Τρίτη ημέρα στο Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας στις Σκουριές, στη Βορειοανατολική Χαλκιδική, το οποίο διοργανώνει η Επιτροπή Αγώνα Μεγάλης Παναγίας.
Με αφετηρία την ελεύθερη, αυτοργανωμένη κατασκήνωση, ο κόσμος που έχει έρθει από πολλά μέρη, έχει την ευκαιρία να γνωρίσει το δάσος και το όρος Κάκκαβος, που από το 2006 βρίσκεται στο στόχαστρο των εξορυκτικών εταιριών οι οποίες ήδη το έχουν βιάσει, κόβοντας μεγάλο κομμάτι παρθένου δάσους, μετατρέποντας μια τεράστια έκταση σε κρανίου τόπο με τα έργα στο σημείο της ανοιχτής εξόρυξης, στο εργοστάσιο εμπλουτισμού, στο υπό κατασκευή τέλμα αποβλήτων στο ρέμα Καρατζά, και προετοιμάζονται να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.
Η κατασκήνωση είναι χώρος συνάντησης και συζητήσεων με τους ανθρώπους από τη Μεγάλη Παναγία και τις γύρω περιοχές που αγωνίζονται ενάντια στον εξορυκτισμό και απαιτούν να σταματήσουν όλες οι εργασίες της Eldorado Gold και να αποχαρακτηριστεί η περιοχή από μεταλλευτική, ώστε να μην ξαναέρθει καμία εταιρία.
Το πρόγραμμα του Δεκαημέρου Αγώνα και Ελευθερίας περιλαμβάνει ξενάγηση στα σημεία της καταστροφής, συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, μουσικά event, συνελεύσεις, συζητήσεις και ελεύθερη διαβίωση.
Το απόγευμα της Κυριακής 23/7, πραγματοποιήθηκε η συζήτηση με θέμα «Φεμινισμός και οικολογία: το παράδειγμα του Jineologi», με μέλη της συλλογικότητας Witches Fight Back.
Στο πρώτο μέρος της συζήτησης, παρουσιάστηκαν τα βασικά σημεία του οικοφεμινιστικού κινήματος, που ανέδειξε ότι η καταπίεση των γυναικών και η φθορά της φύσης συνδέονται, ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στην εκμετάλλευση των ζώων, των γυναικών και της φύσης.
Όπως σημειώθηκε στη διάρκεια της συζήτησης, ο οικοφεμινισμός στοχεύει στην αποδόμηση των δυισμών που ο πατριαρχικός λόγος χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει κάθε είδους καταπίεση. Δυισμοί όπως άνδρας/γυναίκα, πολιτισμός/φύση, άνθρωπος/ζώο, ετεροφυλόφυλος/κουίρ, ορθός λόγος/συναίσθημα, πλούσιος/φτωχός κλπ, όπου ο πρώτος όρος αποκτά σχέση ισχύος προς τον δεύτερο όρο και δημιουργούνται αξιακές ιεραρχίες. Η φύση παρουσιάζεται ως θηλυκότητα που μπορεί να κυριαρχηθεί, η φιγούρα του αφέντη κυριαρχεί στη δυτική σκέψη, για να σηματοδοτήσει την αποξένωση από τη φύση και την κυριαρχία πάνω της.
Την ίδια ώρα, οι γυναίκες που προσφέρουν τα δύο τρίτα της εργασίας παγκοσμίως και παίρνουν μόνον το 10% των συνολικών απολαβών, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία υπάρχει ως διαθέσιμο εργατικό δυναμικό, περιορισμένη από την πατριαρχία στους ρόλους της μητέρας, τροφού και με την υπόχρεης για τις άμεσες δουλειές του σπιτιού.
Όπως ειπώθηκε, οι γυναίκες μπορούν να φωτίσουν όψεις του οικολογικού ζητήματος που δεν μπορούν να προσεγγίσουν οι αρρενωπότητες, αφού έχουν άλλη σχέση με τη φύση. Όπως ειπώθηκε στις τοποθετήσεις, «η ριζική αλλαγή μπορεί να επέλθει με την αποκατάσταση της σχέσης των φύλων μεταξύ τους αλλά και με τη φύση, ακόμη κι όταν κάνουμε λόγο για την παραγωγική αξιοποίησή της. Η εμπορευματοποίηση του φυσικού κόσμου μας καταστρέφει. Για να υπάρξει, επομένως, θεμελιώδης αλλαγή του συστήματος, πρέπει να μπει ένα τέλος στον βιασμό, την αποικιοκρατία και της εμπορευματοποίησης της φύσης».
Στο δεύτερο μέρος της συζήτησης έγινε παρουσίαση του jineologi, επιστημονικού πεδίου της κοινωνιολογίας, που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Όπως σημειώθηκε, προέκυψε από την ανάγκη για θεωρητική εκπαίδευση και προετοιμασία των γυναικών, πριν αλλά και ταυτόχρονα με τον ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση του Κουρδιστάν με τη θέση ότι «δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά ελεύθερη κοινωνία χωρίς πρώτα η γυναίκα να είναι ελεύθερη». «Για το λόγο αυτό, το Jineologi έχει γίνει ίσως η πιο οργανωμένη προσπάθεια, ιστορικά να αναζητηθούν οι απαρχές της γυναικείας καταπίεσης και να συγκροτηθούν δομές που θα βοηθήσουν τη γυναίκα να αναπτυχθεί αυτόνομα σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής». Όπως προκύπτει από τις παρουσιάσεις, η ανάδειξη των αιτίων της ρήξης μεταξύ των φύλων και της σχέσης τους με τη φύση και το πως η πατριαρχία συνέβαλε στην εδραίωση της κυριαρχίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, είναι θεμελιακά ερωτήματα για το Jineologi και η συνεισφορά του είναι σημαντική μόνο για τη θέση της γυναίκας στην κουρδική αυτονομία της Ροζάβα. Και επίσης για το πως οι ίδιες οι αυτόνομες κοινότητες αντιλαμβάνονται την ίδια την αυτονομία μέσα από τη συμπερίληψη, την ισοτιμία, την ενσυναίσθηση, την προσπάθεια κατάρριψης του πατριαρχικού μοντέλου, την αυτοοργανωμένη πολιτική και κοινωνική αυτοθέσμιση με νέους τρόπους συμμετοχής στα κοινά και αυτοθέσμισης πάνω στον κοινοτισμό και το δημοκρατικό συνομοσπονδισμό αντί για την αναπαραγωγή του κράτους και των κυριαρχικών σχέσεων που οδηγούν στην καταπίεση και την εκμετάλλευση φύσης και ανθρώπων. Βασική προϋπόθεση ώστε τα παραπάνω να φαντάζουν εφικτά, η διαρκής εκπαίδευση και ανταλλαγή μέσα τις νέες μορφές παιδείας και αυτομόρφωσης στις αυτόνομες κουρδικές περιοχές.
Επίσης, τα μέλη της συλλογικότητας Witches Fight Back αναφέρθηκαν στην ανάγκη ενός φεμινισμού από τα κάτω που θα είναι διαθεματικός γιατί βιώνουμε την καταπίεση σε όλα τα πεδία της ζωής και συμπεριληπτικός, γιατί δεν είναι μόνον οι γυναίκες θύματα της ετεροκανονικότητας.
Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με την παράσταση του έργου Καρναβάλι (Ο χορός των κολασμένων) – Ένα καρναβαλικό δράμα για το έπος της ανθρώπινης ιστορίας, του Μαρίνου Μουζάκη, με τις Τσιριτσάντσουλες.
Νωρίτερα, το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε η Συνέλευση του Βουνού όπου έγινε ενημέρωση από μέλη της Επιτροπής Αγώνα Μεγάλης Παναγίας.
