Στις 7 Οκτωβρίου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη συντονισμένη επιχείρηση των δυνάμεων της Παλαιστινιακής αντίστασης, «Πλημμύρα του Αλ Ακσα». Ταυτόχρονα, συμπληρώνεται κι ένας χρόνος γενοκτονικού πολέμου που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ εναντίον του συνόλου του Παλαιστινιακού λαού. Μέσα σε αυτό το χρόνο το Ισραηλινό κράτος – τρομοκράτης έχει σκοτώσει περίπου 43.000 ανθρώπους, εκ των οποίων πάνω από 17.000 παιδιά. Στους αριθμούς αυτούς πρέπει να προστεθούν και 10.000 αγνοούμενοι (οι μισοί εκ των οποίων είναι παιδιά και γυναίκες). Ταυτόχρονα, δημιουργεί στη Γάζα εσκεμμένες συνθήκες λιμοκτονίας και υποσιτισμού. Σύμφωνα με τη UNICEF καθημερινά 40 παιδιά χάνουν τη ζωή τους, ενώ απαγορεύθηκε η δραστηριότητα της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNRWA) που στοχοποείται ως “τρομοκρατική”. Κι ενώ προσποιείται πως δήθεν κάνει “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”, με στοχευμένα χτυπήματα κατά αμάχων έχει σκοτώσει περίπου χίλιους γιατρούς και νοσηλευτές, 174 δημοσιογράφους, περίπου πεντακόσιους εκπαιδευτικούς και πάνω από διακόσιους εργαζόμενοι του ΟΗΕ. Έχει καταστρέψει σχεδόν το σύνολο των κτηριακών υποδομών της Γάζας: εκατοντάδες χιλιάδες κτήρια και κατοικίες, 25 νοσοκομεία, 610 τζαμιά, 3 εκκλησίες, εκατοντάδες σχολεία και πανεπιστημιακά ιδρύματα. Όλα αυτά τα χτυπήματα δεν μπορούν να θεωρηθούν “τυφλά” ή “παράπλευρες απώλειες”. Είναι στοχευμένα και καταδεικνύουν τη γενοκτονική φύση του πολέμου που διεξάγει το Ισραήλ.
Την ίδια ώρα το Ισραήλ διενεργεί στρατιωτικές επιχειρήσεις σε τέσσερεις χώρες: έχει εισβάλει στον Λίβανο και κάνει πυραυλικές επιθέσεις σε Συρία, Υεμένη και Ιράν. Με την υποστήριξη της Δύσης που το εξοπλίζει και του παρέχει πλήρη κάλυψη ακολουθεί τη λεγόμενη “mad dog” πολιτική, αυξάνοντας τις πιθανότητες κλιμάκωσης της σύγκρουσης και ξεσπάσματος ενός γενικευμένου πολέμου στη Μέση Ανατολή. Παρ’ ότι δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη για την δήθεν “αντιιμπεριαλιστική φύση” του αντιδραστικού καθεστώτος του Ιράν και δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να ταυτιστούμε μαζί του, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως το Ισραήλ και οι δυτικοί σύμμαχοί του είναι οι εμπρηστές του πολέμου στην περιοχή.
Πίσω όμως από τα θρησκευτικά παραληρήματα του Νεντανιάχου και των σιωνιστών περί “Αμαληκιτών” και “βιβλικού προορισμού του Ισραήλ” κρύβονται τα υλικά συμφέροντα της αστικής τάξης του Ισραήλ. Ο πόλεμος που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ δεν είναι ούτε θρησκευτικός, ούτε “σύγκρουση πολιτισμών”. Είναι ιμπεριαλιστικός πόλεμος με σκοπό την αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης του Ισραήλ και την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών επιδιώξεων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή (εις βάρος βέβαια των αντίστοιχων επιδιώξεων του ρωσοκινέζικου άξονα, τμήμα του οποίου είναι το Ιράν). Φρόντισε να το κάνει σαφές ο Νεντανιάχου στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 27 Σεπτεμβρίου, κραδαίνοντας δυο χάρτες: ο πρώτος ήταν ο “καταραμένος” που απεικόνιζε το Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο και ο δεύτερος ήταν ο “ευλογημένος” που απεικόνιζε τα γεωοικονομικά σχέδια του Ισραήλ για τη χάραξη του “Ινδικού εμπορικού δρόμου”, που θα αναβαθμίσει τη θέση του σιωνιστικού κράτους μετατρέποντάς το σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο που συνδέει την Ασία με την Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό πολύτιμη βοήθεια προς το Ισραήλ παρέχουν και τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα, όπως η Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία, που στο όνομα των χρυσοφόρων μπίζνες έχουν εγκαταλείψει στη μοίρα του τον Παλαιστινιακό λαό.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Νεντανιάχου κράδαινε χάρτες στη συνέλευση του ΟΗΕ. Πέρσι παρουσίαζε τους σχεδιασμούς για τη “Νέα Μέση Ανατολή” και την επιβολή μιας “περιφερειακής τάξης” που θα βασίζονταν στις λεγόμενες “Συμφωνίες του Αβραάμ”. Στον χάρτη, βεβαίως, ήταν ολότελα εξαφανισμένη η Παλαιστίνη, δίνοντας μια σαφή εικόνα του οράματος των σιωνιστών: οι κερδοφόρες μπίζνες θα περάσουν πάνω από την εξαφάνιση της Παλαιστίνης!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, βεβαίως, πως η σφαγή στην Παλαιστίνη φέρει και την υπογραφή του ελληνικού κράτους που έχει συνάψει πολύπλευρη στρατηγική συμμαχία με το κράτος του Ισραήλ (Άξονας 3 συν 1, Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, υπό τη σκέπη των ΗΠΑ). Η Ελλάδα παρέχει απλόχερα στρατιωτικές διευκολύνσεις στο Ισραήλ, ενώ ολοένα και πυκνώνουν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, οι οποίες θα πρέπει να γίνουν αντιληπτές τόσο ως μιλιταριστική θωράκιση της οικονομικής συνεργασίας των δυο χωρών όσο και ως τμήμα των γεωπολιτικών επιδιώξεων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Η ίδια τυχοδιωκτική πολιτική αναπτύσσεται και στην εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγεται στο έδαφος της Ουκρανίας, η οποία βαθαίνει ακόμα περισσότερο μετά τη “διμερή συμφωνία ασφάλειας” που συνυπέγραψαν Μητσοτάκης και Ζελένσκι στο περιθώριο της Συνόδου κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες στις 17 Οκτωβρίου.
Την βαθιά εμπλοκή τους ελληνικού κράτους και στα δυο μέτωπα δεν μπορούμε να τη δούμε ξεχωριστά από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα στο ευρωατλαντικό και το ρωσοκινέζικο μπλοκ και ειδικότερα ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα που μάχονται για την πρωτοκαθεδρία στο καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η στρατιωτική περικύκλωση της Ταιβάν από τους Κινέζους πριν λίγες ημέρες είναι ακόμα ένα δείγμα πως έχει μαζευτεί αρκετό εύφλεκτο υλικό στον πλανήτη και δεν αποκλείεται οι περιφερειακές συγκρούσεις σύντομα να μετατραπούν σε έναν μεγάλης κλίμακας γενικευμένο πόλεμο. Και οι δυο πλευρές της σύγκρουσης ρίχνουν ιδεολογική στάχτη στα μάτια των λαών τους προσπαθώντας να αποσπάσουν κοινωνικές συναινέσεις για το σφαγείο που ετοιμάζουν. Ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός εμφανίζει τον πόλεμο ως σύγκρουση του “ελεύθερου κόσμου” της Δύσης με τον “αυταρχισμό” της Ανατολής, ενώ ο ρωσοκινέζικος ιμπεριαλισμός πουλάει το αντιδραστικό ιδεολόγημα ενός “πλουραλιστικού πολυπολικού” κόσμου που δήθεν θα δημοκρατικοποιήσει το διεθνές σύστημα και θα αμβλύνει τις συγκρούσεις μεταξύ των κρατών, εξαφανίζοντας δια μαγείας την υλική βάση πάνω στην οποία αναπτύσσονται οι ανταγωνισμοί και ο πόλεμος. Στην πραγματικότητα, όμως, πίσω από τη σύγκρουση κρύβεται ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για το μοίρασμα του κόσμου, των αγορών, των σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο των εμπορικών και ενεργειακών πηγών και οδών. Οι λαοί μετατρέπονται σε σφαχτάρια του ιμπεριαλιστικού θυσιαστηρίου για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αστικών τάξεων. Η “ειρήνη” τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά προθάλαμος του πολέμου, “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο, βασισμένη στα ολέθρια δόγματα των πυρηνικών αλληλοεκβιασμών και της “εξασφαλισμένης αμοιβαίας καταστροφής”. Για αυτό είναι άμεσο επαναστατικό καθήκον μας η οικοδόμηση ενός μαχητικού κινήματος εναντίον του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Για αυτό από τα βάθη των δεκαετιών ακούγεται ακόμα επίκαιρη η φωνή της Ρόζας Λούξεμπουργκ:
«Οι μετοχές ανεβαίνουν και οι προλετάριοι πέφτουν, και μαζί με καθέναν απ’ αυτούς είναι ένας μελλοντικός αγωνιστής, ένας στρατιώτης της επανάστασης που κατεβαίνει στον τάφο. Αυτή η τρέλα, αυτή η ματωμένη κόλαση, θα πάψει να υπάρχει, από τη μέρα που οι εργάτες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας, και της Ρωσίας θα βγουν επιτέλους από τη μέθη που σήμερα είναι βουτηγμένοι και, ξυπνώντας, θα τείνουν αδελφικά το χέρι, σκεπάζοντας ταυτόχρονα τη κτηνώδικη κραυγή των θηρίων του ιμπεριαλιστικού πολέμου, με την παλιά και δυνατή φωνή του πολέμου της εργασίας: προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!».
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΥΕΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ
Αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα)
Ταξική Αντεπίθεση / ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ων (Αθήνα)
Πέλοτο / στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη)
Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)
