Μάης 1936: Μια μάνα που θρηνεί στη Σαλονίκη εμπνέει…

Η νεαρή νύφη κλαίει μέχρι το ξημέρωμα. Η αδελφή κλαίει μέχρι να πάρει το χρυσό δαχτυλίδι. Η μάνα κλαίει μέχρι να πεθάνει.

Ρώσικη παροιμία

Käthe Kollwitz, Woman with Dead Child (1903)

Έχοντας ανατραφεί από μια τέλεια, άσπιλη μητέρα, της ήταν γραφτό να γίνει το ίδιο –γιατί άλλο είχε έρθει στον κόσμο;– ενώ την ίδια στιγμή εξέπεμπε μια μυστική ανάγκη για μητρότητα. Έπειτα τα μακριά γκρίζα χέρια του θανάτου ξεπρόβαλαν μέσα από ένα κατάμαυρο σύννεφο, απλώθηκαν και διάλεξαν το παιδί της ανάμεσα από μια σοδειά σαστισμένων παιδιών1. Γονατίζει, σηκώνει τα χέρια επιμηκύνοντάς τα σαν να θέλει να πετάξει, τ’ απλώνει προς τον ουρανό και ουρλιάζει στον ανύπαρκτο γι’ αυτήν θεό, πού θα δώσω εγώ την αγάπη που πλάστηκα να δώσω;…

«Θεσσαλονίκη. Μάης του 1936. Μια μάνα, καταμεσὶς του δρόμου, μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της και πάνω της, βουίζουν και σπάζουν τα κύματα των διαδηλωτών των απεργών καπνεργατών. Εκείνη συνεχίζει το θρήνο της»2.

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
Μέρα Μαγιού σε χάνω
Άνοιξη γιε που αγάπαγες
Κι ανέβαινες απάνω…

Στο λιακωτό και κοίταζες
Και δίχως να χορταίνεις
Άρμεγες με τα μάτια σου
Το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή
Γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
Τόσα όσα μήτε του γιαλού
Δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου ’λεγες πως όλ’ αυτά
Τα ωραία θα ’ν’ δικά μας
Και τώρα εσβήστης κι έσβησε
Το φέγγος κι η φωτιά μας3.

Κατόπιν ο Θεοδωράκης το μελοποίησε το 1964, με τον Μπιθικώτση να τραγουδά. Τότε ακόμα θυμόταν τον λαό, στα γεράματα ξανανακάλυψε και τις ωραίες εποχές της ΕΟΝ και απάντησε στο μεγάλο ερώτημα: γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;4.

 

Τώρα τη σκυτάλη την παίρνει ο Aspalax δημιουργώντας ένα κόμικ. Aπό την παρουσίαση μαθαίνουμε ότι η ιδέα του κόμικ είχε ως έναυσμα τη γνωστή φωτογραφία της μητέρας να θρηνεί πάνω από το νεκρό σώμα του γιου της, Τάσου Τούση, του πρώτου νεκρού από τη μεγάλη απεργία της Θεσσαλονίκης, τον Μάη του 1936. Δίπλα σ’ αυτή τη μητέρα, μέσα στο κάδρο της φωτογραφίας, στέκεται ένα νεαρό αγόρι, μάρτυρας του γεγονότος. Πάνω σ’ αυτό το αγόρι χτίστηκε ο κεντρικός χαρακτήρας του κόμικ και μέσα από τα μάτια του βλέπουμε να ξετυλίγονται τα γεγονότα εκείνων των ημερών. Eκδόθηκε από τις εκδόσεις Red n’ Noir.

 

Ο θάνατος των ανθρώπων που αντιστέκονται δεν έχει τίποτα το ηρωικό, γιατί πολύ απλά πρόκειται για δολοφονίες. Η αντίσταση δεν αποτελεί επιλογή, αλλά όπως λέει και η Θάτσερ Τ.Ι.Ν.Α.4

Όσο για την επανάσταση στις χώρες των PETITE BOURGEOISIELANDS που χαίρονται αν τους αποκαλούν μεσαία τάξη, δεν περιέχει βλέπεις το ΡΕΤΙΤΕ, έτσι δεν βλέπουν ποτέ πόσο μικροί είναι, πιστεύοντας ότι είναι μοναδικοί –αυτοί και κανείς άλλος– επιδεικνύοντας τη μοναδικότητά τους σε fb, twitter και όποιο άλλο αθώο του αίματος μέσο υπάρχει, τόσο που οι μπάτσοι που δεν είναι ούτε γουρούνια5 αλλά ούτε και δολοφόνοι (ο θάνατος του Γρηγορόπουλου έχει κατά κάποιους… πολλές ομοιότητες με τον θάνατο του Αισχύλου που του ’ρθε μια χελώνα στο κεφάλι κι έμεινε στον τόπο!.. Ε, του Γρηγορόπουλου του ’ρθε σφαίρα… τυχαίο το ένα, τυχαίο και τ’ άλλο6), να μη χρειάζονται σχεδόν πια τους χαφιέδες. Έτσι, για να επιστρέψουμε στην επανάσταση, θα αργήσει μέχρις ότου να καταλάβουν οι πάντες πόσο αναλώσιμοι είναι σ’ αυτό το σύστημα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας των ολίγων.

Ακούει κανείς;.. φώναξα, | στον κόσμο τον κουφό… | Σιωπή

Ν’Γκιζοτο

  1. Γουίλιαμ Βόλμαν, «Κεντρική Ευρώπη» (κεφ. «Γυναίκα με νεκρό παιδί»)
  2. Γιάννης Ρίτσος, Πρόλογος για τον «Επιτάφιο»
  3. Ύμνος του μεγάλου αρχηγού, ε καλά, ίσως λίγο μικρότερου από τον Μωυσή που μας κυβερνά τη ζωή, δυστυχώς για μας, ευτυχώς για άλλους που δεν ανήκουν στην πλέμπα. Οι δηλώσεις είναι του ίδιου https://youtu.be/Y-A70_poc5s, όσο για τα ποιηματάκια, του τύπου: «Τέσσερα – άστρα γύρω γύρω | καταμεσής ο ήλιος λαμπρός, | τέσσερα χρόνια – όλο μύρο | κι’ ο ήλιος; Ο Αρχηγός!»… Το ποίημα που έχει τίτλο «Η ιστορική μας τετραετία» ούτε και στους ίδιους είχε αρέσει, όταν δημοσιεύτηκε στη στήλη «Η αλληλογραφία μας», δηλαδή στη στήλη με τις συνεργασίες των αναγνωστών, στο περιοδικό «Νεολαία» της ΕΟΝ (=Εθνική Οργάνωση Νεολαίας), που είχε ιδρύσει ο δικτάτορας, διότι θεωρούσαν ότι είχε εξεζητημένο συμβολισμό και πολλές χασμωδίες. Εγώ θα ’λεγα απλά ότι είναι κακή ποίηση.
  4. Τ.Ι.Ν.Α.: There Is No Alternative.
  5. Όσο για το «γουρούνια», μπορούν να ρωτήσουν τον Πακιστανό. Ποιος είναι ο Πακιστανός;.. Ένας πολίτης του Ηρακλείου με μούσια, που για κάποιο λόγο κάποιοι δικάβαλοι υπηρέτες του Δία, ονόματα δεν λέμε – ούτως ή άλλως ούτε κι αυτοί τα είπαν, κατήγγειλε στο Candiadoc. Όπως αναφέρει, το απόγευμα της Δευτέρας, γύρω στις 6:15, φεύγοντας από τη δουλειά του με το μηχανάκι του, τον σταμάτησαν δυο αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ στην περιοχή της Αμμουδάρας, φωνάζοντάς του “Πακιστανέ σταμάτα”! Εκείνος δεν έδωσε σημασία καθώς θεώρησε ότι δεν απευθύνονταν σ’ αυτόν, αλλά αμέσως μετά οι άνδρες της ΔΙΑΣ έφτασαν πλάι του φωνάζοντας “Πακιστανέ κάνε στην άκρη αλλιώς θα σε γκρεμίσουμε”!

Τον χτύπησαν στο πρόσωπο, του πέρασαν χειροπέδες και τον ξαναχτύπησαν ενώ ήταν πεσμένος. Ανάλογη αγριότητα έδειξαν οι αστυνομικοί της ΔΙΑΣ και στο Α.Τ. Μαλεβιζίου, όπου τον μετέφεραν, τον έγδυσαν, τον χτύπησαν στα γεννητικά όργανα και τον απείλησαν, όταν τους είπε ότι θα τους μηνύσει, ότι “θα τον βρουν έξω”!

Παράλληλα προσπάθησαν να του φορτώσουν ως… “όπλο” ένα ψαλίδι!.. Ο πολίτης, θύμα της αγριότητας των συγκεκριμένων αστυνομικών (κατονομάζει τον έναν), στέλνει φωτογραφία και βίντεο από τα αποτελέσματα της αστυνομικής “περιποίησης”… Φυσικά, όλα τα στοιχεία του πολίτη είναι γνωστά στο Candiadoc. Είναι παντρεμένος και έχει 3 παιδάκια ηλικίας 9, 7 και 2,5 χρόνων.

Η καταγγελία του

“Σχόλασα στις 6 το απόγευμα της Δευτέρας, πήρα το φορτηγό να το πάω στο σπίτι του αφεντικού μου στην Αμμουδάρα Ηρακλείου. Περίπου 6:15 το άφησα, πήρα το μηχανάκι μου και γυρνούσα στο σπίτι. Καθώς προχωρούσα άκουσα από πίσω μου μία φωνή να μου λέει ‘Πακιστανε κάνε στην άκρη’. Δεν έδωσα σημασία. Μετά από 5 μέτρα περίπου μία μηχανή είναι δίπλα μου από την αριστερή πλευρά.

Όταν είδα ότι ήταν η ομάδα Δίας σταμάτησα κατευθείαν στη δεξιά μεριά του δρόμου το μηχανάκι, κατέβηκα και έβγαλα τα γυαλιά και την ώρα που έβγαζα το κράνος, πριν και πριν προλάβω να τους πω ότι είμαι Έλληνας, δέχομαι μια μπουνιά στο αριστερό μάτι. Έβαλα τα χέρια μου πάνω στην σέλα του μηχανακιού και τους λέω ‘γιατί με χτυπήσατε;’. Μου λένε θα σου κάνουμε έλεγχο και μου τραβάνε ένα τσαντάκι από τη μέση. Τους είπα δεν ανοίγει γιατί είναι σπασμένο το κούμπωμα και το έχω δέσει κόμπο στη μέση μου. Και σηκώνω το δεξί μου χέρι να τους δείξω πού το έχω δέσει. Τότε δέχομαι άλλη μία μπουνιά στο δεξί μου μάτι, ενώ ο ένας αστυνομικός φώναζε ‘έχεις όπλο και πας να το βγάλεις’. Τους λέω δεν έχω κάτι παράνομο επάνω μου, τώρα σχόλασα και θέλω τον αριθμό σας να το καταγγείλω στον αρχηγό σας. Αμέσως με έριξαν κάτω, μου έβαλαν χειροπέδες και αρχίσανε να με κλοτσάνε και να με πατάνε στο κεφάλι και στις ωμοπλάτες.

Με ψάχνουν, δεν βρήκαν κάτι επάνω μου και άνοιξαν το μηχανάκι, κάτω από την σέλα είχα δύο προεκτάσεις, μύτες από ηλεκτρικό κατσαβίδι και ένα μικρό ψαλιδάκι που κόβουμε υφάσματα. Ο ένας από αυτούς τα πήρε από το μηχανάκι και τα έβαλε στην μπροστινή θήκη στο τσαντάκι μου και μου λέει, ‘με αυτό θέλεις να με σκοτώσεις’! Εγώ δεν μίλησα για να μη με ξαναδείρουν.

Ήρθε το περιπολικό και με πήγανε στο Α.Τ. Μαλεβιζίου, ήρθε και η Δίας, με έβαλαν μέσα, με έγδυσαν για σωματικό έλεγχο. Με έβαλαν να κάτσω κουκουβιστά και τότε ο ένας με κλότσησε στα γεννητικά μου όργανα. Έπεσα κάτω, δάκρυσα από τον πόνο και γυρνάω και τους λέω θα σας κάνω μήνυση. Ο αστυνομικός με κλότσησε και πάλι, αυτή τη φορά από πίσω. Έσκυψε πάνω από το κεφάλι μου και μου λέει, ‘αν μας κάνεις μήνυση θα σε βρούμε έξω’!

Όσο με είχαν στα κρατητήρια έψαχναν να βρουν αν έχω απασχολήσει τις αρχές. Όταν τους είπαν ότι είμαι καθαρός, άκουσα να λένε ‘τι θα γράψουμε για να τον κρατήσουμε μέσα’. Τότε άρχισαν να γράφουν για απείθεια, αντίσταση κατά της αρχής, απειλές και για παράβαση του νόμου περί όπλων (το όπλο που μου χρεώνουν είναι το ψαλιδάκι για τα υφάσματα που πήραν από το μηχανάκι και το έβαλαν στο τσαντάκι μου)…

Πώς τα άκουσα αυτά; Το γραφείο με τα κρατητήρια τα χωρίζει μία ξύλινη πόρτα και η οποία ήταν ανοιχτή.

Η μητέρα μου βρίσκεται στην Αθήνα. Σήμερα θα πάει στο γραφείο του κυρίου Χρυσοχοΐδη να κάνει καταγγελία γιατί με απειλούν ότι θα με βρουν έξω”.

Κατόπιν του φόρτωσαν όλων των ειδών τα αδικήματα όπως για βία κατά υπαλλήλου, εξύβριση, απειλή, παράβαση του νόμου περί οπλοφορίας κλπ., παραπέμφθηκε να δικαστεί ενώπιον του Αυτόφωρου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου και η υπόθεση αναβλήθηκε για τα τέλη Οκτωβρίου. Ως προς το αδίκημα της οπλοφορίας, οι δικηγόροι τονίζουν ότι οι αστυνομικοί βρήκαν ένα ψαλίδι κοπής υφασμάτων και δύο εξαρτήματα ηλεκτρικού εργαλείου (εργαλεία της δουλειάς) και τα «βάπτισαν» όπλα.

Αυτό είναι το νεότερο περιστατικό, θα μπορούσα να αναφερθώ σε χιλιάδες παρόμοια περιστατικά με θύματα κανονικούς Πακιστανούς και άλλες συμπαθείς εθνικότητες.

Α ναι, πάντα κάνουν και ΕΔΕ όπου ο ένοχος συνήθως είναι το θύμα που σκοντάφτει και πέφτει από τις σκάλες, ή πάνω σε ζαρντινιέρες, και αθώοι πλέον παίρνουν και προαγωγή.

  1. Όπως είπε και ο Μόζες, μετά τη μεγαλεπήβολη δήλωσή του στη Βουλή ότι ήταν εξαμηνίτικο εξόριστο και αντιστασιακό, ΓΙΑΤΙ ΓΕΛΑΤΕ ΚΥΡΙΟΙ;..
Μοιραστείτε το άρθρο