Παρέμβαση αναρχικών στην ομιλία του υπουργού Άμυνας Ν. Δένδια στην Πάτρα: Το ελληνικό κράτος συμμετέχει στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού.

>Ενημέρωση και φωτογραφίες

Το Σάββατο 30 Μάρτη πραγματοποιήθηκε από συντρόφους-ισσες παρέμβαση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό στο ξενοδοχείο «Αστήρ» όπου είναι προγραμματισμένη εκδήλωση της Δ.Ε.ΕΠ. της Νέας Δημοκρατίας με ομιλία του υπουργού πολέμου (εθνικής άμυνας) Ν. Δένδια.

Οι σύντροφοι-ισσες κατάφεραν να προσεγγίσουν την είσοδο του ξενοδοχείου και απωθήθηκαν μετά από επίθεση της αστυνομίας. Ο Ν.Δένδιας ως υπουργός άμυνας δήλωνε με περηφάνια τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους τόσο στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού όσο και στην υπεράσπιση των «ζωτικών συμφερόντων» των εφοπλιστών στην Ερυθρά Θάλασσα.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Από το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου η φρεγάτα “Ύδρα” απέπλευσε από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας και μετά από μια μικρή στάση στη βάση της Σούδας κατέληξε στις 3 Μαρτίου στην Ερυθρά Θάλασσα, για να ενσωματωθεί στην ευρωενωσίτικη στρατιωτική επιχείρηση “Ασπίδες” (EUNAVFOR ASPIDES), η οποία πραγματοποιείται συνδυαστικά με την αμερικανοβρετανική επιχείρηση “PROSPERITY GUARDIAN”. Στόχος της εν λόγω επιχείρησης, η οποία διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη που έχει αναλάβει ποτέ η ΕΕ, είναι η καταστολή των ανταρτών Χούθι που πραγματοποιούν ενέργειες παρενόχλησης σε πολεμικά και εμπορικά πλοία, ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ανθρωποσφαγή που πραγματοποιεί το Ισραηλινό κράτος στα Παλαιστινιακά εδάφη (Γάζα και Δυτική Όχθη). Το ελληνικό κράτος, στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ σε οικονομικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, με τη συμμετοχή του στην επιχείρηση “Ασπίδες” κλιμακώνει τη συνενοχή του στο εν εξελίξει μακελειό. Ο κομβικός ρόλος του ελληνικού κράτους φανερώνεται με την παραχώρηση του Ελληνικού Στρατηγείου Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ/EU – OHQ), με έδρα την 1η Στρατιά στη Λάρισα, το οποίο λειτουργεί ως συντονιστικό κέντρο της επιχείρησης “Ασπίδες”.

Το κράτος του Ισραήλ έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου ισοπεδωτική επίθεση στη Γάζα προκαλώντας για μια ακόμα φορά εκατόμβες νεκρών. Ταυτόχρονα επέβαλε καθεστώς πλήρους πολιορκίας στην περιοχή απαγορεύοντας την εισαγωγή τροφίμων και καυσίμων, μπλοκάροντας την πρόσβαση σε νερό, ρεύμα και φάρμακα, οδηγώντας στην ουσία με αυτό τον τρόπο 2 εκατομμύρια ανθρώπους στη λιμοκτονία. Μέχρι σήμερα το κράτους του Ισραήλ βομβαρδίζει ανηλεώς με αεροσκάφη την Γάζα – με εμφατικό παράδειγμα τους βάρβαρους βομβαρδισμούς νοσοκομείων και σχολείων με εκατοντάδες νεκρούς – , ενώ πληροφορίες αναφέρουν πως το σιωνιστικό κράτος κάνει χρήση οβίδων λευκού φωσφόρου στη Λωρίδα της Γάζας, στοχοποιώντας αδιακρίτως αμάχους και καταστρέφοντας ολοσχερώς την πόλη, με το Ισραήλ να ευθύνεται για το θάνατο περισσότερων από 32000 ανθρώπων και τον βίαιο εκτοπισμό περισσότερων από 1.000.000 παλαιστινίων.

Το παλαιστινιακό ζήτημα οφείλει να ιδωθεί μόνο ως κομμάτι της ευρύτερης ιμπεριαλιστικής εκστρατείας στη Μέση Ανατολή, με την ολοένα και πιο αναβαθμισμένη συμμετοχή του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει να διευρύνει τη σφαίρα επιρροής, να ελέγξει και να καθυποτάξει πλήρως τους λαούς και να υφαρπάξει τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους τους.

Σε αυτό τον πόλεμο το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο. Μέσα από την πάγια και αναβαθμισμένη συνεργασία του με το κράτος του Ισραήλ, η οποία τα τελευταία χρόνια συμπυκνώνεται στους τριμερείς (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) και τετραμερείς (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος) άξονες στρατιωτικής και ενεργειακής συνεργασίας, ενισχύει και νομιμοποιεί τη δολοφονική παρουσία του ισραηλινού κράτους στην περιοχή και την εν εξελίξει γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

Για αυτό από την πρώτη στιγμή, το ελληνικό κράτος μαζί με τους δυτικούς συμμάχους του, συστρατεύεται από την πρώτη στιγμή στην καταδίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης και μιλάει για το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». Ένα δικαίωμα που όλα αυτά τα χρόνια του επιτρέπει να σκοτώνει αμάχους, να βομβαρδίζει νοσοκομεία και σχολεία, να κρατά σε ομηρία τους κατοίκους της Γάζας ελέγχοντας την πρόσβασή τους σε βασικά αγαθά, τις επικοινωνίες τους, την τροφοδοσία τους, το ρεύμα τους και το νερό τους, αποκλείοντάς τους από οποιαδήποτε ανθρωπιστική βοήθεια.

Η γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Οι εξοπλιστικές κούρσες, οι πολεμοκάπηλες συμφωνίες, η δημιουργία και επέκταση βάσεων, δεν αφορά μόνο τον αστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Tα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου εξυπηρετούνται μέσα από τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προγεφύρωμα και στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η ασφυκτική πρόσδεση του ελληνικού κράτους στο άρμα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εξυπηρετεί φυσικά και τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που θέλει να αρπάξει το μερίδιο που της αναλογεί από τη λεία της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας. Στην απόπειρα γεωστρατηγικής αναβάθμισης και στη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό το ελληνικό κράτος θέλει να εμφανίζεται ως γεωπολιτικό οικόπεδο – γωνία, εγγυητής σταθερότητας και ενεργειακής ασφάλειας στα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο κάνει χρυσοφόρες μπίζνες μεταφέροντας το πανάκριβο αμερικάνικο LNG, εκμεταλλευόμενο τον αναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Ας μην ξεχνάμε πως οι έλληνες πλοιοκτήτες έχουν χαρακτηρίσει τον εμπορικό τους στόλο ως το «πέμπτο όπλο του ΝΑΤΟ».

Η πολεμική οχύρωση  και τυχοδιωκτική πολιτική του ελληνικού κράτους γίνεται ολοένα πιο επικίνδυνη σε ένα περιβάλλον κρίσης, διαρκούς ρευστότητας, αστάθειας, γεωπολιτικών ανακατατάξεων, όξυνση των αντιθέσεων και επαναπροσδιορισμού των συμμαχιών και των ανταγωνισμών. Σε ένα περιβάλλον όπου οι «θερμές» και «ψυχρές» περιφερειακές συγκρούσεις διαρκώς πυκνώνουν και το ενδεχόμενο της γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι διαρκώς ορατό. Άμεσα ορατός είναι και ο κίνδυνος πυρηνικής ανάφλεξης. Το παράδειγμα της άμεσης και πολύπλευρης σύγκρουσης (η στρατιωτική πλευρά του πολέμου είναι η μια του μόνο όψη) ανάμεσα σε ΕΕ/ ΝΑΤΟ και Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας είναι ενδεικτικό της επικινδυνότητας της όξυνσης των ανταγωνισμών.

Από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία το ελληνικό κράτος επέλεξε το δρόμο της βαθιάς του εμπλοκής. Όχι, βέβαια, για “ηθικούς λόγους”, όπως διατείνεται η κυβέρνηση. Η βαθιά εμπλοκή στον πόλεμο είναι η φυσική συνέχεια της στρατηγικής επιλογής πρόσδεσης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και είναι απόλυτα προσαρμοσμένη και ευθυγραμμισμένη με την “Αρχιτεκτονική Ασφάλειας” των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για διπλή ανάσχεση της ρωσικής και κινεζικής επιρροής. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την παρούσα κυβέρνηση, αλλά το σύνολο των κυβερνήσεων, “αριστερών” και δεξιών, νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών. Άλλωστε, ακόμα και επί ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε ενεργός συμμετοχή της Ελλάδας σε ασκήσεις γεωστρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσίας, ενώ βάθυνε ακόμα περισσότερο τη συμμαχία με το Ισραήλ, στο πλαίσιο του λεγόμενου σχήματος 3 + 1 (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, υπό την σκέπη των ΗΠΑ).

Για τους Παλαιστίνιους, η κατεχόμενη ζωή τους και η γενοκτονία τους είναι η γενεσιουργός αιτία της διαρκούς αντίστασης τους. Το δίκαιο που οπλίζει το χέρι της αντίστασης. Στην καθημερινότητα του να ζει κανείς στη «μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου» και να πεθαίνει εκεί, η εξέγερση γίνεται η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Μπροστά στο μονόδρομο της φτώχειας, της εξαθλίωσης, του αποκλεισμού και της εξόντωσής τους, παίρνουν πέτρες και σφεντόνες, όλμους και πολυβόλα και αγωνίζονται για τη γη, την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.

Τη στιγμή που ο κατακτημένος μαζεύει όλες τις δυνάμεις του ενάντια στον πανίσχυρο κατακτητή, την ώρα που ο φτωχός γκρεμίζει τα τείχη και εξεγείρεται απέναντι στις βάρβαρες συνθήκες που του επιβάλλουν, οφείλουμε να ξεδιπλώσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών, τη μόνη ικανή συνθήκη που μπορεί απέναντι στη διαστρέβλωση της ιστορίας από τους κυρίαρχους, να ξαναφέρει στο προσκήνιο το δικαίωμα των λαών να ζουν ελεύθεροι στον τόπο τους, τους αγώνες τους για ελευθερία και αξιοπρέπεια, χτίζοντας έτσι δρόμους αντίστασης και αλληλεγγύης.

Να μπλοκάρουμε την συμμετοχή του ελληνικού κράτους στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.Να σταματήσουμε την πολεμική οχύρωση του. Να γκρεμίσουμε τις βάσεις του θανάτου σε όλη την επικράτεια. Να αγωνιστούμε για τη δημιουργία ενός πλατιού κινήματος διεθνιστικής αλληλεγγύης που θα προτάσσει την ειρήνη και την αλληλεγγύη των λαών, δεν θα στοιχίζεται κάτω από ξένες σημαίες και πολεμικές μηχανές, θα στέκεται ανάχωμα στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών και θα έρχεται σε σύγκρουση με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου.

Από την Λάρισα και τον Βόλο, μέχρι τον Άραξο, την Αλεξανδρούπολη και τη Σούδα να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου

Νίκη στη μαχόμενη Παλαιστίνη

Αλληλεγγύη στον λαό της Υεμένης και σε όλους τους λαούς του πλανήτη που αγωνίζονται και εξεγείρονται

Να αντισταθούμε στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική κτηνωδία