Συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα για τις κρατικές δολοφονίες και την αντιμεταναστευτική θανατοπολιτική, Πέμπτη 13/7

Αθήνα: 19:00, Προσυγκέντρωση στην πλατεία Ομόνοιας και Πορεία

Θεσσαλονίκη: 20:00 στην Καμάρα

Πάτρα: 20:00, Συγκέντρωση στην πλατεία Γεωργίου

Κομοτηνή: 19:00, Συγκέντρωση στην πλατεία Ειρήνης

Χανιά: 20:00, Συγκέντρωση στο λιμενικό Χανίων

ΑΘΗΝΑ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ

ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ 19:00 ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΕ

Την Τετάρτη 14/6/2023 στα ανοικτά, των ακτών της Πύλου αλιευτικό σκάφος ανατράπηκε με αποτέλεσμα το θάνατο πάνω από 600 ανθρώπων. Μαρτυρίες των επιζώντων μεταναστών μιλούν για εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά που εγκλωβίστηκαν στα αμπάρια του αλιευτικού. Η εμπλοκή του ελληνικού Λιμενικού στη βύθιση του σκάφους ήταν άμεση: όχι μόνο δεν διέσωσε τους επιβάτες του πλοίου όταν αυτό ήταν ήδη σε κίνδυνο αλλά με βάση τις αδιάσειστες μαρτυρίες των επιζώντων η βύθιση συνέβη όταν οι λιμενικοί το ρυμούλκησαν με υψηλή ταχύτητα χρησιμοποιώντας κάβο (σχοινί). Αδιαφορώντας πλήρως για τις ανθρώπινες ζωές, το λιμενικό ήταν θεατής από απόσταση στο πνιγμό εκατοντάδων ανθρώπων, ξεκινώντας την επιχείρηση διάσωσης μετά 2 ολόκληρες ώρες. Αφότου οι 104 επιζώντες μεταφέρθηκαν στην ακτή, η αστυνομία κατάσχεσε 40 κινητά επιζώντων που βρίσκονται στο νοσοκομείο της Καλαμάτας και τα αντικατέστησε ώστε, να εξαφανιστεί το αποδεικτικό υλικό των ευθυνών του ελληνικού λιμενικού για τη βύθιση του πλοίου. Σύμφωνα με τους επιζώντες, τα τηλέφωνα λειτουργούσαν και σε αρκετά από αυτά υπάρχει καταγραφή ολόκληρου του ταξιδιού, συμπεριλαμβανομένης και της δολοφονικής επέμβασης του λιμενικού.

Από, τους 104 διασωθέντες του πολύνεκρου ναυαγίου, 9 Αιγύπτιοι κατηγορούνται ως διακινητές και μεταφέρθηκαν έκτακτα και μυστικά στις φυλακές Ναυπλίου. Αποτελεί κοινή πρακτική μετά από την άφιξη κάθε πλοίου άνθρωποι να επιλέγονται τυχαία και να επιβαρύνονται με τις παραπάνω κατηγορίες, με σκοπό την ποινικοποίηση της ίδιας της μετανάστευσης. Οι υπόλοιποι μετανάστες, σημαδεμένοι από την τραυματική εμπειρία, μεταφέρθηκαν στο κλειστό καμπ-φυλακή Μαλακάσα 2. Δεν έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή ιατρική περίθαλψη, νομική κάλυψη, διερμηνεία και ψυχολογική υποστήριξη. Επίσης δεν μπορούν να ενημερωθούν για την κατάσταση των συγγενών και φίλων τους που αγνοούνται ή βρίσκονται στο νοσοκομείο μετά το ναυάγιο, κάτι το οποίο επιδεινώνει τη ψυχολογική τους κατάσταση.

Στην Πύλο δεν έγινε ατύχημα αλλά μια μαζική δολοφονία από το Ελληνικό κράτος και την ΕΕ.

Στο φράχτη του Έβρου, στο πάτο του Αιγαίου, χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου! Η μαζική δολοφονία στη Πύλο είναι ένα από τα εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα κατά μήκος των συνόρων της ΕΕ τα τελευταία χρόνια, στα οποία εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ενώ η Πύλος κατάφερε να φτάσει στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης λόγω του μεγάλου αριθμού νεκρών, η άρνηση διάσωσης σκαφών σε κίνδυνο και οι δολοφονικές επαναπροωθήσεις (pushbacks) στα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας/ΕΕ αποτελούν συστηματική στρατηγική από τις Ελληνικές αρχές και τη Frontex (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής). Η Ευρώπη έχει μετατρέψει τα σύνορά της σε στρατιωτικοποιημένες ζώνες κρατικής και παρακρατικής βίας ενάντια σε ανθρώπους που αναζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί στην «ασπίδα της Ευρώπης» σύμφωνα με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κομισιόν, εξαπολύοντας βίαιες αποτροπές σε μεταναστ/α/ριες/ες. Χιλιάδες έχουν πυροβοληθεί, ξυλοκοπηθεί, υποστεί σεξουαλική κακοποίηση και εγκαταλειφθεί στη θάλασσα και στην περιοχή του Έβρου από τις ελληνικές δυνάμεις καταστολής, σε συνεργασία με τη Frontex. Οι πολιτικές του βασανισμού, της εξαφάνισης και των επαναπροωθήσεων (pushbacks) στην Ελλάδα έχουν αναγκάσει μεταναστ/ες/ριες/α να ακολουθούν ακόμα πιο επικίνδυνες διαδρομές με σκοπό να φτάσουν στην Ευρώπη. Το 2022, τουλάχιστον 3.800 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις μεταναστευτικές διαδρομές της Μεσογείου. Μόνο στα ελληνοτουρκικά σύνορα σκοτώθηκαν τουλάχιστον 326 μετανάστριες και μεταστες. Να σταματήσουμε τις κρατικές δολοφονίες στα σύνορα! Όλο και περισσότεροι άνθρωποι φεύγουν από τον τόπο τους εξαιτίας του πολέμου, πολιτικών διώξεων, της οικονομικής βίας και της κλιματικής καταστροφής που προκαλούν το κεφάλαιο και το κράτος, η ΕΕ,το ΝΑΤΟ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.όπως είναι το τουρκικό και το λιβυκό κράτος, ενισχύοντας τον ρατσιστικό/ταξικό πόλεμο, εξωτερικεύοντας τον έλεγχο των Ευρωπαϊκών συνόρων και προκαλώντας περισσότερη προσφυγιά/μετανάστευση, θάνατο και πόνο.

Το ελληνικό κράτος ως κομμάτι αυτών των πολιτικών πρωτοστατεί στις συνοριακές δολοφονίες, κατασκευάζει μια επίπλαστη εθνική ενότητα παράγοντας ρατσισμό στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας και ανοίγοντας το δρόμο στον αναδιόμενο εθνικισμό (πογκρόμ, ξυλοδαρμοί κτλπ). Σε όσους/όσες/όσα καταφέρουν να επιβιώσουν το ελληνικό κράτος είτε τους επιφυλάσσει εργασιακά κάτεργα, είτε τους αντιμετωπίζει ως πλεονάζοντες πληθυσμούς και τους φυλακίζει σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης – φυλακές μεταναστών. Την ίδια στιγμή αυξάνονται διαρκώς οι προσλήψεις συνοριοφυλάκων – κυνηγών μεταναστών που κάνουν χρόνια τώρα χρυσές δουλειές πλάι στη Frontex και τις παραστρατιωτικές μαφίες.

Από τη δικιά μας θέση οφείλουμε να αντισταθούμε στο ρατσισμό, την στρατιωτικοποίηση των συνόρων και την ποινικοποίηση της μετανάστευσης. Χτίζουμε κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστριών, διεκδικούμε πρόσβαση σε χαρτιά, περίθαλψη και εκπαίδευση για όλες/όλους/όλα και αντιστεκόμαστε σε κάθε πολιτική που σπέρνει θάνατο, μετανάστευση, εκμετάλλευση και κάθε λογής καταπίεση.

Η δολοφονία στην Πύλο δεν θα ξεχαστεί Αλληλεγγύη στους επιζώντες!
Άμεση απελευθέρωση των 9 φυλακισμένων μεταναστών!

Να σταματήσουμε τα εγκλήματα του Λιμενικού και τον πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών! Να καταργηθεί η Frontex!

Άμεση πρόσβαση σε χαρτιά, αξιοπρεπή στέγη-περίθαλψη-εκπαίδευση σε όλους/ες/α! Ελευθερία μετακίνησης για όλες/ους/α !

Καλούμε: Πέμπτη 13/7 προσυγκέντρωση στις 19:00 στην Ομόνοια και διαδήλωση προς το Σύνταγμα και τα γραφεία της Ε.Ε.

Όλες/Όλοι/Όλα εκεί!

Οι μετανάστ(ρι)ες είναι αδέλφια ταξικά. Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά! Μένουμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, ντόπιοι/ες μετανάστ(ρι)ες τσακίζουμε ναζί!

Ανοιχτή συνέλευση για το κρατικό έγκλημα στην Πύλο

Ταξική Αντεπίθεση | ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ! Όλοι-ες στη διαδήλωση ενάντια στο μαζικό έγκλημα ελληνικού κράτους και ΕΕ στην Πύλο [Πέμπτη 13/7 19.00 Ομόνοια -Σύνταγμα- γραφεία ΕΕ]

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν’ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι
μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπ. Μπρεχτ “Μετανάστες”

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ

Συμμετέχουμε στην πανελλαδική ημέρα τιμής και μνήμης για όσους / όσες δολοφονήθηκαν στα ανοιχτά της Πύλου από το ελληνικό κράτος, την Ε.Ε και το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης

Διαδήλωση Πέμπτη 13 Ιουλίου 19: 00 Ομόνοια με κατεύθυνση το Σύνταγμα και τα γραφεία της ΕΕ

Ταξική Αντεπίθεση

Πριν λίγες εβδομάδες, ένα αλιευτικό με εκατοντάδες μετανάστες/στριες βυθίστηκε έξω από την Πύλο. Οι καταμετρημένοι νεκροί 84, εκατοντάδες οι αγνοούμενοι. Το ελληνικό Λιμενικό αδιαφόρησε επιδεικτικά για τη διάσωσή τους, ενώ υπάρχουν και μαρτυρίες ότι συνέβαλε καθοριστικά στη βύθιση του πλοίου.

Για την εκατόμβη αυτή, δεν έτρεξε κάστανο. Η καθημερινότητα των τηλεθεατών, των ψηφοφόρων και των τουριστών δεν έπρεπε να διαταραχθεί.Πρώτο μέλημα του πολιτικού θιάσου και των ΜΜΕ ήταν να απομακρύνει τις ευθύνες του Λιμενικού παραποιώντας τα γεγονότα, πέφτοντας σε δεκάδες αντιφάσεις. Δεν έτρεξε κάστανο, γιατί οι εκλογές απαιτούν εθνική ομοψυχία. Δεύτερο μέλημα, να μην ανοίξει επουδενί διάλογος για τις ευθύνες της μεταναστευτικής πολιτικής στους επαναλαμβανόμενους πνιγμούς ανθρώπων στη θάλασσα. Δεν έτρεξε κάστανο, γιάτι πάνω από τις ανθρώπινες ζωές είναι τα εθνικά συμφέροντα.

Άλλωστε οι ανθρώπινες ζωές στον καπιταλισμό δεν έχουν όλες την ίδια αξία. Ή, πιο σωστά, κάποιες ζωές δεν έχουν καμία αξία, όπως οι ζωές των μεταναστ[ρι]ών. Οι μετανάστ[ρι]ες αξιολογούνται ως εισβολείς, ως πρόβλημα, ως περιττοί/ες και αντιμετωπίζονται με τα όπλα της αστυνομίας, του στρατού και του λιμενικού. Εξάλλου, τα φτωχά άτομα σε αυτή (και σε κάθε) χώρα υποτιμούνται καθημερινά σε εργασιακές γαλέρες, νοσοκομεία, τρένα, σπίτια-τρώγλες, και ο θάνατος τους είναι «παράπλευρη απώλεια» και «ατομική ευθύνη». Με την σειρά τους, τα σώματα ασφαλείας ως προστάτες του εθνικού κορμού από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς έχουν το ακαταλόγιστο, δεν λογοδοτούν πουθενά και με την πρώτη ευκαιρία πριμοδοτούνται με 600 ευρώ στο χέρι. Και έτσι οι πλούσιοι, ντόπιοι και ξένοι, ροκανίζουν δημόσιο χρήμα, χτίζουν κάθε σπιθαμή γης, «επενδύουν» και «καινοτομούν» και απολαμβάνουν τους καρπούς της υποτίμησης μας, των άθλιων εργασιακών συνθηκών, των ιδιωτικοποιήσεων, της λεηλασίας της φύσης.

Γιατί, όμως, βρέθηκαν όλοι/ες αυτοί/ες οι μετανάστ[ρι]ες πάνω σε ένα σαπιοκάραβο, ρισκάροντας τη ζωή τους; Μήπως για να γλυτώσουν από τους πολέμους (εμφύλιους και μη) στις πατρίδες τους, τις στρατιωτικές δικτατορίες και τα καθεστώτα, με την δεδομένη εμπλοκή της Δύσης (& της Ελλάδας) και όλων των κυρίαρχων δυνάμεων; Μήπως για μια καλύτερη ζωή, όπως άλλωστε κάνουν και πολλοί ντόπιοι/ες στις μέρες μας; Εξάλλου, στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας του καπιταλισμού, δισεκατομμύρια εργατών και εργατριών πρέπει να δουλεύουν κάτω από το όριο της φτώχειας και σε άθλιες συνθήκες για να εξασφαλίζονται τα κέρδη μικρών και μεγάλων αφεντικών και να διατηρείται η ευζωία των μεσαίων τάξεων των καπιταλιστικών μητροπόλεων.

Το ελληνικό Λιμενικό δεν παραβίασε τους κανόνες της μεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε. Απλά τους εφάρμοσε λίγο ατσούμπαλα. Ξέχασε να φορέσει το προσωπείο του απόλυτου προστάτη των ανθρώπινων δικαιωμάτων, για το οποίο αυτοθαυμάζεται ο δυτικός πολιτισμός. Αν ενεργούσαν κατά γράμμα, οι λιμενικοί θα τους πήγαιναν στη στεριά για να τους φυλακίσουν σε ένα καμπ – στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μετά από ένα, δύο χρόνια εγκλεισμού στα «φιλόξενα» κοντέινερ, κάποιοι/ες/α θα αναγκάζονταν να γυρίσουν πίσω και λίγοι «τυχεροί» θα έπαιρναν κάποια χαρτιά, που θα τους εξασφάλιζαν τις χειρότερες δουλειές με τους χειρότερους μισθούς, στο έλεος των αφεντικών, των μπάτσων, των δικαστών και των ρατσιστών. Κάπως έτσι φτιάχνεται η εργατική τάξη στον καπιταλιστικό παράδεισο σήμερα και εξασφαλίζεται ο αλληλοσπαραγμός εντός της. Κάθε μέρα, Κράτος, ΜΜΕ, σχολεία, μας μαθαίνουν ότι ο εχθρός είναι και εντός των τειχών. Όχι στις τράπεζες και στα υπουργεία, όπως λέμε εμείς που γράφουμε αυτό το κείμενο, αλλά στις βάρκες, στα υπόγεια και στα παλιά σπίτια που μένουν σήμερα τα ταξικά μας αδέρφια. Αντί ομως ν’ αντιλαμβανόμαστε την κοινή μας μοίρα και να αγωνιζόμαστε μαζί, κάνουμε ότι δεν τους βλέπουμε.

Πριν λίγες εβδομάδες, ένα αλιευτικό με εκατοντάδες μετανάστες/στριες βυθίστηκε έξω από την Πύλο. Οι καταμετρημένοι νεκροί 84, εκατοντάδες οι αγνοούμενοι.

Όλα καλά λοιπόν…

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΕ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ[ΡΙ]ΩΝ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑ

Στηρίζουμε την διαδήλωση ενάντια στο κρατικό έγκλημα στην Πύλο | Πέμπτη 13/7, 19:00 Ομόνοια

Μολόχα – Συνέλευση για αυτοοργάνωση, αντίσταση, αλληλεγγύη στα Νότια

Στηρίζουμε το κάλεσμα της Ανοιχτής συνέλευσης για το κρατικό έγκλημα στην Πύλο την Πέμπτη 13/07 στην Ομονοια, προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στηρίζουμε το κάλεσμα για πορεια της Ανοιχτής συνέλευσης για το κρατικό έγκλημα στην Πύλο την Πέμπτη 13/07 στην Ομονοια, προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

https://athens.indymedia.org/post/1626013/

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

Στα Τέμπη, το Πέραμα, την Πύλο, τα νοσοκομεία και τα αστυνομικά μπλόκα
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΦΤΩΧΟΥΣ
πρόσφυγες, μετανάστες, εργάτες, νεολαίους, ρομά

Στις 14 Ιούνη βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 ενώ 80 ανασύρθηκαν νεκροί. Ο τεράστιος αριθμός των αγνοουμένων σε συνδυασμό με τους νεκρούς μετανάστες αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκληματικής διαχείρισης του συμβάντος από το ελληνικό κράτος, με δεδομένο οτι οι ελληνικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν για τον κίνδυνο, στον οποίο βρίσκονταν οι επιβαίνοντες του σκάφους αλλά και από το γεγονός οτι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που επέζησαν από το ναυάγιο αναφέρουν πως το λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος για να το απομακρύνει από την χωρική αρμοδιότητα διάσωσης του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και η πλειοψηφία των επιβαινόντων να μην προλάβει να βγει από τα χαμηλότερα επίπεδα του σκάφους, όπως πολλές μητέρες με τα παιδιά τους. Η αντιμεταναστευτική και δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης- φρούριο δεν είναι αποκομμένη από τη δολοφονία των μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου. Από την υπογραφή της συμφωνίας για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τους καθημερινούς πνιγμούς ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, όπου στοιβάζονται και φυλακίζονται άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ελευθερία μέχρι τα αστυνομικά πογκρόμ εναντίον τους μέσα στις πόλεις, οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει την αποτροπή εισόδου στην χώρα, παίρνοντας φυσικά την επιλογή της δολοφονίας ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό του πολεμού, της φτώχειας και της ανελευθερίας. Μια συνθήκη στην οποία βρίσκονται χιλιάδες εκτοπισμένοι, εξαιτίας των πολέμων που διεξάγουν τα πλανητικά αφεντικά στις χώρες τους, για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και τη διεύρυνση της σφαίρας επιρροής τους. Εξάλλου η καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον ξεριζωμό αποτελεί την προϋπόθεση για την εξασφάλιση της υπερσυσσώρευσης του πλούτου στα χέρια των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ.

Στις 29 Μάη, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, κατά τη διάρκεια εργασιών για την αντικατάσταση προπέλας στο πλοίο Asterion, η σκαλωσιά από την οποία πραγματοποιούνταν οι εργασίες υποχωρεί καταπλακώνοντας τρεις εργάτες, με έναν εξ αυτών να οδηγείται στον θάνατο και άλλους δύο να τραυματίζονται βαριά. Η συγκεκριμένη εργατική δολοφονία έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά εργατικών «ατυχημάτων» στον συγκεκριμένο κλάδο, με πιο πρόσφατους τον τραυματισμό εργατών στο ναυπηγείο της Σύρου, την εργατική δολοφονία ενός 37χρονου οικοδόμου στη Σαντορίνη όταν υποχώρησε το κιγκλίδωμα του εξώστη στο οποίο στηριζόταν και ενός 45χρονου εργάτη στο Λαύριο κατά τη διάρκεια εργασιών επιθεώρησης πλοίου και ένω είχε βουτήξει για τον καθαρισμό υφάλων. Οι δεκάδες εργατικές δολοφονίες, που μόνο το πρώτο τετράμηνο του 2023 ανέρχονται σε 57, είναι αποτέλεσμα των αντεργατικών και αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων του ελληνικού κράτους, με πρόσφατη την ψήφιση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη, που οδηγούν στη γιγάντωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας. Η παντελής έλλειψη των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας, η εντατικοποίηση της εργασίας, η απουσία στοιχειωδών ελέγχων των συνθηκών εργασίας, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, η κατάργηση της επιθεώρησης εργασίας, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, η επίθεση στην απεργία, η απελευθέρωση των απολύσεων, η κατάργηση του 8ωρου και η απειλή της ανεργίας αποτελούν τη συνθήκη όπου κράτος και αφεντικά έχουν διαμορφώσει για να επιβάλλουν ακόμα πιο σκληρούς όρους εκμετάλλευσης στους πληβείους.

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.

Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασίστες μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς. Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως υπάρχει τρόπος να εξωραϊστεί και να εξανθρωπιστεί το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα. Η υπέρασπιση των εργατικών συμφερόντων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας περνά μέσα από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που πάλεψαν διεκδικώντας έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, μας δείχνει οτι η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες. Ό,τι έχει να κερδηθεί θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων μας. Το μόνο πραγματικό δίλημμα της εποχής μας είναι: κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ή Κοινωνική Επανάσταση. Και εμείς ως αναρχικοί/ες επιλέγουμε το δρόμο της Κοινωνικής Επανάστασης ως τη μόνη ρεαλιστική προοπτική για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για μια κοινωνία που θα οικοδομηθεί στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας.

Διαδήλωση: Πέμπτη 13 Ιούλη | Ομόνοια | 19.00

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία – Παιδεία – Τροφή – Στέγαση

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Τοπικός Συντονισμός Αθήνας | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

ΕΝΑΝΤΙΑ

στη σύγχρονη αποικιοκρατία, το πλιάτσικο και τις πολεμικές επιχειρήσεις του ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου στις χώρες της περιφέρειας, που προκαλούν τη φτώχεια, τον πόνο, το θάνατο και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων

στο φασισμό του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαικής Ένωσης που αναπτύσεται στην ανατολική και νότια ευρωπαική ζώνη, για να διακόψει μια αναπόφευκτη και ασυγκράτητη ώσμωση μεταξύ δυο κόσμων, που βρίσκονται σε σχέση κυριαρχίας – υποτέλειας, ώστε να την ελέγξει και να την επανακαθορίσει με συγκεκριμένους ρυθμούς ροής που θα ορίζονται απόλυτα από την απαίτηση της ευρωπαικής βιομηχανίας σε εργατικά χέρια

στους δολοφόνους του Λιμενικού και της FRONTEX που προκάλεσαν, ανοιχτά της Πύλου, το μεγαλύτερο ναυάγιο της Μεσογείου και το θάνατο περισσοτέρων από 600 μεταναστριών και προσφύγων σε μια ακόμα μαζική εγκληματική επιχείρηση επαναπροώθησης από τα υδάτινα σύνορα του ελληνικού κράτους – συνοριοφύλακα της Ε.Ε.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ντόπιων, προσφύγων, μεταναστριών

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ προς τη Βουλή και τα γραφεία της Ε.Ε.

Πέμπτη 13 Ιούλη 2023, Ομόνοια, 7 μ.μ.

αναρχική συλλογικότητα α π ό π ε ι ρ α

Το πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο αποτελεί μια κορύφωση της δολοφονικής πολιτικής που ακολουθεί το ελληνικό κράτος, με τη συνεργασία και την ανοχή της ΕΕ. Οι επαναπροωθήσεις στην ηπειρωτική χώρα και τη θάλασσα αποτελουν συστηματική παράνομηπρακτική του ελληνικού κράτους για την αποτροπή της εισόδου μεταναστών στην Ελλάδα, καθιστώντας την διάβαση των συνόρων όλο και πιο επικίνδυνη, αυξάνοντας τις πιθανότητες θανάτου. Η ύψωση φραχτών, η ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και η πλήρης συγκάλυψη των κρατικών αυτών εγκλημάτων έχουν οδηγήσει σε μια πλήρη ασυδοσία και ασυλία των δραστών, οι οποίο γνωρίζουν πως “όσο λάθος και να πάει” μια “επιχείρηση αποτροπής”, δεν θα φέρουν καμία απολύτως ευθύνη.

Τα αποτελέσματα της ασυλίας αυτής δεν περιρίζονται στα σύνορα αλλά εμφανίζονται και στο εσωτερικό. Η αστυνομία σηκώνει όπλο, πυροβολεί και σκοτώνει και την επόμενη μέρα δεν τρέχει κάτι. Πήγε να κλέψει, έκλεψε. Έκανε φυλακή, είναι κακοποιός. Πήγε να εμβολίσει με το αυτοκίνητο. Καταδίωξη ληστή, σκοντάφτει αστυνομικός και το όπλο πυροβολεί. Νεκρός ένας 20χρονος Σύρος στην Λάρισα. Δεν ξέρουμε το όνομα του, αλλά ξέρουμε ήδη το ποινικό του παρελθόν και την καταγωγή του. Γιατί είναι γνωστό πως αν είσαι μετανάστης, αν δεν είσαι λευκός, στην Ελλάδα δεν χρειάζεσαι ταυτότητα. Δεν πρέπει να έχεις ταυτότητα, πρέπει να παραμένεις όσο γίνεται πιο αόρατος και η ζωή σου αναλώσιμη.

Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους, ο εθνικισμός, η “ασφάλεια” της χώρας, καλλιεργούν και στο κοινωνικό σύνολο μια ολοένα και πιο ρατσιστική κουλτούρα και μετατοπίζουν την ατζέντα όλο και πιο ακροδεξιά. Η χθεσινή δολοφονία τρανς γυναίκας, μαύρης, μετανάστριας, ενός υποκειμένου με πολλαπλές καταπιέσεις, με πολλαπλές αποκλίσεις από το κυρίαρχο πρότυπο του καλού πολίτη, δε μπορεί παρά να μας εξοργίζει και να κάνει ακόμη πιο δυνατό το αίσθημα και το καθήκον, ότι οι αγώνες μας πρέπει να είναι διαθεματικοί. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Απέναντι στην πολιτική του ελληνικού κράτους και της ΕΕ, στεκόμαστε με αλληλεγγύη.

Απέναντι στον ρατσισμό, τον σεξισμό, την τρανσφοβία, έχουμε το ένα την άλλη.

Απέναντι σε όσους μας καταστρέφουν τις ζωές, οργανώνουμε πολύμορφους αγώνες.

Ντόπιες-μετανάστριες ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, αγωνιζόμαστε μαζί.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Καμία συγκαλυψη του κρατικού εγκλήματος στην Πύλο. Να σταματήσει η δίωξη των 9 Αιγυπτίων

Να σπάσει το σύστημα ασυλίας των υπαιτίων και συγκάλυψης των ευθυνών.

Να σταματήσουν οι δολοφονικές επιχειρήσεις λιμενικου-συνοριοφυλακής-Frontex στα συνορα.

Νομιμοποίηση των μετανα(στρι)ών – Άσυλο στους Πρόσφυγες-ισσες

Αναμέτρηση

Η (δια)κρατική δολοφονία στην Πύλο…

Από το πρωί της 13/06 οι αρχές είχαν ενημερωθεί για την ύπαρξη του σκάφους και από το μεσημέρι της ίδιας μέρας οι ελληνικές αρχές και η Frontex το είχαν ήδη εντοπίσει, γνώριζαν ότι η μηχανή του είχε σταματήσει να λειτουργεί, ενώ τα επιβαίνοντα σε αυτό άτομα είχαν ήδη απευθύνει έκκληση για βοήθεια. Οι αρχές είχαν εντοπίσει το σκάφος τουλάχιστον 13-14 ώρες πριν από το ναυάγιο, όπως παραδέχεται εκπρόσωπος τύπου του λιμενικού σε διάφορες συνεντεύξεις που έδωσε. Εκατοντάδες άνθρωποι στοιβαγμένοι σε ένα σαπιοκάραβο σε μια απελπισμένη προσπάθεια να φτάσουν στην Ιταλία. Το λιμενικό όχι μόνο δεν έκανε καμία ενέργεια για τη διάσωσή τους, αλλά εν τέλει ρυμούλκησε το σκάφος με σχοινί, προφανώς χωρίς καμία πρόθεση διάσωσης, προκαλώντας το αναποδογύρισμα και τη βύθισή του. Το ίδιο είχε συμβεί και το 2014 στο Φαρμακονήσι, όταν δηλαδή το λιμενικό είχε προκαλέσει ναυάγιο εξαιτίας επαναπροώθησης με ρυμούλκηση, υπόθεση για την οποία η Ελλάδα καταδικάστηκε μέχρι και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η 14η Ιουνίου 2023 ξημέρωσε αποκαλύπτοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των ελληνικών και ευρωπαϊκών αρχών των τελευταίων χρόνων. Για μία ακόμη φορά, το Αιγαίο γέμισε με κορμιά μεταναστών. Όσο περνούσαν οι μέρες, οι μαρτυρίες των επιζώντων περιέγραφαν τη φρίκη που έζησαν. Η προσπάθεια συγκάλυψης εκ μέρους των ελληνικών αρχών ξεκίνησε αμέσως καθώς ειπώθηκε ότι τα επιβαίνοντα «δεν ήθελαν να σωθούν» και επιστρατεύτηκε μια μεγάλη γκάμα γελοίων δικαιολογιών που προβάλλονται κάθε φορά που έχουν οδηγήσει στο θάνατο δεκάδες, και αυτή τη φορά εκατοντάδες, ανθρώπους. Σύμφωνα με το ελληνικό κράτος, υπεύθυνοι είναι 9 από τα επιβαίνοντα, μεταξύ των οποίων και ένας ανήλικος. Οι «κακοί» διακινητές, το πολυπαιγμένο αφήγημα που αναπαράγει και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, πρωταγωνίστησε και πάλι. Τη στιγμή που είναι γνωστό ότι οι διακινητές δεν ανεβαίνουν στα σαπιοκάραβά τους και αναγκάζουν κάποιο από τα επιβαίνοντα να «κυβερνήσει» τη βάρκα και είναι αυτό το άτομο που στη συνέχεια θα συλληφθεί, φυλακιστεί και καταδικαστεί.

… είναι αποτέλεσμα της θανατοπολιτικής που ασκείται στα σύνορα

Κοινός τόπος, ακόμη και για θεσμικάόργανα όπως η Ύπατη Αρμοστείατου ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, είναι ότι «Το ναυάγιο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί», αυτό που δεν είναι κοινός τόπος όμως είναι ότι οι θανατοπολιτικές που έχουν υιοθετηθεί όλα αυτά τα χρόνια οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια σε αυτό. Επομένως όχι, δεν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί! Κάθε φορά που μαθαίνουμε για μία ακόμη κρατική δολοφονία, ευχόμαστε να μη συνηθίσουμε το θάνατο. Η τωρινή δολοφονία 600 ανθρώπων, μας κάνει να φοβόμαστε ότι μάλλον τον έχουμε συνηθίσει ήδη. Η βία έχει κανονικοποιηθεί, οι δολοφονίες έχουν γίνει καθημερινότητα, αλλάζει μόνο ο αριθμός των νεκρών, ο τόπος και ο τρόπος. Εδώ και χρόνια ξεβράζονται πτώματα στις ακτές της Ελλάδας. Γίνεται μια χαλαρή αναφορά στις ειδήσεις, «σορός μικρού παιδιού ξεβράστηκε στη Νάξο», «επιβάτες του Blue Star εντόπισαν πτώμα να επιπλέει, ανήκε σε άντρα 40-45 ετών».

Στο συνολικότερο πλαίσιο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους, μπάτσοι στεριάς και θάλασσας δέρνουν, σκοτώνουν και βιάζουν, δεν καταγράφουν την είσοδο επί ελληνικού εδάφους, τους αφήνουν γυμνούς χωρίς ρούχα, χρήματα, κινητά τηλέφωνα και άλλα προσωπικά αντικείμενά. Η ραγδαία όξυνση της συνοριακής βίας συμπληρώνει από πρακτικές όπως κρατικές απαγωγές, εξαφανίσεις και pushback.

Τα pushbacks δεν είναι καινούρια πρακτική της ελληνικής κυβέρνησης

«Μας είπαν θα σας πετάξουμε ένα σχοινί για να σας τραβήξουμε στα ιταλικά νερά. Το έδεσαν στο μπροστινό μέρος του πλοίου μας. Την πρώτη φορά που έσπρωχναν κόπηκε. Το δεύτερο σχοινί δέθηκε από τη γωνιά του δικού τους πλοίου και έτσι που έσπρωχναν μετακινηθήκαμε όλοι στα δεξιά και μετά στα αριστερά. Σε δευτερόλεπτα αναποδογύρισε και όλοι έπεσαν στη θάλασσα. Καθόμουν στην αριστερή πλευρά του πλοίου. Όταν αναποδογυρίζαμε πήδηξα στη θάλασσα και μετά τράβηξα ένα μεταλλικό κάγκελο και βγήκα στην επιφάνεια».

«Ήταν πολλά πτώματα στη θάλασσα. Πριν βυθιστεί η βάρκα ήμουν στη γωνία και άκουγα τους ανθρώπους να προσπαθούν να ανοίξουν τις πόρτες του πλοίου για να σωθούν. Τους άκουγα να ουρλιάζουν. Πέθαναν πάρα πολλοί άνθρωποι μέσα σε αυτό το πλοίο. Δεν ξέρω πόσοι ακριβώς αλλά ήταν σίγουρα 450 άνθρωποι μέσα στη βάρκα. Βυθίζονταν μαζί με τη βάρκα και κανένας δεν μπορούσε να βγει από εκεί μέσα (επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου μιλούν στο TPP)

Όσο και αν η επίσημη θέση της Ελληνικής κυβέρνησης για τα pushbacks είναι κατηγορηματικά αρνητική και η οποιαδήποτε αναφορά βαπτίζεται ως ανθελληνική προπαγάνδα με στόχο να δυσφημίσει την χώρα μας στους ευρωπαίους εταίρους μας, τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο μαρτυρούν το αντίθετο. Τα pushbacks δεν είναι μια καινούργια πρακτική των ελληνικών κυβερνήσεων, δε σταμάτησαν ποτέ, ούτε εμποδίστηκαν από το πλήθος διεθνών και ευρωπαϊκών νόμων που υποκριτικά δηλώνει ότι εφαρμόζει το κράτος.

Το μοτίβο της φρίκης και της βαρβαρότητας κοινό. Φουσκωτή βάρκα ή κάποιο μεγαλύτερο πλεούμενο εντοπίζεται από κάποιο σκάφος του λιμενικού. Οι επιβαίνοντες καλούν σε βοήθεια. Το σκάφος του λιμενικού κάνει επικίνδυνες μανούβρες γύρω από το πλεούμενο και δημιουργεί κύματα, οι φωνές για βοήθεια σύντομα μετατρέπονται σε ουρλιαχτά τρόμου. Στη συνέχεια πλευρίζει το πλεούμενο προκειμένου να το ρυμουλκήσει. Η προσπάθεια κάποιων από τους επιβαίνοντες να ανέβουν στο σκάφος του λιμενικού σταματάει βίαια καθώς δέχονται χτυπήματα με κοντάρια ενώ κάποιοι λιμενόμπατσοι τους σημαδεύουν με τουφέκια. Για να δημιουργήσουν μεγαλύτερο τρόμο, ανά διαστήματα ρίχνουν προειδοποιητικές βολές. Στη συνέχεια τους ρυμουλκούν έξω από τη περιοχή διάσωσης της Ελλάδας και τους εγκαταλείπουν. Εάν επιβιώσουν και φτάσουν στη Τουρκία, οι τουρκικές αρχές θα τους συλλάβουν. Αν δεν τους απελάσουν, όταν τους απελευθερώσουν θα τους αφήσουν όσο πιο μακριά από τη θάλασσα γίνεται για να τους πάρει περισσότερο χρόνο να επιστρέψουν.

Η κατασκευή της «Ευρώπης-φρούριο» ολοκληρώνεται με φράχτες που υψώνονται κατά μήκος των συνόρων, ενώ ασύλληπτα ποσά δίνονται για να εμποδιστούν -με οποιοδήποτε τρόπο- οι μεταναστές να φτάσουν στην Ευρώπη. Και αν καταφέρουν να φτάσουν στην Ελλάδα, η πάγια μέθοδος «υποδοχής» είναι το να τους «κάνουμε το βίο αβίωτο», όπως είχε κυνικά ειπωθεί από τον αρχηγό της αστυνομίας το μακρινό πια 2013. Οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν κατά την άφιξή τους, που μόνο κατ’ευφημισμό μπορούμε να τις πούμε «υποδοχής» όταν υπάρχουν, είναι άθλιες, καθώς οι προσφύγισσες/πρόσφυγες εγκλωβίζονται για μήνες έως και χρόνια στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και στερούνται την πρόσβαση ακόμα και στα πιο θεμελιώδη αστικοδημοκρατικά δικαιώματα.

Το καπιταλιστικό σύστημα βασίζεται στην άνιση κατανομή των ευκαιριών να ζήσεις ή να πεθάνεις. Συνεπώς το σύστημα αυτό λειτουργούσε πάντα με την ιδέα πως κάποιο αξίζει περισσότερο από τα υπόλοιπα. Οι τεχνικές ρύθμισης και διαχείρισης της ζωής και του θανάτου των ανθρώπινων πληθυσμών που προσπαθούν να γλυτώσουν από τη πείνα και τον πόλεμο, τους καθιστούν αόρατους και απογυμνωμένους από κάθε δικαιϊκή εγγύηση.

Και ποιος είναι ο δολοφόνος;

Με βάση αυτά ποιος είναι ο δολοφόνος; Είναι μάλλον αφελές το ερώτημα καθώς δε θα μάθουμε ποτέ πραγματικά το πρόσωπο του θύτη. Έχει όμως καμία σημασία; Όταν οι πολιτικές επιλογές ενός κράτους και του διακρατικού συνασπισμού της ΕΕ υποδεικνύουν πως οι όροι διάβασης των συνόρων τους είναι διαφορετικοί για κάποιους ανθρώπους έναντι κάποιων άλλων, έχει καμία σημασία πως λένε το λιμενόμπατσο που έδωσε τις εντολές για το επιχειρησιακό σχέδιο που ακολουθήθηκε; Μάλλον όχι. Όπως και στα Τέμπη λίγους μήνες πριν, μας είναι πραγματικά αδιάφορο το όνομα του τυχαίου υπαλλήλου που εν ώρα της δικής του υπηρεσίας η ξεχαρβαλωμένη και αποδιαρθρωμένη φούσκα του ΟΣΕ έσπειρε το θάνατο. Όμως δε μας είναι αδιάφορο το γεγονός της κρατικής δολοφονίας· στην αδιαφορία που δείχνει το κράτος απέναντι στους νεκρούς που αφήνουν πίσω τους οι πολιτικές επιλογές του και οι θανατηφόροι μηχανισμοί του, απαντάμε με παντελή αδιαφορία σχετικά με πρόσωπα-θύτες, παντελή αδιαφορία σε κάθε επιδεικτική διαπόμπευση κάποιου τυχαίου αποδιοπομπαίου τράγου που χρησιμοποιείται για το ξέπλυμα του γεγονότος της δολοφονίας.

Σίγουρα όμως δεν αδιαφορούμε για τα δολοφονημένα. Ακόμα και ανμάλλον δε μάθουμε ποτέ τα ονόματα των δολοφονημένων της Πύλου, γιατί ο βίος και η πολιτεία τους δεν έχει την ίδια αξία για τις ειδήσεις με τον αντίστοιχο βίο των ζάμπλουτων που έχασαν τη ζωή τους στο ατύχημα με το βαθυσκάφος στο ταξίδι αναψυχής (σικ) στο ναυάγιο του Τιτανικού· ακόμα και αν προσπαθούν να μας πείσουν πως όλες οι ζωές μετράνε το ίδιο, η συλλογική μνήμη δε σβήνει τόσο εύκολα,δεν ξεχνά τους νεκρούς και τους δολοφόνους και αντιλαμβάνεται ότι στην πραγματικότητα οι ζωές των προσφυγισσών/ων δεν μετράνε το ίδιο με τις ζωές των τουριστών ….

Και τότε ποια είναι η δική μας θέση;

Η θέση μας παραμένει πάντα η ίδια: στο πλευρό των καταπιεσμένων. Κάποια από εμάς εργαζόμαστε στον εργασιακό χώρο ο οποίος στηρίζεται στη διαχείριση του ανθρώπινου πόνου που προκαλείται από τα κράτη και τις θανατοπολιτικές επιλογές τους. Τα αφεντικά μας (ΜΚΟ) διεκδικούν μονίμως ένα κομμάτι από την πίτα των χρηματοδοτήσεων που εκταμιεύονται για το σκοπό αυτό και το ανθρωπιστικό τους προσωπείο καταρρέει όταν το έργο τους γίνει αντιληπτό ως μία μεγάλη και κερδοφόρα μπίζνα που νομιμοποιεί τις πολιτικές ΕΕ και Ελλάδας. Αναγνωρίζουμε, λοιπόν, όχι μόνο την υποκρισία του 3ήμερου εθνικού πένθους – ειδικά από τη στιγμή που λίγες μέρες μετά πραγματοποιήθηκε επιχείρηση σκούπα στην Ομόνοια και εκκενώθηκε η δομή όπου έμεναν Κούρδοι πρόσφυγες στο Λαύριο-αλλά και την υποκρισία όσων δεν τοποθετούνται απέναντι στο τί περιμένει τα επιζόντα της Πύλου: fast-track διαδικασίες εξέτασης των αιτημάτων ασύλου τους, απορριπτικές αποφάσεις, απελάσεις και καμία πρόσβαση σε υπηρεσίες.Η πιο πρόσφατη, άλλωστε, σύσταση του ελληνικού κοινοβουλίου καθιστά σαφές πως τα πράγματα πρόκειται να χειροτερέψουν για τα μεταναστά που φτάνουν στο ελληνικό κράτος. Χειρότερα θα είναι τα πράγματα με όσα εργάζονται στο χώρο των ανθρωπιστικών ΜΚΟ· η ποινικοποίηση της εργασίας που ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια με το Μητρώο Μελών των ΜΚΟ ως ένας τρόπος ξεσκαρταρίσματος του ποιο έχει δικαίωμα στην εργασία στις ανθρωπιστικές ΜΚΟ του «προσφυγικού» (το ΣΒΕΜΚΟ όλα αυτά τα χρόνια έχει αναδείξει το ζήτημα μέσα από πληθώρα δράσεων) φαίνεται να εντείνεται καθώς ήδη υπάρχουν αναφορές για δικηγόρους που αποκλείστηκαν από τα άτομα που εκπροσωπούν στις υποθέσεις ασύλου τους και απειλήθηκαν με κατηγορίες για διακίνηση ανθρώπων. Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, δεν πρόκειται να αλλάξει το ρόλο του στο ευρωπαϊκό σκηνικό: θα παραμείνει ένας τόπος διαλογής μεταναστών, όσο οι χώρες της ΕΕ κάνουν ένα profiling των χρήσιμων και των ευάλωτων που αξίζουν να βρεθούν στα κράτη τους, και τόπος εναπόθεσης και απέλασης όσων δεν αξίζουν, με ντόπιες και ξένες ΜΚΟ να αναλαμβάνουν εργολαβίες παροχής πρόνοιας, και με τα εργαζόμενα να έρχονται αντιμέτωπα με όλο και δυσμενέστερες συνθήκες εργασίας. Ως εργαζόμενα βάσης, όχι μόνο δεν ταυτιζόμαστε με τις πολιτικές επιλογές των αφεντικών μας, αλλά στεκόμαστε ενάντια σε αυτές και δίπλα σε όσα βρίσκονται αντιμέτωπα με τη φονική μηχανή φύλαξης των ελληνικών και ευρωπαϊκών συνόρων.

Να μην επιτρέψουμε να περάσει στη λήθη άλλη μια κρατική δολοφονία

Αλληλεγγύη σε όσα έρχονται αντιμέτωπα με την κρατική βία της φύλαξης των συνόρων

Συλλογικοί αυτοοργανομένοι αγώνες στη βάση για να διαμορφώσουμε από κοινού τις αντιστάσεις μας

Στηρίζουμε την πορεία στις 13/7/2023 στις 19:00 στην Ομόνοια

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

13 ΙΟΥΛΙΟΥ. [Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση] Κάλεσμα στήριξης της πορείας την Πέμπτη 13/7 στις 19.00 στην Ομόνοια (με κατεύθυνση τα γραφεία της ΕΕ). Συμμετέχουμε – στηρίζουμε το μπλοκ της Ανοιχτής συνέλευσης για το κρατικό έγκλημα στην Πύλο.

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι

για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές!»

Το ελληνικό κράτος, η ΕΕ-φρούριο, η Frontex, η Ελληνική Αστυνομία ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την δολοφονία του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη και ούτε μήνα μετά την δολοφονία 600 ανθρώπων από το ελληνικό λιμενικό στην Πύλο, ένα ακόμη περιστατικό δολοφονικής ρατσιστικής βίας έρχεται να σημειωθεί στη Λάρισα, με την βούλα και τις ευλογίες του κρατικού μηχανισμού.

Ο ένοπλος βραχίονας απονομής δικαιοσύνης, η Ελληνική Αστυνομία, δολοφόνησε έναν 20χρονο Σύριο επειδή οδηγούσε κλεμμένο όχημα και προσπάθησε να αποφύγει, ως πεζός, τη σύλληψη, χωρίς φυσικά να απειλείται κανένας κατά τη διάρκεια της καταδίωξης.

Οι “αδιευκρίνιστες συνθήκες” τις οποίες επικαλούνται οι Αρχές, σε κάθε κρατική δολοφονία, που τις περισσότερες φορές πλέον έχει συστημικά ρατσιστικά κίνητρα, είναι η συνηθισμένη κασέτα που παίζει όταν είναι δεδομένο πως οι μπάτσοι, δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο λειτουργούν ταυτόχρονα ως ένορκοι, δικαστές και δήμιοι.

Οι ” ίδιες αδιευκρίνιστες” συνθήκες για τις οποίες έγινε λόγος στις δολοφονίες των Σαμπάνη και Φραγκούλη, που όπως φάνηκε αργότερα καθόλου αδιευκρίνιστες δεν ήταν, αλλά πεντακάθαρες. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην υπόθεση της μαζικής δολοφονίας μεταναστών στην Πύλο. Το πλοίο βυθίστηκε “υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες”. Δεν χρειάζεται να κυκλοφορήσει κάποιο βίντεο για να επιβεβαιώσει την κτηνωδία, ούτε και το περιμένουμε φυσικά, γιατί έχουμε συνηθίσει το βάρβαρο δολοφονικό μοτίβο των ταγμάτων της Ελληνικής Αστυνομίας που λειτουργούν υπό τις εντολές της ντόπιας αστικής τάξης αλλά και των κοινών οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Την ίδια στιγμή που η Γαλλία φλέγεται για την δολοφονία του 17χρονου Αλγερινού Ναέλ από αστυνομικούς, η πολιτική στο εσωτερικό των κρατών της Ε.Ε. γύρω από την συστηματική γκετοποίηση, τον αποκλεισμό και πολλές φορές την δολοφονία των άλλων, των μη λευκών, των μη “καθαρών” Ευρωπαίων, συνεχίζεται. Ο αποκλεισμός στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε λειτουργεί σε 2 μέτωπα.

Στο εξωτερικό, μέσα από οικονομικές επεμβάσεις, υποκίνηση εμφυλίων πολέμων, ρίξιμο κυβερνήσεων και δικτατοριών αλλά και μέσα από ανοιχτούς πολέμους που προκαλούν, χρηματοδοτούν και συμμετέχουν ενεργά οι χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καταστρέφοντας ολόκληρους λαούς για να μπορέσουν οι δυτικοί αποικιοκράτες να συσσωρεύσουν κεφάλαιο.

Στο εσωτερικό όπου οι ξεριζωμένοι μετανάστες/ μετανάστριες που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους άφησαν τα οπλικά συστήματα και τα στρατεύματα των ιμπεριαλιστών, απωθούνται από την Ευρώπη Φρούριο, με την συνδρομή της Frontex, των συνοριοφυλάκων, του λιμενικού, του στρατού και της αστυνομίας. Όσοι καταφέρουν να ξεπεράσουν και αυτά τα εμπόδια, συναντούν τον ρατσισμό, το μίσος, τις συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς στα κάτεργα (όπως η Μανωλάδα), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πολλές φορές, τον ίδιο τον θάνατο, από τους ένστολους πραιτοριανούς.

Η δολοφονία του 20χρονου μετανάστη στη Λάρισα και των 600 μεταναστών/προσφύγων ανοιχτά της Πύλου είναι μια ακόμη κυνική παραδοχή ότι στην καπιταλιστική ανάπτυξη, στην ιμπεριαλιστική εξάπλωση, η ανθρώπινη ζωή είναι πλήρως αναλώσιμη.

Οι δολοφονίες “δικών” μας ανθρώπων, ανθρώπων της τάξης μας, στους δρόμους, στα σύνορα, στους χώρους δουλειάς που πυκνώνουν όλο και περισσότερο, έχουν κοινή ρίζα, που βρίσκεται στο ίδιο το σύστημα που αναπαράγει μόνο ανισότητες, φτώχεια, καταστολή και πολέμους. Εν μέσω κρίσης, δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες για τον εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, για ανθρώπινες συνθήκες ζωής για όσους το σύστημα αποκλείει και περιθωριοποιεί συστηματικά.

Μόνο εμείς μπορούμε να αγωνιστούμε για τους νεκρούς μας, μόνο μέσα από την οργάνωσή μας θα εκδικηθούμε τους δολοφόνους τους.

Η μάχη για έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την παύση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μας βρίσκει δίπλα στους φτωχούς, στους κατατρεγμένους, στους βαθιά πληττόμενους αυτού του κόσμου. Να γκρεμίσουμε το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ – ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΠΑΤΡΑ

Συγκέντρωση: Πέμπτη 13.7, στις 20:00, στην πλατεία Γεωργίου

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 14/6 στα ανοιχτά της Πύλου σκάφος με εκατοντάδες επιβαίνοντες μετανάστες/στριες ανατρέπεται με αποτέλεσμα πολλοί/ές από αυτούς/ές να βρουν τραγικό θάνατο πνιγμένοι/ες στη Μεσόγειο και άλλοι/ες τόσοι/ες να αγνοούνται. Το δυστύχημα αυτό έρχεται να προστεθεί σε αμέτρητα ακόμα ανάλογου βεληνεκούς απάνθρωπα γεγονότα τα τελευταία χρόνια με θύματα μετανάστες/στριες. Αποτυπώνεται με αυτόν τον τρόπο στη πράξη η ουσία της ρατσιστικής θανατοπολιτικής του ελληνικού κράτους και κατ’ επέκταση της Ε.Ε και της FRONTEX, με τα καθημερινά push-backs και τη σκόπιμη τακτική μη επέμβασης του λιμενικού σε υπερφορτωμένες λέμβους, με τους θανάτους παιδιών στον Έβρο αλλά και με τη στέρηση της ελευθερίας και τον εγκλεισμό χιλιάδων ψυχών στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Υπεύθυνοι για τη συνεχή αυτή υποβάθμιση της ζωής όλων αυτών των ανθρώπων και κατ’ επέκταση των κρατικών-καπιταλιστικών δολοφονιών στα σύνορα και τις θάλασσες δεν είναι άλλοι από αυτούς που προκαλούν τον ξεριζωμό τους από τους τόπους τους εξ’ αρχής. Η συστηματική υποβάθμιση των περιοχών της Μέσης Ανατολής για την εξασφάλιση των πετρελαιοπηγών και των εμπορικών διόδων προς όφελος του κεφαλαίου, η χρόνια εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και του ορυκτού πλούτου της Αφρικής, καθώς και οι συνεχείς διεκδικήσεις των αντιμαχόμενων μπλοκ εξουσίας που συχνά οδηγούν σε εμφύλιες πολεμικές συρράξεις ή επεμβάσεις των ισχυρών κρατών για την εγκαθίδρυση φιλικά προσκείμενων σε αυτά καθεστώτων, συνθέτουν μια αμείλικτη κοινωνική πραγματικότητα εμποτισμένη με θάνατο, εκτοπισμό, φτώχεια και καταπίεση. Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη συμφωνία που έχει συνάψει με το τουρκικό κράτος για τη διαχείριση των μεταναστευτικών αυτών ροών, “κλείνει” ουσιαστικά τη δίοδο των μεταναστών/στριών προς τη Δυτική Ευρώπη ορίζοντας την περιφέρεια της (κατά συνέπεια και το ελληνικό κράτος) ως τον τόπο εγκλωβισμού όλων αυτών των ανθρώπων είτε στα χερσαία σύνορά της (όπως συμβαίνει με τον Έβρο από τους δεκάδες παγιδευμένους ανθρώπους μέχρι τα νεκρά μικρά παιδιά) είτε στα θαλάσσια.

Αυτή τη συνθήκη εξυπηρετεί και η ακόμα σκληρότερη πολιτική της Ε.Ε. για τη δυσκολία χορήγησης ασύλου, καθιστώντας τη δυνατή σε όλο και λιγότερους ανθρώπους πετώντας στη κυριολεξία τους/τις υπόλοιπους/ες στο καλάθι των αχρήστων. Η χορήγηση αυτή δίνεται μόνο σε όσους/ες είναι αναγκαίοι για φθηνά εργατικά χέρια που θα κάνουν την οποιαδήποτε δουλειά για ψίχουλα (και αν), χωρίς ασφάλιση, προσκομίζοντας ολοένα και περισσότερα κέρδη για τα αφεντικά, ενώ οι υπόλοιποι/ες γίνονται έρμαια αυτού του τεράστιου δικτύου διακίνησης ανθρώπων αποφέροντας τεράστια κέρδη στο μαύρο κεφάλαιο με κίνδυνο της ίδιας της ζωής τους. Είναι ξεκάθαρο πως στον καπιταλιστικό κόσμο η “ευαισθησία” και ο “ανθρωπισμός” (που τόσο πολύ θέλουν να προάγουν τα ΜΜΕ) εξαντλούνται, όταν οι άνθρωποι μπορούν να αποτελούν σωματικά και πνευματικά εργαλεία παραγωγής κέρδους. Όποιος/α δεν αφομοιώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο, κρίνεται ως μια ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί, μια ζωή που οφείλει να κυνηγιέται, να σκοτώνεται, καθώς βαφτίζεται κίνδυνος για τη κοινωνική σταθερότητα που προάγει η εξουσία, για να αναπαράγεται. Επομένως, τα κολαστήρια που λέγονται camps φιλοξενίας, τα συντηρητικά-φασιστικά πογκρόμ σε μετανάστες/στριες, η σκλήρυνση της κρατικής διαχείρισης του μεταναστευτικού στα σύνορα, η ανειδίκευτη-ανασφάλιστη εργασία, δεν είναι παρά οι πολλαπλές μορφές με τις οποίες καθίσταται σαφής η παραπάνω διαπίστωση. Ιδιαίτερα, όταν ο δυτικός καπιταλισμός βρίσκεται σε μια κρισιακή συνθήκη για πάνω από μια δεκαετία, με το κράτος και τα αφεντικά να έχουν μια χρυσή ευκαιρία να εντείνουν ακόμα περισσότερο τη λεηλασία της ζωής των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν με περίσσεια παραστατικότητα το τι μας επιφυλάσσει η εξουσία σε περίπτωση που αντισταθούμε στο βάναυσο κόσμο του κέρδους, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που διαλέγει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει με γνώμονα το κέρδος, να υψώσουμε τοίχος αλληλεγγύης, διεθνισμού και αντίστασης, να αγωνιστούμε από κοινού με τους/τις μετανάστες/στριες σε κοινότητες αγώνα για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και φράχτες. Για έναν κόσμο που ο ρατσισμός και οι διαχωρισμοί δεν θα υφίστανται. Για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια και καταπίεση που εκτοπίζει, σκοτώνει και εκμεταλλεύεται όσους/ες περισσεύουν. Έναν κόσμο δηλαδή χωρίς το κράτος, το κεφάλαιο και γενικότερα την εξουσία. Έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΩΝ PUSHBACKS , ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Προλέτ Accion, ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και τη κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / [email protected]

ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης Σε Πρόσφυγες Και Μετανάστ(ρι)ες Πέμπτη 13/07/2023 και ώρα 19:00 στην πλατεία Ειρήνης (κεντρική πλατεία Κομοτηνής). Να μην αφήσουμε τις κρατικές και παρακρατικές δολοφονίες και απαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών να γίνουν συνήθεια. Η μαζική δολοφονία μετααναστ(ρι)ών στην Πύλο δεν θα μείνει αναπάντητη.

Στον Κόσμο Των Αφεντικών Είμαστε Όλοι Ξένοι

Κάλεσμα από την Κατάληψη ROSA NERA: Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου, οι κάμερες του ΠΠΛΣ-920 παρέμειναν κλειστές.

Ως το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου, οι ελληνικές και ιταλικές Αρχές και η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, είχαν λάβει γνώση της κατάστασης του υπέρφορτου αλιευτικού, που είχε συμπληρώσει τέσσερις ημέρες πλέοντας δίχως προσανατολισμό στην κεντρική Μεσόγειο, με μοναδικό οδηγό μια πυξίδα και τη θέση του ήλιου. Το όνομά του αλιευτικού ήταν Adriana. Κουβαλούσε περίπου 750 ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά κυρίως από την Συρία, την Αίγυπτο και το Πακιστάν.

Το Adriana είχε τρία επίπεδα στο οποίο είχαν στριμωχτεί σε ασφυκτικές συνθήκες οι άνθρωποι που ταξίδευαν. Στο κατώτερο επίπεδο εσωτερικά του σκάφους ήταν οι γυναίκες με τα παιδιά. Δεν βρέθηκε καμία γυναίκα ανάμεσα στους διασωθέντες. Το Adriana ήταν ένα υπερφορτωμένο και σε εξαιρετικά κακή κατάσταση σκάφος. Το Adriana είχε μπει στην ελληνική ζώνη έρευνας και διάσωσης ήδη από την Τρίτη. Το ΠΠΛΣ-920, το καμάρι της ελληνικής ακτοφυλακής, απόπλευσε από το λιμάνι της Σούδας περίπου 15 ώρες μετά από την πρώτη κλήση για “σκάφος σε κίνδυνο” ενώ ήδη από τις 14:00, μεσημέρι Τρίτης (13/6), το ελληνικό λιμενικό είχε ήδη καταγράψει την κίνηση του σκάφους.

Το Adriana αναποδογύρισε στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου και μαζί του πεθάναν πάνω από 600 άνθρωποι. Πακιστανοί, Σύριοι και Αιγύπτιοι, ίσως κι από αλλού, γυναίκες, άντρες, παιδιά, θείοι, φίλοι, μανάδες, πατεράδες, γιοι και κόρες, άνθρωποι με πρόσωπο και ταυτότητα. Άνθρωποι πραγματικοί που έχουν ανθρώπους να τους ψάχνουν και να ανησυχούν, που πενθούν και αναζητούν δικαιοσύνη. Το Adriana όμως δεν αναποδογύρισε μόνο του αλλά επειδή ρυμουλκήθηκε από το ελληνικό λιμενικό, πάνω από 600 άνθρωποι δεν πέθαναν αλλά δολοφονήθηκαν, καταδικασμένοι με την ποινή του πνιγμού. Έτσι αποτυπώνεται η ελληνική και διεθνής μεταναστευτική πολιτική στην πραγματική ζωή. Οι ευθύνες Ελλάδας και Ευρώπης που με την πολιτική τους έχουν εκτρέψει τις μετακινήσεις στη θανατηφόρο διαδρομή της Καλαβρίας, που παρακάμπτει την Ελλάδα, η άρνηση διάσωσης και οι βίαιες ή και πολλές φορές φονικές επαναπροωθήσεις του ελληνικού λιμενικού, ο φράχτης στον Έβρο και η κόλαση των κλειστών κέντρων κράτησης ή της ρατσιστικής θεσμικής και μη βίας στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, οδηγούν στο ναυάγιο της Πύλου.

Το προαναγγελθέν έγκλημα στην Πύλο, είναι άλλο ένα έγκλημα του ελληνικού κράτους, και όπως με το έγκλημα στα Τέμπτη, όπως και με κάθε άλλο “μικρότερο ή μεγαλύτερο” έγκλημα, κινητοποιήθηκε ανάλογα ένας ολόκληρος μηχανισμός που προσπάθησε να συγκαλύψει με ψέματα και να υπερασπιστεί τους φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας αφού αποτελούν σάρκα από την σάρκα του. Βέβαια στην περίπτωση που για να σωθεί το ίδιο πρέπει να τους τιμωρήσει θα το κάνει γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι αναλώσιμοι.

Μετά την συνεργατική έρευνα των Solomon, Forensis, Guardian και ARD, με μη παραποιημένες συνεντεύξεις επιζώντων (όπως αυτές του λιμενικού) και στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες δημοσιογράφων, αποκαλύπτονται όλες οι ευθύνες συγκεκριμένα του ελληνικού λιμενικού και οι εγκληματικές πολιτικές του ελληνικού κράτους . Ο αγώνας για να αποδοθούν ευθύνες στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτού του εγκλήματος, να αναζητηθεί η αλήθεια μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, να υπάρξει δικαίωση των οικογενειών των νεκρών, να σταματήσει η δολοφονική ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. , να μην υπάρξει άλλη Πύλος, άλλα Τέμπη, άλλο Φαρμακονήσι, άλλη Λαμπεντούζα, είναι καθήκον μιας κοινωνίας που δεν επιλέγει το φιλοτομαρισμό και την σκατανθρωπιά να φωλιάσει μέσα της.

Η εθνικιστική και ταξική διαχείριση των κρατών για την προσφυγιά και την μετανάστευση έχει κάνει την Μεσόγειο το μεγαλύτερο νεκροταφείο ανθρώπων. Το ντοπάρισμα του εθνικού κορμού με φιλοπολεμικά σενάρια και αφηγήσεις κυριαρχίας στην Μεσόγειο δεν είναι κάτι άλλο πέρα από καταστροφικά -για την φύση και τους ανθρώπους- επενδυτικά σχέδια στα φιλέτα της Μεσογείου, κέρδη της βιομηχανίας όπλων, αφαίμαξη κάθε φυσικού πόρου και ανθρώπινου δυναμικού για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Οι “μεταναστευτικές ροές” θα συνεχίζουν ακάθεκτες όσο ο πόλεμος, η βία και η φτώχεια ριζώνει σ ‘αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα σταματήσουν να ταξιδεύουν για να βρουν μια καλύτερη ζωή, εξ’ άλλου ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία είναι μια ιστορία μετανάστευσης.

Ο ήλιος της Δύσης μπορεί να φαίνεται καλύτερος προς το παρόν μα δεν υπάρχει καμία γραμμικότητα στην ιστορία που να μη μας κάνεις κάποια στιγμή όλους μετανάστες, δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη για της γης του κολασμένους.

Αν λοιπόν οι κάμερες του σκάφους του λιμενικού παρέμειναν κλειστές (όπως σε κάθε έγκλημά τους) και δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια από εκεί, ας την ψάξουμε στους ανθρώπους που επέζησαν, στην καθημερινότητα γύρω μας, στην κριτική μας σκέψη, στην μνήμη και στα λόγια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά για τα εγκλήματα κάθε εξουσίας.

Να υπερασπιστούμε τους αγώνες προσφύγων και προσφυγισσών, μεταναστών και μεταναστριών για την ζωή!

Ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Δημιουργία ασφαλών οδών μετακίνησης – να σταματήσουμε τις απαγωγές, τις ληστείες, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από το ελληνικό κράτος και τις συμμορίες του στα σύνορα.

Γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου.

Αντιφασιστικοί και ταξικοί αγώνες πάντα και παντού

Υ.Γ. Όσο αυτό το κείμενο γραφόταν άλλοι δύο άνθρωποι πέσαν νεκροί στον πόλεμο που ποτέ δεν σταμάτησε απέναντι στους φτωχοδιάβολους και τις διαφορετικές. Ένας 20χρονος Σύριος πρόσφυγας δολοφονήθηκε πισώπλατα την ώρα που διέφευγε άοπλος από αστυνομικό στην Λάρισα, αφού πρώτα είχε εγκαταλείψει το αμάξι που είχε κλέψει. Ο αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος, ο νεκρός Σύριος σπιλώθηκε από τα ΜΜΕ ως σεσημασμένος, ενώ ο Μηταράκης (Υπ. ΠΡΟ.ΠΟ και τέως Μεταναστευτικής Ρατσιστικής Πολιτικής) θεωρεί πως περισσότεροι μπάτσοι στον δρόμο θα λύσουν ανάλογα προβλήματα. Μια τρανς γυναίκα από την Κούβα, η Anna Ivankova που έμενε και εργαζόταν στην Αθήνα, βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στον σπίτι της στο Αγ. Παντελεήμονα. Άλλη μια γυναικοκτονία και άλλη μια φορά που ελληνική αστυνομία προσβάλει την νεκρή αναφέροντάς της ως άντρα, παραποιώντας ουσιαστικά την βαρύτητα της υπόθεσης.

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων,
στο παλιό λιμάνι, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία
μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο

Κατάληψη Rosa Nera,

https://rosanera.squat.gr/

#rosanera #refugees #ροζανερα

* φωτογραφία αρχείου από προηγούμενη πορεία προς το λιμενικό για το διακρατικό έγκλημα στην Πύλο

Μοιραστείτε το άρθρο