Στις 6/11/2021 ιδιωτικοποιείται η ΔΕΗ μέσω της διαδικασίας αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας, όπου οι ιδιώτες αύξησαν το ποσοστό τους στο 49% το δημόσιο περιορίστηκε στο 34%, και το 17% που κατείχε το ΤΑΙΠΕΔ, πουλήθηκε σε επενδυτικό fund. Αυτή η πράξη είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας που έχει μεθοδευτεί απο την εποχή των μνημονίων, με το σπάσιμο της ΔΕΗ σε μικρότερα κομμάτια (ΔΕΔΔΗΕ, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΗΑΝ κλπ), την εμφάνιση ένα σωρό εταιρειών ανταγωνιστικών προς της ΔΕΗ που ή ίδια της πριμοδοτεί, αυξήσεις της τιμής του ρεύματος με την αντίστοιχη μείωση στις διευκολύνσεις αποπληρωμής στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, πολλαπλασιασμό των αμοιβές των στελεχών κτλπ.Σε όλο αυτό το διάστημα βλέπαμε, την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας να περνά σε ιδιώτες που υποσχόταν χαμηλότερες τιμές και ευκολίες πληρωμής, ακούγαμε απο το κράτος το επιχείρημα ότι η τιμή του ρεύματος (το ακριβότερο στην ευρώπη) θα πέσει χάρη των ιδιωτών που θα ανταγωνίζονται και έτσι θα επέλθει η μείωση του ρεύματος.
Όμως αντίθετα με ότι ακουγόταν το αποτέλεσμα ήταν τελείως διαφορετικό, αντί η “ελεύθερη” αγορά να λύσει το πρόβλημα του ενεργειακού κόστους το επιδείνωσε, έτσι σήμερα ερχόμαστε αντιμέτωποι με φουσκωμένους λογαριασμούς που δεν μπορούν να πληρωθούν με τους σημερινούς μισθούς, με αυξήσεις σχεδόν σε όλα τα αγαθά αφού χωρίς φθηνό ρεύμα δεν μπορούν να υπάρχουν φθηνά αγαθά, με ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και με την παγκόσμια ενεργειακή κρίση που ήρθε για να μείνει. Φυσικά τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης του ρεύματος και γενικότερα της ενέργειας δεν είναι τα μόνα ευεργετήματα της “ελεύθερης” αγοράς, οι ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών που έγιναν, έφεραν αύξηση του κόστους ζωής, έκαναν χειρότερες της συνθήκες εργασίας, μείωσαν το πραγματικό εισόδημα, έριξαν την ποιότητα των κοινωνικών υπηρεσιών (ας δούμε για παράδειγμα την παιδεία, τα κέντρα αποκατάστασης και επανένταξης, το σύστημα υγείας που κατέρρευσε), κατέστρεψαν το δίκτυο βοήθειας των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, εξαφάνισαν τους δημόσιους μη κερδοσκοπικούς χώρους, περιθωριοποίησαν ανθρώπους, έκαναν μια ολόκληρη γενιά να ξενιτευτεί, έκαψαν δάση και λεηλάτησαν την φύση, έφεραν ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια για το αύριο, γέμισαν τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις με ψυχολογικά προβλήματα και έκαναν ακόμη ποιο έντονο το φάγωμα μεταξύ των από τα κάτω.
Ξέρουμε καλά ότι για όλα αυτά επιβαρυνόμαστε εμείς και το φυσικό μάς περιβάλλον, πληρώνοντας ξανά για την οικονομική τους ανάπτυξη, γνωρίζουμε πλέον από εγχώριους και διεθνείς αγώνες, ότι κάθε κοινωνικό αγαθό που πέφτει στα χέρια των αφεντικών γίνεται απρόσιτο και ακριβότερο αφού κύριος σκοπός για την παροχή τους είναι το οικονομικό τους κέρδος, ασχέτως των συνεπειών που προκαλεί κάτι τέτοιο για τα άτομα που την υφίστανται. Κάπως έτσι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι γιατί πουλάνε και μάλιστα χωρίς περιορισμούς τα κοινωνικά αγαθά και οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι πληρώνοντας περισσότερα για αυτά. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι οι ιδιωτικοποίησης είναι μια επιλογή που βολεύει μόνο τα αφεντικά.
Όμως τα άτομα που βιώνουμε όλο αυτό τι κάνουμε; βλέπουμε την εργατική τάξη να παλεύει με νύχια και με δόντια για να επιβιώσει, αλλά σε κάθε περίπτωση μόνο του το κάθε άτομο, οι άνθρωποι της τάξης μας πεθαίνουν κατά εκατοντάδες ψάχνοντας να βρουν μέθ, χάνουν το βιός τους στις φωτιές και τις πλημμύρες που διαχειρίζεται το “επιτελικό κράτος” δουλεύουν 12ωρα με μισθούς πείνας, πεθαίνουν σε εργατικά ατυχήματα, πετιούνται έξω από τα σπίτια τούς για χρέη, ξυλοκοπούνται και δολοφονούνται από την αστυνομία, στερούνται την υγεία, την παιδεία, την αξιοπρέπεια αλλά παρόλα αυτά, πέρα από κάποιες εξαιρέσεις, συνεχίζουν να απομονώνονται και προσπαθούν να την παλέψουν μόνοι τους, ως πότε όμως; Για πόσο θα νομίζουν αυτά τα άτομα ότι μπορούν να λύσουν το αδιέξοδο που ζούνε απλά στηριζόμενα το καθένα στον εαυτό του; Πότε επιτέλους θα καταλάβουν ότι η ζωή τους είναι το αποτέλεσμα των επιλογών που παίρνουν κράτος και αφεντικά; Και στην τελική πότε θα αντιδράσουν;
Εμείς θέλουμε να ήμαστε η εξαίρεση σε όλο αυτό, χτίζουμε τρόπους να ζούμε μαζί και να αλληλοβοηθούμαστε, αντιδρούμε και οργανωνόμαστε όλα μαζί, δεν είμαστε ιδικοί/ες, ούτε προσποιούμαστε ότι μπορούμε να δώσουμε λύση, ωστόσο θεωρούμε αναγκαίο να αντιδράσουμε και να οργανωθούμε ως τάξη, ξέρουμε ότι για να κερδηθούν πίσω τα κοινωνικά αγαθά, χρειάζεται αντίσταση, αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη μεταξύ των από τα κάτω, έτσι κερδήθηκαν οι αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών σε διάφορα σημεία του κόσμου και αυτό θεωρούμε σωστό να κάνουμε, γιατί την ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας μπορούμε μόνο εμείς να την κερδίσουμε! Χωρίς διαμεσολαβήσεις και χωρίς αρχηγούς, ισότιμα και συλλογικά.
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Κατάληψη Ντουγρού
