Ο κανιβαλισμός και η λασπολογία ως μέσο της κρατικής και κυβερνητικής προπαγάνδας

Από το βήμα της Βουλής ο πρώην δημοσιογράφος και νυν βουλευτής με τη Ν.Δ. Γιάννης Λοβέρδος, γνωστός για διασπορά ψευδών ειδήσεων, τις αναφορές και δημοσιεύσεις που κατά καιρούς έχουν γίνει viral και έχουν προκαλέσει έντονο χιουμοριστικό σχολιασμό κυρίως στο διαδίκτυο, με οργισμένο ύφος και τόνο αναφέρει ότι ποτέ δεν χτυπήθηκε ο φοιτητής Γιάννης Ντουσάκης από κρότου – λάμψης. Μάλιστα, για να ακολουθήσει ένα γνωστό επικοινωνιακό μοτίβο και να ενισχύσει το αφήγημα που διασπείρουν επίσημα και ανεπίσημα στελέχη της κυβέρνησης, αμφισβητεί τη φοιτητική του ιδιότητα, αναφέροντας “αν είναι φοιτητής” στην αρχή του λόγου του. Ένα επιχείρημα που χρησιμοποιείται κατά κόρον από έμμισθους και μη, οπαδούς της κρατικής και κυβερνητικής πολιτικής και αναφέρει ότι στις κινητοποιήσεις στα πανεπιστήμια δεν συμμετέχουν φοιτητές/τριες.

Ένα επιχείρημα που μπάζει από παντού και ακολουθεί την πρακτική πες και κάτι θα μείνει, διαστρευλώνοντας σκόπιμα την πραγματικότητα και δημιουργώντας ένα αφήγημα ότι η δημόσια εκπαίδευση και η προστασία των πανεπιστημίων δεν είναι υπόθεση της κοινωνίας, με στόχο φυσικά να αποκοπεί ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος και να προωθηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός. Η προστασία της δημόσιας εκπαίδευσης αφορά σε κάθε περίπτωση κάθε φοιτητή/τρια, γονιό, εργαζόμενο/η, άνεργο/η και οποιονδήποτε δεν επιθυμεί τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις και πεδίο κερδοφορίας ιδιωτών, επιχειρηματιών και του πολιτικού κύκλου τους, διαιωνίζοντας την ταξική βία και τους αποκλεισμούς, φυσικά πάντα με μέσο την αστυνομοκρατία και την βίαιη καταστολή.

Αν δεν υπήρχαν πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις και ένας ολόκληρος μηχανισμός προπαγάνδας και διαστρεύλωσης της αλήθειας, θα ήταν ένα ακόμη στην καλύτερη ατυχές, πονηρό και άτοπο σχόλιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν έκανε ένα κακόγουστο αστείο ή μπέρδεψε τον Σερζ Λατούς με σκετσάκι των ΑΜΑΝ και τον Μαέβιους Παχατουρίδη, αλλά προώθησε και ενίσχυσε τα αφηγήματα που χρησιμοποιούνται εδώ και ημέρες, κανιβαλίζοντας τους αγωνιζόμενους/ες φοιτητές/τριες και τον τραυματία Γιάννη Ντουσάκη, ο οποίος μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, δέχεται και τις λάσπες του κυβερνητικού μηχανισμού προπαγάνδας. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με χυδαία ειρωνικά και προσβλητικά σχόλια χρήστες καλιβαλίζουν τον φοιτητή και τον στοχοποιούν χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε.

Προφανώς για όλους αυτούς που αποτελούν μέρος του μηχανισμού αλλά και όσους ηδονίζονται με τάξη, ασφάλεια και βίαιη επιβολή του κράτους, δεν τους αφορά η αλήθεια αλλά η χρήση του αφηγήματος που εξυπηρετεί τις εμμονές και τους στόχους τους. Δεν τους αφορά το υλικό που δείχνει τη βίαιη καταστολή της αστυνομίας και τη χρήση κρότου λάμψης, ούτε ο αιμόφυρτος φοιτητής στο έδαφος, παρά μόνο η επιβολή του μίσους τους. Δεν τους αφορά ότι πάνοπλοι αστυνομικοί και αύρες βρίσκονται συνεχώς μέσα σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα και ξυλοκοπούνται φοιτητές/τριες και αλληλέγγυοι/ες, γι΄αυτούς αυτό θα έπρεπε να είναι κανονικότητα.

Του Θάνου Λεύκου


Χαρακτηριστικό τουίτ 

Στιγμιότυπα από την επίθεση των ΜΑΤ 

https://fb.watch/dncaRWJSoy/

Η συνέντευξη του Φοιτητή όπου περιγράφει τον τραυματισμό και το τι ακολούθησε στον Χρήστο Αβραμίδη

Μοιραστείτε το άρθρο