Κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις σε μεγάλες πόλεις της χώρας ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα, Πέμπτη 22/2

Στην ψήφιση του εκτρωματικού σχεδίου νόμου προχωράει η κυβέρνηση παρά τις μαζικές αντιδράσεις πολιτών, νομικών, επιστημονικής κοινότητας κ.α. Κινητοποιήσεις έχουν καλεστεί σε μεγάλες πόλεις της χώρας:

Αθήνα: 1. Παρουσία στην πανεκπαιδευτική κινητοποίηση για τον Νέο Ποινικό Κώδικα, στις 13:00 στην πλατεία Συντάγματος, 2. Συγκέντρωση ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα, στις 18:00 στην πλατεία Συντάγματος

Θεσσαλονίκη: Πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα, στις 18:00 στην Καμάρα

Πάτρα: Συγκέντρωση – Πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα, στις 18:00 στην κατάληψη Παραρτήματος

Ηράκλειο: Κάλεσμα σε συγκέντρωση ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα, στις 18:00 στην πλατεία Λιονταριών

Ρέθυμνο: Πορεία ενάντια στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια & στον νέο ποινικό κώδικα, στις 12:00 στο δημαρχείο Ρεθύμνου

ΑΘΗΝΑ

Το διευρυμένο σώμα της Έκτακτης Ανοιχτής Συνέλευσης ενάντια στον Νέο Ποινικό Κώδικα και το Καθεστώς Πολιτειακής Εκτροπής που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 17/02 στο Πάντειο καλεί σε συνεχή, καθημερινή παρουσία στο δρόμο την ερχόμενη εβδομάδα και την σύνδεση με τους υπόλοιπους κοινωνικούς, πολιτικούς και ταξικούς αγώνες, ενόψει της ψήφισης του νέου ποινικού κώδικα.

Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα:

Τρίτη 20/02, παρουσία στο πανελλαδικό αγροτικό συλλαλητήριο με πανό και έντυπο ενημερωτικό υλικό. Σημείο συνάντησης τα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος στις 17:45.
Τετάρτη 21/02, συγκέντρωση ενάντια στον Ποινικό Κώδικα στο Σύνταγμα στις 17:00.
Πέμπτη 22/02, παρουσία στην πανεκπαιδευτική κινητοποίηση με πανό και έντυπο ενημερωτικό υλικό. Συγκέντρωση 13:00 Σύνταγμα, προσυγκέντρωση 12:00 Προπύλαια.
Σάββατο 24/2, επόμενη ανοιχτή συνέλευση στις 16:00 στην Πάντειο, αίθουσα 102 (Γυάλινο κτίριο) για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και την οργάνωσή μας μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Ημέρα ψήφισης, αναστολή προγράμματος και μαζική στήριξη του καλέσματος της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές για συγκέντρωση 18:00 στο Σύνταγμα.

Το κείμενο καλέσματος της Ανοιχτής Συνέλευσης Ενάντια στον Νέο Ποινικό Κώδικα και την Πολιτειακή Εκτροπή:

Aνοιχτή συνέλευση συνοργάνωσης ενάντια στον Νέο Ποινικό Κώδικα και το καθεστώς Πολιτειακής εκτροπής

Ο νέος ποινικός κώδικας κατατέθηκε σε επιτροπή της Βουλής για να γίνουν οι καταληκτικές αλλαγές. Οι διαδικασίες συνεχίζονται την Παρασκευή στις 16/2. Όταν τελειώσει η επεξεργασία, ο νέος ποινικός κώδικας θα οδηγηθεί για ψήφιση, μπορεί ακόμα και την επόμενη βδομάδα. Το τελευταία διάστημα όλο και περισσότερες δυνάμεις, δραστηριοποιούνται πολυεπίπεδα και τοποθετούνται στο δημόσιο λόγο για τον Νέο Ποινικό Κώδικα. Πλήθος πολιτικών εκδηλώσεων, πλούσιων σε θέσεις, εύφορο έδαφος για κοινό προβληματισμό και ανταλλαγή απόψεων. Πλήθος διαφορετικών σε χαρακτήρα και στόχευση δράσεων και παρεμβάσεων που αλληλοσυμπληρώνονται εντός του μωσαϊκού του αγώνα και της αντίστασης ενάντια στην ψήφιση του νομοσχεδίου. Οι κινητοποιήσεις στην Αθήνα περάσαν στο επόμενο στάδιο, με την πορεία της Παρασκευής 2/2 και την από κοινού κάθοδό μας στους δρόμους. Την ίδια στιγμή, κινητοποιήσεις συνεχίζουν να πραγματοποιούνται πανελλαδικά. Αφήνοντας πίσω τα πάγια προβλήματα των χρόνιων αδυναμιών μας, χρέος μας είναι να αναγνωρίζουμε την σοβαρότητα και το κατ’ επείγον της κατάστασης. Είναι επιτακτική, άμεση και έκτακτη ανάγκη να βρεθούμε σε κοινό τραπέζι για πολιτική κουβέντα, για συντονισμό και συνοργάνωση του αγώνα που θα δώσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα. Να δημιουργήσουμε εκείνο το πεδίο που συμπεριλαμβάνει όλα τα διαφορετικά κομμάτια που βλέπουν τον εαυτό τους στον αγώνα. Να απαντήσουμε μαζί στις νέες προκλήσεις και τα ερωτήματα, να σταθούμε πλάι πλάι στον δρόμο και στον αγώνα με όρους νίκης, μαχητικά, αποφασιστικά και μαζικά, να συγκροτήσουμε από κοινού το όχημα για να σαμποτάρουμε την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Πρέπει άμεσα να έρθουμε σε ευρείες συγκλίσεις και συνεργασίες για να κοινωνικοποιήσουμε και να διευρύνουμε ακόμα περισσότερο τον αγώνα ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα, για την κλιμάκωση και την όξυνση της αντίστασης μας.

Παράλληλα, πρέπει να οργανώσουμε την επόμενη μέρα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, αν και όταν αυτό γίνει πραγματικότητα.

Καλούμε το Σάββατο 24/2 στις 16:00 στην Πάντειο, αίθουσα 102 (Γυάλινο κτίριο) σε δεύτερη ανοιχτή συνέλευση συνοργάνωσης των κινητοποιήσεων του επόμενου διαστήματος, ατομικότητες και όλους τους σχηματισμούς, ομάδες και συνελεύσεις, φορείς, προοδευτικές πρωτοβουλίες, φοιτητικά, ταξικά και συνδικαλιστικά σχήματα κλπ. που είτε έχουν ήδη κινητοποιηθεί σε σχέση με το νομοσχέδιο ή όχι, για την γενική συνοργάνωση ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα, με σκοπό:

Μια απο κοινού πολιτική συνάντηση και συζήτηση πάνω στο επίμαχο ζήτημα
Τη συνοργάνωση πανελλαδικής κινητοποίησης ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα
Την έναρξη της κουβέντας για την οργάνωσή μας μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου

Καλούμε τις συλλογικοποιήσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα να αναλάβουν την ευθύνη και να καλέσουν άμεσα αντίστοιχες έκτακτες ανοιχτές διαδικασίες συνοργάνωσης με σκοπό την διευρυμένη πανελλαδική κινητοποίηση.

Ήρθε η ώρα για όλους, όλες και όλα να αναλάβουμε την ιστορική, πολιτική και ηθική ευθύνη για τον αγώνα, να δεσμευτούμε, να αντισταθούμε, να συγκρουστούμε με το καθεστώς άμεσα, συντονισμένα και μαζικά.

Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στον Νέο Ποινικό Κώδικα και την πολιτειακή εκτροπή

Ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα

Ενάντια σε κάθε είδους εγκλεισμό

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΣΤΙΣ 13:00 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Στις 28/11/21 κατατέθηκε προς δημόσια διαβούλευση ένα νομοσχέδιο με πολυάριθμες αλλαγές πάνω στον ισχίον ποινικό κώδικα με κύριο στόχο μέτρα καταστολής, ελέγχου και πειθάρχησης του κοινωνικού συνόλου. Μέτρα που αν εφαρμοστούν πρόκειται να βάλουν στην φυλακή με ακόμα πιο σκληρούς όρους φτωχούς , παραβατικούς , αναρχικούς και κάθε άτομο που δεν ακολουθεί τους όρους ζωής που ορίζει το κράτος και επιλέγει διαφορετικούς από αυτούς για να ζήσει. Κάποιοι από τους κεντρικούς άξονες του νέου ποινικού κώδικα που αναμένεται να ψηφιστεί είναι η αύξηση της πραγματικής ποινής , η αναστολή ποινής για δράσεις που μέχρι τώρα δεν έμπαινε κάποιο φυλακή αναθεωρείται( κυρίως για πλημμελήματα), η εξίσωση των ποινών ενός ατόμου που κάνει μια δράση με αυτόν που είναι μαζί του, το δικαίωμα στην δικαστική εξουσία να αποφασίζει για την καταδίκη ενός ατόμου αλλά και για το αν θα παραμείνει ένα κρατούμενο στην φυλακή μέσα από την επικράτηση των υποκειμενικών παραγόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του απο πάνω αποτελεί η έφεση στην υφ όρων αποφυλάκιση της αναρχικής Πόλας Ρούπας και η δημιουργία εμποδίων στην αποφυλάκιση του αναρχικού Νίκου Μαζιώτη. Παράλληλα νομοθετείται η μείωση της επίδρασης των ελαφρυντικών για τον ορισμό μιας ποινής, το δικαίωμα μιας μόνο αναβολής για μια υπόθεση η οποία θα κοστίζει και 200 ευρώ, ενώ θεσμοθετείται και η μη υποχρεωτική παρουσία μπάτσων στις δίκες που αποτελούν τις περισσότερες φόρες τους βασικούς μάρτυρες για μια υπόθεση μειώνοντας έτσι όποια δυνατότητα αντιπαράθεσης και υπεράσπισης των κατηγορουμένων αφήνοντας τους εκτεθειμένους στις γραπτές καταθέσεις των αστυνομικών και στις ορέξεις των δικαστικών. Επιπλέον ένα βασικό κομμάτι του νέου ποινικού κώδικα είναι και η επαναφορά των εναλλακτικών μορφών έκτισης μιας ποινής μέσω της κοινωφελούς εργασίας η την αντικατάσταση της ποινής σε χρήμα δείχνοντας έτσι και την ταξική διάσταση του δικαστικού συστήματος. Είναι άλλωστε προφανές ποια κοινωνικά σύνολα θα μπορούν να εξαγοράσουν την ποινή τους και ποια θα οδηγούνται στην απλήρωτη κοινωφελή εργασία. Παράλληλα είναι γνωστό πως οι φυλακές στην Ελλάδα βρίσκονται σε επίπεδα υπέρ πληθυσμού με τα κρατούμενα άτομα να δίνουν εδώ και χρόνια πολλούς αγώνες για καλύτερες συνθήκες διαβιώσης μέσα στα κελιά άλλα και για την αποσυμφόρηση αυτών. Η κατάργηση της αναστολής των ποινών για 1 έως 3 χρόνια πρόκειται να οδηγήσει πολλά άτομα στην φυλακή καθώς ακόμα και πράξης όπως η ρευματοκλοπή, η απαλλοτριώσεις αγαθών πρώτης ανάγκης, η μικρά χρέη προς την εφορία μπορούν να τα οδηγήσουν στην φυλάκιση μέχρι και για κάποιους μήνες κάνοντας έτσι ακόμα πιο ασφυκτικές τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στα κάτεργα του εγκλεισμού.

Έτσι γίνεται σαφές πως το κράτος πέρα από την εγκαθίδρυση του εγκλεισμού σε ακόμα μεγαλύτερα κοινωνικά σύνολα στοχεύει και στην εξόντωση των αναρχικών, των αγωνιζομένων κομματιών της κοινωνίας και του ριζοσπαστικού κινήματος συνολικότερα στέλνοντας στην φυλακή όσα αντιδρούν στο μονοπώλιο της βίας του.

Παράλληλα μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας αναβαθμίζονται οι φυλακές και εισάγονται νέα κατασταλτικά μέτρα δείχνοντας έτσι με ξεκάθαρο τρόπο ότι το τεχνοβιομηχανικό σύστημα υπηρετεί την εξουσία, την τροφοδοτεί ενώ το σύνολο της επιστήμης πουπαρουσιάζεται πλέον ως κάτι αναγκαίο ουσιαστικά ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής μας, Αποτελεί πλέον δεδομένο ότι η λήψη dna αλλά και διάφορα άλλα τεχνολογικά μέσα οπως οι κάμερες αποτελούν βασικά στοιχεία για την φυλάκιση πολλών ατόμων.

Ο εγκλεισμός βέβαια που εκφράζεται μέσα από την δημιουργία των φυλακών δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο και σύγχρονο φαινόμενο και δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Και αν ο εγκλεισμός των ανθρώπων στοχεύει στην τιμωρία και στην πειθάρχηση στα υπόλοιπα ζώα ξεφύγει απο αυτά τα δυο πλαίσια. Ο εγκλεισμός αποτελεί πρακτική καταστολής και ελέγχου των σωμάτων τόσο των ανθρώπινων όσο και των μη ανθρώπινων ζώων, χρησιμοποιώντας παρόμοιες πρακτικές και διαδικασίες. Τα ζώα κλεισμένα και αυτά σε ασφυκτικές συνθήκες είναι αναγκασμένα να υπομένουν μια ζωή στα δεσμά της φυλακής με την κύρια διαφορά ότι δεν ξέρουν τι θα γίνουν και γιατί βρέθηκαν εκεί. Ως αποτέλεσμα της αντίληψης της ανωτερότητας του ανθρωπινού είδους το κράτος εκμεταλλεύεται τα ζώα με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο προς όφελος των σύγχρονων ανθρωποκεντρικών κοινωνιών. Από τη σφαγή τους για τροφή, ρουχισμό και προϊόντα πολυτελείας, τα βασανιστήρια τους στα ερευνητικά κέντρα στο όνομα της προόδου και της επιστήμης, μέχρι την φυλάκιση των άγριων ενστίκτων τους στο βωμό του θεάματος και της ανθρώπινης διασκέδασης.

Ως άτομα που παλεύουμε για την καταστροφή της εξουσίας δεν διαχωρίζουμε κανενός είδους εγκλεισμού αλλά αναγνωρίζουμε την σύνδεσή των διαφορετικών μορφών του με την κυριαρχία για αυτό και η αλληλεγγύη μας προς όλα τα όντα που είναι φυλακισμένα αποτελεί βασικό κομμάτι της καθημερινής μας δράσης. Η κυριαρχία εκμεταλλεύεται καθημερινά κάθε τι φυσικό για την επέκτασή της ενώ δεν διστάζει να δολοφονήσει και να αιχμαλωτίσει αυτούς που δεν χρειάζονται πλέον είτε είναι άνθρωποι είτε άλλα ζώα, Για αυτό και ο αγώνας μας δεν τελειώνει μέχρι την καταστροφή κάθε κελιού-κλουβιού,

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ-ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΧΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΣΤΙΣ 13:00 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

ανοιχτή αντισπισιστική συνέλευση

Ως “Συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές”, στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα, κρίνουμε τις επόμενες ημέρες ως πολύ κρίσιμες και καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα να βρεθεί στο δρόμο απέναντι στις επιχειρούμενες δυστοπικές αλλαγές.

Το νομοσχέδιο έχει ήδη ψηφιστεί στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και την Πέμπτη 22/02 θα έρθει προς ψήφιση στην ολομέλεια.

Την Πέμπτη 22/02 στις 18:00 καλούμε σε κεντρική συγκέντρωση στο Σύνταγμα, την ώρα που θα ψηφίζεται το εκτρωματικό νομοσχέδιο στη Βουλή.

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ – ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

Κάλεσμα του τοπικού συντονισμού Αθήνας της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης σε συγκέντρωση την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα

Πέμπτη 22/2 | Σύνταγμα | 18.00

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ
Ατιμωρησία για τα καθημερινά και μαζικά εγκλήματα κράτους και αφεντικών – Φυλακές και καταστολή για τους φτωχούς και τους αγωνιζόμενους

Στο τέλος του 2023 κατατέθηκε προς δημόσια διαβούλευση το τρίτο κατά σειρά μέσα στα τελευταία 5 χρόνια σχέδιο τροποποιήσεων και παρεμβάσεων του ποινικού κώδικα και του κώδικα ποινικής δικονομίας. Το σχέδιο αυτό, το οποίο αφορά περισσότερα από 100 άρθρα, έρχεται να εφαρμόσει μια σειρά τροποποιήσεων σε μια άκρως αντιδραστική, αντικοινωνική και τιμωρητική κατεύθυνση για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Βασικά χαρακτηριστικά του αποτελούν η κοινωνική τιμωρία, η μετακύλιση των κρατικών ευθυνών στο άτομο, η ταξική ανισότητα, η οικονομική αφαίμαξη μέσω της φοροεισπρακτικότητάς του και φυσικά το χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Επί της ουσίας αυτό που επιχειρείται είναι η ακραία επίθεση στα δικαιώματα των κατηγορουμένων και πιο συγκεκριμένα όσων ανήκουν στα φτωχά κοινωνικά στρώματα και όσων στοχοποιούνται για τη συμμετοχή τους στον αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι τροποποιήσεις που έχουν κατατεθεί προς δημόσια διαβούλευση ανοίγουν διάπλατα το δρόμο στη δραματική αύξηση του αριθμού των κρατουμένων στις ήδη ασφυκτικά γεμάτες και υπό άθλιες συνθήκες φυλακές και σε δεύτερο χρόνο στη δημιουργία ιδιωτικών φυλακών όσο και στο φάσμα της απλήρωτης εργασίας και της οικονομικής εξόντωσης όσων βρεθούν υπό δίωξη. Πιο συγκεκριμένα προβλέπεται η πραγματική έκτιση της ποινής για ποινές άνω των 3 ετών χωρίς δυνατότητα αναστολής. Αναστολή θα χορηγείται μόνο για ποινές έως ένα έτος και εφόσον οι αμετάκλητες προηγούμενες καταδίκες δεν υπερβαίνουν τους 12 μήνες. Σε ποινές από 2-3 έτη προβλέπεται πραγματική έκτιση μέρους της ποινής, ενώ σε ποινές από 1-2 χρόνια προβλέπεται η εξαγορά της ποινής ή η παροχή κοινωφελούς εργασίας. Ταυτόχρονα η αυστηροποίηση των ποινών, η αύξηση των ανωτάτων ορίων κάθειρξης (για τα κακουργήματα από 15 στα 20 χρόνια, για τη συρροή πλημμελημάτων στα 10 έτη και για συρροή κακουργημάτων στα 25), η εξίσωση της απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη αλλά και της ποινής που προβλέπεται για τον συνεργό με αυτή του φυσικού αυτουργού προωθούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο επί των ποινών.
Όσον αφορά την ποινική διαδικασία αλλαγές δρομολογούνται τόσο στις συνθέσεις των δικαστηρίων όπου καταργούνται τα τριμελή πλημμελειοδικεία και τα πενταμελή εφετεία με αποτέλεσμα οι αποφάσεις να λαμβάνονται από μικρότερες συνθέσεις ακόμα και τους ενός δικαστή, όσο και στη διαδικασία επί του ακροατηρίου με τη ρύθμιση που αφορά την εξέταση αστυνομικών- μαρτύρων κατηγορίας, όπου πλέον δεν θα υποχρεούνται να καταθέσουν επί του ακροατηρίου αλλά θα λαμβάνονται υπ’ όψιν οι μαρτυρικές καταθέσεις τους στο στάδιο της προδικασίας, αφαιρώντας τη δυνατότητα από τους κατηγορούμενους των ερωτήσεων κατά τη διάρκεια της δίκης, εκεί όπου αναδεικνύονται οι ανακολουθίες των κατασταλτικών μηχανισμών και ειδικά σε πολιτικές δίκες καταρρίπτονται τα στημένα κατηγορητήρια των αστυνομικών επιτελείων. Ταυτόχρονα αυστηροποιείται η χορήγηση αναβολών, με την πρόβλεψη του δικαιώματος για μια αναβολή (καθώς δεύτερη μπορεί να χορηγηθεί μόνο για λόγους υγείας που θα πιστοποιούνται από δημόσιο νοσοκομείο) και αυξάνεται η τιμή του αναβολόσημου. Επίσης καταργείται η υποχρέωση του εισαγγελέα της γραπτής αιτιολόγησης για την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης ενώ θεσπίζεται η εκτενής αιτιολόγηση της έδρας σε περίπτωση χορήγησης αναστολής.
Επιπλέον στην κατεύθυνση της ταξικής ανισότητας και της οικονομικής εξόντωσης των διωκόμενων ή καταδικασθέντων βρίσκονται οι ρυθμίσεις που αφορούν την αύξηση τόσο των τιμών στα παράβολα όσο και του κόστους της εξαγοράσιμης ποινής από 5 ευρώ τη μέρα στα 10. Τα υπέρογκα ποσά για την εξαγορά ποινών όπως και τα έξοδα για την παράσταση δικηγόρου, με δεδομένο ότι ακόμα και για ένα απλό πλημμέλημα ο δρόμος για τη φυλακή είναι ανοιχτός, καταδεικνύουν ότι στόχος είναι η περαιτέρω οικονομική εκμετάλλευση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων και η ευνοϊκή μεταχείριση για τους έχοντες.
Μια ακόμα σημαντική ρύθμιση αποτελεί η αυστηροποίηση της υφ’ όρον απόλυσης, σύμφωνα με την οποία ανεξάρτητα από την τυπική προϋπόθεση της συμπλήρωσης του χρόνου κράτησης το δικαστικό συμβούλιο θα κρίνει αν θα χορηγηθεί αυτή ανάλογα με την επικινδυνότητα του εγκλήματος και τα ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του υπόδικου. Με αυτόν τον τρόπο θεσμοποιείται αυτό που ήδη έχει επιχειρηθεί να εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις πολιτικών κρατουμένων, όπου παρά την πλήρωση των τυπικών προϋποθέσεων για την υφ’ όρων αποφυλάκισή τους έρχονται αντιμέτωποι με την εκδικητικότητα τους καθεστώτος, το οποίο αρνείται να εφαρμόσει τους νόμους του και με κριτήριο το πολιτικό φρόνημα επιζητά δηλώσεις μετανοίας.
Τέλος χαρακτηριστικά παραδείγματα της επιθετικής διάστασης των τροποποιήσεων του ποινικού κώδικα αποτελούν τόσο οι επιβαρυντικές διατάξεις για τη διατάραξη δημόσιων υπηρεσιών ” με φωνασκίες” με ειδική αιχμή τα νοσοκομεία, λειαίνοντας επί της ουσίας το δρόμο στις διώξεις εργαζομένων στην υγεία που θα διαμαρτυρηθούν για τη διάλυση του ΕΣΥ αλλά και οι διατάξεις που αφορούν τις πυρκαγιές, με τις οποίες προβλέπεται ότι αν από αμέλεια κάποιος προκαλέσει φωτιά σε δάση τότε μπορεί να δημευτεί η περιουσία του. Μια διάταξη που έρχεται μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που έχουν κατακάψει χιλιάδες στρέμματα γης και δασών και έχουν αφήσει πίσω τους νεκρούς ανθρώπους και νεκρά ζώα τα τελευταία καλοκαίρια και υπό την ευρεία ερμηνεία της επιχειρεί να μετακυλίσει τις κρατικές ευθύνες για τη λεηλασία της φύσης και των τοπικών κοινωνιών ακόμα και σε αυτόν που δεν καθάρισε το χωράφι του από τα ξερόχορτα.
Το νέο αυτό σχέδιο του ΠΚ και ΚΠΔ έρχεται μέσα σε μια περίοδο όπου κράτος και κεφάλαιο εντείνουν όλο και περισσότερο τους όρους εκμετάλλευσης και καταπίεσης στο κοινωνικό σώμα, μέσα από τις συνεχείς αντικοινωνικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται με μια σειρά νομοσχεδίων. Από την επικείμενη ψήφιση του νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την παράκαμψη του άρθρου 16 μέχρι την πρόσφατη ψήφιση νομοσχεδίων που άπτονται της εργασίας, της υγείας, της παιδείας, της φύσης, της κατοικίας και της πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης. Ταυτόχρονα το κράτος, εντείνοντας την πάγια αντιεξεγερτική στρατηγική του, εξοπλίζεται τόσο ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο όσο και κατασταλτικά με τη διαρκή στελέχωση των σωμάτων ασφαλείας, στην προσπάθειά του να αποτρέψει την οποιαδήποτε κοινωνική έκρηξη και να επιβάλλει τη σιωπή, ειδικά μέσα σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, τη φτώχεια και την επισφάλεια.
Στην κατεύθυνση αυτή, οι επικείμενες τροποποιήσεις του ΠΚ καταδεικνύουν την προσπάθεια ισχυροποίησης της δόμησης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της κρατικής επιβολής και ελέγχου πάνω στο κοινωνικό σώμα. Την ίδια στιγμή οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ χαίρουν ασυλίας με την προκλητική ατιμωρησία για μια σειρά κρατικών και καπιταλιστικών εγκλημάτων απέναντι στην κοινωνία και τη φύση. Από το έγκλημα στα Τέμπη, τη δολοφονία εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών στο ναυάγιο της Πύλου, τη λεηλασία της φύσης και των τοπικών κοινωνιών με τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Εύβοια, τη Ρόδο, τον Έβρο και την Αττική και τις πλημμύρες στη Θεσσαλία μέχρι τις δολοφονίες ρομά από τις συμμορίες της ΕΛ.ΑΣ, τους χιλιάδες θανάτους στα νοσοκομεία λόγω της εγκληματικής κρατικής διαχείρισης της πανδημίας και της επιχείρησης διάλυσης του ΕΣΥ και τις δεκάδες εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
Αυτό που στοχεύει το κράτος είναι ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης με κάθε μέσο, εξαθλιώνοντας τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, δημιουργώντας όρους κοινωνικής υποταγής και καταστέλλοντας όσους ορθώνουν ανάστημα απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Στοχεύει στη διάλυση καθετί συλλογικού και κάθε συνεκτικού δεσμού μεταξύ των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων και στην επικράτηση της εξατομίκευσης, του φόβου και του κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου όσοι επιλέξουν να αγωνιστούν θα συντριβούν και οι υπόλοιποι είτε θα αδυνατούν να αντιδράσουν στην περαιτέρω εκμετάλλευσή τους από τους κυρίαρχους είτε θα στραφούν απέναντι στον πιο αδύναμο. Η αλλαγή του κοινωνικού παραδείγματος έρχεται μέσα από μια σειρά επιθετικών πολιτικών της κυριαρχίας, όπου μοναδικό μέλημα του κράτους αποτελεί η διατήρηση της εξουσίας του και αυτό εκφράζεται σε πρώτο στάδιο μέσα από την καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, την εγκληματοποίηση της απεργίας και των εργατικών αγώνων, την επίθεση στο αναρχικό κίνημα και στις δομές του, τις διώξεις σε αγωνιστές/τριες, τις δολοφονίες των πιο περιθωριοποιημένων και εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας, των φτωχών, των προσφύγων- μεταναστών, των ρομά.
Αντιλαμβανόμαστε ότι, απέναντι στην κρατική τρομοκρατία και την ταξική εκμετάλλευση, απέναντι στο φόβο και την εξατομίκευση, απέναντι στην προσπάθεια κράτους και αφεντικών να σβήσουν κάθε ίχνος συλλογικής αντίστασης και να πείσουν ότι έχει επέλθει το τέλος της Ιστορίας, ο μόνος δρόμος που έχουν οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι είναι ο αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Το όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μια κοινωνία Ίσων δεν θα δικαιωθεί μέσα από τα ατομικά, μερικά ή αυθόρμητα ξεσπάσματα της δίκαιης οργής μας αλλά από τον οργανωμένο πολιτικό αγώνα ενάντια στους καταπιεστές μας. Μέχρι την Κοινωνική Επανάσταση, μέχρι την οικοδόμηση ενός κόσμου αλληλεγγύης, ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Ως “Ταμείο Αλληλεγγύης στους/στις φυλακισμένους/ες διωκόμενους/ες αγωνιστ(ρι)ές” στηρίζουμε το κάλεσμα στη συγκέντρωση τη Πέμπτη 22/02, 18.00 στο Σύνταγμα. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε από την αρμόδια επιτροπή της βουλής και θα ψηφιστεί στην ολομέλεια την Πέμπτη 22/02.

Καλούμε το κόσμο του ανταγωνιστικού κινήματος σε στήριξη της συγκέντρωσης την Πέμπτη 22/02, 18:00 στο σύνταγμα ενάντια στο νομοσχέδιο έκτρωμα του νέου ποινικού κώδικα.

Κείμενο του Ταμείου Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών για το νέο ποινικό κώδικα

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ Π.Κ

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ετοιμάζεται να προβεί στην 3η κατά σειρά τροποποίηση της ποινικής νομοθεσίας από το 2019 έως και σήμερα. Αναρτώντας τον περασμένο Νοέμβρη προς δημόσια διαβούλευση ένα σύνολο αντιδραστικών τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα καθώς και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που θα επιχειρήσει τις επόμενες μέρες να τις νομοθετήσει στη Βουλή. Αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την φασίζουσα ρητορεία του δόγματος νόμου και τάξης, η κυβέρνηση σκοπεύει να περάσει τα πλέον αντιδραστικά μέτρα, τα οποία έχουν ως βασικό άξονα την αυστηροποίηση των ποινών, την ποινικοποίηση της φτώχειας και την αύξηση της καταστολής ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, έχοντας ως πρωταρχικό σκοπό την διαφύλαξη και την διαιώνιση των καπιταλιστικών και κρατικών συμφερόντων. Μέτρα τα οποία με την εφαρμογή τους θα κατακλύσουν τις ήδη ασφυκτικά γεμάτες φυλακές της χώρας πολλαπλασιάζοντας δραματικά τον αριθμό των κρατουμένων και παράλληλα θα διαμορφώσουν πρόσφορο έδαφος για την ίδρυση ιδιωτικών φυλακών. Λίγο καιρό μετά την τιμωρητική και εκδικητική αντιμετώπιση του κρατικού μηχανισμού ενάντια στον πρόσφατο αγώνα των κρατουμένων για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και περισσότερα δικαιώματα, η κυβέρνηση αρνείται παραδειγματικά το αίτημα για αποσυμφόρηση των φυλακών και ετοιμάζεται να στείλει στις φυλακές χιλιάδες ακόμα “παρανόμους”, φτωχές, απείθαρχους, μετανάστριες και αγωνιστές.

To σύνολο του δικαιϊκού συστήματος ενός κράτους συνιστά μια από τις πολλές υλικές αποτυπώσεις, των συσχετισμών ισχύος του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού και το καθρέφτισμα των ισορροπιών που διαμορφώνονται σε μια συγκεκριμένη συγκυρία. Ευνοϊκοί νόμοι που παραχωρούν δικαιώματα (τα λεγόμενα κοινωνικά κεκτημένα) των από τα κάτω, είναι κερδισμένο έδαφος στον κοινωνικό ανταγωνισμό για όλους και όλες μας. Σημαίνει ότι μια εξουσία σε μια δεδομένη στιγμή υποχωρεί αφήνοντας περισσότερο χώρο και περισσότερες ανάσες ελευθερίας σε καταπιεσμένους ανθρώπους ζυγίζοντας ενδεχομένως ότι το κόστος καταστολής είναι πιο ασύμφορο από το κόστος ανοχής. Αυτό συνεπάγεται ότι σε πρότερο χρόνο έχει δημιουργηθεί η απαιτούμενη δυναμική που αναγκάζει την εξουσία να υποχωρήσει. Η ίδια η αστική δικαιοσύνη εξάλλου και ολόκληρο το πνεύμα της που χαρακτηρίζεται από την επικράτηση του ορθού λόγου, του θετικισμού και της πτώσης των παλαιών καθεστώτων μοναρχίας, ουσιαστικά έθεσε τέλος στη λογική ότι τα καθεστώτα κατέχουν τους ανθρώπους και συνεπώς μπορούν να τους τιμωρούν όπως νομίζουν. Να τους βασανίζουν δημοσίως σε πλατείες, να τους παλουκώνουν, να τους καίνε, να τους εκτελούν εν είδη δημόσιου θεάματος. Η λογική ότι οι εξουσίες πρέπει να μπορούν να αποδείξουν ότι αυτοί που κατηγορεί είναι ένοχοι βάση μιας επιστημονικά ορισμένης διαδικασίας υπήρξε κι αυτή κάποτε στην εποχή της μια νίκη με διαχρονικό σύμβολο τη πτώση της Βαστίλης, κι αυτό καλό είναι να μην το λησμονούμε.

Οι συνθήκες στις ελληνικές φυλακές στα πενήντα χρόνια από τη μεταπολίτευση έχουν γνωρίσει πολλές αλλαγές οι οποίες δε θα συνέβαιναν αν δεν είχε εκφραστεί κάποτε αυτή η δυναμική από τους/ις ίδιους/ες τους/ις κρατούμενους/ες, σε μια εποχή μεσαιωνικών βασανιστηρίων. Μια εποχή όπου σε μια ορισμένη επικράτεια ενός αστικού εξευρωπαϊσμένου κράτους είχαν διαμορφωθεί κανονικές ζώνες εξαίρεσης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που υποτίθεται είναι το μεγαλύτερο χαρτί των αστικών δημοκρατιών για την προβολή του λεγόμενου δημοκρατικού ηθικού πλεονεκτήματος. Ήταν το ντόμινο των εξεγέρσεων στις φυλακές της χώρας, οι φωτιές, οι καταστροφές, η καταστολή και η όποια κατακραυγή από την έξω πλευρά των τειχών που δημιούργησε μια κατάσταση οπισθοχώρησης τις επόμενες δεκαετίες και ανάγκασαν το ελληνικό κράτος, όχι φυσικά να κάνει πάρα πολλά, αλλά το λιγότερο να συμβαδίσει με τη γενικότερη νόρμα δικαίου στην Ευρώπη.

Αυτό το λιγότερο δυνατό όμως για τους/ις κρατούμενους/ες σήμαινε διακοπή βασανιστηρίων (των πιο ειδεχθών έστω) και το δραματικό περιορισμό της σαδιστικής συμπεριφοράς των δεσμοφυλάκων. Σήμαινε την αρχή της επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο. Σήμαινε την δυνατότητα ανάγνωσης εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων. Τη δυνατότητα να ακούν μουσική, να βλέπουν τηλεόραση, να έχουν δικά τους ρούχα και παπούτσια, να μπορούν να κάνουν επισκεπτήρια, να εργάζονται για να μειώσουν την ποινή τους και το τελευταίο μέρος αυτής να το εκτίουν σε αγροτικές φυλακές. Σήμαινε τη δυνατότητα να έχουν επισκεπτήρια και να βλέπουν έστω πίσω από θολά τζάμια τις σιλουέτες των αγαπημένων τους ανθρώπων να τους αποχαιρετούν δακρυσμένοι μέχρι την επόμενη φορά. Σήμαινε τη δυνατότητα να μπορούν να μορφώνονται ακόμα κι εντός των φυλακών και ακόμα και να σπουδάζουν αν το επιθυμούν και να παίρνουν άδειες εκπαιδευτικές προκειμένου να ενισχυθεί αυτή τους η προσπάθεια. Σήμαινε τη δυνατότητα να έχουν τακτικές άδειες για μέρες ολόκληρες στο τελευταίο διάστημα της ποινής τους προκειμένου να έχουν το χρόνο να ενσωματωθούν ξανά πίσω στην κοινωνία πιο ομαλά και όχι να ανοίξει μια μέρα η πόρτα απότομα και απλά τους ξεράσει έξω. Σήμαινε αυτά κι άλλα πολλά που δε θα ήταν δυνατά αν δεν είχε χυθεί αίμα στις φυλακές και αν δεν είχε αναγκαστεί το ελληνικό κράτος να υποχωρήσει να αφήσει έδαφος για τους ανθρώπους εκείνους που έχει σε καθεστώς αιχμαλωσίας.

Και είναι αυτό το έδαφος που σταθερά πλέον επιχειρείται να παρθεί πίσω μέσω διαδοχικών νομοθετικών παρεμβάσεων. Φυσικά, αυτό δε συμβαίνει μόνο στο πεδίο των φυλακών. Η «πολιτική ηγεμονία» που απολαμβάνει την τελευταία περίοδο η νεοφιλελεύθερη δεξιά και η Ακροδεξιά που εγκολπώνονται αρμονικά στο εσωτερικό της ΝΔ, χρησιμοποιείται ως το εφαλτήριο της εφαρμογής της πιο ακραία επιθετικής πολιτικής σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απελευθέρωση των εξώσεων, ενίσχυση των ενεργειακών και εμπορικών μονοπωλίων και άρα της ακρίβειας, εργασιακές αναδιαρθρώσεις υπέρ των αφεντικών, αναδιαρθρώσεις και αντιμεταρρυθμίσεις των πανεπιστημίων, όξυνση της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής, εξοπλιστικά προγράμματα πολλών δισεκατομμυρίων, ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και εντολή προς αυτά για όξυνση της δολοφονικής βίας, είναι μόνο κάποια από τα κομμάτια που συνθέτουν το πλέγμα της κρατικής πολιτικής σε αυτή τη συγκυρία.

Ο προς ψήφιση νέος ποινικός κώδικας είναι ένα κομμάτι -θεμελιώδες πάντως- αυτού του πλέγματος και μόνο ως τέτοιο μπορεί να κατανοηθεί σε όλη του την έκταση και το πολιτικό του βάθος. Οι αλλεπάλληλες και πολυεπίπεδες κρίσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας αλλά και η σημερινή συνθήκη των πολέμων ακόμα και σε ευρωπαϊκό έδαφος, των πληθωριστικών πιέσεων και των νέων πολιτικών λιτότητας και του ενδεχόμενου κοινωνικού αναβρασμού οδηγούν τα κράτη σε μια ολοένα και εντεινόμενη θωράκιση απέναντι σε εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς. Η ποινική νομοθεσία είναι από τις αιχμές του δόρατος αυτών των στρατηγικών και το ελληνικό κράτος βρίσκει την ευκαιρία να «εκσυγχρονιστεί» και σε αυτή την κατεύθυνση ευθυγραμμιζόμενο με τις σκληρότερες εκδοχές του δυτικού νομικού οπλοστασίου, όπως αυτές έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται με την κήρυξη του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία από το 2001 και μετά.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, έρχονται οι νέες αλλαγές, έχοντας με κεντρική βάση την ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων και των κρατουμένων. Επιχειρείται να περάσουν αυξήσεις στα όρια των ποινών καθώς και πραγματική έκτιση (φυλάκιση) για ποινές άνω των τριών ετών. Επιπλέον αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις για την υφ’ όρων απόλυση, αφού θα εξαρτάται από υποκειμενικούς παράγοντες, όπως η «επικινδυνότητα του εγκλήματος» και τα «ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του/της υπόδικου», οι οποίοι θα εναπόκεινται στην κρίση των δικαστικών συμβουλίων, ανεξαρτήτως εάν έχει συμπληρωθεί ο απαιτούμενος χρόνος έκτισης της ποινής. Δίνεται δυνατότητα εξίσωσης της απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη καθώς και του συνεργού με τον φυσικό αυτουργό μέσα σε ένα επιτηδευμένα ασαφές πλαίσιο. Καθίσταται μη απαραίτητη η φυσική παρουσία των μπάτσων στις δίκες με την αποδοχή μόνο των γραπτών τους καταθέσεων (με εξαίρεση ειδικών περιπτώσεων), γεγονός στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία, καθώς έχει διαπιστωθεί, πως με την παρουσία τους στο ακροατήριο πέφτουν σε διαρκείς αντιφάσεις, καταδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τα στημένα κατηγορητήρια της ΕΛ.ΑΣ και των επιμέρους υπηρεσιών. Επιπροσθέτως, θα δύναται να πραγματοποιηθεί η εξέταση των μαρτύρων και των κατηγορούμενων από απόσταση (τηλεδίκες), ενώ η επίδραση των ελαφρυντικών μειώνεται και ορίζεται μια μόνο επιτρεπόμενη αναβολή ανά υπόθεση. Σε αυτή την κατεύθυνση, λοιπόν, εξαλείφονται οποιεσδήποτε υπάρχουσες δικλείδες ασφαλείας υπέρ των κατηγορουμένων, αφήνοντάς τους ακόμη πιο απροστάτευτους απέναντι στο αιμοδιψές δικαστικό σύστημα. Παράλληλα, επανεμφανίζονται οι εναλλακτικές μορφές έκτισης ποινής μέσω κοινωφελούς εργασίας, αλλά και η μετατροπή ποινής σε χρηματικό ποσό, καθώς αυξάνονται και τα απαιτούμενα ποσά παραβόλων, αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά το ταξικό πρόσημο της δικαιοσύνης.

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω είναι δεδομένο ότι το όποιο έδαφος είχε χαθεί από πλευράς κράτους εντός των φυλακών, η εξουσία το διεκδικεί ρεβανσιστικά ξανά πίσω. Η κεντρική ιδέα πίσω από όλες τις καινούργιες αλλαγές, και πίσω και από τις πιο πρόσφατες, είναι ότι η κυριαρχία επαναδιεκδικεί τον απόλυτο έλεγχο στη μοίρα των ανθρώπων που κρίνονται εκτός πεδίου σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι φανερό, επίσης, ότι η πολιτική διαχείριση του ελληνικού κράτους νιώθει αρκετή αυτοπεποίθηση να εφαρμόσει αυτήν την ατζέντα θεωρώντας ότι έχει κτίσει την ηθική και πολιτική βάση νομιμοποίησης της.

Για εμάς από την άλλη είναι προφανές πως η αστική δικαιοσύνη δεν είναι παρά η αιχμή του δόρατος του κρατικοκαπιταλιστικού συμπλέγματος εξουσίας. Είναι αυτή που διασφαλίζει την κανονικότητα της εκμετάλλευσης, της αδικίας και της κοινωνικής ανισότητας. Η ποινική νομοθεσία είναι ταυτόχρονα και το όπλο με το οποίο κράτος και κεφάλαιο διαφυλάττουν την αναπαραγωγή και επέκταση της κυριαρχίας τους, επομένως δεν αποτελεί ένα ουδέτερο πολιτικά και ταξικά θεσμό, δήθεν υπεύθυνο για την εξάλειψη μιας κοινωνικής δυσαρμονίας που ονοματίζουν «έγκλημα» συσκοτίζοντας ότι αυτό δεν παράγεται “εν κενώ” αλλά είναι άρρηκτα συνυφασμένο με την υλική, ταξική και κοινωνική πραγματικότητα.

Για εμάς, ως ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών, η σημερινή συγκυρία και η προοπτική ψήφισης ενός τόσο σκληρού ποινικού κώδικα αποτελεί μια στιγμή κρίσιμη στην ιστορία των αγώνων εντός και εκτός των «τειχών».

Αν η νομοθεσία αυτή πράγματι εφαρμοστεί, μεγάλα κοινωνικά κομμάτια -προφανώς, τα κατώτερα- αλλά και ο κόσμος του ριζοσπαστικού αγώνα θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον πραγματικά πρωτόγνωρο για τις τελευταίες δεκαετίες. Αφενός οι ήδη πολιτικοί κρατούμενοι και κρατούμενες θα γνωρίσουν ένα ακόμα βαναυσότερο καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης, αφετέρου το σύνολο των αγωνιζομένων θα βρεθεί σε μια πολύ πιο δυσχερή θέση από αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Καθώς όλα τα μέσα αγώνα ποινικοποιούνται σε τόσο ακραίο βαθμό, θα είναι ίσως πολλές και πολλοί αυτοί που στο άμεσο μέλλον θα κινδυνεύσουν με μικρότερες ή μεγαλύτερες φυλακίσεις. Η κρατική πολιτική της προληπτικής αντιεξέγερσης φαίνεται πως ξεδιπλώνεται χωρίς κανέναν πλέον φραγμό και δισταγμό. Η επιχείρηση εκφοβισμού, διάβρωσης και ακινητοποίησης του κόσμου του αγώνα πρέπει να βρει ισχυρή αντίσταση όχι μόνο πριν, αλλά και μετά την ενδεχόμενη ψήφιση του Π.Κ. Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυριαρχία ονειρεύεται το τέλος της ιστορίας, το τέλος του αγώνα, του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, το τέλος της πολύμορφης πολιτικής αντί-βίας. Θα είναι, αντίθετα, η πολλοστή φορά που θα πρέπει να αγωνιστούμε με όλες τις δυνάμεις μας για να αποτύχει.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ/ΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 22/02 18:00 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών-στριών

Στηρίζουμε την συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος ενάντια στον νέο Ποινικό Κώδικα και τις αλλαγές στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, την Πέμπτη 22/02 στις 18:00

Τα κελιά κρατάνε τα κορμιά μας μα όχι και το πάθος για την λευτεριά μας

Στη συνεχή προσπάθεια κράτους και κεφαλαίου, θωράκισης και αναπαραγωγής του υπάρχοντος, επιστρατεύονται οι διαρκείς αναθεωρήσεις και αυστηροποιήσεις του σωφρονιστικού και ποινικού κώδικα. Τις τελευταίες μέρες δημοσιεύτηκε τροποποίηση του ποινικού κώδικα ώστε <<να ενισχυθούν η ασφάλεια και η προστασία του κοινωνικού συνόλου από την ολοένα αυξανόμενη εγκληματικότητα >>. Στόχος της συγκεκριμένης διάταξης είναι η φυλάκιση να απλωθεί σε πληθώρα μικρών ποινών προκειμένου όπως διατείνονται να πατάξουν τα πιο σοβαρά <<εγκλήματα>>. Επί της ουσίας, επιδιώκουν την διάχυση του φόβου, τη τιμωρία για κάθε τι που ξεφεύγει από την κανονικότητα και το κέρδος και αυτό που να κυριαρχεί να είναι η παντοδυναμία των εξουσιαστών.

Σταχυολογώντας τις νέες τροποποιήσεις, η παροχή κοινωφελούς εργασίας αποτελεί την επισφράγιση του ρόλου της μισθωτής σκλαβιάς. Συνδέει με το πιο άμεσο τρόπο την εργασία με τιμωρία, παρέχοντας παράλληλα, εργατικό δυναμικό στα αφεντικά προκειμένου να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Οι καταδικασθείσες μέχρι ένα έτος φυλάκισης ή θα μπορέσουν έναντι αμοιβής να εξαγοράσουν την ποινή ή θα υποχρεωθούν σε κοινωφελή εργασία. Ακόμα και η ονομασία της ποινής επιδιώκει να χρωματίσει τη συγκεκριμένη διάταξη ως μια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, ως ένα ευεργέτημα των αφεντικών που θα δώσουν θέσεις εργασίας στα <<κακοποιά στοιχεία>> προκειμένου αυτά να ενταχθούν πειθήνια στο κοινωνικό πλαίσιο. Η συγκεκριμένη ρύθμιση στοχεύει την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση κομματιών των από τα κάτω. Πιο συγκεκριμένα, η ρουφιανιά των αφεντικών στους δικαστικούς σε σχέση με την προσέλευση του ατόμου στην εργασία, την τήρηση του επιβεβλημένου ωραρίου, την συμμετοχή σε απεργίες κοκ θα δώσουν μια αυξημένη δυνατότητα καταπίεσης. Μέσω της εντατικοποίησης της στους χώρους δουλειάς, τη μη εφαρμογή εργασιακών κεκτημένων, τις ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, θα μπορούν ελεύθερα να ξεζουμίζουν ακόμα περισσότερο τα άτομα που <<απασχολούν>>.

Η δυνατότητα εξαγοράς της ποινής που δίνεται σαν επιλογή επιβεβαιώνει ξανά την ταξικότητα της δικαιοσύνης. Είναι πασιφανές ποια κοινωνικά στρώματα θα μπορέσουν να κάνουν χρήση αυτής της επιλογής και ποια θα εξωθούνται στην απλήρωτη κοινωφελή εργασία. Άλλωστε η ταξική προέλευση του υποκειμένου το ακολουθεί και εντός της φυλακής, καθώς αυτή αποτελεί την μικρογραφία αλλά και συγχρόνως μεγέθυνση του έξω κόσμου. Τα πιο φτωχοποιημένα και αόρατα κοινωνικά κομμάτια αν δεν απελαθούν (καθώς η νέα αυτή τροποποίηση δίνει πιο έντονα την δυνατότητα απέλασης μετά την έκτιση της ποινής) μπορεί να οδηγηθούν στα εργασιακά κάτεργα παρέχοντας αυτό το εργατικό δυναμικό που μικρά και μεγάλα αφεντικά εναγωνίως επιζητούν στα ΜΜΕ. Μια εργατική δύναμη που επί της ουσίας δεν θα πουλά την εργασία της με αντάλλαγμα τα ψίχουλα των αφεντικών, αλλά θα αναγκάζεται να την παρέχει δωρεάν.

Οι φυλακές του ελλαδικού χώρου βρίσκονται σε επίπεδα υπερπληθυσμού, με μία από τις μεγαλύτερες αναλογίες φυλακισμένων και αριθμού πολιτών μιας χώρας, στην Ευρώπη. Η κατάργηση των αναστολών και η κατεύθυνση της τέλεσης μέρους της φυλάκισης για ποινές 1 έως 3 ετών οδηγεί αναπόφευκτα στη φυλακή ακόμα περισσότερα κομμάτια των από τα κάτω. Οι απαλλοτροιώσεις αγαθών πρώτης ανάγκης, η ρευματοκλοπή, τα χρέη στην εφορία ή η μήνυση ενός γείτονα μπορούν να μεταφράζονται σε μερικούς μήνες εγκλεισμού. Ήδη το υπουργείο ανακοίνωσε τη δημιουργία νέων φυλακών στη Δράμα, καθώς και την αναμόρφωση των αγροτικών φυλακών σε κέντρα κράτησης για κατάδικους μικρών ποινών. Σε συνδυασμό με την είσοδο ιδιωτικού κεφαλαίου στις φυλακές, η συνθήκη αρχίζει και φλερτάρει έντονα με αυτή στις ΗΠΑ και τα επί της ουσίας <<εργοστάσια παραγωγής κρατουμένων>> για τις ιδιωτικές φυλακές και την πλήρως υποτιμημένη εργασία των απανταχού γης φτωχοδιαβόλων.

Κομμάτια που προβλήθηκαν έντονα από τα ΜΜΕ, είναι οι ποινές που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία και τους βιασμούς. Ο ίδιος ο κόσμος της πατριαρχίας, επιδιώκει να διαχωρίσει εαυτόν και να φορέσει το προσωπείο του προστάτη. Η δικαστική εξουσία που ανακρίνει τις θηλυκότητες που βίωσαν την αγριότητα της πατριαρχίας, από το τι φορούσαν μέχρι το πόσο αλκοόλ κατανάλωσαν, που κρίνουν των αθωότητα με βάση το επώνυμο και την ταξική προέλευση του άνδρα, διατείνονται ότι πολεμούν την έμφυλη βία μέσω της φυλάκισης. Η αστυνομία που απαξιώνει όσα καταγγέλλουν τα βιώματά τους, που η ίδια ενεργεί κακοποιητικά (όπως στο ΑΤ Ομόνοιας) ή μοιράζει panic button θα μπορέσει τώρα να εγκύψει στην πάταξη των κακοποιήσεων. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι ότι όσο ο κόσμος της πατριαρχίας και της έμφυλης κακοποίησης υφίσταται, όσο το κράτος και οι μηχανισμοί του, οι θρησκείες και τα έθνη παράγουν και αναπαράγουν έμφυλους διαχωρισμούς, οι θηλυκότητες δεν θα βρουν ασφάλεια από τις φυλακές και τους νόμους, παρά μόνο η μία στο άλλο.

Με την νέα αυτή τροποποίηση παύει ο διαχωρισμός μεταξύ τετελεσμένης πράξης και η απόπειρα τέλεσης αυτής. Χωρίς να υπάρχει απαίτηση απτής απόδειξης, οι ενδείξεις ή πιο ορθά οι ερμηνείες ενδείξεων, θα επαρκούν ώστε να υπάρξει καταδίκη για την ίδια την τέλεση της πράξης. Το παραπάνω δεν αποτελεί μιας οργουελικής συλλήψεως καταστροφολογική υπόθεση, αλλά η ουσία της στοχοθεσίας αυτών των τροποποιήσεων. Η βαθιά πίστη του κράτους ότι με την ώθηση σε φυλάκιση μέσω μικρών ποινών, μεγάλων κοινωνικών κομματιών, αυτά θα βρεθούν παροπλισμένα και θα ελαχιστοποιηθούν οι κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στην λαίλαπα που εξαπολύουν. Ταυτόχρονα όμως, η τιμωρία <<εγκλημάτων>> χωρίς καν αυτά να συμβούν, ευελπιστούν να αποτινάξει τις διαχρονικές ευθύνες κράτους και κεφαλαίου για τις δυσμενείς συνθήκες του υπάρχοντος και να τις μετακυλήσει σε αυτές που δέχονται την καταπίεση.

Οι νόμοι και οι φυλακές υπάρχουν για να συντηρούν το υπάρχον κόσμο της ανελευθερίας, καμία διάταξη όσο ευνοϊκή και αν είναι δεν μπορεί να αλλάξει τα κολαστήρια από την ουσία τους, αποθήκες ψυχών. Στον κόσμο που κρέμεται σαν δαμόκλειο σπάθη πάνω από κάθε νου και σώμα που αναζητά την ελευθερία, την ισότητα, τον περιμένει μόνο η καταστροφή, καμία αναρρύθμιση. Ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού στεκόμενες δίπλα και συμμετέχοντας στους αγώνες που μαίνονται, μέχρι όλοι/ες να είναι ελεύθεροι/ες. Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής, κλουβιού και κάθε εξουσίας. Μέχρι την οικοδόμηση μιας άλλης ζωής, μέχρι την αναρχία.

Ούτε ποινική ούτε πολιτική μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή

Πολύμορφος αγώνας και δίψα για ζωή το σύμπλεγμα εξουσίας θα καταστραφεί

Αναρχική συλλογικότητα Acte

Να γίνουν δεκτά τα αιτήματα της απεργίας πείνας μπροστά στον Άρειο Πάγο. Όλοι/όλες αύριο Πέμπτη στις 18.00 στο Σύνταγμα στη συγκέντρωση ενάντια στη ψήφιση του νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα!

Λαϊκό Μέτωπο της Τουρκίας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πορεία ενάντια στον νέο Ποινικό Κώδικα, Πέμπτη 22/2 στις 18:00 στην Καμάρα

ΠΑΤΡΑ

Συγκέντρωση / Πορεία ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα, Πέμπτη 22.2, στις 18:00, από την κατάληψη Παραρτήματος

ΝΕΟΣ ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Πριν από λίγες ημέρες κατατέθηκε προς διαβούλευση το σχέδιο τροποποιήσεων στον Ποινικό Κώδικα(ΠΚ) και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας(ΚΠΔ). Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, σε ανακοίνωσή του, αναφέρει ότι το παρόν νομοσχέδιο στοχεύει «στην πάταξη της μικρο-μεσαίας παραβατικότητας, την πρόληψη της οικολογικής καταστροφής μέσω εμπρησμών, των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, την επιταχυνση και ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης». Με μια πρώτη ματιά αντιλαμβανόμαστε ότι το κράτος επικαλείται προνοιακές διαθέσεις, αφενός για να αποπροσανατολίσει τον δημόσιο διάλογο από τα πλήρως ανεπαρκή μέτρα δασοπροστασίας, καθώς και το γεγονός ότι επανειλημμένα εκτάσεις καμένης γης έχουν περάσει όλως τυχαίως σε χέρια κεφαλαιούχων με «αναπτυξιακές» βλέψεις. Αφετέρου προσπαθεί να κατευνάσει τις κοινωνικές αντιδράσεις που έχουν προκαλέσει η εμπλοκή ατόμων συνάφειας με κυβερνητικά στελέχη στην υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης, η εμπλοκή υψηλόβαθμων μπάτσων στην υπόθεση, μεταξύ άλλων, παροχής κάλυψης σε οίκους ανοχής (Greek Mafia), το «εγχειρίδιο επιβίωσης» γυναικοκτόνων που παρουσίασε σε τηλεοπτικό πάνελ ο Μπαλάσκας, η επί 12 χρόνια συγκάλυψη του Λοβέρδου για την διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, οι αμέτρητες μακροχρόνιες και κοστοβόρες δίκες που, κεκλεισμένων των θυρών, επανατραυματίζουν τις επιζώσες έμφυλης βίας λόγω δυσπιστίας και δυστυχώς η λίστα δεν έχει τέλος. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι οι δύο από τις τέσσερις στοχεύσεις είναι προσχηματικού χαρακτήρα και οι πραγματικές στοχεύσεις είναι «η πάταξη της μικρο-μεσαίας παραβατικότητας» και η επιτάχυνση και ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης, προφανώς εις βάρος των υπόδικων, κάτι που έχει αποδειχτεί περίτρανα και σε περιπτώσεις κρατούμενων απεργών πείνας, των οποίων τα αυτονόητα αιτήματα έφταναν να εξετάζονται μετά από βδομάδες, οδηγώντας την υγεία τους σε οριακή κατάσταση.

Μιλώντας για τον νέο ΠΚ, δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε και μια αναφορά στην ουσία της έννοιας του νόμου ως εργαλείο του κράτους και της εξουσίας γενικότερα. Το κράτος, μέσω των νόμων, προσπαθεί να ορίσει τι είναι καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, δίκαιο ή άδικο, ηθικό ή μη. Βάσει μιας θρησκευτικής φύσεως έμπνευση και λογική που στοχεύει στην καλλιέργεια της υποταγής σε μια ανώτερη εξουσία, ο κόσμος της κυριαρχίας επιχειρεί, μέσω των νόμων, να διαστρεβλώσει το πηγαίο αίσθημα δικαίου κάθε ανθρώπου. Να εξηγήσουμε στο σημείο αυτό πως ορίζουμε ως πηγαίο αίσθημα δικαίου το βασισμένο στις ελευθεριακές αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας, ένστικτο που μας οδηγεί στο να βρίσκουμε το δίκαιο στην (παράνομη) πράξη απαλλοτρίωσης μιας μάνας που κλέβει για να ταΐσει το παιδί της και το άδικο στην (νόμιμη) πράξη του εργοδότη της να την απολύσει για το λόγο αυτό. Με την αναγωγή στο «ανθρώπινο» αίσθημα δικαίου γίνεται εύκολα αντιληπτή η πρόφαση του κράτους όσον αφορά στην εδραίωση, εφαρμογή και τήρηση των νόμων. Ενώ προβαλεται η διασφαλίση της (φαινομενικής) κοινωνικής συνοχής και της ομαλής συμβίωσης, στην πράξη προστατεύουν την ιδια την υπαρξη του κρατους και την ομαλή και ανεμποδιστη αναπαραγωγή του κεφαλαίου σε βαρος μας, γεγονός που καταδεικνύει και η κατά περίπτωση ελαστικότητα στην εφαρμογή των νόμων (Μαρινάκης, Μίχος, Γεωργιάδης, Λεβέντηδες κλπ).

Ορισμένες από τις αλλαγές που φέρνει το νέο νομοσχέδιο και θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικές, καθώς και ενδεικτικές της κρατικής και ταξικής καταπίεσης και εκδικητικότητας, είναι οι εξής: – οι ποινές αυξάνονται τόσο επί των κατά συρροή πλημμελημάτων (από 8 έτη το μέγιστο όριο γίνεται 10), όσο και επί των κακουργημάτων (από τα 20 έτη το μέγιστο όριο γίνεται 25), για τα οποία κακουργήματα αυξάνεται εν γένει το όριο της κάθειρξης στα 20 έτη, από τα 15 που ίσχυε έως σήμερα. – εξισώνεται η απόπειρα με την τετελεσμένη πράξη και η ποινή του συνεργού με αυτή της αυτουργού. – μερική ή ολική έκτιση ποινών για τα πλημμελήματα, όταν η ποινή που επιβάλλεται είναι μεγαλύτερη του ενός έτους, με δυνατότητα χορήγησης αναστολής μόνο αν ο κατηγορούμενος δεν έχει καταδικαστεί προηγουμένως σε ποινή μεγαλύτερη του ενός έτους. – προβλέπεται η δυνατότητα έκτισης ποινών με τους εναλλακτικούς τρόπους της κοινωφελούς εργασίας – όπως είναι η μετωνυμία της εργασίας χωρίς μισθό και δικαιώματα, τα οφέλη της οποίας θα αξιοποιήσουν κρατικοί φορείς όπως Δήμοι και Περιφέρειες – ή της μετατροπής της ποινής σε χρήμα για ποινές φυλάκισης έως 2 έτη. – επιβάλλεται δίχως εξαιρέσεις η πραγματική έκτιση της ποινής φυλάκισης των τριών ετών και άνω. – η υφ’όρων απόλυση εξαρτάται από την κρίση του συμβουλίου το οποίο θα κρίνει στη βάση της επικινδυνότητας του εγκλήματος που έχει τελεστεί και των ατομικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών του δράστη, ανεξαρτήτως των τυπικών προϋποθέσεων συμπλήρωσης του χρόνου κράτησης. Δηλαδή το κρατούμενο ξανακρίνεται και ξαναδικάζεται για ένα έγκλημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί(!). -επιβάλλονται αυξημένα χρηματικά ποσά ως παράβολα που πιέζουν ακόμα περισσότερα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Επιπλέον προστίθεται καταβολή χρηματικών ποσών για ενστάσεις σε περίπτωση που αυτές απορριφθούν. -αυξάνεται ο κίνδυνος απέλασης για μετανάστριες/μετανάστες/μεταναστά. -αυστηροποίηση στο κομμάτι των αναβολών των δικών, με μέγιστο όριο την μία αναβολή ανά δίκη.

Με την πληρότητα των ελληνικών φυλακών να φτάνει το 2021 στο 110%, 2 στους 10 κρατούμενους να παραμένουν (προ)φυλακισμένοι λόγω καθυστέρησης εκδίκασης ή εξέτασης αιτήματος για υφ’όρων απόλυση, με τις επερχόμενες μονομελείς συνθέσεις δικαστικών, την κατάργηση των ενδιάμεσων διαδικασιών, την κατάργηση της υποχρεωτικής εμφάνισης μάρτυρα αστυνομικού, αναμένεται οι φυλακές να γεμίσουν ασφυκτικά, ανοίγοντας τον δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών φυλακών, όπως κι έχει ήδη συμβεί σε πολιτείες της Αμερικής.

Η συνθήκη του εγκλεισμού είναι μια βάναυση, απάνθρωπη και ακραία καταπιεστική συνθήκη. Πέρα από τη σοφρωνιστική της έκφανση με τις φυλακές, ως τιμωρητικά αποθετήρια ψυχών που το σύστημα κρίνει ότι «περισσεύουν», μπορεί να περιλαμβάνει τα κέντρα κράτησης μεταναστών/μεταναστριών, «υγειονομικά» μέτρα εγκλεισμού (καραντίνες), κέντρα απεξάρτησης, ψυχιατρικά νοσοκομεία, ακόμα και (σε ένα πιο φιλοσοφικό- υπαρξιακό επίπεδο) την ίδια την οργάνωση της ζωής στα σύγχρονα αστικά κέντρα. Εν προκειμένω, στα σοφρωνιστικά καταστήματα, κάθε επίφαση περί σοφρωνισμού και επανένταξης καταρρέει με πάταγο μπροστά στις άθλιες συνθήκες υγιεινής, στις αυθαιρεσίες των σοφρωνιστικών υπαλλήλων, στις «μεσαιωνικές» υποδομές υγείας, στους δεκάδες αόρατα κι αθόρυβα νεκρούς κρατούμενους, ειδικά στην περίοδο της καραντίνας.

Οι νέες τροποποιήσεις στον ΠΚ και ΚΠΔ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία ούτε έρχονται σε κενό χώρο και χρόνο. Έρχονται ως κομμάτι της κρατικής – καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, ως συνέχεια της ιδιωτικοποίησης των δομών υγείας, εκπαίδευσης, μεταφοράς, της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και τις δολοφονίες ανθρώπινων και μη ζώων προς όφελος του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, της κήρυξης πορειών και απεργιών ως παράνομες, της εντατικοποίησης και ελαστικοποίησης της μισθωτής σκλαβιάς, των αυξήσεων σε ενέργεια και είδη πρώτης ανάγκης, της ακραίας φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, της ολοένα και πιο ενεργής συμμετοχής του ελληνικού κράτους σε νατοϊκές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, την Παλαιστίνη και τη Μέση Ανατολή ευρύτερα. Έρχονται να πλαισιώσουν και να ενισχύσουν τη συνεχώς εντεινόμενη κρατική καταστολή, ως απάντηση στις κοινωνικές ανισότητες και το σταδιακά αυξανόμενο ταξικό χάσμα, υπόβαθρο που δύναται να ευνοήσει φαινόμενα κοινωνικής ανυπακοής και αναταραχών. Είναι ακόμα μια εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» που αποσκοπεί στην συσκότιση της ταξικής εκμετάλλευσης, την ποινικοποίηση της ατομικής και συλλογικής αυτοάμυνας και αντεπίθεσης.

Για μας, η εναντίωση στο νέο και σε κάθε ποινικό κώδικα είναι δεδομένη και αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την ελευθερία. Κανένας νόμος, κανένας κανόνας που απορρέει από οποιαδήποτε εξουσία δεν είναι πάνω από τις αξίες μας, πάνω στις οποίες εδράζεται το δίκιο μας, για το οποίο αγωνιζόμαστε.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Ανοιχτή Συνέλευση Ενάντια στο Νέο Ποινικό Κώδικα, Πάτρα

ΠΑΤΡΑ: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ: ΠΕΜΠΤΗ 22/2 – 18.00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Κοινή αφίσα ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα από αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση / ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών (Αθήνα), Πέλοτο / στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξ/πολη)

Νέος ποινικός κώδικας: εργαλείο ταξικής καταπίεσης και προληπτικής αντιεξέγερσης

Ο νέος ποινικός κώδικας αποτελεί το επισφράγισμα της ολοκληρωτικής στροφής και αυταρχικοποίησης του συστήματος που έρχεται να γονατίσει την κοινωνική βάση. Μέσω της αυστηροποίησης των ποινών, της ακόμα μεγαλύτερης έντασης της καταστολής ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, της ποινικοποίησης της φτώχειας και της οποιασδήποτε μορφής ταξικής και κοινωνικής αντίστασης, το κράτος ισχυροποιείται και οχυρώνεται, επιχειρώντας να επαναρυθμίσει το πλαίσιο διαφύλαξης των συμφερόντων της αστικής τάξης, αναγνωρίζοντας πως ο μεγαλύτερος εφιάλτης της σε ένα περιβάλλον ακραίων και ακατάπαυστων αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, εντεινόμενης και δομικής συστημικής κρίσης, όξυνσης των πολεμικών ανταγωνισμών και συρράξεων, είναι οι επερχόμενες κοινωνικές και ταξικές εξεγέρσεις…

Να αντισταθούμε στο αυταρχικό καθεστώς εξαίρεσης που εξοντώνει την κοινωνική πλειοψηφία και επιβάλει με βάρβαρους όρους την κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου.

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα)

Ταξική Αντεπίθεση / ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών (Αθήνα)

Πέλοτο / στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη)

Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξ/πολη)

Καλούμε σε συγκέντρωση/πορεία ενάντια στον Νέο Ποινικό κώδικα τη Πέμπτη 22/2 (ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου) στις 18:00 στη Κατάληψη Παραρτήματος.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΣΑΝ ΟΡΟ ΖΩΗΣ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Το προσεχές διάστημα αναμένεται να ψηφιστεί στη βουλή το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την εισαγωγή του νέου Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Ο νέος Ποινικός Κώδικας έρχεται να σφίξει ακόμα παραπάνω τον κλοιό σε μια σειρά από πεδία της δημόσιας ζωής, τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών, με πτυχές του να επιχειρούν να καταργήσουν δεκαετίες αγώνων των κρατουμένων και των κινημάτων επιστρέφοντας σε μια συνθήκη που θυμίζει όλο και περισσότερο το μεταπολεμικό κράτος. Αυστηροποίηση των συνθηκών κράτησης και επιμήκυνση των ποινών για τα βαριά αδικήματα, φυλακίσεις ακόμα και για μικρά αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα, συγκέντρωση της δικαστικής εξουσίας σε λιγότερα πρόσωπα κατά τη διάρκεια των δικών, εξίσωση πρόθεσης-αποτελέσματος, είναι ορισμένες από τις διατάξεις που υφαίνουν την ποιοτική συνθήκη τρομοκρατίας των αγωνιζόμενων κοινωνικών κομματιών και των κρατουμένων και παράλυσης μορφών και εργαλείων αγώνα που χρησιμοποιούνται για δεκαετίες ενάντια στην εντεινόμενη βία και επέλαση κράτους και κεφαλαίου πάνω από τις ζωές των καταπιεσμένων. Πιο συγκεκριμένα προβλέπονται τα εξής:

* Αυστηροποιούνται τα ανώτατα όρια των ποινών και οι χορηγήσεις ελαφρυντικών. Οι αποφυλακίσεις πλέον θα δίνονται με το σταγονόμετρο και υπό αυστηρότερους όρους, «χτίζοντας ζωντανούς» ουσιαστικά τους ανθρώπους που κρατούνται για πιο βαριά αδικήματα στη φυλακή, αυξάνοντας παράλληλα τον χρόνο κράτησης όλων των εγκλείστων εν συνόλω.

* Οι αναστολές πλέον από κανόνας θα είναι η εξαίρεση, και αυτό μάλιστα με αιτιολογημένες εισηγήσεις από την έδρα και προτροπή για επιβολή περιοριστικών όρων. Ουσιαστικά η αναστολή έκτισης ποινής θα δίνεται για ποινές που δεν υπερβαίνουν το 1 έτος αντί για τα 3 που ίσχυε μέχρι τώρα. Για τη φυλάκιση από 2 έως 3 έτη υπάρχει πλέον η δυνατότητα έκτισης της ποινής αντί για μετατροπή της σε χρήμα, ενώ παράλληλα θεσπίζεται και η δυνατότητα «κοινωφελούς εργασίας». Για ποινές πάνω από 3 έτη δεν αναφέρεται καμία αναστολή ή μετατροπή τους, πράγμα που σημαίνει έστω και ολιγόμηνη πραγματική έκτισή της. Άνθρωποι πλέον, πέραν των αγωνιζόμενων, θα κινδυνεύουν με φυλάκιση για μικρά αδικήματα χωρίς τη δυνατότητα αναστολής, πράγμα που για τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα σημαίνει αποσάθρωση της καθημερινότητάς τους ( παύση της εργασίας τους, των υποχρεώσεών τους, κλπ.).

* Εισάγεται πλέον η δυνατότητα για επιβολή ίσης ποινής στη πρόθεση μιας πράξης και στο αποτέλεσμα που αυτή επιφέρει και κατ’ επέκταση ίση ποινή σε συνεργό και δράστη, εξισώνοντας έτσι τη πρόθεση με το αποτέλεσμα, κάτι που ακόμα και για την αστική δικαιοσύνη είναι θεσμοθετημένο από τις απαρχές του σύγχρονου αστικού δικαίου.

* Οι μπάτσοι πλέον δε θα χρειάζεται να καταθέτουν αυτοπροσώπως στο δικαστήριο. Μια γραπτή τους κατάθεση θα αρκεί. Καλύπτονται έτσι, τυχόν μπερδέματα και αντιφάσεις που τα δικαστήρια αναγκαστικά υιοθετούν στην ετυμηγορία τους για να προβούν σε αθωωτικές αποφάσεις. Πλέον ο λόγος της αστυνομίας μετατρέπεται σε εξ’ αρχής καταδικαστική απόφαση, μια εξουσία που εξασφαλίζει την καταδίκη περισσοτέρων ανθρώπων.

* Αύξηση των αρμοδιοτήτων των μονομελών πλημμελειοδικείων, με μονομελείς συνθέσεις να αποφασίζουν και σε δεύτερο βαθμό. Συγκεντρώνονται εξουσίες έτσι σε συγκεκριμένα πρόσωπα που θα αποφασίζουν χωρίς καμία έστω διαβούλευση καταλήγοντας σε τυποποιημένες, γραμμής παραγωγής αποφάσεις, αλά καρτ στη πλειονότητά τους καταδικαστικές. Παράλληλα καταργούνται τα δικαστικά συμβούλια που αποφασίζουν ποιες υποθέσεις καταλήγουν στα δικαστήρια. Έτσι ακόμα και ανυπόστατα στοιχεία να υπάρχουν για μια υπόθεση, αυτή καταλήγει σε ακρόαση.

* Πλέον ορίζεται μόνο μια αναβολή ανά δίκη, πράγμα που συνάδει και με τις γραπτές καταθέσεις των μπάτσων, δηλαδή να κρατιέται μια υπόθεση επικοινωνιακά ζεστή και να φαίνεται πως η αστική δικαιοσύνη είναι ανάλγητη και επιτελεί το έργο της.

* Αυξάνονται τα παράβολα των δικών και διευρύνονται οι χρηματικές ποινές, ανοίγοντας τον δρόμο για περαιτέρω πλουτισμό του δικαστικού μηχανισμού και του παραδικαστικού κυκλώματος, ενώ ταυτόχρονα οι φτωχές κοινωνικές τάξεις υπόκεινται σε οικονομική αφαίμαξη.

* Η απέλαση για τα άτομα μη ελληνικής καταγωγής επανέρχεται για λόγους «δημοσίας ασφάλειας», επαναφέροντας ρητά και ως διατάξεις πλέον τις ευχές των ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων με τα οποία το κράτος βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία. Ο ρατσισμός και η κατάσταση εξαίρεσης επεκτείνονται από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μπορούν να αρθρώσουν πλέον τη νομολογία της αστικής δικαιοσύνης με τον πιο βίαιο και βάναυσο τρόπο.

Σε μια κοινωνική συνθήκη όπου η οικονομική κρίση αποτέλεσε ευκαιρία για τα αφεντικά να αυξήσουν τα κέρδη τους και να βυθίσουν έτσι τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα στην ανέχεια και την επισφάλεια, σε μια κοινωνική συνθήκη όπου οι κατασταλτικοί πειραματισμοί της διαχείρισης της πανδημίας έδωσαν περισσότερο έδαφος στο κράτος να διαμεσολαβήσει στις κοινωνικές σχέσεις, οι αλλαγές του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας έρχονται να προσθέσουν ακόμα έναν θεμέλιο λίθο μαζί με τα τελευταία νομοσχέδια (για τα εργασιακά με το νόμο Γεωργιάδη, για την εκπαίδευση με το νόμο Κεραμέως, και για τη λεηλασία του φυσικού κόσμου με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο), στην καταστρατήγηση μέχρι και της τελευταίας σπιθαμής δημόσιας και κοινωνικής ζωής και αντίστασης.

Το κράτος εκμεταλλευόμενο την όξυνση της βίας σε κοινωνικό επίπεδο (οπαδική βία, γυναικοκτονίες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, μαχαιρώματα στις γειτονιές, βιασμούς κλπ), μια όξυνση παράγωγο της εξαθλίωσης στην οποία ωθεί η φτώχεια, ο αποκλεισμός, η πατριαρχία και συνολικότερα η πραγματικότητα που επιβάλλει στα φτωχά στρώματα η καπιταλιστική πραγματικότητα, επιχειρεί να εμφανιστεί ως «από μηχανής θεός» για να επιλύσει τα ζητήματα. Το κράτος επανέρχεται έτσι ως ο μοναδικός ρυθμιστής των κοινωνικών σχέσεων και δρα υπέρ του κεφαλαίου διαμορφώνοντας με τέτοιο τρόπο τα νομικά πλαίσια, ώστε να τιμωρούνται τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι, ενώ παράλληλα μπορεί να διατυμπανίζει ότι στέλνει περισσότερους ανθρώπους στη φυλακή όπου θα εκτίσουν μεγαλύτερες ποινές. Ανοίγει έτσι ξεκάθαρα και ο δρόμος για την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών φυλακών, μια μπίζνα δισεκατομμυρίων για τα αφεντικά και ένα ακόμη πιο ζοφερό σενάριο για τη μεγάλη πλειοψηφία των κρατούμενων. Οι ιδιωτικές φυλακές είναι κόλαση, η πραγματικότητα της λειτουργίας τους σε χώρες του εξωτερικού είναι παραπάνω από αποκαλυπτική.

Ο κόσμος της εξουσίας, της πατριαρχίας, των πολέμων και της εκμετάλλευσης που παράγει όλα τα ζοφερά παράγωγα στα οποία εξωθούνται οι άνθρωποι, ποινικοποιεί, ρίχνει το φταίξιμο και το βάρος σε όσα άτομα αγωνίζονται εναντίον αυτού του κόσμου και σε όσα άτομα αλλά και στους ανθρώπους που καταφεύγουν σε αναγκαίες επιλογές για την επιβίωσή τους. Εξάλλου κανένας μπάτσος δολοφόνος ή βιαστής, κανένας βιαστής γόνος αφεντικών, κανένα διακεκριμένο πρόσωπο τύπου Λιγνάδης, κανένας αρχιμαφιόζος συνεργάτης κυβέρνησης και αστυνομίας δεν θα πάει ποτέ στη φυλακή. Η εξουσία αγαπά τα παιδιά της και στη προκειμένη περίπτωση όλοι αυτοί με τη προσθήκη των μεγαλοδικηγόρων και των δικαστών πλουτίζουν από τα παράβολα των δικών, τις κρατούμενες στα σοφρωνιστικά ιδρύματα (όταν αναλαμβάνουν υποθέσεις ή δίνουν προνόμια), τις εγγυήσεις.

Ως αγωνιζόμενα από τα κάτω υποκείμενα, ως άνθρωποι αναγνωρίζουμε στη φυλακή και στο δικαστικό σύστημα τη συμπύκνωση του μίσους που τρέφει η εξουσία για τους φτωχούς και τις αγωνιζόμενες, δηλώνουμε ρητά στο κράτος πως δεν θα αποδεχτούμε ως όρο ζωής τη φυλακή. Ακόμα και ο δήθεν σωφρονισμός τους (η ουσιαστική δηλαδή πειθάρχηση των κρατουμένων στις υπαγορεύσεις κράτους και κεφαλαίου πνευματικά και σωματικά), δεν είναι τίποτα άλλο παρά η τιμωρία για την απόκλιση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων από τις καπιταλιστικές αξίες της επιβολής, της εκμετάλλευσης, του ρατσισμού και της πατριαρχίας. Ένας κόσμος που καθημερινά θεσμοθετεί τον θάνατο, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και τη καταπίεση, ένας κόσμος που διεξάγει πολέμους για να επεκτείνει την γεωπολιτική του ισχύ, ένας κόσμος που εχθρεύεται την ουσιαστική κοινωνική επαφή των ανθρώπων και εμβαθύνει στην καταστολή για να κυριαρχήσει επ’ αυτής δε μπορεί παρά να είναι δίκαιο να ανατραπεί. Και κανένας τέτοιος κόσμος, αυτός δηλαδή του κράτους και των αφεντικών, δεν είναι ικανός να κρίνει τις επιλογές και τις πράξεις αυτών των οποίων πετάει στο δρόμο και αυτών των οποίων αγωνίζονται εναντίον του.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΜΠΑΤΣΟΙ – TV – ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ, ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και τη κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Κάλεσμα σε συγκέντρωση ενάντια στον νέο Ποινικό Κώδικα, την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου.Αλίμονο σε αυτούς που θα δεχτούν σαν όρο ζωής τη φυλακή

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024 , στις 18:00 στην πλατεία Λιοντάριων .

Κατάληψη Ευαγγελισμού