Με μία επιστολή – καταγγελία ο Craig Mokhiber, κορυφαίος αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, παραιτήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο λόγω της στάσης του Οργανισμού στον πόλεμο στη Γάζα. Μέσα από την επιστολή του καλεί τον ΟΗΕ να επιβάλει στο Ισραήλ τα ίδια πρότυπα όπως όταν αξιολογεί τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άλλες χώρες και να σταθεί στο πλευρό των Παλαιστινίων.
Οι στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα αποτελούν επιτομή της γενοκτονίας όπως αυτή περιγράφεται “σε σχολικά βιβλία” καταγγέλλει ο Mokhiber διευθυντής του γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Νέα Υόρκη. Στην επιστολή παραίτησής του στις 28 Οκτωβρίου κατηγόρησε τον ΟΗΕ για μία ακόμη “αποτυχία” να ενεργήσει βάση των αρχών του και προτείνει δέκα κατευθύνσεις που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο ΟΗΕ στο Παλαιστινιακό.
Ο Craig Mokhiber αναφέρει: “Επιπλέον, οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και μεγάλου μέρους της Ευρώπης, είναι εξ ολοκλήρου συνένοχοι στη φρικτή επίθεση. Αυτές οι κυβερνήσεις όχι μόνο αρνούνται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους από τη συνθήκη «για να διασφαλίσουν τον σεβασμό» των Συμβάσεων της Γενεύης, αλλά στην πραγματικότητα οπλίζουν ενεργά την επίθεση, παρέχουν οικονομική υποστήριξη και υποστήριξη πληροφοριών και παρέχουν πολιτική και διπλωματική κάλυψη για τις θηριωδίες του Ισραήλ”.
Την Τρίτη, ο ΟΗΕ εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με την παραίτηση του Mokhiber, λέγοντας, “Επιβεβαιώνουμε ότι συνταξιοδοτείται σήμερα. Ενημέρωσε τον ΟΗΕ τον Μάρτιο για την επικείμενη συνταξιοδότησή του, η οποία τίθεται σε ισχύ αύριο. Οι απόψεις στην επιστολή του που δημοσιοποιήθηκαν σήμερα είναι προσωπικές του απόψεις”, ανέφερε ο ΟΗΕ, επιχειρώντας να υποβαθμίσει τα καταγγελλόμενα. Η χωρίς προσωπικό κόστος κριτική ωστόσο ενός υψηλόβαθμου στελέχους του ΟΗΕ δεν παύει να είναι κριτική και να γεννά ακόμη περισσότερα ερωτηματικά για το καθεστώς ελευθερίας στο εσωτερικό του διεθνούς οργανισμού.
Ολόκληρη η επιστολή του Craig Mokhiber, διευθυντή του γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Νέα Υόρκη:
Αγαπητέ Ύπατε Αρμοστή,
Αυτή θα είναι η τελευταία επίσημη επικοινωνία μου μαζί σας ως Διευθυντή του Γραφείου της Νέας Υόρκης του Ύπατου Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.Σας γράφω σε μια περίοδο μεγάλης αγωνίας για τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων πολλών συναδέλφων μας. Για άλλη μια φορά, γινόμαστε μάρτυρες μιας γενοκτονίας η οποία εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας και ο Οργανισμός που υπηρετούμε φαίνεται ανίσχυρος να τη σταματήσει. Ως άτομο που έχει ερευνήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Παλαιστίνη από τη δεκαετία του 1980, έχοντας ζήσει στη Γάζα ως σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα τη δεκαετία του 1990 και έχοντας πραγματοποιήσει πολλές αποστολές ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα αυτή πριν και μετά από αυτές τις περιόδους, αυτή η κατάσταση με επηρεάζει και προσωπικά.
Εργάστηκα επίσης, για τον ΟΗΕ κατά τη διάρκεια των γενοκτονιών εναντίον των Τούτσι, των Βόσνιων Μουσουλμάνων, των Γιαζίντι και των Ροχίνγκια. Σε κάθε περίπτωση, όταν κατακαθόταν η σκόνη πάνω στη φρίκη που είχε διαπραχθεί εναντίον ανυπεράσπιστων αμάχων πληθυσμών, καθιστούσε οδυνηρά σαφές ότι είχαμε αποτύχει στο καθήκον μας να ανταποκριθούμε στις επιταγές πρόληψης μαζικών θηριωδιών, προστασίας των ευάλωτων ατόμων και της απαίτησης λογοδοσίας από τους δράστες.
Το ίδιο ισχύει και για τα διαδοχικά κύματα δολοφονιών και διώξεων των Παλαιστινίων καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης των Ηνωμένων Εθνών.
Κύριε Ύπατε Αρμοστή, αποτυγχάνουμε και πάλι.
Ως δικηγόρος με εξειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα, με περισσότερα από τριάντα χρόνια εμπειρίας στον τομέα αυτό, γνωρίζω καλά ότι η έννοια της γενοκτονίας έχει αποτελέσει συχνά αντικείμενο καταχρηστικής πολιτικής εκμετάλλευσης. Αλλά η τρέχουσα σφαγή του παλαιστινιακού λαού, ριζωμένη σε μια εθνο-εθνικιστική (ethno-nationalist) αποικιακή ιδεολογία, μια συνέχεια δεκαετιών συστηματικών διώξεων και εκκαθαρίσεων, βασισμένων εξ ολοκλήρου στην ιδιότητά τους ως Άραβες, και σε συνδυασμό με ρητές δηλώσεις προθέσεων από τους ηγέτες της ισραηλινής κυβέρνησης και του στρατού, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ή δημόσιων συζητήσεων. Στη Γάζα, σπίτια, σχολεία, εκκλησίες, τζαμιά και ιατρικές εγκαταστάσεις δέχονται επιθέσεις χωρίς λόγο και χιλιάδες πολίτες σφαγιάζονται. Στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ, κατασχέθηκαν σπίτια και ανακατανεμήθηκαν με βάση αποκλειστικά τη φυλή. Επιπλέον, τα βίαια πογκρόμ που διαπράττονται από εποίκους συνοδεύονται από ισραηλινές στρατιωτικές μονάδες. Το Απαρτχάιντ βασιλεύει σε όλη τη χώρα.
Αυτό αποτελεί μια υπόθεση γενοκτονίας σε σχολικό βιβλίο. Το ευρωπαϊκό, εθνο-εθνικιστικό αποικιακό σχέδιο εποικισμού της Παλαιστίνης έχει εισέλθει στην τελική του φάση, προς μία επιταχυνόμενη καταστροφή των τελευταίων υπολειμμάτων ιθαγενών Παλαιστινίων που ζουν στην Παλαιστίνη. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και μεγάλου μέρους της Ευρώπης είναι εντελώς συνένοχες σε αυτή τη φρικτή επίθεση. Όχι μόνο αυτές οι κυβερνήσεις αρνούνται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους που εκπορεύονται από τη συνθήκη για “διασφάλιση συμμόρφωσης” με τις Συμβάσεις της Γενεύης, αλλά στην πραγματικότητα οπλίζουν ενεργά την επίθεση, παρέχοντας οικονομική υποστήριξη, πληροφορίες και καλύπτοντας πολιτικά και διπλωματικά τις φρικαλεότητες που διέπραξε το Ισραήλ.
Σε σύνδεση με όλα αυτά, τα δυτικά εταιρικά μέσα ενημέρωσης, όλο και περισσότερο κατ’ εντολή των κυβερνήσεων τους, παραβιάζουν πλήρως το άρθρο 20 του ICCPR, απανθρωποποιώντας συνεχώς τους Παλαιστινίους, για να δικαιολογήσουν τη γενοκτονία, διαδίδοντας πολεμική προπαγάνδα και εκκλήσεις για εθνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό μίσος. κάτι που συνιστά υποκίνηση διακρίσεων, εχθρότητας και βίας. Οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης που εδρεύουν στις ΗΠΑ καταστέλλουν
φωνές υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενώ ενισχύουν την φιλο-ισραηλινή προπαγάνδα. Η αστυνομία του Ισραηλινού διαδικτυακού λόμπι και οι GONGOS (ndt, μη κυβερνητικές οργανώσεις που υποστηρίζονται από κυβερνήσεις) παρενοχλούν και δυσφημούν τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δυτικά πανεπιστήμια και εργοδότες συνεργάζονται μαζί τους για να τιμωρήσουν όσους τολμούν να μιλήσουν ενάντια στις φρικαλεότητες. Μετά από αυτή τη γενοκτονία, αυτοί οι δράστες θα πρέπει επίσης να λογοδοτήσουν, όπως συνέβη με το radio des Milles Collines στη Ρουάντα.Σε τέτοιες συνθήκες, η οργάνωσή μας καλείται περισσότερο από ποτέ να ενεργήσει με αρχές και με αποτελεσματικό τρόπο. Όμως δεν ανταποκριθήκαμε σε αυτή την πρόκληση. Η προστατευτική ισχύς του Συμβουλίου Ασφαλείας έχει μπλοκαριστεί για άλλη μια φορά από την αδιαλλαξία των ΗΠΑ, ο Γενικός Γραμματέας δέχεται επίθεση για τις ασήμαντες διαμαρτυρίες του και οι μηχανισμοί μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα δέχονται συκοφαντική επίθεση, που υποστηρίζεται από ένα οργανωμένο διαδικτυακό δίκτυο που υπερασπίζεται την ατιμωρησία.
Δεκαετίες απόσπασης της προσοχής από τις απατηλές και σε μεγάλο βαθμό ανειλικρινείς υποσχέσεις του Όσλο έχουν εκτρέψει την προσοχή του Οργανισμού από το βασικό του καθήκον να υπερασπίζεται το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον ίδιο τον Χάρτη. Το μαντρά της «λύσης των δύο κρατών» έχει γίνει κοινό αστείο στους διαδρόμους του ΟΗΕ, τόσο για την απόλυτη αδυναμία του απέναντι στην πραγματικότητα, όσο και για την πλήρη αποτυχία του να σταθεί στα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Το λεγόμενο «Κουαρτέτο» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα φύλλο συκής για την αδράνεια και την υποταγή σε ένα βάναυσο status quo. Η αναφορά (που μεθοδεύτηκε από τις ΗΠΑ) σε «συμφωνίες μεταξύ των μερών» (στη θέση του διεθνούς δικαίου) ήταν πάντα προφανώς δόλια, αποσκοπούσε στην ενίσχυση της ισχύος του Ισραήλ ενάντια στα δικαιώματα των Παλαιστινίων, οι οποίοι βρίσκονται υπό κατοχή και στερούνται την ιδιοκτησία τους.
Κύριε Ύπατε Αρμοστή, εντάχθηκα σε αυτόν τον Οργανισμό τη δεκαετία του 1980 γιατί βρήκα έναν θεσμό βασισμένο σε αρχές και πρότυπα που ήταν αποφασιστικά στο πλευρό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων όπου οι ισχυρές ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρώπη δεν ήταν με το μέρος μας. Ενώ η κυβέρνησή μου, τα θεσμικά της ιδρύματα και πολλά από τα βορειοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν ή να δικαιολογούν το νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ, την ισραηλινή καταπίεση και τα τάγματα θανάτου της Κεντρικής Αμερικής, τα Ηνωμένα Έθνη υπερασπίστηκαν τους καταπιεσμένους λαούς αυτών των χωρών. Είχαμε με το μέρος μας το διεθνές δίκαιο. Είχαμε με το μέρος μας τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είχαμε τις αρχές με το μέρος μας. Η εξουσία μας είχε τις ρίζες της στην ακεραιότητά μας. Αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον.
Τις τελευταίες δεκαετίες, βασικά μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπέκυψαν στην ισχύ των ΗΠΑ και στον φόβο του ισραηλινού λόμπι, εγκαταλείποντας αυτές τις αρχές και παραιτούμενοι από το ίδιο το διεθνές δίκαιο. Έχουμε χάσει πολλά από αυτήν την εγκατάλειψη, συμπεριλαμβανομένης της παγκόσμιας αξιοπιστίας μας. Αλλά είναι ο παλαιστινιακός λαός που έχει υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες λόγω των αποτυχιών μας. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UDHR) υιοθετήθηκε την ίδια χρονιά που η Nakba διαπράχθηκε κατά του παλαιστινιακού λαού. Καθώς ετοιμαζόμαστε για να γιορτάσουμε την 75η επέτειο της UDHR, θα κάναμε καλά να εγκαταλείψουμε τον παραπλανητικό κλισέ ότι η UDHR γεννήθηκε από τις θηριωδίες που προηγήθηκαν και να παραδεχτούμε ότι προέκυψε ταυτόχρονα με μια από τις πιο φρικτές γενοκτονίες του 20ου αιώνα , αυτή της καταστροφής της Παλαιστίνης. Κατά κάποιο τρόπο, οι συντάκτες της Διακήρυξης υποσχέθηκαν ανθρώπινα δικαιώματα σε όλους εκτός από τον παλαιστινιακό λαό. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι τα Ηνωμένα Έθνη διέπραξαν το αρχικό αμάρτημα τους με τη διευκόλυνση της εκκένωσης του παλαιστινιακού λαού επικυρώνοντας το ευρωπαϊκό αποικιακό σχέδιο που κατέλαβε την παλαιστινιακή γη και την παρέδωσε στους εποίκους. Έχουμε τόσα πολλά να επανορθώσουμε.
Όμως ο δρόμος προς την εξιλέωση είναι ξεκάθαρος. Έχουμε πολλά να μάθουμε από τη στάση αρχών που υιοθετήθηκε τις τελευταίες ημέρες σε πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπου εκατομμύρια άνθρωποι μιλούν ανοιχτά κατά της γενοκτονίας, ακόμη και με τον κίνδυνο να ξυλοκοπηθούν και να συλληφθούν. Οι Παλαιστίνιοι και οι σύμμαχοί τους, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πλευρών, χριστιανικές και μουσουλμανικές οργανώσεις, και προοδευτικές εβραϊκές φωνές που λένε «όχι στο όνομά μας», όλοι πρωτοστατούν. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους ακολουθήσουμε.Χθες, λίγα τετράγωνα από εδώ, ο σταθμός Grand Central της Νέας Υόρκης καταλήφθηκε ολοκληρωτικά από χιλιάδες Εβραίους, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε ένδειξη αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό και απαιτώντας τον τερματισμό της ισραηλινής τυραννίας (πολλοί από αυτούς κινδυνεύουν να συλληφθούν). Με αυτόν τον τρόπο, διέλυσαν το προπαγανδιστικό επιχείρημα του Ισραηλινού hasbara (και το παλιό κλισέ περί αντισημιτισμού) ότι το Ισραήλ θα εκπροσωπούσε τον εβραϊκό λαό κατά κάποιο τρόπο. Δεν ισχύει αυτό. Και, ως εκ τούτου, το Ισραήλ είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τα εγκλήματά του. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επαναληφθεί, παρά τη συκοφαντία του ισραηλινού λόμπι, ότι η κριτική για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ισραήλ δεν είναι αντισημιτική, όπως και η κριτική για τις παραβιάσεις της Σαουδικής Αραβίας δεν είναι ισλαμοφοβική, η κριτική για τις παραβιάσεις της Μιανμάρ αντιβουδιστική. ή η κριτική για τις ινδικές παραβιάσεις είναι αντι-ινδουιστική. Όταν επιδιώκουν να μας φιμώσουν συκοφαντώντας, αντί να σιωπήσουν, πρέπει να υψώσουμε τη φωνή μας. Ελπίζω ότι θα συμφωνήσετε, κύριε Ύπατε Αρμοστή, ότι αυτό σημαίνει να λες την αλήθεια στην εξουσία.
Αλλά βρίσκω επίσης ελπίδα σε όλα εκείνα τα μέλη του ΟΗΕ που, παρά τις τεράστιες πιέσεις, αρνήθηκαν να υπονομεύσουν τις αρχές του Οργανισμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι ανεξάρτητοι ειδικοί εισηγητές μας, οι εξεταστικές επιτροπές μας και οι εμπειρογνώμονες των συνθηκών, καθώς και η πλειονότητα του προσωπικού μας, συνέχισαν να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, παρόλο που άλλα μέλη του ΟΗΕ (ακόμα και σε υψηλότερο επίπεδο) επαίσχυντα
έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στους ισχυρούς. Ως θεματοφύλακας των κανόνων και προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο OHCHR έχει ειδικό καθήκον να τηρεί αυτά τα πρότυπα. Καθήκον μας, πιστεύω, είναι να ακουστεί η φωνή μας από τον Γενικό Γραμματέα μέχρι τον νεότερο υπάλληλο που προσλήφθηκε στα Ηνωμένα Έθνη και, οριζόντια, σε όλο το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών, τονίζοντας ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού δεν αποτελούν αντικείμενο κανενός είδους συζήτησης, διαπραγμάτευσης ή συμβιβασμού, κάτω από τη μπλε σημαία (του Οργανισμού).Πώς θα έμοιαζε λοιπόν μια θέση που βασίζεται στα πρότυπα του ΟΗΕ; Τι θα εργαζόμασταν να κάνουμε εάν ήμασταν πιστοί στις ρητορικές μας προτροπές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα για όλους, την απόδοση ευθυνών στους εγκληματίες, την αποκατάσταση των θυμάτων, την προστασία των ευάλωτων ατόμων και την ενδυνάμωση κατοχής δικαιωμάτων, όλα στο πλαίσιο του κράτους δικαίου; Η απάντηση, πιστεύω, είναι απλή – αν έχουμε τη διαύγεια να δούμε πέρα από τα προπετάσματα καπνού της προπαγάνδας που διαστρεβλώνει το όραμα της δικαιοσύνης για το οποίο έχουμε ορκιστεί, το θάρρος να εγκαταλείψουμε τον φόβο και τον σεβασμό στα ισχυρά κράτη και τη θέληση να κρατήσουμε το λάβαρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ειρήνης. Ομολογουμένως είναι ένα μακροπρόθεσμο έργο και μια δύσκολη – απότομη ανάβαση. Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα, ή να παραδοθούμε στην ανείπωτη φρίκη. Βλέπω δέκα βασικά σημεία:
- Νόμιμη δράση: πρώτα απ’ όλα, πρέπει, εντός των Ηνωμένων Εθνών, να εγκαταλείψουμε το αποτυχημένο (και σε μεγάλο βαθμό παραπλανητικό) παράδειγμα του Όσλο, την απατηλή λύση των δύο κρατών, το ανίσχυρο Κουαρτέτο και συνεργό του και την κατάχρηση του διεθνούς δικαίου από τις επιταγές με δήθεν πολιτικά πλεονεκτήματα. Οι θέσεις μας πρέπει να βασίζονται κατηγορηματικά στα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο.
- Ένα ξεκάθαρο όραμα: πρέπει να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι πρόκειται απλώς για μια εδαφική ή θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ δύο αντιμαχόμενων μερών και να παραδεχτούμε την πραγματικότητα της κατάστασης, δηλαδή ότι ένα κράτος με δυσανάλογη ισχύ αποικίζει, διώκει και εκμηδενίζει έναν αυτόχθονα πληθυσμό βάσει της εθνικότητάς του .
- Ένα ενιαίο κράτος βασισμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα: πρέπει να υποστηρίξουμε την ίδρυση ενός ενιαίου, δημοκρατικού και κοσμικού κράτους σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη, με ίσα δικαιώματα για Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Εβραίους, και ως εκ τούτου την εξάρθρωση του βαθιά ρατσιστικού αποικιοκρατικού σχεδίου και το τέλος του απαρτχάιντ σε όλη την επικράτεια.
- Καταπολέμηση του απαρτχάιντ: πρέπει να ανακατευθύνουμε όλες τις προσπάθειες και τους πόρους των Ηνωμένων Εθνών προς την καταπολέμηση του απαρτχάιντ, όπως κάναμε για τη Νότια Αφρική στις δεκαετίες του 1970, του 1980 και των αρχών του 1990.
- Επιστροφή και αποζημίωση: πρέπει να επιβεβαιώσουμε και να επιμείνουμε στο δικαίωμα επιστροφής και πλήρους αποζημίωσης όλων των Παλαιστινίων και των οικογενειών τους που ζουν σήμερα στα κατεχόμενα εδάφη, τον Λίβανο, την Ιορδανία, τη Συρία και τη διασπορά σε όλο τον κόσμο.
- Αλήθεια και δικαιοσύνη: πρέπει να ζητήσουμε μια μεταβατική διαδικασία δικαιοσύνης, με πλήρη χρήση δεκαετιών ερευνών, ερευνών και εκθέσεων που έχουν συσσωρευτεί από τα Ηνωμένα Έθνη, προκειμένου να τεκμηριωθεί η αλήθεια και να διασφαλιστεί η ευθύνη όλων των εγκληματιών, η αποζημίωση για όλα τα θύματα και η αποκατάσταση των τεκμηριωμένων αδικιών.
- Προστασία: Πρέπει να επιμείνουμε στην ανάπτυξη μιας δύναμης προστασίας των Ηνωμένων Εθνών με επαρκείς πόρους και ισχυρή εντολή για την προστασία των αμάχων από τον ποταμό μέχρι τη θάλασσα.
- Αφοπλισμός: Πρέπει να υποστηρίξουμε την απόσυρση και την καταστροφή των τεράστιων αποθεμάτων πυρηνικών, χημικών και βιολογικών όπλων του Ισραήλ, αποτρέποντας έτσι τη σύγκρουση να οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής και, ποιος ξέρει, πέρα από αυτήν.
- Διαμεσολάβηση: πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι άλλες δυτικές δυνάμεις δεν είναι αξιόπιστοι μεσολαβητές, αλλά μάλλον ενδιαφερόμενοι στη σύγκρουση, είναι συνένοχοι με το Ισραήλ στην παραβίαση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, και πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε ως τέτοιους.
- Αλληλεγγύη: πρέπει να ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες μας (και αυτές της Γενικής Γραμματείας) στις λεγεώνες των Παλαιστινίων, Ισραηλινών, Εβραίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που στέκονται αλληλέγγυοι με τον λαό της Παλαιστίνης και τα δικαιώματά του, και να βάλουμε ένα τέλος την ανεξέλεγκτη ροή Ισραηλινών λομπίστων στα γραφεία των ηγετών του ΟΗΕ, όπου υποστηρίζουν τη συνέχιση του πολέμου, τις διώξεις, το απαρτχάιντ και την ατιμωρησία, ενώ δυσφημούν τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λόγω της στάσης – αρχής τους για υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων.
Θα χρειαστούν χρόνια για να επιτευχθεί αυτό και οι δυτικές δυνάμεις θα μας πολεμήσουν σε κάθε στάδιο της διαδικασίας, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σταθεροί. Ήδη, πρέπει να εργαστούμε για μια άμεση κατάπαυση του πυρός και τον τερματισμό της πολιορκίας της Γάζας, να αντιταχθούμε στην εθνοκάθαρση της Γάζας, της Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης (και αλλού), να τεκμηριώσουμε τη γενοκτονική επίθεση στη Γάζα, να βοηθήσουμε στην παροχή μαζικής ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστινίους και για ανασυγκρότηση, να φροντίσουμε τους τραυματισμένους συναδέλφους μας και τις οικογένειές τους και να πολεμήσουμε ως διάβολοι ώστε η προσέγγιση των πολιτικών γραφείων των Ηνωμένων Εθνών να βασίζεται σε αρχές.
Η μέχρι στιγμής αποτυχία των Ηνωμένων Εθνών στην Παλαιστίνη δεν είναι λόγος να τα παρατήσουμε. Αντίθετα, θα πρέπει να μας ενθαρρύνει να εγκαταλείψουμε το παρελθόν που απέτυχε και να υιοθετήσουμε πλήρως μια πιο βασισμένη σε αρχές πορεία δράσης.
Ως OHCHR, συμμετάσχετε με τόλμη και περηφάνια στο αυξανόμενο κίνημα κατά του απαρτχάιντ στον κόσμο, προσθέτοντας το λογότυπό μας στο λάβαρο της ισότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τον παλαιστινιακό λαό. Ο κόσμος μας παρακολουθεί. Όλοι θα πρέπει να αναφέρουμε τη θέση μας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας. Ας πάρουμε το μέρος της δικαιοσύνης.
Ευχαριστώ, Ύπατε Αρμοστή Volker, που ακούσατε αυτήν την τελευταία έκκλησή μου. Σε λίγες μέρες θα φύγω από το Γραφείο, μετά από περισσότερες από τρεις δεκαετίες υπηρεσίας. Αλλά μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου εάν μπορώ να φανώ χρήσιμος στο μέλλον.
Craig Mokhiber
ΑΠΟΔΟΣΗ: Μαρίνα Γ. Μεϊντάνη
