Σε αυτές τις ώρες της αρχής του ευτελισμού ή και της κανονικοποίησης του βασανισμού σας…
Σας γράφουμε από χώρες όπου, δυστυχώς και δικαίως, δεν βλέπετε πιά παρά πολύ δειλά σημάδια αδελφοσύνης εκ μέρους ορισμένων λαών και μεγάλη εχθρότητα ή συνυπεύθυνη αδιαφορία από μέρους της πλειοψηφίας των ισχυρών.
Μπορούμε μόνο να φανταστούμε πόσο βαθιά πρέπει να σας επηρεάζει αυτό, σ’ αυτή τη φοβερή περίοδο που ζείτε.
Οι βομβαρδισμοί προσπαθούν να σας συνθλίψουν κάτω από αμέτρητα ερείπια. Προσπαθούν να μετατρέψουν τη Γάζα σε ένα σωρό από μπάζα που θα καθαριστούν μετά από έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, χωρίς έλεος για κανέναν μέχρι το τελικό στάδιο. Αλλά δεν θα καταστρέψουν τη Γάζα, η οποία, ακόμη και στην κατάσταση της καταστροφής της, διατηρεί ακόμη την ανθρώπινη, πολιτιστική και ιστορική της ταυτότητα, επειδή η γη που πατάτε είναι ποτισμένη με τα πένθιμα τρεξίματά σας, τις πέτρες που υψώνετε με τις πληγωμένες ελπίδες σας, με το φως που στέλνετε στο απειλούμενο αύριο σας, τον αέρα που εκτοξεύουν οι καρδιές σας που φλέγονται από την αγάπη σας για τη ζωή.
Τα ερείπια της Γάζας δεν θα γίνουν ποτέ απλά συντρίμμια.
Όπως και πολλοί άλλοι των οποίων οι χειρονομίες προς εσάς δεν σας φτάνουν ή σας φτάνουν άσχημα, ξέρουμε πόσο επείγον είναι να επιβιώσετε κάθε στιγμή για την επόμενη ως πρόκληση στη δειλία αυτών που σας καταδιώκουν με τα όπλα τους όπως και αυτών που τους συνοδεύουν με το κάλεσμά τους για δολοφονίες καθώς και αυτών που σιωπούν και όλων των άλλων που περιμένουν να περάσει αυτό και να ξαναεμφανιστούν σε κάποια τελετή συμπόνιας.
Θέλουμε να σας πούμε ότι η καθημερινή πτώση κάθε αδελφού, αδελφής, παιδιού, γονέα, φίλου και όλων σας, αγγίζει βαθιά τις καρδιές μας.
Θέλουμε επίσης να σας επαναλάβουμε ότι κάθε ανάμνησή τους, η προσήλωσή τους στη ζωή στον τόπο τους, κάθε αντίσταση που αντιπροσωπεύει κάθε στιγμή η δική σας επιβίωση, είναι η σάρκα της ελπίδας μας σε μια ανθρώπινη συνείδηση άξια του ονόματός της, δηλαδή αποκλείοντας κάθε στόχο του τέλους του άλλου.
Επειδή η παλαιστινιακή ιδέα και η επίγεια υλοποίησή της από τους ιστορικούς, ζωντανούς ανθρώπους της δεν θα τελειώσει ποτέ, ο καθένας από εσάς που την κρατάει ζωντανή αυτή τη στιγμή και με τον οποίο είμαστε αλληλέγγυοι, ζωντανεύει τη δική μας ιδέα για τον Άνθρωπο.
Σε αυτή την εποχή των χειρότερων, όλα μοιάζουν παράξενα αντίστροφα, όταν στην καρδιά της τραγωδίας σας ξαναβρίσκουμε την ελπίδα… Πώς είναι αυτό δυνατόν; Αν όχι επειδή τα μάτια μας, κοιτάζοντάς σας ιστορικά και φιλοσοφικά, ποτίζονται με το φως της επείγουσας ανάγκης σας να ζήσετε, της ελπίδας σας, στέλνοντας τον θάνατο πίσω σας, σε αντίθεση με τους δήμιους σας που τον βλέπουν μόνο μπροστά τους…
Να ξέρετε λοιπόν και να είστε πεπεισμένοι αυτή τη στιγμή ότι είναι η δύναμή σας που μας φέρνει πίσω τη χαρά να σας λέμε, ό,τι κι αν φαίνεται από τις αβύσσους σας, ότι είστε ο ήλιος μας εν μέσω των τεχνητών και εκτυφλωτικών φώτων ενός ολόκληρου μέρους αυτού του κόσμου που διαπερνάται από το μεγάλο σκοτάδι.
Αν κάθε λέξη φέρει το μερίδιο της σκιάς της σε αυτό που ονομάζει
ας αφήσουμε τη φωνή μας εδώ να προστατεύσει τη σαφήνεια των λέξεων μας
στη φροντίδα του θάρρους σας
Philippe Tancelin
12 décembre 2023
