Κινητοποιήσεις για την 8η Μάρτη σε όλη τη χώρα – Ενάντια σε πατριαρχία και το σύστημα που την θρέφει

Κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις της χώρας για την 8η Μάρτη. Ενάντια στην πατριαρχία, την έμφυλη βία και τον καπιταλισμό. Στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά ποτέ καμία μόνη.

Αθήνα: 1. Στις 13:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος, 2. Στις 18:30 στην πλατεία Συντάγματος

Θεσσαλονίκη: 1. Στις 12:00 και 13:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου, 2. Στις 18:00 στην Καμάρα, 3. Στις 19:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Πάτρα: Στις 18:00 στην πλατεία Γεωργίου

Κομοτηνή: Στις 18:00 στην κεντρική πλατεία Κομοτηνής

Ρέθυμνο: Στις 18:00 στο δημαρχείο Ρεθύμνου

Ξάνθη: Στις 18:00 στην πλατεία Γαβριήλ Λαδά

Αλεξανδρούπολη: Στις 18:00 στο Αναγνωστήριο Ιατρικής

ΑΘΗΝΑ

13:00

Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης

Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων – Επιτροπών Αγώνα – Εργαζόμενων Νοσοκομείων

8 ΜΑΡΤΗ

Με πέτρες στα χέρια στη ΓΑΖΑ, εξεγερμένες ιθαγενείς στην ΤΣΙΑΠΑΣ, χορεύοντας στα οδοφράγματα του ΙΡΑΝ, γκρεμίζοντας τα τείχη φυλακών και στρατοπέδων συγκέντρωσης, διασχίζοντας σύνορα με ένα μωρό στην αγκαλιά, σπάζοντας τη σιωπή απέναντι στην κρατική μαφία του trafficking, στις διαδηλώσεις αντιμέτωπες με τον αστυνομικό στρατό κατοχής, στους ταξικούς αγώνες, στις καταλήψεις σχολών και σχολείων, φτύνοντας κατάμουτρα παπάδες, φασίστες, αφεντικά, δικαστές, πολιτικούς, το σύστημα που γεννά και συγκαλύπτει βιασμούς και γυναικοκτονίες, που θέλει το σώμα μας μηχανή αναπαραγωγής κι εμπόρευμα, και τη ζωή μας αιχμάλωτη της Εξουσίας.

Είμαστε πολλές – δεν κάνουμε ησυχία

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ!

Ενάντια στις θεσμικές αυταπάτες και την αφομοίωση στον πολύχρωμο καπιταλισμό

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αθήνα: Πλατεία Κλαυθμώνος, 12.30 | Σύνταγμα, 18.30

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 18.00

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

8 του Μαρτη με τις γυναίκες μπροστά ενάντια στην κυβέρνηση των ιδιωτικοποιησεων του σεξισμού και της καταπίεσης!

Με απεργίες και καταλήψεις μπορούμε να τους γκρεμίσουμε!

Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ)

8Η ΜΑΡΤΗ – Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ

[13:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ]

(english and turkish below)

8η Μάρτη μέρα αντίστασης, ταξικών, κοινωνικών διεκδικήσεων. Μέρα που αποτυπώνει τους διαρκείς γυναικείους ταξικούς αγώνες. Μέρα που κάθε χρόνο οι γυναίκες και οι θηλυκότητες σε όλον τον κόσμο βρισκόμαστε στον δρόμο για να επιβεβαιώσουμε ξανά και ξανά ότι οι αγώνες μας είναι στο ΕΔΩ και στο ΤΩΡΑ.

Τα ταξικά και έμφυλα χαρακτηριστικά μας είναι αυτά που ορίζουν την καταπίεση και τον βασανισμό μας σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας μας με ανασφάλεια, εργασιακή υποτίμηση, σεξισμό, στερεότυπα, έμφυλους ρόλους, διακρίσεις, αποκλεισμούς, γυναικοκτονίες, βιασμούς, παρενοχλήσεις, στα πεδία πολέμου που έχουν δημιουργηθεί από τους ιμπεριαλιστές και φυσικά στα χερσαία και υδάτινα σύνορα με βασανιστήρια και κρατικές δολοφονίες.

Αρνούμαστε αυτές τις αντιλήψεις και πρακτικές πάνω στα σώματα και στις ψυχές μας και δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι εμείς οι ίδιες ορίζουμε τις ζωές μας, παίρνοντας δύναμη η μία από το άλλο, αφήνοντας πίσω μας συνήθειες και αντιλήψεις, για να δημιουργήσουμε το κοινό μας έδαφος, πάνω στο οποίο ενδυναμωνόμαστε και βρισκόμαστε στην πρωτη γραμμή για τη γυναικεία απελευθέρωση. Η ελευθερία δεν είναι εφικτή αν δεν απελευθερωθούν τα πιο καταπιεσμένα μέρη της κοινωνίας.

Όσο και αν οι εξουσίες, κατά τον συνηθισμένο τους τρόπο, επιχειρούν να αποπολιτικοποιήσουν τη μέρα αυτήν και να τη μετατρέψουν σε μια καπιταλιστική φιέστα, με τις ευλογίες του κράτους, εμείς, οι γυναίκες των από τα κάτω, κατά τον δικό μας συνηθισμένο τρόπο, συνεχίζουμε τους αγώνες μας ενάντια στα κράτη, στο κεφάλαιο και στην πατριαρχία. Μετατρέπουμε σε γιορτή την κάθε φορά που μια γυναικεία γροθιά υψώνεται, την κάθε στιγμή που μια γυναικεία αντίσταση γεννιέται, το κάθε χτύπημα στο σώμα της πατριαρχίας την κάθε εξέγερση, την κάθε σπίθα της επανάστασης που κρατιέται ζωντανή…

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 08/03, ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 13:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

JIN JIYAN AZADI

Γυναικεία Δομή Συ.Κα.Προ

womensturctureprosfygika@protonmail.com

[ENGLISH]

MARCH 8TH – WOMEN’S SELF-DEFENCE DEFENDS LIFE

March 8 is a day of resistance, class and social claims. A day that reflects the ongoing women’s class struggles. A day when every year, women and femininities around the world take to the streets to reaffirm again and again that our struggles are in the HERE and NOW.

It is our class and gender characteristics that define our oppression and torture in all aspects of our everyday life with insecurity, labour devaluation, sexism, stereotypes, gender roles, discrimination, exclusion, femicide, rape, harassment, in all those war zones created by the imperialists and of course on land and water borders with torture and state murders.

We deny these understanding and practices on our bodies and souls and we clearly declare that we ourselves define our own lives, taking strength from each other, leaving behind our habits and perceptions, to create our common ground on which we are empowered and are at the first line of women’s liberation. Freedom is not possible unless the most oppressed parts of society are liberated.

However much the authorities that be, in their usual way, attempt to depoliticize this day and turn it into a capitalist fiesta, with the blessing of the state, we, women from below, in our usual way, continue our struggles against the states, capital and the patriarchy. We turn into a celebration every time a woman’s fist is raised, every moment when a woman’s resistance is born, every blow to the body of the patriarchy, every rebellion, every spark of revolution kept alive…

WE CALL TO THE DEMONSTRATION OF 8/3, GATHERING AT 1:00 PM IN CLAUTHMONOS SQUARE

WE SUPPORT THE EVENING CALLS FOR SYNTAGMA SQUARE

RESISTANCE AND SELF-ORGANIZATION AGAINST THE PATRIARCHY

JIN JIYAN AZADI

Women’s Structure Sy.Ka.Pro

womensturctureprosfygika@protonmail.com

[TURKISH]

8 MART – KADINLARIN ÖZSAVUNMASI YAŞAMI SAVUNUYOR

8 Mart bir direniş, sınıfsal ve toplumsal talepler günüdür. Kadınların süregelen sınıf mücadelelerini yansıtan bir gün. Her yıl dünyanın dört bir yanındaki kadınların ve kadınlıkların mücadelelerimizin BURADA ve ŞİMDİ olduğunu tekrar tekrar teyit etmek için sokaklara döküldüğü bir gün.

Gündelik hayatımızın her alanında ezilmemizi ve işkence görmemizi tanımlayan sınıfsal ve toplumsal cinsiyet özelliklerimizdir. Güvencesizlik, emeğin değersizleştirilmesi, cinsiyetçilik, kalıp yargılar, toplumsal cinsiyet rolleri, ayrımcılık, dışlanma, kadın cinayetleri, tecavüz, taciz, emperyalistlerin yarattığı tüm o savaş bölgelerinde ve elbette kara ve su sınırlarında işkence ve devlet cinayetleriyle

Bedenlerimiz ve ruhlarımız üzerindeki bu anlayış ve uygulamaları reddediyor ve kendi hayatlarımızı kendimizin belirlediğini, birbirimizi güçlendirerek güçlendiğimiz ortak zeminimizi yarattığımızı, alışkanlıklarımızı ve algılarımızı geride bıraktığımızı, kadın özgürleşmesinin ilk hattında olduğumuzu açıkça ilan ediyoruz. Toplumun en çok ezilen kesimleri özgürleşmeden özgürlük mümkün değildir.

Her ne kadar yetkililer her zamanki gibi bugünü depolitize etmeye ve kapitalist bir şenliğe dönüştürmeye çalışsalar da, devletin kutsamasıyla, biz, Aşağıdan kadınlar olarak her zamanki gibi devlete, sermayeye ve patriyarkaya karşı mücadelemizi sürdürüyoruz. Bir kadın yumruğunun kalktığı her anı, bir kadın direnişinin doğduğu her anı, patriyarkanın bedenine inen her darbeyi, her isyanı, yaşatılan her devrim kıvılcımını bir kutlamaya dönüştürüyoruz…

CLAUTHMONOS MEYDANI’NDA SAAT 13:00’TE TOPLANACAK 8/3 GÖSTERİSİNE ÇAĞRIYORUZ

SYNTAGMA MEYDANI İÇİN AKŞAM YAPILAN ÇAĞRILARI DESTEKLİYORUZ

ATAERKİLİĞE KARŞI DİRENİŞ VE ÖZÖRGÜTLENME

JIN JIYAN AZADI

Kadın Yapısı Sy.Ka.Pro

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών(ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ)

[Ταξική Αντεπίθεση] 8η Μάρτη: Να συναντηθούμε στους δρόμους της γυναικείας και της ταξικής απελευθέρωσης- Για τις νέες εφόδους στον ουρανό!

Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ξέσπασαν οι πρώτες μαζικές και μαχητικές απεργίες εργατριών, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης ένταξης των γυναικών στη μισθωτή εργασία, με όρους ακραίας υποτίμησης. Μια από τις κορυφαίες της πρώτης αυτής περιόδου της γυναικείας εργατικής ριζοσπαστικοποίησης, υπήρξε εκείνη των κλωστοϋφαντουργών της Νέας Υόρκης την 8η Μάρτη του 1857, με αιτήματα όπως δεκάωρο, ίσες αποδοχές και υγιεινές συνθήκες εργασίας, η οποία ήρθε αντιμέτωπη με την άγρια καταστολή του κράτους. Δύο περίπου αιώνες μετά, παρά τις επίμονες προσπάθειες του συστήματος να την ενσωματώσει ως μέρα γιορτής, διαστρεβλώνοντας τα νοήματά της, η 8η Μάρτη είναι ζωντανή ως μια διαρκής υπόμνηση: πως καπιταλισμός και γυναικεία απελευθέρωση είναι έννοιες εξ ορισμού ασύμβατες.

Ενώ ο καπιταλισμός περνά μια από τις πιο σοβαρές κρίσεις στην ιστορία του και με την πατριαρχία να παραμένει χαραγμένη στο dna του, στον καιρό των σκληρών αναδιαρθρώσεων, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της έξαρσης του φασισμού, της κρατικής καταστολής και της έμφυλης βίας, η 8η Μάρτη νοηματοδοτεί τον συνεχή αγώνα των γυναικών ανά τον κόσμο για ζωή, ελευθερία, αξιοπρέπεια.

Σήμερα, έπειτα μάλιστα από την ψήφιση του τελευταίου αντεργατικού νομοσχεδίου και την πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, η 8η Μάρτη είναι ο καθημερινός αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση της εργατικής μας δύναμης, στην επισφάλεια και την ανεργία, την ελαστική και τη μαύρη εργασία, το πετσόκομμα των μισθών μας, τις απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τις απλήρωτες υπερωρίες, για την προστασία της απεργίας και του 8ωρου, επαρκείς και ποιοτικές παροχές για τις εργαζόμενες μητέρες.

Είναι το τσάκισμα της πατριαρχικής βίας, των κακοποιητών, των βιαστών, των γυναικοκτόνων και των κυκλωμάτων trafficking. Είναι αγώνας ενάντια στο σύστημα που συντηρεί και θρέφει τη βία απέναντι στις γυναίκες και σε τρανς, απέναντι στο κράτος και το παρακράτος, την αστυνομία που βιάζει και κακοποιεί κρατούμενες, εμπλεκόμενη στα μαφιόζικα δίκτυα trafficking∙ στον σεξισμό των κυρίαρχων ΜΜΕ, στην αστική δικαιοσύνη που προστατεύει βιαστές και μαστροπούς και ταυτόχρονα, κρατά τόσες γυναίκες όμηρες των κακοποιητών τους, μέσω του νόμου περί συνεπιμέλειας.

Η 8η Μάρτη σήμερα, είναι η έμπρακτη και πολύμορφη αλληλεγγύη μας στις επιζώσες βιασμού και κυκλωμάτων trafficking. Στην Ε. την οποία οι εισαγγελικές αρχές έσυραν πρόσφατα κατηγορούμενη (!) σε δίκη έπειτα από μήνυση του ίδιου του μπάτσου μαστροπού Μπουγιούκου, πως δήθεν «εργαζόταν» χωρίς να έχει τα απαιτούμενα χαρτιά, τον καιρό που βρισκόταν αιχμάλωτη σπίτι του στην Ηλιούπολη, όπου τη βίαζε και την εξέδιδε. Στο ανήλικο κορίτσι από τον Κολωνό -θύμα ενός μεγάλου όπως έχει φανεί κυκλώματος trafficking της μαφίας και του παρακράτους, «υπάλληλος» του οποίου είναι ο νεοδημοκράτης Μίχος. Και οι δύο επιζώσες συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωπες, όχι μόνο με τα ανοιχτά τους τραύματα, αλλά και τη συνεχιζόμενη βία ενός ολόκληρου συστήματος που συνεχίζει να τις εκφοβίζει, να τις επανατραυματίζει, να τις ενοχοποιεί.

Η 8η Μάρτη είναι αγώνας να ορίζουμε τα σώματά μας. Για το δικαίωμα στην άμβλωση, ενάντια στον ακροδεξιό/εκκλησιαστικό οχετό περί κατάργησής της στο όνομα του «έθνους» και της «υπογεννητικότητας». Και την ίδια ώρα, είναι η αντίσταση στη μετατροπή της γυναικείας αναπαραγωγικής ικανότητας σε βιομηχανία κέρδους, μέσω της παρένθετης μητρότητας και του εμπορίου ωαρίων. Μιας βιομηχανίας που εν καιρώ κρίσης «ανθίζει» και πλέον νομιμοποιείται και επίσημα, εκμεταλλευόμενη ουσιαστικά την ανάγκη επιβίωσης χιλιάδων φτωχών γυναικών. Δεν ξεχνάμε την πρόσφατη υπόθεση κυκλώματος εμπορίας βρεφών που ήρθε στο φως το περασμένο καλοκαίρι, όπου πάνω από εκατό γυναίκες μετανάστριες από ανατολικές χώρες κρατούνταν έγκλειστες σε άθλιες συνθήκες σε σπίτια στα Χανιά, προκειμένου να γίνουν δότριες ωαρίων ή παρένθετες.

Ακόμη, 8η Μάρτη σημαίνει αγώνας αντιπολεμικός και διεθνιστικός, είναι η αλληλεγγύη στις αδελφές μας στην Παλαιστίνη και στον περήφανο παλαιστινιακό λαό, που μήνες τώρα πολεμά με το όπλο στο χέρι τον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Η αλληλεγγύη στις προσφύγισσες που εγκαταλείπουν με τα παιδιά τους αγκαλιά τις εμπόλεμες ζώνες, για να έρθουν αντιμέτωπες με τη βία και το θάνατο στα ελληνικά σύνορα της «πολιτισμένης» Δύσης και τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η αλληλεγγύη στις μετανάστριες συναδέλφισσες και γειτόνισσές μας, που λόγω ρατσισμού βιώνουν ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση σε όλα τα πεδία των ζωών τους.

Η 8η Μάρτη μας καλεί να υπερασπιστούμε τη μνήμη των 57 νεκρών από το καπιταλιστικό/κρατικό έγκλημα στα Τέμπη. Να υπερασπιστούμε τις βασικές κοινωνικές μας ανάγκες, για υγεία, στέγαση, τροφή, παιδεία, απέναντι στην άνευ προηγουμένου επίθεση του κεφαλαίου και την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Απέναντι στην ένταση της κρατικής τρομοκρατίας και τις θανατοπολιτικές της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ, τις οποίες επιχειρεί να ξεπλύνει παρουσιαζόμενη ως δήθεν υπερασπίστρια των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ενώ παραμένει ο κατεξοχήν ιστορικός φορέας του δόγματος πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.

Η φετινή 8η Μάρτη τέλος, μέρα ψήφισης του εκπαιδευτικού νομοσχέδιου, δεν μπορεί παρά να νοηματοδοτείται επιπλέον από τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος για δημόσια, δωρεάν παιδεία, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν μπορεί παρά να είναι (και) μέρα συνάντησης του φεμινιστικού και του φοιτητικού κινήματος.

Ενάντια σε πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο,
Να συναντηθούμε στον αγώνα για την ταξική και τη γυναικεία απελευθέρωση
Για τις δικές μας εφόδους στον ουρανό!

Την Παρασκευή 8 Μάρτη:

-Στηρίζουμε την απεργιακή συγκέντρωση στις 12.30 στην πλ. Κλαυθμώνος
-Καλούμε στην πορεία στις 18.30 στο Σύνταγμα

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)

18:30

8 ΜΑΡΤΗ

Με πέτρες στα χέρια στη ΓΑΖΑ, εξεγερμένες ιθαγενείς στην ΤΣΙΑΠΑΣ, χορεύοντας στα οδοφράγματα του ΙΡΑΝ, γκρεμίζοντας τα τείχη φυλακών και στρατοπέδων συγκέντρωσης, διασχίζοντας σύνορα με ένα μωρό στην αγκαλιά, σπάζοντας τη σιωπή απέναντι στην κρατική μαφία του trafficking, στις διαδηλώσεις αντιμέτωπες με τον αστυνομικό στρατό κατοχής, στους ταξικούς αγώνες, στις καταλήψεις σχολών και σχολείων, φτύνοντας κατάμουτρα παπάδες, φασίστες, αφεντικά, δικαστές, πολιτικούς, το σύστημα που γεννά και συγκαλύπτει βιασμούς και γυναικοκτονίες, που θέλει το σώμα μας μηχανή αναπαραγωγής κι εμπόρευμα, και τη ζωή μας αιχμάλωτη της Εξουσίας.

Είμαστε πολλές – δεν κάνουμε ησυχία

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ!

Ενάντια στις θεσμικές αυταπάτες και την αφομοίωση στον πολύχρωμο καπιταλισμό

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αθήνα: Πλατεία Κλαυθμώνος, 12.30 | Σύνταγμα, 18.30

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 18.00

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

Όλες, όλα και όλοι στη διαδήλωση για την 8η Μάρτη στο Σύνταγμα στις 18:30

Φεμινιστικά καφενεία στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ

Πέμπτη 14 Μαρτίου, στις 19:00: Εργαστήριο δημιουργίας φεμινιστικού στένσιλ.Φέρτε τις ακτινογραφίες, τα κοπίδια και το καλύτερό σας σύνθημα ενάντια στην πατριαρχία.

Πέμπτη 21 Μαρτίου, στις 19:00: Παρουσίαση του βιβλίου «Συνεντεύξεις με ριζοσπάστριες Παλαιστίνιες γυναίκες», από τις εκδόσεις Καμιονέτα.

Σε κάθε εκδήλωση συλλέγουμε τρόφιμα, είδη σωματικής υγιεινής, καθαριστικά για την Αυτοοργανωμένη Δομή Αλληλεγγύης “Ντουλάπι”.

Αγώνας ενάντια σε πατριαρχία και καπιταλισμό για ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία!

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

JIN JIYAN AZADI

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ:

Αθήνα: 18:30, Σύνταγμα

Πάτρα: 18:00 πλ. Γεωργίου, στηρίζουμε τον μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης αγώνα για την 8η Μάρτη

Ξάνθη: 18:00, πλ. Αντίκα

Αλεξανδρούπολη: 18:00, Αναγνωστήριο

Από τους αιματηρούς αγώνες των εργατριών της υφαντουργίας το 1857, τη φωτιά στις κλειδωμένες εργάτριες της «trianglewaist» το 1908 στη Νέα Υόρκη… έως τους μαχητικούς αγώνες των εργατριών στην Πετρούπολη την ίδια μέρα το 1917…

Η 8η Μάρτη μας δείχνει πως η ελευθερία μας βρίσκεται στους αγώνες μας.

114 χρόνια μετά και παρά τις σκόπιμες προσπάθειες απονοηματοδότησης της συγκεκριμένης ημέρας, ως ημέρα «γιορτής» για τις γυναίκες, η ημέρα αυτή καθιερώνεται ως σύμβολο αγώνα και διεκδίκησης των γυναικών όλου του κόσμου. Τα αιτήματά τους, η αναγκαιότητα της γυναικείας χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, παραμένουν επίκαιρα.

Στους καιρούς των πολέμων, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της έξαρσης της έμφυλης βίας, των γυναικοκτονιών που επιχειρείται να γίνουν συνήθεια, της επιχειρούμενης συγκάλυψης των κυκλωμάτων trafficking, των βιαστών και παιδοβιαστών που δρουν ανενόχλητοι…

Στους καιρούς της άνευ προηγουμένου επίθεσης στον κόσμο της εργασίας, στους καιρούς των εξοντωτικών ωραρίων δουλειάς, της ελαστικής και μαύρης εργασίας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, της μισθολογικής ανισότητας, των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, της συρρίκνωσης της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της μη χορήγησης αδειών μητρότητας και ανατροφής, της έλλειψης παιδικών σταθμών με τις γυναίκες να κλείνονται σπίτι, το φόρτο του νοικοκυριού και των δουλειών του σπιτιού…

…Η θέση των γυναικών στον πατριαρχικό, καπιταλιστικό κόσμο παραμένει δυσμενής. Να την ανατρέψουμε.

Εμπρός γυναίκες, εργαζόμενες, άνεργες, μετανάστριες, μητέρες, φοιτήτριες, κρατούμενες!

Πίσω αφεντικά, βιαστές, γυναικοκτόνοι!

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ 8ης ΜΑΡΤΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ & ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Συντρόφισσες από: Δυσήνιο Ίππο (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

[Ταξική Αντεπίθεση] 8η Μάρτη: Να συναντηθούμε στους δρόμους της γυναικείας και της ταξικής απελευθέρωσης- Για τις νέες εφόδους στον ουρανό!

Κάλεσμα για ολα να βγουν στους δρόμους στις 8 Μαρτίου!Πλατεία Συντάγματος, 6:30μμ. Απεργούμε και βγαίνουμε στους δρόμους και αυτή την 8η Μαρτίου και κάθε 8η Μαρτίου ενάντια στην πατριαρχία.

Κάλεσμα για ολα να βγουν στους δρόμους στις 8 Μαρτίου!

Πλατεία Συντάγματος, 6:30μμ.

Απεργούμε και βγαίνουμε στους δρόμους και αυτή την 8η Μαρτίου και κάθε 8η Μαρτίου ενάντια στην πατριαρχία.

Οι ρίζες της 8ης Μαρτίου ξεκίνησαν από μια απεργία γυναικών που ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας μετά από πυρκαγιά σε ένα εργοστάσιο. Πήρε αντιπολεμικό χαρακτήρα κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, μια απεργία που ζητούσε “ψωμί και ειρήνη”. Έκτοτε έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ και έχει “εξυγιανθεί”, έχει διεκδικηθεί από terfs και εταιρείες, αλλά εμείς θυμόμαστε τις ρίζες της ως διατομεακό αγώνα ενάντια στην εξουσία και την πατριαρχία, την διεκδικούμε ως κουηρ φεμινιστικό αγώνα για όλα μας. Συνεχίζουμε έναν αγώνα που απαιτεί τη συντριβή του κράτους, του καπιταλισμού και της πατριαρχίας ταυτόχρονα.

Απεργούμε και διαμαρτυρόμαστε ενάντια στους τρόπους με τους οποίους η πατριαρχία προσπαθεί να μας συντρίψει στη δουλειά μας, στους δρόμους, στις σχέσεις μας. Θρηνούμε και οργιζόμαστε για τις αδελφές που χάσαμε από γυναικοκτονία, για όλα όσα αντιμετωπίζουν τις βιαιοπραγίες της πατριαρχίας. Για την Ana, για τις γυναίκες στην Παλαιστίνη, για τις γυναίκες στις φυλακές, για τις γυναίκες στα κέντρα κράτησης, για εμάς που πρέπει τώρα να αγωνιστούμε χωρίς αυτές, για εκείνες των οποίων τα ονόματα δεν λέγονται δυνατά. Βγαίνουμε στους δρόμους μαζί, για να θυμίσουμε στις εαυτές μας και σε κάθε κακοποιό ότι είμαστε πιο δυνατά μαζί. Για να θυμίσουμε στα αφεντικά, στους πολεμοκάπηλους, στους κακοποιητές και στην εκκλησία ότι αντισταθήκαμε και συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε με τους δικούς μας όρους, ότι οι βιαιοπραγίες τους έχουν απαντηθεί και θα απαντιούνται πάντα.

Καλούμε όλους όσους έχουν πληγεί από την πατριαρχία να βρουν τις αδελφές και τις συντρόφισσές τους και να πάρουν πίσω τις γειτονιές τους, τους δρόμους και τα σπίτια τους. Οι φωτιές που θα βάλουμε θα φωτίσουν το δρόμο για το φωτεινότερο μέλλον μας.

Ζιζάνια

//////////

A call for everyone to go to the streets on the 8th of March!

Plateia Syntagma, 6:30pm.

We strike and take to the streets this 8th of March and every 8th of March against patriarchy.

The roots of the 8th of March started as a strike from women demanding better working conditions after a factory burnt down. It took on an anti-war character during the first world war, a strike that called for “bread and peace.” It has since been recognized by the UN and santized, it has been claimed by terfs and companies, but we remember the roots as a intersectional struggle against authority and patriarchy, we take it on as a queer feminist struggle for all of us. We continue a fight that neccesitates the end of the state, capitalism and patriarchy equally.

We strike and we protest against the ways patriarchy tries to crush us in our work, on the streets, in our relationships. We mourn and we rage for the sisters we have lost to femicide, for everyone facing the violences of patriarchy. For Ana, for the women in Palestine, for the women in prisons, for women in detention centers, for us who must now fight without them, for those whose names are not said aloud. We take to the streets together, to remind ourselves and every haraser that we are stronger together. To remind the bosses and the war-mongers and abusers and the church that we have and continue to resist on our own terms, that their violences have been and will be answered.

We call for everyone who has been harmed by patriarchy to find their sisters and comrades and take back their nieghborhoods and streets and homes, the fires we set will light the way to our brighter futures.

Ζιζάνια

Κάλεσμα της Αυτενέργειας για τη ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 8 Μάρτη 2024

-Πλατεία Συντάγματος, Αθήνα στις 6.30μ.μ.-

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί μία κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων· ένα σημάδι ντροπής για κάθε κοινωνία. Αποτελεί τη βαθιά έλλειψη σεβασμού προς το γυναικείο φύλο, αφού στις σύγχρονες πατριαρχικές κοινωνίες όπου ζούμε, αυτό το φύλο θεωρείται πρακτικά κατώτερο και στερούμενο αξιοπρέπειας και σεβασμού.

Στην έμφυλη βία δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως συμβάλλουν οι διαχρονικά κοινωνικά κατασκευασμένοι ρόλοι των φύλων (genders). Οι συμπεριφορές και οι πρακτικές, δηλαδή, που αποδίδουμε ως κοινωνία στους άνδρες και τις γυναίκες: όταν ένα μικρό κορίτσι μαθαίνει πως δεν μπορεί να κάνει τα ίδια πράγματα με τον αδερφό της με την «απλή» εξήγηση πως αυτή είναι κορίτσι και εκείνος αγόρι, όταν βλέπει τις γυναίκες να απεικονίζονται σε ταινίες και παραμύθια ανήμπορες, περιμένοντας έναν άντρα να τις σώσει, όταν γίνεται μία έφηβη που αναζητά τον εαυτό της και το μόνο που βλέπει σε διαδίκτυο και τηλεόραση είναι η σεξουαλικοποίηση του φύλου της, όταν κατακλύζεται από διαφημίσεις που δημιουργούνται σύμφωνα με τα πατριαρχικά πρότυπα, με στόχο να εκμεταλλευτούν τις ανασφάλειές της και να την ωθήσουν να αγοράσει προϊόντα για να τονίσει τα χαρακτηριστικά που εκείνοι θεωρούν τα πιο σημαντικά, όταν είναι αξιοπρόσεκτη μόνο για την ομορφιά της και ποτέ για τον χαρακτήρα, τη νοημοσύνη και τις απόψεις της, όταν αυτό το μικρό κορίτσι γίνεται μια γυναίκα που, όσο καλύτερη κι αν είναι από τον άντρα συνάδελφό της, συνεχίζει να αμείβεται λιγότερο από εκείνον, όταν γίνεται μια μητέρα που αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου την ανατροφή ενός παιδιού χωρίς την ισότιμη συμμετοχή του συζύγου της.

Αυτές είναι κοινωνικές κατασκευές που ορίζουν υποτίθεται το τι είναι «θηλυκό» και «αρσενικό» και εξαιτίας τους, κάθε άτομο που γεννιέται βιολογικά άνδρας ή γυναίκα (sex) αναμένεται να ακολουθεί συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς, πρότυπα που λειτουργούν διαχωριστικά και απορρίπτουν την αρχή πως όλοι είμαστε άνθρωποι ίσοι ο ένας απέναντι στον άλλον.

Αλλά αφού όλα τα παραπάνω φτιάχτηκαν κοινωνικά, είμαστε όλες και όλοι εμείς που μπορούμε κοινωνικά και να τα καταργήσουμε!

Σε όλα τα παραπάνω που πρέπει να αντιμετωπίσει μια γυναίκα προστίθεται και η βία. Βία κατά των γυναικών είναι η σεξουαλική παρενόχληση στο λεωφορείο, στη δουλειά, στον δρόμο, η ενδοοικογενειακή βία, οι απειλές, ο ψυχολογικός πόλεμος, η λεκτική και η σωματική κακοποίηση, η εμπορία γυναικών, ο εργασιακός αποκλεισμός, ο εξαναγκαστικός γάμος νεαρών κοριτσιών, ο ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων, ο βιασμός, η ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ…

Στη χώρα μας μάλιστα, η καραντίνα στα πλαίσια της πανδημίας απογείωσε τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, όπως υποδηλώνουν οι αυξανόμενες καταγγελίες για κακοποιήσεις γυναικών, ενώ η απαρχή του κινήματος Metoo με τη δημοσιοποίηση σεξουαλικών επιθέσεων και βίας που κυρίως υπέστησαν γυναίκες από άνδρες σε θέσεις εξουσίας, ΞΕΓΥΜΝΩΣΕ την αθλιότητα ολοκλήρου του εξουσιαστικού μοντέλου της πατριαρχίας.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, έχει διαπραχθεί ένας απίστευτος αριθμός ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΩΝ. Γυναίκες που δολοφονήθηκαν μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες! Αν σκεφτούμε μάλιστα πως γνωρίζουμε μόνο για τις γυναικοκτονίες που έχουν ήδη δημοσιευτεί, ο αριθμός όλων των θυμάτων είναι πραγματικά πολύ μεγαλύτερος.

Παράλληλα, σε αντίθεση με έναν μερικό, καπιταλιστικού τύπου «φεμινισμό» που υπόσχεται δήθεν γυναικεία ισότητα, διατηρώντας όμως πλήρη ανισότητα σε όλη την υπόλοιπη λειτουργία της κοινωνίας, θεωρούμε πως η πατριαρχία ξεκινά, και ριζώνει εν τέλει, μέσα από ένα συνολικότερο σύστημα ανισότητας, κυριαρχίας και ιεραρχίας που είναι εμφανές σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Επομένως, η πατριαρχία αποτελεί δυστυχώς μία μόνο μορφή ιεραρχίας και για να εξαλειφθεί αποφασιστικά χρειάζεται να σκεφτούμε αντιιεραρχικά και φεμινιστικά σε ΟΛΟ το φάσμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων μας: στον τρόπο που λαμβάνονται οι πολιτικές αποφάσεις, στη σχέση μας με τη φύση, στις εργασιακές μας σχέσεις, παντού.

Σήμερα είναι απαραίτητο άνδρες και γυναίκες να αγωνιστούμε από κοινού κατά της πατριαρχίας, απορρίπτοντας οποιοδήποτε σύστημα βάζει τον έναν άνθρωπο πάνω από τον άλλον. Είναι αναγκαίο να εξαλείψουμε τη βία κατά των γυναικών, καταργώντας τους καταπιεστικούς ρόλους και τα κοινωνικά φύλα από τα οποία πηγάζει.

Σε αυτή μας την προσπάθεια δεν μπορούμε παρά να εμπνευστούμε από τη μεγαλύτερη φεμινιστική επανάσταση που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή, δηλαδή από το κουρδικό παράδειγμα της Ροζάβα (Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας Συρίας). Στη Ροζάβα, μεταξύ άλλων, η ισότητα των φύλων μεταφράζεται, βάσει νόμου, στο ότι κάθε θεσμός έχει δύο επικεφαλής, έναν από κάθε φύλο, στο ότι υφίσταται απολύτως ίση αναλογία ανδρών-γυναικών σε όλα τα όργανα λήψης αποφάσεων. Ταυτόχρονα, η αλλαγή της πατριαρχικής νοοτροπίας, στην οποία αποσκοπεί η επανάσταση στη Ροζάβα, έχει διαμορφώσει μία νέα επιστημονική προσέγγιση, τη jineologî, την επιστήμη των γυναικών.

Μέσω της κοινωνικής αυτοθέσμισης και της άμεσης δημοκρατίας, όλοι και όλες μας μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος στην πατριαρχία, αποφασίζοντας από κοινού για το πώς θα πορεύεται αυτή η κοινωνία και ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΑΣ.

Εκκινώντας από την απόλυτη πολιτική ισότητα, μπορούμε να ελπίζουμε πως μια ισότιμη κοινωνία, που θα περιλαμβάνει τη γυναικεία απελευθερωση, μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Δεν είμαστε όλες εδώ, λείπουν οι δολοφονημένες…

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ!

Καλούμε όλα τα άτομα να παλέψουμε από σήμερα ώστε να τεθούν οι φεμινιστικές διεκδικήσεις στο επίκεντρο του δημόσιου λόγου! Για μία κοινωνία δίχως έμφυλη βία, πατριαρχία και κυριαρχία!

«ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑ» – πολιτική συλλογικότητα

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

12:00 και 13:00 Στο Άγαλμα Βενιζέλου

ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ! ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Οι ζωές μας δεν είναι εμπόρευμα. Ο αγώνας κατά των ιδιωτικοποίσεων και της ακρίβειας είναι ένας φεμινιστικός αγώνας!

Στο πεδίο της εργασίας, οι γυναίκες κατέχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο των θέσεων που αφορούν τη φροντίδα: εξαντλητική εργασία σε υποστελεχωμένα νοσοκομεία, σε σχολεία μακριά από την πόλη και την οικογένειά μας, στην καθαριότητα των δημόσιων υπηρεσιών και των σπιτιών και στη μέριμνα για παιδιά και ηλικιωμένους. Οι θέσεις αυτές είναι επί το πλείστον κακοπληρωμένες και επισφαλείς, Χιλιάδες εργαζόμενες αντί για μόνιμη και σταθερή εργασία εξαρτώνται από τα προγράμματα ΕΣΠΑ που αργούν να πληρωθούν, από συμβάσεις κάποιων μηνών που εντείνουν το άγχος της ανανέωσης και σε πολλές περιπτώσεις από εργολάβους ως ενοικιαζόμενες με πολύ δυσμενείς εργασιακούς όρους ή με μαύρη εργασία και αορατότητα. Οι γυναίκες που εργάζονται στα σπίτια χωρίς ένσημα είναι αβέβαιο αν θα έχουν περίθαλψη, σύνταξη, άδειες διακοπών και οι μετανάστριες άδειες παραμονής και ιθαγένεια αφού δεν μπορούν να δηλώσουν εισόδημα Η επισφάλεια και η εξάπλωση της φτώχειας από την ιδιωτικοποίηση του κράτους πρόνοιας είναι γένους θηλυκού.

Στο πεδίο των υπηρεσιών οι ιδιώτες καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο και η ποιότητα τιμολογείται

Οι ελάχιστοι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί δεν επαρκούν, ενώ και το σύστημα των voucher αφήνει απέξω πολλά παιδιά, καθώς οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί θέτουν όριο στον αριθμό των παιδιών που εισάγονται με αυτόν τον τρόπο.

Τα δημόσια γηροκομεία έχουν και αυτά ελάχιστες θέσεις και κάκιστες συνθήκες διαβίωσης, καταστρατηγώντας βασικά δικαιώματα των ηλικιωμένων ατόμων, ενώ τα ιδιωτικά είναι απλησίαστα για τις περισσότερες που έχουν μια χαμηλή σύνταξη. Τα ΑΜΕΑ δεν δέχονται επαρκή πρόνοια και φροντίδα ώστε να απασχολούνται και να μπορούν να κινούνται ελεύθερα στην πόλη.

Η περίθαλψη ελλιπής για όλους μας από ένα υποστελεχωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας Όμως οι γυναίκες χρειάζεται να πληρώσουν από την τσέπη τους για γυναικολογικούς ελέγχους και αντισυλληπτικά, να καταφύγουν σε ιδιωτικά κέντρα για μαστογραφίες και σε ιδιωτικές κλινικές για τοκετό ή εκτρώσεις, και να καλούν ιδιώτες παιδιάτρους όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους. Δεν υπάρχει επαρκής πρόνοια για τα τρανς άτομα στο δημόσιο σύστημα υγείας και χρειάζεται να καταφύγουν στο ιδιωτικό σύστημα υγείας προκειμένου να λάβουν τις απαραίτητες ορμόνες και να κάνουν τις εγχειρήσεις επιβεβαίωσης φύλου, οι οποίες είναι κρίσιμες για την ψυχική τους υγεία και για την επιβίωσή τους.

Στα πανεπιστήμια τα δίδακτρα και η ακριβή στέγη σημαίνουν δάνεια για τους φοιτητές/τριες των λαϊκών στρωμάτων όπου η αποπληρωμή τους οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις στις σεξουαλικές υπηρεσίες των φοιτητριών στους sugar daddies στη Σουηδία και την σεξεργασία στις ΗΠΑ.

Οι δημόσιοι χώροι καταπατούνται, καθιστώντας αδύνατο να βγει κανείς από το σπίτι χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει.Τα άτομα που κινούνται με παιδικά καροτσάκια ή αμαξίδια δεν μπορούν να περάσουν ανάμεσα από τραπεζοκαθίσματα και αυτοκίνητα. Στις παραλίες συναντούν ένα τείχος από ομπρέλες και ξαπλώστρες. Τα λίγα πάρκα και παιδικές χαρές δεν συντηρούνται επαρκώς, με αποτέλεσμα κινδύνους για τα παιδιά. Τα ιδιωτικά μέσα μαζικής μεταφοράς δεν έχουν εύκολη πρόσβαση για άτομα με κινητικές δυσκολίες και για παιδιά, μετατρέπονται λόγω του συνωστισμού σε χώρο χουφτωμάτων και δεν είναι ασφαλή με τραγικό αποτέλεσμα τους αναίτιους θανάτους 57 ατόμων στα Τέμπη.

Τη στιγμή που όλες οι δημόσιες παροχές και ο δημόσιος χώρος γίνονται επί πληρωμή, τα εισοδήματα μειώνονται δραματικά Το κόστος αυτό μαζί με την ακρίβεια των ενοικίων, του ρεύματος και των βασικών αγαθών έχει γίνει δυσβάσταχτο, ιδίως για τις γυναίκες που έχουν πολύ χαμηλότερα εισοδήματα, μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας και πιο επισφαλείς συνθήκες εργασίας.

Στο πεδίο της βίας αμέτρητα παραδείγματα συγκάλυψης εργοδοτικής και όχι μόνο σεξουαλικής παραβιαστικής συμπεριφοράς και βίας από την κυβέρνηση, που επιτρέπει το λόγο μίσους κατά των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, που δεν αποδίδει ευθύνες στην αστυνομία για παράληψη καθηκόντων όπως στο περιστατικό της γυναικοκτονίας στη Σαλαμίνα, που εμπλέκεται στη συγκάλυψη κυκλωμάτων τράφικινγκ και παιδοβιασμών, και βασανίζει τα θύματα ξανά και ξανά όπως το δωδεκάχρονο παιδί στον Κολωνό, που τιμωρεί μανάδες για τη φτώχεια τους και τις αφήνει απροστάτευτες απέναντι σε κακοποιητικούς συζύγους, αφού τα προγράμματα πρόληψης κατά της έμφυλης βίας είναι ανύπαρκτα, και οι ξενώνες για θύματα οικογενειακής βίας είναι ελάχιστοι, που κλειδώνει μετανάστριες/ες σε στρατόπεδα ή τις/ους επαναπροωθεί παράνομα στη θάλασσα, προκαλώντας πολύνεκρα ναυάγια, που συμμετέχει ενεργά στη μαζική γυναικοκτονία των Παλαιστίνιων αδελφών μας και των οικείων τους. με φρεγάτες και βάσεις κατασπαταλώντας πολύτιμους πόρους για τις κοινωνικές ανάγκες.

ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ! ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΊΘΕΣΗ.

Στις 8 Μάρτη απεργούμε στη δουλειά και στο σπίτι και διαδηλώνουμε

στις 12μμ απεργιακή συγκέντρωση άγαλμα Βενιζέλου

στις 7 μμ διαδήλωση άγαλμα Βενιζέλου

Fb: Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη

Με κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στις γυναικοκτονίες µε άνοδο 187 τοις εκατό σύμφωνα µε την έκθεση της Human Rights Watch! Καθημερινά έρχεται στην επιφάνεια η βία σε βάρος των γυναικών, οι βιασμοί, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς. Το ιστορικό σύνθημα του κινήματος για την απελευθέρωση των γυναικών «Το σώμα µας µάς ανήκει» μετατρέπεται σε: «το σώμα των γυναικών ανήκει στους βιαστές, στους δολοφόνους, στην αστυνομία, στην εκκλησία, στα αφεντικά αυτού του συστήματος». Η επίθεση σε βάρος των γυναικών είναι ολόπλευρη. Οι γυναίκες είναι πιο κακοπληρωµένες και το χάσµα στους µισθούς µεγαλώνει σύµφωνα µε έρευνα της Α∆Ε∆Υ. Τα νοσοκοµεία, και όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας που έχουν ανάγκη οι γυναίκες, αντιµετωπίζουν τη λεηλασία των ιδιωτικοποιήσεων. Το Έλενα, το ιστορικό νοσοκοµείο των γυναικών, συρρικνώνεται. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη βάζει µπροστά να διαλύσει την δηµόσια ψυχιατρική Υγεία, την ώρα που η κατάθλιψη είναι περίπου 50% πιο συχνή στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Οι εργαζόµενες στα νοσοκομεία, οι ηρωίδες της Υγείας, αντιµετωπίζουν απολύσεις ως συµβασιούχες στα νύχια των εργολάβων που προωθεί ο κάθε Γεωργιάδης. Αυτές οι επιθέσεις είναι που ανοίγουν το δρόμο στους Μίχους και όλους τους (εκ)βιαστές. Και ο Μητσοτάκης έχει το θράσος να παριστάνει ότι νοιάζεται για τα ομόφυλα ζευγάρια και για την προστασία των παιδιών µε ένα νοµοσχέδιο-κοροϊδία που τα όριά του τα υπαγορεύουν ο Σαµαράς και η ακροδεξιά. Η υποκρισία της κυβέρνησης που υπηρετεί την εκμετάλλευση και την καταπίεση δεν έχει όρια. Μόνο µε αγώνα µπορούµε να τους σταματήσουμε!

Η 8 Μάρτη, η παγκόσµια µέρα για την απελευθέρωση των γυναικών γίνεται πανεργατική απεργία. Πέρσι τέτοια µέρα γράψαµε ιστορία. Οι γυναίκες µαζί µε τους σιδηροδροµικούς, όλη την εργατική τάξη, πληµµυρίσαµε τους δρόµους πανελλαδικά και ενώσαµε την οργή για τους νεκρούς των Τεµπών µε τον αγώνα ενάντια στη σεξιστική καταπίεση.

• Φέτος, με αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ, Εργατικών Κέντρων, της ΠΟΕΔΗΝ και πρωτοβάθμιων σωματείων από την Υγεία, την Παιδεία, τους Δήμους και πολλούς άλλους κλάδους, προχωράμε σε πανεργατική απεργία στις 8 Μάρτη και συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις.

• Οι καταλήψεις, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές που παλεύουν µε ένα κίνηµα καταλήψεων στις σχολές ενάντια στα σχέδια του Μητσοτάκη για ιδιωτικοποίηση των πανεπιστήµιων, συζητάνε και αποφασίζουν μέσα από τις συνελεύσεις τους την οργανωμένη συμμετοχή στην απεργιακή 8 Μάρτη. Στα συλλαλητήρια στις 8 Μάρτη συμμετέχουνκαι οι οικογένειες των δολοφονημένων στα Τέμπη. Γυναίκες και άντρες, μητέρες και αδελφοί που έχουν ξεσηκώσει όλο τον κόσμο ενάντια στην κυβέρνηση που συγκαλύπτει το μεγαλύτερο έγκλημα. Ενάντια στην κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων και του πολέμου, του ρατσισμού και του σεξισμού.

• Σε όλο τον κόσµο, παλεύουµε µαζί µε τα αδέλφια µας στην Παλαιστίνη ενάντια στις σφαγές του Νετανιάχου που έχουν πρώτο θύµα τις γυναίκες και τα παιδιά. Ο Μητσοτάκης παρέα µε τον Μπάιντεν αγκαλιάζουν τον Νετανιάχου και κλιµακώνουν τον πόλεµο από τη Γάζα ως την Υεµένη. Βρίσκουν όμως απέναντί τους το µεγαλύτερο κύµα αντιπολεµικών διαδηλώσεων από το 2003.

Η Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη καλεί όλες και όλους να είµαστε στην απεργία και στη συγκέντρωση!

18:00 Καμάρα

Τις τελευταίες δεκαετίες η 8η Μάρτη ταυτίζεται με μία καταναλωτική φιέστα, αναφέρεται στα μίντια ως Γιορτή της γυναίκας, αποσυνδεδεμένη από την ιστορική της σημασία .Το ουσιαστικό περιεχόμενό της ωστόσο, αφορά τους αγώνες των βιομηχανικών εργατριών της Νέας Υόρκης στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας που διεκδίκησαν βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους, συμμετέχοντας στις 8 Μαρτίου του 1857 στην πρώτη καταγεγραμμένη γυναικεία απεργία, η οποία αντιμετώπισε άγρια καταστολή. Η καθιέρωση της επετείου αργότερα, το 1910, από την Κλάρα Τσέτκιν στο Συνέδριο των Σοσιαλιστριών Γυναικών είχε ως στόχο να τονίσει τη σημασία εκείνου του συγκρουσιακού αγώνα για το γυναικείο και εργατικό κίνημα που παράπλευρα με τις εξεγέρσεις των βιομηχανικών εργατριών, θηλυκότητες συμμετείχαν δυναμικά στις επαναστάσεις της εποχής.

Στα ελληνικά δεδομένα, η πρώτη καταγεγραμμένη απεργία εργατριών ξέσπασε τον Απρίλη του 1892, από υφάντριες του εργοστασίου Ρετσίνα στον Πειραιά, που διαμαρτύρονταν για τη μείωση των αμοιβών τους από την εργοδοσία. Στο πέρας των χρόνων, η 8η μαρτη απονοηματοδοτήθηκε και αποπολιτικοποιήθηκε από την κυριαρχία, η οποία επιχείρησε να μετατρέψει μια ιστορική μέρα συμβολισμού της γυναικείας, μαχητικής, ταξικής και κοινωνικής διεκδίκησης σε επιφανειακή, καταναλωτική και εμπορευματοποιημένη γιορτή, απογυμνωμένη από κάθε πολιτικό και ιστορικό υπόβαθρο. Διαιωνίζεται έτσι, και αναπαράγεται, η cis-ετεροκανονικότητα, ενθαρρύνοντας τις θηλυκότητες σήμερα να γιορτάζουν με τριαντάφυλλα την ύπαρξή τους, η οποία αποτυπώνεται ξανά μέσα από ένα στερεοτυπικό και βαθιά πατριαρχικό πρίσμα. Ωστόσο, η 8η Μάρτη κάθε χρόνο επιχειρεί να ξαναβρεί τον χαρακτήρα της, με θηλυκότητες και queer άτομα σε διάφορα μέρη του κόσμου να κατεβαίνουν μαζικά στο δρόμο για να απεργήσουν και να κατακτήσουν όλα όσα τους ανήκουν.

Στη σημερινή συγκυρία, η θεοποίηση του γυναικείου υποκείμενου, μονάχα όταν αυτό εντάσσεται σε κοινωνικά προωθούμενα ιδεώδη (πχ. νεαρή ,ετεροφυλόφιλη, λευκή γυναίκα), συνάμα με την άκρως επιμελημένη αποπολιτικοποίηση των ιστορικών αυτών αγώνων, αποσκοπεί στον αποκλεισμό των πατριαρχικά καταπιεσμένων στρωμάτων που δεν κατατάσσονται στα ανακυκλωμένα πρότυπα. Άτομα με τις εν λόγω ταυτότητες (μετανάστρια, λεσβία, τρανς κ.α.), προκαταβολικά χαρακτηρίζονται ως «έτερα» και συναντιώνται με άμεση φίμωση των βιωμάτων τους, καθώς η ορατότητα όπου και αν υπάρξει, περιορίζεται στην εμπειρία των αντίστοιχα πιο προνομιούχων υποκειμένων, τα οποία συχνά δεν βιώνουν την πολυεπίπεδη καταπίεση της πατριαρχικής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα, οι καταπιέσεις είναι αλληλοδιαπλκεκόμενες και αλληλοτροφοδοτούμενες. Άλλωστε η ταξική και φυλετική καταπίεση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην κοινωνική διαχείριση του έθνους-κράτους, το οποίο αναμασάει το εθνοπατριαρχικό αφήγημα περί πυρηνικής οικογένειας, προς όφελος αναπαραγωγής του.

Βλέπουμε εκπροσώπους του αστικού φεμινισμού στα καθεστωτικά μίντια να «μάχονται» για τα “γυναικεία” δικαιώματα, με την πατριαρχία είτε να είναι έννοια διακαώς εξορισμένη είτε να χρησιμοποείται εργαλειακά και αποκομμένα από τις σχέσεις εξουσίας. Οι γυναικοκτονίες δεν κρίνονται με βάση το γεγονός ότι οι δολοφόνοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, προερχονται απ’ το στενό οικογενειακό περιβάλλον του θύματος και θεωρούν ότι δικαιούνται να σκοτώσουν τη γυναίκα-κτήμα τους επειδή δεν ανταποκρίθηκε στον κοινωνικό της ρόλο (πιστή σύζυγος, συμβία, φροντίστρια κτλ), αλλά με βάση την ταυτότητα του δράστη και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του θύματος. Οι γυναικοκτονίες παύουν να είναι τόσο αποτρόπαιες όταν ο δολοφόνος δεν είναι κάποιος «φτωχός σεσημασμένος μετανάστης», αλλά ένας λευκός Έλληνας, χριστιανός, αστυνομικός, ιερέας, επιφανής. Οι ίδιες οι δολοφονημένες γίνονται στόχος ακριβώς όταν η βιαιότητα της πατριαρχίας σχετικοποιείται με βάση τα χαρακτηριστικά τους, φετιχοποιώντας τες ακόμη και στην πιο έσχατη εκδήλωση της (πατριαρχικης βιας). Η μεσολάβηση των εμπειριών και της κοινωνικής μας πραγματικότητας από την νομική ορολογία, τους μπάτσους, τους δικαστές και το κράτος θα είναι πάντα κομμένη και ραμμένη για να διασφαλίζει την υπάρχουσα ταξική και έμφυλη κοινωνική οργάνωση.

Πατώντας ακριβώς πάνω σε αυτή την αφήγηση, ο Νέος Ποινικός Κώδικας ήρθε να αυστηροποιήσει ποινές ενδοοικογενειακής βίας με όρους θεαθήναι, αποσιωπώντας με νύχια και με δόντια τις αιτίες που τα γεννάνε. Tα βιώματα τις 12χρονης από τον Κολωνό, της 19χρονης και 27χρονης από την Ηλιούπολη και άλλων , καταδεικνύουν την βαναυσότητα με την οποία καταπιέζει το (παρα)κράτος θηλυκότητες (και μη), συγκαλύπτει και, συγχρόνως, ανατρέφει κυκλώματα trafficking. Έτσι, ενώ ευαγγελίζεται την θεσμική προστασία των επιζώντων με νέους νόμους και πολλαπλασιασμένους μπάτσους, το μόνο που κάνει είναι να θέτει σε κίνδυνο τα άτομα που βρίσκουν το θάρρος να καταγγείλουν πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας, αθωώνει ή απελευθερώνει μαστροπούς και βιαστές, παίρνει μέσω της δικαστικής εξουσίας σωρεία αποφάσεων εις βάρος των επιζώντων, αυξάνει την αστυνομική καταστολή φεμινιστικών πορειών. Μέσα από την πολυδιαφημισμένη αυστηροποίηση των ποινών, διαφαίνεται και η διαχρονική τάση του κράτους να πασχίζει να παρουσιάζεται ως εγγυητής της κοινωνικής ομαλότητας, εκμεταλλευόμενο την αναδυόμενη ‒και σε πολλές περιπτώσεις ακατέργαστη‒ κοινωνική οργή ώστε να λειτουργεί κατασταλτικά και αφομοιωτικά απέναντι στις διεκδικήσεις των φεμινιστικών και queer κινημάτων, που αποκτάνε όλο και μεγαλύτερη δυναμική.

Είδαμε πρόσφατα εξάλλου την ψήφιση του ομόφυλου γάμου, που ενώ πλασαρίστηκε ως βήματα κοινωνικής προόδου δεν ήταν παρα μια ωραιοποιημένη ψευδαίσθηση. Στάθηκε αφορμή να πάρουν δημόσιο χώρο και λόγο φασιστικά μορφώματα, στοχοποιόντας κουηρ, τρανς, γκέι με όχημα αντιφεμινιστικες ρητορικές και επιβολή. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όσο πιο φανερός γίνεται ο πατριαρχικός πόλεμος στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο τόσο φανερή θα είναι η διεξαγωγή του μέσα απο την αφομοίωση, τη συγκάλυψη και την εκδίκηση της κρατικής διαχείρισης. Δυναμώνουμε τις απαντήσεις μας καθημερινά και με διάρκεια στους χώρους που ζούμε και υπάρχουμε, υπερβαίνοντας την περιχαράκωση μας σε μονοσήμαντες ταυτότητες. Οι ζωές μας δεν χωράνε σε θεσμικές διεκδικήσεις, νομοθετικές μεταρρυθμίσεις και δελτία ειδήσεων, ατομικά και συλλογικά μαχόμαστε το ένα διπλά στο άλλο.

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα οι προλετάριες δεν έχουμε πατρίδα

Είμαστε πολλά δεν κάνουμε ησυχία ησυχία το κράτος θα το καψουμε και την πατριαρχία

Στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλεία όποιος απλώνει χέρι θα φεύγει με φορείο

ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΜΑΡΑ 18:00

Ανοιχτή αντικρατική-αντιπατριαρχική συνέλευση για την 8η Μάρτη

8η Μάρτη: Ημέρα μνήμης και οργής

Μία από τις πιο σημαντικές απεργίες για την παγκόσμια φεμινιστική, εργατική ιστορία είναι αυτή των κλωστοϋφαντουργών εργατριών στη Νέα Υόρκη, στις 8 Μαρτίου 1857. Μια μαζική-μαχητική διεκδίκηση που καθρέφτισε τη συσσωρευμένη οργή για την αέναη πατριαρχική καταπίεση, με πολιτικό επίδικο το πώς αυτή μετασχηματιζόταν στο πλαίσιο της εποχής. Ως πλαίσιο της εποχής μπορεί να θεωρηθεί η προσαρμογή και το πέρασμα της πατριαρχικής καταπίεσης στα καπιταλιστικά-κρατικά μοντέλα (ανά)παραγωγής, επομένως και η πρωτοεμφανιζόμενη ιστορικά συνθήκη: έμμισθη εργαζόμενη γυναίκα (16ωρα σε κάποιο βιομηχανικό κάτεργο). Πριν από αυτή την ιστορική σύγκρουση με το τότε υπάρχον, είχε προηγηθεί ένα συνεχές και αδιαμφισβήτητο πλέγμα πατριαρχικής επιβολής που ασχέτως πολιτικών-πολιτειακών συστημάτων (πόλη-κράτος, δουλοκτησία, μοναρχία, φεουδαρχία, καπιταλιστικό έθνος-κράτος) ήταν πάντα εκεί να θυμίζει ότι η πατριαρχία είναι δομικό στοιχείο της εκάστοτε εξουσίας και γεννάει ιεραρχία, γεννάει ιδιοκτησία. Έκτοτε, έχει χυθεί άπλετο αίμα στους αγώνες για τη χειραφέτηση των θηλυκοτήτων και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανένα κράτος να μετατρέψει μεθοδικά τις μέρες μνήμης & εξέγερσης, σε γιορτές και τους αντιπατριαρχικούς αγώνες σε εν δυνάμει αφομοιώσιμα και ακίνδυνα προτάγματα, εντός του δημοκρατικού, φεμινιστικού τόξου.

Στη βάση της λογικής ότι η έμφυλη βία ενυπάρχει και αλληλοσυμπληρώνεται από άλλες καταπιέσεις, δεν μπορούμε να αποποιούμαστε τις ευθύνες της καθημερινής και επίμονης εναντίωσης σε αυτήν. Όταν μια καταπίεση τέμνει κάθετα και οριζόντια τις κοινωνικές σχέσεις, είναι αναγκαία όλα εκείνα τα αναλυτικά εργαλεία και οι πρακτικές, που μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε τις όποιες χειραφετητικές προοπτικές εντός του συστήματος Κράτος-Κεφάλαιο-Πατριαρχία. Γιατί η συνεχής αναπαραγωγή μικροεξουσιών εντός του κοινωνικού σώματος ανακυρρήσει τον κυρίαρχο λόγο (κράτος) ως διαμεσολαβητή των πάντων, μας απομακρύνει από τη συνολική χειραφέτηση και διαρρηγνύει το συνεκτικό ιστό των από τα κάτω αγωνιζόμενων υποκειμένων. Το πολύμορφο του αγώνα ενάντια σε κράτη, θεούς και δαίμονες, καθίσταται εύθραυστο όταν η ενορχηστρωμένη κρατική μηχανή αναλαμβάνει ρόλο ρυθμιστή των ζωών και των σχέσεών μας, αφομοιώνοντας αντιστάσεις και λειαίνοντας τις αιχμές, καταλαγιάζοντας έτσι, την οργή μας. Ο νέος Ποινικός Κώδικας και οι υποτειθέμενες τροποποιήσεις του για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας, αποτελούν χαρακτηριστικότατο παράδειγμα απόπειρας αφομοίωσης και αποπολιτικοποίησης του ζητήματος. Στο ίδιο πλαίσιο νόμου που προεξοφλούνται μαζικές ποινές, πρόστιμα και εγκλεισμοί μικρής η μεγάλης διάρκειας για διευρυμένα πλέον κομμάτια του πολιτικού αγώνα, της κοινωνικής βάσης και του περιθωρίου, ταυτόχρονα η έμφυλη βία με κάποιο μαγικό τρόπο “ελαττώνεται” με κρατική παρέμβαση μέσω της απειλής του σοφρωνισμού. Τα κελιά είναι αποθήκες ψυχών. Στόχος λοιπόν, είναι η καταστροφή τους, όχι η εξιδανίκευση τους στα μάτια των μικροαστών και των κανίβαλων, ως αναγκαία πειθάρχηση για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας. Εμείς, εστιάζουμε στις κραυγές (απ΄τα κελιά) μεταναστριών, αναρχικών συντροφισσών, τοξικοεξαρτημένων/κακοποιημένων θηλυκοτήτων. Το βίωμα αυτών των υποκειμένων φωτίζει το σκότος του κράτους και όχι μια ταξικά διαρθρωμένη νομική προσέγγιση περί προστασίας της πυρηνικής οικογένειας από τον ίδιο της τον εαυτό(που είναι το ίδιο το πατριαρχικό θεμέλιο). Μια άλλη πρόσφατη απόπειρα αφομοίωσης (από το κράτος) αντιπατριαρχικών αντιστάσεων και ταυτόχρονης αντεπίθεσης από τον διογκωμένο ακροδεξιό πόλο, ήταν η νομοθέτηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Με λίγα λόγια, ένα οικοδόμημα που βασίζει την εθνική του συγκρότηση στην ετεροκανονική αναπαραγωγή και δημιουργεί συνεχώς ανδρικά πρότυπα ισχύος(ετοιμοπόλεμα) και ηρωίδες θηλυκότητες πολυεργαλεία(εργαζόμενη, μάνα, σύζυγος) παρουσιάζεται πάλι ως προστάτης, απλά και μόνο νομοθετώντας, έχοντας φροντίσει να ναρκοθετήσει τους δρόμους, τα σπίτια, τους εργασιακούς χώρους και τις πλατείες με άκρατη ομοφοβία και ρατσισμό.

Panic buttons επιφυλάσουμε εμείς στο κράτος, όχι αυτό σε μας. Οι προαναφερθέντες απόπειρες του “κοσμικού” ελληνικού κράτους να διαμεσολαβήσει ανοιχτά πλέον τις έμφυλες διαστάσεις της βίας, πρέπει να αποδομηθούν καθολικά, με βάση την πραγματικότητα και με όπλο την πολιτικοποίηση -αδιαμεσολάβητα- των επιμέρους ζητημάτων, έχοντας καθημερινή παρουσία και παρέμβαση στους χώρους εργασίας μας, στο σπίτι μας, στους συντρόφους μας, εκεί που η έμφυλη βία ανθίζει, εκεί που η έμφυλη βία συγκαλύπτεται, αναπαράγεται, δολοφονεί. Όταν το κράτος αποπειράται να αντλήσει συναίνεση και εμπιστοσύνη από τις θηλυκότητες, με σκοπό να του επικοινωνήσουν το παραβιαστικό τους βίωμα, είναι σα να αποκόπτει τις αλλοτριωμένες κοινωνικές σχέσεις που λειτούργησαν ως αίτιο, από το αποτέλεσμα. Οι μπάτσοι που δέρνουν ό,τι κινείται, χτυπάνε πορείες, βιάζουν, εξαπολύουν σεξιστικό/τρανσοφοβικό οχετό, βασανίζουν συντρόφους και στήνουν κρατικά πογκρόμ κάθε βδομάδα σε φτωχούς, μετανάστριες και ρομά, είναι αναντίστοιχο να καθιστώνται αρμόδιοι εμπιστοσύνης περιστατικών έμφυλης βίας, ενώ είναι οι ίδιοι που την ασκούν. Από τα κυκλώματα trafficking με εμπλοκή μπάτσων, μαφιόζων μέχρι την δικαστική συγκάλυψη και την απόλυτη μιντιακή υποστήριξη σημαίνοντων βιαστών και παιδοβιαστών (Λιγνάδης, Φιλιππίδης, Γεωργιάδης, Λεβέντης, Μίχος), ο ρόλος του κράτους στην διατήρηση της πατριαρχικής πυραμίδας, είναι αδιάψευστος και καθημερινός. Ειδικά όσον αφορά τις φτωχοποιημένες θηλυκότητες του περιθωρίου, το κράτος είναι παρόν μόνο και μόνο για να επιβάλλει τους όρους της ταξικής τους γκετοποίησης.

Όσον αφορά τις θηλυκότητες που βιώνουν πέρα από την πατριαρχική καταπίεση και την επιπλέον συνθήκη της ταξικής ή φυλετικής υποτίμησης/διάκρισης, εκεί το κράτος και το κεφάλαιο λεηλατούν κανονικά ζωές σε μαζική κλίμακα, εισάγοντας πολλαπλά καθεστώτα εξαίρεσης. Έχοντας κάθε κίνητρο να δημιουργούν συνεχώς νέα πεδία υπερεκμετάλλευσης και υποτίμησης ορισμένων ζωών(προς όφελος άλλων), το πολιτικό προσωπικό και τα αφεντικά δημιουργούν μεσοστρώματα πιέζοντας κι άλλο προς τον ταξικό πάτο τις μετανάστριες, τις ρομνί, τις άστεγες. Τα περιθωριοποιημένα αυτά κομμάτια του πληθυσμού κρίνονται ως μη άξια να υπάρξουν, να αναπτυχθούν, να αναπαραχθούν. Η πατριαρχία δε βιάζει και σκοτώνει μόνο, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και ένα πλαίσιο εντός του οποίου οργανώνονται και οι κεφαλαιοκρατικά οριζόμενες, παραγωγικές σχέσεις, πολλαπλασιάζοντας έτσι τις καταπιέσεις και εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες, η εξαθλιωμένη ατομικότητα να σηκώσει κεφάλι, να ενταχθεί σε μια κοινότητα, να συλλογικοποιήσει τις αντιστάσεις της. Είτε πρόκειται για την Αλβανία, την Ρουμανία και τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας, είτε πρόκειται για την Συρία, το Κονγκό και το Πακιστάν, το ελληνικό κράτος δημιουργεί πάντα νέα πεδία εκμετάλλευσης για τις φτωχοποιημένες θηλυκότητες που είχαν την ατυχία να περάσουν το κατώφλι του. Όσον αφορά τις έγκλειστες χρήστριες, τις τρανς οροθετικές, τις άστεγες και όσες προσπαθούν να επιβιώσουν ύπο καθεστώς συννοσηρότητας, όλες αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν “θύματα” του κοινωνικού πολέμου, αορατοποιημένες υπάρξεις, δίχως επιλογές, μεσ΄ την ανέχεια και την εξαθλίωση.

Να γίνουμε κοινωνική απειλή, να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στο κράτος, στην πατριαρχία, στο παπαδαριό. Να δημιουργήσουμε δίκτυα αλληλεγγύης όπου τα επιζώντα άτομα θα μπορούν να επικοινωνήσουν τα βιώματα τους, να συλλογικοποιήσουν τον αγώνα. Να ανοίξουμε καταλήψεις, να δημιουργήσουμε δομές στήριξης στις γειτονιές. Να μην ξανά νιώσει καμία μόνη απέναντι στον (παρα)βιαστή της.Θα μας βρουν απέναντι σε κάθε προσπάθεια αφομοίωσης των από τα κάτω κινημάτων, ενάντια σε κάθε επιβολή, καταπίεση, εξουσία.

ΟΛΑ/ΕΣ/ΟΙ ΚΑΜΑΡΑ 18:00

*ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ/ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ*

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ, ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΘΕΡΜΑΙΚΟ

ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΛΕΒΕΝΤΕΣ, ΟΙ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΕΤΡΕΣ

Ανάρες, ομάδα δράσης και αλληλεγγύης

8Η ΜΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ

Πορεία: Παρασκευή 8/03, 18:00 Καμάρα

ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

Η γυναικεία χειραφέτηση δεν είναι το αίτημα των γυναικών για την ισότητα τους στη διαχείριση της εξουσίας, όπως προσπαθεί να αναδείξει ο κυρίαρχος εξουσιαστικός χώρος, αλλά ένας αγώνας συνολικός, ένας αγώνας από τα κάτω που ξεκίνησε από τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες από μετανάστριες εργάτριες στον χώρο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ, τις αρχές του 20ου αιώνα. Από γυναίκες που βίωναν την εκμετάλλευση και εξεγέρθηκαν άγρια με μαχητικούς αγώνες. Εκείνοι οι αγώνες που δόθηκαν μπορούν σήμερα να μας δείξουν τον δρόμο που είναι επιτακτικό να ακολουθήσουν οι γυναίκες που βιώνουν την πλήρη απαξίωση των ζωών τους από ένα σύστημα πατριαρχικό και εξουσιαστικό, κομμάτι του καπιταλιστικού κόσμου στον οποίο ζούμε.

Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Το τελευταίο διάστημα, έρχονται στο φως ολοένα και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας. Από τις δεκάδες γυναικοκτονίες που καταγράφονται, οι οποίες αυξάνονται δραματικά τα τελευταία χρόνια και ήδη μετράμε δύο από τις αρχές του νέου έτους, τις δολοφονημένες αδελφές μας στα σύνορα μέχρι τις κινήσεις παραβιαστών και βιαστών. Από τους βιαστές της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη που απαλλάχθηκαν, διότι αμφισβητήθηκε η εγκυρότητα των λεγομένων του θύματος μέχρι την υπόθεση του ιδιοκτήτη της επιχείρησης <<Χωριάτικο>> που αθωώθηκε με υπόλοιπα 19 μέλη, μια συμμορία σωματεμπόρων στην οποία συμμετείχε και μπάτσος, επειδή τα θύματα απελάθηκαν και τους στερήθηκε η ευκαιρία να καταθέσουν. Από τους μπάτσους στο Α.Τ Ομόνοιας που βίασαν την 19χρονη μέσα στο τμήμα και κυκλοφορούν ελεύθεροι, την αθώωση των μπάτσων που κλωτσούσαν τον ΖΑΚ/Zackie Oh και το πέσιμο στα μαλακά των δολοφόνων του μέχρι την υπόθεση της Ε. που κρατούνταν στο διαμέρισμα του μαστροπού μπάτσου Δ.Μπουγιούκου στην Ηλιούπολη και κατάφερε να δραπετεύσει, αλλά ο ένας θύτης παραμένει ελεύθερος με το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου και μάλιστα δεν διστάζει να στείλει την Ε. ως κατηγορούμενη σε δίκη, διότι δεν κατείχε τα απαραίτητα πιστοποιητικά υγείας κατά το διάστημα που την εξέδιδε, δίκη στην οποία η Ε. απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία. Από την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό, θύμα trafficking από τον Ηλία Μίχο, άτομο με διασυνδέσεις στην Νέα Δημοκρατία και σχέσεις με την αστυνομία που βίαζε και εξέδιδε συστηματικά το 12χρονο κορίτσι μέχρι την υπόθεση εμπορίας βρεφών στα Χανιά που ήρθε στο φως τον περασμένο Αύγουστο και αφορά ένα κύκλωμα, του οποίου αρχηγικά μέλη είναι διευθυντές κλινικής που προσπαθούσαν να εντοπίσουν μετανάστριες και να τις μεταφέρουν στην Ελλάδα ώστε να τις εκμεταλλευτούν ως δότριες ωαρίων ή παρένθετες μητέρες και να ικανοποιήσουν με αυτό τον τρόπο τα αιτήματα των πελατών τους από όλο τον κόσμο που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν και στις χώρες τους δεν πληρούσαν τις νόμιμες προϋποθέσεις, το οποίο συνιστά εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος και των παιδιών. Παράλληλα ψηφίζεται νέος νόμος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Εδώ αντικρίζουμε μια ξεκάθαρη προσπάθεια ξυπλύματος της κυβέρνησης, η οποία στράφηκε στην ακροδεξιά κατά τα τελευταία χρόνια και τώρα προσπαθεί να αποκτήσει επιρροή σε μεγαλύτερα ακροατήρια θεσπίζοντας τον γάμο τον ομόφυλων και δίνοντας μια νίκη στην χώρα αφού είναι η πρώτη ορθόδοξη που ψηφίζει κάτι τέτοιο και πετυχαίνοντας την ενσωμάτωση των αγώνων από την εξουσία στρέφοντας φυσικά αλλού τα βλέμματα από τις δίκες για το trafficking ου δεν καλύφθηκαν σε κανένα δημοσιογραφικό μέσο. Εμείς από την πλευρά μας, ανεξάρτητα με τη λειτουργία της κυβέρνησης και των θεσμών της στεκόμαστε αλληλέγγυα δίπλα στα ομόφυλα ζευγάρια που δέχονται επίθεση με την αφορμή της ψήφισης του νομοσχεδίου. Παρά την αντίθεσή μας στο θεσμό του γάμου, ισότητα στην αστική δημοκρατία σημαίνει και ίσα δικαιώματα και έτσι σε νομικό τουλάχιστον πλαίσιο οι ομοφυλόφιλοι δεν θα αντιμετωπίζονται ως ομάδα κατώτερη λόγω της σεξουαλικότητάς τους.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως το κράτος και οι ένστολοι εντολοδόχοι του διαθέτουν το μονοπώλιο της βίας που με κάθε ευκαιρία το εξαπολύουν, χωρίς φραγμούς, πάνω στα σώματα των καταπιεσμένων, των μεταναστών, την εργατών, των φοιτητών είτε μέσω του αναβαθμισμένου εξοπλισμού τους είτε μέσω της συγκάλυψης, της αδιαφορίας, της υποβάθμισης και της απόδοσης δικαιοσύνης. Γιατί είναι η βία της εξουσίας, αυτή που ασκούν με την κάλυψη του επίσημου νόμου, αυτή που τους επιτρέπει να σκοτώνουν και να βασανίζουν ανενόχλητοι. Συνεχίζουν να διαπράττουν κρατικά εγκλήματα, με την νομιμοποίηση των ΜΜΕ και το ξέπλυμα της αστικής δικαιοσύνης επιχειρώντας -με ξεκάθαρους όρους- την εξόντωση των φτωχών και των αποκλεισμένων. Όλα αυτά τα παραδείγματα μας στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα από την πλευρά της αστικής δικαιοσύνης. Πως δεν υπάρχει περίπτωση να μιλήσεις και να βρεις το δίκιο σου μέσα σε ένα σύστημα που προωθεί την πατριαρχία και την εξουσιαστική βία, ένα σύστημα που τρομοκρατεί τα θύματα και απελευθερώνει τους θύτες ή τους καταδικάζει αλλά τους αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθερους, που αποσιωπά τα στοιχεία τους αλλά βγάζει στη φόρα τα ονόματα των θυμάτων, τα οποία και στοχοποιούνται. Το κράτος, οι δικαστικές αρχές, τα ΜΜΕ παράγουν την έμφυλη βία, την προωθούν και την συγκαλύπτουν με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτή κανονικοποιείται, γίνεται μια ακόμη είδηση, ένα κομμάτι της καθημερινότητας που δεν αφορά την κοινωνία.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται, προωθώντας τη βία εναντίον των γυναικών και όλων των καταπιεσμένων. Η πατριαρχική βία είναι συστημική βία και είναι οργανικό κομμάτι του εξουσιαστικού και καπιταλιστικού κόσμου. Αποτελεί ένα ακόμα όπλο στην φαρέτρα του συστήματος για τη διαίρεση των καταπιεσμένων, για τη διάχυση του κοινωνικού κανιβαλισμού και την επιβολή της σιωπηρής αποδοχής των ανισοτήτων που το ίδιο αναπαράγει. Γι’ αυτό απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών, για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Γνωρίζουμε καλά πως η αλλαγή θα έρθει από τα κάτω, με αντιιεραρχικούς αγώνες, με αλληλεγγύη και μαχητική αντίσταση, αδιαμεσολάβητα. Με γυναίκες που στέκονται η μια δίπλα στην άλλη και χτίζουν κοινότητες αγώνα, μέσα από τις οποίες θα μπορούν να επικοινωνήσουν και να μιλήσουν για όσα βιώνουν, που δεν σιωπούν απέναντι στη βία αλλά αγωνίζονται για να την εξαλείψουν. Ως αναρχικές και ως γυναίκες δηλώνουμε ξεκάθαρα πως κράτος και καπιταλισμός θα γκρεμιστούν μέσα από την οργάνωση μας, μέχρι το χτίσιμο κοινοτήτων αξιοπρέπειας και ελευθερίας παντού.

ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ TRAFFICKING ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΜΙΚΗ ΒΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ελεύθερες Γυναίκες | Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό Μαύρο και Κόκκινο

(μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδίας Συλλογικοτήτων)

8 ΜΑΡΤΗ

Με πέτρες στα χέρια στη ΓΑΖΑ, εξεγερμένες ιθαγενείς στην ΤΣΙΑΠΑΣ, χορεύοντας στα οδοφράγματα του ΙΡΑΝ, γκρεμίζοντας τα τείχη φυλακών και στρατοπέδων συγκέντρωσης, διασχίζοντας σύνορα με ένα μωρό στην αγκαλιά, σπάζοντας τη σιωπή απέναντι στην κρατική μαφία του trafficking, στις διαδηλώσεις αντιμέτωπες με τον αστυνομικό στρατό κατοχής, στους ταξικούς αγώνες, στις καταλήψεις σχολών και σχολείων, φτύνοντας κατάμουτρα παπάδες, φασίστες, αφεντικά, δικαστές, πολιτικούς, το σύστημα που γεννά και συγκαλύπτει βιασμούς και γυναικοκτονίες, που θέλει το σώμα μας μηχανή αναπαραγωγής κι εμπόρευμα, και τη ζωή μας αιχμάλωτη της Εξουσίας.

Είμαστε πολλές – δεν κάνουμε ησυχία

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ!

Ενάντια στις θεσμικές αυταπάτες και την αφομοίωση στον πολύχρωμο καπιταλισμό

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αθήνα: Πλατεία Κλαυθμώνος, 12.30 | Σύνταγμα, 18.30

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 18.00

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

Η 8η Μάρτη αποτελεί μέρα μνήμης των αγώνων για τη γυναικεία χειραφέτηση, αλλά και κίνητρο για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Αγώνες στους χώρους της δουλειάς, τα σχολεία, τις σχολές, το σπίτι, τον δρόμο, αγώνες που είναι πιο επιτακτικοί από ποτέ. Οι γυναικοκτονίες, η έμφυλη βία και οι ομοφοβικές επιθέσεις αποτελούν μια κανονικοποιημένη κατάσταση ενώ κράτος και αστική δικαιοσύνη διασπείρουν την πατριαρχία, προστατεύουν βιαστές, γυναικοκτόνους, κακοποιητές, παιδεραστές και συγκαλύπτουν κυκλώματα βιαστών, μαστροπείας, παιδεραστίας.

Ο αγώνας κατά της έμφυλης βίας- καταπίεσης είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον ευρύτερο αγώνα κατά όλων των μορφών εξουσίας.Γι’ αυτό η γυναικεία χειραφέτηση και ελευθερία είναι ένας αγώνας συνολικός, ένας αγώνας από τα κάτω ο οποίος ξεκίνησε από τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες από μετανάστριες εργάτριες στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ τις αρχές του 20ου αιώνα. Από γυναίκες που βίωσαν την εκμετάλλευση και εξεγέρθηκαν με δυναμικούς αγώνες, διαδηλώνοντας για όλα όσα τις καταπίεζαν και διεκδικώντας την ελευθερία τους. Εκείνοι οι αγώνες που δόθηκαν σήμερα μπορούν να μας δείξουν τον δρόμο που είναι αναγκαίο να ακολουθήσει κάθε γυναίκα που βιώνει την πλήρη καταπίεση από ένα σύστημα πατριαρχικό και εξουσιαστικό και να αντισταθεί. Μέχρι να κάψουμε συθέμελα το σάπιο εξουσιαστικό-πατριαρχικό σύστημα και μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

Ωστόσο έχει γίνει αντιληπτό πως κράτος, δικαστικές αρχές, ΜΜΕ και μπάτσοι παράγουν την έμφυλη βία, την προωθούν και την συγκαλύπτουν με τέτοιο τρόπο ώστε αυτή να κανονικοποιείται και να γίνεται ακόμη μία είδηση, ένα ακόμη κομμάτι της καθημερινότητας. Αυτή είναι η βία της εξουσίας, αυτή που ασκούν με την κάλυψη του “επίσημου νόμου”, αυτή που τους επιτρέπει να σκοτώνουν και να βασανίζουν ανενόχλητοι χωρίς φραγμούς πάνω στα σώματα των καταπιεσμένων, των μεταναστριών, των εργατριών και των φοιτητριών. Έτσι συνεχίζουν με ευκολία να διαπράττουν κρατικά εγκλήματα με το ξέπλυμα της αστικής δικαιοσύνης επιχειρώντας την εξόντωση όλων όσων καταπιέζονται και βιάζονται από την ίδια την εξουσία. Όλα αυτά μας δίνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: πως είναι αρκετά δύσκολο να μιλήσεις και να βρεις το δικιό σου μέσα σε ένα σύστημα το οποίο αναπαράγει την πατριαρχία και την εξουσιαστική βία, ένα σύστημα το οποίο τρομοκρατεί τα θύματα, απελευθερώνει τους θύτες και τους αφήνει να κυκλοφορούν ανενόχλητοι, ένα σύστημα το οποίο βγάζει στη φόρα τα ονόματα των θυμάτων και τα στοχοποιεί.

Γι’ αυτό και εμείς οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στην ζοφερή αυτή πραγματικότητα, προτάσσουμε την οργάνωση από τα κάτω, με αντιιεραρχικούς αγώνες, με αλληλεγγύη και αδιαμεσολάβητα. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες σε όσες πλήττονται από την πατριαρχία και αντιστέκονται, σε όσες παλεύουν για την γυναικεία χειραφέτηση, σε όσες κακοποιήθηκαν, σε όσες δολοφονήθηκαν και δεν κατάφεραν να ακουστούν. Χτίζουμε κοινότητες αγώνα, μέσα από τις οποίες θα μπορούμε να μιλάμε για όλα όσα βιώνουμε, που δεν θα σιωπούμε απέναντι στη βία αλλά θα αγωνιζόμαστε για να την εξάλειψή της. Σηκώνουμε ψηλά τις γροθιές μας , και έχουμε πάντα στο νου μας τους αγώνες των γυναικών στην Ροζαβα, τις Ζαπατίστριες και όλων των γυναικών του κόσμου που δίνουν την δική τους μάχη.

Η συλλογική μας φωνή μπορεί να σπάσει όλα τα δεσμά και να ρίξει όλα τα τείχη!

”

Και στον δικό μας κόσμο

και στη δική μας ιστορία

η πατριαρχία σκοτώνει

όμως εμείς

υπερασπιζόμαστε τη ζωή,

τη χειραφέτηση,

την ελευθερία.”

Όλοι/ες στη διαδήλωση την Παρασκευή 08/03 στις 18:00 στη Καμάρα

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ -ΚΡΑΤΟΣ -ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ

Από τους αγώνες των εργατριών γυναικών στην Αμερική του 1910 έως σήμερα, οφείλουμε να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στην καταπίεση που επιβάλλουν η πατριαρχία, το κράτος και ο καπιταλισμός. Όσο κι αν επιδιώκουν το κράτος και το κεφάλαιο, με διάφορα τεχνάσματα, να υποβιβάσουν το νόημα αυτής της 8ης Μάρτη και να το κάνουν μια ακόμα καπιταλιστική γιορτή «τιμώντας την καλή σύζυγο, την καλή μητέρα, την καλή νοικοκυρά», εμείς θα είμαστε εδώ για να αναδείξουμε το πραγματικό νόημα αυτής της ημέρας. Για εμάς η 8η Μάρτη αποτελεί ημέρα μνήμης και ταξικών αγώνων ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Όλες/α μαζί αντιστεκόμαστε σε κάθε συστημική προσπάθεια υποβάθμισης των ζωών μας.

Από το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη μέχρι και την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το κράτος μας έχει δείξει πόσο αξία έχουν οι ζωές μας και η φωνή μας σε σχέση με τα κέρδη των ιδιωτών. Κράτος, μαφία, αστυνομία, δικαστικές αρχές, συστημικά ΜΜΕ συγκαλύπτουν παιδοβιαστές και μαστροπούς, θύματα κακοποίησης επανατραυματίζονται στα δικαστήρια και μετανάστριες βιώνουν άθλιες συνθήκες στα camps. Για τους φασίστες της ετεροκανονικότητας τα σώματα μας αποτελούν πεδίο σεξιστικού, τρανσφοβικού και ομοφοβικού λόγου.

Για αυτό λοιπόν στις καταπιέσεις αυτές απαντάμε συλλογικά με αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση ενάντια στο καθεστώς φόβου που μας επιβάλλεται.

• Να σταματήσουν οι εμφυλοκτονίες
• Να βάλουμε τέλος στην έμφυλη βία και καταπίεση
• Να προσδιορίζουμε εμείς τα ίδια το φύλο και την σεξουαλικότητα μας
• Να ορίζουμε εμείς τις επιλογές για τα σώματά μας και όχι το κράτος , το κεφάλαιο και κάθε είδους φασίστας παπάς
• Να σταθούμε δίπλα σε κάθε καταπιεσμένη μετανάστρια , σε κάθε καταπιεσμένη εργάτρια, σε κάθε επιζώσα έμφυλης κακοποίησης
• Να υψώσουμε ανάχωμα στις ορέξεις των εξουσιαστών για περισσότερη βία και εκμετάλλευση
• Να βάλουμε φρένο στον θάνατο που σπέρνουν κράτος και κεφάλαιο με τις πλάτες των ΜΜΕ

Στις 8 Μαρτίου καλούμε σε πορεία στην Καμάρα στις 18:00.

Καμία μόνη, κανένα μόνο απέναντι στη βία της πατριαρχίας, του κράτους και του κεφαλαίου.

Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό φεμινισμό Rabbia ViolA

Ο καπιταλισμός και η πατριαρχία διαιωνίζουν την αντίληψη πως το σώμα αποτελεί κτήμα του ισχυρού. Τα σώματα των μεταναστ(ρι)ών αποτελούν κτήματα των κρατών που μπορούν να τα διαχειριστούν όπως θέλουν. Τα σώματα των εργατ(ρι)ών αποτελούν κτήματα των αφεντικών, οι οποίοι μόνο ως αναλώσιμα θα τα βλέπουν. Τα σώματα των παιδιών αποτελούν κτήματα των γονιών ως αντικείμενα προς διαμόρφωση. Τα σώματα των γυναικών αποτελούν κτήματα των ανδρών, η λεία για κάθε ξέσπασμα, μια μηχανή γονιμοποίησης που λειτουργεί και ως αποδιοπομπαίος τράγος. Είναι βαθιά ριζωμένη από την πατριαρχία η αντίληψη ότι η σύντροφος, η σύζυγος, η κόρη, η υπάλληλος και οποιαδήποτε θηλυκότητα μπορεί να αντιμετωπίζεται από έναν άνδρα ως κτήμα του, ως κάτι πάνω στο οποίο εκείνος μπορεί να ασκεί εξουσία, να ελέγχει το σώμα της και να αποφασίζει για τη ζωή της, ακόμη τελικά και να την αφαιρεί.