Η Ελλάδα καίγεται και ο Κούλης (δεν) ξυρίζεται

Παράδοση αποτελεί, εδώ και χρόνια, το ξέσπασμα πυρκαγιών σε διάφορα μέρη ανά την Ελλάδα.

Παράδοση αποτελεί, επίσης, η πλήρης ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους να προφυλάξει τους κάτοικους, τα ζώα και το φυσικό περιβάλλον από την καταστροφή. Αλλά, αφού δε χάθηκε καμία (ανθρώπινη) ζωή, όλα πήγαν καλά, ε;

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της τωρινής ελληνικής κυβέρνησης της ΝΔ, όπως μας έχει εντυπωθεί πικρά, αποτελεί η εμμονή της με τη συνειδητή και στοχευμένη αποσάθρωση του δημόσιου τομέα. Στη μάχη αυτή, καμία ευκαιρία δεν μένει ανεκμετάλλευτη: ούτε καν οι περιπτώσεις κρίσεων και μαζικών καταστροφών.

Όπως, λοιπόν, στο ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19, με την τόσο αυξημένη συλλογική ανάγκη για δημόσια δωρεάν υγεία, η αντιμετώπιση της ΝΔ ήταν να καλύψει τις τρύπες με κάθε δυνατό τρόπο ΕΚΤΟΣ από προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, έτσι ακριβώς πράττει και στην περίπτωση των πυρκαγιών των τελευταίων ετών. Οι χρόνιες ελλείψεις στα πυροσβεστικά πληρώματα καλύπτονται προσωρινά από εποχιακούς, εθελοντές, αστυνομικούς και οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται κουτσά-στραβά, στην καλύτερη, ή δεν αντιμετωπίζονται, στη χειρότερη, μέχρι να φτάσουν στη θάλασσα.

Αποτέλεσμα: οι ελάχιστες πυροσβέστριες και πυροσβέστες εξαντλούνται από τη σωματική κούραση, την ένταση και την ψυχολογική πίεση του πεδίου, καθώς καλούνται να καλύψουν ανάγκες πλήρως αναντίστοιχες με τις δυνάμεις τους.

Και το κερασάκι στην τούρτα: το κράτος δεν τους προσφέρει καν φαγητό.

Τις τελευταίες 5 μέρες στείλαμε περισσότερες από 600 μερίδες και παγωμένα νερά στα Δερβενοχώρια.

Έχουμε συνηθίσει, εμείς όπως και κάθε αυτοοργανωμένη συλλογική κουζίνα, να καλύπτουμε τρύπες του κράτους, προσφέροντας το ελάχιστο στις πιο περιθωριοποιημένες και αορατοποιημένες ομάδες της ελληνικής κοινωνία (άστεγες, μετανάστες, τοξικοεξαρτημένα άτομα κ.α.). Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα φτάναμε στο σημείο να καλούμαστε να καλύψουμε την ανεπάρκεια του κράτους απέναντι στους ίδιους του τους υπαλλήλους.