“Την Τετάρτη 28/02, μετά την πορεία για την επέτειο ενός χρόνου από την καπιταλιστική δολοφονία των Τεμπών, με σταμάτησαν οι μπάτσοι στην προσπάθεια μου να προσεγγίσω το πανεπιστήμιο. Συνελήφθην εξαιτίας μιας απόφασης απέλασης εναντίων μου, με απαγόρευση εισόδου στο ελληνικό έδαφος, για την πολιτική μου ταυτότητα ως αναρχικός.
Στο σωματικό έλεγχο βρέθηκε μια λάμα απο σιδεροπρίονο κάτω απο τις σόλες των τρύπιων παππουτσιών μου. Όποια/ος νιώθει απειλή για την ελευθερία της/του, κρατάει πάνω της/του τα εργαλεία για να την ξαναβρεί. Έφαγα ξύλο, τόσο όσο, ώστε να μεγαλώσει η οργή μου προς το κράτος και την εξουσία και κατηγορήθηκα για οπλοκατοχή και απείθεια, καθώς μου ζήτησαν δακτυλικά αποτυπώματα και αρνήθηκα.
Ζω εδώ και χρόνια στην παρανομία, με την καθημερινή απειλή της απέλασης και της φυλάκισης, συνεχίζοντας να συμμετέχω στον αναρχικό αγώνα μέχρι την καταστροφή του κράτους και του καπιταλισμού, κρατώντας μεσ’ τη καρδιά μου την επιθυμία μιας ισότιμης και ελεύθερης κοινωνίας, δίχως σφαγεία, φτώχεια και εξουσία. Μια καθημερινότητα που είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν όλο και περισσότερες/οι συντρόφισσες/οι με την εφαρμογή του καινούριου ποινικού κώδικα. Ήδη στα δικαστήρια, οι δικαστές προειδοποίουν τις/τους κατηγορούμενες/ους οτι απο τον Μάιο και μετά θα μπαίνουν πολύ πιο εύκολα στη φυλακή. Και όπως ξέρουμε, για τις/τους αναρχικές/ους υπάρχει πάντα μια θέση στη φυλακή.
Οι συνθήκες κράτησης στην Υποδιεύθυνση Μεγαγωγών της οδού Πόντου στη Μενεμένη, για εμένα αλλά και για τους συγκρατούμενούς μου, είναι να είμαστε κλεισμένοι εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο στο κελί δίχως να βγούμε ούτε στιγμή. Συνθήκες που μετά απο κάποιους μήνες αιχμαλωσίας δημιουργούν δυσκολίες ακόμη και στο να περπατήσεις.
Όσον αφορά εμένα, περιμένω να εκδοθεί μια καινούργια απόφαση απέλασης απο την Διεύθυνση Αλλοδαπών Θεσσαλονίκης, ώστε να κάνω αντίρρηση σε μια διοικητική διαδικασία, η οποία θα κρίνει αν θα μπουκάρουν στο κελί να με στείλουν σαν δέμα στην άλλη άκρη της Ευρώπης, ή θα αφεθώ ελεύθερος, με προθεσμία ενός μηνα, για να φύγω μονος μου απο την χωρα. Η απόφαση σε αυτήν την αντίρρηση θα παρθεί τις επόμενες 2 εβδομάδες.
Ό,τι και να γίνει, θα συνεχίσω να μένω και να αγωνίζομαι εδώ στην Ελλάδα. Δεν θα αφήσω κανέναν μπάτσο και κανένα δικαστή να μου πει τι θα κάνω στη ζωή μου. Δεν θα τους αφήσω να με απομακρύνουν απο τις/τους φίλες/ους και τις συντρόφισσες/ους που αγαπώ. Γιατί η δίψα για το δίκαιο και την ατομική ελεύθερη βούληση είναι πιο σκληρή απ’ τα σίδερα και πιο δυνατή από κάθε κράτος και “μήτε πουλιέται πουθενά στην αγορά, μήτε έμπορος πότε την παζαρεύει μήτε σαν το χρυσάφι την μετράς στη ζυγαριά”.
ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΣΕΣ/ΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ.
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ.
Ερρολ, Διεύθυνση Μεταγωγων, οδός Πόντου, Μενεμένη, Θεσσαλονίκη 02/03/2024″
