Η καταγγελία της εργαζόμενης
«Από το 2016 ως σήμερα εργάζομαι σταθερά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αρχικά ως ελεγκτής εισιτηρίων εισόδου και στην συνέχεια ως συντονίστρια κινηματογραφικών αιθουσών. Την άνοιξη του 2023 μου ανατέθηκε από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού του Οργανισμού, ο συντονισμός του προσωπικού που εργάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του κινηματογραφικού έτους στις αίθουσες (ετήσια δραστηριότητα Φεστιβάλ). Σε αυτό το πλαίσιο, μου ανατέθηκε η σύνταξη του προγράμματος εργασίας. Η διάρκεια της σύμβασης μου συμφωνήθηκε προφορικά πως θα περιλάμβανε 9 μήνες (Σεπτέμβριος 2023 έως Μάιος 2024).
Η σχετική συμφωνία επικυρώθηκε γραπτώς από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού του Οργανισμού στις 26 Απριλίου 2023 μέσω e-mail, το οποίο κοινοποιήθηκε σε όλα τα εμπλεκόμενα τμήματα.
Αμέσως, από την άνοιξη του 2023 και χωρίς σύμβαση, αφιέρωσα κάποιες ώρες συνομιλώντας με επικεφαλής των συγκεκριμένων τμημάτων και εργαζόμενους. Από τη διαδικασία αυτή, αναδείχθηκαν ζητήματα υποστελέχωσης, αλλά και κακοδιαχείρισης και εργασιακού εκφοβισμού. Καλή τη πίστει, επικοινώνησα επανειλημμένως τα συμπεράσματα μου στο Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού με κάθε μέσο (προφορικά, μέσω τηλεφώνου και μέσω e-mail), αλλά όχι μόνο δεν λαμβάνονταν υπόψιν, αλλά επιπρόσθετα μου ζητήθηκε να δημιουργήσω ένα μοντέλο εργασίας με συμπτύξεις τμημάτων και περικοπές προσωπικού.
Τέλη Σεπτεμβρίου 2023 κλήθηκα σε ένα σχετικό meeting.
Τα μοναδικά αρχεία που διαμοιράστηκαν προς επεξεργασία αφορούσαν τη μισθοδοσία (από το Σεπτέμβριο του 2022 ως και τον Μάιο του 2023) των συναδέλφων μας που απασχολούνται στα προαναφερόμενα τμήματα. Η συνάντηση ορίστηκε για την Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2023.
Στο συγκεκριμένο meeting κατέθεσα γραπτή εισήγηση προς ενημέρωση των παρευρισκόμενων (Ελίζ Ζαλαντό (Γενική Διευθύντρια), Ορέστης Ανδρεαδάκης (Διευθυντής), Μαρία Τζιώλα (HR), Επικεφαλής του Οικονομικού και Διοικητικού Τμήματος και Συνεργάτης της Γενικής Διευθύντριας), αισιοδοξώντας πως η Διεύθυνση θα μεριμνήσει για τα θιγόμενα ζητήματα. Το αποτέλεσμα ήταν να μου δοθεί ρητή εντολή να εξυπηρετήσω το πρόγραμμα εργασίας με τις υπάρχουσες συμβάσεις, ζητώντας μου εμμέσως να αδιαφορήσω για τα ρεπό που θα χαθούν και τις απλήρωτες υπερωρίες που θα προκύψουν.
Την επόμενη μέρα 26 Σεπτεμβρίου (κι όχι στις 27 Σεπτεμβρίου, όπως αναφέρει το Φεστιβάλ), έστειλα επιστολή στην Γενική Διευθύντρια με θέμα «Συντονισμός Οκτωβρίου – επείγον» στην όποια κατήγγειλα την αδιαφορία της Διεύθυνσης και της Υπεύθυνης Ανθρώπινου Δυναμικού στα ζητήματα υποστελέχωσης και κακοδιαχείρισης που επισήμανα στο meeting της προηγούμενης μέρας, καθώς επίσης και την επίθεση (με ειρωνείες, προσβολές, υποτίμηση, χλεύη) που δέχτηκα από την Υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού, επειδή παρουσίασα τα εν λόγω στοιχεία.
Σχετικά με το ζήτημα «της παραίτησης» η επιστολή ανέφερε αυτολεξεί τα εξής:
«Έχοντας λοιπόν κάνει μια πολύ συγκεκριμένη δουλειά είμαι σε θέση να σας πω πως για να δουλέψουμε σωστά, με αξιοπρέπεια και χωρίς παρατυπίες στο ωράριο και στα ρεπό των εργαζομένων, για τον Οκτώβρη (μήνας προετοιμασίας Φεστιβάλ) θα χρειαστώ 3 ελεγκτές και 2 ταμίες για τις ανάγκες της ετήσιας δραστηριότητας.
Σε αντίθεση περίπτωση με κάθε σεβασμό προς το πρόσωπο και των δύο σας Μαρία (αναφέρομαι στην συνεργάτιδα της Γενικής Διευθύντριας) και Ελίζ, επιθυμώ να υποβάλλω την παραίτησή μου από τα καθήκοντά μου, ως συντονίστρια ετήσιας δραστηριότητας σήμερα κιόλας.»
Ωστόσο τα αιτήματα μου (επαναπρόσληψη συναδέλφων), μετά τις έγγραφες καταγγελίες, ικανοποιήθηκαν στο ακέραιο και συνεπώς δεν τίθεται κανένα απολύτως ζήτημα παραίτησης.
Γεγονός που επισήμανα τόσο γραπτώς, όσο και προφορικώς στην Γενική Διευθύντρια στις 27 Σεπτεμβρίου 2023 για να λάβω την προφορική απάντηση πως με απομακρύνει από τα καθήκοντά μου «γιατί δημιουργώ drama» και “who knows” αν θα συνεχίσω να έχω σύμβαση από Δεκέμβριο ως Μάιο. Στο σημείο αυτό επισήμανα πως η συγκεκριμένη απάντηση οφείλει να δοθεί γραπτώς από τη Διεύθυνση, καθώς αφορά τον βιοπορισμό μου, λαμβάνοντας ως απάντηση ότι τελειώνει την κουβέντα εδώ και δεν δέχεται «απειλές». Προφανώς, το αίτημα έγγραφης ενημέρωσης ενός εργαζομένου για την συνέχιση ή μη της σύμβασης, δεν μπορεί να θεωρείται «απειλή».
Κάτω από αυτές τις συνθήκες στις 28 Σεπτεμβρίου 2023 ζήτησα ακρόαση από το Δ.Σ. του Φεστιβάλ και ενημέρωσα τους συναδέλφους μου για την στάση της Διεύθυνσης και της Υπεύθυνης Ανθρώπινου Δυναμικού, καταλήγοντας πως ζητώ:
- Να γίνει η απαραίτητη πρόσληψη του συναδέλφου μας για να εξυπηρετηθούν σωστά οι έξτρα βάρδιες και τα ρεπό,
- Να επιστρέψω στη δουλειά μου, με δέσμευση από την Διοίκηση ότι η σύμβαση μου θα συνεχιστεί κανονικά ως τον Μάιο, όπως είχε συμφωνηθεί.
Μέχρι σήμερα (23/11/2023), το αίτημα μου για ακρόαση από το ΔΣ δεν έχει γίνει δεκτό.
Στις 27 Οκτωβρίου 2023, αιτήθηκα γραπτώς από το Δ.Σ. και την Υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού, να επιστρέψω άμεσα στα καθήκοντα μου (επισημαίνοντας πως όλες οι επαναπροσλήψεις είχαν περατωθεί και συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα παραίτησης) και να μου δοθεί μία σαφή απάντηση σχετικά με την σύμβαση Δεκεμβρίου – Μαΐου, μη λαμβάνοντας επίσης απολύτως καμία απάντηση. Παρότι δεν έχω λάβει καμία σαφή απάντηση, στη τελευταία ενημέρωση που έλαβα αναφορικά με τη –νέα- αλλαγή του χώρου εργασίας μου, γίνεται αναφορά στην τυπική λήξη της δίμηνης σύμβασής μου (30/11/2023), καθιστώντας σαφές ότι η εργασιακή μου σχέση δεν θα συνεχιστεί.
Το αίτημα της συνέχισης της σύμβασης μου έχει υποστηριχτεί εγγράφως κι από 36 συνάδελφους μέχρι στιγμής, επίσης με επιστολές στο ΔΣ.
Είναι ξεκάθαρο από τα παραπάνω πως η μη ανανέωση της σύμβασής μου για τον Δεκέμβριο, αποτελεί εκδικητική απόλυση και συνδέεται αποκλειστικά με τις παραπάνω διεκδικήσεις και την όλη στάση μου.
Όσο αφορά το ζήτημα της απομόνωσης μου, υπάρχει έγγραφη συμφωνία από 5 Σεπτεμβρίου 2023, στην οποία αναφέρεται πως θα εργάζομαι στο 6ο όροφο του Ολύμπιον και ότι «αυστηρά και μόνο για το ενδεκαήμερο» θα χρειαστεί να μεταφερθώ. Επίσης εγγράφως συμφωνήθηκε πως για το ενδεκαήμερο (σ.σ 2-12 Νοεμβρίου) θα μεταφερθώ σε γραφείο στον 5ο όροφο του Ολύμπιον. Ωστόσο μετά από τις παραπάνω διεκδικήσεις και συγκεκριμένα στις 6 Οκτωβρίου 2023 έλαβα ενημέρωση πως μεταφέρομαι στην Αποθήκη Γ. Οι δεκάδες συνάδελφοι που αναφέρει το Φεστιβάλ πως εργάζονται στην Αποθήκη Γ, μεταφέρθηκαν «αυστηρά και μόνο για το ενδεκαήμερο» διάστημα κατά το οποίο εγώ μεταφέρθηκα εκ νέου στην Αποθήκη Δ, στον χώρο που χρησιμοποιούν ως δωμάτιο προσωπικού οι εργαζόμενοι στις αίθουσες και εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χώρος γραφείου, όπως εγγράφως είχα επισημάνει από 5 Σεπτεμβρίου 2023. Συνεπώς ποτέ δεν συναντήθηκα με τους δεκάδες συναδέλφους, που αναφέρει το Φεστιβάλ. Από 21 Νοεμβρίου, όπου επέστρεψα από την άδεια μου, εργάζομαι κυριολεκτικά ολομόναχη στο κτίριο της Αποθήκης Γ.
Επιπρόσθετα, σχετικά με την αιτιολογία πως μεταφέρθηκα στο Λιμάνι για να συντονίζω τις 4 αίθουσες που βρίσκονται εκεί, θα ήθελα να αναφέρω πως ως συντονίστρια κινηματογραφικών αιθουσών οι αρμοδιότητες μου αφορούν 6-10 κινηματογραφικές αίθουσες κι όχι αποκλειστικά 4, όπως αναφέρει το Φεστιβάλ. Συγκεκριμένα στο 64ο ΦΚΘ οι Κινηματογραφικές Αίθουσες ήταν οι εξής Ολύμπιον, Ζάννα (Πλατεία Αριστοτέλους 10), Μακεδονικόν (Φιλικής Εταιρείας 24) και Τόνια Μαρκετάκη, Φρίντα Λιάππα, Τζων Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές (Λιμάνι).
Τέλος, για όλα όσα ισχυρίζομαι έχω στην κατοχή μου έγγραφα τα οποία τα έχω ήδη καταθέσει προς γνώση της Επιθεώρησης Εργασίας και του Υπουργείου Πολιτισμού.
Με εκτίμηση,
Κατερίνα Μιχαήλ»
Κοινή ανακοίνωση Σωματείων:
Καμία ανοχή στον εκφοβισμό και την εργασιακή επισφάλεια στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Καταγγέλλουμε στο λαό της Θεσσαλονίκης τη Διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, για την εκδικητική και εκφοβιστική στάση που κρατείται ενάντια στη συναδέλφισσα Κατερίνα Μιχαήλ.
Συγκεκριμένα, η συναδέλφισσα από το 2016 ως σήμερα εργάζεται σταθερά στο Φεστιβάλ ως συντονίστρια αιθουσών στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ και επιπλέον τον Σεπτέμβριο 2023 ανέλαβε και ως υπεύθυνη για τον συντονισμό του προσωπικού που εργάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του κινηματογραφικού έτους στις αίθουσες (ετήσια δραστηριότητα Φεστιβάλ).
Από την έναρξη της θητείας της επισήμανε ζητήματα υποστελέχωσης, κακοδιαχείρισης και εργασιακού εκφοβισμού, τα οποία γνωστοποίησε επανειλημμένως στο Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού και στη Διεύθυνση χωρίς αποτέλεσμα, λαμβάνοντας επιπρόσθετα αρκετές φορές ως απάντηση προσβολές, ειρωνείες, χλεύη και εργασιακό εκφοβισμό.
Μετά από έγγραφη καταγγελία της Κατερίνας Μιχαήλ, πως αν δεν γίνουν άμεσα (τον Οκτώβριο του 2023) οι επαναπροσλήψεις των συναδέλφων της (οι οποίοι σταμάτησαν να εργάζονται την Άνοιξη του 2023 στις αίθουσες), δεν θα μπορέσει να εξυπηρετηθεί το πρόγραμμα εργασίας του προσωπικού, η Διοίκηση προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες επαναπροσλήψεις, απομακρύνοντας ωστόσο την συνάδελφο από τις αρμοδιότητές της σχετικά με την ετήσια δραστηριότητα του Οργανισμού, προφανώς ενοχλημένη (σ.σ η Διοίκηση) από την έγγραφη καταγγελία.
Η εκδικητική στάση της Διοίκησης ως προς το πρόσωπο της συναδέλφου, συνεχίστηκε από 26 Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα με μορφές εργασιακού εκφοβισμού, όπως άρνηση επικοινωνίας (βλ. απόρριψη αιτήματος ακρόασής της από ΔΣ, μη λήψη απαντήσεων σχετικά με την συνέχιση ή μη της σύμβασής της από τον Δεκέμβριο και ως τον Μάιο, αποκλεισμό της από συναντήσεις σχετικές με τα καθήκοντα της ως συντονίστρια αιθουσών του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου) και τη διαρκή μετακίνηση της σε απομονωμένους εργασιακούς χώρους με σκοπό την απομόνωση της από τις/τους υπόλοιπους συναδέλφους της.
Η εκδικητική στάση της Διοίκηση του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κορυφώνεται με την πιθανολογούμενη μη ανανέωση της σύμβαση της συναδέλφου τον Δεκέμβριο, η οποία εμμέσως έχει προαναγγελθεί με κάθε τρόπο. Είναι ξεκάθαρο από τα παραπάνω πως η μη ανανέωση της σύμβασης αποτελεί εκδικητική απόλυση και συνδέεται αποκλειστικά με τις παραπάνω διεκδικήσεις και την όλη στάση της εργαζόμενης.
Απαιτούμε εδώ και τώρα:
- Πρόσληψη όσων εργαζομένων απαιτούνται.
- Να μην σκεφτεί η Διοίκηση να διώξει την εργαζόμενη, επειδή ζήτησε τα αυτονόητα!
- Να επιστρέψει η Κατερίνα Μιχαήλ άμεσα στα καθήκοντα της ως συντονίστρια ετήσιας δραστηριότητας με γραπτή διαβεβαίωση πως η σύμβασή της θα ισχύει μέχρι τον Μάιο του 2024, όπως συμφωνήθηκε.
- Να παύσει ο εκφοβισμός και η εργασιακή επισφάλεια των εργαζομένων εξαιτίας των δίμηνων συμβάσεων. Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλες και όλους τους εργαζομένους που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες κατά την ετήσια δραστηριότητα του Οργανισμού.
Συνδικάτο Τροφίμων Γάλακτος και Ποτών Κ. Μακεδονίας
ΣΕΤΗΠ
ΣΕΤΕΠΕ
Σωματείο Εργαζόμενων στην EFOOD Θεσσαλονίκης
Συνδικάτο Χημικής Βιομηχανίας Κ. Μακεδονίας
Συνδικάτο Κατεργασίας Ξύλου Θεσσαλονίκης
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποτελεί τον κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό της πόλης, με διεθνή εμβέλεια, αλλά και βαθιά σχέση με τους κατοίκους της, οι οποίοι/ες το στηρίζουμε κάθε χρόνο.
Στην καρδιά αυτού του θεσμού βρίσκονται οι εργαζόμενοι και εργαζόμενές του, οι οποίοι/ες δικαιούνται τουλάχιστον δίκαιες και σταθερές εργασιακές σχέσεις. Αντί για αυτό, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καλύπτει τη συντριπτική πλειοψηφία των πάγιων αναγκών του (ετήσια δραστηριότητα) σε προσωπικό με συμβάσεις δίμηνης ή μηνιαίας διάρκειας. Έτσι, δεκάδες εργαζόμενοι/ες σε όλα τα νευραλγικά πόστα του φορέα, σε γραφεία και κινηματογραφικές αίθουσες, βρίσκονται σε αυτό το καθεστώς εργασιακής επισφάλειας εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Η απαράδεκτη αυτή εργασιακή συνθήκη όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα από τα διοικητικά όργανα του φορέα, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τον άμεσο ή έμμεσο εκφοβισμό οποιουδήποτε εργαζομένου τολμήσει να εκφράσει κάποιο αίτημα ή παράπονο σχετικό με τις συνθήκες εργασίας (υποχρεωτικές και απλήρωτες υπερωρίες, ανάθεση εργασιών τελείως άσχετων με την περιγραφή της θέσης για την οποία έχει κάποιος προσληφθεί, μισθολογική αδιαφάνεια και προνομιακή μεταχείριση εργαζομένων που δεν διαθέτουν ούτε τα ελάχιστα τυπικά προσόντα κα).
Ενδεικτική είναι η στάση που κράτησε η Διοίκηση του Φεστιβάλ στην περίπτωση της Κατερίνας Μιχαήλ. Η εργαζόμενη κατήγγειλε εγγράφως την επανειλημμένη αδιαφορία της Διεύθυνσης και της Υπεύθυνης Ανθρώπινου Δυναμικού σε ζητήματα υποστελέχωσης και κακοδιαχείρισης, καθώς επίσης εργασιακό εκφοβισμό και την εκδικητική απομάκρυνση από τα καθήκοντα της ως συντονίστριας προσωπικού ετήσιας δραστηριότητας, ζητώντας από το ΔΣ του Φεστιβάλ δικαίωμα ακρόασης.
Παράλληλα, συνολικά 36 συνάδελφοί/ισσές της έστειλαν δύο ενυπόγραφα κείμενα επιβεβαιώνοντας τις καταγγελίες και ζητώντας από το ΔΣ να δοθεί το δικαίωμα ακρόασης στη συνάδελφό τους, στα πλαίσια ισότιμης μεταχείρισης κάθε εργαζομένου.
Παρότι στην πράξη οι προτάσεις της εργαζόμενης όσον αφορά την υποστελέχωση έγιναν αποδεκτές από τη Διοίκηση του Φεστιβάλ, η οποία προχώρησε σε επιπλέον προσλήψεις αντί για τις σχεδιαζόμενες περικοπές, η ίδια Διοίκηση όχι μόνο δεν έδωσε το δικαίωμα αυτό στην εργαζόμενη, αλλά προανήγγειλε την επικείμενη απόλυση της και ενέτεινε τις πρακτικές εργασιακού εκφοβισμού.
Ως Πόλη Ανάποδα απαιτούμε από τη Διεύθυνση του Φεστιβάλ να προασπιστεί τον δημόσιο και κοινωνικό του χαρακτήρα ως πολιτιστικό θεσμό, να διακόψει παρόμοιες αντεργατικές πρακτικές και συγκεκριμένα:
– Να μην προβεί σε απόλυση της Κατερίνας Μιχαήλ, ανανεώνοντας άμεσα τη σύμβαση με βάση τα συμφωνημένα καθήκοντά της.
– Να προχωρήσει στην πρόσληψη του πάγιου προσωπικού με σταθερές εργασιακές σχέσεις αορίστου χρόνου, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα ασφαλές, αξιοπρεπές και δημιουργικό περιβάλλον εργασίας.
Η Πόλη Ανάποδα
