“Σίσυφος” ένα μουσικό ταξίδι από τη Σοφία Λαμπροπούλου

Ένα σύμβολο της ανθρώπινης μοίρας, “Ο Σίσυφος”, μέσα από το δοκίμιο του Καμύ – περιφρονεί τους θεούς, αγαπά τη ζωή, αγνοεί τον θάνατο και είναι έτοιμος να ξεκινήσει πάλι από την αρχή – ανταμώνει με τον “Γκρεμιστή” του Παλαμά, στη μουσική παλέτα της Σοφίας Λαμπροπούλου και ταξιδεύει μέσα από μουσικές που συνδέουν τη Δύση με την Ανατολή, το σύγχρονο, τον πανκ στίχο με το παραδοσιακό, το Τέλος με την Αρχή και τούμπαλιν.

Η μουσική κατάθεση στο μουσικό άλμπουμ “Sisyphos” που την ενορχήστρωση υπογράφει η Σοφία Λαμπροπούλου, κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Odradek World. Μια νοητική ιστορία μέσα από επτά μουσικά μέρη του άλμπουμ: το γκρέμισμα του παλιού που ανοίγει τον δρόμο στη δημιουργία του καινούργιου και πάλι από την αρχή σε μια αέναη πορεία μουσικής και φιλοσοφικής αναζήτησης.

Μία αντίστροφη πορεία σε έναν αντεστραμένο κόσμο του παράλογου που ζούμε όλοι. Όχι μόνο σήμερα. Ένα γκρέμισμα ενός κόσμου που έχει ξεκινήσει μία δεκαετία πίσω, όπως και η αναζήτηση της Σοφίας σε μουσικά μονοπάτια και δρόμους συγκλίσεων και δημιουργίας των ασύμπτωτων, φαινομενικά.

Στο πολύ προσεγμένο εικαστικά (Χάρης Περιορέλλης) άλμπουμ, η Σοφία Λαμπροπούλου σημειώνει:

Όλα αρχίζουν με τον προδιαγεγραμμένο θάνατο. 

Το μοιρολόι απαραίτητο στην αρχή και στο τέλος της γιορτής.

Της ζωής.

Μια πορεία μέσα σε ένα παράλογο και αντεστραμμένο σύμπαν.

Μια πορεία προς τη συνειδητοποίηση.

Σκληρή και βίαιη μέσα και έξω.

Με την ευχή να μην τον αλλάξουν οι καταστάσεις, να μείνει ο εαυτός του, να μην ανήκει.

Με απόλυτη συνείδηση.

Το κάθε βήμα δικό του, το ίδιο και ο Βράχος του.

Μια πορεία που λίγο πριν από το κάθε τέλος της βεβηλώνει με τον πιο ασυγχώρητο τρόπο

ό,τι πιο πολύτιμο πρεσβεύει η Αρχή που τον τιμωρεί.

Την Κορυφή την Άριστη.

Μόλις ένα βήμα πριν.

Η πτώση απαραίτητη,

αναγκαία

και η τιμωρία δεν είναι πια τιμωρία.

Και πάντα πέφτει πίσω, ξανά και ξανά με χαρά

στο μηδέν… στο άπειρο…

Ο Σίσυφος.

Εισαγωγή στο μουσικό αυτό ταξίδι λοιπόν με ένα μορολόιπου θρηνεί για το τέλος, αλλά και αυτό που μας εισαγάγει στη γιορτή. Η πεντατονία ως παγκόσμιο και αρχετυπικό ιδίωμα κάνει αυτό τον θρήνο πανανθρώπινο. Η τραγωδία έχει ήδη ξεκινήσει μαρτυρώντας το τέλος και το τέλος δίνει τη θέση του στην αρχή. Τραγική ειρωνεία… Σε κάθε περίπτωση: Αρχή και Τέλος ένα”.

Ακολουθεί το “Ἐν ἀρχῇ ἦν…μια μίξη του “Anarchy In The UK” με το “God Save The Queen” των Sex Pistols, για σόλο κανονάκι. Το sabâ του ανδρειωμένου γραμμένο σε makam Sabâ, μία κλίμακα της Οθωμανικής και Αραβικής μουσικής παράδοσης. Στον αμανέ η λαϊκή σοφία ως άλλος χορός της αρχαίας τραγωδίας θέτει τα όρια. Ο Σίσυφος ανεβαίνει βήμα – βήμα την πλαγιά κουβαλώντας το βράχο του.

Ένα ταξίδι που ολοκληρώνει(;) Ο “Γκρεμιστής και ο Χτίστης” κατά τον Παλαμά, ο “Άνθρωπος – Θεός” κατά τον Καμύ. Είναι πλήρως συγκεντρωμένος στον στόχο του και τίποτα δε μπορεί να τον αποσπάσει από αυτόν.

Κάθαρση – Πτώση – Ικανοποίηση – Ανάπαυλα και… “Ο αγώνας και μόνο προς την κορυφή αρκεί για να γεμίσει μιαν ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο.” (Αλμπέρ Καμύ, Ο μύθος του Σισύφου).

Μοιρολόι του τέλους και όλα ξαναρχίζουν.

“Στο άλμπουμ πλάθεται ένα νοηματικό και μουσικό σενάριο το οποίο καταφέρνει να παντρέψει αντικρουόμενες εκ πρώτης όψεως έννοιες και ήχους, όπως για παράδειγμα το δημοτικό μοιρολόι με τη μουσική των Sex Pistols, ή τον πανκ στίχο με τον Γκρεμιστήτου Κωστή Παλαμά”, αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου.

Όπως εξάλλου σημειώνει και η Σοφία Λαμπροπούλου στον επίλογο της στο ένθετο του άλμπουμ:

Το γκρέμισμα είναι και θέση και στάση. Είναι ως θάνατος, σύμβολο του τέλους και (ανα)γέννησης της αρχής και όχι το «Viva la muerte!» των στρατιωτών του κάθε Φράνκο, αλλά η πτώση του Σίσυφου του Καμύ που κοροϊδεύει και περιφρονεί τους Θεούς και που γίνεται αθάνατος με το να μην αποδέχεται την αθανασία που του προσφέρουν. Για να κερδίσεις, πρέπει να χάσεις, αλλά για να χάσεις πραγματικά πρέπει να έχειςΕίναι το αυτονόητο που μας έπεισαν ότι είναι παράλογο Είναι το Ζωή και όχι ΕπιβίωσηΕίναι η απόλυτη απόδειξη της αγάπης για ζωή Για τις καλές και τις άσχημες ημέρες αλλά κυρίως για αυτές που βολευόμαστε και μακροημερεύουμε“.

Για την πραγματοποίηση αυτού του μουσικού ταξιδιού συνεργάστηκαν οι μουσικοί:

Márta Sebestyén (τραγούδι), Ελένη Χρήστου (τραγούδι), Χριστίνα Μαξούρη (τραγούδι), Σοφία Ευκλείδου (τσέλο), Ουρανία Λαμπροπούλου (σαντούρι) , Σοφία Λαμπροπούλου (κανονάκι), Στρατής Ψαραδέλλης (πολίτικη λύρα), Κυριάκος Ταπάκης (ούτι), Χάρης Λαμπράκης (νέι) Βαγγέλης Καρίπης (κρουστά), Κώστας Μερετάκης (κρουστά), Δημήτρης Τσεκούρας (κοντραμπάσο), Αλέκος Βασιλάτος (κοντραμπάσο), Νίκος Ανγκούσης (κλαρίνο) Γιώργος Μαρινάκης (βιολί)

Η Σοφία Λαμπροπούλου, δεξιοτέχνης στο κανονάκι και συνθέτης, έχει αναπτύξει έναν ξεχωριστό και προσωπικό ήχο συγχωνεύοντας τους κόσμους της ελληνικής λαϊκής παράδοσης, της Ανατολικής Μεσογείου, της κλασικής Οθωμανικής, Μεσαιωνικής, Πειραματικής και Σύγχρονης μουσικής.

Παρόλο που έχει ως βάση την κλασική μουσική παιδεία, έκανε πλήρη στροφή μετά την πρώτη επαφή της με το κανονάκι. Το 2003 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη βυζαντινή μουσική και στη συνέχεια μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη για να εμβαθύνει στη μελέτη της Οθωμανικής μουσικής, αλλά και στην τεχνική του οργάνου.

Ως σολίστ, συνεργάζεται συχνά με παγκοσμίου φήμης μουσικούς διαφόρων παραδόσεων από την Αφρική, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Όταν δεν ταξιδεύει, συνθέτει μουσική για ταινίες ή ντοκιμαντέρ και παραδίδει Masterclasses στο κανονάκι και την ελληνική λαϊκή μουσική. Μετά από χρόνια συνεργασίας με τον κιθαρίστα Βασίλη Κετεντζόγλου, το Butterfly, το πρώτο άλμπουμ τους ως ντουέτο, κυκλοφόρησε από την Odradek Records, το 2019. Αυτή τη στιγμή η Σοφία μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στη Βιέννη και την Αθήνα.

The Demolisher/Ο Γκρεμιστής

In the Beginning… /Ἐν ἀρχῇ ἦν(Sex Pistols’ cover): 

Μαρίνα Γ. Μεϊντάνη

Μοιραστείτε το άρθρο