Με αφορμή την αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τον Αριστείδη Αδαμόπουλο (οδήγησε στην παραίτηση του από την Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία και τη διαγραφή του από τη ΝΔ), έρχονται συνεχώς στο φως αποκαλύψεις από αθλήτριες και όχι μόνο, που ήταν θύματα βιασμού και σεξουαλικής παρενόχλησης.
Ένα ντόμινο αποκαλύψεων ξεδιπλώνεται με περισσότερες αθλήτριες να βγαίνουν και να καταγγέλλουν περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, με τις αθλήτριες Μαρίνα Ψυχογιού, Μάνια Μπίκοφ, Ραμπέα Ιατρίδου και πιο πρόσφατα της Νίκης Μπακογιάννη να ακολουθούν το παράδειγμα της Σοφίας Μπεκατώρου και να καταγγέλουν δημόσια παράγοντες του αθλητισμού και αθλητικούς ιατρούς. Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από την Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία για την καταγγελία της Μπεκατώρου, προκάλεσε την οργή του κόσμου για τις αιχμές που άφησε ως προς την χρονική επιλογή και την γενικότερη στάση απάθειας και άγνοιας που δείχνει η ομοσπονδία.
Κάτω από το βάρος που συνοδεύει αυτού του είδους τις αποκαλύψεις, με σαθρά αφηγήματα που στηρίζονται στη χρονική στιγμή επιλογής ανάδυσης των περιστατικών στη δημόσια σφαίρα και στιγματοποίηση των ίδιων των θυμάτων μέσα από κατάπτυστα σεξιστικά σχόλια και άθλιους αστεϊσμούς, είναι δείγμα θάρρους και ένα σημαντικό βήμα για την κοινωνία να καταγγέλονται δημόσια τέτοια περιστατικά και όλο και περισσότερες γυναίκες να μην φοβούνται να μιλήσουν. Μέσα σε ένα σύστημα που δημιουργεί και αναπαράγει τη λογική της ντροπής για θύματα, τις απειλές και το διαρκή φόβο για καταστροφή της καριέρας τους και την ψυχολογική κακοποίηση που συνεχίζουν να υφίστανται, είναι αναγκαία η αλληλεγγύη, η αντίδραση της κοινωνίας και η πρακτική στήριξη των θυμάτων.
Πέρα από το χώρο του αθλητισμού μία ακόμα καταγγελία δημοσιοποιήθηκε από πρώην φοιτήτρια στο ΑΠΘ στη φιλοσοφική, για πρώην καθηγητή ο οποίος την παρενόχλησε σεξουαλικά όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια. Με αυτή τη δημοσιοποίηση του περιστατικού δημιουργείται η ελπίδα να ανοίξει ο δρόμος για περισσότερες αποκαλύψεις, ιδιαίτερα σε ένα χώρο όπως αυτού των πανεπιστημίων όπου τα παραδείγματα σεξουαλικών κακοποιήσεων και παρενοχλήσεων από καθηγητές είναι αναρίθμητα και πολλές φορές γνωστά σε φοιτητές και διδακτικό προσωπικό.
Δυστυχώς αυτά τα περιστατικά αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου μιας και πατριαρχία και ο σεξισμός είναι βαθιά ριζωμένες στις κοινωνίες, με τις περισσότερες αν όχι όλες τις γυναίκες να έρχονται αντιμέτωπες στη ζωή τους με την σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση, αλλά και να πρέπει να υφίστανται διαρκώς σχόλια και συμπεριφορές που τις προσβάλλουν και τις αναγκάζουν να ζουν κάτω από ένα διαρκές κλίμα φόβου, σωματικού και ψυχολογικού.
Θάνος Λεύκος Παναγιώτου
