Συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις και απεργίες είναι ο μόνος δρόμος ανατροπής των κυβερνητικών σχεδίων για εισαγωγή ιδιωτικών πανεπιστημίων, σε σύνδεση των δράσεων με τους ταξικούς αγώνες. Αυτό το δίπολο κατευθύνσεων του ανταγωνιστικού κινήματος ήταν η κοινή συνισταμένη των καλεσμένων ομιλητών αλλά και τοποθετήσεων πολλών παρευρισκομένων στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο χώρο του infolibre την Δευτέρα 22/1 το βράδυ με θέμα: Ιδιωτικά πανεπιστήμια – Παιδεία για την κοινωνία ή την κυριαρχία της αγοράς;
Η εκδήλωση άρχισε με δύο συνδέσεις, με τη συμβολή της Λίας από την Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ. Η μία με την Πολωνία και η άλλη με την Ολλανδία, από όπου αγωνιστές φοιτητ(ρι)ες μετέφεραν την εμπειρία τους από τους αγώνες στα πανεπιστήμια των χωρών τους. Ο φοιτητής και η φοιτήτρια από το πανεπιστήμιο του Πόζναν αναφέρθηκαν στις πολυήμερες κινητοποιήσεις και τη σύνδεσή του αγώνα τους με αγώνες για ευρύτερα αγαθά: της στέγασης, της σίτισης, της μετακίνησης. Ενώ ο φοιτητής από το πανεπιστήμιο του Ρόντερνταμ μας επισήμανε τον αγώνα τους για να σταματήσουν οι σχέσεις και η διασύνδεση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και έρευνας με την βιομηχανία του άνθρακα.
Ακολούθησε η τοποθέτηση από τον Κωνσταντίνο για το infolibre, η οποία δημοσιεύεται στην ανάρτηση στον ιστότοπό μας.
Από τους καλεσμένους πρώτος μίλησε ο Χρήστος από την Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ, ο οποίας αναφέρθηκε σε όλα τα βήματα των προηγούμενων χρόνων όπου μια σειρά από μεταρρυθμίσεις υποβάθμιζαν την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ενώ για το ποιό πανεπιστήμιο οραματιζόμαστε και θέλουμε, αναφέρθηκε σε ένα πανεπιστήμιο ελεύθερο, κοινωνικό, ανοιχτό, δωρεάν, αλληλέγγυο, αυτοδιοικούμενο. Για την ουτοπία των κοινών της γνώσης.
Στη συνέχεια μίλησε ο Νικόλας από το ΣΕΡΕΤΕ και τους νέους ερευνητές, εργαζόμενους αλλά υπομοιβόμενους και με μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα. Τόνισε τη σύνδεση της πανεπιστημιακής έρευνας με τις ανάγκες της βιομηχανίας και του εμπορεύματος. Ενώ τόνισε ιδιαίτερα την ανάληψη ερευνών από το πανεπιστήμιο για το ΝΑΤΟ και την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων. Γι αυτό και οι αγώνας πρέπει να είναι κοινός, καθηγητών, ερευνητών, εργαζόμενων, φοιτητών, με αλληλοϋποστήριξη των αγώνων.
Ο Ηλίας από το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων ΑΠΘ αναφέρθηκε στην επίθεση που δέχεται η εκπαίδευση με την ιδιωτικοποίησή της, αλλά και στους αγώνες που δόθηκαν προηγούμενα χρόνια. Από το νόμο 815 που ανατράπηκε ενάμιση χρόνο μετά τη ψήφισή του, έως τους αγώνες 2006-7. Σήμερα έχουμε 100 καταλήψεις πανελλαδικά και συνεχίζουμε στο δρόμο των συνελεύσεων – καταλήψεων – διαδηλώσεων.
Ο Αλέξης από τμήμα Πολιτικών Επιστημών αμέσως ανέφερε ότι στο σημερινό καθεστώς στα πανεπιστήμια και την εκπαίδευση της υποταγής με τις γαλέρες μαθητείας, ο δρόμος είναι οι πολυήμερες καταλήψεις διαρκείας, με απεργιακή κλιμάκωση. Να ανοίξουμε τη βεντάλια των αγώνων για τα ζητήματα που βασανίζουν την κοινωνία και την υπεράσπιση των ζωών μας.
Φοιτητής από τη ΣΘΕ αναφέρθηκε στο ρόλο του πανεπιστημίου ως ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους και του κεφαλαίου, με τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση. Με τους αγώνες μας υπερασπιζόμαστε την τάξη μας, για δωρεάν παιδεία, στέγαση, σίτιση. Για την αποτροπή του νομοσχεδίου που σχεδιάζει η κυβέρνηση να φέρει, εμείς απαντάμε με συνελεύσεις – καταλήψεις – διαδηλώσεις μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια. Και στο πλαίσιο της ταξικής σύγκρουσης στην κοινωνία. Με δράσεις από τα κάτω.
Στην πλούσια συζήτηση που ακολούθησε αναφέρθηκε ότι στις σχολές οι φοιτητικές συνελεύσεις είναι μαζικές, έχουν αποφασίσει καταλήψεις σε πολλά πανεπιστήμια – σε 20 τμήματα στο ΑΠΘ. Ενώ το συνδικαλιστικό όργανο των διδασκόντων ΕΣΔΕΠ αποφάσισε συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και 48ωρη απεργία με την κατάθεση στη βουλή του κυβερνητικού νομοσχεδίου. Άλλοι που μίλησαν, τόνισαν την αναγκαιότητα ο αγώνας στην παιδεία να συνοδευτεί με συμπόρευση των αγώνων σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής. Όπως και ότι αυτός ο αγώνας θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει από τους εργατικούς αγώνες, αφού αφορά πρώτιστα τη μόρφωση της εργατικής τάξης. Τέλος, συνοψίστηκαν τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει (και) αυτός ο αγώνας: μαζικότητα, διάρκεια, επιθετικότητα, σύνδεση με άλλους κοινωνικούς αγώνες και προβολή μέσω της αντιπληροφόρησης ώστε να μπορέσει να επιτευχθεί ρωγμή στο σύστημα.
