ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Δεν τελειώσαμε με τον φασισμό. Περιστατικά επιθέσεων και βίας γνωστοποιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, φέροντας σαφές ιδεολογικο-πολιτικό υπόβαθρο. Κινήσεις που λαμβάνουν χώρα, γύρω μας, τελευταίως, επιθέσεις εναντίον αγωνιζόμενου και εκμεταλλευόμενου κόσμου, με σκοπό να τρομοκρατήσουν . Που έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως το τέρας του φασισμού είναι ακόμα εδώ, έτοιμο πάντα να μπει στη φαρέτρα της Εξουσίας, να γίνει “το εργαλείο για όλες τις βρώμικες δουλειές”.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα 11 χρόνια πριν, όσο μακριά κι αν μοιάζει πλέον, αποτελεί ένα από τα πολλά συλλογικά
τραύματα που αφέθηκαν στο σώμα της κοινωνίας στην μάχη της εναντίον του φασισμού. Και στέκει εκεί ως μία διαρκής εκκρεμότητα για τη συνέχιση του αντιφασιστικού αγώνα. Ακόμα και αν η Χρυσή Αυγή δικάστηκε και καταδικάστηκε υστέρα από μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες, αποτελώντας απ’ την μεριά της μια νίκη του αντιφασιστικού κινήματος, δε θεωρούμε πως τελειώσαμε με τα μορφώματα της ακροδεξιάς και τις ανελεύθερες αντιλήψεις που έφερε στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο και τον δημόσιο βίο. Δεν είναι πολύ μακριά άλλωστε (συγκεκριμένα το 2021), όταν βλέπαμε εικόνες ”απείρου κάλλους” στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, με φασίστες να χαιρετούν ναζιστικά και να τραμπουκίζουν κόσμο σε σχολεία. Δεν ήταν επίσης μακριά, όταν λίγους μήνες πριν, ξύπνησαν μνήμες από τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, όπου, ομάδες φασιστοειδών οργάνωναν πογκρόμ σε γειτονιές της Αθήνας και επιτίθονταν σε μετανάστ(ρι)ες και σε κόσμο του αγώνα. Τόσα κι άλλα τόσα περιστατικά, που δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αλλά συνεχίζουν να απειλούν και να τρομοκρατούν όσους και όσες “περισσεύουν”. Άλλωστε, μιλάμε για περιστατικά που δε θα γίνουν «πρώτο θέμα» ποτέ στην αρένα του δημοσιογραφικού τυχοδιωκτισμού, αλλά γνωρίζουμε καλά πότε και πού συμβαίνουν.
Ποιές είναι όμως οι πολιτικές πρακτικές, που δίνουν αυτή τη σιγουριά δράσης στα σύγχρονα τάγματα εφόδου; Μα η νεοφιλελεύθερη κρατική πολιτική που κινείται στα πλαίσια μιας βαθιά συντηρητικής ιδεολογίας, η οποία στο όνομα ενός κατ’ επίφαση κοινωνικού ερείσματος, χτίζει νέους περιορισμούς σε ελευθερίες και δικαιώματα, βαθαίνοντας την εκμετάλλευση και σπρώχνοντας όλο και περισσότερες στην εξαθλίωση, την φτωχοποίηση, το περιθώριο. Η άνοδος ακροδεξιών κομμάτων και σχηματισμών, έχει οδηγήσει σημαντικό μέρος των ξενοφοβικών και συντηρητικών πολιτικών, όχι απλώς να ορίζουν την ατζέντα, αλλά να είναι μέρος αυτής, τόσο σε διεθνές όσο και εγχώριο επίπεδο. Η “παρακαταθήκη” της νεοναζιστικής Χ.Α., τόσο εκλογικά όσο και πολιτικά, άλλωστε, είναι εδώ να μας υπενθυμίζει πως το σύστημα εξουσίας, όταν χρειαστεί, πάει χέρι-χέρι με τις πρακτικές των φασιστών. Από τη θεσμική ομοφοβία και την κυβερνητική ξενοφοβία, έως την καταστολή προς τέρψη πολιτικών ακροατηρίων και την κρατική βία. Τα παραδείγματα, δυστυχώς, πολλά: δολοφονία Ζακ Κωστόπουλου, αλλεπάλληλα περιστατικά με δολοφονίες Ρομ, το ναυάγιο στην Πύλο, βίαιες αστυνομικές επιθέσεις σε διαδηλωτές και αγωνιστές, δολοφονικά φασιστικά πογκρόμ, ένταση του καθεστώτος ελέγχου σε όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής. Η πρώτη ύλη ενός συστήματος που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, αναπαράγοντας βίαια τον εαυτό του εις βάρος των καταπιεσμένων και όσων περισσεύουν.
Απέναντι, λοιπόν, στις διαιρέσεις – σε εσωτερικό και εξωτερικό – που δημιουργεί το κράτος, εμείς στεκόμαστε φύσει και θέσει από την πλευρά των αδυνάμων, ενάντια στο σύστημα εξουσίας που διαχωρίζει, εκμεταλλεύεται, καταπιέζει, στην προσπάθειά του να μας αποξενώσει από τη συλλογική μας υπόσταση. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι προς το συμφέρον του συστήματος η διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Επομένως, η συλλογικοποίηση των αντιστάσεών μας, ο μαχητικός αντιφασισμός και η έμπρακτη εναντίωση στις φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, η πίστη στις δικές μας δυνάμεις χωρίς αυταπάτες για θεσμικές λυτρώσεις, είναι ο δρόμος που επιλέγουμε να βαδίσουμε, ώστε να μπορέσουμε να αντισταθούμε στο τέρας του φασισμού, είτε αυτό προέρχεται από «εξωθεσμικές» φασιστικές γκρούπες είτε εγκολπώνεται ως πολιτική πράξη από το ίδιο το κράτος. Είναι χρέος μας να μην αφήσουμε χιλιοστό δημοσίου χώρου και λόγου στον φασιστικό οχετό να σπείρει δηλητήριο και φόβο.
ΠΟΛΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΚΑΘΑΡΕΣ ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΧΘΕΣ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 11.01 στις 18:00
ΠΡΟ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΚΟ ΕΝΑΝΤΙ ΕΡΤ3
Συχνά περιστατικά και απόπειρες των φασιστών να αποκτήσουν τρόπους εμφάνισης στα κοινωνικά πεδία είναι εδώ για να μας θυμίζουν ότι ο αγώνας εναντίον τους
παραμένει επίκαιρος. 11 χρόνια μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, του πακιστανού εργάτη Σαχζάτ 
Λουκμάν και τις υπόλοιπες επιθέσεις οι απόπειρες αυτές είναι δεδομένο ότι πρέπει να μας βρουν σε εγρήγορση ώστε να μην δώσουμε σπιθαμή γης στο τέρας του φασισμού.
Ωστόσο η προσπάθεια των φασιστών να εμφανιστούν και πάλι στην δημόσια σφαίρα δεν είναι κάτι τυχαίο ή ουρανοκατέβατο. Σε μια παγκόσμια συγκυρία που ζέχνει πόλεμο και αίμα, οι φασίστες στην προσπάθεια τους αυτή έχουν, ως συνήθως, την ευλογία του ελληνικού κράτους.
Η , καθόλου ασήμαντη , συμμετοχή του τελευταίου στα παγκόσμια τεκταινόμενα, ο συνεχής πόλεμος κατά των μεταναστ(ρι)ών που διεξάγει και ο διάχυτος ρατσιστικός λόγος που τον συνοδεύει είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία που μας κάνουν σαφές το ευνοϊκό πλαίσιο που δημιουργείται από την πλευρά του κράτους για την αναβίωση και την συντήρηση του φασιστικού τέρατος. Το ελληνικό κράτος, όπως και κάθε άλλο, πάντα θα χρειάζεται τους φασίστες ως τους καλύτερους φίλους του είτε για να τους στρέψει προς τον εσωτερικό εχθρό και το απείθαρχο πολυεθνικό προλεταριάτο (δολοφονίες Λουκμάν, Φύσσα) , είτε στους πολέμους στο εξωτερικό του. Η απόπειρα ανύψωσης του εθνικού φρονήματος και η εθνική
συσπείρωση είναι μια πάγια επιδίωξη του ελληνικού κράτους στην προσπάθεια του να αποπροσανατολίσει και να πάρει τα βλέμματα της κοινωνικής βάσης από το πραγματικό διακύβευμα που δεν είναι άλλο από τον ταξικό πόλεμο που διεξάγει: η ένταση της εκμετάλλευσης που ασκούν καθημερινά τα αφεντικά, η άνοδος των τιμών, των ενοικίων και γενικότερα του κόστους ζωής, η επίθεση σε κινηματικά κεκτημένα χρόνων, το καθεστώς εντατικοποίησης και εξατομίκευσης που δημιουργεί οκαπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας.
Η κοινωνική βάση καλείται βήμα βήμα να χτίσει τις δομές, τα εργαλεία και τις σχέσεις που θα της επιτρέψουν να αντεπιτεθεί στον εχθρό της ανθρωπότητας που λέγεται φασισμός και αποτελεί μια ακόμη, και την αγριότερη, μορφή καπιταλισμού. Κράτος και κεφάλαιο είναι δεδομένο ότι θα πηγαίνουν χέρι-χέρι με τον φασισμότις στιγμές που κρίνουν ότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους και η εναντίωση μας σε αυτό δεν μπορεί παρά να είναι διαρκής και ολομέτωπη. Η αλληλεγγύη στις μετανάστριες, τους Ρομά , τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και τις
υπόλοιπες καταπιεσμένες και περιθωριοποιημένες ομάδες ανθρώπων και οι κοινοί αγώνες μαζί τους θα πρέπει να είναι δομικά στοιχεία του αντιφασιστικού αγώνα. Να δώσουμε τις απαντήσεις που αρμόζουν στο φασισμό τσακίζοντας τον σε κάθε πεδίο και σε κάθε γειτονιά , μακριά από τις θεσμικές απαντήσεις σε δικαστηριακά έδρανα , αδιαμεσολάβητα, αυτοοργανωμένα, μαχητικά.
Ανάρες, ομάδα δράσης και αλληλεγγύης
Αντιφασιστική Πορεία
Πέμπτη 11 Ιανουαρίου | 18:00 | στο Πάρκο της ΕΡΤ3
ΚΑΜΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Κατάληψη Libertatia
Ούτε στο Φάληρο,
Ούτε πουθενά
Τσακίστε τους φασίστες
σε κάθε γειτονία
Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Κατά διαστήματα βλέπουμε τα φασιστικά σκουπίδια να αποπειρώνται να βγουν από τις τρύπες τους επιχειρώντας εμφανίσεις στο δημόσιο χώρο και χτυπήματα στον αγωνιζόμενο κόσμο, σε καταλήψεις, σε μετανάστριες, σε κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι φασιστικές επιθέσεις, οι δολοφονίες και οι βιαιότητες σε θηλυκότητες και κουήρ άτομα, οι εργατικές δολοφονίες δεν αποτελούν εξαίρεση στη καθημερινότητά μας ούτε απλά θεαματικά λεπτά στα μίντια. Είναι πανταχού παρόντα βιώματα και πραγματικότητες. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτιμήση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστικών μορφωμάτων.
Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα με τα οποία έχει σχέση αλληλεξάρτησης. Αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο που θα καταστείλει και θα εξοντώσει τους πληθυσμούς που περισσεύουν και που το κράτος θέλει διακαώς να ελέγξει. Ο πόλεμος κατά των μεταναστριών, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία, συντηρούν τον φασισμό και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης. Η συσπείρωση γύρω από κάθετες δομές που συγκροτούνται γύρω από την ιδέα της εθνικής ενότητας και στοχεύουν στον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό είτε εξωτερικό εχθρό απορποσανατολίζουν απο τον πραγματικό εχθρό, το κράτος. Ταυτόχρονα, συσκοτίζουν την ευθύνη κράτους και καπιταλισμού στη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης αποδίδοντας πολύ βολικά το φταίξιμο σε πληθυσμούς που είναι σκληρά εκμεταλλευόμενοι στην τοπική κοινωνία.
Αυτές οι προσπάθειες διαίρεσης του προλεταριάτου παίρνουν σάρκα και οστά στη ρουτινιασμένη και επιβαρυμένη καθημερινότητα, κάθε φορά που τα λεφτά στο σούπερ μάρκετ δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά και η οργή προσανατολίζεται στην ταμία αντί για τις πολυεθνικές και την ακρίβεια. Κάθε φορά που το νοίκι κι οι λογαριασμοί χτυπούν την πόρτα και αντί να φουντώσει η αγανάκτηση για το ξεζούμισμα από τους ιδιοκτήτες, ενεργοποιείται ο ρατσιστικός οχετός περί μεταναστών που ‘μας κλέβουν’ τις δουλειές, τις θέσεις, τα λεφτά και εν γένει την ζωή. ‘Ετσι, η υποκαστάσταση των πραγματικών εχθρών με πλασματικούς δεν απέχει από τη βιωμένη πραγματικότητα. Εχθρός μας είναι τα αφεντικά και οι απανταχού καταπιεστές μας. Οποιαδήποτε προσπάθεια διαίρεσης και κανιβαλισμού μεταξύ του πολυεθνικού προλεταριάτου εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους.
Βλέπουμε τις γειτονιές μας να αποτελούν ένα καθημερινό πεδίο συκγρούσεων τάξης, φύλου, φυλής και οι σιωπές, οι υποχωρήσεις και αντίστοιχα οι συλλογικές μας αντιστάσεις καθορίζουν τους τρόπους που ζούμε, εργαζόμαστε, ερωτευομάστε, αγωνιζόμαστε και συνολικά σχετιζόμαστε. Γι΄ αυτό και οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι συλλογικές μαχητικές και με διάρκεια μέχρι να έχουν οι αγώνες μας την πολυμορφία της ζωής μας. Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε καθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.
Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
ΟΥΤΕ ΜΕ ΦΥΛΑΚΕΣ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ο αντιφασισμός οφείλει να είναι ένας αγώνας διαρκείας. 11 χρόνια μετά από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα φασιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής και πάνω από τρία χρόνια μετά από την δικαστική της καταδίκη ως εγκληματική οργάνωση, ο έμπρακτος και αδιάλειπτος αγώνας κατά του φασισμού συνεχίζει να είναι αναγκαίος. Παρά τις φιέστες του θεσμικού αντιφασισμού, που επιχείρησε να ξεπλύνει το κράτος από την ευθύνη του στην ανάπτυξη της παρακρατικής δράσης των νεοναζί, γνωρίζουμε ότι οι εκφραστές της εξουσίας ουδέποτε επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν την φασιστική απειλή, δεδομένου ότι το εξουσιαστικο κρατικο-καπιταλιστικο σύστημα είναι αυτό που φροντίζει για την αναπαραγωγή και την διαιώνιση του φασισμού και των ιδεολογικά προσκείμενων ομαδοποιήσεων του, προσφέροντας τους τόσο κοινωνική νομιμοποίηση όσο και προστασία και κάλυψη.
Ο φασισμός, ως ο παρακρατικός -και ενίοτε κρατικός- βραχίονας της εξουσίας σε ιδεολογικό και πρακτικό επίπεδο συνεχίζει να αποτελεί απειλή και χρησιμοποιείται από το σύστημα σε περιόδους κρίσης του ιδίου με πολλά διαφορετικά προσωπεία, πότε με τον μανδύα των ταγμάτων εφόδου που επιτίθενται σε αγωνιστές, δομές αγώνα και μετανάστες, πότε με τη μορφή του ανορθολογισμού, με στενή σύνδεση με το βαθύ κράτος και τον σκοταδισμό της εκκλησίας και πότε με τα καλοσιδερωμένα και πανάκριβα κουστούμια των κοινοβουλευτικών εδράνων.
Όπως είδαμε να συμβαίνει κατά την έξαρση της πανδημίας αλλά και των lock-down, δημιουργήθηκε εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη του ανορθολογισμού, της συνωμοσιολογίας και άνοιξαν τον δρόμο για την αντιδραστική, ακροδεξιά προπαγάνδα, και κατ’ επέκταση την ανασυγκρότηση των νεοναζί στο δημόσιο πεδίο. Τα τελευταία χρόνια είδαμε πλήθος παρακρατικών επιθέσεων από τον Έβρο, όπου κυνηγοί κεφαλών καταδιώκουν και απαγάγουν μετανάστες, μέχρι τα ρατσιστικά δολοφονικά εγκλήματα στις πόλεις αποδεικνύει περίτρανα πως οι μεγαλόστομες «αντι»φασιστικές κορόνες του «τείχους της δημοκρατίας», ο καθεστωτικός «αντι»φασισμός και οι κρατικοί θεσμοί δεν βάζουν εμπόδια στην επέλαση του φασισμού.
Τα τελευταία δύο χρόνια γίνεται ξεκάθαρη η προσπάθεια οργάνωσης φασιστικών συμμοριών σε συνοικίες της 
Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Ωστόσο, η άμεση απάντηση του αναρχικού κινήματος, όσο και ευρύτερα των αντιφασιστών κατόρθωσε τον περιορισμό τους και την ματαίωση της οποιασδήποτε οργανωτικής τους ανάπτυξης. Αντίστοιχα, στις 1 Νοέμβρη το αντιφασιστικό κίνημα έδωσε μία σημαντική απάντηση στην προσπάθεια πανευρωπαϊκής συνάντησης των φασιστών στο Νέο Ηράκλειο, ουσιαστικά περιορίζοντας τους χωρικά και αναγκάζοντας τους να κρυφτούν πίσω από τα ένστολά φασιστικά καθάρματα του κράτους. Οι μπάτσοι όχι απλά προσέφεραν προστασία στους συγκεντρωμένους φασίστες αλλά και επιτέθηκαν στην περιφρούρηση της μεγάλης αντιφασιστικής συναυλίας στο Ν.Ηράκλειο, που οργανώθηκε ως μία ακόμα απάντηση εν όψει του φασιστικού καλέσματος της 1/11, τραυματίζοντας σοβαρά μία 16χρονη συντρόφισσα.
Οι φασίστες βρήκαν απέναντι τους -όχι τους νόμους- αλλά τη σθεναρή, αποφασιστική, διαρκή και ανυποχώρητη αντιφασιστική δράση στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις αντίστασης και μνήμης για τον Π.Φύσσα και το Σ. Λουκμαν, τις μαχητικές συγκεντρώσεις σε διάφορες στιγμές της δίκης της ΧΑ (με κορυφαίο παράδειγμα τη συγκέντρωση και τις συγκρούσεις που ξέσπασαν με φασίστες και μπάτσους εντός της δικαστικής αίθουσας κατά την εκδίκαση της υπόθεσης του Στεκιού Αντίπνοια), τις κεντρικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και τις εδαφικές μάχες στις γειτονιές, μέχρι τα οδοφράγματα διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και τον πόλεμο.
Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να παραμείνει σε επαγρύπνηση στις γειτονιές των πόλεων, την επαρχία, στους χώρους εργασίας, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, ώστε καμία μισαλλόδοξη και ρατσιστική αντίληψη να μη βρει χώρο αναπαραγωγής. Είναι χρέος μας να μην επιτρέψουμε τη διάχυση του φασιστικού δηλητηρίου, να σταθούμε ως ανάχωμα στις επιθέσεις νεο-ναζιστικών συμμοριών και την ιδεολογική τους αναπαραγωγή. Καμία φασιστική επίθεση να μην μείνει αναπάντητη. Από την προπαγάνδιση του φασιστικού λόγου σε θεσμικό επίπεδο με την συνεισφορά των Μ.Μ.Ε., μέχρι τις επιθέσεις σε κατειλημένους χώρους και σε δομές του κινήματος, από τους ξυλοδαρμούς και τις θρασύδειλες επιθέσεις σε μεμονωμένα άτομα που δραστηριοποιούνται στους αντιεξουσιαστικούς κύκλους και την αναγραφή φασιστικών συνθημάτων σε δρόμους, πλατείες και σχολές. Οφείλουμε να επισημαίνουμε σε κάθε ευκαιρία ως διαχρονικό πρόταγμα το “Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονία”.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ ΚΑΙ ΘΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ!
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Αντιφασιστική Συγκέντρωση-Πορεία: 11/01/2024, 18.00, Πάρκο απέναντι από την ΕΡΤ3
Τοπικός Συντονισμός Θεσ/νίκης- Α.Π.Ο./Ο.Σ.
