Συγκέντρωση / πορεία ενάντια στην ομοφοβική εκδήλωση της Μητρόπολης Πατρών
Καλούμε σε συγκέντρωση – πορεία, στις 17:30, στο πάνω μέρος της Τριών Ναυάρχων, στα σκαλιά.
Την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου η Μητρόπολη Πατρών οργανώνει συγκέντρωση ενάντια στο νομοσχέδιο για το ομόφυλα ζευγάρια, για να προπαγανδίσει τις θέσεις της εκκλησίας για το γάμο και την οικογένεια.
Η συγκέντρωση αυτή έχει ανοιχτά ομοφοβικά και μισαλλόδοξα χαρακτηριστικά, συνεπής με τις βαθιά συντηριτικές, σεξιστικές και πατριαρχικές θέσεις της εκκλησίας.
Καλούμε σε συγκέντρωση – πορεία, στις 17:30, στο πάνω μέρος της Τριών Ναυάρχων, στα σκαλιά.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Στη επικαιρότητα, το τελευταίο διάστημα, επικρατεί μεγάλη πόλωση γύρω από το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια και τη δυνατότητά τους ή μη να αποκτήσουν οικογένεια. Το ελληνικό κράτος, όντας ένα κράτος – μέλος της Ε.Ε., σπεύδει να ρυθμίσει το ανοιχτό αυτό ζήτημα, σε σύγκλιση με το ευρωπαϊκό περιβάλλον, προβάλλοντας έτσι για τον εαυτό του το προσωπείο του δήθεν δίκαιου και φιλελεύθερου θεσμού.
Από την άλλη μεριά, βλέπουμε τις σφοδρές αντιδράσεις από το σύνολο του συντηρητικού και σκοταδιστικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, που φέρνει στην επιφάνεια τα βαθιά ζητήματα ομοφοβίας, σεξισμού και πατριαρχίας που διαπερνούν ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας και του δημόσιου λόγου σε αυτήν τη μεριά της γης που κατοικούμε. Το ελληνικό κράτος παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της ισότητας και των δικαιωμάτων, την ίδια ώρα που οι επιταγές της Δύσης επιτάσσουν τη συμμετοχή του στο σφαγιασμό των παλαιστίνιων, διαχρονικά τη φτωχοποίηση και την καταστολή τεράστιων κοινωνικών κομματιών, το δομικό και θεσμικό ρατσισμό της δολοφονικής αστυνομικής βίας και των επιχειρήσεων στα σύνορα, του δομικού σεξισμού και της πατριαρχίας που με τόσους διαφορετικούς τρόπους βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Τη συγκάλυψη σε πλείστα περιστατικά βιασμών και κακοποιήσεων από μπάτσους, λεφτάδες, επιφανή και δικτυωμένα μέλη του πολιτικού συστήματος ή της επιφανειακής και για επικοινωνιακούς λόγους αντιμετώπισής τους, της σεξιστικής και πατριαρχικής αστυνομικής βίας με αναρίθμητα περιστατικά.
Το ελληνικό κράτος που μπορεί να κρατά έγκλειστες τόσες μετανάστριες στην Πέτρου Ράλλη με μηδαμινές συνθήκες φροντίδας, που έχει τον κάθε Μπαλάσκα να δίνει συμβουλές σε γυναικοκτόνους, το ελληνικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό που γνωρίζει αν δε συμμετέχει στους βιασμούς και τόσα άλλα που πράττουν κάθε είδους υποκείμενα με την εξουσία και τη δύναμη του Λιγνάδη, αυτό το κράτος έρχεται δήθεν να μιλήσει για τα δικαιώματα ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν επιθυμεί οι γυναίκες να γίνουν αναπαραγωγικές μηχανές ενώ ταυτόχρονα δίνει την δυνατότητα στα ετερόφυλά ζευγάρια να αξιοποιήσουν την παρένθετη μητέρα αν έχουν αδυναμία, παροτρύνουν κυρίως μετανάστριες και μη να γίνουν δότριες ωαρίων για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των πλούσιων πελατών, κάνουν συνέχεια συνέδρια γονιμότητας, μιλάνε για δημογραφικό πρόβλημα και αλλοίωση του ελληνικού έθνους, συγκαλύπτουν τα κυκλώματα trafficking (όπως φάνηκε και αποσιωπήθηκε στην δίκη της Greek Mafia και του Κολωνού). Δηλαδή, η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος σε όλα αυτά δεν μετράει παρά μόνο όταν εμπλέκονται ομόφυλα ζευγάρια. Προφανώς το νομοσχέδιο αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο και τους ταξικούς φραγμούς καθώς αν έχεις την οικονομική δυνατότητα όντας ομόφυλο ζευγάρι, μπορείς να ακολουθήσεις τις αναπαραγωγικές οδούς που επιθυμείς σε κάποιο άλλο κράτος και να αναγνωριστούν έπειτα από τον ελλαδικό χώρο. Τέλος, εννοείται πώς δεν γίνεται λόγος για τα μη δυαδικά, trans, intersex άτομα τα όποια αντιμετωπίζονται σαν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και δεν θα ασχοληθεί κανείς με τα δικά τους δικαιώματα.
Η εκκλησία, αποτελεί πυλώνα του πατριαρχικού οικοδομήματος και του συντηρητισμού διαχρονικά στην ελληνική πραγματικότητα. Οι ομοφοβικές και ρατσιστικές δηλώσεις, οι δηλώσεις – προτροπές μέχρι και για θανάτωση ατόμων ΛΟΑΤΚΙ (όπως πριν λίγα χρόνια έκανε ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος) αλλά κυρίαρχα η συνεχής προσπάθεια καθορισμού και περιχαράκωσης του τι αποτελεί ηθικό, σωστό και φυσικό (ζητήματα που η ιστορία των κοινωνιών και των ανθρώπων καταδεικνύει το ακριβώς αντίθετο από τα κηρύγματά της), η ποινικοποίηση του γυναικείου σώματος, η εξύμνηση της υποτακτικότητας με έμφυλους όρους, η αναπαραγωγή των πιο βλαβερών σεξιστικών στερεότυπων, η περιγραφή της σεξουαλικής απελευθέρωσης και πειραματισμού, της απόπειρας αυτοκαθορισμού και τόσα άλλα που η εκκλησία ταυτίζει ως ανωμαλία και παρέκκλιση, παράγουν σκοταδισμό, οπισδοδρόμηση, μίσαλλοδοξία και φανατισμό. Στο βάθος βέβαια, βρίσκεται η συνεχής απόπειρα της εκκλησίας να διατηρήσει τη σημαίνουσα θέση ισχύος της στην ελληνική κοινωνία, την εξουσίας της, ιδεολογική και οικονομική, να συνεχίσει να αποτελεί έναν πυλώνα της καπιταλιστικής / κρατικής / πατριαρχικής κανονικότητας.
Από τη μεριά μας, αναγνωρίζουμε πως μόνο ο συνολικός αγώνας για έναν κόσμος ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας θα μπορέσει να φέρει την πραγματική απελευθέρωση της ζωής από την εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα, την αδικία, τη φτώχεια, τις κάθε είδους διακρίσεις που φέρνουν μίσος, διαχωρισμούς, ρατσισμό, που αναπαράγουν τα στερεότυπα και τη βία. Μόνο σε έναν κόσμο που κάθε άνθρωπος θα έχει ισότιμα τις ίδιες ευκαιρίες, σε έναν κόσμο που θα υπάρχει ισονομία, θα υπάρχει και το ξεπέρασμα του συντηρητισμού, του σκοταδισμού, του σεξισμού και της πατριαρχίας, με πραγματικούς όρους για τη ζωή μας, και όχι από πετσοκομμένα πολιτικά παιχνίδια του κράτους και σίγουρα όχι από την οπισθοδρόμηση της εκκλησίας.
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
ΓΚΕΙ – ΤΡΑΝΣ – ΛΕΣΒΙΕΣ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
(Α) *
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ & ΤΟ ΡΟΖ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
«Όντας ο θεός το παν, ο πραγματικός κόσμος κι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα. Όντας ο θεός η αλήθεια, η δικαιοσύνη, το καλό, η ομορφιά, η δύναμη κι η ζωή, ο άνθρωπος είναι το ψέμα, η αδικία, το κακό, η ασχήμια, η αδυναμία κι ο θάνατος. Όντας ο θεός ο αφέντης, ο άνθρωπος είναι δούλος. Έτσι, αν ο Θεός υπάρχει πραγματικά, θα πρέπει να τον καταργήσουμε. Με μια φράση, αν οι άνθρωποι θέλουν να είναι ελεύθεροι, τότε θα πρέπει να αποτινάξουν τον ζυγό της κοσμικής και της θρησκευτικής εξουσίας». Μιχαήλ Μπακούνιν, «Θεός και Κράτος»
Το απόγευμα της Κυριακής 11 Φλεβάρη, η Μητρόπολη Πατρών, παραμένοντας σταθερά πρωτοπόρα στη διάχυση του σκοταδιστικού και μισανθρωπικού λόγου, καλεί σε συγκέντρωση στην εκκλησία του Αγιαντρέα ενάντια στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Μια τέτοια κίνηση διόλου δε μας εκπλήσσει. Ο λόγος της εκκλησίας, της ιεραρχίας της αλλά και της οργανωμένης θρησκείας εν γένει, είναι λόγος ρατσιστικός, σεξιστικός, ομοφοβικός και μισογυνικός. Δημιουργεί διαιρέσεις, διαχωρισμούς, καταπίεση και μπορεί να προκαλέσει τραύματα στην ψυχοσύνθεση αρκετών ατόμων που δεν ευθυγραμμιζόμαστε με τα κανονιστικά, πατριαρχικά, ασφυκτικά καλούπια, στα οποία οι παπάδες και εν συνόλω η πατριαρχία θέλουν να μας περιορίσουν. Σε μια σχετική ανακοίνωση με ακραία ομοφοβικό λόγο, που διαβάστηκε στις εκκλησίες όλης της επικράτειας, οι μισαλλόδοξοι ρασοφόροι κάνουν λόγο για «ανατροπή και αλλοίωση του γάμου και του ιερού θεσμού της πατροπαράδοτης ελληνικής οικογένειας, απόρροια του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών». Η άποψη αυτή, εκτός από ομοφοβική, είναι και τελείως εκτός πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που αποδεικνύει ότι πλήθος ανθρώπων γεννιούνται, ανατρέφονται και μεγαλώνουν μέσα σε πολύ διαφορετικές και πολύμορφες οικογένειες, είτε μονογονεϊκές είτε διευρυμένες είτε σε εκείνες δίχως παιδιά είτε και σε εκείνες με ανάδοχους γονείς. Ωστόσο, όλος αυτός ο εσμός των συντηρητικών και ομοφοβικών υπανθρώπων που κάνουν ακροδεξιό πολιτικό ακτιβισμό επικαλούμενοι δήθεν τα δικαιώματα των παιδιών, είναι στην πραγματικότητα πολλοί από εκείνους που καταπιέζουν και κακοποιούν τα παιδιά τους εντός της «παραδοσιακής, ελληνοχριστιανικής οικογένειας», που τα βλέπουν όχι ως αυτόνομες προσωπικότητες αλλά αντιθέτως, ως προέκτασή τους και ως εργαλεία εκπλήρωσης των δικών τους επιθυμιών. Πολλοί από αυτούς τους σκοταδιστές που υπεραμύνονται της παραδοσιακής, πυρηνικής οικογένειας με τις ελληνοχριστιανικές αξίες, είναι εκείνοι που βιάζουν και κακοποιούν τις γυναίκες τους εντός του γάμου, με τις ευλογίες μάλιστα της εκκλησίας που προωθεί την κατωτερότητα και την υποταγή των γυναικών έναντι των αντρών συζύγων τους. Απ΄ την άλλη,, οι οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών είναι μια πραγματικότητα εδώ και αρκετά χρόνια και σε ό, τι μας αφορά είμαστε οι τελευταίες/οι που -ανεξάρτητα από το εν λόγω νομοσχέδιο- δε θα αναγνωρίσουμε τον αγώνα, την επιθυμία και την ανάγκη των ομόφυλων ζευγαριών για μια κατ’ αρχήν ισότητα με τα ετερόφυλα ζευγάρια, όσο κι αν θεωρούμε πως δε μπορεί να υπάρξει πραγματική ισότητα κι ελευθερία εντός του καπιταλισμού και της πατριαρχίας.
Η ομοφοβική στάση της εκκλησίας επ’ ουδενί δε δικαιώνει την κυβέρνηση που φέρνει το εν λόγω νομοσχέδιο ή ακόμα περισσότερο το κράτος εν γένει. Το αν οι ιεράρχες της εκκλησίας είναι ένα μάτσο ρατσιστές, αυτό δε σημαίνει πως αρκετά στελέχη της κυβέρνησης δεν ασπάζονται εν πολλοίς τις ίδιες μισαλλόδοξες απόψεις και πως δε βασίζουν την πολιτική τους καριέρα πάνω στα ίδια αυτά ακροδεξιά αφηγήματα. Ούτως ή άλλως, το κράτος είναι ένας ολοκληρωτικός και εξουσιαστικός μηχανισμός επιβολής και καταπίεσης, που σκορπά τη δυστυχία, την αδικία, την εκμετάλλευση και το θάνατο προς όφελος δικό του αλλά και του κεφαλαίου. Οι δολοφονίες εργαζομένων από την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, η λιτότητα, το δυσβάσταχτο κόστος ζωής, αλλά και οι ακραίες οικονομικές ανισότητες, οι δολοφονίες μεταναστών στο Αιγαίο και τον Έβρο, η απόσυρση του κράτους από κάθε προνοιακή μέριμνα και η μετατροπή του σε κράτος παντεπόπτη, κράτους ελέγχου, επιτήρησης και περιστολής των κοινωνικών μας δικαιωμάτων αλλά και η λεηλασία του φυσικού κόσμου και η συμμετοχή σε επεμβατικούς καπιταλιστικούς πολέμους αποτελούν μόνο μερικά από τα εξέχοντα χαρακτηριστικά του «γενναίου νέου κόσμου» της νεοκαπιταλιστικής τάξης πραγμάτων.
Κι αν -μέσα στην ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα που μόλις περιγράψαμε- φαντάζει εκ πρώτης όψεως αντιφατικό το ότι μια ακροδεξιά/νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού προωθεί ένα νομοσχέδιο που σε κάποιο βαθμό φαίνεται ότι ευνοεί τα ομόφυλα ζευγάρια, ερχόμενη μάλιστα -έστω και επιφανειακά- σε αντιπαράθεση με την εκκλησία, εν τούτοις, αξίζει δούμε το μοντέλο και τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού κράτους μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του δυτικού, νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Αφενός, ιστορικοί πυλώνες σύστασης και στήριξης του ελληνικού κράτους ήταν και παραμένουν ο σοβινισμός, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός αλλά και το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Αν σ΄ όλα αυτά προσθέσουμε το μισογυνισμό, τη ματσίλα, την υποτίμηση, την περιφρόνηση και την καταπίεση των ανθρώπων που δε χωρούν στα κατασκευασμένα και επιβαλλόμενα πατριαρχικά πρότυπα αντιλαμβανόμαστε σε ποιες σάπιες ”αξίες” δομείται η ιδεολογία του ελληνικού κράτους. Όλα αυτά τα εμέσματα συνθέτουν ένα αντιδραστικό μωσαϊκό και εμπλέκοντας τις έννοιες του έθνους, της πατρίδας, της οικογένειας, με το ρατσιστικό λόγο ενάντια στους μετανάστες και τα gay/trans άτομα, το δημογραφικό, την αλλοίωση του πληθυσμού, τη θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης, τους μακεδονομάχους αλλά και την ψεκ ρητορική ενάντια στις νέες ταυτότητες και τα αντιεμβόλια κλπ σκιαγραφούν τη μοντέρνα -εν πολλοίς- ανορθολογική, μοντέρνα ακροδεξιά alt-right ρητορική.
Από την άλλη, αντιληπτή είναι η ανάγκη τόσο του ελληνικού κράτους όσο και του εθνικού κεφαλαίου να περάσουν στο επόμενο στάδιο της πλήρους νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και αναδιάρθρωσης των δομών του κράτους. Η προσπάθεια για την πλήρη διάλυση της δημόσιας υγείας προς όφελος των ιδιωτικών κλινικών, οι αντεργατικοί νόμοι και η ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων αλλά και η αναθεώρηση του άρθρου 16 που οδηγεί στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ενδεικτική. Σημαντική μερίδα του εξουσιαστικού συμπλέγματος, λοιπόν, είναι θιασώτες ενός τέτοιου νεοφιλελεύθερου, δυτικού εκσυγχρονισμού, ενός δυτικού καπιταλισμού, που δομείται σε πολύ διαφορετικές ιδεολογίες από τον ελληνικό σοβινισμό και άρα δεν έχει τέτοια ιδεολογικά βαρίδια να τον κρατάνε πίσω. Οι νόμοι της αγοράς, η βάρβαρη νεοφιλελεύθερη επίθεση σε οτιδήποτε ορίζεται ως κοινωνική κατάκτηση ή συλλογική αντίσταση προβάλλονται ως χαρακτηριστικά του εκσυγχρονισμού και του εκδημοκρατισμού των δυτικών, καπιταλιστικών καθεστώτων. Μέσα στο πλαίσιο της ποινικοποίησης των ταξικών αγώνων και της κοινωνικής εκπαραθύρωσης της ταξικής αντίληψης, που αφενός αναγνωρίζει εντός της κοινωνίας τα αντικρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα στους καταπιεσμένους και τους καταπιεστές τους και αφετέρου προωθεί τη συλλογική ταξική πάλη, μπορεί να γίνει κατανοητή η καπιταλιστική συμπερίληψη και ικανοποίηση των διεκδικήσεων διάφορων επιμέρους ταυτοτήτων, είτε έμφυλων, είτε σεξουαλικών ή φυλετικών. Μόνο, βέβαια, στο βαθμό που αυτές οι ταυτότητες δεν αμφισβητούν το υπάρχον καπιταλιστικό status quo. Έτσι μπορεί να γίνει κατανοητή η προώθηση του νόμου για τον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να προσπελάσουμε τη φαινομενική αντίφαση που ανιχνεύεται ανάμεσα στο ρατσιστικό, σεξιστικό, ομο/τρανσφοβικό DNA της Νέας Δημοκρατίας και του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο κι έτσι το ένα χέρι του θρησκευτικού-συντηρητικού φονταμενταλισμού μια χαρά συνεργάζεται κατά το δοκούν (βλέπε μακεδονομαχικά συλλαλητήρια του 2018) με το άλλο χέρι του νεοφιλελεύθερου εκμοντερνισμού, για να νίψουν από κοινού το απεχθές πρόσωπο της καπιταλιστικής επίθεσης και λεηλασίας της ζωής μας.
Σε κάθε περίπτωση, από την πλευρά μας ως αγωνίστριες/ές, θεωρούμε πως η απάντηση απέναντι στην ομοφοβία της εκκλησίας όσο και διάφορων ρατσιστών αλλά και ο αγώνας ενάντια στην ευρύτερη λεηλασία της ζωής μας από την Εξουσία του κεφαλαίου και του κράτους μπορεί να δοθεί μόνο από τα χειραφετημένα και ταξικά συνειδητοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας. Απέναντι στην ακροδεξιά, το φασισμό, το ρατσισμό και το μισαλλόδοξο μίσος δε θα σταθεί κανένα φιλελεύθερο και ”προοδευτικό” κράτος. Μέσα από συλλογικούς, μαχητικούς, συμπεριληπτικούς αγώνες αγώνες ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο μπορούμε να ορθώσουμε αναχώματα και να χειραφετηθούμε όλες και όλοι βάζοντας το σπόρο και για άλλη κοινωνία πραγματικής ισότητας, αλληλεγγύης, αποδοχής, ελευθερίας και αλληλοβοήθειας.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ & ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ-ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ-ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Προλέτ Accion, ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών & την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / proletaccion@espiv.net
