ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Η προσπάθεια επανεμφάνισης των φασιστών στο κοινωνικό πεδίο με τις διαρκείς δολοφονικές επιθέσεις σε μαθητές, φοιτητές, νεολαίους και αγωνιστές του κινήματος και η ολοφάνερη πριμοδότηση της από το κράτος, το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς τους, θα ανακοπεί από τις πλατιές, μαχητικές και αποφασιστικές κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις που αγωνίζονται για ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία, αξιοπρέπεια.
Ενάντια στην κρατική και παρακρατική τρομοκρατία
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
να τσακίσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΡΙΤΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΗ, 18:00 ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»
Πάτρα: Αντιφασιστική Συγκέντρωση – Τρίτη 5/10 στις 18.00, πλατεία Γεωργίου
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ,
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤO
Πράγματι, σχεδόν ένα χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής βλέπουμε ότι το φαινόμενο του φασισμού δεν έχει εκλείψει. Αντίθετα, διάφορες ακροδεξιές φασιστικές ομάδες προσπαθούν να κερδίσουν έδαφος ξανά με τους τρόπους που πάντα ήξεραν, παρεισφρέοντας σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε πλατείες, εκφέροντας λόγο μίσους, πραγματοποιώντας τραμπούκικες επιθέσεις, πάντα με την κάλυψη της αστυνομίας. Τα πρόσφατα γεγονότα σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλονίκης (πετροβόλημα στο θεσμικό pride, δολοφονικές επιθέσεις σε Σταυρούπολη και τα επεισόδια στον Εύοσμο) αλλά και η επίθεση στο Νέο Ηράκλειο, με τις ευλογίες της Χ.Α. και με την κυβέρνηση ομόφωνα να επαναφέρει την θεωρία των δύο άκρων, αποδεικνύουν περίτρανα ότι η αστική δικαιοσύνη δεν θα ήταν ποτέ αρκετή να εξαφανίσει τους φασίστες. Πόσο μάλλον σήμερα, που η alt-r κυβέρνηση, η οποία προσπάθησε να καρπωθεί πολιτικά την καταδίκη της Χ.Α, απαρτίζεται από αντισημίτες υπουργούς, βουλευτές που δημοσιοποιούν δεδομένα ανήλικων παιδιών και ξεπλένει τις επιθέσεις κάνοντας λόγο για φασισμό διαφόρων χρωμάτων κι εξισώνοντας θύτες και θύματα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που όπως και τότε έτσι και τώρα, οι δυνάμεις καταστολής μαίνονται ενάντια στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις συντεταγμένες σαν τείχος προστασίας μπροστά από τις ομάδες των ακροδεξιών ή σε άλλες περιπτώσεις αφήνοντας τες να δρουν ανενόχλητα.
Πιάνοντας το νήμα των σημερινών γεγονότων, πάμε μερικά χρόνια πίσω, στην πρόσφατη ιστορία. Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον φασίστα Γ. Ρουπακιά και το νεοναζιστικό τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής στο Κερατσίνι. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του μετανάστη – εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στις 17 Ιανουαρίου στα Πετράλωνα και δεκάδες άλλες επιθέσεις σε μετανάστες/τριες, αντιφασίστες/τριες, χώρους αγώνα. Πάντα με την πλήρη ανοχή και συνδρομή της αστυνομίας, η Χρυσή Αυγή έπαιζε έναν συγκεκριμένο ρόλο προς όφελος του ντόπιου συστήματος, χρηματοδοτούμενη από κομμάτια της ελληνικής αστικής τάξης, έχοντας ανοιχτούς διαύλους με τον πυρήνα του κράτους και της κυβέρνησης (χαρακτηριστικότερη είναι η συνδιαλλαγή τους με τύπους όπως ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπαλτάκος που αντιπροσωπεύουν ένα βαθύ συστημικό κομμάτι), η προώθησή τους στη δημόσια σφαίρα από τα ΜΜΕ και τόσα άλλα.
Η Xρυσή Aυγή όπως και κάθε ακροδεξιό και φασιστικό μόρφωμα, είναι σάρκα από τη σάρκα του συστήματος. . Ως γνήσιοι υπηρέτες του κεφαλαίου και των εφοπλιστών, ήταν και είναι ετοιμοπόλεμοι να τους χρησιμοποιήσει όποτε θέλει το βαθύ κράτος για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του και να συντηρήσει το καπιταλιστικό οικοδόμημα. Οπλισμένοι με πατριδολαγνεία κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις για την Μακεδονία, τρέχουν στον Έβρο να λιντσάρουν μετανάστες, βάζουν φωτιές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κυνηγάνε μια κούκλα που μιλάει για την προσφυγιά.
Και χρειαζόταν τότε ένα φασιστικό μόρφωμα στο δρόμο, για να επιτεθεί στους αγωνιζόμενους/ες, να ανακόψει την εξεγερσιακή ορμή εν μέσω του κοινωνικού αναβρασμού με τα μνημόνια και την καπιταλιστική επίθεση πάνω στη ζωή μας, να λειτουργήσει ως απεργοσπαστικός μηχανισμός, να διεμβολίσει τις αξίες της ταξικής αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας και του αγώνα, να θέσει ως αξίες την υποταγή στο οικονομικό σύστημα και το κράτος, μέσω της απενοχοποίησης των εθνικιστικών, ρατσιστικών και φασιστικών ιδεών.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την ανοχή και την κάλυψη μπάτσων της ομάδας ΔΙΑΣ που ήταν παρόντες, οι σφοδρές αντιδράσεις και συγκρούσεις που ακολούθησαν από το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα και η μεγάλη κοινωνική κατακραυγή δεν άφησαν περιθώριο στο κράτος, στην πολιτική, δικαστική και αστυνομική εξουσία να συνεχίσουν να κάνουν τα στραβά μάτια στις ενέργειες του νεοναζιστικού αυτού μορφώματος. Η τότε κυβέρνηση, έχοντας σταδιακά και αυτή δεχτεί τις εκλογικές, ψηφοθηρικές αλλά και πολιτικές πιέσεις από το τέρας που εξέθρεψαν, προσπαθώντας να κατευνάσει την κοινωνική οργή συλλαμβάνει την ηγεσία της ναζιστικής συμμορίας. Εφτά χρόνια μετά το αστικό δικαστήριο κήρυξε την Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση, φυλακίζοντας μέλη της, αποδίδοντας ποινές από αστείες έως και τεχνηέντως επιβεβλημένες, ώστε σύντομα να ξαναβρεθούν έξω οι φασίστες.
Η καταδίκη της Χ.Α. αποτέλεσε την απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης να κατευνάσει τα αντιφασιστικά και ριζοσπαστικά αισθήματα και δράσεις που υπάρχουν σε ευρύ βαθμό, να προβάλει το κράτος μέσα από τις “δημοκρατικές” του διαδικασίες ως το μοναδικό εγγυητή της απονομής δικαιοσύνης και της ομαλής συνέχειας του, να εξυψώσει την αστική δημοκρατία ως τον πραγματικό αντιφασιστικό παράγοντα. Φτάσαν μέχρι το σημείο να νομιμοποιούν ακροδεξιούς – εθνικιστές όπως ο τότε αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός Σαμαράς, ως αυτούς που νίκησαν τη Χρυσή Αυγή, προσπαθώντας να καρπωθούν τα ιστορικά και πολιτικά οφέλη.
Παρά την υποκριτική τους προπαγάνδα, ο κόσμος του αγώνα γνωρίζει πως καμία δικαστική απόφαση δε θα νικήσει πραγματικά τον φασισμό. Ο φασισμός τσακίζεται μόνο στους δρόμους μέσα από αδιάκοπους ταξικούς/κοινωνικούς αγώνες, μέσα από πολύμορφες αντιφασιστικές δράσεις, μέσα από τις καθημερινές πράξεις που προτάσσουν την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, την ισότητα, την ελευθερία.
Ο φασισμός, σαν πολιτική έκφραση αλλά και σαν βαθιά ριζωμένες αξίες και συμπεριφορές εντός του κοινωνικού σώματος, υμνεί τις διακρίσεις, την καθαρότητα της φυλής, το έθνος, την ματσίλα, το ρατσισμό, και τόσα άλλα νοσηρά ιδεολογήματα. Είναι σάρκα από τη σάρκα του καπιταλιστικού συστήματος, που δημιουργεί καθημερινά και συντηρεί τις παραπάνω αξίες, που γεννιούνται από τα συστατικά στοιχεία του καπιταλισμού, δηλαδή την ιεραρχία, την εκμετάλλευση, τη βία, την καταστροφή, πιο έκδηλα σήμερα από ποτέ. Γι’αυτό βροντοφωνάζουμε πως ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, είναι αγώνας για ζωή ενάντια στο θάνατο.
Άλλωστε η πάλαι ποτέ αναγκαία Χρυσή Αυγή δεν είναι τίποτε άλλο σήμερα από τον κρατικό και κυβερνητικό λόγο και πράξη, της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, της γενικευμένης ρατσιστικής πολιτικής, της έντασης των πολεμικών προετοιμασιών, της καταστολής, του μιλιταρισμού, της ισχυροποίησης των πιο σκοτεινών θρησκευτικών ιδεών, της έμφυλης καταπίεσης και του σεξισμού που παίρνουν ακόμη και τη μορφή νόμων (νομοσχέδιο Τσιάρα για συνεπιμέλεια) και τόσων άλλων.
‘Ολα τούτα εκφράζονται καθημερινώς μέσα από τις οθόνες, πολλές φορές αναπαράγονται μέσα στην οικογένεια, από την εκκλησία, από το σχολείο, από την εργασία. Είναι οι ρητορικές αυτές που μιλούν μόνο για μίσος, ρατσισμό και μισαλλοδοξία Είναι ο τρόπος που πρέπει να μάθουμε να ζούμε στον κόσμο αυτόν. Πατώντας επί πτωμάτων. Σε μια κοινωνία που προτάσσει το αλληλοφάγωμα, όσο πλουτίζουν οι δυνάστες μας. Μια κοινωνία φόβου, τυφλής αντικοινωνικής οργής, στοχοποίησης του κάθε φορά “διαφορετικού” που έχει ανακηρυχθεί ως απειλή και εχθρός. Και πέρα από τους μετανάστες, οι οροθετικές, οι τοξικοεξαρτημένοι, οι ανεμβολίαστοι, όσοι και όσες κάθε φορά αποτελούν μια δήθεν απειλή για το κατά τα άλλα υγιές εθνικό σώμα/κορμό.
Σε μια τέτοια κοινωνική πραγματικότητα, η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, του μετανάστη – εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν, της Ζachie oh!, της Ελένη Τοπαλούδη, οι χιλιάδες νεκροί στα σύνορα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τόσοι άλλοι που δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομά τους είναι μερικά από τα παραδείγματα οπού ο θάνατος δεν αποτελεί μια συνθήκη εξαίρεσης αλλά μια κανονικότητα. Μια κανονικότητα που είναι ήδη εδώ και πρέπει να συντρίψουμε στις συνειδήσεις, στους δρόμους, στην καθημερινότητα, χτίζοντας κοινότητες αλληλεγγύης και συνύπαρξης.
Γι’ αυτό στο τώρα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ να προτάξουμε με πολύμορφους μαχητικούς αγώνες τον κόσμο της αλληλεγγύης, να συλλογικοποιηθούμε στους χώρους εργασίας μας, στις σχολές μας, στον δρόμο. Να στείλουμε τους φασίστες μια για πάντα στις τρύπες τους, να παλέψουμε πλάι πλάι με τους ανθρώπους της τάξη μας για να σταματήσουμε μια για πάντα την εκμετάλλευση ανθρώπου σε άνθρωπο, την εκμετάλλευση ανθρώπου στην φύση. Είναι πιο επίκαιρο από ποτέ να εναντιωθούμε στις κρατικές – καπιταλιστικές επιταγές, που οδηγούν με καταστροφική μανία τον κόσμο στις πιο ειδεχθείς ατραπούς. Να οργανωθούμε για να αντεπιτεθούμε, κερδίζοντας τη ζωή που μας κλέβουν, μια ζωή αυτεξούσια, ατομικής και συλλογικής χειραφέτησης, αυτοδιάθεσης, αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας.
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΣΕΞΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΑ
ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ
Prolet Accion: Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών
Και την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / [email protected]
