Δεν έχει τελειωμό η λεηλασία της φύσης από τα ενεργειακά έργα που αδειοδοτούνται στις βουνοκορφές, τα νησιά, τα ποτάμια και τους κάμπους σε όλη την χώρα. Δεν έχουν τελειωμό η καταστολή και οι διώξεις όσων υπερασπίζονται τα 
δάση, τις θάλασσες και τις πλαγιές που απειλούνται από βιομηχανικές αιολικές και φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, εξορύξεις υδρογονανθράκων και ορυχεία μετάλλων που εξυπηρετούν μόνο τα κέρδη των μεγάλων ενεργειακών και εργολαβικών εταιρειών.
Είναι ανάγκη όλων μας αυτή την οργή να την εκφράσουμε σε κάθε τόπο, κάθε πόλη, κάθε χωριό και κάθε δήμο και ως ομάδες που υπερασπιζόμαστε τη φύση, τη γη, τη ζωή και την ελευθερία να ενώσουμε τις φωνές μας δίνοντας ηχηρά το μήνυμα της αντίστασης.
Σας καλούμε την Δευτέρα 11/12, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Βουνών, σε μια δυναμική πορεία στην Αθήνα για δηλώσουμε ότι είμαστε εδώ, έτοιμοι να παλέψουμε για την υπεράσπιση της φύσης και των τόπων που αγαπάμε και δίνουν ζωή σε εμάς και στις επόμενες γενιές.
Ενάντια στην καταστροφή των βουνών, των ποταμών, των δασών από το ενεργειακό λόμπι. Για τη γη και την ίδια μας τη ζωή!
Συγκέντρωση στις 19:00 στην Πλατεία Μοναστηρακίου.
Συλλογικότητες και Πρωτοβουλίες για την Υπεράσπιση των Βουνών
Μετά το δημόσιο κάλεσμα ορειβατικών συλλόγων και συλλογικοτήτων για πεζο-πορεία στην κορυφή Καζάρμα των Αγράφων, αποφασίσαμε να προπαγανδίσουμε αυτήν την δράση και να την πλαισιώσουμε με την παρουσία μας. Έτσι, το Σάββατο μεσημέρι αναχωρήσαμε από την πρωτευουσιάνικη τσιμεντούπολη προς τα βουνά των Αγράφων. Κάποια από εμάς είχαν ξαναβρεθεί σε αυτές τις κορυφές, για κάποια άλλα η εμπειρία της ανάβασης ήταν πιο πρωτόγνωρη – όμως μεταξύ μας είχαμε την συλλογική ανάγκη και επιθυμία/λαχτάρα να βρεθούμε εκεί, στους αγώνες έξω από τα όρια των μητροπόλεων, να τους ζήσουμε από κοντά. Να γνωρίσουμε τα βουνά για τα οποία τόσα ακούμε, να στάξει ο ιδρώτας από τα μέτωπά μας καθώς κοιτάζουμε το τέλος της διαδρομής στην κορυφή, να αντικρύσουμε την καταστροφή που έχει ήδη γίνει σε κάποια από αυτά και αυτή να μην μας πτοήσει αλλά πεισμώσει. Μέχρι να σταματήσει αυτή η αχόρταγη κατασπάραξη της φύσης στο βωμό των συμφερόντων της εξουσίας και της “πράσινης” ανάπτυξης.
Το βράδυ το περάσαμε σε ένα χωριό στην πεδιάδα της Θεσσαλίας, όχι πολύ μακριά από την Καζάρμα. Εκεί πέρα ζήσαμε ένα, αλλά σημαντικό, ψήγμα απτής συνύπαρξης και αυτοοργάνωσης. Μαγειρέψαμε μαζί, ήπιαμε μαζί, κοιμηθήκαμε μαζί κάτω από έναν διαφορετικό ουρανό. Είναι όμορφο που οι συλλογικοί αγώνες ενάντια σε όλα αυτά που μας αγχώνουν και μας πληγώνουν μας φέρνουν πιο κοντά, σε στιγμές φαινομενικά ήρεμες αλλά και την ίδια στιγμή τόσο χαώδεις και αναρχικές. Το πρωί της Κυριακής είχαμε το χρόνο να αλληλεπιδράσουμε και να παίξουμε με κάποια κάτοικα του χωριού, ανθρώπινα και μη, μέχρις ώτου να ανηφορήσουμε προς την κορυφή.
Λόγω του ότι εμπιστευτήκαμε την μεταφορά μας σε μία άλλη διοργάνωση με την οποία δεν υπήρχε περιθώριο συνδιαμόρφωσης, δεν είχαμε τη δυνατότητα αυτοκαθορισμού του προγράμματος μας, οπότε αργήσαμε να φτάσουμε στο σημείο έναρξης της πεζοπορίας. Χάσαμε, έτσι, την ευκαιρία να συναντηθούμε και να γνωριστούμε με άλλα κομμάτια του αποκεντρωμένου α/α κινήματος. Παρόλα αυτά, έστω και για λίγο, ανταμώσαμε με συντρόφια που έχουμε συνυπάρξει ξανά (σε διάφορες πόλεις και περιοχές, σε διάφορες συγκυρίες) και ανταλλάξαμε συνωμοτικές ματιές. Αντικρίσαμε δεκάδες άτομα να ανεβαίνουν ή να κατεβαίνουν την πλαγιά και νιώσαμε να μοιραζόμαστε ένα κράμα συναισθημάτων και ελευθερίας. Και ξεκινήσαμε.
Η ανάβαση ήταν κουραστική για πολλά από εμάς δύσκολη, με τα παπούτσια μας να γλιστράνε στον πάγο ή να κολλάνε στην λάσπη και με τις κορυφές να διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς νά διακρίνεται ο προορισμός.Στα μισά της διαδρομής ήρθαμε σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με την απέναντι κορυφή, τον Τύμπανο, όπου πλέον 7 ανεμογγενήτριες καρφώνονται βάναυσα πάνω της και ένας βίαια χαραγμένος χωματόδρομος διαγράφει το βουνό. Κοιτάζοντας μπροστά μας και γύρω τις υπόλοιπες απάτητες κορφές, συλλογιστήκαμε το μέγεθος της καταστροφής που προορίζουν για την κορυφή Καζάρμα. Οι μπουλντόζες σχεδιάζεται να σαρώσουν τουλάχιστον 3 χιλιόμετρα αυτού του οικοσυστήματος για να ρίξουν αμέτρητους τόννους τσιμέντου, οριστικοποιώντας την ανθρώπινη επέλαση επάνω του.
Φτάνοντας στην κορυφή και αντικρίζοντας το κάτασπρο τοπίο, παρεμβήκαμε για λίγο, ανοίγοντας ένα μαύρο πανό με το σύνθημα «Ελεύθερα ζώα, θάλασσες, βουνά / Στην “πράσινη ανάπτυξη” θα βάλουμε φωτιά», ως συμβολική κίνηση ενάντια στην εκβιομηχάνιση των βουνών. Τονίσαμε έτσι την ανάγκη για συσχέτιση των αγώνων, βάζοντας ως πρόταγμα την ολική απελευθέρωση.
Προς τον δρόμο της επιστροφής στο τσιμεντοβαμμένο λεκανοπέδιο και όντας εξουθενωμένα, πήραμε αποχωρίστηκαμε αναγνωρίζοντας την επιθυμία μας για περισσότερες τέτοιες δράσεις και συντροφικές επιδρομές. Αναλογιζόμενα σήμερα εκείνη την στιγμή, δεσμευόμαστε να επιδιώξουμε να βρεθούμε ξανά-σύντομα με τα συντρόφια και συνοδοιπόρα μας, κοντά στη φύση. Μέχρι τα σίδερα της τελευταίας ανεμογεννήτριας να φαγωθούν από την βροχή και τα χιόνια, μέχρι να σπάσουν τα τσιμέντα από τα αγριολούλουδα και τα ζιζάνια, ο αγώνας για την ολική απελευθέρωση είναι ανυποχώρητος.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους, καλούμε σε στήριξη της πορείας για την προστασία των βουνών, την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2023, στις 19:30, στο Μοναστηράκι.
Τσουκνίδες- αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση
Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην πορεία υπεράσπισης των βουνών από την ανάπτυξη, τη λεηλασία και την ιδιωτικοποίηση. Δευτέρα 11 Δεκέμβρη, 19:00, Μοναστηράκι
Ο Λόφος είναι το μικρό μας βουνό!
Ανοιχτή Συνέλευση υπεράσπισης του Λόφου Στρέφη
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΒΟΥΝΑ
Η καταστροφή της φύσης θα είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός
Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη Γη, τη Ζωή και την Ελευθερία
11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ – ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ
ΠΟΡΕΙΑ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 19:00
Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία
Στηρίζουμε την πορεία για την υπεράσπιση των βουνών που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου στις 19:00 με σημείο εκκίνησης το Μοναστηράκι.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ
Από τα Άγραφα και τη Σαμοθράκη μέχρι την Κρήτη και το Βέρμιο δεν έχει τελειωμό η καταστροφή της φύσης από τα ενεργειακά έργα και την επέκταση της βιομηχανικής δραστηριότητας. Το κράτος μέσα από το ιδεολόγημα της πράσινης ανάπτυξης συνεχίζει να αναπαράγεται προσπαθώντας να κατοχυρώσει τις λιγότερο δυνατές κοινωνικές αντιστάσεις πλασάροντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως μία βιώσιμη λύση για τον πλανήτη. Τα φωτοβολταϊκά, οι ανεμογεννήτριες, τα υδροηλεκτρικά έργα, τα βιοκαύσιμα και άλλες μορφές ενέργειας παρουσιάζονται ως πράσινες και καθαρές και δήθεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που εμφανίζονται από την εξαντλησιμότητα των ενεργειακών πηγών και των πρώτων υλών. Παρ’όλα αυτά ξέρουμε καλά πως οι πολιτικές που χρησιμοποιούν τους παραπάνω όρους έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την καταστροφή του φυσικού κόσμου και την επέκταση του ενεργειακού κεφαλαίου στα εναπομείναντα φυσικά οικοσυστήματα της άγριας ζωής. Όσο καλά και αν προσπαθούν να το κρύψουν παρουσιάζοντας τις ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) ως μη επιβλαβείς για τον πλανήτη πηγές ενέργειας ξέρουμε καλά πως για την παραγωγή τους χρησιμοποιούνται οι ίδιες βιομηχανικές δραστηριότητες που γίνονται για κάθε σχεδόν κατασκευή: εξόρυξη ορυκτών και επεξεργασία μεταλλευμάτων, καθαρισμός τους με τοξικά υλικά, κατανάλωση ενέργειας σε τεράστια ποσότητα, ζώνες μεταφοράς, οδικά δίκτυα μέσα σε βουνά, θαλάσσιες και εναέριες μεταφορές, τσιμεντοποίηση βουνοκορφών κτλ.
Βλέποντας τα νούμερα των ανεμογεννητριών και των αιολικών πάρκων να εκτοξεύονται βλέπουμε παράλληλα και τη μορφή του φυσικού κόσμου να αλλάζει με γοργούς ρυθμούς. Γιγάντιοι δρόμοι ανοίγονται σε δάση, βουνοκορφές κατασκάβονται και λεηλατούνται μέσω της τοποθέτησης τσιμέντου σε αυτές, υδάτινοι πόροι μολύνονται, μεταναστευτικά πουλιά σκοτώνονται στους έλικες ανεμογεννητριών, πολλά ζώα χάνουν τα σπίτια τους από τα τεράστια κλίμακας έργα, φυτά εξαφανίζονται από τοξικές ουσίες. Όταν ο χρόνος ζωής των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών τελειώνει αυτά καταλήγουν ως σκουπίδια στις κορυφές των βουνών καθώς δεν αποτελούν ανακυκλώσιμα υλικά. Ταυτόχρονα, δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις όπου οι περιοχές στις οποίες εγκαθιστώνται μονάδες ΑΠΕ αστυνομοκρατούνται απαγορεύοντας την διέλευση κατοίκων σε δρόμους που οδηγούν σε ανεμογεννήτριες ή αιολικά πάρκα.
Παράλληλα, εντός αστικού πεδίου πραγματοποιείται η λεηλασία των εναπομείναντων χώρων πρασίνου μέσω των καπιταλιστικών αναπλάσεων. Από την αποψίλωση της πλατείας Εξαρχείων για την κατασκευή σταθμού μετρό, την καταστροφή του Λόφου Στρέφη, την τσιμεντοποίηση του πάρκου Δρακόπουλου, την λεηλασία του ρέματος της Ραφήνας, μέχρι την κοπή αμέτρητων δέντρων σε δρόμους της Αθήνας, ο ζωικός κόσμος εκδιώκεται και η φύση καταστρέφεται. Μέσα στο πλαίσιο του εξευγενισμού μας διώχνουν από τις πλατείες και τα πάρκα και εκκενώνουν τις καταλήψεις μας. Νιώθουμε αλληλέγγυα με τα μη ανθρώπινα ζώα που τα εκκενώνουν και αυτά από τα σπίτια τους, είτε βρίσκονται στον αστικό ιστό, όπως τα αδεσποτάκια ή τα πουλιά που έχουν τις φωλιές τους στα δέντρα που αποψιλώνονται, είτε με εκείνα που ζουν στα δάση τα οποία καταστρέφονται και αυτά στο όνομα της ανάπλασης και του κεφαλαίου.
Καταλήγουμε, πως η βάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, είτε με φιλοοικολογικό προσωπείο, είτε χωρίς, είναι κοινή και είναι η λεηλασία του φυσικού κόσμου. Στον αντίποδα της παραπάνω κατάστασης κινήματα και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα για την υπεράσπιση της φύσης αναπτύσσονται καθημερινά δίνοντας ένα σαφές μήνυμα πως η μετατροπή των βουνών και των νησιών σε βιομηχανικό πεδίο δεν θα γίνει ανεμπόδιστα και χωρίς αντίσταση.
Ως αντισπισιστική συνέλευση συνδέουμε άρρηκτα τον αγώνα ενάντια στην λεηλασία της φύσης ως αγώνα για την υπεράσπιση των μη ανθρώπινων ζώων, ενάντια στον σπισισμό και σε κάθε μορφή εξουσίας. Ενάντια στον ανθρωποκεντρισμό που καταστρέφει το περιβάλλον και οτιδήποτε φυσικό υπάρχει γύρω του αποφασίζοντας να γεμίσει αμέτρητες βουνοκορφές με ανεμογεννήτριες, την κεντρική Ελλάδα και όχι μόνο με φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης. Ο θάνατος και η αδιαφορία για τα μη ανθρώπινα ζώα είναι ενσωματωμένα σε όλο αυτόν τον σχεδιασμό και σε κάθε άλλης μορφής δομικού ανθρωποκεντρισμού. Την ίδια στιγμή, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την κατάσταση όπου αμέτρητα ζώα δολοφονούνται απο τους κυνηγούς και πολλά άλλα αιχμαλωτίζονται και αναπαράγωνται στο όνομα της κτηνοτροφίας. Τόσο το κυνήγι όσο και η κτηνοτροφία αποτελούν δραστηριότητες που έχουν καταστροφική επίδραση στα βουνά και στα ζώα που κατοικούν εκεί. Πραγματικά, μας φαίνεται αντιφατικό πώς άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτές τις πρακτικές κουβαλόντας επάνω τους όλο το ιδεολόγημα της ιδιοκτησίας και της δολοφονίας της φύσης συμμετέχουν ταυτόχρονα στους αγώνες για την προστασία των βουνών.
Θέλουμε, λοιπόν, να τονίσουμε το εξής: η φύση δέχεται ασταμάτητα επίθεση από τα κυρίαρχα κοινωνικά συστήματα, συστήματα τα οποία συντηρούνται και καλλιεργούνται από τις ανθρώπινες ελίτ, την απάθεια, την γενική άγνοια και τον φόβο. Πρέπει να αναπτύξουμε νέους τρόπους συνύπαρξης που να επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις μας με τα μη ανθρώπινα ζώα με τέτοιο τρόπο ώστε να ισσοροπούν με το φυσικό περιβάλλον.Το επείγον για την μακροπρόθεσμη επιβίωσή μας και την άμεση επιβίωση των άλλων ειδών είναι να προστατεύσουμε τα άγρια οικοσυστήματα εδώ και τώρα.
Οφείλουμε να βάλουμε ένα στοπ στην επέκταση του βιομηχανικού κεφαλαίου, στο κράτος και σε όσους συνολικά και καθημερινά λεηλατούν κάθε τι φυσικό και άγριο. Να αντισταθούμε στον σύγχρονο τρόπο ζωής και στις επίπλαστες ανάγκες που αυτός απαιτεί καταστρέφοντας στο διάβα του και τα τελευταία άγρια τοπία. Να υπερασπιστούμε τα μη ανθρώπινα ζώα που δολοφονούνται και εκτοπίζονται απο τα σπίτια τους στον βωμό της ανάπτυξης και της εκμετάλλευσης.
ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΓΡΑΦΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ,
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΑ ΖΩΑ, ΤΑ ΔΑΣΗ, ΤΑ ΒΟΥΝΑ!
Στηρίζουμε την πορεία για την υπεράσπιση των βουνών που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου στις 19:00 με σημείο εκκίνησης το Μοναστηράκι.
ανοιχτή αντισπισιστική συνέλευση
