτο είναι ένα ακόμη δημοσίευμα της εφημερίδας New York Times, αυτή τη φορά κατά των πλουσιότερων γερμανών μεγαλοβιομηχάνων και επιχειρηματιών, για τους οποίους αναφέρουν ότι ο πλούτος τους δημιουργήθηκε χάρη στο ναζιστικό καθεστώς και τον Β’ΠΠ. Παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα της αμερικανικής εφημερίδας που… ανακάλυψε το ναζιστικό παρελθόν αυτών που συμπορεύτηκαν όλα τα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του πολέμου:
«Αυτοί οι τιτάνες της βιομηχανίας έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην οικοδόμηση του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος της χώρας. Η ραχοκοκαλιά της οικονομίας της Γερμανίας σήμερα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία». «Δεν είναι μόνο ότι η αυτοκινητοβιομηχανία αντιπροσωπεύει περίπου το 10% του ΑΕΠ, αλλά μάρκες όπως η Porsche, η Mercedes, η BMW και η Volkswagen αναγνωρίζονται σε όλο τον κόσμο ως σύμβολα της γερμανικής βιομηχανικής εφευρετικότητας και αριστείας. Αυτές οι εταιρείες μπορούν να εντοπίσουν την επιτυχία τους απευθείας στους Ναζί: Ο Φέρντιναντ Πόρσε έπεισε τον Χίτλερ να βάλει το Volkswagen στην παραγωγή. Ο γιος του, Φέρι Πόρσε, που δημιούργησε την εταιρεία, ήταν εθελοντής αξιωματικός στα SS. Ο Χέρμπερτ Κβαντ, ο οποίος δημιούργησε τη BMW σε αυτό που είναι σήμερα, διέπραξε εγκλήματα πολέμου. Ο μεγιστάνας του χάλυβα, του άνθρακα και των όπλων Φρίντριχ Φλικ καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη για χρήση καταναγκαστικής εργασίας και δουλείας, χρηματοδότηση των SS και λεηλασία ενός εργοστασίου χάλυβα. Όμως αφέθηκε ελεύθερος το 1960 και τελικά έγινε ο βασικός μέτοχος της Daimler-Benz, τότε της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας της Γερμανίας. Η Deutsche Bank αγόρασε τον όμιλο Flick το 1985, μετατρέποντας τους απογόνους του σε δισεκατομμυριούχους. Η εφημερίδα, εκφραστής του βαθέως αμερικανικού κράτους και της κυβερνώσας ελίτ, καταλήγει: «Μήπως η χώρα ανήκει σε μερικούς δισεκατομμυριούχους και τις παγκόσμιες εταιρείες τους που νοιάζονται περισσότερο για την προστασία της φήμης τους και της περιουσίας τους;
